«Διακηρύξατε Ελευθερίαν εις Όλην την Γην»

ΤΟ παρακάτω άρθρον είναι η δημοσία ομιλία που απηύθυνε ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά σε ακροατήρια στη Χαβάη, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Φιλιππίνας Νήσους, Ιαπωνία και άλλα μέρη στην περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού κατά τη διάρκεια του Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου 1951. Λόγω του χαροποιού της θέματος και της σπουδαιότητός της την δημοσιεύομε εδώ για να την απολαύσουν οι αναγνώσται μας και να την μελετήσουν επισταμένως.

«Την ημέραν του εξιλασμού θέλετε κάμει να ηχήση η σάλπιγξ καθ’ όλην την γην σας. Και θέλετε αγιάσει το πεντηκοστόν έτος, και θέλετε διακηρύξει άφεσιν [ελευθερίαν, Μετ. Βασ. Ιακ.] εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής.»—Λευιτικόν 25:9, 10.

 1, 2. Ποιας διακηρύξεως η ημέρα είναι αυτή, και τι την καθιστά κατάλληλη;

ΑΥΤΗ είναι η ημέρα για τη διακήρυξι ελευθερίας σε όλη τη γη, ανάμεσα σε όλες τις φυλές και τα έθνη. Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία εκφωνείται εδώ αυτό το άγγελμα, και σκοπεύομε να δείξωμε ότι βασίζεται επάνω στο ορθό θεμέλιο και ηχεί τον ορθό τόνο ελευθερίας.

² Η διακήρυξις ελευθερίας σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρόκειται να γίνουν ελεύθεροι. Η διακήρυξίς της θ’ αποτελέση ευπρόσδεκτα νέα για όλους εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και αλήθεια και που ποθούν αληθινή ελευθερία για ΟΛΟ το ανθρώπινο γένος, και όχι μόνο για το έθνος τους ή τη φυλή τους. Από το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στο έτος 1918, η πείνα για ελευθερία κατέτρωγε τα σπλάχνα της ανθρωπότητος όπως ποτέ πριν. Βίαιες προσπάθειες γίνονται από πολλούς για την ικανοποίησι αυτής της πείνας. Επί αιώνες μεγάλες μάζες ανθρώπων διετέλεσαν υπό την καταπίεσι των ολίγων, είτε οι ολίγοι αυτοί ήσαν ολίγοι άνθρωποι ως κυβερνήται, είτε ολίγα ισχυρά έθνη. Με τη συνεχή χειροτέρευσι των συνθηκών στον κόσμο, η κατάστασις της καταπιέσεως φαίνεται ολοένα περισσότερο αφόρητη. Δυσαρέσκεια υπάρχει παντού. Μερικές αντιλήψεις και συστήματα διακυβερνήσεων έχουν εφαρμοσθή και λειτουργήσει επί μακρόν και η ιδέα της επαναστάσεως εναντίον των εντείνεται και εξαπλώνεται, ιδιαίτερα κάτω από το μαστίγωμα ριζοσπαστικών υποκινητών. Εκείνοι που καταδυναστεύθηκαν επί μακρόν και που είναι τόσο πολυαριθμότεροι, εκφράζουν συμπάθεια ο ένας προς τον άλλον και αισθάνονται την αριθμητική τους δύναμι. Μέσω των αντιπροσώπων των γίνονται περισσότερο απροκάλυπτοι και επίμονοι στις απαιτήσεις των.

 3. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα των αποπειρών ανθρωπίνων ελευθερωτών;

³ Πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι έχουν αναλάβει την υπόθεσι της ελευθερίας του λαού, αλλά τι μπορούν να προσφέρουν στον λαό; Μόνο μια ανθρώπινη θεωρία ή σχέδιο ελευθερίας που πολύ υστερεί από την αληθινή ελευθερία και αφήνει στο τέλος τους ανθρώπους απογοητευμένους. Συγχρόνως, πολλοί άνθρωποι, λαίμαργοι για εξουσία, εσημείωσαν τον ισχυρό πόθο των μαζών για απαλλαγή από τις μακροχρόνιες τυραννίες και καταδυναστεύσεις και προέβαλαν ως ελευθερωταί για να εκμεταλλευθούν την επιθυμία του λαού για ελευθερία, προς δικό τους όφελος και εξυπηρέτησι των φιλοδόξων σχεδίων τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι μάζες έρχονται κάτω από νέους αποστερητάς της ελευθερίας. Η κατάστασίς των δεν γίνεται καλύτερη, αν δεν χειροτερεύη, κάτω από τους νέους κυβερνήτας που είναι δούλοι της φιλοδοξίας των. Καθώς ωραία το εξέφρασε κάποιος σοφός των αρχαίων χρόνων που είχε προφητική όρασι: «Επαγγελλόμενοι εις αυτούς ελευθερίαν, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς.»—Παρετέθη από την 2 Πέτρου 2:19.

 4. Πώς θεωρείται γενικά η δημοκρατία; Πόσο ασφαλής είναι σήμερα;

⁴ Επικρατεί γενικώς η γνώμη ότι το να υπάρχη μια ανεξάρτητη κυβέρνησις και να απολαμβάνη ο λαός αυτοδιοίκησι, σημαίνει πραγματική ελευθερία. Σε πολλές χώρες η δημοκρατία, που σημαίνει διοίκησι από τον λαό μέσω δικών του δημοσίων λειτουργών, θεωρείται ότι είναι το κορύφωμα της ελευθερίας. Ο Πρόεδρος Ουίλσων, για να κερδίση την υποστήριξι του λαού και να δικαιολογήση την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, επενόησε το σύνθημα, «Κάμετε τον κόσμο ασφαλή για την δημοκρατία.» Αλλά σήμερα, έπειτα από τριάντα χρόνια και πλέον, η λεγομένη «δημοκρατία» είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο παρά οποτεδήποτε προηγουμένως. Είναι αλήθεια ότι πολλές απόλυτες μοναρχίες ή βασιλείες εξαφανίσθηκαν από τότε, και όμως η καταπίεσις του λαού δεν ελαττώθηκε ούτε εμεγάλωσε η ελευθερία του.

 5. Ποιοι καταπολεμούν την ελευθερία του λαού; Με ποιο μέσον;

⁵ Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν περιφρόνησι για την ικανότητα του λαού να κυβερνηθή από υπηρέτας που ο ίδιος εκλέγει και οι οποίοι αντλούν την εξουσία τους από τη συναίνεσι του λαού που κυβερνούν. Μερικές πολιτικές μορφές και μερικές θρησκευτικές ιεραρχίες φέρουν βαρέως την προσπάθεια του λαού ν’ αποκτήση μεγαλύτερες ελευθερίες και να ασκή περισσότερον έλεγχο στην κυβέρνησί του και να κάνη τους κυβερνήτας του υπολόγους σ’ αυτόν. Για να καταπολεμήσουν, λοιπόν, την ελευθερία του λαού, εγκαθιδρύουν ολοκληρωτικές κυβερνήσεις ή προσωπικές δικτατορίες ή αυστηρές απολυταρχικές διοικήσεις. Μεγαλύνουν το πολιτικό κράτος. Πιστεύουν ότι το κράτος έχει το απόλυτο δικαίωμα να σχεδιάζη όλη τη δράσι της ανθρωπίνης κοινωνίας και να απαιτή την τυφλή υπακοή όλων των πολιτών. Έτσι σήμερα το ανθρώπινο γένος γενικά είναι διηρημένο γύρω από δύο πολιτικές αντιλήψεις διακυβερνήσεως και δύο αντιλήψεις για το ως πού μπορεί να φθάση η ελευθερία του λαού. Οι θερμοί και ψυχροί πόλεμοι που διεξάγονται γι’ αυτές τις πολιτικές απόψεις μαίνονται και οι ελευθερίες του λαού υφίστανται μεγάλους περιορισμούς και ζημία. Η αληθινή ελευθερία με ανθρώπινα μέσα φαίνεται να είναι πιο απομακρυσμένη παρά οποτεδήποτε προηγουμένως, παρ’ όλα τα συνθήματα της σύγχρονης εποχής.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 6. Είναι κατάλληλο να διακηρύττεται ελευθερία και στην Αμερική επίσης; Αν ναι, γιατί;

⁶ Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής απολαμβάνουν εκείνο που μερικοί άνθρωποι ονομάζουν δημοκρατία ή κυβέρνησι του λαού, και γίνεται κάποια προσπάθεια εκλαϊκεύσεως της δημοκρατίας ανάμεσα σε άλλους λαούς. Αλλά δεν φαίνεται να θέλουν όλοι οι λαοί τη δημοκρατία ή το είδος της δημοκρατίας που απολαμβάνει ο Αμερικανικός λαός, διότι βλέπουν σ’ αυτήν τις εκδηλώσεις εκείνες που φαίνονται σαν σοβαρά ελαττώματα· και ο τρόπος με τον οποίον ασκείται στην πράξι η δημοκρατία υφίσταται κριτική από πολλές πλευρές. Ναι, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, παρ’ όλα τα αξιόλογα δημοκρατικά του χαρακτηριστικά, ο λαός δεν απολαμβάνει πραγματική ελευθερία. Ακόμη και εκεί υπάρχει ανάγκη της μεγάλης απελευθερώσεως. Και εκεί όπως σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου είναι πολύ κατάλληλο να διακηρύττεται το μεγάλο άγγελμα της αληθινής ελευθερίας.

