Κεφάλαιον 7
Εξακρίβωσις της Ανθρώπινης Γενεαλογικής Γραμμής του «Σπέρματος»
1. Γιατί η πορεία του Άβελ, του Ενώχ και του Νώε έκαμε τον Σατανά ή Διάβολο να επιδιώξη ακόμη πιο απεγνωσμένα να καταστρέψη το υποσχεμένο «σπέρμα»;
ΣΤΟ κέντρον του ‘αιωνίου σκοπού’ του Θεού βρίσκεται το «σπέρμα» που θα παρήγετο από τη ‘γυναίκα’ του Θεού. Η διαμάχη που άρχισε στον κήπο της Εδέμ μεταξύ του Σατανά και του Θεού συγκεντρώθηκε σ’ αυτό το μυστηριώδες «σπέρμα.» Έτσι έπρεπε να συμβαίνη, διότι αυτό το «σπέρμα» θα παρουσιάζετο στον ωρισμένο καιρό για να συντρίψη την κεφαλή του Μεγάλου Όφεως και ο Σατανάς ή Διάβολος εγνώριζε ότι η ‘κεφαλή’ που θα συνετρίβετο ήταν η δική του. (Γένεσις 3:15) Ο Σατανάς ήταν αποφασισμένος να κάμη αυτό το «σπέρμα» που επρόκειτο να έλθη να διαρρήξη την ακεραιότητά του κι έτσι να γίνη ακατάλληλο για τον σκοπό του Θεού. Με τον Κατακλυσμό ο πρώτος γύρος της διαμάχης μεταξύ του Σατανά και του Θεού τελείωσε και μάλιστα με ήττα του Σατανά. Αυτός δεν επέτυχε να διαρρήξη την ακεραιότητα τουλάχιστον τριών ανδρών που κατήγοντο από το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, των οποίων την ακεραιότητα είχε σχεδιάσει να κλονίση. Ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε εξασθένησαν την αυτοπεποίθησι του Σατανά και γι’ αυτό ακόμη πιο απεγνωσμένα επεδίωξε να καταστρέψη το «σπέρμα.»
2. Τι είδους αρχή είχε το ανθρώπινο γένος μετά τον κατακλυσμό και για ποιο πράγμα πρέπει να είμεθα ευγνώμονες;
2 Στα επόμενα εξακόσια πενήντα οκτώ χρόνια μετά τον Κατακλυσμό θα εγίνοντο γνωστές πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού. Μετά τον κατακλυσμό όλοι οι άνθρωποι κατάγονται από τον Νώε, τον κατασκευαστή της κιβωτού η οποία πέρασε τον κατακλυσμό. Τώρα το ανθρώπινο γένος είχε μια δίκαιη αρχή, διότι ‘μετά του αληθινού Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.’ (Γένεσις 6:9, ΜΝΚ) Ήταν ατελής από κληρονομικότητα, αλλά ηθικώς ήταν άψογος, άμεμπτος, ενώπιον του Θεού. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα εμείς οι απόγονοί του γι’ αυτό! Όταν ο Νώε βγήκε από την κιβωτό και πάτησε στο Όρος Αραράτ, ωδήγησε το ανθρώπινο γένος στη λατρεία Εκείνου που διεφύλαξε το ανθρώπινο γένος, στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού.
«Και ωκοδόμησεν ο Νώε θυσιαστήριον εις τον Ιεχωβά· και έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού, και από παντός πτηνού καθαρού, και προσέφερεν ολοκαυτώματα επί του θυσιαστηρίου. Και ωσφράνθη ο Ιεχωβά οσμήν ευωδίας· και είπεν ο Ιεχωβά εν τη καρδία αυτού, Δεν θέλω καταρασθή πλέον την γην εξ αιτίας του ανθρώπου· διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού· ουδέ θέλω πατάξει πλέον πάντα τα ζώντα, καθώς έκαμον· εν όσω μένει η γη, σπορά και θερισμός, και ψύχος και καύμα, και θέρος και χειμών, και ημέρα και νυξ, δεν θέλουσι παύσει.»—Γένεσις 8:20-22· παράβαλε με Ησαΐαν 54:9.
3. Πώς η προφητεία του Λάμεχ στη γέννησι του Νώε αποδείχθηκε αληθινή και τίνος σύμβολο έγινε το ουράνιο τόξο;
3 Η προφητεία, την οποίαν εξήγγειλε ο Λάμεχ για τον γυιο του Νώε όταν τον γέννησε, αποδείχθηκε δικαιολογημένη. (Γένεσις 5:29) Η κατάρα που απήγγειλε ο Θεός εναντίον της γης έξω από τον κήπο της Εδέμ μετά την παράβασι του Αδάμ ήρθη και ο Νώε (του οποίου το όνομα σημαίνει «Ανάπαυσις») έκαμε ν’ ανεβή οσμή ευωδίας από τα ολοκαυτώματα που προσέφερε στον Θεό κι’ έτσι υπεκίνησε τον Θεό να δώση ανάπαυσι στο ανθρώπινο γένος από τον μόχθο της καλλιέργειας μιας καταραμένης γης. Ο Θεός επίσης έκαμε να εμφανισθή για πρώτη φορά το ουράνιο τόξο με το ηλιακό φως που τώρα φώτιζε κατ’ ευθείαν τη γη επειδή είχε απομακρυνθή ο υδάτινος θόλος. Ο Ιεχωβά, αναφερόμενος σ’ αυτό το ουράνιο τόξο ως σημείο διαθήκης, υποσχέθηκε ότι «τα ύδατα δεν θέλουσιν είσθαι πλέον εις κατακλυσμόν διά να εξαλείψωσι πάσαν σάρκα.» Δεν θα γίνη πια υδάτινος κατακλυσμός.—Γένεσις 9:8-15.
