“Θέλετε Είσθαι Μαθηταί μου”

«Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.»—Ιωάν. 15:8

 1. Πώς μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς ήταν μόνος στο έργο του όταν άρχισε να δημιουργή μάρτυρας, και πώς πρέπει να μετρηθούν οι ικανότητές του;

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ενός εργάτου μετράται με την παραγωγή του, με την ποιότητά της, με την ποσότητά της ή και με τα δύο. Αν μετρηθή με τους καρπούς του έργου του, ο Ιησούς πρέπει να λεχθή ότι ήταν ένας εργάτης εξαιρετικής επιτυχίας, του οποίου η επιδεξιότης κατεδείχθη τόσο στην ποιότητα, όσο και στην ποσότητα. Και οι δύο ήσαν καταπληκτικές. Όταν άρχισε να ανακαινίζη τις διάνοιες των ανθρώπων για να τους κάμη ακολούθους του, ήταν εντελώς μόνος και ήταν ο πρώτος από ένα νέο είδος μαρτύρων του Ιεχωβά, εκείνων που είχαν ουράνια κλήσι. Βέβαια, υπήρχε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος είχε ετοιμάσει το δρόμο για τον Ιησούν, αλλ’ ο Ιωάννης δεν έφθασε να ανήκη στο νέο έθνος των από το πνεύμα αποκυημένων μελών, ακόμη δε και οι μαθηταί του, που ήλθαν στον Ιησούν για να τον ακολουθήσουν, έπρεπε να γίνουν πρώτα Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά από τον Ιησούν. Από αυτή την τελευταία άποψι, τουλάχιστον, όταν ο Ιησούς άρχισε το έργο του, ήταν εντελώς μόνος.

 2. Πόσους νέους μάρτυρας έκαμε ο Ιησούς στη διάρκεια των τριάμισυ ετών της διακονίας του, και ποια προφητεία έδωσε ο Ιησούς για το έργο των ακολούθων του;

² Έπειτα από τριάμισυ χρόνια, την ημέρα της Πεντηκοστής, όχι πολύν καιρό μετά τη θανάτωσι του Ιησού στο ξύλο του μαρτυρίου, βρίσκομε τον απόστολο Πέτρο να απευθύνεται σ’ ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς είχαν ακούσει τις ομιλίες του Ιησού στο παρελθόν, και το άγγελμά του είχε ήδη βαθιά εντυπωθή στις διάνοιές των. Μερικοί είχαν σχηματίσει τη γνώμη ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, αλλά τώρα ήσαν αβέβαιοι, αφού είχε τόσο ξαφνικά θανατωθή ως εγκληματίας. Σ’ αυτή την περίπτωσι ο Πέτρος εξήγησε σ’ αυτούς τους ανθρώπους, υπό την επιρροή του πνεύματος του Θεού, πώς οι προφητείες είχαν εκπληρωθή με ό,τι είχε λάβει χώραν. Όταν κατενόησαν γιατί ο Χριστός είχε πεθάνει και έμαθαν ότι θα ήταν τώρα κατάλληλο γι’ αυτούς ν’ αφιερωθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού αν ήθελαν να είναι με το μέρος του Ιεχωβά, πρόθυμα τρεις χιλιάδες άνθρωποι εβαπτίσθησαν στο όνομα του Ιησού την ίδια εκείνη ημέρα. Έπειτα από μερικές ημέρες ο αριθμός ανήλθε σε 5.000, όπως δείχνει το θείο υπόμνημα. Όλοι αυτοί οι Ισραηλίται πιστοί ήσαν εμμέσως οι καρποί του έργου του Ιησού στη διάρκεια των προηγουμένων τριάμισυ ετών. Αλλά πρέπει να υπήρξαν χιλιάδες περισσότεροι, επειδή, όπως λέγει το υπόμνημα αργότερα, «και προσετίθεντο μάλλον πιστεύοντες εις τον Κύριον». Επί πλέον, πολλοί είχαν βαπτισθή με το βάπτισμα του Ιωάννου στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού· υπάρχει, λοιπόν, βάσις για να πιστέψωμε ότι πολύ περισσότεροι από τους 5.000, που αναφέρεται αριθμητικά στις Πράξεις 4:4 ότι εβαπτίσθησαν στο όνομα του Ιησού, έγιναν μάρτυρες εμμέσως λόγω του κηρύγματος του Ιησού. Όπως είχε ειπεί ο Ιησούς: «Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει.» (Ιωάν. 12:24) Πεθαίνοντας πιστός, τι καρπό παρήγαγε ο Ιησούς! Εν τούτοις, όταν μιλούσε για τους ακολούθους του, ο Ιησούς είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία εγώ κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλύτερα τούτων θέλει κάμει.» Πώς πρέπει να το εννοήσωμε αυτό;—Ιωάν. 14:12.

