Επιδέξια Εκπαίδευσις στην Τέχνη της Δημιουργίας Μαρτύρων

«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε».—Ματθ. 28:19

 1. Για ποιον σκοπό ο Ιεχωβά έκαμε τον Ισραήλ έθνος, και πώς ο Ισραήλ απέτυχε να ζήση σύμφωνα μ’ αυτόν τον σκοπό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είχε τους μάρτυράς του επάνω στη γη τόσον καιρό, όσον υπάρχει ο άνθρωπος, ο δε Άβελ ο γυιός του Αδάμ ήταν ο πρώτος απ’ αυτούς. Δεν ήσαν πάντοτε πολλοί. Ως επί το πλείστον ήσαν μόνο ολίγοι, μια λεπτή γραμμή που διατρέχει τις σελίδες της ιστορίας. Κατά καιρούς, εν τούτοις ο Ιεχωβά επροτίμησε να έχει συγκριτικώς πολλούς απ’ αυτούς. Έτσι, ολόκληρο το έθνος Ισραήλ απετελείτο από μάρτυρας του Ιεχωβά. (Ησ. 44:8) Αλλ’ αυτό δεν έζησε σύμφωνα με την υψηλή κλήσι του να τον αντιπροσωπεύη μεταξύ των εθνών της γης. Αφού, λοιπόν, ο Ιεχωβά έδειξε τη μακροθυμία του σ’ αυτούς επί αιώνες, τελικά τους απέρριψε τελείως ως μάρτυράς του, μολονότι είχε κάμει τον Ισραήλ έθνος γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Η αποβολή ή απόρριψις αυτού του έθνους έγινε όταν ο λαός Ισραήλ εθανάτωσε τον Χριστό Ιησού, αλλά ένα νέο έθνος μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν τότε ήδη εν προόδω διαμορφώσεως.—Εβρ. 11:4 έως 12:1· Έξοδ. 19:5, 6.

 2. Ποια είναι μια διαφορά στον τρόπο με τον οποίο έγινε το νέο έθνος μαρτύρων εν συγκρίσει με το πώς έγινε το έθνος Ισραήλ;

² Από πολλές απόψεις το νέο έθνος μαρτύρων υπέρ του Ιεχωβά επρόκειτο να είναι διαφορετικό από το παλαιό. Εν πρώτοις, ενώ ένα άτομο μπορούσε να γεννηθή στο έθνος Ισραήλ και έτσι αυτομάτως να γίνη μέλος του λαού του Ιεχωβά δυνάμει του ότι ήταν απόγονος του φίλου του Θεού Αβραάμ, κανείς δεν μπορεί να γίνη μέλος του νέου έθνους μέσω γεννήσεως. Μόνο με το να κληθή από τον Θεό, να δεχθή την κλήσι και ν’ αφιερωθή για να είναι δούλος του, μπορεί κανείς να γίνη μέλος αυτού του νέου έθνους. Η κατάστασις της καρδιάς και η πίστις του ατόμου είναι εκείνο που υπολογίζεται. Μέλη αυτού του έθνους γίνονται με ανακαίνισι των διανοιών των, οι άνθρωποι που έφθασαν σε μια ηλικία κατανοήσεως έτσι ώστε να στραφούν από έναν ψευδή τρόπο λατρείας στον μόνο τρόπο λατρείας που ευαρεστεί τον Θεό.—Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:22-24.

 3. Με ποιο μέσον ο Ιησούς, ενώ περιήρχετο, εσχημάτιζε το νέον έθνος στην αρχή, και πόση επιτυχία είχε;

