αποχαιρετισμού εδόθη από τον πρόεδρο της Εταιρίας. Είπε στο ακροατήριο του σταθμού ότι τα αγαθά νέα θα εκηρύττοντο με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Το επόμενο πρωί, αφού το πρόγραμμα ετελείωσε στις 8 π.μ., ο σταθμός WBBR διέκοψε απότομα τα κύματά του στον αέρα, τελειώνοντας έτσι τριάντα τρία χρόνια προαγωγής εκ μέρους του της ορθής λατρείας του Ιεχωβά Θεού.

Έπειτα έλαβα διορισμό να πάω στο Μπέθελ του Μπρούκλυν για να βοηθήσω στο τυπογραφικό εργοστάσιο. Τι αλλαγή, όμως, σχετικά με το μικρό εργοστάσιο στην Κόνκορντ Στρητ 18, στο οποίο είχα εργασθή για πρώτη φορά! Αντί αυτού, υπήρχαν τώρα δύο τεράστια, σύγχρονα κτίρια, καλά εξωπλισμένα με τα τελευταία και καλύτερα τυπογραφικά μηχανήματα, ικανά να τυπώνουν εκατομμύρια αντιτύπων κάθε εβδομάδα σε εικοσάδες γλωσσών για να προωθήσουν την ορθή λατρεία. Ασφαλώς εκπληρώνεται τώρα η προφητεία του Ιησού, όταν είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.»—Ματθ. 24:14.

Καθώς τώρα πλησιάζω την ηλικία των τριών τετάρτων του αιώνος και κυττάζω πίσω στα σαράντα ένα μου χρόνια της ολοχρονίου υπηρεσίας στο πιο επιθυμητό έργο που μπορεί ένας να κάμη, γνωρίζω ότι ο Ιεχωβά με ευνόησε καθώς εξακολούθησα να κάνω το μέρος μου στην προαγωγή της ορθής λατρείας. Γνωρίζω, επίσης, ότι θα ευνοήση όλους τους άλλους, που έρχονται σ’ επίγνωσι του θελήματός του και των σκοπών του, που αφιερώνουν τη ζωή τους στον Θεόν, και οι οποίοι έπειτα κάνουν το μέρος των στην προαγωγή της ορθής λατρείας.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι ήταν το εφόδ, για το οποίον συχνά γίνεται λόγος εν σχέσει με τους ιερείς του Ισραήλ, και ποιος τρόπος εχρησιμοποιείτο για να ερωτηθή ο Ιεχωβά, όπως αναφέρεται εις 1 Σαμουήλ 23:9-12;

Το υπόμνημα εις 1 Σαμουήλ 23:9-12 (ΜΝΚ) λέγει: «Και έμαθεν ο Δαβίδ ότι ο Σαούλ εμηχανεύετο κακόν εναντίον αυτού· και είπε προς τον Αβιάθαρ τον ιερέα, Φέρε ενταύθα το εφόδ. Και είπεν ο Δαβίδ, Ιεχωβά Θεέ του Ισραήλ, μετά βεβαιότητος ήκουσεν ο δούλος σου ότι ο Σαούλ ζητεί να έλθη εις Κεειλά, δια να εξολοθρεύση την πόλιν εξ αιτίας μου· θέλουσι με παραδώσει εις αυτόν οι άνδρες της Κεειλά; θέλει καταβή ο Σαούλ, καθώς ήκουσεν ο δούλος σου; Ιεχωβά Θεέ του Ισραήλ, φανέρωσον, δέομαι, προς τον δούλον σου. Και είπεν ο Ιεχωβά, Θέλει καταβή. Είπε πάλιν ο Δαβίδ, Θέλουσι παραδώσει οι άνδρες της Κεειλά εμέ και τους άνδρας μου εις την χείρα του Σαούλ; Και είπεν ο Ιεχωβά, Θέλουσι παραδώσει.»

