Η Ειδωλολατρία του «Χριστιανικού Κόσμου» Προεσκιάσθη

Ο ΛΟΓΟΣ του Θεού​—η Γραφή—​είναι ρητός και σαφής στο ζήτημα της ειδωλολατρίας. Δεν μπορούμε να παρανοήσουμε τους λόγους του Ιεχωβά, που απηυθύνθησαν στους Ισραηλίτας, τους οποίους είχε μόλις εξαγάγει από τη γη της Αιγύπτου, από τον οίκο των δούλων: «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού. Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης· μη προσκύνησης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά.»​—Έξοδ. 20:3-5.

Οι Χριστιανοί, αν και ‘δεν είναι υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν’, εν τούτοις, έχουν επίσης ρητά και εμφατικά προειδοποιηθή εναντίον της ειδωλολατρίας: «Ειδωλολάτραι» «δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» «Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι.» «Αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας.» «Τίνα δε συμβίβασιν [έχει] ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι . . . ειδωλολατρεία.» «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων.» Και μεταξύ εκείνων που αποκλείονται από την αγία πόλι, εκείνων που έχουν την τελική των τύχη στη λίμνη του πυρός, τον δεύτερο θάνατο, είναι οι ειδωλολάτραι.​—Ρωμ. 6:14· 1 Κορ. 6:9, 10· 10:7, 14· 2 Κορ. 6:16· Γαλ. 5:19, 20· 1 Ιωάν. 5:21· Αποκάλ. 21:8· 22:15.

Τι είναι ειδωλολατρία; Φυσικά, η ειδωλολατρία περιλαμβάνει τη λατρεία κατά γράμμα ειδώλων, εικόνων, ανδριάντων, φυσικών παραστάσεων μιας θεότητος. Αλλά καθόλου δεν περιορίζεται σ’ αυτά. Είναι το να λατρεύη κανείς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε εκτός του αληθινού Θεού. Όπως ωρίσθη τελευταία: «Η παροχή απόλυτης αφοσιώσεως και άκρας εμπιστοσύνης σε κάτι που δεν είναι ο Θεός· άμετρη προσήλωσις ή απόδοσις σεβασμού σε κάτι· εκτίμησις ή αγάπη που πλησιάζει εκείνην που οφείλεται σε μια θεία δύναμι.»​—Τρίτο Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΕΙΔΩΛΑ

Ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι λατρεύει τον Θεό της Γραφής και περιφρονεί εκείνους που ορίζει «εθνικούς» ειδωλολάτρας. Εν τούτοις, τα γεγονότα δείχνουν ότι οι ίδιοι οι λαοί του «Χριστιανικού κόσμου» είναι ένοχοι ειδωλολατρίας, και τούτο με πάρα πολλούς πάντοτε τρόπους. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει η ειδωλολατρία των πολιτικών ηρώων. Σήμερα ο Περόν της Αργεντινής έχει πάλι γίνει ένα επίμαχο ζήτημα. Προφανώς πολλοί ακόμη φρονούν το ίδιο με τη σύζυγο του Εβίτα, όταν κάποτε ανεφώνησε: «Αυτός είναι Θεός για μας, τόσο πολύ ώστε δεν μπορούμε να συλλάβουμε τον ουρανό χωρίς τον Περόν. . . . Αυτός είναι ο ήλιος μας, ο αέρας μας, το νερό μας, η ζωή μας.»

Υπάρχει, επίσης, η ειδωλολατρία των κινηματογραφικών αστέρων στον «Χριστιανικό κόσμο», ειδικά από τη νεολαία του. Ασφαλώς οι Γερμανίδες νεανίδες ήσαν ένοχες ειδωλολατρίας, όταν εζωγράφισαν στις πύλες του Καθεδρικού ναού του Μπάμπεργκ στο Μόναχο, τα λόγια, «Έλβις Πρίσλεϋ​—ο Θεός μου.»

Έπειτα, πάλι, υπάρχουν εκείνοι που τόσο προσηλώνονται σ’ ένα χαϊδεμένο ζώο, ώστε θέτουν τη ζωή του πιο πάνω από τη δική των. Άλλοι κάνουν πολυτελείς κηδείες για τα χαϊδεμένα των ζώα. Όλοι αυτοί είναι εξίσου ένοχοι ειδωλολατρίας.