³ Ο Ιησούς Χριστός, ο αγαπητός Υιός του Θεού, ήταν εκείνος που επεφόρτισε ο Ιεχωβά με το έργο του να κάμη νέους μάρτυρας, και πολύ κατάλληλα έγινε αυτό, επειδή αυτός ο ίδιος ήταν ο μέγιστος μάρτυς του Ιεχωβά που εβάδισε ποτέ επάνω στη γη, και όλοι οι μάρτυρες του Θεού έπειτα απ’ αυτόν πρέπει να είναι μαθηταί του και ακόλουθοί του. Το έργο του ήταν εξαιρετικά επιτυχές. Στην αρχή, δημόσιες ομιλίες που εδίδοντο απ’ αυτόν ήσαν το χρησιμοποιούμενο μέσον, και αυτός ήταν απολύτως επιδέξιος σ’ αυτό το πεδίον. Είχε ένα ισχυρό άγγελμα διακηρύττοντας τη Βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα του ανθρώπου, και ασφαλώς το παρουσίαζε μ’ ένα πολύ θελκτικό τρόπο. Σε μια περίπτωσι, όταν οι Φαρισαίοι απέστειλαν υπηρέτας να τον συλλάβουν, αυτοί επέστρεψαν με άδεια χέρια αλλά με βαθιά εντύπωσι, και ανέφεραν: «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος.» Τα πλήθη εθέλγοντο τόσο από τα λεγόμενά του και τα θαύματά του, ώστε παρέμεναν ακόμη μαζί του επί ημέρες, και συνεπώς με δημόσιες ομιλίες μόνο μπορούσε ο Ιησούς να κάνη τέτοια εντύπωσι στις διάνοιες των ανθρώπων, ώστε μερικοί αφιερώνοντο στην υπηρεσία του Υψίστου Θεού Ιεχωβά και το εσυμβόλιζαν αυτό με το εν ύδατι βάπτισμα. Για τον Ιωάννη το Βαπτιστή διαβάζομε: «Τότε εξήρχετο προς αυτόν η Ιεροσόλυμα, και πάσα η Ιουδαία, και πάντα τα περίχωρα του Ιορδάνου και εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη υπ’ αυτού.» Αλλά για τον Ιησούν διαβάζομε: «Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος, ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης . . . αφήκε την Ιουδαίαν, και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν.»—Αποκάλ. 1:5· Ματθ. 3:5, 6· Ιωάν. 4:1-3.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΑΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ

 4. Ποια μέθοδο κηρύγματος εισήγαγε ο Ιησούς αργότερα, και γιατί;

⁴ Παρά τα έξοχα αποτελέσματα που είχε με τις δημόσιες ομιλίες, ο Ιησούς εισήγαγε μια νέα μέθοδο δημιουργίας μαρτύρων για τον Ιεχωβά. Το έκαμε αυτό επειδή ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό το έργον και ήταν άγρυπνος για τις μέλλουσες ανάγκες. Εγνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να παραμείνη με τους ακολούθους του επί πολύν καιρό και να κάνη το κήρυγμα γι’ αυτούς, και ότι επίσης τα θαύματά του θα έπαυαν έπειτα από ένα διάστημα. Και όμως το μεγάλο έργο της δημιουργίας νέων μαρτύρων έπρεπε να προχωρήση. Εγνώριζε ότι πολλοί από τα πλήθη που τον άκουαν σήμερα θα έστρεφαν νώτα σ’ αυτόν αύριο και θα συνέβαλλαν στο ν’ αποτελεσθούν οι όχλοι που θα έκραζαν για τη ζωή του και θα ωργάνωναν μοχθηρόν διωγμό για τους ακολούθους του. Εν τούτοις, το έργο δεν έπρεπε να σταματήση. Εγνώριζε ότι οι μαθηταί του επρόκειτο να σταλούν στα μη Ιουδαϊκά έθνη σε όλη την οικουμένη να κηρύξουν εκεί που απλή παράθεσις έδαφίων θα εσήμαινε πολύ ολίγα πράγματα. Το νέο έθνος των μαρτύρων του Ιεχωβά έπρεπε ν’ αυξηθή και θ’ απετελείτο από ανθρώπους καλής θελήσεως, στις διάνοιες των οποίων θα ενετυπώνετο βαθιά το ισχυρό άγγελμα της βασιλείας του Θεού ώστε να τις ανακαινίση. Πώς ακριβώς θα μπορούσε αυτό να γίνη; Ήταν φανερό ότι δημόσιες ομιλίες μόνο δεν θα ήταν το πιο αποτελεσματικό μέσον. Για το όφελος, λοιπόν, των ακολούθων του στους οποίους θα ανετίθετο το έργον αυτό, ο Ιησούς εισήγαγε αυτή τη μορφή της Χριστιανικής διακονικής υπηρεσίας τη γνωστή ως κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, και τι καρποφόρο μέσον απεδείχθη ότι ήταν αυτό! Ήταν μια μέθοδος που εταίριαζε στις ικανότητες ατελών ανθρώπων. Ήταν ωστόσο κήρυγμα, αλλά ήταν απλοποιημένο κατά το ότι το ακροατήριο ήταν μειωμένο σε λίγους μόνο ακροατάς και, κατά καιρούς, και σε ένα μόνο πρόσωπο. Είναι αλήθεια ότι ατομικώς δεν έφθανε τόσο μακριά όσο η ομαδική εκπαίδευσις που μπορούσε να δώση ο Ιησούς, αλλά ήταν ωστόσο καταπληκτικά παραγωγικό.

