Γιατί ο Ιεχωβά Κενώνει τη Γη
«Η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον»—Ησ. 24:5.
1, 2. Ποιες ερωτήσεις τίθενται σχετικά με τη χρήσι θρησκευτικών κτιρίων, και πώς θα ενεργούσατε σε τέτοιες περιπτώσεις;
ΕΙΣΘΕ ένας Καθολικός; Τι θα εκάνατε αν κάποιος έμπαινε μέσα στον καθεδρικό σας ναό, ελέρωνε τις ζωγραφιές του τοίχου, ανέτρεπε τα καθίσματα, εχρησιμοποιούσε πέλεκυν επάνω στα ξύλινα αντικείμενα, έσπαζε τα χρωματιστά τζάμια των παραθύρων και συνέτριβε το θυσιαστήριο; Θα θέλατε να τον πετάξετε έξω; Ή θα αδιαφορούσατε και θα τον αφήνατε να παραμείνη για να συνεχίση τον βανδαλισμό του και να διακόψη τελείως τις λειτουργίες; Είσθε ένας Διαμαρτυρόμενος; Θα αφήνατε κάποιον να το κάμη αυτό στο κτίριο της εκκλησίας σας, αφού είχατε εισφέρει χρήματα για να το οικοδομήσετε; Ίσως είσθε ένας Ιουδαίος. Θ’ αφήνατε έναν άνθρωπο να καταστρέψη τη συναγωγή σας; Ή θα τον πετούσατε έξω; Οποιαδήποτε κι αν είναι η θρησκεία σας, αν έχετε σχεδιάσει έναν οίκον λατρείας, αν εδώσατε χρήματα για να τον οικοδομήσετε, αν ίσως ακόμη εβοηθήσατε για την ανέγερσί του με τα ίδια σας τα χέρια, κατόπιν δε επροσκαλέσατε άλλους να έλθουν και να λατρεύσουν μαζί σας εκεί, και όταν αυτοί ήλθαν, τον εβεβήλωσαν και τον ερήμωσαν, θα παραμένατε αδιάφορος και ήσυχα θα τους αφήνατε να συνεχίσουν τον βανδαλισμό τους; Ή θα ενεργούσατε εναντίον των;
2 Μπορεί να μην είναι εκκλησία εκείνο που οικοδομήσατε. Μπορεί να είναι μουσείο ή βιβλιοθήκη ή ένα κυβερνητικό μέγαρο. Οικοδομήθηκε για έναν ειδικό σκοπό. Θέλετε να δήτε την εκπλήρωσι αυτού του σκοπού. Τώρα ένα πλήθος μπαίνει μέσα στο κτίριο, για να το παραμορφώση και να το φθείρη. Ίσως δεν το καταστρέφουν. Πιθανόν μόνο το κακομεταχειρίζονται, εμποδίζουν τη χρήσι του για τον αποφασισμένο σκοπό. Ακόμη και αν έλαβαν φροντίδα για το κτίριο, θα θέλατε η βιβλιοθήκη σας να μετατραπή σε θορυβώδη χώρο, ή η εκκλησία σας να χρησιμοποιήται ως χαμαιτυπείο; Δεν τα εκτίσατε γι’ αυτόν τον σκοπό. Θα θέλατε αμέσως να βγάλετε έξω εκείνους που διέστρεψαν τη χρήσι τους. Επί πλέον, δεν θα είχατε εκτίμησι για κάποιον που θα άφηνε το κτίριό του να τύχη τέτοιας κακής χρήσεως ή να καταστραφή. Δεν είναι έτσι;
3. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για τη γη, και η συμμετοχή του ανθρώπου σ’ αυτόν;
3 Το ίδιο συμβαίνει με τον Θεό και τη γη. Ο Θεός εδημιούργησε τη γη. Εδαπάνησε χιλιάδες χρόνια προετοιμάζοντάς την ως κατοικία του ανθρώπου. Έφερε σ’ αυτήν φως, εκαθάρισε την ατμόσφαιρα, διεχώρισε τη θάλασσα και την ξηρά, εδημιούργησε μια μεγάλη ποικιλία φυτών και ζώων, και τελικά έδωσε στον άνδρα και στη γυναίκα το ξεκίνημά τους σ’ έναν ωραίο παραδεισιακό κήπο. Έπρεπε να τον ‘καλλιεργούν και να φροντίζουν γι’ αυτόν’ και έπρεπε με αγάπη να ‘εξουσιάζουν επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί των κτηνών, και επί πάσης της γης, και επί παντός ερπετού’ και έπρεπε οι ίδιοι να ‘αυξάνωνται και να πληθύνωνται, και να γεμίσουν την γην, και να κυριεύσουν αυτήν’. Με τη φροντίδα του ανθρώπου, οι δημιουργημένες ομορφιές της γης και η μεγάλη της ποικιλία ζωικής και φυτικής ζωής έπρεπε να διατηρούνται στο κορύφωμά τους, και με την αναπαραγωγή του είδους του από τον άνθρωπο, ο σκοπός για τον οποίον ο Ιεχωβά εδημιούργησε τη γη μπορούσε να εκπληρωθή: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται· Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος.»—Γεν. 2:15· 1:26, 28, ΜΝΚ· Ησ. 45:18, ΑΣ.