Λίγο πριν από ένα έτος, είκοσι πέντε εξέχοντες θεολόγοι των Ηνωμένων Πολιτειών προσήψαν στους ανθρώπους των την κατηγορία ότι λατρεύουν τους ψευδείς θεούς της επιστήμης, της πολιτικής δημαγωγίας, του Δυτικού τρόπου ζωής, του φύλου, της φυσικής δυνάμεως, της ανέσεως, του «εγώ» του ανθρώπου, κλπ. Όλη αυτή η λατρεία είναι ειδωλολατρία.

Επίσης, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γονατίζουν και προσεύχονται ενώπιον γλυπτών εικόνων του Ιησού ή των «αγίων». Ενώ αυτή η λατρεία λέγεται ότι είναι μόνο σχετική και πραγματικά απευθύνεται στον Θεό, τα γεγονότα δείχνουν ότι μέγα μέρος της λατρείας αυτής πηγαίνει, στις ίδιες τις εικόνες. Έτσι σε καθυστερημένες χώρες οι λατρευταί αποδίδουν πολλή αφοσίωσι σ’ αυτές, μιλούν σ’ αυτές και ακόμη φέρνουν τροφή σ’ αυτές. Και αυτό τούτο το γεγονός ότι μερικές εικόνες εκτιμώνται πολύ περισσότερο από άλλες, πηγαίνουν προσκυνηταί σ’ αυτές και αλλιώς γίνεται μεγάλος θόρυβος γύρω από αυτές, δείχνει ότι αυτές οι εικόνες θεωρούνται ότι έχουν ειδική αξία αυτές οι ίδιες, χωριστά από εκείνον που παριστάνουν, αλλιώς δεν θα εγίνετο διάκρισις μεταξύ αυτών. Όλα αυτά αποτελούν μορφή ειδωλολατρίας. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν είχαν καθόλου εικόνες στους τόπους της λατρείας των.a

Η Γραφή προείπε αυτές τις συνθήκες. Προείπε ότι θα ήρχετο καιρός, που η αγάπη των περισσότερων για τον Θεό θα εψυχραίνετο, που θα υπήρχε αποστασία από την αληθινή πίστι και που οι άνθρωποι θα ήσαν φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.​—Ματθ. 24:12· 1 Τιμ. 4:1-3· 2 Τιμ. 3:1-5.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ

Η Γραφή, εκτός από το ότι προλέγει αυτές τις συνθήκες με τόσο πολλά λόγια, μας δίνει και μια λεπτομερή εξεικόνισι της σημερινής ειδωλολατρίας στον «Χριστιανικό κόσμο» μέσω μιας προφητικής οράσεως που έλαβε ο προφήτης Ιεζεκιήλ όσον αφορά τις συνθήκες της εποχής του και που βρίσκουν το πανομοιότυπό των στην εποχή μας. Ότι πρέπει να εύρωμε αυτές τις αρχαίες αφηγήσεις γεμάτες από σημασία για μας, είναι φανερό από τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν.»​—Ρωμ. 15:4.

Ο Ιεζεκιήλ, ο γυιός ενός ιερέως, ελήφθη αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Ιωαχείν. Είχε ένα όραμα έξη χρόνια προτού η Ιερουσαλήμ και ο ναός της καταστραφούν, μέσω του οποίου ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυπτε σ’ αυτόν τη χονδροειδή ειδωλολατρία που ησκείτο τότε στην Ιερουσαλήμ και για την οποίαν η εκδίκησις του Ιεχωβά επήρχετο στην πόλι και στον ναό της. Αυτό αναγράφεται στο όγδοο κεφάλαιο του προφητικού βιβλίου του Ιεζεκιήλ.

Το όραμα απετελείτο από τέσσερες σκηνές, που η καθεμιά απεικόνιζε ένα διαφορετικό είδος ειδωλολατρίας. Η πρώτη σκηνή έδειχνε ένα σύμβολο ζηλοτυπίας που έστεκε στην είσοδο του ναού. Η δεύτερη απεικόνιζε εβδομήντα άνδρες που προσέφεραν θυμίαμα στον ναό, του οποίου οι τοίχοι ήσαν σκεπασμένοι με εικόνες βδελυκτών ζώων, κλπ. Η τρίτη έδειχνε γυναίκες που θρηνούσαν τον Θαμμούζ. Και στην τέταρτη σκηνή ο Ιεζεκιήλ είδε είκοσι πέντε άνδρες που ελάτρευαν τον ήλιο. Όλα αυτά εγίνοντο κατά παράβασιν του νόμου του Θεού που απηγόρευε την ειδωλολατρία. Δεν είναι παράδοξο ότι ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στην παγκόσμια δύναμι της Βαβυλώνος να επιφέρη καταστροφή στο έθνος Ισραήλ έπειτα από έξη χρόνια! Καταστροφή, την οποία—παρεμπιπτόντως αναφέρομε​—ο Ιεζεκιήλ προείπε στο αμέσως επόμενο ακριβώς κεφάλαιο της προφητείας του.​—Ιεζ. 9:1-7.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΞΥΝΕΙ ΣΕ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ

