Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Εφ’ όσον ο Λόγος, ο προανθρώπινος Ιησούς, δεν ήταν μεταξύ των αγγέλων που εχρησιμοποιήθησαν από τον Ιεχωβά για να διαβιβάσουν τον νόμο του Θεού στον Μωυσή, πώς πρέπει να κατανοηθή το Έξοδος 23:20-23, που μιλεί περί ενός αγγέλου με ‘το όνομα του Ιεχωβά εν αυτώ’;​—Α. Μ., Ηνωμ. Πολιτείες.

Ότι ο Λόγος, ο Υιός του Θεού, δεν ήταν μεταξύ των αγγέλων, που εχρησιμοποιήθησαν από τον Θεό στον καιρό που διεβίβασε τον νόμο του στον Μωυσή, είναι φανερό από τα λόγια του Παύλου προς Εβραίους 2:2, 3: «Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται δια του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων.» Έπεται, λοιπόν, ότι τη φορά αυτή εχρησιμοποιήθησαν οι άγγελοι και όχι ο Υιός του Θεού, ο προανθρώπινος Ιησούς.

Εν τούτοις, αυτό δεν αποκλείει τη δυνατότητα να έχη χρησιμοποιηθή ο Λόγος με κάποια ειδική ιδιότητα στην πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ. Το Έξοδος 23:20-23 λέγει: «Ιδού, εγώ αποστέλλω άγγελον έμπροσθέν σου, δια να σε φυλάττη εν τη οδώ, και να σε φέρη εις τον τόπον τον οποίον προητοίμασα· φοβού αυτόν, και υπάκουε εις την φωνήν αυτού· μη παροργίσης αυτόν διότι δεν θέλει συγχωρήσει τας παραβάσεις σας· επειδή το όνομά μου είναι εν αυτώ. Εάν όμως προσέχης να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και πράττης πάντα όσα λέγω, τότε εγώ θέλω είσθαι εχθρός των εχθρών σου, και εναντίος των εναντίων σου. Διότι ο άγγελός μου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου.» Είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι αυτός ο άγγελος, περί του οποίου ο Ιεχωβά λέγει «το όνομά μου είναι εν αυτώ», ήταν ο Ιησούς Χριστός στην προανθρώπινη πνευματική μορφή του. (1 Κορ. 10:1-4) Ο Ιησούς, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ο Ιεχωβά είναι σωτηρία», είναι ο πρώτιστος για να υποστηρίξη και να διεκδικήση το ένδοξο όνομα του Πατρός του.

Ο άγγελος με ‘το όνομα του Θεού εν αυτώ’ δεν αναφέρεται να δίνη στον Ισραήλ τον κώδικα των νόμων του, αλλά, μάλλον, να οδηγή τους Ισραηλίτες στην πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας. Έτσι, τα λόγια του Παύλου στο Εβραίους 2:2, 3 δεν αποκλείουν την ισχυρή πιθανότητα ότι ο άγγελος των εδαφίων Έξοδος 23:20-23 ήταν ο Ιησούς Χριστός στην προανθρωπίνη πνευματική μορφή του.

● Στη Σκοπιά της 15ης Δεκεμβρίου 1963, σελίς 763, «ο Χριστός» ή κεχρισμένος του εδαφίου προς Εβραίους 11:26 εφαρμόζεται στον Μωυσή. Πώς μπορεί να είναι έτσι, αφού ο Μωυσής δεν εχρίσθη με χριστήριον έλαιον όπως εχρίοντο οι αρχιερείς και οι βασιλείς του αρχαίου Ισραήλ;​—Γ. Γ., Η.Π.Α.