4. Ποιος ή τι πρέπει ν’ αντανακλά τον αίνον του Ιεχωβά;
4 Αυτός ήταν ο σκοπός, για τον οποίον ο Ιεχωβά εδημιούργησε τη γη. Ήθελε να κατοικήται από ευπειθή άτομα, είπε στον πρώτον άνθρωπο ότι όταν θα παρήκουε θα πέθαινε, και καθαρά και λογικά υπονοούσε με τούτο ότι εφ’ όσον ο άνδρας και η σύζυγός του θα ήσαν ευπειθείς, δεν θα πέθαιναν ποτέ και δεν θα εξηφανίζοντο από τη γη. Η ωραία γη, μαζί με τον λαό που θα ήταν επάνω της και με το σύμπαν γύρω της, έπρεπε ν’ αντανακλά τον αίνο του: «Αινείτε αυτόν, πάντες οι άγγελοι αυτού· αινείτε αυτόν, πάσαι αι δυνάμεις αυτού. Αινείτε αυτόν, ήλιε και σελήνη· αινείτε αυτόν, πάντα τα άστρα του φωτός. Αινείτε τον Κύριον [Ιεχωβά] εκ της γης, δράκοντες, και πάσαι άβυσσοι· πυρ και χάλαζα, χιών και ατμίς, ανεμοστρόβιλος, ο εκτελών τον λόγον αυτού· τα όρη, και πάντα τα βουνά· δένδρα καρποφόρα, και πάσαι κέδροι· τα θηρία, και πάντα τα κτήνη· ερπετά, και πετεινά πτερωτά. Βασιλείς της γης, και πάντες λαοί· άρχοντες, και πάντες κριταί της γης· νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων.»—Ψαλμ. 148:2, 3, 7-12.
5. Πώς μπορούν και τα έμψυχα και τα άψυχα δημιουργήματα να αινούν τον Ιεχωβά χωρίς να μιλούν;
5 Αλλά πώς μπορεί ο άφωνος ήλιος και η σελήνη και τα άστρα να αινούν τον Ιεχωβά; Με τον ίδιο τρόπο που η έξοχη τέχνη ενός αντικειμένου που κατεσκεύασε ένας άνθρωπος φανερώνει την επιδεξιότητα και τη σοφία του ανθρώπου αυτού: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν. Δεν είναι λαλιά, ουδέ λόγος, των οποίων η φωνή δεν ακούεται. Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και έως των περάτων της οικουμένης οι λόγοι αυτών.» Και χωρίς να μιλή η γη, με τα μεγαλοπρεπή της όρη και τις πράσινες κοιλάδες που είναι γεμάτες από γοητευτικά πουλιά και ζώα, διακηρύττει την άπειρη σοφία και δύναμι του Παντοκράτορος Θεού, ο οποίος την έκαμε. Όλη η ένδοξη ορατή δημιουργία του Θεού αντικατοπτρίζει τη μεγαλοπρέπεια του Ιεχωβά: «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.»—Ψαλμ. 19:1-4· Ρωμ. 1:20.
