Επωφελούμενοι Τώρα από το Αντίλυτρον του Χριστού

Η ΑΠΟΛΥΤΡΩΤΙΚΗ θυσία του Ιησού Χριστού είναι μια από τις μεγαλύτερες ευλογίες που ετέθησαν ποτέ στη διάθεσι των ατελών ανθρωπίνων πλασμάτων. Ευτυχείς, πραγματικά, είναι όλοι εκείνοι που επωφελούνται απ’ αυτό το γεγονός!

Ίσως να πη κάποιος, Εγώ δεν έχω ανάγκη ν’ απολυτρωθώ. Εγώ δεν είμαι σε δουλεία. Είμαι ελεύθερος. Μπορώ να κινούμαι όπως μου αρέσει.

Ελεύθερος; Ίσως, με μια περιωρισμένη έννοια, αλλ’ όχι αληθινά ελεύθερος, όχι εντελώς ελεύθερος. Μήπως δεν είμεθα σε δουλεία ως προς τα έργα της αμαρτίας και τον θάνατο στα σώματά μας; Δεν μπορούμε να ενεργούμε τέλεια, ηθικώς ή αλλιώς· ούτε μπορούμε ν’ απομακρύνωμε την πορεία του θανάτου· μπορούμε; Απολύτως όχι! Γι’ αυτό παρεπονέθη ο Ιώβ: «Άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος, και πλήρης ταραχής·» και γι’ αυτό οι λόγοι του Δαβίδ εφαρμόζονται σε όλους μας: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.»—Ιώβ 14:1· Ψαλμ. 51:5.

Πώς μπήκαμε σ’ αυτή τη δουλεία; Λόγω της παρακοής του πρώτου μας γονέως Αδάμ, όπως αναγινώσκομε: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» Οι πατέρες μας «έφαγον όμφακα και οι οδόντες των τέκνων ημωδίασαν».—Ρωμ. 5:12· Ιερεμ. 31:29.

Και γιατί θα εχρειάζετο ένα αντίλυτρο για να μας λυτρώση από το αδίκημα που μας έκαμε ο πρώτος μας γονεύς; Δεν μπορούσε ο Θεός, απλώς από αγάπη, να συγχωρήση τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους, αφού αυτές είναι κληρονομημένες; Αυτό ισχυρίζεται ο νεωτεριστικός κλήρος, αλλά μ’ αυτό αρνείται τη Γραφική διδασκαλία του αντιλύτρου του Ιησού Χριστού για τις αμαρτίες μας.

Όχι, ο Θεός δεν μπορούσε απλώς να συγχωρήση τα κληρονομημένα αμαρτήματα του ανθρωπίνου γένους, διότι αυτό θα εσήμαινε ότι διέπραξε ένα σφάλμα καταδικάζοντας τον Αδάμ σε θάνατο· ότι δεν προέβλεψε τις συνέπειες της καταδικαστικής του αποφάσεως. Εξ άλλου, αν το έκανε αυτό, θα παρέβαινε τους ιδίους του δικαίους νόμους κι έτσι θα έχανε τον φόβο και τον σεβασμό των πλασμάτων του. Η αμαρτία είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής κι έτσι απητείτο μια ελεύθερη ζωή για ν’ απαλειφθούν τ’ αποτελέσματα της αμαρτίας. Αναγινώσκομε, λοιπόν, ότι «χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις,» αίμα δε σημαίνει ζωή.—Εβρ. 9:22.

Εν τούτοις, ο Ιεχωβά Θεός θα μπορούσε στοργικά να διευθετήση ώστε ένας άλλος να πληρώση την ποινή κι έτσι τα θύματα εκείνα της παραβάσεως του Αδάμ θα μπορούσαν ν’ αφεθούν ελεύθερα. Φυσικά, ένας τέτοιος, για να λυτρώση το ανθρώπινο γένος, έπρεπε να είναι τέλειος και να κατέχη το δικαίωμα της ζωής. Επειδή κανείς από τους απογόνους του Αδάμ δεν μπορούσε να το πράξη αυτό, ο Θεός παρέσχε αυτό το προνόμιο στον μονογενή του Υιόν, ο οποίος ευχαρίστως το εδέχθη. Έτσι, ο Θεός μετεβίβασε τη ζωή του Υιού του απ’ τον ουρανό στη γη, στη γαστέρα μιας παρθένου. Με τον τρόπο αυτόν ο Ιησούς εγεννήθη αμέσως ως ανθρώπινη ύπαρξις και μάλιστα με το δικαίωμα της ζωής, πράγμα που τον καθιστούσε ικανό να λυτρώση την ανθρώπινη φυλή.—Γαλ. 4:4.