4. Αφού οι τρεις γυιοι του Νώε και οι σύζυγοί των επέζησαν από τον κατακλυσμό, ποιο ερώτημα εγείρεται τώρα ως προς το υποσχεμένο «σπέρμα»;
4 Οι τρεις γυιοι του Νώε, Σημ, Χαμ και Ιάφεθ και οι σύζυγοί των επέζησαν μαζί με τον Νώε και τη σύζυγό του. Ποιος τώρα απ’ αυτούς τους τρεις γυιους θα ήταν εκείνος του οποίου η γενεαλογική γραμμή θα έφθανε ως την επίγεια εμφάνισι του «σπέρματος» της «γυναικός» του Θεού; Η εκλογή που έπρεπε να γίνη θα επηρέαζε διαφορετικά τις τρεις φυλές που θα προήρχοντο από τους τρεις πατριάρχας Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Η προφητεία την οποία ο Θεός ενέπνευσε τον Νώε ν’ απαγγείλη στους τρεις γυιους του σε μια κρίσιμη περίπτωσι εξέθετε μέσω τίνος θα ήρχετο η θεία εύνοια και ευλογία. Ποια ήταν η βάσις γι’ αυτό;
5. Τι έκαμε τον Νώε ν’ απαγγείλη κατάρα στον Χαναάν, τον γυιο του Χαμ;
5 Ο Σημ υπακούοντας στην εντολή του Θεού προς τους γυιους του Νώε ν’ αυξηθούν, εγέννησε τον Αρφαξάδ δύο χρόνια μετά την έναρξι του κατακλυσμού. (Γένεσις 11:10) Με τον καιρό ο Χαμ εγέννησε τον Χαναάν. (Γένεσις 9:18· 10:6) Λίγον καιρό μετά τη γέννησι του Χαναάν συνέβη ένα περιστατικό όταν ο Νώε, από κάποια αιτία που δεν αναφέρεται, μέθυσε με κρασί από τον αμπελώνα του. Ο Χαμ μπήκε στη σκηνή του Νώε και τον είδε να κοίτεται ακάλυπτος, γυμνός, αλλά δεν έκαμε τίποτα για να καλύψη τη γυμνότητα του πατέρα του. Αντιθέτως, το εξέθεσε αυτό στον Σημ και στον Ιάφεθ. Ο Σημ και ο Ιάφεθ με τον κατάλληλο σεβασμό προς τον πατέρα τους αρνήθηκαν να ιδούν τη γυμνότητα του Νώε και προχωρώντας με τα νώτα τους εστραμμένα προς τον πατέρα τους άπλωσαν ένα κάλυμμα επάνω του. Δεν το βρήκαν ορθό να ιδούν τη γυμνότητα του πατέρα των, αλλά έδειξαν τον υψηλό σεβασμό τους σ’ αυτόν που ήταν πατέρας τους και προφήτης του Ιεχωβά.
«Ανανήψας δε ο Νώε από του οίνου αυτού, έμαθεν όσα έκαμεν εις αυτόν ο υιός αυτού ο νεώτερος. Και είπεν, Επικατάρατος ο Χαναάν· δούλος των δούλων θέλει είσθαι εις τους αδελφούς αυτού. Και είπεν, ευλογητός ο Ιεχωβά ο Θεός του Σημ· και ο Χαναάν θέλει είσθαι δούλος εις αυτόν· ο Θεός θέλει πλατύνει τον Ιάφεθ, και θέλει κατοικήσει εν ταις σκηναίς του Σημ, ο δε Χαναάν θέλει είσθαι δούλος εις αυτόν.»—Γένεσις 9:20-27, ΜΝΚ.
6. Σύμφωνα με την προφητεία του Νώε, η γενεαλογική γραμμή τίνος γυιου επρόκειτο να οδηγήση στον Μεσσία;
6 Ο Νώε είχε συνέλθει από τη μέθη όταν απήγγειλε αυτά τα λόγια. Δεν καταράσθηκε όλη τη φυλή που προήρχετο από τον Χαμ, επειδή ο Χαμ δεν έδειξε σεβασμό στον πατέρα του και ιδιαίτερα στον προφήτη του Θεού. Ο Θεός ενέπνευσε τον Νώε να καταρασθή μόνο ένα γυιο του Χαμ, δηλαδή τον Χαναάν, του οποίου οι απόγονοι εγκαταστάθηκαν στη γη Χαναάν στην Παλαιστίνη. Οι Χαναναίοι έγιναν δούλοι των απογόνων του Σημ, όταν ο Θεός έφερε τους Ισραηλίτας στη γη Χαναάν, σύμφωνα με την υπόσχεσι που είχε δώσει στον Αβραάμ τον Εβραίον. Ο Σημ έζησε πεντακόσια δύο χρόνια μετά την έναρξι του Κατακλυσμού, ώστε τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια της ζωής του συνέπεσαν με τη ζωή του Αβραάμ. (Γένεσις 11:10, 11) Ο Νώε είπε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός του Σημ. Η ευλογία αποδόθηκε στον Ιεχωβά, διότι ο φόβος για τον Ιεχωβά υπεκίνησε τον Σημ να δείξη τον κατάλληλο σεβασμό στον Νώε ως προφήτην του Θεού. Ο Ιάφεθ θα εγίνετο δεκτός ως φιλοξενούμενος στις σκηνές του Σημ και όχι σαν δούλος όπως ο Χαναάν. Έτσι ο Σημ, με το να φιλοξενήση τον αδελφό του Ιάφεθ, θεωρήθηκε ανώτερος απ’ αυτόν, σύμφωνα με τους λόγους της προφητείας. Σε αρμονία με αυτό, η γενεαλογική γραμμή του Σημ επρόκειτο να οδηγήση στον Μεσσία.