6. Γιατί είναι λογικό να αναμένεται η απόδοσις αίνου από τον άνθρωπο στον Θεό;
6 Αλλ’ ο άνθρωπος, όπως και οι άγγελοι, έλαβε ειδικό προνόμιο. Του εδόθη νοημοσύνη, η δύναμις της λαλιάς, και οι θεοειδείς ιδιότητες της δικαιοσύνης, αγάπης, σοφίας και δυνάμεως. Ήταν εξηρτισμένος να φροντίζη για τη γη και για τη ζωική κτίσι επάνω σ’ αυτήν, να προσέχη ώστε κάθε τι ν’ αντανακλά πλήρως τη δόξα του Ιεχωβά, και με τη γλώσσα του θα μπορούσε να προσθέτη τον αίνο του με λόγο για να διογκώνη τον χορωδιακό αίνο που θ’ ανέβαινε προς τον ουρανό από τη γη. Δεν μπορούσε μήπως λογικά ο Θεός να περιμένη τον αίνο και την ευγνωμοσύνη του ανθρώπου, αν έχωμε υπ’ όψι όλα όσα έκαμε για τον άνθρωπο; Δεν είναι κάτι φυσικό η εκδήλωσις ευγνωμοσύνης; Δεν θεωρούνται οι άνθρωποι αγροίκοι, όταν αστοχούν ν’ αναγνωρίσουν την αβροφροσύνη ή τις μικρές εύνοιες που εκδηλώνονται από άλλους; Ένα φυσιολογικά φιλόφρον άτομο είναι δυστυχισμένο αν δεν του παρέχεται η ευκαιρία να δείξη εκτίμησι για τους ευεργέτας του. Το να δίνη κανείς έκφρασι σε αγαθές παρορμήσεις είναι ευχάριστο· το ν’ αποπνίγη μια τέτοια εκδήλωσι είναι βασανισμός και απογοήτευσις. Και πόσο περισσότερο όταν ελάβατε, όχι απλώς μια μικρή αβροφροσύνη ή εύνοια, αλλά έναν επίγειο οίκο και τη ζωή την ίδια! Ο Ιεχωβά, λοιπόν, δεν μας αναχαιτίζει, αλλά ζητεί μέσω του ψαλμωδού την έκφρασι του αίνου μας: «Πάσα πνοή ας αινή τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 150:6, ΑΣ..
7. Τι προέκυψε από τις ενέργειες μερικών ανθρώπων και τι θα κάμη, λογικά, ο Ιεχωβά;
7 Αλλά τι θα συνέβαινε αν πολλοί άνθρωποι επάνω στη γη, κακομετεχειρίζοντο τη γη και τα ζώα της; Τι θα συνέβαινε αν κατέστρεφαν τις χλοερές εκτάσεις και απεγύμνωνοιν τη γη από τα δάση έτσι ώστε ανεμπόδιστη διάβρωσις ν’ αποσπάση το καλό χώμα της επιφανείας του εδάφους και ν’ αφήση λάκκους γεμάτους από σκόνη και έρημες εκτάσεις; Αυτά τα όρη και οι κοιλάδες δεν θ’ αντανακλούσαν πια τις αξιύμνητες δημιουργικές δυνάμεις του Ιεχωβά. Και αν έσφαζαν τα ζώα και τα πουλιά για ιδιοτελές κέρδος ή απλώς για ψυχαγωγία, τα ζωντανά αυτά πλάσματα θα εξηφανίζοντο και δεν θ’ αντανακλούσαν πια τη δημιουργική σοφία του Ιεχωβά. Χειρότερο ακόμη, αν διεξάγουν πόλεμο, ακολουθούν πολιτική «καψαλίσματος της γης» και ποτίζουν το χώμα με ανθρώπινο αίμα, θ’ αποτελή μήπως το ανθρώπινο γένος αίνον στον Ιεχωβά τον Δημιουργό του; Δεν θα εχειροτέρευαν οι ενέργειες αυτές την ικανότητα της γης ν’ αντανακλά τις αόρατες, αξιύμνητες ιδιότητες του Ιεχωβά; Δεν θα ήταν αυτό σαν να ρίχνη ένας άνθρωπος λάσπη επάνω σ’ έναν καθρέφτη; Επί πλέον, δεν θα ήταν σαν να εμπήκαν βάνδαλοι μέσα στην εκκλησία σας, βεβηλώνοντάς την και διακόπτοντας τις λειτουργίες της; Αν έκαναν τέτοια κατάχρησι της προσκλήσεώς σας να έλθουν για λατρεία, δικαίως θα τους εβγάζατε έξω. Με την ίδια λογική, δεν θα απεμάκρυνε ο Ιεχωβά από τη γη εκείνους που την βλάπτουν και την βεβηλώνουν και την φθείρουν, για να χρησιμοποιηθή ορθά από εκείνους που εκτιμούν αυτήν και τον Δημιουργό της; Ο Ιεχωβά θ’ απομακρύνη αυτούς που μολύνουν τη γη· δεν θα εμποδίσουν την πραγματοποίησι του εκπεφρασμένου σκοπού του όσον αφορά τη γη ως πλανήτην κατοικημένον από τους υμνητάς του: «Ναι, ελάλησα, και θέλω κάμει να γείνη· εβουλεύθην, και θέλω εκτελέσει αυτό.»—Ησ. 46:11.