Κατάλληλα, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής παρουσίασε τον Ιησούν με τα λόγια: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Με τον θάνατό του πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου ο Ιησούς Χριστός «εξηγόρασε το ανθρώπινο γένος, αποθνήσκοντας για τις αμαρτίες των, καθώς αναγινώσκομε: «Ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.» Και καθώς ο ίδιος ο Ιησούς επιστοποίησε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» Ναι, «είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.»—Ιωάν. 1:29· Εβρ. 9:28· Ματθ. 20:28· 1 Τιμ. 2:5, 6.

Εν τούτοις, ένας νεκρός Ιησούς δεν μπορούσε να ωφελήση το ανθρώπινο γένος. Για να μπορέση ο Ιησούς να πληρώση την αξία της θυσίας του στη θεία δικαιοσύνη και ν’ αποκτήση τίτλο στο ανθρώπινο γένος με το δικαίωμα να το ελευθερώση από την αμαρτία και τον θάνατο και να μπορέση, επίσης, να το ωφελήση, ήταν ανάγκη ν’ αναστηθή εκ νεκρών. Αυτό το έπραξε ο Θεός, αλλά με το να αναστήση τον Ιησούν ως πνεύμα, διότι αλλιώς η θυσία του θ’ απερρίπτετο. Μετά από σαράντα μέρες ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό, για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της θυσίας του.—Εβρ. 9:24· 1 Πέτρ. 3:18.

ΠΟΙΟΙ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ

Οι Γραφές τονίζουν ότι δύο χωριστές και διακεκριμένες τάξεις ωφελούνται από το αντίλυτρον· δηλαδή, το αντίλυτρον έχει ως αποτέλεσμα δύο είδη προορισμών για το ανθρώπινο γένος. Ένας συγκριτικά μικρός αριθμός, 144.000, θα κληρονομήσουν θεία ζωή στους ουρανούς, κι ένας ακαθόριστος μέγας αριθμός ανθρώπων θα λάβουν αιώνια ζωή επάνω στη γη. Ο μικρότερος αριθμός καλούνται το «μικρόν ποίμνιον», επίσης το «σώμα του Χριστού». Αυτοί «είναι οι «ηγορασμένοι από της γης», για να βασιλεύσουν με τον Χριστό στους ουρανούς.—Λουκ. 12:32· Εφεσ. 4:12· Αποκάλ. 14:1, 3· 20:6.

Απ’ τον καιρό ακόμη της Πεντηκοστής αυτοί ωφελούντο απ’ το αντίλυτρον του Χριστού. Πώς; Όταν έλαβαν γνώσι του Θεού, του λόγου του, των βουλών του και του αντιλύτρου του Χριστού, εξήσκησαν πίστι σ’ αυτά. Αποδεικνύοντας την πίστι των μετενόησαν από την περασμένη τους ιδιοτελή πορεία ενεργείας, μετεστράφησαν ή άλλαξαν κατεύθυνσι στο ν’ ακολουθήσουν μια πορεία δικαιοσύνης, αφιερώθησαν να πράττουν το θέλημα του Θεού κι εβαπτίσθησαν. Βάσει της πίστεώς των και της αφιερώσεως και του αντιλύτρου ο Θεός τούς ανακηρύσσει δικαίους, πράγμα που σημαίνει ότι ενόσω αυτοί είναι ακόμη στην ατελή τους σάρκα, τους δίνει το δικαίωμα σε ανθρώπινη ζωή. Αυτή τη ζωή θυσιάζουν για να μπορέσουν να δεχθούν την κλήση του Θεού σε ουράνια αμοιβή, μέσω της οποίας ο Θεός τους αναγνωρίζει ως πνευματικούς υιούς του.