 5. Ποια ήταν η εδαφική περιοχή για τη δημιουργία μαρτύρων με το κήρυγμα;

⁵ Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 10, βρίσκομε τις λεπτομερείς οδηγίες για τη δημιουργία μαρτύρων με τη μέθοδο τού από σπίτι σε σπίτι κηρύγματος, όπως εδόθησαν από τον Ιησού τον ίδιο όταν εξεπαίδευε προσωπικώς τους αποστόλους. Το θέμα που έπρεπε να κηρυχθή ήταν εκείνο που εκήρυττε και ο Ιησούς: «Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»Η εδαφική περιοχή στην οποίαν έπρεπε να κηρύττουν ήταν πρώτα περιορισμένη στο έθνος Ισραήλ, αλλά μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό έπρεπε να εκταθή για να περιλάβη ολόκληρον τον κόσμο με τα περίφημα λόγια: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.»—Ματθ. 28:19.

 6. Ποιο πνευματικό φρόνημα πρέπει να κατέχουν εκείνοι πιο ενασχολούνται στο έργον;

⁶ Κατόπιν, στο Ματθαίος 10:8-10, σχολιάζεται από τον Ιησούν η πνευματική διάθεσις με την οποία πρέπει να εκτελήται το έργο αυτό. Οι κήρυκες των αγαθών νέων πρέπει να έχουν πνευματικό φρόνημα για να είναι κατάλληλοι για το έργον. Η βασιλεία του Θεού πρέπει να τίθεται πρώτα, οι υλικές ανάγκες έπειτα. «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε. Μη έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας· μη σακκίον δια την οδόν, μηδέ δύο χιτώνας, μηδέ υποδήματα, μηδέ ράβδον· διότι ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού.»

 7. Υπό ποιες περιστάσεις ο Ιησούς βαρύνει τον Πατέρα του με την υποχρέωσι να προνοή για τις υλικές ανάγκες των δούλων του;

⁷ Σημειώστε την αιτία που αναφέρεται: «Ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού.» Πραγματικά, με αυτά τα λόγια ο Ιησούς υποχρεώνει τον ουράνιο Πατέρα του. Οι κήρυκες των αγαθών νέων χρησιμοποιούνται από τον Ιεχωβά Θεό για να εργάζωνται στον αμπελώνα του. Αυτός θέτει τους όρους. Ένας από τους όρους είναι να έχουν οι εργάται πνευματικό φρόνημα, βάζοντας όλη την ψυχή των, την καρδιά και τη διάνοια στο κήρυγμα της Βασιλείας. Με μια απαίτησι σαν αυτή, είναι προφανές ότι η ευθύνη για την ικανοποίησι των υλικών αναγκών του εργάτου βαρύνει τον εργοδότην. Ο Ιησούς, λοιπόν, αναγνωρίζει αυτή την αρχή, την οποίαν ο Ιεχωβά είχε ήδη δηλώσει στον νόμο του Μωυσέως στους Αριθμούς 18:31 και στο Δευτερονόμιο 25:4, και την εφαρμόζει στο Χριστιανικό έργο του κηρύγματος.

 8. Πότε ο Ιεχωβά δεν αισθάνεται τον εαυτό του υποχρεωμένον να φροντίζη ειδικά για τις υλικές μας ανάγκες;