ΓΙΑΤΙ Ο ΙΣΡΑΗΛ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥΣ ΧΑΝΑΝΑΙΟΥΣ
8. Τι λέγουν μερικοί αυθάδεις κριτικοί, και σε τι είναι ασυνεπείς;
8 Αυθάδεις κριτικοί του Ιεχωβά λέγουν ότι αυτός ενήργησε σαν άδικος ταραξίας όταν είπε στον Ισραήλ να εκδιώξη τους Χαναναίους από τη Γη της Επαγγελίας. Δεν τους ενοχλεί το ότι οι πρόγονοι των εξεδίωξαν προγενεστέρους λαούς από τη γη που τώρα αυτοί κατείχαν, ή ότι υπόλοιπα των προγενεστέρων αυτών λαών μπορεί τώρα να έβοσκαν σε άγονες γαίες και να είχαν αφεθή να λιμοκτονήσουν. Αλλά τους αναστατώνει να σκέπτωνται ότι ο Θεός υπεστήριξε την εκδίωξι των Χαναναίων όταν ο Ισραήλ μπήκε στη γη. Οι πρόγονοι των δεν ήσαν ιδιοκτήται της γης, αλλ’ εξεδίωξαν άλλους απ’ αυτήν. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είναι κύριος της γης και όλων όσα είναι επάνω σ’ αυτήν· και όμως τον επικρίνουν επειδή ενεργεί όπως του φαίνεται κατάλληλο εν σχέσει με όσα είναι δικά του: «Του Ιεχωβά είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή.» Επί πλέον, η βλασφημία των προς τον Θεό γεννάται από την άγνοια του λόγου του, επειδή είναι τυφλοί ως προς την αιτία που επροκάλεσε τη διαταγή του Θεού να εκβληθούν οι Χαναναίοι από τη γη.—Ψαλμ. 24:1, ΑΣ.
9. Γιατί ο Θεός έκαμε έξωσι στους Χαναναίους από τη γη Χαναάν;
9 Μήπως ο Θεός καταφρονούσε τους Χαναναίους χωρίς αιτία; Μήπως έδειχνε φυλετική προκατάληψι εις βάρος των, κάνοντας δυσμενή διάκρισι εναντίον των λόγω εθνικότητος; Μήπως αυτή ήταν μια περίπτωσις ειδικής προσωποληψίας και ο Θεός τούς απεμάκρυνε απλώς για να δώση τη γη στο εκλεκτό του έθνος Ισραήλ; Το να πήτε μάλιστα, σημαίνει ότι αγνοείτε τα γεγονότα της περιπτώσεως. Στον Ισραήλ είχε λεχθή γιατί ο Θεός θα έκανε έξωσι στους Χαναναίους. «Αφού Ιεχωβά ο Θεός σου εκδιώξη αυτούς απ’ έμπροσθέν σου, μη είπης εν τη καρδία σου, λέγων, Δια την δικαιοσύνην μου με εισήγαγεν ο Ιεχωβά να κληρονομήσω την γην ταύτην· αλλά δια την ασέβειαν των εθνών τούτων Ιεχωβά ο Θεός σου εκδιώκει αυτούς απ’ έμπροσθέν σου.» Ιδού μερικές από τις ασέβειές των που ο Ισραήλ προειδοποιήθη ν’ αποφεύγη: «Αφού εισέλθης εις την γην την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου δίδει εις σε, δεν θέλεις μάθει να πράττης κατά τα βδελύγματα των εθνών εκείνων. Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς, διαπερνών τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού δια του πυρός, ή μαντευόμενος μαντείαν, ή προγνώστης των καιρών, ή οιωνοσκόπος, ή μάγος, ή γόης, ή ανταποκριτής δαιμονίων, ή τερατοσκόπος, ή νεκρόμαντις. Διότι πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά· και εξ αιτίας των βδελυγμάτων τούτων, Ιεχωβά ο Θεός σου εκδιώκει αυτούς απ’ έμπροσθέν σου.»—Δευτ. 9:4· 18:9-12, ΜΝΚ.
