Μέρος 5—«Γενηθήτω το Θέλημά σου επί της Γης»

Το κεφάλαιον 1 του βιβλίου «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης» έθεσε το προκλητικό ερώτημα «Τίνος θέλημα;» και απέδειξε ότι το ακαταμάχητο θέλημα του Ιεχωβά Θεού ήταν εκείνο που επρόκειτο να γίνη επάνω στη γη όπως γίνεται στον ουρανό. Επίσης, το χαροποιό αυτό γεγονός εσήμαινε ότι αυτή η γη, η Θεόδοτη κατοικία ταυ ανθρώπου, ποτέ δεν επρόκειτο να καταστραφή, αλλά θ’ αποτελή μεγαλειώδη πείραν για το ανθρώπινο γένος να ζη επάνω στη γη όταν το θέλημα του ουρανίου Πατρός θα γίνεται ενταύθα. Εισήλθαμε τώρα στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου, υπό τον τίτλο «Γιατί Πρέπει να Γίνη επάνω στη Γη.» Η παράγραφος 6 είπε ήδη ότι «για την επιβίωσι του ανθρώπου και των ζώων επάνω στη γη ως αιώνια κατοικία» το υπερεθνικό θέλημα του Θεού και Δημιουργού πρέπει να γίνη ενταύθα. Το γεγονός ότι είναι θέλημα του Δημιουργού να υπάρχη η γη στην αιωνιότητα και να παραμείνη κατωκημένη μπορεί ν’ αποδειχθή από την προσευχή του Κυρίου Ιησού Χριστού στον Θεό τον Δημιουργό: «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» Πώς; Ας συνεχίσωμε την ανάγνωσι.

 9. Η βασιλεία του Θεού θα έλθη και το θέλημά του θα γίνεται για ποιο θείο σκοπό σχετικά με τη γη;

⁹ Προδήλως, η βασιλεία του Θεού έρχεται στη γη και το θέλημά του θα γίνεται τότε στη γη, διότι σκοπός του είναι να παραμείνη για πάντα η γη ως μέρος του παγκοσμίου βασιλείου, του οποίου Αυτός είναι Βασιλεύς αιωνιότητος, ο Ύψιστος Κυρίαρχος. Το θέλημα του Θεού, όταν θα γίνεται στη γη κάτω από τη βασιλεία του, θα επιφέρη μια ευχάριστη αλλαγή επάνω στη γη. Γιατί λοιπόν να καταστραφή αυτός ο τόπος της βασιλείας του; Γιατί ν’ αφαιρεθή ο λαός που κάνει το θέλημα του Θεού στη γη απ’ αυτόν τον τόπο της βασιλείας του; Αυτό δεν είναι εκείνο που θα πράξη ο Θεός, διότι αυτός ενέπνευσε τον σοφό Βασιλέα Σολομώντα στην αρχαιότητα να γράψη αυτή την παροιμία: «Εν τω πλήθει του λαού είναι η δόξα του βασιλέως· εν δε τη ελλείψει του λαού, ο αφανισμός του ηγεμονεύοντος.» (Παροιμ. 14:28) Επειδή ο πρώτος άνθρωπος δεν ετήρησε εξακολουθητικά το θέλημα του Δημιουργού του, τον κατεδίκασε ο Θεός να πεθάνη και να επιστρέψη στο χώμα της γης. (Γέν. 3:17-19) Όταν το θέλημα του Θεού γίνεται από τους ανθρώπους στη γη κάτω από τη βασιλεία του Θεού, αυτός θα τους δώση το δικαίωμα ζωής αιωνίου σ’ αυτόν τον τόπο της επικρατείας της βασιλείας του. Χάριν τούτου θα διαφυλάξη αυτή τη γη για την αιώνια δόξα του ως Δημιουργού της.

10. Πώς αποδεικνύει η υποδειγματική προσευχή ότι η έλευσις της Χριστιανοσύνης δεν άλλαξε τα πράγματα για τη γη;

¹⁰ Αλλ’ ο «Χριστιανικός κόσμος» θα ισχυρισθή μέσω των ιερέων και κληρικών του ότι η έλευσις της Χριστιανοσύνης άλλαξε τα πράγματα ως προς τη γη. Πώς όμως μπορούσε να γίνη αυτό; Ο Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε τον Ιησού Χριστό ως τον πραγματικό Ηγέτη της Χριστιανοσύνης, αυτός δε ο Ηγέτης της Χριστιανοσύνης ο ίδιος μας έδωσε την προσευχή για το να έλθη η βασιλεία του Θεού και να γίνεται το θέλημα του Θεού επάνω στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό!

