Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Είναι κατάλληλον να φορούν οι Χριστιανοί γαμήλιο δαχτυλίδι;—Ελλάς.

Πολλοί Χριστιανοί έχουν θέσει αυτό το ερώτημα από επιθυμία ν’ αποφύγουν κάποια συνήθεια που θα ήταν πιθανόν ν’ αποδοκιμάζη ο Θεός. Μερικοί από εκείνους που ρωτούν γνωρίζουν ότι ο Καθολικός Ιεράρχης Τζαν Χ. Νιούμαν έγραψε: «Η χρήσις ναών, που είναι αφιερωμένοι σε ειδικούς αγίους, . . . ιερατικών αμφίων, το κούρεμα των μαλλιών, το δαχτυλίδι του γάμου, η στροφή του προσώπου προς ανατολάς, οι εικόνες αργότερα, ίσως και η εκκλησιαστική ψαλμωδία και το Κύριε Ελέησον, είναι όλα ειδωλολατρικής προελεύσεως και έχουν αγιασθή με την αποδοχή των από την εκκλησία.» («Δοκίμιον της Αναπτύξεως της Χριστιανικής Διδασκαλίας,» 1878)a Μολονότι τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πολλές από τις τρέχουσες θρησκευτικές συνήθειες που παραθέτει ο Νιούμαν είναι βέβαιον ότι έχουν παραληφθή από την παγανιστική λατρεία, μπορούμε, ωστόσο, να πούμε ότι αυτό αληθεύει και για τα δαχτυλίδι του γάμου;

Πράγματι υπάρχουν συγκρουόμενες ιδέες όσον αφορά την προέλευσι του γαμήλιου δακτυλιδιού. Ας παραθέσωμε μερικά παραδείγματα: «Αρχικά . . . το δαχτυλίδι ήταν μια αλυσίδα [πεδούκλα], που χρησιμοποιείτο για να δένη την αιχμάλωτη νύφη.» («Για τον Πλουσιώτερο, και τον Πτωχότερο») «Το δαχτυλίδι είναι ένα σχετικά σύγχρονο υποκατάστατο του χρυσού νομίσματος ή άλλου πολυτίμου αντικειμένου με το οποίο ένας άνδρας αγόραζε κατά γράμμα τη σύζυγό του από τον πατέρα της.» («Το Ιουδαϊκό Βιβλίο του Γάμου») «Το δαχτυλίδι του γάμου υποτίθεται ότι είναι Ρωμαϊκής προελεύσεως, και προήλθε από το αρχαίο έθιμο της χρησιμοποιήσεως δαχτυλιδιών όταν εγίνοντο συμφωνίες.» («Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία») «Πολλές εξηγήσεις έχουν δοθή σχετικά με τη σχέσι του δαχτυλιδιού με τον γάμο. Φαίνεται ότι γαμήλια δαχτυλίδια φορούσαν οι Ιουδαίοι πριν από τους Χριστιανικούς καιρούς.»—«Η Διεθνής Εγκυκλοπαιδεία».

Έτσι βλέπομε ότι η ακριβής προέλευσις του δαχτυλιδιού του γάμου είναι αβεβαία. Ακόμη και αν είναι γεγονός ότι οι ειδωλολάτραι πρώτοι χρησιμοποίησαν δαχτυλίδια του γάμου, αποκλείει αυτό την χρήσι τους από τους Χριστιανούς; Όχι κατ’ ανάγκην. Πολλά από τα είδη ρουχισμού και τους τρόπους της ζωής σήμερα προέρχονται από ειδωλολατρικές χώρες. Και η διαίρεσις της ώρας που έχομε σε λεπτά και δευτερόλεπτα βασίζεται σ’ ένα αρχαίο Βαβυλωνιακό σύστημα. Εν τούτοις, δεν υπάρχει καμμιά αντίρρησις στο να χρησιμοποιή ένας Χριστιανός αυτές τις διαιρέσεις του χρόνου, διότι το να το πράξη αυτό δεν περιλαμβάνει συμμετοχή σε ενέργειες της ψευδούς θρησκείας.

