Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;
Μέσω Ποιου ο Θεός θα Ευλογήση Όλο το Ανθρώπινο Γένος;
«ΚΑΙ εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» Εκείνοι οι λόγοι του Ιεχωβά Θεού προς τον Αβραάμ τον Εβραίον εγγυήθηκαν ότι μια μέρα ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή επρόκειτο να ευλογηθή μέσω της γραμμής των απογόνων του.—Γέν. 22:18.
Ο Αβραάμ άρχισε ν’ αποκτά απογόνους στην ηλικία των ογδονταέξη ετών. Ο πρωτότοκος του γυιος ήταν ο Ισμαήλ. Ωρισμένοι απόγονοι του Ισμαήλ σήμερα πιστεύουν ότι ο Θεός θα ευλογήση όλο το ανθρώπινο γένος μέσω της γραμμής των απογόνων του Ισμαήλ μάλλον, παρά μέσω της γραμμής των απογόνων του Ισαάκ, του δευτέρου γυιου του Αβραάμ.
Το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων, το κουρ’αν, αναφέρεται στον Ισμαήλ στο Σουρά του (τμήμα) 19, εδάφια 54 και 55, λέγοντας: «Επίσης αναφέρει στο Βιβλίο την ιστορία του Ισμά‘ηλ: Αυτός ήταν αυστηρώς αληθής σε ό,τι υπεσχέθη, και ήταν ένας απόστολος και προφήτης. . . . Ήταν πάρα πολύ ευπρόσδεκτος ενώπιον του Κυρίου του.» Ο μεταφραστής του κουρ’αν Α. Γιουσσούφ Αλή εσχολίασε αναφορικά με τους γυιους του Αβραάμ, τον Ισμαήλ και τον Ισαάκ: «Οι απόγονοι του νεωτέρου γυιου ανέπτυξαν την Πίστι του Ισραήλ και την πίστι του Χριστού· οι απόγονοι του πρεσβυτέρου γυιου ετελειοποίησαν την πιο παγκόσμια Πίστι του Ισλάμ, την Πίστι του Αβραάμ του Αληθούς. . . . με την παγκοσμιότητα του Ισλάμ πρόκειται να ευλογηθούν πάντα τα έθνη.»
Η άποψις της Βίβλου σ’ αυτό το ζήτημα είναι πάρα πολύ σπουδαία. Το Κουρ’αν αναφέρεται πολλές φορές σε επεισόδια και χαρακτήρες της Βίβλου. Πράγματι, η εκ μέρους του αναγνώρισις του Αβραάμ, του Ισμαήλ, του Μωυσέως, του Ιησού και άλλων προέρχεται από τις Άγιες Γραφές, οι οποίες είχαν συμπληρωθή περίπου 600 έτη πριν αρχίση η Μωαμεθανική Εποχή. Επομένως, ποια είναι η άποψις της Βίβλου; Είχε σκοπό ο Θεός να ευλογήση όλο το ανθρώπινο γένος μέσω της γραμμής του Ισμαήλ;
Προτού γεννηθούν ο Ισμαήλ και ο Ισαάκ (και επομένως προτού εγερθή οποιαδήποτε αμφισβήτησις αναφορικά με αυτούς), η Βίβλος προείπε μια πείρα που θα μας βοηθήση ν’ απαντήσωμε σ’ αυτήν την ερώτησι. Ποια ήταν αυτή; Στη Γένεσι 15:13, 14, ο Θεός είπε στον Άβραμ (Αβραάμ): «Έξευρε βεβαίως ότι το σπέρμα σου θέλει παροικήσει εν γη ουχί εαυτών, και θέλουσι δουλώσει αυτούς, και θέλουσι καταθλίψει αυτούς, τετρακόσια έτη· . . . μετά δε ταύτα θέλουσιν εξέλθει με μεγάλα υπάρχοντα.»
