Κεφάλαιο 8

Ο Δημιουργός Κατοικίζει το «Διαστημόπλοιο Γη»

 1. (α) Πώς η γη διαφέρει από τη σελήνη και από κάθε ανθρωποποίητο διαστημόπλοιο; (β) Πώς δείχνουν πολλά άτομα ότι δεν εκτιμούν αληθινά τη γη μας; (Ψαλμός 10:4)

ΣΤΟ τέλος της ‘τετάρτης ημέρας’ της θείας δημιουργίας, η επιφάνεια της γης παρουσίαζε μια ωραία όψι. Είχε ζωηρό χρώμα. Πολύ αργότερα, σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα της εποχής μας, ένας αστροναύτης την είδε από την χωρίς ζωή επιφάνεια της σελήνης και σχολίασε τα εξής:

«Όταν βλέπετε τη γη μας από απόσταση διακοσίων σαράντα χιλιάδων μιλίων, ιδιαίτερα επάνω από έναν ορίζοντα που έχει βομβαρδισθή επί αιώνες, διακρίνετε ότι ο πλανήτης μας είναι το μόνο πράγμα στο σύμπαν που έχει κάποιο χρώμα. . . . Ζούμε σ’ έναν τόσο ωραίο πλανήτη. . . . Αυτό που είναι υπερβολικά εκπληκτικό είναι το γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο δεν μπορούμε να εκτιμήσωμε εκείνο που έχομε.»

Από πείρα αυτός ο αστροναύτης έφθασε στο σημείο να διακρίνη πόσο ασήμαντη είναι η ζωή μέσα στο στενό χώρο ενός ανθρωποποιήτου διαστημοπλοίου όταν αντιπαραβληθή με τη φυσιολογική ζωή που μπορεί ν’ απολαύση ο άνθρωπος εδώ ακριβώς σ’ αυτό το «διαστημόπλοιο Γη,» στο περιβάλλον που προετοίμασε ο Θεός γι’ αυτόν. Εν τούτοις, όχι μόνο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτιμούν αυτό που έχουν, αλλά και τις περισσότερες, φορές αγνοούν τον διάσημο Σχεδιαστή και Δημιουργό αυτής της γης. Πολλά άτομα προτιμούν να είναι σαν εκείνον τον άφρονα που ‘είπε εν τη καρδία αυτού, δεν υπάρχει Ιεχωβά.»—Ψαλμός 14:1, ΜΝΚ.

«ΝΗΚΤΑ ΕΜΨΥΧΑ ΚΑΙ ΠΕΤΕΙΝΑ»

 2. (α) Πότε άρχισε ο Θεός να κατοικίζη το «διαστημόπλοιό» μας; (β) Τι είναι «ψυχή»; (Αποκάλυψις 16:3) (γ) Ποιες ψυχές δημιουργήθηκαν την ‘πέμπτη ημέρα’;

² Όχι πριν από εκατομμύρια χρόνια, όπως θεωριολογούν μερικοί, αλλά σε συγκριτικά προσφάτους καιρούς, ο Θεός προέβη σύμφωνα με το δικό του χρονολογικό πίνακα στην κατοίκισι του «διαστημοπλοίου» μας. Εδημιούργησε τις πρώτες «ψυχές.» Η λέξις «ψυχή» (Εβραϊκά, νέφες) όπως αναφέρεται εδώ στη Βιβλική αφήγησι περί δημιουργίας, αναφέρεται σ’ ένα πλάσμα που έχει πνοή και αισθήσεις είτε είναι ψάρι, είτε πουλί, είτε ζώο, είτε άνθρωπος. Σ’ αυτή την πέμπτη ‘δημιουργική ημέρα,’ ο Θεός έκαμε να γίνουν «νηκτά έμψυχα και πετεινά.»—Γένεσις 1:20-23.