Η ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ
7. Ποιος εγγονός του Χαμ ίδρυσε την πρώτη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, και πώς;
7 Ένας άλλος απόγονος του Χαμ που δεν φέρθηκε καλά ήταν ο εγγονός του Νεβρώδ. Ο Νώε, που έζησε άλλα τριακόσια πενήντα χρόνια μετά την έναρξι του κατακλυσμού, μπόρεσε να ιδή την ακμή και ασφαλώς και την πτώσι αυτού του δισεγγόνου του. (Γένεσις 9:28, 29) Ο Νεβρώδ ίδρυσε μια οργάνωσι που ενήργησε ως μέρος του ορατού «σπέρματος» του Μεγάλου Όφεως, του Σατανά ή Διαβόλου. Η Γένεσις 10:8-12 (ΜΝΚ) λέγει: «Και ο Χους εγέννησε τον Νεβρώδ. Ούτος ήρχισε να ήναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός σε αντίθεσι με τον Ιεχωβά· διά τούτο λέγεται, Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός σε αντίθεσι με τον Ιεχωβά· και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών, και Ερέχ, και Αχάδ, και Χαλνέ, εν τη γη Σενναάρ. Εκ της γης εκείνης εξήλθεν ο Ασσούρ, και ωκοδόμησε την Νινευή, και την πόλιν Ρεχωβώθ, και την Χαλάχ, και την Ρεσέν μεταξύ της Νινευή και της Χαλάχ· αύτη είναι η πόλις η μεγάλη.» Σύμφωνα μ’ αυτά, ο Νεβρώδ ίδρυσε την πρώτη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία.
8, 9. (α) Γιατί ο Ιεχωβά δεν εξέλεξε τη Βαβέλ ως την πόλι στην οποία θα έθετε το όνομά του; (β) Ποίων η γλώσσα δεν εσυγχύσθη στη Βαβέλ;
8 Στη Βαβέλ (που ελέγετο Βαβυλών από τους Ελληνοφώνους Ιουδαίους) έλαβε χώραν η σύγχυσις των γλωσσών του ανθρωπίνου γένους, όταν ο Ιεχωβά Θεός έκαμε φανερή την αποδοκιμασία του για την οικοδόμησι της πόλεως και του ψευδούς θρησκευτικού πύργου που ύψωσαν σ’ αυτήν, διότι οι οικοδόμοι είχαν σκοπό να γίνουν ονομαστοί και να μη ‘διασπαρούν σ’ όλο το πρόσωπο της γης.’ Δεν προέβλεψαν την κατάπτωσι των πόλεων που παρατηρείται σήμερα. (Γένεσις 11:1-9) Μολονότι ήταν η πρώτη αυτοκρατορία της γης, αυτή η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία του Νεβρώδ δεν έγινε η Πρώτη Παγκόσμιος Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας. Η αρχαία Αίγυπτος ήταν η πρώτη. Η πολιτική δύναμις της Βαβυλώνος εξασθένησε, διότι οι οικοδόμοι της τώρα διασπάσθηκαν από τις διάφορες γλώσσες κι έτσι ο Ιεχωβά τούς έκαμε να διασκορπιστούν σε όλη τη γη.
9 Ο Ιεχωβά Θεός δεν εξέλεξε τη Βαβυλώνα ως την πόλι στην οποία θα έθετε το όνομά του. Ο Νώε και ο ευλογημένος του γυιος Σημ δεν είχαν κανένα μέρος στην οικοδόμησι της Βαβυλώνος και του πύργου της ψευδούς θρησκείας και γι’ αυτό η γλώσσα τους δεν έπαθε σύγχυσι.
10, 11. (α) Στις ημέρες του Σημ σε ποιον από τους απογόνους του περιορίσθηκε η γενεαλογία από την οποία θα ήρχετο το υποσχεμένο «σπέρμα»; (β) Από ποια αποκάλυψι φάνηκε αυτό, και σε ποιον έγινε;
10 Δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Νώε στο έτος 2020 π.Χ., γεννήθηκε ο Αβραάμ από τη γενεαλογική γραμμή του Σημ, ο οποίος ζούσε ακόμη. Αυτός ο απόγονος ήταν λάτρης του Θεού του Σημ, του Ιεχωβά. Ο Σημ θα ικανοποιήθηκε πολύ όταν έμαθε τη συγκινητική αποκάλυψι που έκαμε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ. Αυτό έδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν προσηλωμένος στον ‘αιώνιο σκοπό’ που είχε θέσει στον κήπο της Εδέμ μετά την παράβασι της Εύας και του Αδάμ. Αυτό περιώρισε την έλευσι του «σπέρματος» της «γυναικός» του Θεού στη γραμμή του Αβραάμ, απ’ όλους τους απογόνους του Σημ. Και ποια ήταν η θεία αποκάλυψις στον Αβραάμ, ο οποίος τότε εκαλείτο Άβραμ;
11 Ο Άβραμ (Αβραάμ) ήταν στη Μεσοποταμία, στην πόλι Ουρ των Χαλδαίων, σε μικρή απόστασι από τη Βαβυλώνα (Βαβέλ), όταν του έγινε η αποκάλυψις. Τα εδάφια Γένεσις 12:1-3 (ΜΝΚ) λέγουν τα εξής: «Ο δε Ιεχωβά είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.»