Αυτοί, ‘γεννηθέντες δια του ύδατος της αληθείας και του αγίου πνεύματος του Θεού,’ απολαμβάνουν μια σε μέγιστο βαθμό πολύτιμη σχέση με τον Θεό ως πνευματικοί του υιοί, όλα δε αυτά βασίζονται στο αντίλυτρον του Χριστού. Ο Θεός είναι Πατήρ των κατά ένα διακεκριμένο και προσωπικό τρόπο. Αυτοί μπορούν να πλησιάσουν τον Θεό με προσευχή, και πάντοτε τα ζητήματά των βρίσκουν στοργικό ενδιαφέρον από μέρους του Θεού. Έχουν τη μαρτυρία στη ζωή των ότι είναι υιοί του Θεού, ενώ αυτός τους προετοιμάζει για ζωή στους ουρανούς. Αυτός ενεργεί έτσι ώστε τα «πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού.» Φυσικά, αφού ο αριθμός αυτών είναι περιορισμένος σε 144.000, άρχισαν δε να εκλέγωνται την Πεντηκοστή, δηλαδή, πριν από 1.900 χρόνια, πρέπει ν’ αναμένεται ότι λίγοι μόνον απ’ αυτούς θα ήσαν στη γη στον παρόντα καιρό, όπως και τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει.—Ρωμ. 8:28.

ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΟΥΝ

Ο Χριστιανικός κόσμος γενικά γνωρίζει ένα μόνο προορισμό για κείνους που επωφελούνται από το αντίλυτρον του Χριστού, δηλαδή, τον ουρανό, αλλ’ οι Γραφές τονίζουν σαφώς ότι οι περισσότεροι από εκείνους που επωφελούνται απ’ το αντίλυτρον του Χριστού θα λάβουν ευλογίες εδώ ακριβώς επάνω στη γη. Ότι θα υπήρχαν δύο τάξεις προεσκιάσθη στην ετήσια ημέρα του εξιλασμού του Ισραήλ, διότι σ’ αυτήν εγίνετο μια θυσία για τον αρχιερέα και την οικογένειά του ή τον οίκον του και μια άλλη για το υπόλοιπον του έθνους Ισραήλ. Καταδεικνύεται, επίσης, από τα λόγια του αποστόλου Ιωάννου, όταν είπε ότι ο Ιησούς Χριστός «είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών· και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:2· Λευιτ. 16:6, 15.

Αυτό το γεγονός εξάγεται περαιτέρω όταν οι Γραφές ομιλούν για μερικούς ως του σπέρματος του Αβραάμ και ως βασιλείς και ιερείς που βασιλεύουν με τον Χριστόν. Προφανώς, πρέπει να υπάρχουν κι εκείνοι που θα ευλογηθούν από το σπέρμα του Αβραάμ και οι οποίοι είναι υπήκοοι στους οποίους θα βασιλεύσουν αυτοί οι βασιλείς και ιερείς. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς μίλησε όχι μόνον για ένα «μικρόν ποίμνιον» και πρόβατα της «αυλής ταύτης», αλλά και για «άλλα πρόβατα» που επρόκειτο να συνάξη στον εαυτό του.—Ιωάν. 10:16· Γαλ. 3:29.

Αφού η μεγάλη πλειονότης εκείνων, για τους οποίους ο Χριστός έσωσε τη ζωή του ως αντίλυτρον έχουν πεθάνει, έπεται ότι πρέπει να γίνη μια ανάστασις των νεκρών, αν αυτοί πρόκειται να επωφεληθούν απ’ αυτό το αντίλυτρον. Ότι θα υπάρξη ανάστασις για όλους όσοι είναι στα μνημεία, δηλαδή, στη μνήμη του Θεού, το δηλώνουν κατ’ επανάληψιν οι Γραφές: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού [του Ιησού]· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.»—Ιωάν. 5:28, 29· Πράξ. 24:15.