Το εφόδ ήταν ένα ειδικό άνω μέρος ενδύματος, που φορούσε ο αρχιερεύς, στο πρόσθιο μέρος του οποίου ήταν τοποθετημένο το περιστήθιον της κρίσεως στολισμένο με δώδεκα πολύτιμους λίθους και περιείχε το Ουρίμ και το Θουμμίμ, ή ιερούς κλήρους. (Έξοδ. 28:6-30) Από το γεγονός ότι η απάντησις σε κάθε περίπτωσι στην αφήγησι που παρατίθεται εδώ επαναλαμβάνει τις λέξεις της ερωτήσεως, συμπεραίνομε ότι η απάντησις του Ιεχωβά σ’ εκείνον που ερωτούσε ήταν υπό την μορφή ενός Ναι ή ενός Όχι. Πώς ακριβώς το έδειχναν αυτό οι κλήροι δεν γνωρίζομε. Σημειώνομε, εν τούτοις, ότι η κατεύθυνσις του Ιεχωβά εδίδετο μόνο μέσω του δεόντως κεχρισμένου αρχιερέως του, και μόνο για ζητήματα εθνικής σπουδαιότητος.

Το εφόδ, που αναφέρεται σε συσχετισμό με το Ουρίμ και το Θουμμίμ, δεν πρέπει, εν τούτοις, να συγχέεται με το λινό εφόδ, που φορούσαν όλοι οι ιερείς, κατά καιρούς δε και άλλοι, όπως ο νεαρός Σαμουήλ, όταν διακονούσε στη σκηνή και ο Βασιλεύς Δαβίδ, όταν μετέφερε την κιβωτό της διαθήκης από τον οίκο του Ωβήδ-εδώμ στο Όρος Σιών. (1 Σαμ. 22:18· 2:18· 2 Σαμ. 6:14) Είναι πολύ πιθανόν ότι το εφόδ που φορούσε ο Αβιάθαρ, στην περίπτωσι που αναφέρεται εις 1 Σαμουήλ 23:9-12, ήταν το εφόδ εκείνο, που φορούσε ο πατήρ του Αχιμέλεχ και ο αρχιερεύς.

● Ποια είναι η σημασία του εδαφίου Εκκλησιαστής 10:11; Λέγει τα εξής: «Εάν ο όφις δαγκάνη χωρίς συριγμού, πλην και ο συκοφάντης καλήτερος δεν είναι.»

Αν ένα φίδι δαγκάση ένα γόητα φιδιών, προτού μπορέση να το γοητεύση, τότε δεν υπάρχει καμμιά ωφέλεια από το ότι αυτός είναι ένας γόης φιδιών. Αν γνωρίζη πώς να γοητεύη ένα φίδι και δεν το κάνη, τότε διατρέχει τον κίνδυνο να δαγκωθή και δεν τον ωφελεί καθόλου το ότι χειρίζεται αριστοτεχνικά τη γλώσσα του για να γοητεύη φίδια. Ομοίως, αν έχωμε τη δύναμι να προστατεύσωμε τον εαυτό μας χρησιμοποιώντας τη γλώσσα με τον ορθό τρόπο, αλλά δεν χρησιμοποιούμε τη γλώσσα έτσι και δαγκωνώμεθα ή πληγωνώμεθα, τότε δεν προκύπτει για μας κανένα πλεονέκτημα ή καμμιά ωφέλεια από το ότι έχομε την ικανότητα να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα για προστασία μας. Αν έχωμε γνώσι και κάποια ικανότητα, τότε για ν’ αποβούν αυτά ωφέλιμα σ’ εμάς, να μας προστατεύσουν από βλάβη ή απώλεια, πρέπει να τα χρησιμοποιούμε και δίχως αργοπορία. Είναι πολύ αργά να την χρησιμοποιήσωμε, όταν το κακό έχη γίνει. Παράβαλε με Εκκλησιαστήν 10:8.