11. Ποια ήταν η ελπίς και ο πόθος των αρχαίων αγίων ανθρώπων του Θεού σχετικά με το μέλλον των;

¹¹ Ο Ηγέτης της Χριστιανοσύνης δεν ήταν δυνατόν να σφάλλη σε ό,τι εδίδαξε για τη γη. Δεν έσφαλλε. Άγιοι άνθρωποι του Θεού, που εκινούντο από το πνεύμα του Θεού για να λαλήσουν και να γράψουν προφητείες πριν από την εποχή του Χριστού δεν είχαν ελπίδα ή πόθον να μεταβούν στο άγνωστο βασίλειο του ουρανού. Πραγματικά, δεν ήσαν προσκεκλημένοι από τον Θεό να μεταβούν στον ουρανό, ούτε ήταν ανοιχτή τότε η οδός για τη μετάβασι ανθρώπων στον ουρανό. Δεν ανέμεναν, όταν πέθαιναν, να μεταβούν στον ουρανό. Δεν απέβλεπαν στην ολοκληρωτική καταστροφή της γης και της σελήνης σε μια ανάφλεξι του σύμπαντος. Είναι αληθές ότι ανέμεναν μια μέλλουσα ζωή, αλλ’ όχι μια μέλλουσα ζωή στον ουρανό. Η ελπίς των ήταν να επανέλθουν εκ νεκρών σε μια ανανεωμένη ζωή επάνω στη γη, αλλά τότε όταν ο Θεός θα άρχη στη Μέση Ανατολή και σε όλο το υπόλοιπο της γης.

12, 13. (α) Γιατί η έλευσις του Ιησού στη γη δεν απέδειξε ότι η ελπίς των ήταν εσφαλμένη; (β) Σχετικά με αυτό, τι είπε ο Πέτρος, για να επιβεβαιώση ό,τι είχε πει ο ίδιος ο Ιησούς;

¹² Η έλευσις του Ιησού Χριστού στη γη δεν απέδειξε ότι η ελπίς των ήταν εσφαλμένη. Η έλευσίς του δεν άλλαξε το μέλλον των, ώστε να διανοίξη γι’ αυτούς την οδό για τον ουρανό. Πολύν καιρό μετά από τον θάνατο του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ (Ισραήλ), του Μωυσέως, του Βασιλέως Δαβίδ, του προφήτου Ησαΐα, ακόμη δε και του προφήτου Μαλαχία, ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού κατήλθε από τον ουρανό στη γη με τρόπο θαυματουργικό. Δεν είπε ότι οι άγιοι εκείνοι άνθρωποι της αρχαίας εποχής ήσαν επάνω στον ουρανό όταν αυτός ανεχώρησε απ’ εκεί. Ο Ιησούς, ως ο Υιός του ανθρώπου επάνω στη γη, είπε σ’ έναν Ιουδαίο άρχοντα: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν, ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» (Ιωάν. 3:13) Όταν ο Βαπτιστής, Ιωάννης ο Υιός του Ζαχαρία, ήταν στη φυλακή και σε λίγο επρόκειτο ν’ αποκεφαλισθή, ο Ιησούς είπε: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού.» (Ματθ. 11:11) Αφού εθανατώθη ο ίδιος ο Ιησούς επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου αλλ’ ανεστήθη εκ νεκρών την τρίτη μέρα και αργότερα επέστρεψε στον ουρανό στον Πατέρα του, ο απόστολος Πέτρος εκήρυξε σε τρεις χιλιάδες και πλέον Ιουδαίους και είπε ότι ο αναστημένος Ιησούς ήταν στον ουρανό, αλλ’ ο Βασιλεύς Δαβίδ δεν ήταν εκεί πάνω.

¹³ Ο Πέτρος είπε: «Δύναμαι να σας είπω μετά παρρησίας περί του πατριάρχου Δαβίδ, ότι και ετελεύτησε και ετάφη, και το μνήμα αυτού είναι παρ’ ημίν μέχρι της ημέρας ταύτης. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, “Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου [δηλαδή στον Ιησού Χριστό], Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου”.» (Πράξ. 2:29, 34, 35, ΜΝΚ) Οι νεκροί εκείνοι, όπως ο Δαβίδ, αναμένουν ακόμη να έλθη η βασιλεία του Θεού.