Αυτοί θα εξέλθουν από τα μνημεία στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν για τον Ιεχωβά, τους σκοπούς του και το θέλημά του γι’ αυτούς. Καθόσον θα υποτάσσωνται στη δικαία διακυβέρνησι του Χριστού, θα εφαρμόζωνται σ’ αυτούς τα οφέλη του αντιλύτρου, φθάνοντας έτσι βαθμιαίως σε διανοητική, ηθική και φυσική τελειότητα. Στο τέλος της χιλιετούς εκείνης βασιλείας θα υποστούν μια τελική δοκιμασία. Αν αποδειχθούν πιστοί κάτω απ’ αυτήν, θ’ αποκομίσουν πλήρη τα οφέλη που αντιλύτρου του Χριστού, το δικαίωμα της αιωνίου ζωής μ’ ευτυχία στην παραδεισιακή γη του Θεού.—Αποκάλ. 20:5, 7-9· 21:1-4.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΤΕ ΤΩΡΑ

Είναι, επίσης, δυνατόν για μερικούς, που δεν είναι μέλη της νύμφης ή σώματος του Χριστού, να επωφεληθούν από το αντίλυτρον εντεύθεν του Αρμαγεδδώνος και στον νέο κόσμο του Θεού. Αυτή η ευκαιρία είναι ανοιχτή σήμερα για όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως. Αν θα θέλατε να είσθε απ’ αυτόν τον ευτυχή αριθμό, πρέπει να λάβετε μια πορεία όμοια μ’ αυτή που λαμβάνεται απ’ εκείνους οι οποίοι γίνονται μέλη του σώματος του Χριστού. Δηλαδή, πρέπει να λάβετε γνώσιν του Θεού, των βουλών του, του αντιλύτρου του Χριστού και του θελήματος του Θεού για σας, και ν’ ασκήσετε πίστι σ’ αυτά. Αυτό θα σας οδηγήση στο ν’ αναγνωρίσετε ενώπιον του Θεού ότι εγεννήθητε στην αμαρτία, κι έτσι υπήρξατε παραβάτης του Θείου νόμου, αυτό δε θα σας κάμη ειλικρινά να μετανοήσετε για την περασμένη πορεία ενεργείας σας και να εγκαταλείψετε τη διάπραξι αμαρτιών και ν’ αρχίσετε μια πορεία δικαιοσύνης, αφιερώνοντας τον εαυτό σας στο να πράττετε το θέλημα του Θεού, δίνοντας δημοσία μαρτυρία τούτου με βάπτισμα εν ύδατι. Λαμβάνοντας αυτή την πορεία ενεργείας, θα καταστήτε μέλος του πολλού όχλου για τον οποίον ελέχθη προφητικώς:

«Ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου, . . . το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων.»—Αποκάλ. 7:9, 10, 14, 17.

Ναι, θα είσθε μεταξύ εκείνων που φαίνονται δίκαιοι στα όμματα του Θεού, φορώντας, τρόπον τινά, λευκά ιμάτια, καθαρισμένα με το αίμα του Αρνίου, Ιησού Χριστού. Βάσει της πίστεώς σας στο αντίλυτρον, ο Θεός θα συγχωρήση τις αμαρτίες σας, μολονότι δεν σας παραχωρεί το δικαίωμα της ζωής στον παρόντα καιρό. Λόγω της πίστεώς σας μπορείτε, επίσης, να πλησιάσετε τον Θεό με προσευχή και μπορείτε να τον υπηρετήτε ευπρόσδεκτα. Ως ένας ενδεχόμενος υιός του Θεού, μπορείτε, επομένως, να απευθύνεσθε σ’ αυτόν ως «Πατέρα». Επί πλέον, μπορείτε να ζητήσετε από τον Ιεχωβά ένα μέτρον του αγίου του πνεύματος με τη βεβαιότητα ότι πρόθυμα θα σας το δώση.—Ματθ. 6:9· Λουκ. 11:13.

