Η Ειλικρίνεια Μόνη θα Ευαρεστήση τον Θεό;

Είναι αρκετή η ειλικρίνεια στη λατρεία; Ή απαιτείται κάτι επιπρόσθετο για να ευαρεστήση τον Θεό;

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ είναι αρετή. Ασφαλώς δεν θα την εκτιμούσατε, αν κάποιος σας θεωρούσε ως ανειλικρινή. Η ανειλικρίνεια συγγενεύει με την υποκρισία.

Η ειλικρίνεια ως προς τον τρόπο που λατρεύομε τον Θεό είναι, επίσης, αρετή. Κι εδώ, επίσης, ασφαλώς δεν θέλετε να είσθε ανειλικρινής, διότι κι αυτό θα ωμοίαζε με υποκρισία. Θα ήταν ιδιαίτερα κακό αυτό, διότι συνδέεται με τη σχέσι που έχει ένας με τον Θεό.

Επειδή αναγνωρίζεται γενικά η ανάγκη ειλικρινείας στη λατρεία, πολλά άτομα, όταν ερωτώνται τι φρονούν ότι ευαρεστεί τον Θεό σε λατρεία, απαντούν: «Α, εγώ πιστεύω ότι αν ένα άτομο είναι ειλικρινές στη λατρεία του, ασχέτως του τρόπου λατρείας του, ευαρεστεί τον Θεό.»

Φρονείτε σεις το ίδιο; Πιστεύετε σεις ότι, ενόσω ένας είναι ειλικρινής στον τρόπο με τον οποίον προτιμά να λατρεύη τον Θεό, άσχετα με το ποιος είναι ο τρόπος αυτός, είναι ευπρόσδεκτος και ευάρεστος στον Θεό;

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗ ΚΑΚΩΣ;

Μολονότι η ειλικρίνεια είναι επαινετή, τι γίνεται αν αυτή τοποθετήται κακώς; Τι γίνεται αν το αποτέλεσμα μιας πίστεως ή ενεργείας δεν είναι όπως ανεμένετο, διότι εκείνη η πεποίθησις ή πορεία ενεργείας, όσο ειλικρινής κι αν εφαίνετο, ήταν εσφαλμένη;

Πριν από λίγον καιρό, ένα φάρμακο με τ’ όνομα ‘θαλιδομίδη’ είχε τεθή σε κυκλοφορία. Εχρησιμοποιείτο ως κατευναστικόν κι απεδείχθη αποτελεσματικό στην ύπνωσι. Εν τούτοις, προς κατάπληξιν και τρόμον του κόσμου όλου, ανεκαλύφθη αργότερα ότι το φάρμακο αυτό προξενούσε τρομερή παραμόρφωσι των γεννωμένων βρεφών. Μητέρες, οι οποίες είχαν λάβει το φάρμακο στις αρχές της εγκυμοσύνης των, εγέννησαν τέκνα με παραμορφωμένα χέρια και πόδια, ή χωρίς ένα ή περισσότερα απ’ αυτά τα μέλη. Ενίοτε τα εξωτερικά μέρη των αυτιών έλειπαν. Παραμορφώσεις έγιναν επίσης και στα μάτια, στον λαιμό και στον εντερικό σωλήνα. Γοργά το φάρμακο αυτό απεσύρθη από την κυκλοφορία. Οι κυβερνήσεις απηγόρευσαν τη διάθεσί του. Απεδείχθη οριστικά ότι αποτελούσε απειλή στη γέννησι φυσιολογικών, υγιών βρεφών.

