Η Παράβλεψις των Προειδοποιήσεων του Θεού Φέρνει Συμφορά

ΟΤΑΝ ο Θεός δίνη μια προειδοποίησι, δεν το κάνει αυτό χωρίς λόγο, ούτε το κάνει απλώς για να δείξη την εξουσία του. Το κάνει πάντοτε για το προσωπικό όφελος όλων εκείνων που ακούουν. Η προειδοποίησις θα τους προστατεύση από λύπη και δαπανηρά σφάλματα. Προτού εισέλθη το έθνος Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας, ο Θεός τους προειδοποίησε για τον κίνδυνο της παραβλέψεως του νόμου του, και προσέθεσε: «Διότι ούτος δεν είναι εις εσάς λόγος μάταιος· επειδή αύτη είναι η ζωή σας.»—Δευτ. 32:46, 47.

Επί πλέον, με το να προσέχωμε στις προειδοποιήσεις του Ιεχωβά, μαθαίνομε πώς αισθάνεται Εκείνος για ωρισμένα ζητήματα, πώς τα θεωρεί, και κατανοούμε τις οδούς του. Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο απ’ όλα τα πράγματα—να γνωρίζωμε τον Ιεχωβά Θεό συνεχώς, κι έτσι να ερχώμεθα σε μια πιο στενή σχέσι μαζί του. Μας λέγει να μη καυχώμεθα για τα πλούτη, τη σοφία ή τη δύναμι που μπορεί να έχωμε, «αλλ’ ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο, ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο ποιών έλεος, κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης· επειδή εις ταύτα ευαρεστούμαι.»—Ιερεμ. 9:23, 24· Ιωάν. 17:3, ΜΝΚ.

Οι προειδοποιήσεις που έδωσε ο Ιεχωβά, συχνά ήσαν υπό μορφή προφητειών, ή ήσαν εντολές που, στην πραγματικότητα ήσαν προφητικές. Μια περίπτωσις σχετικά μ’ αυτό, είναι η δήλωσις που έκανε για την Ιεριχώ μέσω του Ιησού του Ναυή, του διαδόχου του Μωυσέως και αρχηγού των στρατευμάτων του Ισραήλ. Ο Ιησούς του Ναυή είχε λάβει εντολή από τον Θεό να εξαλείψη τους Χαναναίους, κατοίκους της Γης της Επαγγελίας, επειδή τελούσαν υπερβολικά εξευτελιστική λατρεία του φύλου και ειδωλολατρικές, δαιμονιστικές τελετουργίες, και εμόλυναν τη γη με ανηθικότητα, ασθένειες και αιματοχυσία. (Δευτ. 20:15-18· Λευιτ. 18:24-30) Η Ιεριχώ ήταν η πρώτη πόλις που κυρίευσε ο στρατός του Ισραήλ στη γη. Έτσι, ήταν η ‘απαρχή’ (πρωτοκάρπια, ΜΝΚ) της καταλήψεως της γης Χαναάν. Όπως ακριβώς τα πρωτοκάρπια όλης της παραγωγής των Ισραηλιτών—σιτηρά, ζώα, κλπ, εθεωρούντο ιερά, ‘αφιερωμένα,’ έτσι έπρεπε να είναι και η Ιεριχώ. (Λευιτ. 23:10-14· Ιησ. Ναυή 6:17) Και όπως ακριβώς τα πρωτοκάρπια ήσαν ‘αφιερωμένα’ να προσφερθούν στον Ιεχωβά προτού ο γεωργός φάγη κάτι από τη συγκομιδή, έτσι και η Ιεριχώ έπρεπε να είναι πλήρως ‘αφιερωμένη,’ δεν έπρεπε να πάρουν τίποτα από την πόλι για προσωπική χρήσι. Γι’ αυτό, ο Ιησούς του Ναυή κατέστρεψε εντελώς και έκαψε την πόλι, και έφερε όλα τα μέταλλα της πόλεως στον ναό του Ιεχωβά (στη σκηνή).

Οι σύγχρονοι επισκέπται ίσως βρίσκουν ότι είναι δύ-οποίος εφαρμόσθηκε αργότερα, σχετικά με οποιαδήποτε πόλι του Ισραήλ που θα έπεφτε στην ειδωλολατρία. Μια τέτοια πόλις έπρεπε να γίνη ‘ανάθεμα.’ Οι κάτοικοί της έπρεπε να θανατωθούν και η πόλις να καή και να μην ανοικοδομηθή ποτέ. Τίποτα από την πόλι δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθή για οποιαδήποτε προσωπική χρήσι. Έπρεπε να θεωρήται από τους Ισραηλίτες ως κάτι τελείως βδελυκτό. Δεν έπρεπε ούτε για αστείο να σκεφθούν να χρησιμοποιήσουν τέτοια πράγματα.—Δευτ. 13:12-17.

Συνεπώς, όταν ο Ιησούς του Ναυή κατέστρεφε την πόλι της Ιεριχώ, εξέφερε έναν όρκο, λέγοντας: «Κατηραμένος ενώπιον του Κυρίου ο άνθρωπος, όστις αναστήση και κτίση την πόλιν ταύτην την Ιεριχώ· με τον θάνατον του πρωτοτόκου υιού αυτού θέλει βάλει τα θεμέλια αυτής, και με τον θάνατον του νεωτάτου υιού αυτού θέλει στήσει τας πύλας αυτής.»—Ιησ. Ναυή 6:26.