10, 11. Με ποιες πράξεις οι Χαναναίοι εμίαναν τη γη, και πώς εκαθαρίσθη η γη;
10 Αφού προειδοποιεί τους Ισραηλίτας να μην έχουν σεξουαλικές σχέσεις με στενούς συγγενείς ή με τους συντρόφους άλλων, ή άνδρες με άνδρας, ή άνδρες με κτήνη, ή γυναίκες με κτήνη, και να μην καίουν τα τέκνα τους με φωτιά στον Μολόχ, τον θεόν των Αμμωνιτών, ο Ιεχωβά λέγει: «Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων· διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας· και εμιάνθη η γη· δια τούτο ανταποδίδω την ανομίαν αυτής επ’ αυτήν, και η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής. Σεις λοιπόν θέλετε φυλάξει τα προστάγματά μου, και τας κρίσεις μου, και δεν θέλετε πράττει ουδέν εκ πάντων των βδελυγμάτων τούτων, ο αυτόχθων, ή ο ξένος ο παροικών μεταξύ σας· (διότι πάντα τα βδελύγματα ταύτα έπραξαν οι άνθρωποι της γης, οι προ υμών, και εμιάνθη η γη·) δια να μη σας εξεμέση η γη, όταν μιάνητε αυτήν, καθώς εξήμεσε τα έθνη τα προ υμών.»—Λευιτ. 18:24-28, ΜΝΚ.
11 «Εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας.» Με όλα αυτά τα ανάμικτα, διεφθαρμένα, διεστραμμένα, βδελυκτά σεξουαλικά αμαρτήματα εμολύνθησαν τα έθνη αυτά. Έκαμαν τις χαμερπείς σεξουαλικές συνήθειες μέρος της θρησκείας των, χρησιμοποιώντας τα άλση των και τους υψηλούς τόπους των για όργια ενώπιον φαλλικών εικόνων ή συμβόλων. Σχετικά με την ασελγή των λατρεία ο Ρόδερχαμ, στη σελίδα 259 της μεταφράσεως του Εμφατική Βίβλος λέγει: «Αυτή η ίδια η λατρεία των ήταν χονδροειδώς αισθησιακή και αποκρουστικά σκληρή. Προς τιμήν των θεοτήτων των γυναίκες παρέδιδαν την αρετή των. Οι ιεροί των τόποι ήσαν χαμαιτυπεία. Τα γεννητικά όργανα παριστάνοντο φανερά με αηδή σύμβολα. Οι λαοί είχαν άγιες (!) πόρνες, άρρενας και θήλεις. . . . Οι λάγνοι θεοί είναι σκληροί και απαιτούν να λατρεύωνται με ανθρώπινο αίμα.» Όταν έκαιαν τα παιδιά τους με φωτιά στον Μολόχ διέπρατταν τελετουργικό φόνο, το δε αίμα αυτών των θυμάτων εμόλυνε τη γη: «Και δεν θέλετε μολύνει την γην εις την οποίαν κατοικείτε· διότι το αίμα, αυτό μολύνει την γην· και η γη δεν δύναται να καθαρισθή από του αίματος του εκχυθέντος επ’ αυτής, ειμή δια του αίματος εκείνου όστις έχυσεν αυτό.» Χρησιμοποιώντας ζωηρή και ισχυρή εικόνα λόγου, ο Ιεχωβά λέγει ότι τέτοια φρικτή διαγωγή καθιστά την ίδια τη γη ασθενή και με τάσι προς έμετον, για ν’ αποβάλη δε τη ρύπανσι και καθαρισθή· και απαλλαγή από την αιτία της ασθενείας, «η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής».—Αριθμ. 35:33.
12. Τι θα συνέβαινε στον Ισραήλ αν εμιμείτο τους Χαναναίους, και πώς επροστατεύθη ο Ισραήλ;
12 Η Γραφή λέγει: «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» Η συναναστροφή με τους Χαναναίους θα διέφθειρε τους Ισραηλίτας. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά διέταξε τον Ισραήλ να μένη χωρισμένος, να μη μολύνεται με τη ρυπαρή σεξουαλική λατρεία των Χαναναίων. Για να καθαρισθή η γη, οι Χαναναίοι έπρεπε να εκδιωχθούν, και ο Ισραήλ έπρεπε να προστατευθή με το να μένη χωρισμένος. Ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τον νόμον του για να διατηρήση το έθνος καθαρό, ώστε η γη να μην εξεμέση και τον Ισραήλ επίσης: «Θέλετε λοιπόν φυλάττει πάντα τα διατάγματά μου, και πάσας τας κρίσεις μου, και θέλετε κάμνει αυτά· δια να μη σας εξεμέση η γη, όπου εγώ σας φέρω δια να κατοικήσητε εν αυτή. Και δεν θέλετε περιπατεί κατά τα νόμιμα των εθνών, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας· διότι πάντα ταύτα έπραξαν, όθεν εβδελύχθην αυτούς.»—1 Κορ. 15:33· Λευιτ. 20:22, 23.