⁸ Εξ άλλου, αν ο εργάτης δεν ανταποκρίνεται στους όρους και θέτη πρώτα τα υλικά του συμφέροντα, τότε ο Ιεχωβά δεν θα ησθάνετο τον εαυτό του υποχρεωμένο να φροντίζη για τις υλικές ανάγκες του εργάτου ειδικά. Φροντίζει για τις ανάγκες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους μ’ ένα γενικό τρόπο. Υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο που φροντίζουν για τον εαυτό τους, θέτοντας τα υλικά των συμφέροντα πρώτα, και αποκτούν τα αναγκαία της ζωής των χωρίς να προνοή ο Ιεχωβά ειδικά γι’ αυτούς. Δεν υπάρχει ανάγκη γι’ αυτό. Αυτοί διαθέτουν χρόνον και ενέργεια για να το κάμουν οι ίδιοι. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά αισθάνεται τον εαυτό του υποχρεωμένον και υπόσχεται να φροντίση για την παροχή των αναγκαίων υλικών πραγμάτων σ’ εκείνους που επιδιώκουν και ‘ζητούν πρώτον την βασιλείαν και την δικαιοσύνην αυτού’, όπως έκανε και ο Ιησούς. Επειδή θέτουν τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, οι ιεραπόστολοι, οι σκαπανείς, οι υπηρέται περιοχής και περιφερείας, μαζί με πάνω από χίλια άτομα στους οίκους Μπέθελ, όλοι ολοχρόνιοι χειροτονημένοι διάκονοι μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορούν ευγνωμόνως να επιβεβαιώσουν το γεγονός αυτό.—Ματθ. 6:33.

ΠΡΩΤΑ «ΕΞΕΤΑΣΑΤΕ»

 9. Τι καθιστά ένα άτομο άξιο να λάβη το άγγελμα του Θεού;

⁹ Ο Ιησούς δίνοντας τις άμεσες οδηγίες του τώρα για έργο στον αγρό, περιέγραψε τι πρέπει να κάμη ο διαγγελεύς των αγαθών νέων όταν φθάση στην εδαφική του περιοχή: «Εις οποίαν δε πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τις είναι άξιος εν αυτή, και εκεί μείνατε εωσού εξελθητε.» (Ματθ. 10:11) Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάμη για να δημιουργήση νέους μάρτυρας ήταν να ‘εξετάση τις είναι άξιος εν αυτή’. Άξιος για τι; Άξιος για το μεγάλο προνόμιο και όφελος να παραμείνουν αυτοί οι δούλοι του Υψίστου στο σπίτι του και να τους ακούση όταν θα εξηγούσαν το θείο άγγελμα της σωτηρίας, του οποίου ήσαν κομισταί! Η φιλάγαθη αποδοχή του αγγέλματος της σωτηρίας που εκόμιζαν οι απόστολοι και η αληθινή φιλοξενία που προσεφέρετο σ’ αυτούς επειδή ήσαν δούλοι του Θεού, καθιστούσαν ένα άτομο άξιο ενός τέτοιου προνομίου στα όμματα του Θεού και του Χριστού. Γι’ αυτούς ο Ιησούς είπε: «Όστις δέχεται εσάς, εμέ δέχεται· και όστις δέχεται εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά με. Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θέλει λάβει· και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου, μισθόν δικαίου θέλει λάβει. Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.»—Ματθ. 10:40-42· 25:34-40.

10. Πώς ένας «εξετάζει» για τα άξια άτομα;

¹⁰ «Εξετάσατε τις είναι άξιος» ήταν η εντολή του Ιησού. Πώς ένας εξετάζει ανθρώπους αν είναι άξιοι να κηρυχθή σ’ αυτούς τη βασιλεία του Θεού, τα αγαθά Του νέα; Δεν μπορείτε να ειπήτε ότι αυτό γίνεται με το να τους κυττάζη. Το αν είναι άξιοι ή δεν είναι άξιοι εξαρτάται από το τι συμβαίνει στη διάνοιά τους. Εκτός, λοιπόν, αν μπορέσετε να διαπιστώσετε τι είναι στη διάνοιά τους, δεν θα βρήτε ποτέ αν είναι άξιοι ή όχι. Πώς ένας κάνει ένα άτομο να φανερώση τι είναι στη διάνοια του; Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μπορεί να νομίσετε στην αρχή. Πραγματικά, αυτό το κάνετε κάθε μέρα. Αν θέλετε να μάθετε τι σκέπτεται ένα άτομο για τον καιρό, για τους τελευταίους τύπους αυτοκινήτων ή για την πολιτική του κόσμου, εκείνο που έχετε να κάμετε είναι ν’ αρχίσετε να μιλήτε σ’ αυτό το άτομο για το θέμα που προτιμάτε και θα βρήτε κανονικά ότι το άτομο αυτό ανοίγει το στόμα του και σας αφήνει να γνωρίσετε τι είναι στη διάνοιά του σχετικά με το συγκεκριμένο αυτό θέμα. Ομοίως, αν θέλετε να γνωρίσετε αν ωρισμένο άτομο είναι ένας από τους αξίους για τους οποίους ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να ερευνήσουν, πρέπει ν’ αρχίσετε να μιλήτε σ’ αυτό για τον Θεό, για τον Χριστό Ιησού και για τη βασιλεία του και θα μάθετε τι σκέπτεται και αν είναι άξιο να του γίνη κήρυγμα ή όχι. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να εξετάσωμε ποιοι είναι άξιοι είναι να μιλήσωμε στους ανθρώπους.