Τι εννοούσε ο Ιησούς του Ναυή; Τα λόγια του προφανώς δεν εσήμαιναν ότι η τοποθεσία στην οποία ευρίσκετο η Ιεριχώ, ‘πόλις των φοινίκων,’ δεν επρόκειτο να κατοικηθή, διότι ο ίδιος ο Ιησούς παρεχώρησε την τοποθεσία της Ιεριχώ στους Βενιαμίτες, και αναφέρεται αργότερα ως κατοικημένη περιοχή. (Κριτ. 3:13· 2 Σαμ. 10:5) Η έμφασις δίδεται σε μία περιτειχισμένη «πόλιν.» Τα λόγια του Ιησού του Ναυή δείχνουν ότι ανεφέρετο στην ανοικοδόμησι της πόλεως. Αυτό περιελάμβανε και την ανοικοδόμησι ενός τείχους. Όταν ανεφέρθη στην οικοδόμησι των θεμελίων, εννοούσε τα θεμέλια της περιτειχισμένης πόλεως. Το στήσιμο των πυλών της δεν εσήμαινε τοποθέτησι θυρών στα σπίτια, αλλά στήσιμο των πυλών της πόλεως, πράγμα που δεν θα μπορούσε να γίνη αν δεν υπήρχαν τείχη. Ο άνθρωπος που θα το έκανε αυτό, περιφρονώντας τον προφητικό όρκο του Ιησού, θα επλήρωνε το τίμημα με τον θάνατο του πρεσβυτέρου και του νεωτέρου γιου του. Αυτή η έκφρασις μπορεί να σημαίνη ‘όλους τους υιούς του,’ ώστε να μην έμενε κανείς που να συνεχίση το όνομά του στον Ισραήλ.

Αυτή ήταν μια ισχυρή προειδοποίησις, αλλ’ αγνοήθηκε τελείως αφότου ο Ισραήλ έπεσε σε χονδροειδή ειδωλολατρία. Στη διάρκεια της βασιλείας του Αχαάβ στο δεκάφυλο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, εισήχθη η Βααλολατρία. Μια ένδειξις του χαμηλού επιπέδου στο οποίο είχε πέσει ο Ισραήλ, ήταν η πράξις που έκαμε ο Χιήλ ο Βαιθηλίτης. Η αφήγησις λέγει: «Εν ταις ημέραις αυτού [του Αχαάβ] ωκοδόμησε Χιήλ ο Βαιθηλίτης την Ιεριχώ· έβαλε τα θεμέλια αυτής επί Αβειρών του πρωτοτόκου αυτού, και έστησε τας πύλας αυτής επί Σεγούβ του νεωτέρου υιού αυτού, κατά τον λόγον του Ιεχωβά, τον οποίον ελάλησε δια του Ιησού του υιού του Ναυή.»—1 Βασ. 16:34, ΜΝΚ.

Δεν μας λέγεται το αν οι υιοί του πέθαναν σε ατυχήματα που συνδέοντο με την ανοικοδόμησι των τειχών, ή με κάποιον άλλο τρόπο. Εν τούτοις, η δήλωσις του Ιησού του Ναυή απεδείχθη προφητική.

Όλες οι άλλες δηλώσεις του Θεού στον Λόγο του είναι, επίσης, βέβαιο ότι θα εκπληρωθούν. Επομένως, πρέπει προσεκτικά ν’ αποφεύγωμε τα πράγματα που ο Θεός λέγει ότι είναι επικίνδυνα. Μπορούμε να μάθωμε τα πράγματα που ο Θεός θεωρεί καλά και τα πράγματα που εκείνος θεωρεί βδελυκτά με το να εξετάσωμε προσεκτικά την Αγία Γραφή. Πρέπει να τρέφωμε τα ίδια αισθήματα μ’ εκείνον σχετικά με πράγματα που εκείνος καταδικάζει· πρέπει να εκπαιδεύσουμε την καρδιά μας και τη συνείδησί μας, ώστε να μην εχωμε καμμία κλίσι προς τα πράγματα εκείνα εναντίον των οποίων προειδοποιεί και πρέπει να μένωμε εντελώς μακρυά απ’ αυτά για ασφάλεια. Δεν πρέπει να καθυστερούμε, αλλά πρέπει ν’ αναλάβωμε άμεση ενέργεια για ν’ απαλλαγούμε από οποιαδήποτε σχέσι ή σύνδεσμο με πράγματα που αποδοκιμάζει ο Θεός. Ο Ιησούς Χριστός εγνώριζε πολύ καλά τι ευαρεστούσε και τι δυσαρεστούσε τον Πατέρα του. (Εβρ. 1:9) Είπε τα εξής: «Εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις αυτόν.» (Ιωάν. 8:29) Προσέξτε ότι αμέσως απέρριψε την εσφαλμένη συμβουλή του Πέτρου, και δεν τη σκέφθηκε ούτε για ένα δευτερόλεπτο. (Ματθ. 16:21-23) Απέδειξε αληθινά τα λόγια του Ιεχωβά: «Ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Ιεχωβά.» (Δευτ. 8:3· Ματθ. 4:4, ΜΝΚ) Η συμφορά που έπληξε τον Χιήλ τον Βαιθηλίτη, είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα της Αγίας Γραφής, που τονίζουν πόσο επικίνδυνο είναι να παραβλέπωμε τις προειδοποιήσεις του Θεού.