Φυσικά, το ενδιαφέρον μας είναι μεγαλύτερο όσον αφορά τη χρήσι δαχτυλιδιού του γάμου, διότι αυτό δεν αφορά μικρά κοσμικά ζητήματα, αλλά τη γαμήλιο σχέσι, που ο Χριστιανός ορθώς την θεωρεί ιερή ενώπιον του Θεού. Πράγματι, το ερώτημα δεν είναι τόσο αν τα δαχτυλίδια του γάμου χρησιμοποιήθηκαν πρώτα από ειδωλολάτρας, αλλά αν αρχικά εχρησιμοποιούντο ως μέρος ψευδών θρησκευτικών συνηθειών και αν εξακολουθούν να διατηρούν τέτοια θρησκευτική σημασία. Όπως απεδείχθη, τα ιστορικά γεγονότα δεν αφήνουν χώρο για οποιοδήποτε οριστικό συμπέρασμα σ’ αυτό το ζήτημα. Τι λέγει η Γραφή σχετικά με τη χρήσι δαχτυλιδιών;

Η Γραφή δείχνει ότι μερικοί από τους δούλους του Θεού στο παρελθόν φορούσαν δαχτυλίδια, ακόμη και δαχτυλίδια στα οποία απεδίδετο ειδική σημασία. Το να φορή ένα άτομο ένα δαχτυλίδι σφραγίδα εσήμαινε ότι είχε λάβει εξουσία να ενεργή υπέρ του άρχοντος στον οποίο αυτό ανήκε. (Γέν. 41:42· Αριθμ. 31:50· Εσθήρ 8:2, 8· Ιώβ 42:11, 12· Λουκ. 15:22) Έτσι, μολονότι δεν αναφέρεται το δαχτυλίδι του γάμου αυτοί οι αληθινοί λάτρεις δεν είχαν ενδοιασμούς για τη χρήσι δαχτυλιδιών και για άλλους σκοπούς εκτός απλώς για στολίδι.

Μερικά άτομα λέγουν ότι το δαχτυλίδι του γάμου αντιπροσωπεύει τη διαρκή αγάπη και αφοσίωσι ενός ανθρώπου στον γάμο. Ο αυξανόμενος αριθμός διαζυγίων σε πολλές χώρες όπου έγγαμα άτομα συνήθως φορούν δαχτυλίδι του γάμου, αποδεικνύει ότι αυτή η σημασία είναι περισσότερο φανταστική παρά πραγματική. Εν τούτοις, για την πλειονότητα των ανθρώπων, περιλαμβανομένων και Χριστιανών, σε χώρες όπου υπάρχει συνήθεια να φορούν γαμήλιο δαχτυλίδι, το δαχτυλίδι αυτό είναι μια εξωτερική ένδειξις ότι εκείνος που το φορεί είναι έγγαμο άτομο. Σε άλλα μέρη αυτό το σημείο αποδεικνύεται με διαφορετικό τρόπο, όπως με το να φορή μια γυναίκα ένα διαφορετικό είδος φορεμάτων.

Φυσικά, ένα δαχτυλίδι του γάμου δεν είναι καθόλου Χριστιανική απαίτησις. Ένας Χριστιανός μπορεί ν’ αποφασίση να μη φορέση δαχτυλίδι του γάμου, για λόγους συνειδήσεως, προσωπικού γούστου, δαπάνης, τοπικής συνήθειας, ή για κάποιον άλλον λόγο. Εν τούτοις, ένας άλλος Χριστιανός είναι πιθανόν ν’ αποφασίση να δείξη την γαμήλιο κατάστασί του με το να φορέση ένα γαμήλιο δαχτυλίδι. Επομένως, σε τελική ανάλυσι η απόφασις είναι προσωπική, και μπορεί να λαμβάνεται σε αρμονία με τις απόψεις που διακρατεί το άτομο στη συνείδησί του.