11. Γιατί μπορούσαν οι απόστολοι να μη θεωρούν τη θρησκεία ιδιωτική υπόθεσι που δεν έπρεπε να συζητήται με άλλους, και ποια είναι η χαρακτηριστική αντίδρασις που συνιστούσαν όταν έδιναν μαρτυρία;

¹¹ Σύμφωνα με αυτή τη συμβουλή του Ιησού για τη δημιουργία μαρτύρων, οι απόστολοι και οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί δεν ήσαν της γνώμης ότι η θρησκεία ενός ατόμου είναι μια ιδιωτική υπόθεσις και δεν πρέπει να συζητήται με άλλους. Ακολουθώντας τα ίχνη του Διδασκάλου των, μιλούσαν σε άλλους για τις δοξασίες των και συνεπώς όταν οι απόστολοι ήρχοντο σε μια πόλι όπου τα αγαθά νέα δεν είχαν κηρυχθή προηγουμένως, επήγαιναν στην αγορά και στις πύλες της πόλεως όπου οι άνθρωποι συνηθροίζοντο για ν’ ακούσουν νέα οπωσδήποτε. Ανάμεσα στους ανθρώπους σε τέτοια μέρη οι απόστολοι άρχιζαν να εξετάζουν για άτομα άξια να κηρυχθούν τα αγαθά νέα σ’ αυτά. Δεν ήταν δύσκολο ν’ αρχίσουν μια συνομιλία και έπειτα να εισαγάγουν το θέμα της Βασιλείας, οπότε οι άξιοι μπορούσαν έτσι γρήγορα να ευρεθούν. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας περιπτώσεως μάς αναφέρουν οι Πράξεις, κεφάλαιο 17. Ο Παύλος είχε κηρύξει στην αγορά των Αθηνών και έπειτα φέρθηκε στον Λόφον του Άρεως, ένα μέρος όπου μπορούσε να εξηγήση τις διδασκαλίες του στους φιλοσόφους συναθροισμένους. Όταν έδωσε μαρτυρία για την υπεροχή του Ιεχωβά Θεού, για τον Χριστό Ιησού, για την ημέρα της κρίσεως και για την ανάστασι, μια χαρακτηριστική αντίδρασις εξεδηλώθη: «Ακούσαντες δε ανάστασιν νεκρών, οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον, Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν. Και ούτως ο Παύλος εξήλθεν εκ μέσου αυτών. Τινές δε άνδρες προσεκολλήθησαν εις αυτόν, και επίστευσαν.» Αυτοί οι τελευταίοι που αναφέρονται ήσαν οι άξιοι, και θα προσκαλούσαν τους αποστόλους να παραμείνουν στα σπίτια τους όπως ακριβώς ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα προσεκάλεσαν τον Παύλο να παραμείνη μαζί τους όταν ήταν στην Κόρινθο, και όπως η Λυδία για την οποίαν ο Λουκάς αναφέρει: «Αφού δε εβαπτίσθη αυτή και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα, Εάν με εκρίνατε ότι είμαι πιστή εις τον Ιεχωβά, εισέλθετε εις του οίκόν μου, και μείνατε· και μας εβίασεν.»—Πράξ. 17:32-34· 18:1-3· 16:15, ΜΝΚ.

12. Γιατί ο χαιρετισμός που ηύχετο ειρήνην ήταν κατάλληλος για να τον χρησιμοποιούν οι μαθηταί του Χριστού στο από θύρα σε θύρα έργον εκείνες τις μέρες, και πώς μπορούσαν ‘ν’ αφήνουν την ειρήνη των να έλθη σ’ ένα σπίτι’;