Δια του αγίου αυτού πνεύματος θα μπορέσετε ν’ ακολουθήσετε μια πορεία δικαιοσύνης, αλλ’ όχι χωρίς την πρόσθετη βοήθεια του λόγου του Θεού και της ορατής του οργανώσεως. Επωφελούμενοι απ’ αυτά, θα μπορέσετε ν’ ανακαινίσετε τη διάνοιά σας και ν’ αναλάβετε μια νέα προσωπικότητα. Επί πλέον, επειδή σας έχει λογισθή ένα μέτρον δικαιοσύνης, είσθε άξιος να συναναστρέφεσθε τους υπολοίπους του σώματος του Χριστού, στους οποίους κατελογίσθη δικαιοσύνη, και να μετέχετε μαζί τους στο μεγαλειώδες έργον, που εκτελεί ο Ιεχωβά στον παρόντα καιρόν, στο έργον της ‘κηρύξεως τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.’—Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:23, 24· Ματθ. 24:14.

Αλλ’ ίσως θα ρωτήσετε, Μήπως δεν ελογίσθη δικαιοσύνη και στους πιστούς άνδρες της αρχαιότητος; Μήπως αυτοί δεν απήλαυσαν φιλικές σχέσεις με τον Θεό; Μήπως αυτοί δεν είχαν τα προνόμια της προσευχής και υπηρεσίας στον Ιεχωβά και δεν έλαβαν το άγιον πνεύμα του μολονότι δεν είχε γίνει ακόμη προμήθεια του αντιλύτρου του Χριστού; Αλήθεια. Μέχρι της πληρωμής του αντιλύτρου του Χριστού ο Θεός ελόγιζε ένα μέτρον δικαιοσύνης στους δούλους του και με συγκατάβασι διατηρούσε μ’ αυτούς φιλικές σχέσεις βάσει της πίστεώς των, της αγάπης προς την δικαιοσύνη και της προσφοράς θυσιών ζώων. Αυτές οι θυσίες ζώων προεσκίαζαν ή εξεικόνιζαν το αντίλυτρον του Χριστού, αλλά δεν παρείχαν μόνιμο καθαρισμό από την αμαρτία, ούτε παρείχαν ελπίδα αιωνίου ζωής. Γι’ αυτό, το έθνος Ισραήλ έπρεπε να προσφέρη αυτές τις θυσίες κάθε έτος.—Εβρ. 10:1-4.

Αλλ’ όταν ο Ιησούς Χριστός ήλθε στη γη και πέθανε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, ο Θεός επρομήθευσε μια καλύτερη, μια διαρκή βάση για συγχώρησι αμαρτιών και φιλικές σχέσεις με τον Θεό και συγχρόνως διέταξε όπως είναι αποκλειστικό μέσον το αντίλυτρον του Χριστού. Γι’ αυτό είπε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» «Ζητήσητε εν τω ονόματί μου.»—Ιωάν. 14:6, 13, 14.

Επειδή ζούμε τόσο κοντά στον νέο κόσμο της Θείας δικαιοσύνης, οι Γραφές δείχνουν ότι όλοι, όσοι επωφελούνται από το αντίλυτρον τώρα, μπορούν να ελπίζουν ότι θα διαφυλαχθούν, από τον Θεό στη διάρκεια του επικειμένου καταστρεπτικού πολέμου τού Αρμαγεδδώνος, που θα σημάνη το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, όπως ακριβώς διεφυλάχθησαν ο Νώε και η οικογένειά του στη διάρκεια της καταστροφής του παλαιού κόσμου. Κατόπιν, όσοι ανήκουν στον «πολύν όχλον» θ’ αρχίσουν να λαμβάνουν τα φυσικά οφέλη του αντιλύτρου του Χριστού, φθάνοντας βαθμιαίως σε τελειότητα διανοίας και σώματος, χωρίς να καταβούν πρώτα στον θάνατο. Αυτό σημαίνει ότι ενώπιόν των είναι η προοπτική τού να μην πεθάνουν ποτέ, όπως τονίζει η προφητική επαγγελία: «Ζητείτε τον Ιεχωβά . . . ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφον. 2:3, ΜΝΚ.

Αληθινά, πολύ ευλογητή είναι η μερίς όλων εκείνων που επωφελούνται από το ευεργέτημα του αντιλύτρου του Χριστού τώρα!