 3. Πώς πρέπει να εννοήσωμε το κατά Ιωάννην 14:12;

³ Δύσκολα μπορεί να αναμένεται ότι οποιοδήποτε ατελές άτομο θα μπορούσε ποτέ να συναγωνιστή τον Διδάσκαλο και να υπερβή την επίδοσί του σε δημιουργία μαρτύρων. Αν ένας μάρτυς του Ιεχωβά ετίθετο σε μια εδαφική περιοχή χωρίς άλλους μάρτυρας, πολύ πιθανόν δεν θα εγίνετο κάτι που να πλησιάζη τους 500 μάρτυρας που ο Ιησούς συνήντησε στη Γαλιλαία μετά την ανάστασί του ή ακόμη και τους 120 που παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ μετά την ανάληψί του. (1 Κορ. 15:3-6· Ματθ. 28:16-18· Πράξ. 1:15) Ούτε θ’ αποτελούσε αυτή η προσωπική αύξησις την εκπλήρωσι που απαιτούν τα λόγια του Ιησού. Μάλλον, τα λόγια του στο Ιωάν. 14:12 αποτελούν προφητεία που ελαλήθη από τον Μέγαν Προφήτην, και τελικά πρέπει να βρουν την εκπλήρωσί τους τώρα σ’ αυτόν τον «έσχατον, καιρόν» εφ’ όσον προχωρεί ακόμη το έργο της συνάξεως. Η κατάλληλη, λοιπόν, κατανόησις πρέπει να είναι ότι οι λόγοι του ελαλήθησαν ιδιαίτερα για τους ακολούθους του που ζουν τώρα, όχι ως άτομα, αλλά ως κοινωνία ανθρώπων που εργάζονται αρμονικά μαζί για να εκτελέσουν τα έργα που αυτός έδωσε στους ακολούθους του να εκτελέσουν. Ως τέτοια ακριβώς κοινωνία εκπληρώνουν οι ακόλουθοί του σήμερα την προφητεία.

 4. Ποια απόδειξι έχομε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκπληρώνουν την προφητεία του Ιησού που βρίσκεται στο κατά Ιωάννην 14:12, και πώς η προφητεία αυτή μας επηρεάζει ως άτομα;

⁴ Με την ευκαιρία της διεθνούς συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη κατά το θέρος του 1953, 4.640 άτομα εβαπτίσθησαν σε μια μέρα. Στη Νυρεμβέργη και στο Βερολίνο της Γερμανίας, στις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά που έγιναν σ’ αυτές τις πόλεις ταυτοχρόνως τον Αύγουστο την 1955, 5.203 άτομα εβαπτίσθησαν σε δύο μέρες, και στη διεθνή συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο του 1958, 7.136 εβαπτίσθησαν σε μια μέρα. Οι αριθμοί αυτοί υπερβαίνουν σημαντικά τους αριθμούς εκείνων που εβαπτίσθησαν ποτέ σε οποιαδήποτε περίπτωσι στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων καθ’ όσον δείχνουν οι εκθέσεις. Στα τελευταία δέκα χρόνια οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αυξηθή από 283.532 ευαγγελιζομένους που ήσαν σε όλο τον κόσμο το 1948 σε 717.088 το 1958, δηλαδή, 153 τοις εκατό, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά εκπληρώνουν την προφητεία του Ιησού. Έχουν πολύ μεγαλύτερα αποτελέσματα και εκτελούν το έργο της δημιουργίας μαρτύρων καθώς αυτός το εδίδαξε σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα παρά οποτεδήποτε προηγουμένως στην ιστορία, και το τέλος δεν ήλθε ακόμη. Όλα αυτά μας κάνουν να κατανοήσωμε ένα σημείο πολύ καθαρά: Αν ο Ιησούς ήταν τόσο παραγωγικός, και ακόμη περισσότερη παραγωγικότης αναμένεται από την εκκλησία των αληθινών Χριστιανών σήμερα, πόσο περισσότερο παραγωγικό έργο πρέπει επομένως ν’ αναμένεται από τα μέλη αυτής της εκκλησίας ατομικώς; Αυτό αποδεικνύει ότι ο καιρός ήλθε που ο Χριστός Ιησούς αναμένει να μπορούν οι ακόλουθοί του να δείξουν καρπούς των έργων των ατομικώς.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