12. Για ποιους αυτή η αποκάλυψις ήταν «αγαθά νέα» και ποια εποχή μπορεί να λεχθή ότι άρχισε μ’ αυτή την αποκάλυψι;
12 «Πάσαι αι φυλαί της γης»—αυτό συμπεριλαμβάνει και όλες τις σημερινές φυλές αυτού του εικοστού αιώνος! Όσοι ανήκουν στις φυλές μας μπορούν να λάβουν ευλογία μέσω αυτού του αρχαίου Άβραμ (Αβραάμ)! Αυτό είναι πράγματι αγαθά νέα! Και διαδόθηκαν στον μετακατακλυσμιαίο κόσμο εκείνο τον καιρό, στον εικοστό αιώνα π.Χ. Το τι εσήμαινε αυτό σχολιάσθηκε αργότερα με αυτά τα θεόπνευστα λόγια: «Εξεύρετε λοιπόν ότι οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ. Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιώνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν εις τον Αβραάμ ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη.» (Γαλάτας 3:7, 8) Επομένως, μπορεί ορθά να λεχθή ότι η εποχή του Ευαγγελίου (ο Ευαγγελικός Αιών, όπως θέλουν να τον λέγουν μερικοί) άρχισε τότε, λίγο πριν αρχίση ο Αβραάμ να εκτελή τη θεία εντολή.
13. (α) Ποια ήταν η σαρκική κατάστασις του Αβραάμ όταν του δόθηκε η εντολή του Θεού και συνεπώς τι ήταν εκείνο που υπολογίσθηκε από τον Θεό; (β) Πότε ο Αβραάμ διέβη τον Ευφράτη Ποταμό;
13 Ένα γεγονός που πρέπει, επίσης, να σημειωθή είναι ότι όταν ο Αβραάμ εξελέγη από τον Θεό για να γίνη το μέσον της ευλογίας όλων των φυλών και των εθνών, δεν ήταν περιτετμημένος κατά σάρκα. Η θεία εντολή σ’ αυτόν και στα άρρενα μέλη του οίκου του να περιτμηθούν δεν δόθηκε παρά αφού πέρασαν τουλάχιστον είκοσι τέσσερα χρόνια, δηλαδή ένα έτος πριν από τη γέννησι του υιού του Ισαάκ (1918 π.Χ.). Αν δεν ήταν η σαρκική κατάστασις του Αβραάμ, τότε τι ήταν εκείνο που υπολογίσθηκε από τον Θεό; Ήταν η πίστις του Αβραάμ. Ο Ιεχωβά Θεός εγνώριζε ότι ο Αβραάμ είχε πίστι σ’ Αυτόν. Δεν έδωσε ματαίως την εντολή στον Αβραάμ να εγκαταλείψη τον τόπο του. Ο Αβραάμ έφυγε αμέσως και μετώκησε με την οικογένειά του βορειοδυτικά της Χαρράν και από εκεί, μετά τον θάνατο του πατέρα του Θάρα στη Χαρράν, πέρασε τον Ευφράτη Ποταμό και πήγε στη γη που επρόκειτο ο Θεός να του δείξη. Η διάβασις του Ποταμού Ευφράτου έγινε στις 14 του μηνός Νισάν, την άνοιξι του έτους 1943 π.Χ., δηλαδή 430 χρόνια πριν από τον εορτασμό του πρώτου Πάσχα από τους απογόνους του Αβραάμ στην Αίγυπτο.—Έξοδος 12:40-42· Γαλάτας 3:17.
14. Τι είπε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ στη γη Χαναάν και τι έκαμε κατόπιν ο Αβραάμ;
14 Ο προφήτης Μωυσής το κατέγραψε αυτό με τα εξής λόγια: «Και υπήγεν ο Άβραμ, καθώς είπε προς αυτόν ο Ιεχωβά· και μετ’ αυτού υπήγε και ο Λωτ· ο δε Άβραμ ήτο ηλικίας εβδομήκοντα πέντε ετών, ότε εξήλθεν από Χαρράν. Και έλαβεν ο Άβραμ Σάραν την γυναίκα αυτού, και Λωτ τον υιόν του αδελφού αυτού, και πάντα τα υπάρχοντα αυτών όσα είχον αποκτήσει, και τους ανθρώπους τους οποίους είχον αποκτήσει εν Χαρράν, και εξήλθον διά να υπάγωσιν εις την γην Χαναάν· και ήλθον εις την γην Χαναάν. Και διεπέρασεν ο Άβραμ την γην εκείνην έως του τόπου Συχέμ, έως της δρυός Μορέχ· οι δε Χαναναίοι τότε κατώκουν εν τη γη ταύτη. Και εφάνη ο Ιεχωβά εις τον Άβραμ και είπεν, Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύτην. Και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον εις τον Ιεχωβά, όστις εφάνη εις αυτόν.»—Γένεσις 12:4-7, ΜΝΚ· Πράξεις 7:4, 5.