Αυτό το φάρμακο είχε τεθή σε κυκλοφορία με κάθε ειλικρίνεια. Επρόκειτο να είναι ένα βοήθημα σ’ εκείνους που υπέφεραν από αϋπνία. Αλλ’ ωστόσο απεδείχθη καταστρεπτικό. Όλη η ειλικρίνεια των γιατρών, φαρμακοποιών κι επιστημόνων υπήρξε ανωφελής. Η εμπιστοσύνη των στο νέο αυτό φάρμακο ήταν κακώς τοποθετημένη. Αντί ν’ αποδειχθή αυτό το φάρμακο μια ωφέλεια στην ανθρωπότητα, απεδείχθη κατάρα. Η ειλικρίνεια και μόνη δεν ήταν αρκετή για να παραγάγη ευάρεστα αποτελέσματα.

Πάλι, πόσο ευάρεστο θα ήταν σ’ έναν εργοδότη, αν ο εργάτης του δεν έκανε την εργασία που είχε ανατεθή σ’ αυτόν, αλλ’ ανελάμβανε να εκτελέση άλλη εργασία που δεν του είχε ανατεθή; Θα ήταν ευτυχής ο εργοδότης που ο εργάτης του δεν έκανε τα ανατεθειμένα σ’ αυτόν έργα; Όχι, ο εργοδότης εμίσθωσε τον εργάτη για ένα ειδικό έργον και αναμένει την εκτέλεσι αυτού του έργου. Ο εργάτης μπορεί να ήταν ειλικρινής στο ότι απέφυγε να εκτελέση το ανατεθειμένο έργον κι ασχολήθηκε σ’ ένα άλλο έργον, αλλ’ αυτή η ειλικρίνεια δεν θα ευαρεστούσε τον εργοδότη.

Έτσι, επίσης, οι ναυπηγοί του μεγάλου πλοίου της γραμμής «Τιτανικού» ήσαν ειλικρινείς φρονώντας ότι το πλοίο ήταν ουσιαστικά αβύθιστο. Εν τούτοις, στο παρθενικό του ταξίδι το 1912 προσέκρουσε σε παγόβουνο και γρήγορα εβυθίσθη, με μεγάλη απώλεια ανθρωπίνων υπάρξεων. Οι σχεδιασταί του αναμφιβόλως επίστευαν ειλικρινά στην ικανότητα του πλοίου ν’ αντέχη σε βλάβες, αλλ’ η ειλικρίνεια δεν απεδείχθη αρκετή.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ, ΑΛΛΑ ΜΗ ΕΥΑΡΕΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Στο σπουδαιότατο ζήτημα της λατρείας του Θεού, είναι ομοίως αληθές ότι η ειλικρίνεια μόνη δεν αποτελεί εγγύησιν ότι ο Θεός ευαρεστείται με τη λατρεία μας. Μπορεί ευσυνείδητα να πιστεύομε ότι ενεργούμε καλά σχετικά με τούτο, αλλ’ ωστόσο μπορεί ν’ αυταπατώμεθα.

Αυτή η αυταπάτη συνέβη κατ’ επανάληψιν στην ιστορία. Είχε μάλιστα και κάποια σχέσι με την ίδια την κατάστασι της αθλιότητος, τον πόνο και τον θάνατο, όπου βρίσκεται σήμερα η ανθρώπινη φυλή. Πώς αυτό; Στο παρελθόν, μέσα στον κήπο της Εδέμ, πριν από 6.000 χρόνια περίπου, η γυναίκα Εύα ενόμιζε πως είχε μια καλή ιδέα. Κάποιος της είχε πει τούτο: «Εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού [του δένδρου εις το μέσον του κήπου], θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» Τι έκαμε τότε η Εύα; «Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε.»​—Γεν. 3:5, 6.

Η Εύα φαντάσθηκε ότι το δένδρον ήταν καλό για να φάγη απ’ αυτό, και, εξ άλλου, μήπως δεν της είπε η φωνή εκείνη ότι θα ήταν μάλιστα όπως και ο Θεός αν έτρωγε απ’ αυτό; Το επίστευσε αυτό, προφανώς με ειλικρίνεια. Έδωσε μάλιστα και στον σύζυγό της λίγο από το φρούτο να φάγη.