 3. (α) Πώς μπόρεσε ο άνθρωπος να χρησιμοποιήση αρχές που βρήκε στη δημιουργία και τι πρέπει να ομολογήση; (Ιώβ 12:7-10) (β) Πώς τα ψάρια και τα πουλιά υπήρξαν μια ευλογία για το ανθρώπινο γένος;

³ Τι πλούτος θείας σοφίας εκδηλώνεται στην κατασκευή αυτών των ζώντων πλασμάτων! Σε κάποιο βαθμό, ο άνθρωπος μπόρεσε να μιμηθή αρχές τις οποίες βρίσκει σ’ αυτή τη δημιουργία, όπως είναι η αεριοπροώθησις του καλαμαριού στη θάλασσα, το ραντάρ της νυχτερίδας και ωρισμένα χαρακτηριστικά της αεροδυναμικής των πτηνών. Αλλά υπάρχουν πολλά καταπληκτικά μυστικά στη δομή αυτών των «ψυχών» τα οποία ο άνθρωπος δεν μπόρεσε ν’ ανακαλύψη. Τα ψάρια και τα πουλιά έχουν προσθέσει ομορφιά κι ενδιαφέρον στην επίγεια κατοικία του ανθρώπου, εκτός του ότι έγιναν ευχάριστες προσθήκες στον κατάλογο των φαγητών του, όταν ο Θεός απεφάνθη ότι αυτά θα είναι «προς τροφήν» του ανθρώπου.—Γένεσις 9:2, 3.

ΖΩΣΕΣ ΨΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ

 4. (α) Τι έκαμε ο Θεός την ‘έκτη ημέρα’ και πώς; (β) Με ποιους τρόπους τα ζώα υπηρετούν τον άνθρωπο; (Γένεσις 1:25)

⁴ Όταν άρχισε η έκτη ‘δημιουργική ημέρα,’ ο Ιεχωβά είπε:

«Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών.» (Γένεσις 1:24)

Το αόρατο πνεύμα του Θεού έγινε ενεργό στη διαμόρφωσι μιας θαυμαστής ποικιλίας ζωικών ‘ειδών,’ μερικά από τα οποία εξεπλήρωσαν έναν προσωρινό σκοπό, κι άλλα τα οποία επέζησαν, προς όφελος του ανθρώπου, μέχρι σήμερα. Μερικά απ’ αυτά τα ζώα, είναι πολύ προσφιλή: Υπάρχουν άλογα για ιππασία, σκύλοι για να φυλάνε τα ποίμνια, ελέφαντες για τις μεταφορές, βόδια για τα άροτρα, πρόβατα για την προμήθεια μαλλιού, κλπ. Τα ‘έμψυχα’ ζώα είναι πραγματικά χρήσιμα προς όφελος και ευτυχία του ανθρωπίνου γένους.

 5. Γιατί πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για όσα έχει δημιουργήσει; (Ψαλμός 8:4, 6-9)

⁵ Μπορούμε αληθινά να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά γι’ αυτές τις προμήθειες! Όπως γράφει και ο ψαλμωδός:

«Τα ελέη του Ιεχωβά εις τον αιώνα θέλω ψάλλει. . . . Σου είναι οι ουρανοί και σου η γη· την οικουμένην και το πλήρωμα αυτής, συ εθεμελίωσας αυτά.»—Ψαλμός 89:1, 11, ΜΝΚ.

Η ΚΟΡΩΝΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

 6. (α) Ποιον βοηθό είχε ο Ιεχωβά πλησίον του στη δημιουργία; (Ιωάννης 1:1-4) (β) Τι είπε ο Θεός σ’ αυτόν τον συνεργάτη, και τι σχέσι θα είχε ο άνθρωπος με τα ζώα;

⁶ Στη διάρκεια όλης αυτής της δημιουργικής δράσεως, ο Ιεχωβά είχε κοντά του έναν βοηθό—έναν «αριστοτέχνη»—τον πιο αγαπημένο από όλους τους αγγελικούς του υιούς στους αοράτους ουρανούς. (Παροιμίαι 8:30) Προς το τέλος της έκτης ‘δημιουργικής ημέρας’ ο Ιεχωβά είπε στον συνεργάτη του:

«Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης.»—Γένεσις 1:26-28.