14. Γιατί ο Ιησούς είπε για τον εαυτό του ότι μεταβαίνει στον ουρανό, και ποια επίδρασι είχε στον σκοπό του Θεού για το ανθρώπινο γένος η πρόσκλησις στους ακολούθους του Ιησού να μεταβούν στον ουρανό;

¹⁴ Ο Ιησούς είπε για τον εαυτό του ότι μεταβαίνει στον ουρανό διότι είχε καταβή απ’ εκεί μόνο για τριάντα τριάμισυ χρόνια. Μίλησε για την εκκλησία των ακολούθων του, αυτών που εξεικονίζονται από τους είκοσι τέσσερες «πρεσβυτέρους» στην Αποκάλυψι του Ιωάννου, ως προσκεκλημένοι να μεταβούν στον ουρανό για να είναι μαζί του. Σ’ αυτούς έδωσε οδηγίες για να τους προετοιμάση να μεταβούν στον ουρανό. Αλλ’ αυτό δεν εσήμαινε ότι ο Ιησούς Χριστός άλλαξε τον αρχικό σκοπό του Θεού σχετικά με το ανθρώπινο γένος ως σύνολο.

15. Για τίνων όφελος γενικά προσηυχήθη ο Ιησούς να έλθη η βασιλεία του Θεού, και τι πρέπει να επανεξετάσουν οι ευρισκόμενοι σε σύγχυσι άνθρωποι;

¹⁵ Ο Ιησούς δεν διήνοιξε την οδό για να μεταβούν στον ουρανό όλοι οι θεοφοβούμενοι από το ανθρώπινο γένος. Προς χάριν του ανθρωπίνου γένους γενικά, προσηυχήθη να έλθη η βασιλεία του Θεού στη γη, όπου το νεκρό ανθρώπινο γένος κείται ενταφιασμένο, και για να γίνεται το θέλημα του ουρανίου Ζωοδότου επάνω στη γη όπως γίνεται στον ουρανό. Θα θελήσουν ο Βασιλεύς Δαβίδ και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής να πράττουν το θέλημα του Θεού επάνω στη γη κάτω από τη βασιλεία Του; Βεβαίως. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που βρίσκονται σε σύγχυσι, πρέπει να επανεξετάσουν την Αγία Γραφή για να μάθουν ποιο είναι το θέλημα του Δημιουργού για τον άνθρωπο στην αρχή. Τότε θα καταλάβουν ότι το θέλημα και ο σκοπός του Θεού έγιναν βεβαιότερα λόγω της ελεύσεως του Χριστού.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ

16. Με ποιον καθορισμό ταυτότητος το εδάφ. Ιερεμίας 10:10-13 τονίζει τον δημιουργό της γης, και ποιος επομένως νοείται στο εδάφ. Γένεσις 1:1;

¹⁶ Ο Δημιουργός της γης μάς υποδεικνύεται ονομαστικώς. Στην προφητεία του Ιερεμία διαβάζομε τη διαφορά μεταξύ Αυτού και όλων των ψευδών θεών: «Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων, και βασιλεύς αιώνιος· εν τη οργή αυτού η γη θέλει σεισθή, και τα έθνη δεν θέλουσιν ανθέξει εις την αγανάκτησιν αυτού. Ούτω θέλετε ειπεί προς αυτούς· Οι θεοί, οίτινες δεν έκαμον τον ουρανόν και την γην, θέλουσιν αφανισθή από της γης, και υποκάτωθεν του ουρανού τούτου. Αυτός εποίησε την γην δια της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού, και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει αυτού. Όταν εκπέμπη την φωνήν αυτού, συνίσταται πλήθος υδάτων εν ουρανοίς, και ανάγει νεφέλας από των άκρων της γης κάμνει αστραπάς δια βροχήν, και εξάγει άνεμον από των θησαυρών αυτού.» (Ιερεμ. 10:10-13, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, λοιπόν, είναι ο Θεός που νοείται όταν η Αγία Γραφή αρχίζη με τους λόγους: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.»—Γέν. 1:1.a

17. Ποια αρχή εδόθη σ’ αυτόν τον πλανήτη γη, και πώς ο Θεός, κατά την ίδια του δήλωσι, δεν θέλησε να τελειώση η γη;