¹² Δεν εγίνετο μόνο σε δημοσίους χώρους το κήρυγμα, αλλά οι άξιοι ανεζητούντο επίσης σε κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, όπως δείχνουν τα περαιτέρω λόγια του Ιησού: «Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν, χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν· αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς.» (Ματθ. 10:12, 13) Το Λουκάς 10:5 δίδει την ακριβή διατύπωσι του χαιρετισμού που ο Ιησούς ήθελε να χρησιμοποιούν: «Ειρήνη εις τον οίκον τούτον.» Αυτό ήταν ένας συνήθης χαιρετισμός της εποχής εκείνης. Ανεφέρετο στην ειρήνη και στην ευτυχία που προέρχεται από τον Θεό· υπονοούσε ευχή ευημερίας· και όταν στοχασθούμε τα αγαθά νέα που οι απόστολοι εκόμιζαν για να επιφέρουν ειρήνη με τον Θεό μέσω του Χριστού Ιησού, ήταν ένας πολύ κατάλληλος χαιρετισμός. Τώρα απέκειτο στην οικογένεια του σπιτιού, καθώς εμάθαινε τον σκοπό της επισκέψεως, να δείξη αν ήταν αξία της πραγματοποιήσεως των καλών ευχών ή όχι. Αν η οικία απεδεικνύετο ότι ήταν αξία, ο απόστολος θα υπήκουε στην παραγγελία του Ιησού και θα άφηνε την ειρήνη που είχε ευχηθή σ’ αυτήν καθώς έμπαινε στο σπίτι, ‘να έλθη επ’ αυτήν’, εξηγώντας τα αγαθά νέα λεπτομερώς. Η αναζήτησις, όμως, αξίων ανθρώπων μ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν μόνο το πρώτο από τρία γενικά βήματα που έπρεπε να γίνουν για να δημιουργηθή ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Ήταν σαν προσεκτική εξέτασις του ακατεργάστου υλικού για επεξεργασία.

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΒΗΜΑΤΑ

13. Γιατί το έργο της δημιουργίας μαρτύρων ωρίσθη επίσης ως έργο διαλλαγής;

¹³ Το έργο των μαθητών του Χριστού ωρίσθη επίσης ως έργο διαλλαγής. Από την ανταρσία του Αδάμ και της Εύας εναντίον του Θεού υπήρξε έχθρα μεταξύ του Θεού και του κόσμου τούτου, αλλά τα αγαθά νέα που εκόμιζαν οι ακόλουθοι του Χρίστου ήσαν νέα ειρήνης με τον Θεό μέσω του Μεσίτου Χριστού Ιησού. Με την αποδοχή του Ιησού ως του Μεσίτου μεταξύ Θεού και ανθρώπου και με αφιέρωσι στον Θεό μέσω αυτού, αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί μέσ’ από όλους τους ανθρώπους είχαν διαλλαγή με τον Θεό και είχαν ειρήνη μαζί του, και με τον χαιρετισμό των ηύχοντο να έλθη η ίδια ειρήνη σε όλα τα άξια άτομα. Ο Παύλος το εξέφρασε αυτό με τον εξής τρόπο: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.» Με αυτόν τον σκοπό υπ’ όψιν έμπαιναν στα σπίτια των ανθρώπων. Για τους αξίους αυτό θα εσήμαινε την έναρξι μας εκπαιδεύσεως που θα ωδηγούσε σε αφιέρωσι και τελεία ειρήνη με τον Θεό.—2 Κορ. 5:20.

14. (α) Τι απαιτείται για να διαλλαγή με τον Θεό ένα άξιο άτομο; (β) Ποιο είναι το δεύτερο βήμα για τη δημιουργία μαρτύρων, και πώς μπορεί να γίνη;