 7. Τα λόγια του θέματός μας είχαν την αρχή τους συγχρόνως με την Αμερικανική Δημοκρατία; Από πού προέρχεται το πνεύμα της ελευθερίας;

⁷ Αυτή ακριβώς η Αμερικανική Δημοκρατία ήταν εκείνη που εκλαΐκευσε τα περίφημα λόγια που περιέχονται στο θέμα της ομιλίας αυτής. Αφού έγινε η Διακήρυξις της Ανεξαρτησίας την 8η Ιουλίου του 1776, ο Κώδων της Ελευθερίας εκρούσθη από την Αίθουσα της Ανεξαρτησίας στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας. Επάνω σ’ αυτόν τον κώδωνα είναι χαραγμένη η περικοπή, «Διακηρύξατε Ελευθερίαν εις όλην την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής.—Λευϊτ. XXV, 10.» Αλλά αυτά τα λόγια δεν αποτελούν πράγματι μέρος οποιασδήποτε Αμερικανικής προπαγάνδας. Δεν επήγασαν απ’ την Αμερικανική δημοκρατία. Επήγασαν απ’ τη ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ, που σημαίνει «κυβέρνησις του Θεού». Δεν είναι λόγια ανθρώπου, μολονότι εξεφράσθησαν από τον Εβραίον προφήτη Μωυσήν. Είναι λόγια του Θεού. Ο Θεός που ελάτρευαν οι Ισραηλίτες ονομάζεται Ιεχωβά, και αυτά τα λόγια αποτελούν μέρος του νόμου Του που εδόθηκε σ’ αυτούς. Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μέγας Ελευθερωτής και ο μέγας Κήρυξ ελευθερίας για τους ανθρώπους. Το πνεύμα της αληθινής ελευθερίας κατέρχεται απ’ Αυτόν. Όπως ακριβώς έγραψε κάτω από έμπνευσι ένας από τους δικούς του κήρυκας ελευθερίας: «Ο δε Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] είναι το πνεύμα· και όπου είναι το πνεύμα του Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.], εκεί ελευθερία.»—2 Κορινθίους 3:17· Ψαλμός 83:18.

 8. Έχει σκοπό η διακήρυξις ελευθερίας τώρα να υποκινήση πράγματα σαν εκείνα που υπεκίνησε στην Αμερική το 1776; Πώς καθορίζομε την απάντησί μας;

⁸ Επομένως η νεογέννητη ανθρωποποίητη Αμερικανική Δημοκρατία στο 1776 απλώς υιοθέτησε τα ιστορικά λόγια της ελευθερίας, αλλά δεν επραγματοποίησε το αληθινό νόημα των λόγων. Η Δημοκρατία εχρησιμοποίησε τα λόγια απλώς ως σύνθημα για να προαγάγη την ανταρσία της εναντίον της κυριαρχίας της Βρεττανικής κυβερνήσεως. Ανέμιξε αυτά τα λόγια με μια πολιτική επανάστασι, μια αλλαγή από την αποικιακή της κατάστασι στην ανεξαρτησία της ως υπευθύνου κυβερνήσεως μέσα στην οικογένεια των εθνών. Μια αιματηρή επανάστασις ακολούθησε, η οποία τελικά κατέστησε ασφαλή την ανεξαρτησία. Εν τούτοις, η διακήρυξις ελευθερίας που εμείς κάνομε σε όλη τη γη σ’ αυτές τις ανήσυχες ημέρες, δεν έχει σκοπό να υποκινήση τέτοια πράγματα σαν τα πολιτικά εκείνα γεγονότα του 1776. Όταν εξετάζωμε τα λόγια στην αρχική τους τοποθέτησι, βλέπομε ότι ήσαν λόγια ελευθερίας που απεκτάτο με υπακοή στον Ύψιστο Θεό, ελευθερίας με ειρηνική μέθοδο. Βλέπομε ότι αυτή η ελευθερία διεκηρύττετο σε όλη τη χώρα, όχι με την κρούσι ενός χειροποιήτου κώδωνος, αλλά με το σάλπισμα ενός κέρατος κριού, της σάλπιγγος του Ιωβιλαίου.

 9. Ποια είναι η ουσία του Λευιτικόν 25:9-13;

⁹ Ας παραθέσω τώρα τα αρχικά λόγια και τα συμφραζόμενά των σύμφωνα με μια νεώτερη μετάφρασι: «Θα αγιάσετε το πεντηκοστόν έτος, και θα διακηρύξετε ελευθερίαν εις όλην την γην προς όλους τους κατοίκους της· τούτο θα είναι ιωβιλαίον δια σας, οπότε έκαστος από σας θα επιστρέψη εις τα κτήματά του, και έκαστος από σας θα επιστρέψη εις την οικογένειάν του. Το πεντηκοστόν έτος θα είναι ιωβιλαίον δια σας, οπότε δεν πρέπει να σπείρετε, ούτε να θερίσετε ό,τι βλαστάνει αφ’ εαυτού κατ’ αυτό, ούτε να τρυγήσετε την ακλάδευτον άμπελον κατ’ αυτό· διότι ιωβιλαίον είναι· άγιον θα είναι εις εσάς· από του αγρού θα τρώγετε το προϊόν του. Εις το έτος αυτό του ιωβιλαίου έκαστος από σας θα επιστρέψη εις τα κτήματά του.»—Λευιτικόν 25:9-13, Μ.Α.Μ.

10, 11. (α) Γιατί αυτός ο νόμος μάς ενδιαφέρει σήμερα; (β) Ποιος άρχισε τη διακήρυξι της ελευθερίας, και ποιοι πρέπει τώρα να την αναλάβουν;

¹⁰ Στον δέκατον έκτον αιώνα προ Χριστού, ο προφήτης Μωυσής τα παρέδωσε αυτά ως νόμον του Θεού στον εκλεκτό του λαό, το έθνος Ισραήλ. Ο νόμος αυτός δεν τηρείται σήμερα, και έτσι δεν θα είχε παρά ένα παροδικό ιστορικό ενδιαφέρον για μας σ’ αυτά τα ταραχώδη χρόνια, αν δεν συνέβαινε αυτός ο Ιωβιλαίος νόμος να έχη προφητική σημασία. Ήταν κάτι καλό για το αρχαίο εκείνο έθνος του Ισραήλ, και αποτελούσε σκιά ουσιαστικών αγαθών που επρόκειτο να έλθουν στο μέλλον που τότε απείχε πολύ, αλλά ένα μέλλον που είναι πολύ πλησίον μας σήμερα.

¹¹ Ο Θεός του οποίου μόνου το όνομα είναι Ιεχωβά και ο οποίος είναι ο μέγας Ελευθερωτής, έκαμε εκεί μια εικόνα μιας μεγάλης απελευθερώσεως που επρόκειτο να έλθη, όχι απλώς στον λαό του έθνους Ισραήλ, αλλά σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ένας από τους εμπνευσμένους του κήρυκας ελευθερίας μάς το λέγει αυτό με σαφή λόγια: «Ο νόμος [έχει] σκιάν των μελλόντων αγαθών.» (Εβραίους 10:1) Επίσης ο άνθρωπος με τον οποίον άρχισε το μεγάλο κίνημα της πραγματικής απελευθερώσεως, υπαινίχθηκε την αρχαία εκείνη προφητεία του Ιωβιλαίου και έδειξε ότι αυτή προέλεγε το έργον που αυτός επρόκειτο να κάμη. Αυτός ο άνθρωπος ήταν υιός Θεού, και είχε κατέλθει από τον ουρανό στη γη για να ζήση επί τριαντατριάμισυ έτη ως άνθρωπος, για να μπορέση ν’ αρχίση αυτό το κίνημα της απελευθερώσεως και τη διακήρυξί της. Το όνομά του ήταν Ιησούς Χριστός και γεννήθηκε στη βασιλική γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ, ο οποίος ήταν βασιλεύς στην Ιερουσαλήμ επί πολλά χρόνια. Αυτός ο Ιησούς Χριστός άρχισε τη διακήρυξι και έθεσε το θεμέλιο της μεγάλης απελευθερώσεως πριν από δεκαεννέα εκατοντάδες χρόνια. Πρέπει, λοιπόν, τώρα οι σημερινοί αληθινοί του ακόλουθοι να αναλάβουν τη χαροποιά διακήρυξι και να την διασαλπίσουν τολμηρά σαν με ήχο σάλπιγγος σε όλες τις φυλές, τους λαούς, τα έθνη και τις γλώσσες.

12. Πώς ο Ιησούς εφανέρωσε εξουσία για το έργο απελευθερώσεως που έκανε, και ποια ομοιότητα είχε το έργο του με το έργο του Μωυσέως;

¹² Κατά τις αρχές του έργου του κηρύγματός του, ο Ιησούς έκαμε μια δημοσία ομιλία στον τόπο της θρησκευτικής συναθροίσεως της πόλεως όπου κατοικούσε, της Ναζαρέτ, στη χώρα της Παλαιστίνης. Στην περίπτωσι εκείνη ο υπηρέτης της Ιουδαϊκής συναγωγής τού έδωσε τον ρόλο που περιείχε το βιβλίο της προφητείας του Ησαΐα. Ο προφήτης Ησαΐας είχε επίσης κάμει κάποιον υπαινιγμό για το Ιωβιλαίο έτος της ελευθερίας για τον λαό του Ιεχωβά. Ο Ιησούς, λοιπόν, τώρα ευρήκε αυτήν την περικοπή της προφητείας του Ησαΐα και την ανέγνωσε, λέγοντας: «Πνεύμα Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] ενιαυτόν.» Τότε ο Ιησούς είπε στους ακροατάς του: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» Και μ’ αυτό τον πρόλογο τούς απηύθυνε μια ομιλία που τους έκαμε όλους να θαυμάζουν. (Λουκάς 4:16-22) Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιησούς Χριστός άρχισε ένα έργον αφέσεως ή απελευθερώσεως που επρόκειτο να εξαπλωθή πέρα από τους Ιουδαίους ή το έθνος Ισραήλ και να φθάση όλους τους λαούς. Το δικό του έργο απελευθερώσεως ήταν ένα έργο μεγαλύτερο από εκείνο που έκαμε ο αρχαίος προφήτης Μωυσής. Ο Νόμος που εδόθη μέσω του Μωυσέως προεσκίαζε αυτό το μεγάλο ευεργέτημα για όλο το ανθρώπινο γένος μέσω του Ιησού Χριστού. Πράγματι, ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας Μεγαλύτερος Μωυσής, και ο ίδιος ο αρχαίος προφήτης Μωυσής προείπε ότι ο Ιεχωβά Θεός θα ήγειρε ένα Προφήτην όμοιον με αυτόν, αλλά μεγαλύτερόν του. Αυτός ο Μεγαλύτερος Προφήτης ήταν ο Ιησούς Χριστός, και αυτός φέρνει απελευθέρωσι στο ανθρώπινο γένος, η οποία προεικονίσθηκε από τον Ιωβιλαίον νόμον της ελευθερίας.—Δευτερονόμιον 18:15-19· Πράξεις 3:19-23.

ΑΡΧΑΙΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

13. Τι ωδήγησε στην παράδοσι του νόμου του Ιωβιλαίου;

¹³ Ας εξετάσωμε, λοιπόν, σύντομα αυτόν τον αρχαίον νόμον του Ιωβιλαίου και ας ιδούμε πώς σημαίνει τα μεγαλύτερα πράγματα για μας σήμερα. Επί ογδόντα χρόνια και πλέον ο λαός Ισραήλ, στον οποίον ανήκε ο προφήτης Μωυσής, ήταν σκλάβος κάτω από σκληρή, εξαντλητική εργασία στη γη της Αιγύπτου. Υποστηριζόμενη από ισχυρή στρατιωτική δύναμι, η καταδυναστευτική κυβέρνησις προσπαθούσε να εξαλείψη αυτούς τους Ισραηλίτες. Τότε ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά απέστειλε τον προφήτη Μωυσή στο λαό του και, μέσω καταπληκτικών θαυμάτων, απηλευθέρωσε τους Ισραηλίτες από την ασεβή Αίγυπτο και τους έφερε στο Όρος Σινά στη γη της Αραβίας. Ο Ιεχωβά Θεός υποσχέθηκε να τους δώση τη γη της Παλαιστίνης, και τώρα τους ωδηγούσε εκεί. Αλλά προτού τους φέρη στη Γη της Επαγγελίας, τους έδωσε τους νόμους του, θεοκρατικούς νόμους, για τη διακυβέρνησί τους όταν θα εγκαθίσταντο τελικά στη Γη της Επαγγελίας. Ανάμεσα στους νόμους ήταν και αυτός που ώριζε να εορτάζουν το Ιωβιλαίον κάθε πενήντα χρόνια, και εκτίθεται λεπτομερειακά στο Λευιτικόν, κεφάλαιο 25.

14. Ποια προβλήματα που αντιμετωπίζομε τώρα εχειρίζετο αυτός ο νόμος; Γιατί δικαίως;

¹⁴ Ανάμεσα στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το ανθρώπινο γένος, είναι η διανομή της γης, η διατήρησις της γης σε καλή κατάστασι, η εξάλειψις της πενίας από όλους τους ανθρώπους, και η τοποθέτησις όλων των μελών της ανθρωπίνης κοινωνίας σ’ ένα επίπεδο ισότητος. Ο νόμος του Ιωβιλαίου εξεικόνιζε πώς αυτά τα ζωτικά προβλήματα θα λυθούν από τον πάνσοφο Θεό, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Πρωτουργός του νόμου του Ιωβιλαίου και επίσης της μεγάλης του εκπληρώσεως επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ήταν ένας δίκαιος νόμος. Δεν προξενούσε αδικία και σκληρότητα ούτε ακόμη και σ’ εκείνους που έως το έτος του Ιωβιλαίου είχαν γίνει πλούσιοι. Μ’ ένα θαύμα ο Ιεχωβά Θεός έφερε τους Ισραηλίτες στη Γη της Επαγγελίας, και με άλλα ακόμη θαύματα ελευθέρωσε αυτή τη γη από τους πονηρούς, διαβολολάτρας ανθρώπους που δεν είχαν κανένα δικαίωμα στη γη. Αυτό χρειάσθηκε χρόνια, και έπειτα η διανομή της γης στους Ισραηλίτες χρειάσθηκε επιπρόσθετα χρόνια, δεκατέσσερα χρόνια συνολικά σύμφωνα με την παράδοσι, και κατόπιν η γη θα μπορούσε να καλλιεργηθή ειρηνικά και το σύστημα του Ιωβιλαίου να αρχίση να υπολογίζεται. Έτσι η γη ήταν μια Θεόδοτη γη, και ο Ιεχωβά είχε δικαίωμα να υπαγορεύση πώς έπρεπε να χρησιμοποιηθή. Όλη η γη είναι δημιούργημά του. Αυτός έκαμε προμήθεια όχι για να καταλαμβάνουν άπληστα τη γη μεγάλοι γαιοκτήμονες βαρώνοι και να συνωστίζουν τον κοινό λαό μέσα στις πόλεις, αλλά για να έχη κάθε οικογένεια ένα αρκετού μεγέθους τμήμα γης που επρόκειτο να ανήκη συνεχώς σ’ αυτή την οικογένεια από γενεά σε γενεά. Ούτε ακόμη ο βασιλεύς δεν μπορούσε νομίμως να αφαιρέση αυτή την προγονική κληρονομιά από μια οικογένεια. Ένας βασιλεύς προσπάθησε να το κάμη αυτό με ύπουλα μέσα και ο Ιεχωβά διέταξε να τον θανατώσουν γι’ αυτό.

15. Πώς ανεπτύχθησαν πενία, ακτημοσύνη και δουλεία στον Ισραήλ;

¹⁵ Ο Θεός υποσχέθηκε στους Ισραηλίτες ότι αν τηρούσαν τον νόμον του δεν θα υπήρχε πτωχός στη χώρα. (Δευτερονόμιον 15:4) Αλλά ο Θεός προείδε ότι λόγω της αμαρτίας, της ατελείας και της ιδιοτελείας που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο, πολλοί Ισραηλίτες θα εγίνοντο πτωχοί, ενώ μερικοί θα εγίνοντο πλούσιοι και θα ήθελαν να μένουν ιδιοτελώς προσκολλημένοι στα πλούτη των εις βάρος των ομοεθνών των Ισραηλιτών. Επρόσθεσε, λοιπόν, τα ακόλουθα λόγια: «Δεν θέλει λείψει πτωχός εκ μέσου της γης σου· δια τούτο εγώ προστάζω εις σε, λέγων, Θέλεις εξάπαντος ανοίγει την χείρα σου προς τον αδελφόν σου, προς τον πτωχόν σου, και προς τον ενδεή σου επί της γης σου.» (Δευτερονόμιον 15:7-11) Για ν’ αντιμετωπίσουν τις δαπάνες των μερικοί Ισραηλίτες θα ήσαν υποχρεωμένοι να πωλήσουν μέρος της προγονικής των γης ή ακόμη να την πωλήσουν ολόκληρη και έτσι προσωρινά να γίνουν ακτήμονες. Άλλοι θα είχαν ανάγκη να πωλήσουν μέλη της οικογενείας των, ή ακόμη και τον εαυτό τους, ως δούλους στους ομοεθνείς των Ισραηλίτες ή σε ξένους μέσα στη Γη της Επαγγελίας. Αν ένας συγγενής δεν μπορούσε ν’ αγοράση πάλι τη γη του γι’ αυτόν ή να τακτοποιήση το χρέος του και να προξενήση την απόλυσί του, ή αν εν τω μεταξύ δεν μπορούσε αυτός ν’ αποκτήση τα μέσα για να εξασφαλίση αυτά τα ευεργετήματα για τον εαυτό του, τότε το έτος του Ιωβιλαίου παρουσίαζε λαμπρή ελπίδα γι’ αυτόν.

16. Πώς το Ιωβιλαίον ήταν έτος αφέσεως για τη γη και για το λαό;

¹⁶ Το έτος του Ιωβιλαίου ήταν έτος αφέσεως ή απελευθερώσεως. Ελάμβανε φροντίδα για όλες αυτές τις ατυχείς εξελίξεις, διότι σ’ αυτό το έτος όλοι αυτοί οι Ισραηλίτες δούλοι επρόκειτο να αφεθούν ελεύθεροι. Όλα τα προγονικά κτήματα που είχαν πωληθή επρόκειτο να επιστραφούν στους δικαιωματικούς ιδιοκτήτας, και οι οικογένειες επρόκειτο να ενωθούν και πάλι. Όσον αφορά την ίδια τη γη, το Ιωβιλαίον ήταν έτος αναπαύσεως γι’ αυτήν. Κάθε έβδομο έτος ήταν ένα σαββατιαίο έτος για τη γη, οπότε αυτή έπρεπε να μένη ακαλλιέργητη. Το τεσσαρακοστό ένατο έτος ήταν έτσι σαββατιαίο έτος, αλλά επιπρόσθετα το πεντηκοστό έτος ήταν επίσης σαββατιαίο έτος για τη γη, έτσι ώστε της εδίδετο ένα περιπλέον έτος για να αναζωογονηθή. Ό,τι εβλάστανε μόνο του μπορούσε να φαγωθή, αλλά δεν έπρεπε να θερισθή και ν’ αποθηκευθή. Έτσι όχι μόνο οι Ισραηλίτες είχαν μια ευκαιρία να αναλάβουν υλικώς και ν’ αρχίσουν επάνω σε μια νέα βάσι, κατέχοντας μια περιουσία και στο ίδιο επίπεδο με τους ομοεθνείς των, αλλά και η γη είχε επίσης μια ευκαιρία να ανακτήση την παραγωγική της δύναμι. Με την ευλογία του Θεού για την πιστότητά τους, το τεσσαρακοστό όγδοο έτος θα απέφερε έναν τόσο πλούσιο θερισμό, ώστε θα επρομήθευε τροφή για τρία διαδοχικά χρόνια, ώσπου θα έδρεπαν τη συγκομιδή από όσα έσπειραν το επόμενο έτος μετά το Ιωβιλαίο.

17. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ ότι εθέσπισε με σοβαρότητα αυτόν τον νόμο του σαββατιαίου έτους;

¹⁷ Λόγω εκείνου που προεσκίαζε για το μέλλον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους αυτή η σοφή και φιλάγαθη προμήθεια, ο Θεός εθέσπισε με σοβαρότητα αυτή τη διάταξι του σαββατιαίου έτους και του Ιωβιλαίου έτους. Για την ακατάλληλη τήρησι αυτών των σαββατιαίων ετών, ο Θεός ετιμώρησε τους Ισραηλίτες εξορίζοντάς τους για να μπορέση η Θεόδοτη γη ν’ αναπαυθή επί εβδομήντα χρόνια ενώ οι απειθείς Ισραηλίτες ήσαν αιχμάλωτοι στη γη της Βαβυλώνος. Είχαν πωλήσει τους εαυτούς των σ’ αυτή την αιχμαλωσία με την αμαρτία τους εναντίον του νόμου του Ιεχωβά. Αλλά ο Θεός, σύμφωνα με το πνεύμα των ευεργετημάτων του σαββατιαίου έτους, ενήργησε με έλεος ως Ελευθερωτής των. Συνέτριψε την εχθρική δύναμι του καταδυνάστου και τους αποκατέστησε στην πατρίδα τους. Εδώ πάλι ο Ιεχωβά εφανέρωσε τον εαυτό του ως Θεόν και Πρωτουργόν ελευθερίας.