¹⁷ Καμμιά απόδειξις ζωής πλασμάτων σε άλλους πλανήτας του ηλιακού μας συστήματος δεν προσήχθη από τους αστρονόμους και τους επιστήμονας, αλλ’ ο άμεσος σκοπός του Δημιουργού για τη γη μας ήταν διάφορος. Στην περίπτωσι της γης ο Θεός δεν επιθυμούσε να είναι η γη ένας κενός, χωρίς ζωή πλανήτης, από την αρχή της· δεν επιθυμεί να τελειώση ποτέ η γη σε τέτοια κατάστασι. Ας ερωτήσωμε αυτόν για τούτο. «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο Άγιος του Ισραήλ, και ο Πλάστης αυτού· Ερωτάτε με δια τα μέλλοντα περί των υιών μου, και περί του έργου των χειρών μου προστάξατέ με. Εγώ έκτισα την γην, και εποίησα άνθρωπον επ’ αυτής· εγώ δια των χειρών μου εξέτεινα τους ουρανούς, και έδωκα διαταγάς εις πάσαν την στρατιάν αυτών. Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται· Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος. Δεν ελάλησα εν κρυπτώ .» (Ησ. 45:11, 12, 18, 19, ΜΝΚ) Αυτός έπλασε τη γη για να κατοικήται παντοτινά.

18. Αφού εδημιούργησε τα ζώντα πλάσματα κατώτερα των ανθρωπίνων, τι περαιτέρω είπε ο Θεός σχετικά με τη γη και τα τότε ζώντα πλάσματα;

¹⁸ Οι θεόπνευστοι αυτοί λόγοι μέσω του προφήτου Ησαΐα συμφωνούν πλήρως με τη γραπτή αφήγησι περί προπαρασκευής αυτής της γης για την πραγματοποίησι του σκοπού του Θεού. Όταν έκαμε αυτή τη γη ένα πολύ ενδιαφέροντα τόπο, θέτοντας ψάρια και θαλάσσια τέρατα στα ύδατά της και πουλιά στα δένδρα και στους ουρανούς της, και ζώα και έντομα κάθε είδους στην ξηρά, απεκάλυψε για ποιον έκαμε πραγματικά αυτή τη γη να είναι μια αιώνια κατοικία. «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον [αδάμ] κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζουν [ο άνθρωπος που θα επληθύνετο] επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί των κτηνών, και επί πάσης της γης, και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον [αδάμ] κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γέν. 1:26, 27, ΜΝΚ) Δεν ελέχθη για τα άλλα πλάσματα, για όλα όσα είναι κατώτερα από τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τα εδημιούργησε κατ’ εικόνα του και ομοίωσιν. Μόνον ο άνθρωπος επλάσθη έτσι.

19. Τι υποστηρίζει την τελειότητα της θείας δημιουργίας του ανθρώπου, και γι’ αυτό τι εγνώριζε ο Θεός ότι μπορούσε τότε να γίνη στη γη;

¹⁹ Μολονότι το γεγονός αυτό ανύψωσε τον άνθρωπο πολύ υψηλότερα απ’ όλα τα ψάρια, τα πτηνά και τα άλογα ζώα, πιστοποιεί, επίσης, ότι ο άνθρωπος επλάσθη τέλειος, ότι ήταν ένα τέλειο πλάσμα στην αρχή, πλήρως ικανό να επιδείξη επάνω στη γη κάποια εικόνα, κάποια ομοίωσι, του τελείου Δημιουργού του. Ασφαλώς, και όλα τα άλλα πλάσματα επίσης επλάσθησαν τέλεια, το καθένα στο δικό του οικογενειακό είδος. Η τελειότης του αψύχου υλικού σύμπαντος, που είναι τώρα ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών, προήλθε από τον ίδιον αυτόν Δημιουργόν. Γιατί να υπήρχε λιγώτερο από την τελειότητα στη δημιουργία ζώντων και νοητικών πλασμάτων; «Διότι θέλω εξυμνήσει το όνομα του Ιεχωβά· απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια.» (Δευτ. 32:3, 4, ΜΝΚ) Ο Θεός λοιπόν έδωσε στο ανθρώπινο γένος ένα τέλειο ξεκίνημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο εγνώριζε ότι το θέλημά του μπορούσε να γίνεται στη γη τέλεια από ανθρώπινα πλάσματα κατ’ εικόνα αυτού και ομοίωσιν.