Η ΓΗ ΕΞΕΜΕΙ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
13, 14. Τι έκαμε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, και σε τι κατέληξε τούτο;
13 Αλλ’ οι Ισραηλίται δεν εξεδίωξαν τους Χαναναίους, ούτε ενέμειναν στον νόμον του Θεού, ούτε παρέμειναν χωρισμένοι από τα ασελγή αυτά έθνη. Οι Ισραηλίται περιεπάτησαν στα διατάγματα των ειδωλολατρών και συναδελφώθησαν μαζί τους, και πόσο διεφθάρη ο Ισραήλ από αυτές τις κακές συναναστροφές! Προσέξτε πόσο εξευτελίσθηκε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ: «Ο λαός μου ερωτά τα ξύλα αυτού, και η ράβδος αυτού αποκρίνεται προς αυτόν· διότι το πνεύμα της πορνείας επλάνησεν αυτούς, και επόρνευσαν εκκλίνοντες από του Θεού αυτών. Θυσιάζουσιν επί τας κορυφάς των ορέων, και θυμιάζουσιν επί τους λόφους, υπό τας δρυς, και λεύκας, και τερεβίνθους, διότι η σκιά αυτών είναι καλή· δια τούτο αι θυγατέρες σας θέλουσι πορνεύσει, και αι νύμφαι σας θέλουσι μοιχεύσει. Δεν θέλω τιμωρήσει τας θυγατέρας σας όταν πορνεύσωσιν, ουδέ τας νύμφας σας όταν μοιχεύσωσι· διότι αυτοί αποχωρίζονται μετά των πορνών, και θυσιάζουσι μετά των ασελγών δια τούτο ο λαός ο ασύνετος θέλει κατακρημνισθή.»—Ωσηέ 4:12-14.
14 Αυτό ωδήγησε τους ασυνέτους αυτούς Ισραηλίτας σε καταστροφή: «Και ανήγειραν εις εαυτούς αγάλματα και άλση επί πάντα υψηλόν λόφον, και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου. Και εκεί εθυμίαζον επί πάντας τους υψηλούς τόπους, καθώς τα έθνη τα οποία ο Ιεχωβά εξεδίωξεν απέμπροσθεν αυτών· και έπραττον πονηρά πράγματα δια να παροργίζωσι τον Ιεχωβά· και ελάτρευσαν τα είδωλα, περί των οποίων ο Ιεχωβά είπε προς αυτούς, Δεν θέλετε κάμει το πράγμα τούτο. Και εγκατέλιπον πάσας τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού αυτών, και έκαμον εις εαυτούς χωνευτά, δύο μόσχους, και έκαμον άλση, και προσεκύνησαν πάσαν την στρατιάν του ουρανού, και ελάτρευσαν τον Βάαλ. Και διεβίβαζον τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών δια του πυρός, και μετεχειρίζοντο μαντείας και οιωνισμούς, και επώλησαν εαυτούς εις το να πράττωσι πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, δια να παροργίζωσιν αυτόν. Διά ταύτα ο Ιεχωβά ωργίσθη σφόδρα κατά του Ισραήλ, και απέβαλεν αυτούς από προσώπου αυτού.» Πώς το έκαμε αυτό ο Ιεχωβά; «Και μετωκίσθη ο Ισραήλ από της γης αυτού εις την Ασσυρίαν.» Έτσι η γη εξήμεσε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ.—2 Βασ. 17:10-12, 16-18, 23, ΜΝΚ.