18. Πώς ο νόμος δεν απειργάζετο αδικία στους νομίμους αγοραστάς γης και δούλων; Εξετελείτο χωρίς επανάστασι και αιματοχυσία;

¹⁸ Απαιτώντας από τους κατόχους δούλων να ελευθερώσουν τους Ισραηλίτες σκλάβους των και απαιτώντας από τους αγοραστάς να αποδώσουν τα προγονικά κτήματα στους δικαιωματικούς ιδιοκτήτας των, ο Θεός δεν διέπραττε αδικία σ’ εκείνους που είχαν κάμει νόμιμες αγορές. Όλες οι αγορές απητείτο να γίνουν με βάσι τον αριθμό των ετών που απέμεναν έως το Ιωβιλαίο. Επί πλέον, η γη όλη ανήκε στον Δημιουργόν της γης. Γι’ αυτό ακριβώς ο νόμος του έλεγε: «Η γη δεν θέλει πωλείσθαι εις απαλλοτρίωσιν· διότι ιδική μου είναι η γη· διότι σεις είσθε ξένοι και πάροικοι έμπροσθέν μου.» (Λευιτικόν 25:23) Έπρεπε, επίσης, όλοι να ενθυμούνται ότι ήσαν ελευθερωμένοι δούλοι, που κάποτε κατεδυναστεύοντο στην Αίγυπτο και αργότερα στη Βαβυλώνα. Και όπως ακριβώς ο Ιεχωβά είχε δείξει έλεος σ’ αυτούς χάριν του ονόματός του και τους είχε απελευθερώσει από τη δουλεία στη γη των εχθρών, έτσι έπρεπε να εκδηλώσουν τη θεία ιδιότητα του ελέους και ν’ αφήσουν τους Ισραηλίτες δούλους των ελευθέρους στο έτος του Ιωβιλαίου, υπακούοντας στην εντολή του μεγάλου Ελευθερωτού. «Διότι εις εμέ οι υιοί του Ισραήλ είναι δούλοι· δούλοι μου είναι, τους οποίους εξήγαγον εκ γης Αιγύπτου. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.» (Λευιτικόν 25:55) Έτσι η όλη διάταξις ήταν δίκαιη και φιλεύσπλαγχνη. Εξετελείτο χωρίς βίαιη επανάστασι και αιματοχυσία. Συνεπώς το κέρας του Ιωβιλαίου διεσάλπιζε ειρήνη και χαρά σε όλη τη γη.

19. Πώς ο άνθρωπος υποδουλώθηκε από τον άνθρωπο και ποια υπήρξε η διαχείρισις της γης;

¹⁹ Αυτό προλέγει μια μεγαλύτερη άφεσι από χρέη και δουλεία για το ανθρώπινο γένος και μια μεγαλύτερη αναζωογόνησι της γης. Και να σκέπτεται κανείς ότι αυτά είναι ακριβώς επί θύραις! Ότι ο άνθρωπος έχει υποδουλωθή από τον συνάνθρωπό του δεν υπάρχει αμφισβήτησις. Αυτό συμβαίνει, είτε έγινε με στρατιωτική δύναμι, είτε με σφετερισμό πολιτικής εξουσίας, με μεγάλα μονοπώλια, εμπορικούς περιορισμούς και εμπορικά και βιομηχανικά συστήματα, είτε με την απάτη και υποκρισία των θρησκευτικών κληρικών. Επί πλέον, η γη έχει καταβροχθισθή από τους ιδιοτελείς, τους άρχοντας και τους αριστοκράτας και τον θρησκευτικό κλήρο. Στα τελευταία χρόνια έγινε κάποια διάλυσις των μεγάλων κτηματικών περιουσιών και διανομή των στον λαό. Αλλά αυτό επετεύχθη με μεγάλη απροθυμία από μέρους των ιδιοκτητών, και μόνο με πίεσι των κυβερνήσεων που ευνοούσαν μια τέτοια πολιτική. Στην Ιταλία, το λίκνον του Ρωμαιοκαθολικισμού, έγιναν μεγάλα παράπονα και βίαιες εκδηλώσεις λόγω της βραδύτητος της δημοκρατικής κυβερνήσεως να εκτελέση την υπόσχεσι που είχε δώσει στις εκλογές, να διανείμη τη γη στον χτυπημένο από τη φτώχεια λαό. Ένας κυβερνήτης της Ανατολής ανήγγειλε εσχάτως το σκοπό του να κάμη διάλυσι της μεγάλης κτηματικής του περιουσίας και να τη διαμοιράση αναλόγως στους υπηκόους του, στον λαό. Αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος της εκπληρώσεως του υποσχεμένου Ιωβιλαίου για το ανθρώπινο γένος. Αποτελεί μόνο μέρος των απεγνωσμένων προσπαθειών των κυβερνητών και των συστημάτων αυτού του κόσμου να διαιωνίσουν τη διακυβέρνησι του ανθρώπου από τον άνθρωπο ή τη διακυβέρνησι του λαού από τον ίδιο, ανεξάρτητα από τον Ιεχωβά Θεό. Ακόμη και αν όλα τα καλλιεργήσιμα μέρη της γης διενέμοντο μεταξύ όλων των οικογενειών της γης, θα απέμενε ακόμη να πραγματοποιηθή μεγάλη απελευθέρωσις από τους μεγάλους καταδυνάστας του ανθρωπίνου γένους.

ΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

20. Πώς ο μεγάλος καταδυνάστης εσχεδίασε να υποδουλώση όλο το ανθρώπινο γένος;

²⁰ Ο πρώτιστος καταδυνάστης του ανθρωπίνου γένους είναι ο μεγάλος ανταγωνιστής του Ιεχωβά Θεού, ο Σατανάς ο Διάβολος. Το ίδιο του το όνομα Σατανάς σημαίνει «ενάντιος», ενώ το όνομά του «Διάβολος» σημαίνει «συκοφάντης, διαβολεύς». Ο Ιεχωβά Θεός είναι υπέρ της αληθινής ελευθερίας όλων των πλασμάτων του. Ο Σατανάς ο Διάβολος είναι υπέρ της υποδουλώσεώς των. Αντιτίθεται στο θείο σκοπό να τα ελευθερώση, διότι αυτό σημαίνει την ελευθέρωσί τους από την εξουσία του Διαβόλου. Γι’ αυτό το λόγο διαβάλλει και ψευδώς κατηγορεί τον αληθινό και ζώντα Θεό και θέλει να κάμη όλη την κτίσι να πιστέψη ότι ο Ιεχωβά είναι ο τύραννος. Ο Σατανάς ο Διάβολος επεθύμησε να έχη τη γη ως ιδιοκτησία του, και επεζήτησε να την αποσπάση από την παγκόσμια κυριαρχία του Θεού. Ο Σατανάς αξιοί να έχη όλο το ανθρώπινο γένος ως δούλους του. Επροκάλεσε τον Θεό να θέση επάνω στη γη άνθρωπο που θα εβεβαίωνε την ανεξαρτησία του από τη διακυβέρνησι του Σατανά και θα ορκιζόταν την υποταγή του στον Θεό και θα την διατηρούσε πιστά υπό την ακρότατη δοκιμασία. Είδε την ευκαιρία να υποδουλώση όλο το ανθρώπινο γένος στον αρχικόν οίκον του ανθρώπου, τον κήπον της Εδέμ, που εκείτο κάπου εκεί στην Ανατολή στα γειτονικά μέρη των ποταμών Τίγρητος και Ευφράτου. Εκείνο τον καιρό αυτός ήταν ένας υιός του Θεού και ήταν ένας ισχυρός άγγελος, που ο Ιεχωβά ο Δημιουργός τον είχε τοποθετήσει επάνω από τον πρώτον άνθρωπο και τη σύζυγο του, ως το «επισκιάζον χερούβ» των. (Ιεζεκιήλ 28:13-18) Αποκτώντας εξουσία επάνω στους πρώτους γονείς μας, τον Αδάμ και την Εύα, θα μπορούσε να κάμη όλους τους απογόνους των δούλους του εκ γενετής.

21, 22. Πώς, λοιπόν, άρχισε η δουλεία στο σύμπαν του Θεού;

²¹ Έτσι το «επισκιάζον χερούβ» εστασίασε εναντίον της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά και μεταμορφώθηκε σε Σατανά, ή αντίπαλον του Θεού. Για να κερδίση, λοιπόν, τον άνδρα στο να ενωθή στην ανταρσία, επλησίασε τώρα τη σύζυγο του ανδρός Εύα. Έκαμε τον εαυτό του Διάβολο ή συκοφάντη κατηγορώντας ψευδώς τον Ιεχωβά Θεό σ’ αυτήν, λέγοντάς της ότι ο Θεός την τηρούσε σε άγνοια με τις εντολές του και κατακρατούσε εκείνο που θα έκανε αυτήν και τον Αδάμ σαν θεούς, ανεξαρτήτους και ικανούς ν’ αποφασίζουν για τον εαυτό τους ποιο ήταν ορθό και εσφαλμένο, καλό και κακό. Είπε ότι η απειλή του Θεού ότι θα εθανάτωνε τους στασιαστάς δεν μπορούσε να εκτελεσθή, διότι ασφαλώς δεν θα πέθαιναν επειδή θα έτρωγαν τον απαγορευμένο καρπό. Έπρεπε, λοιπόν, να κάμουν μια παράβασι για την ελευθερία και να φάγουν εκείνο που έβλεπαν ότι ήταν καλό για τον εαυτό τους. Τελείως εξαπατημένη από αυτόν τον δόλιον ελευθερωτήν, η Εύα παρέβη τον νόμον του Θεού και κατόπιν έδωσε μέρος του καρπού στην υπεύθυνη κεφαλή της, τον σύζυγο της Αδάμ. Επηρεασμένος από τη γυναίκα του ο Αδάμ έφαγε, και αυτή η πράξις εσήμαινε τον εκούσιο στασιασμό του εναντίον του Πλάστου του και Θεού, του Ιεχωβά.