Σε ποια ειδωλολατρία στον «Χριστιανικό κόσμο» αναφέρεται το πρώτο παράδειγμα, το σύμβολο ζηλοτυπίας που παροξύνει σε ζηλοτυπία; Ο λόγος του Θεού μάς λέγει ότι ο Ιεχωβά δεν ανέχεται αντίπαλον, ότι είναι ζηλότυπος ή επιμένει σε αποκλειστική αφοσίωσι. (Έξοδ. 20:5) Εδώ, λοιπόν, πρέπει να είναι κάτι που συναγωνίζεται τον Θεό και για τούτο τον διεγείρει σε ζηλοτυπία. Ήταν μια εικόνα που έστεκε εκεί όπου δεν είχε δικαίωμα να στέκη, στην αυλή του ναού του Ιεχωβά. Φέρνει στο νου εκείνο που είπε ο Ιησούς στη μεγάλη του προφητεία για «το βδέλυγμα της ερημώσεως . . . ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω», ή «ιστάμενον όπου δεν πρέπει.» Τι υπάρχει, λοιπόν, στον «Χριστιανικό κόσμο» που προσαρμόζεται σ’ αυτή την περιγραφή;​—Ματθ. 24:15, 16· Μάρκ. 13:14· Ιεζ. 8:3, 5, 6.

Ο λόγος του Θεού δείχνει ότι η βασιλεία Του είναι η μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους και ότι θα τερματίση τον πόλεμο και θα φέρη διαρκή ειρήνη. (Ψαλμ. 46:8-10· 72:1, 7· Ματθ. 6:9, 10) Εν τούτοις, οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα αποβλέπουν στα Ηνωμένα Έθνη για να το εκπληρώσουν αυτό, όπως ακριβώς χθες απέβλεπαν στον προκάτοχο των, την Κοινωνία των Εθνών.b Ο Κλήρος, παρουσιάζοντας αυτές τις ανθρωποποίητες οργανώσεις ως ελπίδα του ανθρωπίνου γένους αντί της βασιλείας του Θεού, τις έθεσε εκεί που δεν πρέπει να στέκουν, σ’ έναν άγιο τόπο. Αυτή η αλαζονεία είναι ύβρις στον Θεό και τον διεγείρει σε ζηλοτυπία, ειδικά επειδή οι κληρικοί αυτοί αξιούν ότι υπηρετούν τον Θεό. Είναι πράγματι μια μορφή ειδωλολατρίας που είναι βδελυκτή στον Θεό.

Επειδή ο Ιεχωβά Θεός δεν μπορεί να αρνηθή τον εαυτό του, δεν θα ανέχεται πάντοτε αυτό το σύμβολο που τον παροξύνει σε ζηλοτυπία προβάλλοντας ως υποκατάστατον της βασιλείας του. Στην γοργά προσεγγίζουσα μάχη του Αρμαγεδδώνος θα καταστρέψη και το σύμβολο αυτό και όλους εκείνους που τον έχουν ειδωλοποιήσει.

ΚΛΗΡΟΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ

Αφού άνοιξε μια οπή στον τοίχο της αυλής του ναού, στο όραμα, φυσικά, ο Ιεζεκιήλ είδε κατόπιν «παν ομοίωμα ερπετών, και βδελυκτών ζώων, και πάντα τα είδωλα του οίκου Ισραήλ, εζωγραφισμένα επί τον τοίχον κύκλω κύκλω. Και ίσταντο έμπροσθεν αυτών εβδομήκοντα άνδρες εκ των πρεσβυτέρων του οίκου Ισραήλ . . . και εκράτει έκαστος εν τη χειρί αυτού το θυμιατήριον αυτού· και ανέβαινε πυκνόν νέφος θυμιάματος.»​—Ιεζ. 8:10, 11.