15, 16. Τι δείχνει η ιστορική αφήγησις όσον αφορά τη διαγωγή του διφύλου βασιλείου του Ιούδα;
15 Αυτή η απέλασις του Ισραήλ από τη γη θα έπρεπε να γίνη προειδοποίησις στο δίφυλο βασίλειο του Ιούδα προς νότον, αλλά δεν επέφερε καμμιά αναμόρφωσι. Ο Ησαΐας εμαστίγωσε την αποστατική καταβύθισι του Ιούδα σε ρυπαρά, θρησκευτικά σεξουαλικά όργια: «Δεν είσθε τέκνα ανομίας, σπέρμα ψεύδους, φλογιζόμενοι με τα είδωλα υπό παν δένδρον πράσινον, σφάζοντες τα τέκνα εν ταις φάραγξιν, υπό τους κρημνούς των βράχων; Η μερίς σου είναι μεταξύ των χαλίκων των χειμάρρων· ούτοι, ούτοι είναι η κληρονομία σου· και εις αυτούς εξέχεας σπονδάς, προσέφερες προσφοράν εξ αλφίτων· εις ταύτα θέλω ευαρεστηθή; Επί όρους υψηλού και μετεώρου έβαλες την κλίνην σου· και εκεί ανέβης δια να προσφέρης θυσίαν. Και οπίσω των θυρών και των παραστατών έστησας το μνημόσυνόν σου· διότι εξεσκέπασας σεαυτήν αποστατήσασα απ’ εμού, και ανέβης· επλάτυνας την κλίνην σου, και συνεφώνησας μετ’ εκείνων· ηγάπησας την κλίνην αυτών, εξέλεξας τους τόπους.»—Ησ. 57:4-8.
16 Υπάρχει μια παράδοσις που λέγει ότι ο Ησαΐας εδιχοτομήθη αιμοδιψώς με πριόνι από τον ασεβή βασιλέα Μανασσή, και ότι η φαύλη αυτή πράξις ήταν εκείνη που υπεκίνησε την έκφρασι του Παύλου «επριονίσθησαν». Οπωσδήποτε και αν έχη το πράγμα, τα ανωτέρω λόγια του Ησαΐα προσαρμόζονται τελείως στην πονηρή βασιλεία του Μανασσή. Αυτός ανοικοδόμησε τους υψηλούς τόπους, ανήγειρε θυσιαστήρια στον Βάαλ, εχρησιμοποίησε πνευματιστικούς μεσάζοντας και μάντεις που εξ επαγγέλματος προέλεγαν τα μέλλοντα, έθεσε θυσιαστήρια για τη λατρεία των άστρων στις αυλές του ναού του Ιεχωβά και ακόμη έθεσε μέσα στο ναό ένα από τα γλυπτά του άλσους, και έκαμε τον γυιό του φλογερή θυσία στον Μολόχ. Ο Μανασσής απεπλάνησε τον Ιούδα «ώστε να πράττωσι πονηρότερα παρά τα έθνη, τα οποία ο Ιεχωβά ηφάνισεν». Ο Ιεχωβά είπε ότι ο Μανασσής έπραξε «πονηρότερα υπέρ πάντα όσα έπραξαν οι Αμορραίοι οι προ αυτού, και έκαμεν έτι τον Ιούδαν να αμαρτήση δια των ειδώλων αυτού.»—Εβρ. 11:37· 2 Βασ. 21:9, 11, ΜΝΚ.
17. Τι είπε ο Ιεχωβά για την τύχη του Ιούδα, και τι συνέβη;
17 Η γη εμολύνθη από τους κατοίκους της, ακόμη περισσότερο παρά όταν την εξουσίαζαν οι Χαναναίοι. Θα μεροληπτούσε και θα προσωποληπτούσε ο Ιεχωβά; «Ιδού, εγώ επιφέρω κακόν επί την Ιερουσαλήμ και επί τον Ιούδαν», είπε ο Ιεχωβά, «ώστε παντός ακούοντος περί αυτού, θέλουσιν ηχήσει αμφότερα τα ώτα αυτού». Με μια απλή έξεικόνισι ο Ιεχωβά συνεχίζει: «Και θέλω σπογγίσει την Ιερουσαλήμ, καθώς σπογγίζει τις τρυβλίον, και σπογγίσας στρέφει άνω κάτω· και θέλω εγκαταλείψει το υπόλοιπον της κληρονομίας μου, και παραδώσει αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών και θέλουσιν είσθαι εις διαρπαγήν και λεηλασίαν εις πάντας τους εχθρούς αυτών· διότι έπραξαν πονηρά ενώπιόν μου, και με παρώργισαν.» Οι Βαβυλώνιοι εισέβαλαν στη γη, την κατέκτησαν και την εκένωσαν από κατοίκους όπως ακριβώς κενώνεται ένα πιάτο από τα περιεχόμενά του όταν το στρέφη κανείς άνω κάτω. Όταν το έθνος Ισραήλ εμπήκε στη γη, του ελέχθη ότι οι Χαναναίοι εξεβάλλοντο λόγω της θρησκευτικής των διαφθοράς, και προειδοποιήθη ότι αν εμιμείτο αυτούς τους ανηθίκους, αιμοδιψείς θρησκευομένους, η γη θα εμιαίνετο και θα εμολίνετο και θα είχε εμετική διάθεσι πάλι και θα εξεμούσε τον Ισραήλ για να καθαρισθή. Οι Ισραηλίται αγνόησαν την προειδοποίησι και η γη τους εξήμεσε.—2 Βασ. 21:12-15.