15. Γιατί η υπόσχεσις του Θεού που δόθηκε στον Αβραάμ για ένα «σπέρμα» θα απαιτούσε ένα θαύμα και αυτό ποιο μεγαλύτερο ακόμη θαύμα περιελάμβανε;
15 Μολονότι ο Άβραμ ήταν τότε ηλικίας εβδομήντα πέντε ετών και δεν είχε τέκνα από την εξηκονταπενταετή σύζυγό του Σάρρα, εν τούτοις, ο Ιεχωβά του υποσχέθηκε ότι θα είχε σπέρμα, δηλαδή απογόνους, στους οποίους ο Ιεχωβά θα έδινε τη γη Χαναάν. Ο Αβραάμ δέχθηκε εκείνη τη θεία υπόσχεσι με πίστι. Διότι, σύμφωνα με τις γυναικείες δυνάμεις αναπαραγωγής σ’ αυτή την ηλικία, αυτό εσήμαινε στην πραγματικότητα ότι ο Θεός θα έκαμε ένα θαύμα. Ύστερα από είκοσι τέσσερα χρόνια, όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι θα αποκτούσε γυιο από τη σύζυγό του Σάρρα εγέλασε και είπε μέσα του: «Εις άνθρωπον εκατονταετή θέλει γεννηθή τέκνον; και η Σάρρα, γυνή ενενήκοντα ετών, θέλει γεννήσει;» (Γένεσις 17:17· 18:12-14) Αν αυτό ήταν κάτι «καταπληκτικό,» ακόμη πιο θαυμαστό θα ήταν το θαύμα που θα εξεπλήρωνε τη θεία προφητεία της Γενέσεως 3:15. Θα ήταν πιο θαυμαστό διότι η ‘γυνή’ του Θεού ήταν ουράνια και το υποσχεμένο «σπέρμα» της θα ήταν ουράνιο, και ωστόσο αυτό το «σπέρμα» θα συνεδέετο με τη γενεαλογική γραμμή του Αβραάμ. Έτσι αυτό το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού μπορούσε να ονομασθή «σπέρμα του Αβραάμ,» ή και «υιός του Αβραάμ.»
16. Η υπόσχεσις του Θεού να παραγάγη έθνη και βασιλείς από τον Αβραάμ και τη Σάρρα τι ερωτήματα εγείρει σχετικά με το «σπέρμα»;
16 Όταν ο Θεός με τον άγγελό του εβεβαίωσε τον Αβραάμ ότι επρόκειτο να αποκτήση ένα γυιο από τη σύζυγό του Σάρρα και θα ωνομάζετο Ισαάκ, ο Θεός είπε στον Αβραάμ: «Και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σου·. . . και θέλω ευλογήσει αυτήν [τη Σάρρα], και θέλω προσέτι δώσει εις σε υιόν εξ αυτής· και θέλω ευλογήσει αυτήν, και θέλει γείνει μήτηρ εθνών· βασιλείς λαών θέλουσιν εξέλθει εξ αυτής.» (Γένεσις 17:6, 16) Τώρα, λοιπόν, ποιο απ’ αυτά τα ‘έθνη’ θα ήταν το ευνοούμενο έθνος του Ιεχωβά; Θα είχε αυτό το έθνος βασιλέα; Μήπως το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού θα εγίνετο αυτός ο βασιλεύς; Είναι φυσικό να εγερθούν αυτά τα ερωτήματα.
ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
17. Ποια ήταν η πιο σπουδαία γνωριμία που είχε ο Αβραάμ στη ζωή του με βασιλείς της γης Χαναάν και γιατί ο Αβραάμ προσέφερε σ’ αυτόν τον βασιλέα ένα δέκατο απ’ όλα τα λάφυρα;
17 Πριν από τότε, ο Αβραάμ είχε γνωριμία με επίγειους βασιλείς. Η πιο σημαντική απ’ αυτές τις γνωριμίες ήταν η συνάντησίς του με τον εξέχοντα βασιλέα της γης Χαναάν. Ο Αβραάμ μόλις είχε διασώσει τον ανεψιό του Λωτ από τα χέρια τεσσάρων βασιλέων που είχαν επιδράμει στη γη Χαναάν, είχαν νικήσει πέντε βασιλείς της και τους είχαν απαγάγει ως αιχμαλώτους, περιλαμβανομένου και του Λωτ. Ο Αβραάμ, επιστρέφοντας από τη νίκη του εναντίον αυτών των τεσσάρων λεηλατών βασιλέων, πλησίασε στην πόλι Σαλήμ στα όρη που είναι δυτικά της Νεκράς Θαλάσσης. «Και ο Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του Υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και ο Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων.» (Γένεσις 14:18-20) Επειδή, όπως είπε ο Μελχισεδέκ στον Αβραάμ, ο Ύψιστος Θεός είχε παραδώσει τους καταδυνάστας του Αβραάμ στα χέρια του, ήταν πολύ κατάλληλο να δώση ένα δέκατο απ’ όλα τα λάφυρα στον ιερέα του Υψίστου Θεού, τον Μελχισεδέκ.