 5. Ποιο είναι το πιο σπουδαίο μυστικό που βρίσκεται πίσω από την αύξησι των μαρτύρων του Ιεχωβά;

⁵ Ποιο είναι το μυστικό που βρίσκεται πίσω από τη θεαματική πρόοδο των μαρτύρων του Ιεχωβά και που τους έδωσε το όνομα της σχετικώς «ταχύτερα αυξανομένης θρησκείας»; Μήπως είναι ότι αποτελούν μια τόσο «εύκολη» θρησκεία, στην οποίαν οι άνθρωποι ποθούν να προσχωρήσουν επειδή μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει και όμως να έχουν καθησυχασμένη τη συνείδησί των; Μήπως είναι ότι οι άνθρωποι πληρώνονται για να ενωθούν στο έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά και έτσι έχουν υλικό όφελος απ’ αυτό; Μήπως είναι ότι οι άνθρωποι ωθούνται από φόβο να γίνουν μάρτυρες του Ιεχωβά αφού έχουν ακούσει το άγγελμα για την ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Τις αιτίες αυτές και άλλες υπηνίχθησαν άνθρωποι που δεν κατανοούν γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά αυξάνουν τόσο γοργά παντού. Η απάντησις είναι ότι το έργο που κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια αναβίωσις και συνέχισις του έργου δημιουργίας μαρτύρων που άρχισε ο Ιησούς επάνω στη γη πριν από 1.930 περίπου χρόνια και που απεδείχθη τόσο επιτυχές τότε. Γίνεται με υπακοή στη θεία εντολή και ως εκπλήρωσις προφητείας, και έτσι είναι κάτω από την καθοδηγία και υποστήριξι του αγίου πνεύματος ή της αοράτου δυνάμεως του Θεού. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο μυστικό που βρίσκεται πίσω από τη γοργή αύξησι των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτή τη γενεά.—Ματθ. 24:14· 28:19, 20· Ησ. 60:1-22.

 6. Σε ποιες άλλες αιτίες μπορεί ν’ αποδοθή η επιτυχία των Μαρτύρων;

⁶ Αλλά υπάρχει επίσης μια πιο απτή, τεχνική αιτία, και αυτή είναι το γεγονός ότι οι Μάρτυρες έλαβαν τα λόγια του Ιησού «Ακολούθει μοι» πολύ κατά γράμμα και σε ό,τι αφορά τις μεθόδους κηρύγματος. Έλαβαν μεγάλη φροντίδα να μιμηθούν όσο το δυνατόν ακριβέστερα τη μέθοδο που εχρησιμοποιήθη από τον Αρχηγό των και Αριστοτέχνη Εργάτη Ιησού Χριστό, όταν ήταν στη γη κάνοντας το ίδιο έργο. Επρόσεξαν τις οδηγίες του για το πώς να το εκτελέσουν, όπως περιγράφονται, μεταξύ άλλων, στο κεφάλαιο 10 του Ματθαίου. Σε τούτο προσθέστε το γεγονός ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά κομίζουν, επίσης, το ίδιο άγγελμα που εκόμιζε και ο Ιησούς Χριστός, το άγγελμα της βασιλείας του Θεού ως πραγματικής κυβερνήσεως που θα ασκήση κατά γράμμα κυριαρχία επάνω στο ανθρώπινο γένος και θα λύση τα προβλήματά του, και θα γνωρίζετε γιατί οι Μάρτυρες έχουν τέτοια θαυμαστά αποτελέσματα, και μάλιστα εξίσου και από τις δύο πλευρές του Σιδηρού Παραπετάσματος.

 7. (α) Από ποιες απόψεις και με ποιες ενέργειες είναι συνεπείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά προς τον ισχυρισμό των ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού; (β) Ποια είναι μερικά από τα αποτελέσματα του ότι ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού; (γ) Ποιος λαμβάνει την τιμή για τον παραγόμενο καρπό;