Η Γένεσις 17:8 προλέγει ακόμη και τον τόπο στον οποίον «το σπέρμα» του Αβραάμ θα πήγαινε όταν θα ‘εξήρχετο’: «Και θέλω δώσει εις σε, και εις το σπέρμα σου μετά σε, την γην της παροικίας σου, πάσαν την γην Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον.» Για να αναγνωρισθή το αληθινό σπέρμα του Αβραάμ πρέπει να ζητήσωμε ένα λαό που θα ελάμβανε πείραν της εκπληρώσεως και των δυο αυτών προφητειών.
Όταν ο Ισμαήλ ήταν ηλικίας δεκατριών ετών, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε την εξής επιπρόσθετη υπόσχεσι στον Αβραάμ: «Σάραν την γυναίκα σου, . . . θέλω ευλογήσει αυτήν, και θέλω προσέτι δώσει εις σε υιόν εξ αυτής·. . . και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ισαάκ. Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς αυτόν εις διαθήκην αιώνιον, και προς το σπέρμα αυτού μετ’ αυτόν.» Ο Ισαάκ γεννήθηκε το επόμενον έτος, όταν ο Αβραάμ ήταν ηλικίας «εκατόν ετών.»—Γέν. 17:15, 16, 19· 21:1-5.
Πέντε έτη αργότερα η Σάρρα παρετήρησε τον Ισμαήλ ‘να περιγελά’ τον Ισαάκ. (Γέν. 21:9) Αυτό ωδήγησε στην αποπομπή αυτού και της μητέρας του, Άγαρ της Αιγυπτίας, από τον οίκο του Αβραάμ. Το πράγμα δυσαρέστησε τον Αβραάμ, αλλ’ ο Ιεχωβά τον εβεβαίωσε: «Εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα.» (Γέν. 21:12) Η άποψις λοιπόν της Βίβλου είναι ότι το σπέρμα του Αβραάμ για την ευλογία όλου του ανθρωπίνου γένους θα ερχόταν μέσω του Ισαάκ, όχι του Ισμαήλ.
Αργότερα ο Θεός διέταξε τον Αβραάμ να θυσιάση ‘τον υιόν του, τον μονογενή.’ (Γέν. 22:2) Εν σχέσει με την προσφορά αυτού του γυιου από μέρους του Αβραάμ, η υπόσχεσις της ευλογίας μέσω του σπέρματος του Αβραάμ εβεβαιώθη από έναν άγγελο του Θεού. Το Κουρ’αν, επίσης, μιλεί για τον Αβραάμ ότι είχε ένα «παιδί έτοιμο να υποφέρη και να υπομείνη» και το οποίον ο Αβραάμ «θα προσέφερε . . . .ως θυσία.» (Σουρά 37:101, 102) Το Κουρ’αν δεν ορίζει ειδικώς ποιο ήταν το παιδί. Εν τούτοις, μερικοί Μουσουλμάνοι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι η έκφρασις ‘μονογενής υιός’ πρέπει να εφαρμόζεται στον Ισμαήλ. Είναι αυτό εκείνο που πιστεύετε;
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ισαάκ ήταν ‘μονογενής υιός’ με μια διπλή έννοια. Ήταν ο μόνος γυιος της συζύγου του Αβραάμ Σάρρας και ο μόνος γυιος που απέμεινε στον οίκο του Αβραάμ τον καιρό που ο Θεός μίλησε τους λόγους που αναγράφονται στη Γένεσι 22:1, 2. Ο μεταφραστής του Κουρ’αν Αλή παραδέχεται ότι «η Μουσουλμανική παράδοσις . . . δεν είναι ομόφωνος σ’ αυτό το σημείο.» Μερικοί Μουσουλμάνοι συγγραφείς συμφωνούν με τη Βιβλική αφήγησι ότι ο Ισαάκ ήταν η αναμενόμενη θυσία.
Η υπόσχεσις του Θεού ότι το σπέρμα του Αβραάμ θα υπελογίζετο μέσω του Ισαάκ επιβεβαιώθηκε κατόπιν όταν οι απόγονοι του Ισαάκ έζησαν και υπέφεραν σε ξένη γη 400 χρόνια, όπως είχε προλεχθή, ύστερα από τα οποία εξήλθαν από την Αίγυπτο «με μεγάλα υπάρχοντα.» (Γέν. 15:14· Εξ. 3:21· 12:35· Ψαλμ. 105:37) Τότε οι Ισραηλίτες άρχισαν να κατακτούν τη γη Χαναάν, την οποίαν ο Θεός είχε υποσχεθή στο σπέρμα του Αβραάμ.