● Έχοντας υπ’ όψιν τον νόμο του Θεού ο οποίος απαγορεύει τη βρώσι αίματος, υπάρχει καμμιά αντίρρησις να χρησιμοποιή κανείς βιταμίνες που περιέχουν ερυθρό μυελό των οστών, αποξηραμένο συκώτι και όμοια οργανικά παράγωγα;—Η.Π.Α.

Ο νόμος του Θεού για το αίμα, όπως είχε δοθή στον Νώε και στην οικογένειά του, απαιτούσε ν’ αποστραγγίζεται ένα ζώο από το αίμα του προτού χρησιμοποιηθή για τροφή. (Γεν. 9:3, 4) Αυτή η απαίτησις εφαρμόζεται επίσης στους Χριστιανούς, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 21:25.

Στους Ιουδαίους, οι οποίοι ήσαν κάτω από τη διαθήκη του νόμου, είχαν δοθή περισσότερες λεπτομέρειες, δηλαδή: «Δύνασαι όμως να σφάζης και να τρώγης κρέας . . . κατά πάσαν την επιθυμίαν της ψυχής σου, . . . πλην το αίμα δεν θέλετε τρώγει· επί την γην θέλετε χύνει αυτό ως ύδωρ.» Επίσης «Δεν θέλετε τρώγει ούτε στέαρ ούτε αίμα.» (Δευτ. 12:15, 16· Λευιτ. 3:17) Κανένας περιορισμός όσον αφορά τη βρώσι λίπους δεν είχε δοθή στον Νώε, και τον πρώτον αιώνα μ.Χ., όταν το Χριστιανικό κυβερνών σώμα επανέλαβε την απαγόρευσι της χρήσεως αίματος, δεν περιέλαβε και την απαγόρευσι του λίπους. Επομένως αυτό ίσχυε μόνον για τον Ισραήλ. Ωστόσο η απαγόρευσις εναντίον της χρήσεως αίματος εφαρμόζεται στους Χριστιανούς, και οι λεπτομέρειες που υπάρχουν στον νόμο μάς βοηθούν να εκτιμήσωμε την εφαρμογή του.

Φυσικά, ακόμη και η κατάλληλη αποστράγγισις του αίματος δεν αφαιρεί τελείως κάθε ίχνος αίματος από τους μυς και τα όργανα των ζώων. Εφόσον όμως έχει αποστραγγισθή κατάλληλα το αίμα ενός ζώου μπορεί να χρησιμοποιηθή κάθε μέρος του για τροφή ή με άλλους τρόπους.

Μολονότι ο ερυθρός μυελός των οστών παίζει ένα ζωτικό ρόλο στον σχηματισμό του αίματος, αυτό δεν κάνει αυτόν τον μυελό ακατάλληλον για βρώσι. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο προφήτης Ησαΐας αναφέρεται σε φαγητά «από παχέων μεστών μυελού» σχετικά με την «ευωχίαν» που προμηθεύει ο Ιεχωβά στον λαό του.—Ησ. 25:6.

Αυτό καθιστά σαφές ότι δεν υπάρχει αντίρρησις στη χρήσι προϊόντων ζώων, εφόσον έχει τηρηθή ο νόμος του Θεού σχετικά με το αίμα. Αν ένα άτομο έχει αμφιβολία όσον αφορά το αν ωρισμένες βιταμίνες ή άλλα προϊόντα παράγωνται από ζώα των οποίων το αίμα δεν έχει αποστραγγισθή κατάλληλα, θα κάμη καλά να ερευνήση το ζήτημα προσωπικώς γράφοντας στον κατασκευαστή του είδους για το οποίο πρόκειται.

[Υποσημειώσεις]