⁷ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν προσεπάθησαν να μεταχειρισθούν μεθόδους εξοικονομήσεως χρόνου στην εκτέλεσι του έργου των, ωσάν να εγνώριζαν καλύτερα κι από τον ίδιο τον Διδάσκαλό τους πώς να το εκτελέσουν. Δεν τον αινούν ως τον σοφώτατον άνδρα που εβάδισε ποτέ επάνω σ’ αυτή τη γη και έπειτα ν’ απολακτίζουν τη συμβουλή που έδωσε. Δεν νομίζουν ότι οι μέθοδοί του για την εκτέλεσι του έργου είναι απαρχαιωμένες σ’ αυτόν τον αιώνα της μαζικής παραγωγής. Ως αληθινοί Χριστιανοί ακολούθησαν, επίσης, τον Διδάσκαλό τους και στο έργο του κηρύγματος από θύρα σε θύρα, συμμεριζόμενοι μαζί του όλον τον ονειδισμό, τον χλευασμό και τον διωγμό που φέρνει το έργο αυτό, ακόμη και μεταξύ ανθρώπων που ονομάζουν τους εαυτούς των Χριστιανούς. Αλλά συνεμερίσθησαν, επίσης, μαζί του τη θαυμαστή καρποφορία υπό την μορφή εκατοντάδων χιλιάδων αξίων ατόμων που ευρέθησαν δια μέσον των ετών. Ευπειθείς στις οδηγίες του Μεγάλου Διδασκάλου των ‘έμειναν’ με τέτοιους ανθρώπους, τους οποίους επεσκέπτοντο πάλι κατ’ επανάληψιν για να τους φέρουν την ειρήνη με τον Θεό, την οποίαν αυτοί επιθυμούν με όλη τους την καρδιά, κάνοντας τούτο με μελέτη του λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, μαζί τους στα σπίτια τους. Στη διάρκεια του έτους 1958, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν τέτοιες Γραφικές μελέτες σε 508.320 διάφορα σπίτια σε όλο τον κόσμο με έναν ή περισσοτέρους παρευρισκομένους σε κάθε μελέτη επί μια μακρότερη ή βραχύτερη χρονική περίοδο. Οι καρποί όλου αυτού του έργου—η προσθήκη ενός μέσου όρου 43.000 αφιερωμένων Χριστιανών μαρτύρων στις τάξεις των κάθε έτος στα τελευταία δέκα χρόνια—αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά Θεός επεδοκίμασε τις μεθόδους ενεργείας των και ευλόγησε το φύτευμα και το πότισμα του σπόρου του λόγου Του που εσπάρη στις καρδιές των αξίων ατόμων. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν την τιμή γι’ αυτό. Το θαυμαστό άγγελμα που κομίζουν δεν είναι δικής των επινοήσεως, και η μέθοδος με την οποία το εμφυτεύουν στις διάνοιες των ανθρώπων δεν είναι δική τους επίσης. Όλη, λοιπόν, η τιμή ανήκει στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος τους εδίδαξε μέσω του Χριστού Ιησού και ο οποίος επίσης κάνει τον σπόρο ν’ αυξάνη. Αυτός είναι που οικοδομεί μια κοινωνία Νέον Κόσμου.—Ιωάν. 15:1.

ΠΟΣΟΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ

 8. (α) Σε ποιο βαθμό οι Χριστιανοί πρέπει να ενδιαφέρωνται για την αύξησι του αριθμού των; (β) Υπό ποιους όρους μπορούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να δεχθούν άλλους ως μάρτυρας; (γ) Πώς ο Παύλος έδειξε ότι η ποιότης είναι πιο σπουδαία από την ποσότητα;

⁸ Ένα από τα χαρακτηριστικά της αληθινής εκκλησίας στον «έσχατον καιρόν» είναι η αύξησις. Συνεπώς οι αληθινοί Χριστιανοί ενδιαφέρονται για την ποσότητα, αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα, όχι εις βάρος της ποιότητος. Σε πολλές χώρες οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα μπορούσαν να δείξουν πολύ μεγαλυτέρους αριθμούς αν θα εδέχοντο και θα εβάπτιζαν όλους τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν δεκτοί και να βαπτισθούν απ’ αυτούς· αλλά, επειδή αυτοί δεν έχουν κατάλληλα ανακαινίσει τις διάνοιές των μέσω μελέτης της Αγίας Γραφής, δεν υπολογίζονται ως μάρτυρες του Ιεχωβά ώσπου να δώσουν απόδειξι ότι πραγματικά ενεστερνίσθησαν τον τρόπο της σκέψεως που είναι σε αρμονία με τον λόγον του Θεού και έγιναν ενεργοί διάκονοι. Πραγματικά, δεν είναι γνωστό πόσοι άνθρωποι πιστεύουν όπως πιστεύουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Όλοι όσοι υπολογίζονται ως μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ενεργοί κήρυκες των αγαθών νέων που ανταποκρίνονται στον Βιβλικό κανόνα ηθικής, αφού ένας αδρανής Χριστιανός ή ένας που δεν ανταποκρίνεται στον κανόνα δεν είναι καθόλου Χριστιανός. Δεν είναι μάρτυς υπέρ του Ιεχωβά. Φυσικά, στον ίδιο Βιβλικό κανόνα πρέπει ν’ ανταποκρίνονται σε κάθε χώρα του κόσμου. Όταν ο Παύλος έμαθε για μια περίπτωσι ηθικού παραπτώματος στην εκκλησία της Κορίνθου, απέκοψε τον ένοχο Χριστιανό από την εκκλησία και δεν επέτρεψε να γίνη δεκτός πάλι ώσπου εδόθη απόδειξις μιας τελείας αλλαγής διανοίας και ενεργείας. Η ποσότης δεν ήταν το μέγιστο μέλημα για τον Παύλο, μολονότι ενδιεφέρετο για την αύξησι· η ποιότης ήταν πιο σπουδαία. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονήται ότι οι άνθρωποι γίνονται Χριστιανοί με την αλλαγή της διανοίας των και ότι, με τη σειρά, θ’ αλλάξουν αμετάβλητα τον τύπο της διαγωγής των.—Αποκάλ. 7:9, 14, 15· 1 Κορ. 5:1-5· 2 Κορ. 2:6, 7· Ρωμ. 1:13· 12:2· Εφεσ. 4:22-24.