Αλλά ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Θεός απήγγειλε αυτή την απόφασι: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» Ναι, η ποινή του θανάτου απηγγέλθη κατά του Αδάμ και της Εύας.​—Γεν. 3:19.

Γιατί; Τι συνέβη για να βρεθή αυτό το ζεύγος άξιο θανάτου; Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος παρέβλεψε κάτι για το οποίον είχε προειδοποιήσει ο Θεός: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.»​—Γεν. 2:16, 17.

Αυτό ήταν εκείνο που αγνοούσαν! Ο Θεός τούς είχε προστάξει να μη φάγουν απ’ εκείνο το δένδρο. Παρέβησαν τη σαφή εκείνη εντολή. Παρεμέρισαν τον Θεό και τις οδούς του.

Αργότερα στην ανθρώπινη ιστορία 450 προφήται του θεού Βάαλ συνεκεντρώθησαν με τον άνθρωπο Ηλία που ελάτρευε τον Ιεχωβά. Έλαβαν ένα νεαρό ταύρο και τον έθεσαν πάνω σ’ ένα θυσιαστήριο. Κατόπιν οι προφήται του Βάαλ εζήτησαν πυρ από τον θεόν των για να καταναλώση αυτή την προσφορά. Έδωσε πυρ εκείνος; Η αφήγησις εκθέτει τα εξής: «Και επεκαλούντο το όνομα του Βάαλ από πρωίας μέχρι μεσημβρίας, λέγοντες, Επάκουσον ημών, Βάαλ· και ουκ ην φωνή, και ουκ ην ακρόασις.» Αυτοί οι προφήται ειλικρινά επίστευαν ότι ο Βάαλ θα τους απαντούσε. Στην απελπισία τους έκαμαν το εξής: «Και επεκαλούντο μετά φωνής μεγάλης, και κατετέμνοντο κατά την συνήθειαν αυτών με μαχαίρας και με λόγχας, εωσού αίμα εξεχύθη επ’ αυτούς. Και αφού παρήλθεν η μεσημβρία, και αυτοί προεφήτευον μέχρι της ώρας της προσφοράς, και ουκ ην φωνή, και ουκ ην ακρόασις, και ουκ ην προσοχή.»​—1 Βασ. 18:25-29.

Καμμιά απάντησις! Όλη η ειλικρίνεια και ο ζήλος των δεν τους ωφέλησε απολύτως σε τίποτα! Ο Βάαλ δεν απήντησε διότι δεν μπορούσε ν’ απαντήση. Δεν ήταν ένας ζων θεός. Η ειλικρίνεια της λατρείας των δεν ευηρέστησε τον ζώντα Θεόν Ιεχωβά, διότι αυτός ήδη είχε κατακρίνει τις πράξεις αυτών των ιερέων. Δεν ευηρεστήθη με την εξευτελισμένη των μορφή λατρείας, αν και ειλικρινή. Το αποτέλεσμα; Ο Θεός επεδοκίμασε τη σφαγή ολοκλήρου αυτής της ομάδος των 450 προφητών του Βάαλ. Ήσαν ειλικρινείς αυτοί οι προφήται του Βάαλ; Ναι. Ευηρέστησαν τον Θεό; Όχι. Τον εξώργισαν. Γιατί; Διότι παρέβησαν τη σαφή δήλωσι του νόμου του Θεού περί λατρείας ψευδών θεών: «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.»​—Έξοδ. 20:3.

Όχι, η ειλικρίνεια μόνη δεν ευαρεστεί τον Θεό. Κατ’ επανάληψιν ο Θεός εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του εναντίον αυτών, που παραβαίνουν τους νόμους του, όσο ειλικρινείς κι αν είναι.

ΤΙ ΕΥΑΡΕΣΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ;

Αν η ειλικρίνεια μόνη δεν ευαρεστή τον Θεό, τότε τι τον ευαρεστεί; Το πρώτο ουσιώδες πράγμα που ευαρεστεί τον Θεό είναι το να γνωρίσωμε αυτόν. Δεν μπορούμε να ευαρεστήσωμε τον Θεό, αν δεν γνωρίζωμε ποιος είναι, ποιοι είναι οι σκοποί του και τι απαιτεί από μας.

Είναι όπως ένα άτομο, που θέλει να έχη άδεια οδηγού αυτοκινήτου. Πρέπει να κατατοπισθή στους κανονισμούς κυκλοφορίας τροχοφόρων της χώρας όπου διαμένει. Μπορεί να οδηγήση ένα αυτοκίνητο, εφόσον συμμορφώνεται με αυτούς τους νόμους. Αν παραβαίνη τους νόμους που σχετίζονται με την οδήγησι, τότε πρέπει να πληρώση την αντιστοιχούσα ποινή και να χάση πιθανώς και την άδειά του. Αλλά πρώτα πρέπει ένας να μάθη τους κανόνας προτού μπορέση να τους εκπληρώση. Χωρίς τη γνώσι αυτών των κανόνων, θα συνέβαιναν αμέσως παραβάσεις, οσοδήποτε ειλικρινής κι αν είναι αυτός στις προσπάθειές του να οδηγήση.

Καθόσον αφορά τον Θεό, μαθαίνομε γι’ αυτόν από τον λόγο του, την Αγία Γραφή. Στην αξιοσημείωτή του ανακοίνωσι προς την ανθρώπινη οικογένεια μάς λέγει ποιος είναι, ποιοι είναι οι σκοποί του και τι θέλει απ’ τον άνθρωπο. Ο λόγος του μας ομιλεί για τους νόμους του. Για να ευαρεστήσωμε τον Θεό πρέπει να τηρήσωμε αυτούς τους νόμους. Αν τους παραβούμε, τότε δυσαρεστούμε τον Θεό. «Γνώρισον λοιπόν, ότι Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς· και ανταποδίδων κατά πρόσωπον αυτών εις τους μισούντας αυτόν, δια να εξολοθρεύση αυτούς.» (Δευτ. 7:9-11, ΜΝΚ) Συνεπώς, δεν πρόκειται για απλή ειλικρίνεια με τον τρόπο που εμείς προτιμούμε να λατρεύωμε. Εκείνο που είναι ζωτικό είναι η ειλικρίνεια στη συμμόρφωσι με τον τρόπο που ο Θεός ορίζει ότι πρέπει να τον λατρεύωμε.

Η λογικότης τούτου μπορεί να παρατηρηθή, όταν εξετάζωμε τον κόσμο, στον οποίο ζούμε. Το έγκλημα, το πλημμέλημα, η αταξία, το μίσος, η φυλετική έντασις και η γενική χαλάρωσις των ηθών είναι το άμεσο αποτέλεσμα της παρακοής στις εντολές του Θεού. Θεωρείτε ευάρεστα τ’ αποτελέσματα; Όχι, φυσικά! Εν τούτοις, εκεί όπου οι νόμοι του Θεού τυγχάνουν υπακοής, κυριαρχεί η ειρήνη, η αρμονία, η αγάπη και η υψηλή ηθικότης. Αυτή η κατάστασις μπορεί να βρεθή σήμερα μεταξύ των αφιερωμένων λάτρεων του Ιεχωβά Θεού.