Το εδάφιον Εβραίους 11:26 λέγει: «Κρίνας [ο Μωυσής] τον υπέρ του Χριστού [του κεχρισμένου] ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» Αληθές είναι ότι ο Μωυσής δεν εχρίσθη με κάποιο κατά γράμμα έλαιον, όπως εκείνο που εχρησιμοποιείτο στο χρίσμα του αρχιερέως και των βασιλέων του Ισραήλ. (Έξοδ. 30:22-30· Λευιτ. 8:12· 1 Σαμ. 10:1· 16:13) Εν τούτοις, χρίσμα είναι ο διορισμός σ’ ένα αξίωμα και γι’ αυτό μπορεί να λεχθή ότι ένας που είχε εκλεγή ή διορισθή από τον Θεό ήταν κεχρισμένος, έστω κι αν δεν είχε χρισθή με κάποιο κατά γράμμα χριστήριο έλαιο.

Επίσης, ούτε ο Ιησούς ούτε οι ακόλουθοί του είχαν ή έχουν χρισθή με κάποιο κατά γράμμα έλαιο, κι ωστόσο οι Γραφές τούς χαρακτηρίζουν ως κεχρισμένους: «Πώς ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με πνεύμα άγιον και με δύναμιν.» «Ο δε βέβαιων ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν, και ο χρίσας ημάς, είναι ο Θεός». Αυτοί έχουν χρισθή με το άγιον πνεύμα του Θεού.​—Πράξ. 10:38· 2 Κορ. 1:21.

Σχετικά με αυτά σημειώστε τι ο Ιεχωβά έκαμε να γραφή για τους πατριάρχας Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ: «Δεν αφήκεν άνθρωπον να αδικήση αυτούς· μάλιστα υπέρ αυτών ήλεγξε βασιλείς, λέγων, Μη εγγίσητε τους κεχρισμένους μου, και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.» Ασφαλώς, ούτε ο Αβραάμ, ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Ιακώβ ήσαν κεχρισμένοι με κατά γράμμα χριστήριον έλαιον κι εν τούτοις χαρακτηρίζονται εδώ ως κεχρισμένοι του Ιεχωβά. Ήσαν, όμως, εκλεκτοί του, διωρισμένοι απ’ αυτόν, και είχαν επάνω τους το πνεύμα του Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 105:14, 15.

Έτσι, επίσης, παρατηρούμε ότι ο Ιεχωβά είπε στον Ηλία να χρίση τον Ελισσαιέ, τον Ιηού και τον Αζαήλ: «Ύπαγε, επίστρεψον εις την οδόν σου προς την έρημον της Δαμασκού· και όταν έλθης, χρίσον τον Αζαήλ βασιλέα επί την Συρίαν· τον δε Ιηού τον υιόν του Νιμσί θέλεις χρίσει βασιλέα επί τον Ισραήλ· και τον Ελισσαιέ τον υιόν του Σαφάτ, από Αβέλ-μεολά, θέλεις χρίσει προφήτην αντί σου.» (1 Βασ. 19:15, 16) Η Γραφική αφήγησις προχωρεί να καταδείξη ότι ένας από τους γυιούς των προφητών συνδεόμενος με τον Ελισσαιέ, έχρισε τον Ιηού με κατά γράμμα έλαιον για να είναι βασιλεύς του Ισραήλ, του δεκαφύλου βασιλείου, αλλά δεν αναγράφεται τίποτε περί του Ηλία ή κανενός άλλου γι’ αυτό το ζήτημα, ότι έχρισε τον Ελισσαιέ ή τον Αζαήλ. Η ειδοποίησίς των περί του διορισμού ή των καθηκόντων των εχρησίμευε πράγματι ως χρίσμα.​—2 Βασ. 2:9-14· 8:13· 9:1-10.

Το ίδιο και με τον Μωυσή. Αυτός μπορεί να λεχθή ότι υπήρξε κεχρισμένος του Ιεχωβά ή Χριστός από τον καιρό που έλαβε την εντολή στην καιόμενη βάτο. Αυτό το χρίσμα ή τον διορισμό το θεωρούσε ως μεγαλύτερα πλούτη από όλους τους θησαυρούς της Αιγύπτου. Δεν ήταν ανάγκη να έχη χρισθή με κατά γράμμα έλαιον για να είναι κεχρισμένος του Ιεχωβά.​—Έξοδ. 3:10-4:17.