18. Γιατί η ευλογία του Μελχισεδέκ στον Αβραάμ δεν ήταν μάταιη έκφρασις και πώς έδειξε ο Δαβίδ πόσο σπουδαία θέσι είχε ο Μελχισεδέκ στον σκοπό του Θεού;
18 Η ευλογία του Μελχισεδέκ στον Αβραάμ δεν ήταν μάταιη έκφρασις. Είχε κάποια σημασία και ήταν σε αρμονία με την υπόσχεσι του Ιεχωβά ότι ο Αβραάμ θα ήταν ευλογία για όλες τις φυλές της γης—όλες οι φυλές θα ελάμβαναν ευλογία μέσω αυτού. (Γένεσις 12:3) Ο μυστηριώδης αυτός Βασιλεύς και Ιερεύς Μελχισεδέκ, μολονότι η ιστορία αναφέρει λίγα μόνον γι’ αυτόν, δεν λησμονήθηκε. Ύστερα από εννιακόσια χρόνια ο Ύψιστος Θεός ενέπνευσε έναν άλλον Βασιλέα της Σαλήμ, τον Βασιλέα Δαβίδ της Ιερουσαλήμ, να προφητεύση και να δείξη ακριβώς πόσο σημαντική θέσι είχε ο Μελχισεδέκ στον σκοπό του Θεού του Υψίστου. Έτσι, ο Μελχισεδέκ προεικόνιζε έναν ακόμη μεγαλύτερο βασιλέα, που θα ήταν μεγαλύτερος και από τον Δαβίδ, ένα βασιλέα που και ο Δαβίδ ακόμη θα υπεχρεώνετο να τον αποκαλή ‘Κύριόν του.’ Αυτός ο προεικονιζόμενος βασιλεύς δεν θα ήταν άλλος από τον Μεσσία, το «σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού. Γι’ αυτό και ο Δαβίδ, κάτω από τη δύναμι του αγίου πνεύματος του Θεού, έγραψε τα εξής στον Ψαλμό 110:1-4 (ΜΝΚ):
«Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος, η εξερχομένη εκ της μήτρας της αυγής. Ώμοσεν ο Ιεχωβά και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.»
19. Τίνος απόγονος έπρεπε να είναι εκείνος που προφητεύθηκε ότι θα κρατούσε τη ράβδο της δυνάμεως στο Όρος Σιών και γιατί ο Δαβίδ δεν ανεφέρετο προφητικά στους βασιλείς από τον Σολομώντα ως τον Σεδεκία;
19 Σημειώστε επίσης τι σημαίνουν αυτά τα θεόπνευστα λόγια. Το γεγονός ότι ο Βασιλεύς Δαβίδ είπε ότι ο Ιεχωβά θα απέστελλε τη Βασιλική ράβδο της δυνάμεως από τη Σιών, δείχνει ότι ο Βασιλεύς θα ήταν ένας κατά σάρκα απόγονος του Δαβίδ. Σύμφωνα με τη διαθήκη που έκαμε ο Ιεχωβά με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία, κανένας δεν θα εκάθητο ως βασιλεύς στο Όρος Σιών και δεν θα εχειρίζετο το όμοιο με ράβδο σκήπτρον της δυνάμεως παρά μόνον ένας κατά σάρκα απόγονος του Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 7:8-16) Συνεπώς, αυτός του οποίου η ράβδος της δυνάμεως θα εξαπεστέλλετο από τη Σιών θα εκαλείτο «υιός του Δαβίδ.» Αλλά σ’ αυτή την περίπτωσι ο Δαβίδ δεν ανεφέρετο προφητικά στον γυιο του, τον Βασιλέα Σολομώντα, που ήταν ο πιο ένδοξος βασιλεύς από τη γραμμή του Δαβίδ στο θρόνο του Όρους Σιών και βασίλευε στις δώδεκα φυλές του λαού του. Ο Δαβίδ δεν απεκάλεσε ποτέ τον γυιο του Σολομώντα ‘Κύριόν του,’ ούτε κανένα άλλον από τους βασιλείς της Σιών που ακολούθησαν μετά τον Σολομώντα κατά σειρά ως τον Βασιλέα Σεδεκία. Εκτός αυτού, ούτε ο Σολομών, ούτε κανένας από τους επομένους βασιλείς στο Όρος Σιών ήσαν ιερείς καθώς και βασιλείς, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ.—2 Χρονικών 26:16-23.
20. Πώς αυτός ο άρχων που είχε προφητευθή, αν και ήταν υιός του Δαβίδ, θα ήταν εν τούτοις «Κύριος» του Δαβίδ;
20 Εν τούτοις, αφού αυτός ο υποσχεμένος άρχων θα ήταν «υιός» του Βασιλέως Δαβίδ, γιατί ο Δαβίδ θα έπρεπε να τον αποκαλή ‘Κύριόν του;’ Αυτό ωφείλετο στο γεγονός ότι ο προεξέχων αυτός «υιός του Δαβίδ» θα ήταν ένας βασιλεύς πολύ ανώτερος από τον Δαβίδ. Μολονότι ο Δαβίδ εκάθησε στον ‘θρόνο του Ιεχωβά’ πάνω στο επίγειο Όρος Σιών, ποτέ, ούτε και στον θάνατό του, δεν ανέβηκε στον ουρανό και δεν εκάθησε στα ‘δεξιά’ του Ιεχωβά. Αλλ’ εκείνος που θα εγίνετο «Κύριος» του Δαβίδ θα ανέβαινε στον ουρανό. Η βασιλική του θέσις στα δεξιά του Ιεχωβά στον ουρανό θα μπορούσε να χαρακτηρισθή ως ένα ουράνιο Όρος Σιών, διότι εξεικονίσθηκε από το επίγειο Όρος Σιών, το οποίο περιεβάλλετο από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, αλλά σήμερα δεν περιβάλλεται. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιεχωβά στον Ψαλμό 89:27, σχετικά με τον Μεσσία: «Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου, ύψιστον επί τους βασιλείς της γης.» Αυτός θα ήταν όχι μόνον μεγαλοπρεπής Βασιλεύς, ανώτερος από τον Δαβίδ, αλλά θα ήταν για πάντα «ιερεύς» του Θεού του Υψίστου, όπως ήταν ο βασιλεύς Μελχισεδέκ της αρχαίας Σαλήμ.—Ψαλμός 76:2· 110:4.