¹⁴ Διαλλαγή προς τον Θεό και ειρήνη μαζί του σημαίνει αφιέρωσι να πράττη κανείς το θέλημά του μέσω του Χριστού Ιησού, και τούτο, εξ άλλου, είναι κάτι που προκύπτει από ακριβή γνώσι των σκοπών του Θεού. Ακριβή γνώσις δεν μπορεί ν’ αποκτηθή στην πορεία μιας απλής επισκέψεως· απαιτεί χρόνον. Για να γίνουν τα άξια άτομα μάρτυρες του Ιεχωβά και ν’ απολαύσουν ειρήνη με τον Θεό, έπρεπε να εξηγηθή τόσο πλήρως σ’ αυτά η αλήθεια του Χριστού και της βασιλείας του, ώστε να κάμη βαθιά και διαρκή εντύπωσι στις διάνοιές των και μάλιστα να κατανικήση τις παλαιές θρησκευτικές των ιδέες, είτε αυτές ήσαν καθαρά ειδωλολατρικές είτε προήρχοντο από την Ιουδαϊκή θρησκεία που είχε διαφθαρή. Ο αντικειμενικός σκοπός ήταν να φερθούν τέτοια άτομα στο σημείο της κατανοήσεως των σκοπών του Θεού τόσο καλά, ώστε να θέλουν ν’ αφιερώσουν τη ζωή τους στο να τον υπηρετούν. Ένα εκπαιδευτικό έργο τέτοιου είδους χρειάζεται καιρό, και γι’ αυτό ακριβώς ο Ιησούς παρήγγειλε στους ευαγγελιζομένους να ‘μένουν’ με τους αξίους, και αυτό ήταν ένα δεύτερο βήμα που απητείτο για τη δημιουργία μαρτύρων. (Ματθ. 10:11) Αν ένας ευαγγελιζόμενος προσεκαλείτο να μείνη και να ζήση στο σπίτι αξίων ατόμων, τότε, φυσικά, θα έμενε μαζί τους και θα δαπανούσε πολύν καιρό διδάσκοντάς τους. Αλλά θα μπορούσε επίσης να μείνη με ανθρώπους στων οποίων τα σπίτια δεν ζούσε πραγματικά, με το να τους επισκέπτεται πάλι κατ’ επανάληψιν και έτσι να δαπανά πολύν καιρό μαζί τους κηρύττοντας σ’ αυτούς.

15. Ποιο περαιτέρω βήμα απαιτείται για να δημιουργηθή ένας μάρτυς, και ποιος πραγματικά δημιουργεί τους νέους μάρτυρας;

¹⁵ Κι ένα άλλο ακόμη βήμα απητείτο σ’ αυτό το έργο της δημιουργίας μαρτύρων. Δεν ήταν αρκετό να μείνη ο διδάσκαλος με τα άξια άτομα επί ένα διάστημα, κάνοντας επανεπισκέψεις σ’ αυτά. Για να υπακούση ο διάκονος στην εντολή να φέρη ειρήνη σε αξίους ανθρώπους, ήταν απαραίτητη μια τακτική Γραφική μελέτη στα σπίτια τέτοιων ανθρώπων. Η αιτία, για την οποία δεν μπορούσε ν’ αποφευχθή αυτό, είναι ότι δεν ήταν ο διαγγελεύς των αγαθών νέων εκείνος που πραγματικά έκανε ένα μαθητή του Χριστού ή έναν νέο μάρτυρα του Ιεχωβά. Ακόμη και αν διαβάζωμε ότι ο Ιησούς και ο απόστολος Παύλος ‘έκαμναν’ μαθητάς, εν τούτοις αυτοί ήσαν οι τελευταίοι που ελάμβαναν την τιμή γι’ αυτό. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ λαλώ ό,τι είδον πλησίον του Πατρός μου.» Ο Παύλος ανεγνώρισε τον Θεόν ως τον πραγματικό Δημιουργό του νέου έθνους αναφερόμενος στο έργο ενός κηπουρού και λέγοντας: «Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν. Ώστε ούτε ο φυτεύων είναί τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων . . . Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός.» Αυτό σημαίνει ότι ο ευαγγελιζόμενος εχρησιμοποιείτο μόνο για να φυτεύση τον λόγον της αληθείας του Θεού στις καρδιές των αξίων ατόμων. Συνεπώς, έστω και αν οι δούλοι του Θεού έλαβαν την εντολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε [κάμετε μαθητάς, ΜΝΚ]», δεν έπρεπε να μιλούν απλώς τον δικό τους λόγο, όταν έμεναν με τους ανθρώπους καλής θελήσεως, αλλ’ ανεμένετο ν’ αφήσουν τον Ιεχωβά να μιλήση μέσω του γραπτού του λόγου, της Γραφής, όπως ακριβώς ο Ιησούς ανέφερε πάντοτε περικοπές της Βίβλου. Μόνο με το ν’ αφήνουν τον Θεό τον ίδιο να μιλή σ’ αυτούς μέσω του λόγου του, θα μπορούσαν τα άξια άτομα να λάβουν τη διαρκή εκείνη εντύπωσι στη διάνοιά τους· μόνο έτσι θα μπορούσε ο λόγος του να εμφυτευθή βαθιά στην καρδιά τους ώστε να καρποφορήση. Μια Γραφική μελέτη με τα άξια άτομα ήταν έτσι το τρίτο βήμα στη γραμμή παραγωγής που εδίδαξε ο Ιησούς για τη δημιουργία μαρτύρων του Ιεχωβά. Μόνο με αυτή την τελευταία ενέργεια, τη Γραφική μελέτη, θα μπορούσαν οι άξιοι άνθρωποι να λάβουν την ειρήνη που απελάμβαναν οι αληθινοί Χριστιανοί.—Ιωάν. 4:1· Πράξ. 14:21· Ιωάν. 8:38· 1 Κορ. 3:6-9· Ματθ. 28:19.