 7. (α) Με τι τρόπο δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο: (Ιώβ 33:4) (β) Τι αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να εξελιχθή; (Ψαλμός 100:3)

⁷ Μήπως ο Θεός και ο ‘συνεργάτης’ του έκαμαν τον άνθρωπο με κάποια πολυσύνθετη εξελικτική μέθοδο; Όχι, επλάσθη μ’ ένα πολύ απλούστερο τρόπο, διότι η Αγία Γραφή μάς λέγει:

«Και έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.»—(Γένεσις 2:7, ΜΝΚ)

Η Αγία Γραφή εδώ δεν λέγει τίποτε για το αν ο άνθρωπος είχε μια ανοδική εξέλιξι από τριχωτά, γρυλλίζοντα πιθηκοειδή πλάσματα. Ασφαλώς, δεν μπορούσε από μια απλή, τυχαία εξέλιξι, ν’ αποκτήση εκτίμησι για την ομορφιά και τη μουσική, ικανότητα ν’ ανατρέχη στο παρελθόν και να κάνη σχέδια για το μέλλον, εφευρετικότητα, συνείδησι να διακρίνη μεταξύ του ορθού και του εσφαλμένου και θαυμαστές ιδιότητες καλωσύνης και αγάπης! Μόνο μια ανώτερη, νοήμων Προσωπικότης—ο Θεός—μπορούσε να χαρίση τέτοιες ιδιότητες. Ο Ιεχωβά Θεός εδημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο ‘κατ’ εικόνα’ του εαυτού Του και όχι κατ’ εικόνα οποιασδήποτε προγενέστερης επιγείου δημιουργίας, όπως ήσαν τα ‘πετεινά και τα τετράποδα και τα ερπετά.’ (Ρωμαίους 1:23) Μεταξύ των αλάλων, αλόγων ζώων και του νοήμονος πλάσματος ανθρώπου, υπάρχει ένα χάσμα που δεν μπόρεσε ποτέ να το γεφυρώση καμμιά εξελικτική μέθοδος ερεύνης.

 8. (α) Τι δείχνει ότι ο πρώτος άνθρωπος μπορούσε να χειρίζεται καλά τη γλώσσα; (β) Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό όλης της δημιουργίας του Θεού; (Δευτερονόμιον 32:4)

⁸ Όταν ο Θεός αργότερα έλαβε μια πλευρά από τον άνδρα την ώρα που κοιμόταν, την διεμόρφωσε σε γυναίκα, την Εύα, και παρουσίασε την ελκυστική αυτή σύζυγο στον Αδάμ, εκείνος δεν περιωρίσθηκε σε απλά πρωτόγονα γρυλλίσματα για να εκφράση τη χαρά του. Αυθόρμητα απήγγειλε την πρώτη ποίησι:

«Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου

και σαρξ εκ της σαρκός μου.

Αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς,

διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.»

(Γένεσις 2:21-23)

Ο Θεός, λοιπόν, δημιουργώντας την ανθρωπότητα ως άρρεν και θήλυ έφερε την επίγεια κτίσι του σε πέρας.

«Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα έκτη.»—Γένεσις 1:31.

ΑΙΤΙΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΣ

 9. Ποιες είναι μερικές λεπτομέρειες στη διαμόρφωσι του ανθρώπου που πρέπει να μας κάνουν να ευγνωμονούμε τον Δημιουργό μας;

⁹ Το αριστούργημα της επιγείου δημιουργίας του Θεού—ο άνθρωπος—ήταν πράγματι ένα δημιούργημα ‘καλό λίαν.’ Εμείς, ως απόγονοι εκείνου του πρώτου ανδρός και της γυναικός, πρέπει να είμεθα συνεχώς ευγνώμονες για τη θαυμαστή δεξιοτεχνία του Θεού. Σκεφθήτε τη χαρά που μπορούμε ν’ αποκομίζωμε μέσω των αισθήσεών μας—τη γεύσι των τερπνών φαγητών, την αφή στοργικών χεριών, την όψι ωραίων τοπίων, τον ήχο των ασμάτων των πτηνών και της τερπνής μουσικής, το άρωμα των λουλουδιών και των τροφών! Και μ’ έναν ισορροπημένο τρόπο, ο Θεός μάς επροίκισε με δύο μάτια, αυτιά, ρουθούνια, εκτός από τα άλλα ζωτικά μέρη του σώματος. Δέκα δάκτυλα συντονίζονται τέλεια μεταξύ των για να γίνεται εργασία και τριάντα δύο υπέροχα σχεδιασμένα δόντια μάς κάνουν να μπορούμε να δαγκώνωμε και να μπορούμε να μασούμε τις τροφές μας καθώς και να χαμογελούμε σ’ εκείνους που είναι ολόγυρά μας. Η ικανότης μας να εκφράζωμε ευχαρίστησι και φαιδρότητα γελώντας (κάτι που τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν) αποτελεί άλλη μια από τις πολλές ευλογίες μας. Τι απόλαυσι μπορούμε ν’ αποκομίζωμε από τη ζωή μέσω των θεόδοτων ικανοτήτων του βαδίσματος, του τρεξίματος, του πηδήματος, της κολυμβήσεως! Εκτιμώντας χίλια θαυμαστά χαρακτηριστικά του σώματος που μας έδωσε ο Δημιουργός μας πρέπει να θέλωμε να εκφραζώμεθα όπως εξεφράσθη και ο Βασιλεύς Δαβίδ:

«Ιεχωβά εδοκίμασάς με και με εγνώρισας. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.»—Ψαλμός 139:1, 14, ΜΝΚ.

10. Πώς η ενέργεια της ανθρωπίνης αναπαραγωγής μεγαλύνει τη σοφία του Ιεχωβά; (Εκκλησιαστής 11:5)

¹⁰ Κάτι αληθινά θαυμάσιο μεταξύ των δώρων που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο είναι η ικανότης να παράγη το είδος του. Μολονότι ένας διεφθαρμένος κόσμος κάνει κατάχρησι του σεξ και το χρησιμοποίησε για ανηθίκους σκοπούς, δεν πρόκειται για μια ακάθαρτη πράξι όταν γίνεται από εγγάμους σε αρμονία με τους σκοπούς και τις εντολές του Θεού. Τι θαυμαστή ενέργεια είναι η ανθρώπινη αναπαραγωγή! Στη γυναίκα, το ωοκύτταρον—που δεν είναι μεγαλύτερο από το κεφάλι της καρφίτσας—γονιμοποιείται από ένα κύτταρο του σπέρματος του άρρενος, του οποίου το μέγεθος ισοδυναμεί με το 1/85.000 του μεγέθους του ωοκυττάρου. Από την ένωσι αυτών των δύο μικροσκοπικών μορίων ωριμάζει εν καιρώ ένας πλήρης άνθρωπος, κληρονομώντας ιδιότητες και από τους δύο γονείς σύμφωνα με το σύνθετο «αρχέτυπο» ή προσχέδιο (DNA: διοξειριβοπυρηνικόν οξύ) που σχηματίσθηκε όταν ενώθηκαν τα κύτταρα. Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες πολλές φορές γεμίζουν μεγάλους όγκους από τα προσχέδια ενός κτιρίου που είναι υπό κατασκευήν, αλλ’ ο Θεός θα μπορούσε να ενσωματώση το «αρχέτυπο» προκειμένου να δημιουργήση έναν ολόκληρο άνθρωπο—κάτι πολύ πιο περίπλοκο από ένα κτίριο—μέσα σ’ ένα κύτταρο που είναι σχεδόν αόρατο. Ο Βασιλεύς Δαβίδ, μιλώντας γι’ αυτό το «αρχέτυπο» του ανθρωπίνου ατόμου ομολογεί ότι ο Ιεχωβά μπορεί να διακρίνη τα πάντα περιλαμβανομένων και των μικροτάτων πραγμάτων:

«Με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ’ ας εσχηματίζοντο, και ενώ ουδέν εκ τούτων υπήρχε· πόσον δε πολύτιμοι είναι εις εμέ αι βουλαί σου, Θεέ· πόσον εμεγαλύνθη ο αριθμός αυτών!»—Ψαλμός 139:13, 16, 17.

11. Για ποιες ικανότητες του ανθρωπίνου εγκεφάλου πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό;