21. Γιατί, λοιπόν, το όνομα του Αβραάμ θα εγίνετο μέγα;
21 Λίγο εννοούσε ο πατριάρχης Αβραάμ τότε στον εικοστό αιώνα π.Χ. ότι βασιλείς, των οποίων αυτός και η σύζυγός του Σάρρα θα ήσαν πρόγονοι, θα περιελάμβαναν τον Μεσσιανικό Βασιλέα ο οποίος είχε προσκιασθή από τον Μελχισεδέκ, στον οποίον ο Αβραάμ επλήρωσε το δέκατο απ’ όλα τα λάφυρα της νίκης του. Δεν ήταν εκπληκτικό ότι το όνομα του Αβραάμ θα εγίνετο μέγα λόγω της σχέσεώς του μ’ ένα τέτοιο Βασιλέα και Ιερέα! Δεν είναι εκπληκτικό το ότι μέσω αυτού του Ιερέως και Βασιλέως, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ θα ηυλογούντο όλες οι φυλές της γης, δηλαδή θα ελάμβαναν ευλογία μέσω του Αβραάμ!—Γένεσις 12:3.
Ο «ΦΙΛΟΣ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ
22. Πώς έδειξε ο Θεός ότι το εκλεκτό Του έθνος θα προήρχετο από τον φυσικό γυιο και κληρονόμο του Αβραάμ;
22 Μετά τη νικηφόρο αντιμετώπισι των τεσσάρων επιδρομέων βασιλέων από τον Αβραάμ, ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ όχι μόνον την αναγκαία προστασία αλλά και ένα «κληρονόμο» που θα ήταν φυσικός γυιος του. Το ότι το εκλεκτό έθνος του Θεού θα προήρχετο απ’ αυτόν τον γυιο και κληρονόμο του, ο Θεός διεβεβαίωσε τον Αβραάμ με το εξής παράδειγμα: «Και έφερεν αυτόν έξω και είπεν, Ανάβλεψον τώρα εις τον ουρανόν και αρίθμησον τα άστρα, εάν δύνασαι να εξαριθμήσης αυτά· και είπε προς αυτόν, Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου. Και επίστευσεν εις τον Ιεχωβά· και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.»—Γένεσις 15:1-6, ΜΝΚ.
23. Για ποιο πράγμα ελογίσθη δικαιοσύνη στον Αβραάμ και ως τι χαρακτηρίσθηκε δικαιολογημένα;
23 Ας μη λησμονούμε ότι τότε ο Αβραάμ ήταν ακόμη ένας απερίτμητος Εβραίος. Γι’ αυτό, δεν μπορούσε να λογισθή δικαιοσύνη στον Αβραάμ λόγω της περιτομής του· του ελογίσθη δικαιοσύνη λόγω της πίστεώς του στον Ιεχωβά ο οποίος απεκάλυπτε ένα μέρος του σκοπού του στον Αβραάμ. Ο Αβραάμ λοιπόν λογίσθηκε δίκαιος ενώπιον του Θεού· έτσι, δικαιολογημένα χαρακτηρίσθηκε ως φίλος του Ιεχωβά Θεού. Μετά από αιώνες, ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ της Ιερουσαλήμ εκάλεσε τον Αβραάμ φίλον ή ‘αγαπητόν’ του Ιεχωβά. Ακόμη αργότερα, ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ησαΐα, μίλησε για τον Αβραάμ ως ‘Αβραάμ τον αγαπητόν του.’ (2 Χρονικών 20:7· Ησαΐας 41:8) Αυτό αποδεικνύει πραγματικά πόσο πολύτιμη και πόσο ζωτική είναι η πίστις στον Ιεχωβά εν σχέσει με το «σπέρμα» του.
24. Πώς ο Αβραάμ έγινε πατέρας του Ισμαήλ και πώς κατόπιν πατέρας του Ισαάκ;
24 Στο έτος 1932 π.Χ. ο Αβραάμ, καθ’ υπόδειξιν της στείρας ηλικιωμένης συζύγου του Σάρρας, απέκτησε ένα γυιο με την Αιγυπτία δούλη του Άγαρ και εκάλεσε το όνομά του Ισμαήλ. (Γένεσις 16:1-16) Δέκα τρία χρόνια μετά από τότε, στο έτος 1919 π.Χ., ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ ότι ο Ισμαήλ δεν θα ήταν το πραγματικό «σπέρμα,» αλλά ένας γυιος από την πραγματική του σύζυγο, τη Σάρρα, θα ήταν το εκλεκτό «σπέρμα.» Θα ήταν ένας γυιος από μια ελεύθερη γυναίκα. Γι’ αυτό, στο επόμενο έτος, γεννήθηκε ο Ισαάκ, όταν η Σάρρα ήταν ενενήντα ετών. «Ήτο δε ο Αβραάμ εκατόν ετών, ότε εγεννήθη εις αυτόν Ισαάκ ο υιός αυτού.» Την ογδόη ημέρα της γεννήσεώς του ο Ισαάκ περιετμήθη, όπως ακριβώς ο πατέρας του ο Αβραάμ είχε περιτμηθή το προηγούμενο έτος.—Γένεσις 21:1-5.
