Λαιμαργία—Γιατί να την Αποφεύγωμε;
«ΑΣ φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν.» Έτσι εσκέπτοντο πολλοί άνθρωποι για τη ζωή, όπως δείχνει ο απόστολος Παύλος. Αλλά μήπως ο άνθρωπος ζη για να τρώγη ή τρώγει για να ζη; Εκείνοι για τους οποίους μίλησε ο Παύλος, προφανώς είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ζούσαν για να τρώγουν και να πίνουν. (1 Κορ. 15:32) Ωστόσο, ο συλλογισμός τους ήταν εσφαλμένος.
Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε το ανθρώπινο γένος με την ικανότητα να τρώγη. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Θεός έλαβε πρόνοια για να ικανοποιήση την ανάγκη του ανθρώπου για τροφή, και είπε στον πρώτο άνθρωπο, Αδάμ: «Ελευθέρως (‘μέχρις ικανοποιήσεως,’ ΜΝΚ, ‘βρώσει,’ Ο΄) θέλεις τρώγει.»—Γέν. 2:8, 9, 16.
Πράγματι, ο άνθρωπος επρόκειτο να ‘τρώγη μέχρις ικανοποιήσεως.’ Αυτό θα ήταν καλό για τον οργανισμό του και θα τον καθιστούσε ικανό να εξυπηρετή καλά τον σκοπό για τον οποίον είχε πλασθή. Γι’ αυτό και ο σοφός άνδρας είπε τα εξής για την αμαρτωλή ανθρωπότητα: «Εγώ επήνεσα την ευφροσύνην· διότι ο άνθρωπος δεν έχει καλήτερον υπό τον ήλιον [εκτός από το να υπηρετή τον σκοπό του Θεού], ειμή να τρώγη και να πίνη και να ευφραίνηται· και τούτο θέλει μείνει εις αυτόν από του κόπου αυτού εν ταις ημέραις της ζωής αυτού.»—Εκκλ. 8:15.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ;
Η άφθονη τροφή που προμήθευσε ο Θεός, επρόκειτο να εξυπηρετήση αυτό τον σκοπό. Η τροφή δεν έπρεπε να σπαταλάται, διότι η σπατάλη θα έδειχνε έλλειψι εκτιμήσεως γι’ αυτή την προμήθεια. Αλλά το να τρώγη κανείς κατά συνήθεια πάρα πολύ θα έδειχνε, επίσης, έλλειψι κατάλληλης ευγνωμοσύνης. Γι’ αυτό η λαιμαργία πρέπει ν’ αποφεύγεται.
Αλλά τι είναι λαιμαργία; Το Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ της Αγγλικής γλώσσης (Δευτέρα Έκδοσις) ορίζει τη «λαιμαργία» ως «υπερβολή στο φαγητό· υπερβολικό κορεσμό της ορέξεως· αδηφαγία.» Περιγράφει τον λαίμαργο ως άτομο «που τρώγει με αδηφαγία, ή υπερβολικά· φαγά· άτομο που χορταίνει την πείνα του με οποιονδήποτε τρόπο.»
Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ
Ο Ιεχωβά Θεός, στο νόμο που έδωσε στον αρχαίο Ισραήλ, έδειξε τα ισχυρά του αισθήματα εναντίον της λαιμαργίας. Διέτασσε τους γονείς που θα είχαν ένα αδιόρθωτα πείσμονα και στασιαστικό γιο, να τον φέρουν στους πρεσβυτέρους της πόλεως και να τους πουν: «Ούτος ο υιός ημών είναι πεισματώδης και απειθής· δεν υπακούει εις την φωνήν ημών· είναι λαίμαργος και μέθυσος.» Προσέξτε τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τον λαίμαργο. Το ότι είναι πείσμων και στασιαστικός ασφαλώς φέρνει όνειδος στους γονείς του, τους ταπεινώνει στα μάτια των άλλων.—Δευτ. 21:18-21· παράβαλε με Παροιμίες 28:7.
Ο σκοπός του Προμηθευτού είναι ν’ απολαμβάνωμε όλοι καλή τροφή. Εν τούτοις, αν ένα άτομο άπληστα προσπαθούσε να καταναλώση τα πάντα μ’ ένα αδηφάγο τρόπο, δεν θα έδειχνε στοργή και αγάπη για τους άλλους. Και επειδή «ο Θεός είναι αγάπη,» αυτό θα ήταν σε αντίθεσι με τις ιδιότητες του Δημιουργού.—1 Ιωάν. 4:8.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩΜΕ ΤΗ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ
Η λαιμαργία καταδικάζεται από τον Θεό και δεν εναρμονίζεται με τη θεία ιδιότητα της αγάπης. Το υπερβολικό φαγητό, δεν μπορεί να φέρη αληθινή ικανοποίησι ούτε ευτυχία στον λαίμαργο. Αυτοί οι παράγοντες και μόνο πρέπει να υποκινήσουν το σκεπτόμενο άτομο ν’ αποφεύγη τη λαιμαργία. Αλλά υπάρχουν και άλλες αιτίες για να την αποφεύγη.