Ακόμη και μεταξύ αφιερωμένων Χριστιανών, όμως, το άτομο δεν πρέπει ν’ αυταπατάται νομίζοντας ότι κάνοντας απλώς τυπικές πράξεις ευαρεστεί τον Θεό. Εκείνοι, που είναι αφιερωμένοι στον Θεό, πρέπει να είναι ολοψύχως αφιερωμένοι, ευπειθείς από καρδιάς. Πρέπει να τηρούν τις εντολές του. Η συναναστροφή των με τους άλλους Χριστιανούς, που σέβονται όλες τις εντολές του Θεού, δεν αποτελεί διαβεβαίωσι του ότι ατομικά ευαρεστούν τον Θεό. Τον ευαρεστούν αν υπακούουν σ’ αυτόν. Αν δεν τον υπακούουν, τότε οι ισχυρισμοί των περί ειλικρινείας και η συναναστροφή των με άλλους αφιερωμένους Χριστιανούς δεν θα αρκέση να ευαρεστήση τον Θεό.

Ο Θεός δεν πρέπει να εμπαίζεται. Οι σκοποί του θα παραμείνουν. Ό,τι λέγει ότι θα εκτελέση, ασφαλώς θα το πράξη. Όταν δίνη εντολή σε ανθρώπους να λατρεύουν μ’ ένα ωρισμένο τρόπο, αυτοί έτσι πρέπει να λατρεύουν. Ναι, η ειλικρίνεια μαζί με την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού, είναι ο τρόπος με τον οποίον θα ευαρεστήσωμε αυτόν. Η ειλικρίνεια μόνη, αν δεν συνοδεύεται από την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού, δεν μπορεί να τον ευαρεστήση.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΥΑΡΕΣΤΟΥΜΕ;

Όταν ένα άτομο παραβαίνη τους πολιτικούς νόμους, επισύρει επάνω του μια ποινή. Υπακούοντας σ’ αυτούς τους νόμους, αποκομίζει τα ευεργετήματα της κοινωνίας που τους εθέσπισε. Όταν ένα άτομο παραβαίνη τους νόμους του Θεού, υφίσταται μια ποινή. Υπακούοντας στους νόμους του Θεού, αποκομίζει τα οφέλη που προέρχονται από τον Θεό.

Ποια είναι η ποινή για παραβάσεις των νόμων του Θεού στην εποχή μας; Επειδή ζούμε στις έσχατες ημέρες, κοντά στο τέλος του πονηρού αυτού συστήματος πραγμάτων, η δήλωσις του ψαλμωδού προσλαμβάνει πρόσθετη σημασία: «Οι δε παραβάται θέλουσιν όλως εξολοθρευθή.» (Ψαλμ. 37:38) Οι παραβάται των νόμων του Θεού, έστω και ειλικρινείς, θ’ αποκοπούν δια θανάτου στο τέλος αυτού του συστήματος.

Ποια είναι τα οφέλη εκείνων που υπακούουν ειλικρινά στις εντολές του Θεού; Ο Ψαλμός 37:27 υπόσχεται: «Έκκλινον από του κακού, και πράττε το αγαθόν, και θέλεις διαμένει εις τον αιώνα.» Όσοι αγαπούν εκείνο που ο Θεός θεωρεί καλό θα επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος σ’ ένα νέο σύστημα πραγμάτων, όπου η γη θα επανέλθη σε μια παραδεισιακή κατάστασι. Εκεί πραγματικά αυτοί θα ‘διαμένουν εις τον αιώνα’ και θ’ απολαμβάνουν τις τέρψεις της ωραίας αυτής γης. Ο Ψαλμός 37:29 μάς βοηθεί να εννοήσωμε πόσο μακρός θα είναι αυτός ο «αιών» για κείνους, που αγαπούν ό,τι είναι δίκαιον, όταν λέγη: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.»

Ειρήνη και τέλεια ζωή σ’ έναν αποκαταστημένο παράδεισο θα είναι η μερίς εκείνων που αγαπούν τον Θεό κι ακολουθούν ειλικρινά τις οδούς του. Η ζωή σ’ εκείνον τον παράδεισο θα εκπληρώση όλες τις δίκαιες επιθυμίες των, διότι ο ψαλμωδός λέγει αυτά για τις υποσχέσεις του Θεού: «Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.​—Ψαλμ. 145:16.