Τι μπορούσαν όλα αυτά ν’ αντιπροσωτρεύουν στον καιρό μας; Ζώα στον οίκον της λατρείας του Ιεχωβά μπορεί να λεχθή ότι βρίσκουν το πανομοιότυπό τους στην παραδοχή από τον «Χριστιανικό κόσμο» της θεωρίας της εξελίξεως, η οποία συνδέει όλα τα κατώτερα ζώα με την «άνοδο» του ανθρώπου. Ο σύγχρονος κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» αντικατέστησε με την αρχή της εξελίξεως τον Δημιουργό, τον Θεό της Αγίας Γραφής. Η Βίβλος λέγει ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ ήταν «υιός του Θεού», αλλά σύμφωνα με τον κλήρο της εξελίξεως, ο πρώτος άνθρωπος ήταν γυιός κάποιου κατωτέρου ζώου· ποιου ακριβώς, είναι ζήτημα, στο οποίον οι οπαδοί της εξελίξεως δεν μπορούν να συμφωνήσουν.

Η θεωρία της εξελίξεως κατέστρεψε την πίστι αναριθμήτων εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως ακριβώς παρεδέχθη ο Δαρβίνος ότι τον έκαμε να γίνη ένας απροκάλυπτος αγνωστικιστής.c Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου», αποδίδοντας στην εξέλιξι τον θαυμάσιο εγκέφαλο και οργανισμό του ανθρώπου και έτσι ληστεύοντας τον Θεό από τον έπαινο, δεν είναι μήπως ένοχοι ειδωλολατρίας; Ασφαλώς!

Οι «ΘΕΜΕΛΙΩΤΙΣΤΑΙ»

Ο «Χριστιανικός κόσμος» συνίσταται κυρίως από δύο φατρίες, τους νεωτεριστάς και τους θεμελιωτιστάς. Οι νεωτερισταί θέτουν τη σοφία του κόσμου τούτου πιο πάνω από τη σοφία του Θεού, όπως βρίσκεται στη Βίβλο, κηρύττοντας πολιτική, κοινωνική μεταρρύθμιση, ανώτερη κριτική, η οποία αρνείται τη θεοπνευστία της Γραφής, και εξέλιξι. Οι θεμελιωτισταί ομολογούν ότι πιστεύουν στη θεοπνευστία της Γραφής, αλλ’ όταν αντιμετωπίζουν μια σύγκρουσι μεταξύ των συμβόλων των πίστεως και της Γραφής, θέτουν τα σύμβολα των πίστεως πιο πάνω από τη Γραφή. Δεν είναι καθόλου ευτυχείς για την τάσι του «Χριστιανικού κόσμου» προς τον νεωτερισμό και την κοσμικότητα. Ιδιαίτερα θρηνούν την παρακμή των ιδρυμάτων των, αν όχι πάντοτε σε αριθμό, συχνά όμως σε ποιότητα και επιρροή.

Αυτοί φαίνεται να εξεικονίζωνται καλά από ό,τι είδε κατόπιν ο Ιεζεκιήλ στην είσοδο της πύλης του οίκου του Ιεχωβά: «Εκεί εκάθηντο γυναίκες θρηνούσαι τον Θαμμούζ.»​—Ιεζ. 8:14.

Γυναίκες που θρηνούσαν για τον Θεό Θαμμούζ ήταν ένα διακριτικό χαρακτηριστικό πολλών αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών. Στις Γραφές οι θρησκευτικές οργανώσεις κατ’ επανάληψιν αναφέρονται ως γυναίκες. (2 Κορ. 11:2· Γαλ. 4:27· Αποκάλ. 22:17) Περαιτέρω, είναι πολύ γνωστό ότι σε πλείστες από τις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου» οι γυναίκες αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα· κυρίως το ενδιαφέρον των και η υποστήριξίς των, οικονομική και άλλης φύσεως, είναι εκείνο που κρατεί σε ενέργεια αυτές τις καθ’ ομολογίαν Χριστιανικές οργανώσεις.

Ενώ οι θεμελιωτισταί λαμβάνουν τη στάσι ότι χρησιμοποιούν τις θρησκευτικές οργανώσεις των στη λατρεία των προς τον Θεό, εν τούτοις, όταν φέρωνται πρόσωπον προς πρόσωπον με ό,τι λέγει ο Θεός στον λόγον του, προτιμούν τις θνήσκουσες οργανώσεις των από τον λόγον του Θεού, καταδικάζοντας έτσι τον εαυτό τους για ειδωλολατρία επίσης.