18. Πώς προείπε ο Ησαΐας την ερήμωσι της γης και πώς έδειξε ότι ο Θεός δεν θα έδειχνε προσωποληψία;
18 Ο Ησαΐας προείπε αυτή την έξωσι των κατοίκων της γης, όταν είπε: «Ιδού, ο Κύριος [Ιεχωβά] κενόνει την γην, και ερημόνει αυτήν, και ανατρέπει αυτήν, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής. Και θέλει είσθαι, ως ο λαός, ούτως ο ιερεύς· ως ο θεράπων, ούτως ο κύριος αυτού· ως η θεράπαινα, ούτως η κυρία αυτής· ως ο αγοραστής, ούτως ο πωλητής· ως ο δανειστής, ούτως ο δανειζόμενος· ως ο λαμβάνων τόκον, ούτως ο πληρόνων τόκον εις αυτόν. Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον. Διά τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν· δια τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν, και ολίγοι άνθρωποι έμειναν.» Καμμιά προσωποληψία δεν εδείχθη. Δεν έγιναν εξαιρέσεις λόγω θρησκευτικής ή οικονομικής ή κοινωνικής θέσεως. Όλες οι τάξεις των ανθρώπων συμμετέσχον στην ενοχή για τη μόλυνσι της γης, και όλες οι τάξεις των ανθρώπων υπέφεραν γι’ αυτή την ενοχή. Είχαν παραβή τους νόμους του Θεού και παραβιάσει τα διατάγματα που εδόθησαν για να τους προστατεύουν. Είχαν αθετήσει τη διαθήκη του νόμου που εδόθη μέσω του Μωυσέως και η οποία επρόκειτο να ισχύη επί έναν αόριστον, κρυμμένον χρόνον, για να τους προστατεύη ως τον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία. Αλλά τώρα η αποτυχία των να την τηρήσουν εσήμαινε την απομάκρυνσί των από τη γη, την αιχμαλωσία των στη Βαβυλώνα.—Ησ. 24:1, 2, 5, 6.
19. Πώς τούτο αποτελεί προειδοποίησι για μάς;
19 Ο Ιεχωβά δεν εδημιούργησε τη γη για να την μολύνουν πονηρά άτομα. Αυτή έπρεπε ν’ αντανακλά τον αίνον του, τα ζωντανά φυτά και ζώα ομοίως, και, βέβαια, τα ειδικώς προνομιούχα ανθρώπινα πλάσματα με τις υψηλότερες διανοητικές των ιδιότητες έπρεπε ν’ αποτελούν αίνο στον Δημιουργό τους. Αν παρέλειπαν οι ίδιοι να αινούν τον Θεό, και εμπόδιζαν άλλους να το πράττουν, και ακόμη εμόλυναν τη γη ώσπου να είναι πάρα πολύ ρυπαρή και να μη μπορή ν’ αντικατοπτρίζη λαμπρά τον αίνο του Πλάστου της, τότε οι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να μετατοπισθούν. Ο Ιεχωβά δεν είναι προσωπολήπτης. Το έπραξε αυτό στους Χαναναίους. Το έπραξε στους Ισραηλίτας. Θα το πράξη σ’ εκείνους που μολύνουν τη γη σήμερα. Τα αρχαία αυτά γεγονότα, «όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν» «ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» Ο Ιεχωβά δεν ταλαντεύεται στους κανόνας του, ούτε παρεκκλίνει από τους σκοπούς του: «Εγώ, ο Ιεχωβά, δεν αλλοιούμαι.» Έχομε την προειδοποίησί μας από τον Θεό εν σχέσει με τη μόλυνσι της γης, όπως ακριβώς οι Ισραηλίται είχαν τη δική τους. Ας υπακούσωμε στη δική μας προειδοποίησι ωφελούμενοι από την αποτυχία τους να προσέξουν τη δική τους.—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11· Μαλαχ. 3:6, ΑΣ