²² Μ’ αυτό τον τρόπο άρχισε η δουλεία στο σύμπαν του Θεού. Ο Σατανάς ο Διάβολος έγινε ο δούλος της ίδιας του εγωιστικής φιλοδοξίας. Με τον στασιασμό τους ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την αληθινή τους ελευθερία κάτω από τον Θεό και έγιναν δούλοι του εχθρού του Θεού, Σατανά του Διαβόλου. Για την ικανοποίησι ιδιοτελούς ορέξεως μάς επώλησαν όλους σε μια δουλεία από την οποίαν είναι αδύνατον οποιοιδήποτε από μας να ελευθερώσωμε τον εαυτό μας. Επομένως όλοι όσοι απετέλεσαν το ανθρώπινο γένος έως εμάς σήμερα, έχουν γεννηθή από δούλους προγόνους.—Γένεσις, κεφάλαιο 3.

23. Πώς ο Σατανάς ανήγειρε μια αόρατη οργάνωσι; Για ποιον σκοπό;

²³ Από τότε ο Σατανάς ή Διάβολος ανήγειρε την οργάνωσί του σ’ ολόκληρη τη γη, Όχι μόνο ωδήγησε το ανθρώπινο γένος σε ανταρσία εναντίον του Δημιουργού, αλλά επίσης παρεκίνησε πνεύματα του ουρανού, αγγέλους που ήσαν άλλοτε υιοί του Θεού και εξίσου άγιοι όσο ήταν και το «επισκιάζον χερούβ» του ανθρώπου, να εγκαταλείψουν την ελεύθερη οργάνωσι του Θεού και να ενωθούν με την οργάνωσι του Σατανά ή Διαβόλου. Έγιναν διάβολοι ή δαίμονες και επλημμύρισαν τη γη με δαιμονική λατρεία υπό τη μία μορφή ή την άλλη. Καθώς είναι απατεώνες, ωδήγησαν τους ανθρώπους στην ευσεβοφανή ιδέα να λατρεύουν τους προγόνους των μέσα στη λατρεία των δαιμόνων αντί να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Το αόρατο, λοιπόν, μέρος της οργανώσεως του Σατανά είναι υπερανθρώπινο και είναι εντελώς αδύνατο για το ανθρώπινο γένος, ή για οποιαδήποτε κυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους, περιλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών, να συντρίψη τη δύναμι της αόρατης Σατανικής εξουσίας και να ελευθερώση τους ανθρώπους. Ας δυσφορούν όσο θέλουν επειδή το λέμε αυτό· οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ απαλλάξουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις ανθρώπινες κυβερνήσεις από την κυριαρχούσα επιρροή και παρέμβασι του Σατανά ή Διαβόλου. Αυτός κατέστησε τον εαυτό του εκείνο που τον αποκαλούν οι ιερές Γραφές, «θεόν του αιώνος τούτου [του παρόντος συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]», ο οποίος τυφλώνει τις διάνοιες των ανθρώπων ως προς την αλήθεια. Αυτή είναι η αιτία της διαφθοράς, της παρακμής και της πτώσεως κάθε ανθρωποποίητης κυβερνήσεως που υπήρξε επάνω στο πρόσωπο της γης.—2 Κορινθίους 4:4.

24. Πώς έρχεται η απελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους, από άνθρωπο, από δημοκρατία, ή από τι;

²⁴ Άνθρωποι που εξυψώνουν τον εαυτό τους και προβάλλουν ως ελευθερωταί του λαού, απατούν τον εαυτό τους καθώς και εκείνους που τους ακολουθούν ως ηγέτας. Οι δημοκρατίες και οι λαϊκές κυβερνήσεις δεν χαράσσουν το δρόμο προς την ελευθερία. Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ, η Κυβέρνησις του Θεού, η Βασιλεία του μεγάλου Ιωβιλαίου του, είναι εκείνη που πρόκειται ν’ απελευθερώση το ανθρώπινο γένος. Θ’ αποσπάση αυτή τη γη, που είναι δημιούργημα του Θεού, από τη λαβή του καταδυναστευτικού γαιοκτήμονας βαρώνου, Σατανά του Διαβόλου και θ’ αποδώση την κυριότητα της γης και τους κατοίκους της στην εξουσία της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά, καθιστώντας τους ανθρώπους ελεύθερα μέλη της παγκοσμίου οικογενείας των νοημόνων πλασμάτων του.

ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

25, 26. Ποιος παρουσίασε τον εαυτό του ως Απόστολον ελευθερίας; Ποιοι εναντιώθηκαν σ’ αυτόν;

²⁵ Αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός από την οργάνωσι του Σατανά από τα οποία χρειάζεται να απελευθερωθή το ανθρώπινο γένος. Ο υιός του Θεού, «ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς», έδειξε καθαρά ποια είναι αυτά τα πράγματα. Έδειξε, επίσης, πώς θα κατορθωθή απαλλαγή απ’ αυτά. Δεν εξαπατούσε τους ανθρώπους όταν παρουσίαζε τον εαυτό του ως Απόστολον ελευθερίας, αλλά ο ουράνιος Πατήρ του Ιεχωβά Θεός τον είχε αποστείλει με αυτή την αποστολή να δώση ανάπαυσι στο ανθρώπινο γένος από όλες τις θλίψεις του. Ήταν χρισμένος με το πνεύμα του Πατρός του. Ορθά, λοιπόν, επήρε στα χείλη του την προφητεία του Ησαΐα και εφήρμοσε στον εαυτό του την αποστολή που εκτίθεται εκεί, «να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· δια να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας.» (Ησαΐας 61:1, 2, Α.Σ.Μ.) Σ’ αυτόν εναντιώνονταν όχι ειδικώς οι πολιτικοί άρχοντες Πόντιος Πιλάτος και Βασιλεύς Ηρώδης, αλλά οι θρησκευτικοί καταδυνάσται του λαού, δηλαδή, οι ιερείς και οι γραμματείς των και οι θρησκευτικές αιρέσεις των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων, οι κληρικοί, οι οποίοι, όπως είπε ο Ιησούς, «δένουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα, και επιθέτουσιν επί τους ώμους των ανθρώπων· δεν θέλουσιν όμως ουδέ δια του δακτύλου αυτών να κινήσωσιν αυτά.»—Ματθαίος 23:1-4.

²⁶ Για να εμποδίσουν την απελευθέρωσι του λαού, αυτοί οι θρησκευτικοί αντίπαλοι ήθελαν να θανατώσουν τον Ιησούν, και αυτός τους είπε: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αλήθεια· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ».—Ιωάννης 8:44.

27. Σε τι άλλο έδειξε ο Ιησούς στους Ιουδαίους ότι ήσαν δούλοι;

²⁷ Σ’ αυτή την ίδια περίστασι ο Ιησούς έδειξε με ποιον τρόπο ήσαν δούλοι οι οποίοι δεν μπορούσαν να διαφύγουν με τις ίδιες των προσπάθειες, και πώς αυτός έπρεπε να τους ελευθερώση από όλους τους υποδουλωτάς. Ναι, βρίσκονταν στην εξουσία του Σατανά ή Διαβόλου, αλλά ήσαν υποκείμενοι εκτός τούτου σε κάτι πιο προσωπικό από τον Διάβολο. Οι κάτοχοι δούλων χρησιμοποιούν ψεύδη για να κρατήσουν τους ανθρώπους στην εξουσία τους. Συνεπώς ο Ιησούς ο Υιός του Θεού είπε: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Οι Ιουδαίοι έδειξαν ότι εθίγησαν μ’ αυτόν τον υπαινιγμό ότι ήσαν δούλοι. Και έτσι ο Ιησούς εφανέρωσε τη δουλεία στην οποία βρίσκονταν, λέγοντας: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν, δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε. Εάν λοιπόν ο Υιός σάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.»—Ιωάννης 8:31-36.

28. Παρά την καταγωγή τους και τους νόμους, γιατί ωστόσο δεν ήσαν ελεύθεροι;

²⁸ Αυτά τα λόγια του Υιού του Θεού αποδεικνύουν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δούλοι της αμαρτίας, διότι όλοι διαπράττουν αμαρτία. Οι Ιουδαίοι στους οποίους μιλούσε ο Ιησούς ήσαν απόγονοι του πιστού πατριάρχου Αβραάμ και ο Θεός τούς είχε δώσει τον νόμον του μέσω του Μωυσέως. Επειδή ήσαν απόγονοι του Αβραάμ μέσω της ελευθέρας γυναικός του, της συζύγου του Σάρρας, οι Ιουδαίοι εθεωρούσαν τους εαυτούς των ελευθέρους, και όχι υποκειμένους στην εξουσία του Σατανά ή Διαβόλου. Επίσης προσπαθούσαν να στήσουν τη δική τους δικαιοσύνη τηρώντας τον νόμον του Μωυσέως, και είχαν ένα ιερατείο κάτω από τον νόμον αυτόν, που προσέφερε θυσίες ζώων για τις αμαρτίες των εναντίον του Νόμου· και έτσι εθεωρούσαν τους εαυτούς των δικαίους και όχι δούλους της αμαρτίας. Αλλά ο ίδιος ο νόμος του Μωυσέως, αντί να ανακηρύττη τους Ιουδαίους δικαίους, τους κατεδίκαζε ως αμαρτωλούς και υποκειμένους στον Θεό για τιμωρία λόγω αμαρτιών. Ήσαν αμαρτωλοί όπως και όλο το υπόλοιπο του κόσμου και τα στόματά των δεν μπορούσαν να καυχώνται για αυτοδικαίωσι. Μ’ αυτόν τον νόμον του Μωυσέως και τις δέκα μεγάλες εντολές του, λαμβάνομε γνώσιν ότι είμεθα, όχι αυτοδικαιωμένοι, αλλά αμαρτωλοί ανίκανοι να βοηθήσωμε τον εαυτό μας. «Εξεύρομεν δε», λέγει ο απόστολος Παύλος, «ότι όσα λέγει ο νόμος, λαλεί προς τους υπό τον νόμον· δια να εμφραχθή παν στόμα, και να γείνη πας ο κόσμος υπόδικος εις τον Θεόν. Διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού· επειδή δια του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας.»—Ρωμαίους 3:19, 20.