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

Στην τελική σκηνή του οράματος του ο Ιεζεκιήλ είδε είκοσι πέντε άνδρες μεταξύ της στοάς του ναού και του μεγάλου θυσιαστηρίου, με τα νώτα των προς τον ναό, οι οποίοι ελάτρευαν τον ήλιο. (Ιεζ. 8:15, 16) Τι μπορούσε να εξεικονίζη αυτό; Γνωρίζομε ότι ο ήλιος δίνει φως, και το φως είναι σύμβολο γνώσεως, επειδή η γνώσις δίνει φως στη διάνοια, όπως ακριβώς ο ήλιος δίνει φως στο σώμα, στον οργανισμό. Ο ήλιος, ωστόσο, είναι δημιούργημα, και παρά τον ρόλο του να διατηρή τη ζωή επάνω στη γη, δεν αξίζει να λατρεύεται, επειδή είναι άψυχος, απλώς ακολουθώντας τους νόμους του Θεού.d

Αυτή η λατρεία του ηλίου, επομένως, παριστάνει καλά τη σύγχρονη λατρεία της γνώσεως, της φιλοσοφίας, της ψυχολογίας, της διανοητικότητος, όπως ασκείται από τον κλήρο και τους ακολούθους του. Είναι μια λατρεία ή αξιολόγησις της γνώσεως αυτής καθ’ εαυτήν. Όπως το εξέφρασε ένα ηγετικό μέλος της Καναδικής Αγγλικανικής Εκκλησίας, ‘Ο Θεός αντικαθίσταται από τη διανοητικότητα του ανθρώπου ως την κινητήριο δύναμι που διαμορφώνει τον κόσμο.’

Η τάσις αυτή υπήρξε πάντοτε παγίς στον καθ’ ομολογίαν λαόν του Θεού. Επαγίδευσε τους Ιουδαίους πριν ακριβώς από τον καιρό του Χριστού και λίγο έπειτα. Επαγίδευσε την πρώτη Χριστιανική εκκλησία αφού οι απόστολοι εκοιμήθησαν στον θάνατο, πράγμα που κατέληξε στη μεγάλη αποστασία και στην αποδοχή τέτοιων διδασκαλιών όπως η τριάς και η αθανασία της ανθρωπίνης ψυχής. Στους νεωτέρους χρόνους λαμβάνει, επίσης, τη μορφή συζητήσεων περί οντολογίας, της διδασκαλίας περί του «όντος», που είναι, επίσης, γνωστή ως η «πρώτη φιλοσοφία»· περί υπαρξισμού, που είναι μια εντελώς συγκεντρωμένη στον άνθρωπο σοφία, κατά μέγα μέρος μάλιστα αθεϊστική· περί «Ζεν» και για άλλες, τρέχουσες τάσεις στις θρησκείες Ανατολής και Δύσεως. Όλοι εκείνοι, που προτιμούν έτσι τη σοφία του ανθρώπου παρά τη σοφία του Θεού, δείχνουν ανευλάβεια στον Ιεχωβά Θεό και επομένως είναι ένοχοι ειδωλολατρίας.

Είναι ο «Χριστιανικός κόσμος» ένοχος ειδωλολατρίας; Αληθινά είναι. Εκτός από τα αγάλματα, που στολίζουν πολλές από τις εκκλησίες του, στα είδωλά του περιλαμβάνονται τα Ηνωμένα Έθνη, η θεωρία της εξελίξεως, τα θρησκευτικά του ιδρύματα και η διανοητικότης. Τι θα κάμη ο Ιεχωβά Θεός γι’ αυτή την ειδωλολατρία; Θα την εξαλείψη, όπως ακριβώς εξήλειψε τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις των Ισραηλιτών στις ημέρες του Ιεζεκιήλ. Στον Αρμαγεδδώνα ο Ιεχωβά θα ενεργήση πάλι με οργή εναντίον όλων εκείνων που τον προσέβαλαν λατρεύοντας είδωλα αντί του μόνου αληθινού Θεού Ιεχωβά, του Μόνου που είναι άξιος της λατρείας μας.​—Ιεζ. 8:17, 18· Αποκάλ. 16:14, 16.

Εκείνοι, που είναι σοφοί σήμερα, θα εγκαταλείψουν όλες τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» και θα ‘ζητήσουν τον Ιεχωβά, δικαιοσύνην και πραότητα’ με την ελπίδα να σκεπασθούν στην ημέρα της οργής του Θεού.​—Σοφον. 2:1-3, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]