16. Εν συνόψει, τι χρειάζεται για να δημιουργηθή ένας μάρτυς με τον τρόπο που εδίδαξε ο Ιησούς;

¹⁶ Αυτές, λοιπόν, ήσαν οι οδηγίες που εδόθησαν από τον Ιησούν στους ακολούθούς του για τη δημιουργία μαρτύρων με την από θύρα σε θύρα μέθοδο κηρύγματος. Τρία θετικά βήματα μπορούν να διακριθούν: Οι άξιοι πρέπει να διερευνηθούν με το να τους γίνη ομιλία για πρώτη φορά· πρέπει να δαπανηθή χρόνος κηρύγματος μαζί τους· και πρέπει να βοηθηθούν για ν’ αποκτήσουν την ειρήνη που προέρχεται από το να διαλλαγούν με τον Θεό μέσω αφιερώσεως, η οποία, εξ άλλου, δεν μπορεί να γίνη χωρίς μια επιμελή μελέτη του λόγου του Θεού. Τα τρία βήματα είναι σαν ενέργειες σε μια γραμμή παραγωγής. Αν σε οποιαδήποτε από τις ενέργειες αυτές δεν δίδεται η οφειλόμενη προσοχή, το προϊόν θα υποστή ζημία, αλλ’ αν το υλικό είναι καλό και ακολουθούνται οι οδηγίες επεξεργασίας, μπορεί να αναμένεται ένα τέλειο προϊόν.

17. Δεν υπάρχει άρα γε ευκολώτερος και ταχύτερος τρόπος εκτελέσεως του έργου της δημιουργίας μαρτύρων; Πόσο αποτελεσματική απεδείχθη η μέθοδος αυτή στις ημέρες των πρώτων Χριστιανών;

¹⁷ Η δημιουργία μαρτύρων σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή μπορεί να φαίνεται μια μακρά και ανιαρή πορεία ενεργείας, και είναι αλήθεια ότι χρειάζεται χρόνος και επιμελής εργασία για να παραχθή και ένας μόνο νέος μάρτυς σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή σήμερα· αλλά είναι η καλύτερη και ταχύτερη μέθοδος που υπάρχει. Ο Ιησούς την εχρησιμοποίησε ο ίδιος εκπαιδεύοντας τους ακολούθους του και ήταν επιδέξιος σ’ αυτό το πεδίον. Δεν μπορεί να υπάρξη αντίρρησις. Ο Ιησούς ήταν ένας πρακτικός εργάτης· χρησιμοποιούσε πρακτική σοφία. Αν υπήρχε ευκολώτερος και ταχύτερος τρόπος για να κάμουν οι ακόλουθοί του το έργον των, ασφαλώς θα τους τον είχε ειπεί. Το γεγονός ότι δεν τους τον είπε δείχνει ότι δεν υπάρχει. Ακολουθώντας αυτή τη συμβουλή οι μαθηταί του έκαμαν αμέτρητες χιλιάδες μαρτύρων τόσο έξοχης ποιότητος ώστε και σήμερα ακόμη ο όρος «πρώτοι Χριστιανοί» είναι συνδεδεμένος με την έννοια αλύγιστης πιστότητος στις πιο υψηλές αρχές απέναντι της πιο δριμείας καταδιώξεως. ‘Εγέμισαν την Ιερουσαλήμ από της διδαχής των’ και ‘ανεστάτωσαν την οικουμένην’· επηρέασαν την πορεία του ανθρωπίνου γένους ως την ημέρα αυτή. Αξιοσημείωτο αποτέλεσμα πράγματι μιας εκστρατείας διδασκαλίας και καλή αντανάκλασις της αποτελεσματικότητος των μεθόδων που εχρησιμοποιήθησαν! Πόσο αποτελεσματική είναι η ίδια μέθοδος στον εικοστόν αιώνα, τον αιώνα της μαζικής παραγωγής;—Πράξ. 5:28· 17:6