 9. (α) Ποια είναι μια προφανής αίτια για να ενδιαφέρωνται οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» για περισσότερα μέλη; (β) Τι αποδεικνύει ότι από την αρχή η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να φροντίση ώστε οι οπαδοί της να έχουν αληθινά μεταστραφή στη Χριστιανοσύνη, και γιατί αυτό έγινε έτσι;

⁹ Για διαφόρους λόγους οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» ενδιαφέρονται επίσης για την αύξησι. Πλείστες απ’ αυτές πιστεύουν ότι θα φέρουν τη βασιλεία του Θεού στο ανθρώπινο γένος επηρεάζοντας τους πολιτικούς του κόσμου τούτου, και αυτό απαιτεί το είδος της δυνάμεως που ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων μπορεί να δώση, πολιτικώς και οικονομικώς. Ειδικά η Καθολική Εκκλησία είναι γνωστό ότι χρησιμοποιεί τους οπαδούς της να διαθέσουν την ψήφο τους όπως αυτή θέλει. Αυτό απαιτεί ποσότητα και όχι κατ’ ανάγκην ποιότητα· αφωσιωμένους υποστηρικτάς της εκκλησίας, αλλά όχι Χριστιανούς της Γραφής. Δημιουργώντας, λοιπόν, τους οπαδούς της η Καθολική Εκκλησία δεν ήταν ποτέ λεπτολόγος στο να ανακαινίση πραγματικά τις διάνοιες των ανθρώπων για να εκριζώσουν την ειδωλολατρία και να βάλουν στη θέσι της τις Χριστιανικές δοξασίες. Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ο Γάλλος καθηγητής Λουί Ρεώ λέγει στον 1 Τόμο, σελίδα 50, του έργου του Εικονογραφία της Χριστιανικής Τέχνης: «Για να υπερνικήση την ειδωλολατρία που ήταν στερεά ριζωμένη στον αρχαίο κόσμο, η εκκλησία του Χριστού [δηλ. η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία] είχε να εκλέξη μεταξύ δύο μεθόδων να καταργήση ή ν’ αντικαταστήση, να καταστρέψη ή να υποσκελίση. Ακολουθώντας τα πολύ ασφαλή πολιτικά και ψυχολογικά της ένστικτα, εξέλεξε το δεύτερο. Είναι, ασφαλώς, πολύ επικίνδυνο και σχεδόν πάντοτε ανωφελές να κάμη κανείς μια κατά μέτωπον επίθεσι σε αρχαίες δοξασίες και να τις ξερριζώση με βία, ενώ είναι σχετικώς εύκολο να τις αντικαταστήση με νέες δοξασίες και συνήθειες, αρκεί να σέβωνται τα προγονικά έθιμα και να τα διαιωνίζουν κάτω από ένα άλλο όνομα. . . . Αυτή η μέθοδος της αντικαταστάσεως, που δεν κατέληξε πάντοτε αμέσως στη βαθιά μεταστροφή των ψυχών, αλλ’ η οποία διευκόλυνε σημαντικά τη γοργή Χριστιανοποίησι του ειδωλολατρικού κόσμου, εφηρμόσθη εξίσου καλά σε: δοξασίες . . .· τόπους λατρείας θρησκευτικές εορτές . . . και τελικά, εικονογραφία.»