Άλλες Βιβλικές προφητείες αποκαλύπτουν ότι η ευλογία όλου του ανθρωπίνου γένους θα συγκεντρωνόταν σ’ ένα μόνο άτομο. Το εδάφιο Γένεσις 49:10 ετόνισε την Ισραηλιτική φυλή του Ιούδα. Έπειτα, απ’ όλο τον Ιούδα, εξελέγη η γραμμή του Δαβίδ. (2 Σαμ. 7:12-16) Το Μιχαίας 5:2 αποκαλύπτει δύο σπουδαία πράγματα σχετικά με την έλευσι του σπέρματος του Αβραάμ: (1) ότι θα εγεννάτο στη Βηθλεέμ, και (2) ότι είχε μια προανθρώπινη ύπαρξι «του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» Ο Δανιήλ 9:24-27 δείχνει ότι το ερχόμενο σπέρμα, που ωνομάσθηκε Χριστός [Μεσσίας] ο ‘Ηγούμενος,’ θα εμφανιζόταν τον πρώτον αιώνα μ.Χ., όχι πολύ προ της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.
Κανένας απόγονος του Ισμαήλ δεν εμφανίσθηκε ως ευεργέτης του ανθρωπίνου γένους τον πρώτον αιώνα μ.Χ. Αλλ’ ένας απόγονος του Αβραάμ μέσω του Ισαάκ εμφανίσθηκε εκείνον τον καιρό. Αυτό το άτομο ήταν από τη φυλή του Ιούδα και την οικογένεια του Δαβίδ και γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν ο Ιησούς Χριστός. Εβρ. 7:14· Ματθ. 1:1· 2:1.
Η Βίβλος συνδέει τον Ιησού με την υπόσχεσι προς τον Αβραάμ, εις Γαλάτας 3:16: «Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, ‘Και προς τα σπέρματα’ ως περί πολλών, αλλ’ ως περί ενός, ‘Και προς το σπέρμα σου’ όστις είναι ο Χριστός.»
Οι ευλογίες βεβαίως άρχισαν να ρέουν στο ανθρώπινον γένος μέσω του Ιησού Χριστού. Οι αναρίθμητοι αιώνες της προανθρώπινης υπάρξεώς του στον ουρανό τον κατέστησαν ικανό ‘να γνωρίζη πλήρως’ τον Θεό και να τον ‘αποκαλύπτη.’ (Ματθ. 11:27· Ιωάν. 1:18) Μ’ αυτόν τον τρόπο άλλοι άρχισαν να λατρεύουν τον Θεό με τον τρόπο που αυτός επιδοκιμάζει.
Το ίδιο το Κουρ’αν τονίζει μια άλλη άποψι της δραστηριότητος του Ιησού που περαιτέρω μας βοηθεί να τον αναγνωρίσωμε ως το υποσχεμένο σπέρμα μέσω του οποίου θα ήρχοντο ευλογίες στο ανθρώπινο γένος. Στο Σουρά 5:113 διαβάζομε: «Τότε θα πη ο Θεός: ‘Ω Ιησού, υιέ της Μαρίας!·. . . εθεράπευσες εκείνους που γεννήθηκαν τυφλοί, και τους λεπρούς κατά παραχώρησίν Μου [του Θεού]. Και ιδού! ανέστησες τους νεκρούς κατά παραχώρησίν Μου. . . . Έδειξες σ’ αυτούς [τους Ισραηλίτες] τα Σαφή Σημεία’.»—Συγκρίνατε με Ιωάννην 9:1-41· Λουκ. 17:12-14· Ιωάν. 11:39-44.
Έτσι, καθώς σαφώς δείχνει η Βίβλος, μέσω του Υιού του Αβραάμ Ισαάκ ήλθε το αληθινό «σπέρμα» της ευλογίας, ο Ιησούς Χριστός.