Ο λαίμαργος, επειδή είναι άπληστος, στερεί από τους άλλους τη μερίδα καλών πραγμάτων που τους ανήκει, τα οποία ο Ιεχωβά προμηθεύει έτσι ώστε να τ’ απολαμβάνουν όλοι. Σ’ ένα γεύμα, το λαίμαργο άτομο μπορεί να εμποδίση τους άλλους συνδαιτυμόνες να φάγουν ‘μέχρις ικανοποιήσεως.’ Γι’ αυτό τον λόγο, ο λαίμαργος μπορεί τελικά να καταφρονηθή. Με το να ικανοποιή την ιδιοτελή του επιθυμία, απομονώνεται στην πραγματικότητα από τους άλλους. Λόγω της απληστίας του, οι άλλοι μπορεί να τον αποφεύγουν. Έτσι, αν ένα άτομο θεωρή πολύτιμο τον σεβασμό και τη συναναστροφή άλλων ατόμων, θ’ αποφεύγη τη λαιμαργία. Αν δεν το κάνη αυτό, θα υποστή άσχημες συνέπειες προσωπικά.
Επειδή ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα με την κατάλληλη ικανότητα για τροφή, οποιαδήποτε υπερβολή μάς επηρεάζει δυσμενώς. Αυτό αναγνωρίζεται και στους ιατρικούς κύκλους σήμερα. Έτσι, η Εικονογραφημένη Ιατρική Εγκυκλοπαιδεία Υγείας, ανέφερε ότι το υπερβολικό φαγητό θα μπορούσε να συμβάλη σε υπερβολικό βάρος, το οποίο «προ πολλού έχει αναγνωρισθή ως παράγων που συμβάλλει σε πολλές ασθένειες, ιδιαίτερα μεταξύ των μεσηλίκων και των παρηλίκων.»
Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, εγνώριζε τις άσχημες φυσικές συνέπειες του υπερβολικού φαγητού. Γι’ αυτό, προειδοποιώντας τους μαθητάς του, είπε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης.» (Λουκ. 21:34) Μια τέτοια κατάστασις θα επηρεάση τη διάνοια και την καρδιά του ατόμου, θα τον κάνη οκνηρό, νωθρό και απρόσεκτο. Σ’ αυτή την κατάστασι, θα δείχνη νωθρότητα ως προς το θέλημα του Θεού και ίσως θα παραμελή πολύ τις ευθύνες του προς αυτόν. Το άτομο αυτό, αν δεν διορθώση την πορεία του, θα επιφέρη τη δυσμένεια του Θεού επάνω του και θα χάση τη ζωή του.
Οι άνθρωποι στις ημέρες του Νώε πριν από τον κατακλυσμό, επεδίδοντο σε φαγητό, οινοποσία και επιδίωξι απολαύσεων σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν επρόσεξαν την προειδοποίησι της επικειμένης καταστροφής, όπως την ανήγγειλε ο Νώε και η οικογένειά του. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι ζούσαν για να τρώγουν και να πίνουν. Ως αποτέλεσμα, έχασαν τη ζωή τους.—Ματθ. 24:37-39.
Στις ημέρες των αποστόλων του Ιησού Χριστού, φαίνεται ότι μερικοί επεδίδοντο σε υπερβολικό φαγητό. Έτσι, όταν ο Παύλος νουθέτησε τον Τιμόθεο και τον Τίτο ως προς το ποιοι θα μπορούσαν να υπηρετούν σε υπεύθυνες θέσεις μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, τους προειδοποίησε να μη διορίζουν άπληστα άτομα, και τόνισε ότι εκείνοι που θα επελέγοντο έπρεπε να είναι ‘άγρυπνοι.’ (‘Νηφάλιοι,’ Κείμενον, ‘Μετριοπαθείς σε συνήθειες’, ΜΝΚ) (1 Τιμ. 3:1-13· Τίτον 1:5-9) Προφανώς, απεκλείοντο οι λαίμαργοι. Αυτοί οι «πλεονέκται» δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. 1 Κορ. 6:9, 10.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩΜΕ ΤΗ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ
Ο Ιεχωβά δίνοντας στοργικές συμβουλές, λέγει: «Μη έσο μεταξύ οινοποτών, μεταξύ κρεοφάγων ασώτων· διότι ο μέθυσος και ο άσωτος θέλουσι πτωχεύσει.» (Παρ. 23:20, 21) Αν δεν θέλωμε να περιέλθωμε σε πνευματική φτώχεια, ίσως και σε υλική φτώχεια ακόμη, καλά θα κάνωμε ν’ ακολουθήσωμε αυτά τα λόγια και ν’ αποφεύγωμε τη λαιμαργία.