29. Γιατί δεν είμεθα δούλοι της αμαρτίας και της διαφθοράς εξαιτίας της δημιουργίας του Θεού;

²⁹ Πώς συμβαίνει, λοιπόν, όλος ο κόσμος να είναι σκλάβοι της αμαρτίας και να βρίσκωνται στη δουλεία της διαφθοράς; Αυτό δεν συμβαίνει επειδή όλη η ορατή, υλική δημιουργία είναι πονηρή, διεφθαρμένη ή κακή αυτή καθ’ εαυτήν· δεν συμβαίνει διότι ο μεγάλος Δημιουργός Ιεχωβά Θεός έκαμε τον άνδρα και τη γυναίκα πονηρούς από την αρχή. Αυτό είναι κάτι αδύνατον, διότι ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι η πηγή της αμαρτίας, της ατελείας και της διαφθοράς. Δείχνοντάς μας ότι το σφάλμα έγκειται σ’ εμάς και όχι στον Ιεχωβά Θεό, ο λόγος του λέγει: «Τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός. Ούτοι διεφθάρησαν· η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού.» Ο «σοφός», ο Βασιλεύς Σολομών, συμφωνεί με αυτά τα λόγια του Μωυσέως και λέγει: «Ιδού, τούτο μόνον εύρηκα· ότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς.» (Δευτερονόμιον 32:4, 5· Εκκλησιαστής 7:29) Η θεόπνευστη αφήγησις της δημιουργίας του ανθρώπου μάς πληροφορεί ότι ο Θεός έκαμε τον Αδάμ και την Εύα απολύτως τελείους, τους έθεσε στον παράδεισο της Εδέμ, και τους έδωσε εντολή να παραγάγουν τέλεια τέκνα για να γεμίσουν τη γη και να επεκτείνουν τον τέλειο παραδεισιακό τους οίκο έως τα πέρατα της γης. Αλλά προτού γεννήσουν καν τέκνα, ο Αδάμ και η Εύα ενώθηκαν με τον Σατανά τον Διάβολο στην ανταρσία του και έγιναν αμαρτωλοί απέναντι του Δημιουργού και Νομοθέτου των.

30. Πώς, λοιπόν, εγίναμε όλοι υποκείμενοι στην αμαρτία, στη διαφθορά και στο Σατανά;

³⁰ Με τούτο έγιναν δούλοι της αμαρτίας, και εξεδιώχθησαν από τον παράδεισο της Εδέμ στην ακαλλιέργητη ‘ακυρίευτη’ γη. Επειδή ήσαν τώρα οι ίδιοι δούλοι της αμαρτίας, δεν μπορούσαν να παραγάγουν τέλεια, δίκαια τέκνα. Επομένως όλοι εμείς οι απόγονοί των γεννηθήκαμε δούλοι της αμαρτίας. Από τη γέννησί μας ήμεθα ατελείς και υποκείμενοι στη διαφθορά. Γεννηθήκαμε επίσης μέσα στον πονηρό κόσμο του Σατανά ή Διαβόλου, του «θεού του αιώνος τούτου». Συνεπώς γεννηθήκαμε υποκείμενοι στην εξουσία του.—Γένεσις 1:26-28· 2:7, 8.

31, 32. (α) Ποιος άλλος βασιλεύς εβασίλευσε, και γιατί επάνω σε όλους μας; (β) Γιατί η ζωή δεν αποκτάται μέσω του Μωσαϊκού νόμου, και πώς, λοιπόν, είναι δυνατή;

³¹ Μαζί μ’ αυτές τις περιστάσεις, ένας άλλος άσπλαγχνος βασιλεύς εβασίλευσε επάνω μας και υποφέραμε ως υπήκοοί του και καταβαρυνθήκαμε από λύπη και πένθος. Ποιος είναι αυτός ο βασιλεύς που εγέμισε τη ζωή μας με θλίψι και σπαραγμό; Είναι ο θάνατος, και οι αναρίθμητοι τάφοι είναι μια πικρή μαρτυρία της αδυσώπητης βασιλείας του. Πώς ο θάνατος εβασίλευσε σε όλο το ανθρώπινο γένος; Αυτό έγινε επειδή οι πρώτοι μας γονείς αμάρτησαν εναντίον του μεγάλου Νομοθέτου και Ζωοδότου προτού οποιοσδήποτε από μας γεννηθή. Ο Θεός είχε ειδοποιήσει τον πρώτον άνθρωπον Αδάμ ότι αν απειθούσε σ’ αυτόν και αμάρτανε, θα απέθνησκε. Εξ άλλου, αν ο Αδάμ εξακολουθούσε να υπακούη στον Θεό, θα ζούσε στην παραδείσια γη για πάντα και θα ήταν πατέρας ενός πληρώματος της γης από τέλεια τέκνα. Αλλά ο Αδάμ και η σύζυγός του επώλησαν τον εαυτό τους στην αμαρτία, και ο Θεός δίκαια τους κατεδίκασε σε θάνατο. Είπε στη γυναίκα Εύα ότι θα γεννούσε τέκνα με μεγάλους πόνους και λύπη. Όχι τέλεια τέκνα, αλλά ατελή, αμαρτωλά τέκνα, καταδικασμένα σε θάνατο από τη γέννησί τους. Διότι διαβάζομε: «Τις δύναται να εξάξη καθαρόν από ακαθάρτου; ουδείς.» (Ιώβ 14:4) Έτσι ήμεθα όλοι υποκείμενοι στον σκληρόν βασιλέα θάνατο με το ότι γεννηθήκαμε από τον Αδάμ, και ούτε ακόμη ο νόμος του Μωυσέως αποδείχθηκε πώς ήταν τρόπος διαφυγής από τη βασιλεία του. Αυτό εξηγεί γιατί όλοι είναι αμαρτωλοί, ατελείς και πεθαίνουν.

³² Συνεπώς διαβάζομε: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον· (διότι μέχρι του νόμου ήτο εν τω κόσμω η αμαρτία· αμαρτία όμως δεν λογίζεται όταν δεν ήναι νόμος. Αλλ’ εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωυσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ.)» Αλλά, ενώ ο νόμος του Μωυσέως έδειχνε μόνο ότι όλοι οι άνθρωποι, περιλαμβανομένων και των Ιουδαίων, ήσαν αμαρτωλοί, η χάρις του Θεού ήλθε για τη σωτηρία του ανθρώπου και επρομήθευσε ένα τρόπο για ν’ αποκτήση το πεπτωκός ανθρώπινο γένος δικαιοσύνη, της οποίας η ανταμοιβή είναι ζωή αιώνια σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο. Γι’ αυτό περαιτέρω διαβάζομε: «Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις· ίνα, καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία δια του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση δια της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» Συνεπώς, αιώνια ζωή σ’ έναν αποκαταστημένο κόσμο δικαιοσύνης είναι δυνατή μόνο μέσω του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού. Εις απόδειξιν αυτού του γεγονότος, η προηγούμενη Γραφική ανάπτυξις προχωρεί και λέγει: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.»—Ρωμαίους 5:12-14, 20, 21· 6:23.

Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

33. Από ποιες απόψεις λοιπόν, μας ελευθερώνει πραγματικά ο Υιός του Θεού;

³³ Τώρα μπορούμε να εκτιμήσωμε γιατί ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού είπε: «Εάν λοιπόν ο Υιός σάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.» Δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε—και καμμιά ανθρώπινη κυβέρνησις επάνω στη γη δεν μπορεί να μας ελευθερώση—από τη δουλεία στην αμαρτία, στην πλάνη, στο θάνατο και στον Σατανά τον Διάβολο. Αν ο νόμος του Μωυσέως απέτυχε να το κάμη, τότε καμμιά επίγεια ανθρώπινη κυβέρνησις δεν μπορεί να μας κάμη δικαίους δια νόμου και να μας δώση μια καθαρή στάσι ενώπιον του Θεού. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να ελευθερωθούμε από την καταδίκη σε θάνατο, η οποία μένει επάνω μας λόγω του ότι γεννηθήκαμε στην αμαρτία; Μόνο με ό,τι η παρ’ αξίαν χάρις του Θεού κάνει για μας μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Μόνο μέσω αυτού μπορούμε ν’ αποκτήσωμε μια Ιωβιλαία ανάπαυσι από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου υπό τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτό προεσκιάζετο από τη διάταξι του Ιωβιλαίου έτους. Πώς;

34. (α) Ποια ημέρα άρχιζε το Ιωβιλαίο; (β) Τι εξεικόνιζαν αυτές οι θυσίες;

³⁴ Σημειώστε αυτό το σπουδαίο γεγονός σχετικά με τον προφητικόν εκείνο νόμο: Στη δεκάτη ημέρα του εβδόμου Ιουδαϊκού μηνός, δηλαδή, «την ημέραν του εξιλασμού», έπρεπε να σαλπίση η Ιωβιλαία σάλπιγξ, όχι προτού προσφερθή η θυσία για τον εξιλασμό της αμαρτίας του λαού, αλλά κατόπιν. Έτσι το έτος του Ιωβιλαίου δεν μπορούσε ν’ αρχίση προτού προηγουμένως γίνη εξιλασμός για τις αμαρτίες ολοκλήρου του λαού Ισραήλ απέναντι του νόμου του Θεού, μέσω των θυσιών που εγίνοντο στον ναόν του Θεού από τους ιερείς του. (Λευιτικόν 25:9) Αυτές οι εξιλαστικές θυσίες κατά την ημέρα του εξιλασμού εξεικόνιζαν όλες τη μία επαρκή θυσία που ο «άνθρωπος Χριστός Ιησούς» ως Αρχιερεύς θα προσέφερε στον Θεό για τις αμαρτίες όλου του ανθρωπίνου γένους. Αυτή η θυσία δεν ήταν κάποιο κατώτερο ζώο όπως ένας ταύρος ή πρόβατο ή τράγος, αλλά ήταν η ίδια του ανθρώπινη ζωή· και αυτός παρουσίασε την αξία αυτής της ανθρωπίνης θυσίας, όχι στο ναό της Ιερουσαλήμ επάνω στη γη, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, σ’ αυτή την ίδια την παρουσία του Θεού, διότι ο Ιεχωβά Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς επάνω στη γη. Σχετικά με τούτο διαβάζομε: «Ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι ο Χριστός δεν εισήλθε εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.»—Εβραίους 9:12, 24.