10. Πώς οι εκκλησίες κάνουν οπαδούς σήμερα, και με ποιες συνέπειες;

¹⁰ Σήμερα οι διάφορες εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» κάνουν ακόμη μαθητάς με το δικό τους τρόπο. Τους κάνουν με το να ραντίζουν νεογέννητα βρέφη με νερό σε μια λεγομένη τελετή βαπτίσματος, μετά την οποία λογίζονται μέλη των εκκλησιών των. Ή, όπως στο παρελθόν, αναγνωρίζουν ενήλικα άτομα ως Χριστιανούς χωρίς να έχουν ανακαινίσει τις διάνοιές των πρώτα και απαλλάξει από ειδωλολατρικές ιδέες ώστε να μπορούν να υπηρετήσουν τον Θεό νοημόνως και να τον ευαρεστήσουν, και χωρίς να τους έχουν διδάξει τους Χριστιανικούς κανόνες της ηθικής. Συνεπώς, εκατομμύρια Ρωμαιοκαθολικών πιστεύουν ακόμη στη μαγεία και ζουν ακόμη σε φανερή πολυγαμία χωρίς να γνωρίζουν ότι αυτά τα πράγματα είναι εναντίον των εντολών του Θεού και χωρίς η εκκλησία να κάνη κάτι σχετικά με αυτό.

11. (α) Ποιες μεθόδους επροτίμησε ο κλήρος για να εργασθή ανάμεσα στους οπαδούς του; (β) Με το να μην ακολουθήσουν τον Ιησούν στην εκτέλεσι του έργου των, ποιους μας ενθυμίζουν;

¹¹ Καμμιά προσπάθεια δεν έγινε από τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» να κάμουν πραγματικούς Χριστιανούς τα μέλη της εκκλησίας των, που ν’ ακολουθούν το παράδειγμα εκείνου που λέγουν ότι είναι ο Κύριός των και ο Διδάσκαλός των. Δεν επικοινώνησαν με τους ενορίτας των με το να τους επισκέπτωνται από κατοικία σε κατοικία, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς, διδάσκοντας τον λόγον του Θεού στα εκατομμύρια των ανθρώπων που για κάποιο λόγο δεν πηγαίνουν ποτέ σ’ ένα εκκλησιαστικό οικοδόμημα. Η μέθοδος που εχρησιμοποιήθη υπήρξε το να κρούουν εκκλησιαστικούς κώδωνας για να κάμουν τους ανθρώπους να έλθουν προς αυτούς, πλησιάζοντας έτσι συχνά ένα μικρό μόνο ποσοστό του πληθυσμού. Σύμφωνα με τα αρχαϊκά της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Συνόδου της Γενεύης, μόνο 14 τοις εκατό από τους Λουθηρανούς στη Βρεττανία, μεταξύ 5 και 13 τοις εκατό στη Δυτική Γερμανία, 2,7 τοις εκατό στη Νορβηγία και 1,03 τοις εκατό στη Σουηδία πηγαίνουν στην εκκλησία τακτικά. Οι Νορβηγοί και οι Σουηδοί είναι σχεδόν εκατό τοις εκατό Λουθηρανοί. Κοινωνικό έργο, δημόσιες συναθροίσεις, συνδιασκέψεις, θρησκευτικές αναζωπυρώσεις, αγορές και διαφήμισις εχρησιμοποιήθησαν στην προσπάθεια των κληρικών να κάμουν τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για τη θρησκεία και να πηγαίνουν στις εκκλησίες· σε κάθε τι ενασχολήθηκαν εκτός από τη μία μέθοδο που εδίδαξε ο Ιησούς: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.» (Ματθ. 16:24) Αλλά ο κλήρος δεν ακολούθησε τον Ιησού Χριστό, τον Καλόν Ποιμένα. Οι εύκολοι τρόποι τους στο να κάνουν μαθητάς ενθυμίζουν εκείνους που ωνομάσθησαν «κλέπται και λησταί» από τον μόνον που παραμένει ο Έμπειρος στη δημιουργία Χριστιανών μαθητών. «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις δεν εισέρχεται δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής. Όστις όμως εισέρχεται δια της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων. Πάντες όσοι ήλθαν προ εμού, κλέπται είναι και λησταί· αλλά δεν ήκουσαν αυτούς τα πρόβατα. Εγώ είμαι η θύρα· δι’ εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή, και θέλει εισέλθει και εξέλθει, και θέλει ευρεί βοσκήν. Ο κλέπτης δεν έρχεται, ειμή δια να κλέψη και θύση και απολέση· εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία. Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός.»—Ιωάν. 10:1, 2, 8-11.

ΕΝΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΠΡΟΪΟΝ

12. (α) Πώς μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι τα μέλη των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» είναι ένα κίβδηλο προϊόν ως Χριστιανοί; (β) Ποιες αποδείξεις υπάρχουν όσον αφορά τους Καθολικούς;

¹² Όλο εκείνο που μπορεί να επιδείξη ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, και αυτό δεν κάνει καθόλου εντύπωσι στον Ιεχωβά, διότι αυτοί ως Χριστιανοί είναι ένα κίβδηλο προϊόν. Δεν παρήχθησαν με το ν’ ανακαινισθούν οι διάνοιές των· δεν είναι προϊόν του πνεύματός του, του αγγέλματός του ή της μεθόδου με την οποίαν εργάζεται, και επομένως είναι κατ’ ανάγκην ψευδές προϊόν. Οι διάνοιές των δεν είναι όμοιες μ’ εκείνες των αληθινών Χριστιανών που εδιδάχθησαν από τον Θεό μέσω του λόγου του, οι οποίοι ‘κατήντησαν εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού’, αλλά είναι «νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην». Οι διάνοιές των, μη εκπαιδευμένες στη Χριστιανική σκέψι, αφήνονται εύκολη λεία για κάθε είδους αντιγραφικές φιλοσοφίες έτσι ώστε εκατομμύρια ανθρώπων έγιναν άθεοι κομμουνισταί στις Καθολικές χώρες, πίσω καθώς και εμπρός από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.—Εφεσ. 4:13, 14, 20-24.

13. Τι δείχνει ότι οι Προτεστάνται είναι ομοίως ένα ψευδές προϊόν ως Χριστιανοί;

¹³ Οι Προτεστάνται παρουσιάζουν ένα εξίσου ψευδές προϊόν. Όταν τίθενται σε δοκιμασία, παραιτούνται επίσης από τις εκκλησίες των και εγκαταλείπουν τις Χριστιανικές αρχές όπως οι 20.000 άνθρωποι στη Λειψία της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας, που παρητήθησαν από τη λουθηρανική Εκκλησία σε μια περίοδο δύο μόνο ετών εξαιτίας της κομμουνιστικής προπαγάνδας και πιέσεως, όπως μετεδόθη από την εφημερίδα του Βερολίνου Τέλεγκραφ-Βοχενσπίγκελ της 14ης Δεκεμβρίου 1958. Στο ίδιο μέρος της Γερμανίας, οι λεγόμενοι Χριστιανοί υποβάλλουν τους εαυτούς των και τα τέκνα των σε κομμουνιστικές αθεϊστικές τελετουργίες με αποκλεισμό των τελετουργιών της εκκλησίας των. Σύμφωνα με πληροφορία που εδόθη από τον επίσκοπο Δρα Ντιμπέλιους και ανεγράφη στην Τέλεγκραφ-Βοχενσπίγκελ της 2ας Νοεμβρίου 1958, «σε μια πόλι 20.000 κατοίκων, ‘καθόλου μακριά από το Βερολίνο’, από 200 παιδιά που ετελείωσαν το σχολείο, μόνο τρία θα λάβουν το χρίσμα αυτή την ερχόμενη άνοιξι. Οι γονείς των υπολοίπων Ευαγγελικών παιδιών δεν είχαν πια το θάρρος και τη δύναμι ν’ αντισταθούν στην πίεσι με την οποίαν απαιτείται η συμμετοχή στην αφιέρωσι της αθεϊστικής νεολαίας.»a

14. (α) Πώς η αρχή του νόμου της αναπαραγωγής έχει εφαρμογή στο έργο της δημιουργίας μαρτύρων; (β) Πώς γνωρίζομε ότι πρέπει να υπάρχουν μάρτυρες στη γη σήμερα όμοιοι μ’ εκείνους των Βιβλικών χρόνων;