Σ’ αυτό τον καιρό, που η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους περιφρονεί τους νόμους του Θεού και στασιάζει εναντίον κάθε καλού πράγματος, όλοι εκείνοι που αγαπούν τη ζωή και θέλουν να κερδίσουν τη θεία επιδοκιμασία, πρέπει να προσέξουν τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος είπε: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις.» (1 Πέτρ. 4:3) Έτσι, τι πρέπει να κάνωμε τώρα; Όπως θέτει τα ζητήματα ο Παύλος, «η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· . . . Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, . . . Αλλ’ ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε [ιδιοτελώς και ίσως με λαιμαργία] περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής.»—Ρωμ. 13:12-14.
Όπως είδαμε, η λαιμαργία δεν δείχνει εκτίμησι για τη στοργική προμήθεια τροφίμων που έχει κάνει ο Θεός ώστε να τρώγη το ανθρώπινο γένος και να ικανοποιήται. Δεν δείχνει αγάπη για τον Θεό και για τον συνάνθρωπό μας. Επί πλέον, είναι επιβλαβής για την ευημερία και την ευτυχία μας. Συνεπώς, η πορεία της πρακτικής σοφίας διδάσκει ότι πρέπει ν’ αποφεύγωμε τη λαιμαργία.
Είναι αλήθεια ότι αν κάποιος έχη κάνει συνήθειά του να τρώγη υπερβολικά θ’ απαιτηθή πραγματική προσπάθεια για να ‘σηκωθή εγκαίρως από το τραπέζι’ κι έτσι ν’ αποφύγη το υπερβολικό φαγητό. Αλλά, έχοντας υπ’ όψιν κανείς ότι η Αγία Γραφή καταδικάζει τη λαιμαργία και ότι οι λαίμαργοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού πρέπει να σκεφθή πολύ σοβαρά αυτό το γεγονός. Ίσως απαιτηθή ζωηρή προσευχή για να μπορέση να υπερνικήση την τάσι να τρώγη υπερβολικά. Πρέπει να προσεύχεται, να ζητή το πνεύμα του Θεού και τη βοήθεια του Ιεχωβά για ν’ αναπτύξη τους καρπούς του πνεύματός του, που περιλαμβάνουν την εγκράτεια. (Λουκ. 11:13· Γαλ. 5:22, 23) Αλλά η αποφυγή της λαιμαργίας είναι πολύ σπουδαία και ο Ιεχωβά θα βοηθήση εκείνους που ζωηρά επιζητούν τη βοήθειά του σχετικά μ’ αυτό.
Σήμερα, επειδή πολλοί άνθρωποι δείχνουν πλεονεξία, άλλοι δεν έχουν αρκετή τροφή για να φάγουν ‘μέχρις ικανοποιήσεως.’ Ως αποτέλεσμα, μερικοί υβρίζουν τον Θεό, ισχυριζόμενοι ότι εκείνος κάνει τη ζωή πολύ δύσκολη γι’ αυτούς. Ο Ιεχωβά είναι ο μέγας Προμηθευτής Τροφίμων, και αναμένει να χρησιμοποιούνται αυτές οι προμήθειες με κατάλληλο σεβασμό και εκτίμησι.
Στο εγγύς μέλλον, ο Θεός, μέσω του Ιησού Χριστού και της Βασιλείας του, θα εξαλείψη τους λαίμαργους που περιφρονούν τον νόμο του. Τότε, εκείνοι που ακολούθησαν τη στοργική συμβουλή του Ιεχωβά και δεν συναναστρέφοντο με λαίμαργους, δεν θα πεινάσουν πια. Θ’ απολαμβάνουν την πλήρη εκπλήρωσι των θεοπνεύστων λόγων: «Εχόρτασε ο Ιεχωβά ψυχήν διψώσαν και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν από αγαθών.»—Ψαλμ. 107:9.