35. Πώς απέθανε ο Ιησούς, και πώς δεν ανετράπησαν τα οφέλη του θανάτου του;

³⁵ Ο Ιησούς ο οποίος είχε γεννηθή τέλειος με τη θαυματουργική δύναμι του Θεού, διετήρησε την αναμαρτησία του, και απέθανε, όχι λόγω αμαρτίας, αλλά ως θυσία. Εθανατώθηκε από τους θρησκευτικούς εχθρούς του, διότι έδινε μαρτυρία για την αλήθεια και εκήρυττε την έλευσι της βασιλείας του Θεού και ότι αυτή ήταν η μόνη δικαιωματική κυβέρνησις της γης και η μόνη ελπίς όλου του ανθρωπίνου γένους. Για να μην παρθή πίσω η ανθρώπινη θυσία του Ιησού αλλά να μπορέση να παραμείνη για το όφελος του ανθρωπίνου γένους, ο Θεός ήγειρε τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν από τους νεκρούς ως δοξασμένον πνευματικόν Υιόν, περιβεβλημένον με αθανασία. Επειδή είχε πεθάνει πιστός στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού, ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς για να είναι ο ουράνιος Βασιλεύς του νέου κόσμου.—1 Πέτρου 3:18, 22.

36. Πότε, λοιπόν, μπορούσε ν’ αρχίση το μεγάλο Ιωβιλαίο;

³⁶ Από τούτο μπορούμε να δούμε ότι η μεγάλη απελευθέρωσις του Ιωβιλαίου για το ανθρώπινο γένος δεν ήταν δυνατόν πραγματικά ν’ αρχίση παρά αφού πρώτα θα κατετίθετο από τον Αρχιερέα του Θεού Ιησούν Χριστόν επάνω στη γη η εξιλαστική θυσία που αίρει την αμαρτία και θα παρουσιάζετο στον Θεό στον ουρανό.

37, 38. (α) Ποιο έτος ήταν το Ιωβιλαίο, και ποια ημέρα εξεχύθη το πνεύμα; (β) Ποιας απελευθερώσεως απόδειξις ήταν αυτό, και για ποιους;

³⁷ Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε το εξής γεγονός: Το Ιωβιλαίο ήταν το πεντηκοστό έτος. Αντιστοίχως, πενήντα ημέρες μετά την ανάστασι του Ιησού από τους νεκρούς ήλθε η Ιουδαϊκή εορτή των εβδομάδων ή της Πεντηκοστής. (Πεντηκοστή σημαίνει πεντηκοστή ημέρα.) Σ’ αυτήν ακριβώς την εορτάσιμη ημέρα της Πεντηκοστής εξεχύθη το άγιο πνεύμα του Θεού επάνω στους πιστούς μαθητάς και αυτοί άρχισαν ένα μεγάλο έργο κηρύγματος και πνευματικής απελευθερώσεως.

³⁸ Αυτή η έκχυσις του πνεύματος επάνω τους ήταν ένα ορατό σημείο ότι ο Ιησούς Χριστός είχε ανεβή στον ουρανό και είχε εισέλθει στην παρουσία του Θεού και είχε προσφέρει σ’ αυτόν την αξία της ανθρωπίνης του θυσίας. Ήταν απόδειξις ότι ο Ιησούς Χριστός καθόταν τώρα στα δεξιά του Θεού στον ουρανό ως ο μέγας Ιερεύς και Βασιλεύς, όμοιος με τον αρχαίον Μελχισεδέκ, ο οποίος ήταν «ιερεύς του Θεού του υψίστου». (Πράξεις 2:1-36· Γένεσις 14:18· Εβραίους 7:1-27) Έτσι οι πιστοί εκείνοι μαθηταί του Ιησού Χριστού που άρχισαν να λαμβάνουν το άγιο πνεύμα στην ημέρα της Πεντηκοστής απηλλάγησαν από την καταδίκη της αμαρτίας και ελευθερώθηκαν από τη δουλεία του Σατανά ή Διαβόλου, ο οποίος είναι «θεός του αιώνος τούτου». Οι Άγιες Γραφές μάς πληροφορούν ότι αυτοί οι κεχρισμένοι μαθηταί που αποδεικνύονται πιστοί μέχρι θανάτου θα φθάσουν τελικά τον αριθμό 144.000. Και αυτοί επίσης πρόκειται να λάβουν πείραν πνευματικής αναστάσεως από τον θάνατο, μιας αναστάσεως σε αθάνατη ζωή στον ουρανό, για να βασιλεύσουν μαζί με τον Αρχηγό τους Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία του δικαίου του νέου κόσμου.—Αποκάλυψις 14:1, 3· 2:26-28· 3:21.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

39. Γιατί είναι τώρα ο καιρός να διασαλπισθούν τα νέα του Ιωβιλαίου;

³⁹ Τώρα, έπειτα από δεκαεννέα εκατοντάδες ετών κατά τα οποία η ανθρωπότης εν γένει έχει υποφέρει, στενάξει και πεθάνει σε δουλεία στην αμαρτία, στην ατέλεια, στην ιδιοτέλεια, στην παγκόσμια οργάνωσι του Σατανά και στο θάνατο, ΤΩΡΑ έχει έλθει ο καιρός να διασαλπισθούν τα καλά νέα του μεγάλου Ιωβιλαίου του νέου κόσμου σαν με σάλπιγγα. Στην αρχή του ανθρώπου ο μεγάλος Ελευθερωτής Ιεχωβά επέτρεψε να έλθη το ανθρώπινο γένος κάτω από δουλεία στην αμαρτία, στο θάνατο και στον Διάβολο, αλλά ποτέ δεν προώρισε να εξακολουθήση για πάντα το ανθρώπινο γένος σ’ αυτή τη δουλεία. Στο απώτατο παρελθόν, εκεί στον παράδεισο της Εδέμ, αμέσως αφού εισήλθε η αμαρτία στον κόσμο μέσω του Αδάμ και μαζί της ο θάνατος και η διακυβέρνησις του Σατανά του απατηλού Όφεως, ο Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε μια προφητεία απελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους από ένα Ελευθερωτήν, το Σπέρμα της γυναικός του Θεού. Αυτό το Σπέρμα της γυναικός του, καθώς επροφήτευσε ο Θεός, θα συνέτριβε ή εθρυμμάτιζε την κεφαλή του μεγάλου Όφεως, Σατανά του Διαβόλου, από τον οποίον προέρχεται κάθε τι που είναι πονηρό και κακό. (Γένεσις 3:15) Αυτό το Σπέρμα της γυναικός του Θεού είναι ο Υιός του Ιησούς Χριστός. Ο Θεός είναι ο μέγας Χρονομέτρης, Εκείνος που ορίζει χρόνους και καιρούς και που κατευθύνει τα πράγματα ακριβώς σύμφωνα με τον προσχεδιασμένο του χρόνο. Καθώρισε, λοιπόν, έναν οριστικό καιρό για να τελειώση η διακυβέρνησις του Σατανά. Αυτό σημαίνει ότι έταξε επίσης έναν ωρισμένο καιρό για τον εαυτό του, για να κυβερνήση τη γη μέσω της υποσχεμένης βασιλείας του. Βρισκόμαστε τώρα στον «καιρόν του τέλους» της διακυβερνήσεως του Σατανά. Αυτός άρχισε πριν από τριάντα περίπου χρόνια, στο 1914. Αυτή η χρονολογία μπορεί να προσδιορισθή από τον χρονολογικόν πίνακα του Βιβλίου του Θεού, της Αγίας Γραφής.

40, 41. (α) Γιατί το 1914 εσημείωσε τον καιρό για τη βασιλεία του Θεού; (β) Ποιές αποδείξεις έχομε ότι αυτή άρχισε τότε και ότι βρισκόμαστε στο τέλος του κόσμου;

⁴⁰ Τότε οι προσδιορισμένοι «καιροί των εθνών», έληξαν διότι αυτά τα έθνη υπόκεινται στον Σατανά τον Διάβολο και είναι καταδυνάσται του λαού του Θεού. Τα έθνη, υποκείμενα στον διαβολικόν υποδουλωτήν, εκυβέρνησαν κακώς τη γη και απέτυχαν να φέρουν απελευθέρωσι στον καταδυναστευμένο λαό. Καθώς οι «καιροί» της εξουσίας των εξέπνευσαν στο 1914, έφθασε τότε ο καιρός για τον Θεό, τον Δημιουργό, ν’ αναλάβη την εξουσία του για τη γη, το δημιούργημά του, ίδια όπως και για όλο το υπόλοιπο σύμπαν. (Λουκάς 21:24) Αυτό το έκαμε εγκαθιστώντας τη βασιλεία του στους ουρανούς για τη διακυβέρνησι της γης και των λαών της από τότε και στο εξής, και αυτή τη διακυβέρνησι την ανέθεσε στον κεχρισμένον Βασιλέα του, Ιησούν Χριστόν. Δεν είναι ανάγκη να υπάρχη καμμιά αβεβαιότης σχετικά με τούτο στη διάνοια οποιουδήποτε ειλικρινούς προσώπου. Λίγο πριν από τον θυσιαστικό του θάνατο ο Ιησούς προείπε το σημείο που επρόκειτο να δώση απόδειξι ότι βρισκόμαστε στον «καιρόν του τέλους», στη «συντέλεια του αιώνος [παρόντος συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]», και ότι το πλήρες τέλος αυτού του καταδυναστευτικού κόσμου της δουλείας είναι πλησίον. Βλέπομε τώρα το σημείον. Κάθε πληροφορημένο άτομο γνωρίζει την ιστορία του κόσμου από το 1914. Άρχισε με τον πρώτον ολοκληρωτικόν πόλεμον—έθνη ολόκληρα παρατεταγμένα εναντίον ολοκλήρων εθνών, ολόκληρες βασιλείες εναντίον ολοκλήρων βασιλειών.