20. Τι είπε ο Θεός στον άνδρα και στη γυναίκα για τον σκοπό για τον οποίον τους εδημιούργησε, και γιατί;

²⁰ Ο Δημιουργός δεν κατεκράτησε στον εαυτό του το θέλημά του σχετικά με το ανθρώπινο γένος, ώστε εμείς να το εικάζωμε. Επειδή ο άνθρωπος εδημιουργήθη κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού, ο Θεός μπορούσε να πη στον άνδρα και στη γυναίκα ποιος ήταν ο σκοπός και το θέλημά του γι’ αυτούς. Αυτός μπορούσε να τους δώση εντολές, που μπορούσαν να τις εννοήσουν και να τις εκπληρώσουν με τελειότητα. «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»—Γέν. 1:28.

21. Τι εσήμαινε η ευλογία του Θεού σ’ αυτούς, και γιατί;

²¹ Ο Θεός τούς ευλόγησε· μίλησε για το καλό τους, όχι για κακό τους ως να ήσαν καταραμένοι. Την προηγούμενη μέρα, η χρονική περίοδο της δημιουργίας, ο Θεός είχε ευλογήσει τους ιχθείς και τα πετεινά που είχε πλάσει. Αυτή η ευλογία εσήμαινε το να πληθύνωνται στη φυσική των κατοικία, διότι «Ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις· και τα πετεινά ας πληθύνωνται επί της γης.» (Γέν. 1:22, 23) Η ευλογία, λοιπόν, του Θεού στον άνδρα και στη γυναίκα εσήμαινε το να πληθύνουν το είδος των και να γεμίσουν τη γη, όχι να γεμίσουν τον ουρανό, ή να προμηθεύσουν ένα πληθυσμό για τον ουρανό· όπως και η ευλογία του Θεού στους ιχθείς και στα πετεινά δεν εσήμαινε το να προμηθεύσουν ιχθείς και πετεινά για τους αγγέλους στον ουρανό. Δύο ανθρώπινα πλάσματα δεν ήσαν αρκετά γι’ αυτή τη γη των 196.940.000 τετραγωνικών μιλίων (510.075.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων) επιφανείας. Γι’ αυτό ο τέλειος άνδρας και η γυναίκα επρόκειτο να γεμίσουν τη γη με το τέλειο γένος των στο μέτρον πληρότητος που οι ιχθείς και τα πτηνά πληρούν το μέρος των σ’ αυτή τη γη και την περιοχή της με τα είδη των.

22. Πότε θα έπαυε η ανάγκη της πληθύνσεως του ανθρωπίνου γένους, και τι επρόκειτο να κυριεύση ο άνθρωπος;

²² Εφόσον ο άνδρας και η γυναίκα εδημιουργήθησαν τέλειοι κι ετέθησαν κάτω από μια ευλογία και όχι κάτω από μια κατάρα ή καταδίκη σε θάνατο, θα ήρχετο καιρός, οπότε θα εγέμιζαν τη γη στην ορθή, απαιτούμενη, άνετη πληρότητα, χωρίς να πεθαίνη κανείς αλλά κάθε γεννημένο παιδί να αναπτύσσεται πλήρως. Τότε η ανάγκη της πληθύνσεως θα παρήρχετο, και η γέννησις άλλων τέκνων θα έπαυε. Δεν υπήρχε εντολή να παραγάγουν κι άλλα τέκνα για να μεταφυτεύσουν το πλεόνασμα του ανθρωπίνου πληθυσμού στη σελήνη ή σε άλλους πλανήτας του ηλιακού μας συστήματος. «Γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν,» ήταν η εντολή του Θεού στο πρώτο ανθρώπινο άρσεν και θήλυ. «Κυριεύσατε αυτήν,» δηλαδή τη γη, όχι τη σελήνη, όχι τη λεγόμενη Αφροδίτη ή τον Ερμή ή τον Άρη. Και πώς θα εκυρίευαν τη γη;

23. Σε ποια γενική τοποθεσία έθεσε ο Θεός την Εδεμική κατοικία του ανθρώπου, και τι έδωσε στον άνθρωπο για την αύξησι της ανθρωπίνης φυλής;