¹¹ Είναι αλήθεια ότι οι σκέψεις του Θεού είναι πολύτιμες! Και μπορούμε να είμεθα πολύ ευγνώμονες που μας έδωσε ο Θεός έναν εγκέφαλο ο οποίος είναι ικανός να επεξεργάζεται τις σκέψεις του. Τι μεγαλειώδες όργανο είναι αυτό! Ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιέχει ένα σύστημα μνήμης τόσο ικανό και τόσο πολύπλοκο ώστε αν ο ίδιος ο άνθρωπος κατεσκεύαζε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για να κάνη την ίδια εργασία, θα έπρεπε να ήταν τόσο μεγάλος όσο και το Κτίριο Εμπάιρ Στέητ της πόλεως της Νέας Υόρκης.a Πραγματικά, ο Ιεχωβά γνωρίζει πώς να εξοικονομή χώρον! Επίσης, κατά τους βιοχημικούς, η χωρητικότης του ανθρωπίνου εγκεφάλου υπερέχει κατά πολύ την χωρητικότητα του εγκεφάλου των ζώων. Υπολογίζεται ότι έχει τη φοβερή ικανότητα ν’ αποταμιεύση χίλια εκατομμύρια φορές περισσότερες πληροφορίες από όσες αποταμιεύει τώρα ένα άτομο σε μια διάρκεια ζωής εβδομήντα έως ογδόντα ετών. Ο Θεός σε αρμονία με τον σκοπό Του να ζη ο άνθρωπος αιώνια στη γη, του έδωσε έναν εγκέφαλο που θα μπορούσε συνεχώς να καταγράφη νέα πράγματα σ’ όλη την αιωνιότητα! Πόσο ουσιώδες είναι να γεμίζωμε συνεχώς τη διάνοιά μας με ‘αξιέπαινες’ σκέψεις!—Φιλιππησίους 4:8.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

12. (α) Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού στη δημιουργία του ανθρώπου; (β) Παρά τους καταστρεπτικούς τρόπους της ανθρωπότητος, τι θα γίνη αυτή η γη και πότε; (Ησαΐας 65:17, 18)

¹² Ο Θεός είχε ένα σκοπό όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, και πρέπει ν’ αποτελή επιθυμία μας να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτόν τον σκοπό. Όταν ο Ιεχωβά εδημιούργησε το ανθρώπινο ζεύγος, τους ευλόγησε και τους είπε:

«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γένεσις 1:28)

Εν τούτοις, τι βλέπομε εμείς σήμερα, ύστερα από έξη χιλιάδες χρόνια; Σε μερικές περιοχές η γη έχει γεμίσει από ανθρώπους, αλλά οι περισσότεροι δεν αναγνωρίζουν εξάρτησι από τον Δημιουργό τους, τον Ιεχωβά Θεό, ούτε τον λατρεύουν. Και αντί να κυριεύσουν τη γη, σε μεγάλο βαθμό, τη μολύνουν και την ερημώνουν καταστρέφοντας επίσης μεγάλο μέρος της ζωικής κτίσεως. Εν τούτοις, μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες που έκαμε ο Θεός φανερή την απόφασί του να ‘διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην’ και να μεταβάλη όλη τη γη σε ένδοξο παράδεισο όπως την είχε αρχικά προορίσει, μέχρι το τέλος της μεγάλης ‘ημέρας αναπαύσεώς του.’—Αποκάλυψις 11:18.

13. Για ποια ένδοξη προοπτική μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες; (Ψαλμός 145:11, 15, 16)

¹³ Αληθινά, υπάρχει θαυμαστή προοπτική για το μέλλον του «διαστημοπλοίου Γη»! Και για τον άνθρωπο που είναι πάνω σ’ αυτήν! Σύμφωνα με τον μεγαλειώδη σκοπό του Θεού, η ‘ημέρα αναπαύσεώς του’ θα τελειώση όταν η γη μεταβληθή σε παράδεισο, που θα κατοικήται από μια δίκαιη ανθρώπινη φυλή που θα κυριεύση όλες τις άλλες κατώτερες επίγειες ψυχές. Μπορούμε ν’ αποδίδωμε, ευχαριστίες στον Ιεχωβά που δημιούργησε τον άνθρωπο, ‘κατ’ εικόνα του’ και προμηθεύει για μας τόσα θαυμάσια πράγματα εδώ στη γη—τώρα, και σε ατελεύτητους χρόνους.—Γένεσις 1:27.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 66]

Η γη υπερέχει απ’ όλες τις απόψεις από κάθε ανθρώπινο διαστημόπλοιο

[Εικόνα στη σελίδα 69]

Ένα μεγάλο χάσμα χωρίζει την ανθρώπινη δημιουργία του Θεού από τα ζώα, αποδεικνύοντας έτσι ψευδή την «εξέλιξι»

[Εικόνα στη σελίδα 73]

Ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής με μνήμη ισοδύναμη με τη μνήμη του ανθρώπου θα γέμιζε έναν ουρανοξύστη.