⁴¹ Αυτός ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος συνωδεύθηκε από φριχτές πείνες, λοιμούς, σεισμούς, από βίαιη καταδίωξι των αληθινών Χριστιανών που είναι κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, από αποτυχία όλων των προσπαθειών για ειρήνη και των συμμαχιών ειρήνης, από αυξανομένους φόβους των εθνών χωρίς γνώσι της εκβάσεως με ανθρώπινα μέσα. ΟΛΕΣ αυτές οι πείρες της γενεάς αυτής προελέχθησαν από τον Ιησού Χριστό ως γνώρισμα του καιρού μας, του «καιρού του τέλους» του κόσμου του Σατανά και του καιρού για να κυβερνήση η βασιλεία του Θεού εν μέσω όλων των εχθρών της ορατών και αοράτων. Ο Ιησούς είπε: «Όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού. Αληθώς σας λέγω, ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αυτή, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Λουκάς 21:31, 32.

42. Τι πλησιάζει, λοιπόν, για την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους;

⁴² Η βασιλεία του Θεού δια του Υιού του Ιησού Χριστού είναι η μία και μόνη κυβέρνησις απελευθερώσεως. Η μεγάλη εξιλαστική θυσία του Ιησού Χριστού του Αρχιερέως έχει προσαχθή στον ουρανό, και στη διάρκεια των περασμένων δεκαεννέα αιώνων οι πιστοί του ακόλουθοι έχουν λάβει τα οφέλη της μέσω πίστεως. Τώρα, επιπρόσθετα, έχει ιδρυθή η θεοκρατική κυβέρνησις του Ιεχωβά με τον Χριστόν ως Βασιλέα. Ως απελευθερωτής του λαού, πρέπει αυτή να καταστρέψη τελείως την παγκόσμια οργάνωσι του Διαβόλου, ορατή και αόρατη, και να την φέρη σ’ ένα πλήρες τέλος. Αυτό θα το κάμη στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, την τελική μάχη προς την οποία βαδίζουν τώρα όλα τα έθνη κάτω από την επιρροή του Σατανά και των δαιμόνων του.—Αποκάλυψις 16:14-16.

43, 44. (α) Πώς προείπε ο Ιησούς τη διακήρυξι του Ιωβιλαίου τώρα; (β) Τι αποδεικνύει η διακήρυξίς της;

⁴³ Αφού είναι τώρα δυνατή η κάλυψις των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους μέσω της θυσίας του Χριστού και αφού η βασιλεία του Θεού τώρα ιδρύθη, ΤΩΡΑ είναι ο καιρός να σαλπισθή η διακήρυξις του Ιωβιλαίου για όλο το ανθρώπινο γένος. Ποιος πρόκειται να το διακηρύξη; Οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού και όλα τα άτομα καλής θελήσεως που λαμβάνουν το άγγελμα με πίστι και χαρά. Ο Ιησούς είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»

⁴⁴ Ο Ιησούς περιέλαβε αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας σε όλα τα έθνη ανάμεσα στις πολλές μορφές του σημείου που θα προσδιώριζε τον «καιρόν του τέλους» και τον καιρόν της παρουσίας του στη Βασιλεία. Μ’ έναν αξιοσημείωτο τρόπο από το 1919 εκηρύχθησαν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά παντού επάνω στη γη σε όλα τα έθνη, τα καλά αυτά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Κάθε έτος αυτή η μαρτυρία της Βασιλείας αυξάνει παρ’ όλη τη θρησκευτική, πολιτική, δικαστική και στρατιωτική εναντίωσι και καταδίωξι. Εδώ, λοιπόν, έχομε μια άλλη ισχυρή ορατή απόδειξι ότι η Βασιλεία για την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους βρίσκεται στην εξουσία, κυβερνώντας τώρα εν μέσω των εχθρών της προτού τους καταστρέψη στον Αρμαγεδδώνα.—Ματθαίος 24:3-14· Μάρκος 13:4-9· Λουκάς 21:7-28.

45. (α) Πότε και πώς θα κατασυντριβή η εξουσία των υποδουλωτών; (β) Τι πρέπει, επομένως, να πράξουν τώρα όσοι αγαπούν την ελευθερία;

⁴⁵ Όταν η μαρτυρία της Βασιλείας—το σημερινό σάλπισμα της σάλπιγγος του Ιωβιλαίου—θα έχη δοθή παντού στο βαθμό που έχει αποφασίσει ο Θεός, τότε, στην προσδιωρισμένη του ημέρα και ώρα, η μάχη του Αρμαγεδδώνος θα επέλθη ξαφνικά σαν ένας κλέφτης επάνω στον κόσμο του Σατανά. Η υποδουλωτική του εξουσία επάνω σ’ αυτή τη γη και τους κατοίκους της θα κατασυντριβή και θ’ αφαιρεθή για πάντα. Όλοι όσοι εξακολουθούν να βρίσκωνται σε εκούσια δουλεία σ’ αυτόν, θα καταστραφούν μαζί του. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει ΤΩΡΑ να ηχήση η σάλπιγξ του Ιωβιλαίου με την επίδοσι της μαρτυρίας για τη βασιλεία του Θεού, την κυβέρνησι της αιωνίου ζωής σ’ έναν ελεύθερο νέο κόσμο. Με τη δύναμι της αληθείας όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού, οι άνθρωποι καλής θελήσεως που ακούουν τη σάλπιγγα του Ιωβιλαίου, πρέπει να σπάσουν τα δεσμά τους για να ελευθερωθούν από τον Σατανικό κόσμο της δουλείας. Πρέπει να φύγουν στη βασιλεία του Θεού ως τη δικαιωματική κυβέρνησι όλου του ανθρωπίνου γένους, τη μία και μόνη απάντησι στην προσευχή που μας εδίδαξε ο Ιησούς, «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθαίος 6:9, 10) Αυτός επίσης μας εβεβαίωσε, «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Είπε, επίσης, ότι ο λόγος του Θεού που βρίσκεται στην Αγία Γραφή, είναι η αλήθεια. (Ιωάννης 17:17) Τώρα, λοιπόν, σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα πριν από τον Αρμαγεδδώνα προσέξτε τη διακήρυξι του Ιωβιλαίου, μάθετε την αλήθεια, και έπειτα ενεργήστε σύμφωνα μ’ αυτήν χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, για ν’ αποκτήσετε την ελευθερία σας. Έπειτα, ως ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες, ενώστε τις δυνάμεις σας παγκοσμίως στο να ‘διακηρύξετε ελευθερίαν εις όλην την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής’. Λαμβάνοντας αυτή την πορεία, μπορείτε να διέλθετε ζωντανοί τον Αρμαγεδδώνα και να μην πεθάνετε ποτέ!

46. Πώς ο νέος κόσμος θα συμπληρώση την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους;

⁴⁶ Ο δίκαιος πόλεμος του Θεού στον Αρμαγεδδώνα θα ελευθερώση το ανθρώπινο γένος από την κυριαρχία του Σατανά. Τότε θ’ αρχίση ο νέος κόσμος και θα συμπληρώση την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους. Ο Βασιλεύς Θάνατος δεν θα βασιλεύη πλέον, αλλά όλα τα αμαρτωλά αποτελέσματα της γεννήσεώς μας από τον Αδάμ η οποία επέφερε θάνατο, θα αφαιρεθούν από όλους εκείνους που υπακούουν στη βασιλεία του Θεού. Ναι, ο θάνατος θα εξαναγκασθή να απολύση εκείνους που κρατεί χωρίς ζωή στους τάφους, διότι ο Ιησούς Χριστός θα εκφέρη τη φωνή του και όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θ’ ακούσουν τη φωνή του και θα εξέλθουν. Όλοι θα διδαχθούν τις δίκαιες απαιτήσεις και την αλήθεια του Υψίστου Θεού, και όλοι οι ευπειθείς θα ανυψωθούν από την αμαρτωλή, ατελή κατάστασί τους στην κατάστασι τελείων ανδρών και γυναικών.

47. Για να υπάρξη αντιστοιχία με το Ιωβιλαίον, τι θα γίνη με τη γη;

⁴⁷ Για πάντα παραμένει αληθινό, ότι «Του Ιεχωβά είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή.» (Ψαλμός 24:1, Α.Σ.Μ.) Δεν θα μονοπωλούν πια τη γη άπληστοι γαιοκτήμονες βαρώνοι, ούτε θα μαίνωνται πόλεμοι για εδαφική επέκτασι και για φυσικούς πόρους, ερημώνοντας την επιφάνεια της γης και καθιστώντας τους ανθρώπους αστέγους και πτωχούς. Ούτε διάβρωσις και εξάντλησις του εδάφους θα καθιστά τη γη έρημη και μη κατοικήσιμη. Ο Βασιλεύς Χριστός Ιησούς θα χορηγήση σε κάθε πιστόν υπήκοον έναν τόπο στη γη για να τον καλλιεργή και να τον απολαμβάνη για την ευαρέσκεια του Ιεχωβά του μεγάλου Γαιοκτήμονος. Κάτω από τη θεία ευλογία η γη θα γίνη πολύ εύφορη και θ’ αποφέρη αφθονία για όλες τις ανθρώπινες ανάγκες. Ο παράδεισος θα γίνη μια παγκόσμια πραγματικότης.

48. Πώς το ανθρώπινο γένος θ’ αποκτήση το δικαίωμα της αιωνίου ζωής;

⁴⁸ Ο Χριστός Ιησούς ο Βασιλεύς θα χορηγήση τα ωφελήματα της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του σε όλους τους ευπειθείς υπηκόους του, για να εκπληρώση την προφητεία, «Και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή . . . Αιώνιος Πατήρ.» (Ησαΐας 9:6, Α.Σ.Μ.) Εκείνοι που θ’ αποδεικνύουν τότε την υποταγή τους στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και στον Βασιλέα του, θα ανακηρύττωνται άξιοι του δικαιώματος της αιωνίου ζωής στον ατελεύτητο κόσμο της ειρήνης, της υγείας και της ευτυχίας.

49. Έτσι, ποιον λόγον που έχει δώσει ο Θεός, θα τον αποδείξη αληθινόν;

⁴⁹ Εδώ, λοιπόν, ο μεγάλος ουράνιος Ελευθερωτής, Ιεχωβά Θεός, θα αποδείξη αληθινόν τον λόγον που έχει δώσει, «ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» (Ρωμαίους 8:21) Τα ένδοξα καλά νέα της ελευθερίας αυτής που είναι τώρα πλησίον, ας κηρυχθούν μεγαλοφώνως σε όλη τη γη προς όλους τους κατοίκους της. Κάμετε το μέρος σας.