²³ Ο Θεός εδημιούργησε τον τέλειον άνθρωπο σ’ ένα μέρος της γης κοντά στη σημερινή Μέση Ανατολή, διότι η αφήγησις της Βίβλου συνδέει τους ποταμούς Ευφράτην και Τίγρητα (Χιντέκελ) με την αρχική των κατοικία. Εκεί ήταν ένας ευχάριστος τόπος για τη δημιουργία του ανθρώπου και καλώς ωνομάσθη Εδέμ, που σημαίνει «Τρυφή». Αλλά και περισσότερο απ’ αυτό. «Και εφύτευσεν Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. . .. Ποταμός δε εξήρχετο εκ της Εδέμ δια να ποτίζη τον παράδεισον· και εκείθεν εμερίζετο εις τέσσαρας κλάδους. . . . Και το όνομα του ποταμού του τρίτου, Τίγρις· ούτος είναι ο ρέων προς Ανατολάς της Ασσυρίας. Ο δε ποταμός ο τέταρτος, ούτος είναι ο Ευφράτης. Και έλαβεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον, και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν.» (Γέν. 2:8-15, ΜΝΚ) Τότε, χάριν της αυξήσεως της ανθρωπίνης φυλής, ο Θεός έδωσε στον πρώτον αυτόν άνθρωπον Αδάμ μια τέλεια σύζυγο. Ο Θεός την έπλασε από μια πλευρά που έλαβε από το σώμα του Αδάμ για να είναι βοηθός του, συμπλήρωμά του.

24. Τι διετάχθησαν να πράξουν ο άνδρας και η γυναίκα, και ποια επίδρασι θα είχε αυτό στην Παραδεισιακή τους κατοικία και στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού;

²⁴ Σ’ αυτό το τέλειο ανθρώπινο ζεύγος ο Δημιουργός των έδωσε την εντολή να χρησιμοποιήσουν τα όργανά των αναπαραγωγής και να παραγάγουν τέκνα και να γεμίσουν τη γη με αυτά. Αλλά μαζί με αυτό το γέμισμα της γης με ανθρώπινο γένος έπρεπε και να ‘κυριεύσουν τη γη’. Όλα αυτά τα τέλεια τέκνα προωρίζοντο να ζήσουν σ’ ένα Εδεμικό κήπο ή Παράδεισο. Ο αρχικός παράδεισος στον οποίον ήσαν εγκατεστημένοι ο Αδάμ και η Εύα θα εγίνετο πολύ μικρός ύστερ’ από μια μεγάλη αύξησι της οικογενείας των, με τέκνα, εγγόνους, δισεγγόνους και λοιπούς απογόνους, χωρίς να πεθαίνη κανείς λόγω εκτίσεως ποινής γι’ αμαρτία. Θα ήταν, λοιπόν, ανάγκη όλοι αυτοί να κυριεύσουν τη γη έξω από τον αρχικό κήπο ή Παράδεισο της Εδέμ επεκτείνοντας τα όρια του κήπου, καλλιεργώντας βαθμιαίως τα ακατοίκητα ακόμη μέρη ώσπου ο Παραδεισιακός κήπος να περιλάβη ολόκληρη τη γη από την ανατολή ως τη δύσι κι απ’ τις Βόρειες Πολικές περιοχές ως τον Νότιο Πόλο. Αυτός ο Παράδεισος που θα περιέβαλλε τη γη θα απαιτούσε τη συνεχή περιποίησι και φροντίδα όλων. Μαζί μ’ αυτή τη φροντίδα του κήπου επρόκειτο να έχουν σε υποταγή όλα τα ζώντα πλάσματα που θα εκινούντο στα ύδατα της γης κι επάνω στην ξηρά ή στον ουράνιο θόλο. Έτσι το Θείον Θέλημα, που είχε αρχίσει να γίνεται στον αρχικό Παράδεισο της Εδέμ, θα εγίνετο τελικά παντού επάνω ο η γη.

25. Όταν θα επραγματοποιείτο αυτό το ένδοξον αποκορύφωμα, τι θα ήταν αντιγραφικό να σκεφθούμε ότι θα ήθελε ο Θεός να πράξη;

²⁵ Αυτό ήταν το ένδοξο, τιμητικό για τον Θεό αποκορύφωμα που ωραματίζετο ο Ιεχωβά Θεός για όλη τη γη. Όταν θα επραγματοποιείτο πλήρως αυτός ο μεγαλειώδης φιλάγαθος σκοπός, γιατί θα ήθελε ο Θεός να καταστρέψη την Παραδεισιακή γη; Ή γιατί θα ήθελε να ερημώση τον Παράδεισο, μεταφέροντας εκείνους που θα έκαναν εκεί το θέλημά του σε κάποιο άλλο μέρος, αφήνοντας τον Παράδεισο απεριποίητο και όχι ένα τόπο όπου το θείον θέλημα θα εγίνετο ακριβώς όπως αυτό γίνεται στον ουρανό; Δεν είναι Γραφικό να φαντασθούμε ότι θα το έπραττε αυτό ο Θεός, διότι αυτό θα εματαίωνε τον μεγαλειώδη σκοπό του.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]