¹⁴ Η μέθοδος που καθώρισε ο Ιησούς δεν παράγει αυτό το είδος των καρπών. Οι μέθοδοί του για το έργον είναι σε αρμονία με τον Θεόδοτο νόμο αναπαραγωγής όπως μπορούμε να τον παρατηρήσωμε στη φύσι και όπως αναγράφεται στη Γένεσι 1:11-13, 20, 21, 24, 25. Όλα, βλάστησις, κτήνη και άνθρωπος, πρέπει να παράγουν «κατά το είδος αυτών». Ο Αδάμ, προτού γνωρίση την πραγματική εφαρμογή αυτού του νόμου που διετυπώθη από τον Ιεχωβά, μπορεί να διερωτήθηκε τι θα ανέπτυσσε μέσα στο πλάσμα η αναπαραγωγή. Αλλά δεν αφέθηκε να διερωτάται επί πολύν καιρό. Η αναπαραγωγή εκδηλώθηκε καθαρά: Οι λέοντες απέκτησαν λέοντας, οι σκύλοι απέκτησαν σκύλους, οι πίθηκοι απέκτησαν πιθήκους, και ούτω καθεξής. Ήταν πάντοτε το ίδιο. Χωρίς εξαίρεσι όλα αναπαρήγαγαν το είδος των. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, παράγοντας καρπό πνευματικού είδους, υπόκεινται σ’ αυτόν τον ίδιο νόμο και πρέπει επίσης ν’ αναπαράγουν «κατά το είδος αυτών». Όταν έχουν σπείρει τον σπόρο του λόγου του Θεού, και παρατηρούν τα πράγματα να αναπτύσσωνται καθώς ανακαινίζονται οι διάνοιες των άλλων όταν αυτοί συμμελετούν τη Γραφή με άξια άτομα, ποτέ δεν χρειάζεται να διερωτηθούν τι πρόκειται να προέλθη από όλη αυτή την ενέργεια. Ασφαλώς δεν θα προέλθη ένας Κομμουνιστής, ή ένας Καθολικός, ή ένας Προτεστάντης! Στον δέοντα καιρό ο καρπός που θα παραχθή θα είναι ένας γνήσιος, ασυμβίβαστος μάρτυς του Ιεχωβά, όπως ακριβώς είναι και αυτοί οι ίδιοι. Ο Ιεχωβά, με τη θαυμαστή του μέθοδο δημιουργίας νέων μαρτύρων προς τιμήν του ονόματός του, έχει «ασφαλίσει τη διαιώνισι επάνω στη γη του αρχικού εκείνου γνησίου είδους μαρτύρων του από τους Βιβλικούς καιρούς. Με αυτή την πνευματική αναπαραγωγή, οι Βιβλικοί μάρτυρες του είδους αυτού είναι ακόμη εδώ επάνω στη γη, όσο ακριβώς είναι βέβαιο ότι είμεθα τα φυσικά τέκνα και η φυσική έκφρασις του προπάτορός μας Αδάμ, δηλαδή, το «είδος» του. Κατ’ ανάγκην, λοιπόν, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο αναπαραγωγής, οι ηγέται της ψευδούς θρησκείας, του παρελθόντος και του παρόντος, πρέπει να δεχθούν για τον εαυτό τους τα λόγια του Ιησού: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίου, υποκριταί· διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν, δια να κάμητε ένα προσήλυτον· και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότεραν υμών.»—Ματθ. 23:15.

15. (α) Γιατί δεν θα μπορούσαν ποτέ οι μάρτυρες του Ιεχωβά να υιοθετήσουν τις μεθόδους έργου του κλήρου; (β) Σε τι θα οδηγήση τελικά το έργο του κηρύγματός των;

¹⁵ Ο Ιησούς είπε στους γραμματείς και στους Φαρισαίους: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» Στους ακολούθους του είπε: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν έντονη επιθυμία να είναι το έθνος που παράγει τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού, και, συνεπώς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να υιοθετήσουν τις ακατάστατες μεθόδους ενεργείας των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου». Πρέπει ν’ αποδείξουν ότι είναι μαθηταί του Χριστού, και μπορούν να το κάμουν αυτό μόνο με τους καρπούς που παράγουν, τόσο σε ποιότητα, όσο και σε ποσότητα. Άσχετα, λοιπόν, με το τι κάνει ότι οποιοσδήποτε άλλος, πρέπει να εξακολουθήσουν να βαδίζουν προσεκτικά στα ίχνη του, συνεχίζοντας το έργον των δημιουργίας μαρτύρων, ακριβώς με τον τρόπο που αυτός τους εδίδαξε, αναζητώντας άξια άτομα, επισκεπτόμενοι πάλι τα άτομα αυτά για να μελετήσουν τον λόγον του Θεού μαζί τους, ανακαινίζοντας τη διάνοιά τους, και έτσι παράγοντας το ίδιο είδος Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά που παρήγαγαν ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του. Ως προς την τελική έκβασι όλων αυτών, η Βιβλική προφητεία δεν αφήνει αμφιβολία. Η παρουσία τόσο πολλών αληθινών Χριστιανών στον κόσμο, που όλοι κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα του ανθρώπου, θα θέση με δύναμι ένα ζήτημα που κάνει τον Ιεχωβά να εκθέση όλους τους σαπρούς καρπούς της ψευδούς θρησκείας.—Ματθ. 21:43· Ιωάν. 15:8· Ματθ. 7:15-20.

[Υποσημειώσεις]