φυσικό θάνατο ή με φόνο, δεν είναι γνωστό. Η ιστορία διχάζεται σ’ αυτό το ζήτημα. Αλλ’ αυτός επέζησε από τον Σύριο Βασιλέα Σέλευκο Β΄, τον οποίον είχε εκδικηθή.

27. Γιατί ο βασιλεύς του βορρά επέστρεψε αφού εισήλθε στο βασίλειο του βασιλέως του νότου;

²⁷ Τι έκαμε ο βασιλεύς του βορρά επωφελούμενος από την κατάστασι; Ο άγγελος το προείπε αυτό: «Εκείνος δε θέλει εισέλθει εις το βασίλειον του βασιλέως του νότου, πλην θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού.» (Δαν. 11:9) Ο ταπεινωμένος Σέλευκος Β΄ επανεπετέθη γι’ αντεκδίκησι. Κατήλθε προς νότον στο βασίλειο του βασιλέως του νότου, αλλ’ υπέστη ήτταν. Σε μια επαίσχυντη φυγή μ’ ένα μικρό υπόλειμμα του στρατού του, απεσύρθη στη Συριακή του πρωτεύουσα Αντιόχεια το έτος 242 π.Χ. Η προσωνυμία του Καλλίνικος, δηλαδή, «ο Ενδόξως Θριαμβευτικός», απεδείχθη ότι ήταν εσφαλμένη ονομασία. Πέθανε ενώπιον εκείνου, ο οποίος τον εταπείνωσε, του Πτολεμαίου Γ΄ της Αιγύπτου, τον διεδέχθη δε ο γυιος του Σέλευκος Γ΄, που επωνομάσθη Κεραυνός. Μια δολοφονία ετερμάτισε ξαφνικά τη βασιλεία του γυιου αυτού που διήρκεσε λιγώτερο από τρία χρόνια. Ο αδελφός του τον διεδέχθη απόν θρόνο της Συρίας ως Αντίοχος Γ΄ κι επωνομάσθη «ο Μέγας».

28, 29. (α) Τι συνέβη στον μεγαλύτερο γυιο αυτού του βασιλέως του βορρά; (β) Πώς ο νεώτερος γυιος επήλθε, επλημμύρισε, επανήλθε και ηγέρθη;

²⁸ Σχετικά με τους δύο αυτούς γυιους του Συρίου Βασιλέως Σελεύκου Β΄ Καλλινίκου, ο άγγελος προεφήτευσε: «Οι δε υιοί αυτού θέλουσιν εγερθή εις πόλεμον, και συνάξει πλήθος δυνάμεων πολλών· και εις εξ αυτών θέλει ελθεί εν ορμή, και πλημμυρήσει, και διαβή· και θέλει επανέλθει και εγερθή εις μάχην έως του οχυρώματος αυτού.»—Δαν. 11:10.

²⁹ Ο ένας γυιος, ο Σέλευκος Γ΄ (ο Κεραυνός), πέθανε από όπλον δολοφόνου σε μια εκστρατεία προς δυσμάς της Μικράς Ασίας. Ο αδελφός του, ο άλλος γυιος, Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας, συνεκέντρωσε μεγάλες δυνάμεις για επίθεσι κατά του βασιλείου του βασιλέως του νότου, ο οποίος ήταν τώρα ο Πτολεμαίος Δ΄, επονομαζόμενος Φιλοπάτωρ. Ο νέος βασιλεύς του βορρά, Αντίοχος Γ΄, τελικά ήλθε σε προστριβή με την εγειρόμενη δύναμι της Ρώμης. Αλλά πρώτα ωδήγησε τις στρατιωτικές του δυνάμεις για να εξαλείψη τα Αιγυπτιακά κέρδη και ανακατέλαβε τον λιμένα της Σελευκείας, καθώς και την επαρχία της Κοίλης Συρίας, και τις παράλιες πόλεις της Τύρου και Πτολεμαΐδος και τις παρακείμενες πόλεις. Την πρώτη Αιγυπτιακή στρατιά που έστειλε εναντίον του ο Πτολεμαίος Δ΄ την κατετρόπωσε. Κατέλαβε, επίσης, πολλές πόλεις της επαρχίας της Ιουδαίας στην Παλαιστίνη. Τον χειμώνα ο νικηφόρος Αντίοχος Γ΄ μετέβη σε χειμερινά ενδιαιτήματα με τους 60.000 πολεμιστάς του στην Πτολεμαΐδα, είκοσι πέντε μίλια περί που νοτίως της Τύρου. Την επόμενη ανοιξι (217 π. Χ.) ‘επανήλθε και ηγέρθη εις μάχην έως του οχυρώματος αυτού.’

(Ακολουθεί)

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Πώς μπορούμε να εναρμονίσωμε τις αφηγήσεις στις Πράξεις 7:2-4 και Γένεσις 11:31-12:4; Η αφήγησις των Πράξεων δείχνει ότι ενώ ο Αβραάμ ήταν στη Μεσοποταμία τον προσέταξε ο Θεός: «Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου, και ελθέ εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει.» Η αφήγησις της Γενέσεως φαίνεται να δείχνη ότι αυτή η εντολή τού είχε δοθή στη Χαρράν, μετά τον θάνατο του πατρός του Θάρα.—Γ. Ο., Η. Π. Α.

Η αφήγησις των Πράξεων διασαφηνίζει καλά ότι η εντολή του Θεού στον Αβραάμ να εγκαταλείψη τη χώρα του και να μεταβή σε μια χώρα την οποία θα του υπεδείκνυε ο Θεός έγινε στη Μεσοποταμία πριν ο Αβραάμ εγκατασταθή στη Χαρράν. Η εντολή αυτή είναι σαφώς η ιδία που αναγράφεται στη Γένεσι 12:1. Η διατύπωσις της εντολής ενταύθα δείχνει ότι ο Αβραάμ ήταν ακόμη στην Ουρ των Χαλδαίων, διότι ο Θεός τον προστάζει: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου,» η δε Χαρράν, που απείχε περίπου 575 μίλια βορειοδυτικώς της Ουρ, δεν ήταν η «γη» του Αβραάμ, διότι έκειτο πολύ έξω από τη Βαβυλώνα της εποχής εκείνης. Γι’ αυτό τα εδάφια Γένεσις 12:1-3 δεν τοποθετούνται χρονολογικώς στην αφήγησι και είναι εντολή που εδόθη από τον Ιεχωβά προτού ο Αβραάμ εξέλθη ποτέ από την Ουρ της Βαβυλώνος και η οποία επίσης είχε ως αποτέλεσμα περαιτέρω μετοίκησι του Αβραάμ κατά τον θάνατο του Θάρρα στη Χαρράν.

● Είναι ορθό για τους Χριστιανούς να προσφεύγουν στη στείρωσι για ν’ αποφύγουν την τεκνοποιία;

Σ’ αυτό το ζήτημα μπορούμε να καθοδηγηθούμε