25. Τι δείχνει η αφήγησις σχετικά με το αν έκαμε ο Ιεχωβά ένα έθνος από όλους τους φυσικούς γυιους του Αβραάμ;
25 Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι ο Θεός δεν έκαμε από τους δύο γυιους του Αβραάμ—τον Ισμαήλ τον πρωτότοκο και τον Ισαάκ ένα έθνος, ένα δίφυλο έθνος. Όχι, αλλά ύστερα από πέντε χρόνια, κατ’ απαίτησιν της συζύγου του Σάρρας, ο Αβραάμ έδιωξε την Άγαρ και τον γυιο της Ισμαήλ από το σπίτι του, για να συντηρηθούν μόνοι τους και να πάνε όπου ήθελαν. (Γένεσις 21:8-21) Ούτε κατόπιν, μετά τον θάνατο της Σάρρας στο έτος 1881 π.Χ., δεν έκαμε ο Θεός ένα έθνος, ένα επτάφυλο έθνος από τον Ισαάκ και τους άλλους γυιους που απέκτησε ο Αβραάμ με μια παλλακή, τη Χετούρα. «Έδωκε δε ο Αβραάμ πάντα τα υπάρχοντα αυτού εις τον Ισαάκ. Εις δε τους υιούς των παλλακών αυτού έδωκεν ο Αβραάμ χαρίσματα, και εξαπέστειλεν αυτούς, έτι ζων, μακράν από του υιού αυτού Ισαάκ προς ανατολάς, εις την γην της Ανατολής.»—Γένεσις 25:1-6.
26. Για ποια αξιοθαύμαστη επίδειξι πίστεως έλαβε ο Αβραάμ μια ειδική ευλογία στη γη του Μοριά και τι αυτή περιελάμβανε;
26 Ύστερα από μια αξιοθαύμαστη επίδειξι πίστεως, έλαβε ο Αβραάμ, αυτός ο «φίλος του Θεού,» μια ειδική ευλογία. Η ευλογία ήλθε ύστερα από μια πλήρη δοκιμασία της πίστεως και της υπακοής του Αβραάμ προς τον Ύψιστο Θεό. Η ευλογία της θείας επιδοκιμασίας απηγγέλθη σε μια βουνοκορφή στον τόπο Μοριά, που θεωρείται από πολλούς ότι ήταν ο τόπος όπου ο Βασιλεύς Σολομών αργότερα ανήγειρε τον μεγαλοπρεπή ναό του Ιεχωβά. (2 Χρονικών 3:1) Εκεί, στον τόπο που ωρίσθηκε από τον Ιεχωβά και επάνω στα ξύλα που έστρωσε πάνω σ’ ένα λίθινο θυσιαστήριο που μόλις είχε κάμει, εκείτο το σώμα ενός νέου. Ήταν ο Ισαάκ. Δίπλα στο θυσιαστήριο έστεκε ο πατέρας του Αβραάμ με μια μάχαιρα στο χέρι του. Ήταν έτοιμος να εκτελέση τη θεία εντολή, να σφάξη τον Ισαάκ θυσιαστικά και να τον προσφέρη ως ολοκαύτωμα στον Θεόν ο οποίος του είχε δώσει το παιδί θαυματουργικά. Τότε συνέβη το εξής:
«Άγγελος δε Ιεχωβά εφώνησε προς αυτόν εκ του ουρανού και είπεν, Αβραάμ, Αβραάμ. . . . Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, και μη πράξης εις αυτό μηδέν· διότι τώρα εγνώρισα ότι συ φοβείσαι τον Θεόν, επειδή δεν ελυπήθης τον υιόν σου τον μονογενή δι’ εμέ. . . . Και εφώνησε δεύτερον ο άγγελος του Ιεχωβά προς τον Αβραάμ εκ του ουρανού, και είπεν, Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει ο Ιεχωβά, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.»—Γένεσις 22:1-18, ΜΝΚ.
27. Τι έδειξε αυτή η θεία δήλωσις σχετικά με την εκλογή του «σπέρματος» και ποιοι θα μπορούσαν να λάβουν ευλογία μέσω αυτού του «σπέρματος»;
27 Αυτό εσήμαινε ότι το υποσχεμένο «σπέρμα» μέσω του οποίου θα ευλογούντο όλα τα έθνη θα προήρχετο από τη γενεαλογική γραμμή του Ισαάκ. Με αυτό ο Ιεχωβά Θεός έδειξε ότι έκαμε την εκλογή της γενεαλογικής γραμμής και ότι όλοι οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ισαάκ δεν θα είχαν μέρος στην παραγωγή αυτού του «σπέρματος.» Εν τούτοις, τα έθνη που θα προήρχοντο από τους ετεροθαλείς αδελφούς του Ισαάκ θα μπορούσαν να λάβουν ευλογία μέσω αυτού του «σπέρματος.» Όλα τα έθνη σήμερα, δηλαδή άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων, μπορούν ομοίως να λάβουν ευλογία μέσω του «σπέρματος» του Αβραάμ.
28. Ποια γεγονότα σχετικά με τη γραμμή των απογόνων του έμαθε ο Σημ, επειδή έζησε αρκετά χρόνια;
28 Ο πατριάρχης Σημ, που είχε επιζήσει από τον παγκόσμιο κατακλυσμό, ζούσε ακόμη και έμαθε γι’ αυτή τη θεία ευλογία που δόθηκε στον Αβραάμ· μάλιστα ζούσε ακόμη όταν ο Ισαάκ νυμφεύθηκε την ωραία Ρεβέκκα από τη Χαρράν της Μεσοποταμίας. Ο Σημ έζησε έως το έτος 1868 π.Χ., δηλαδή δέκα χρόνια μετά απ’ αυτόν το γάμο, αλλά δεν έζησε για να δη τους απογόνους εκείνου του γάμου. Ο Αβραάμ όμως τους είδε.—Γένεσις 11:11· 25:7.