Κεφάλαιο 17

Διορισμός και Εκπαίδευσις ενός Διαδόχου

 1, 2. (α) Σε ποιον τόπο έφυγε ο Ηλίας από την Ιεζάβελ, και γιατί; (β) Στο Όρος Χωρήβ, πως εδείχθη στον Ηλία ότι το έργο του δεν είχε τελειώσει, κι έτσι που τον τοποθετεί κατόπιν η Βίβλος;

Όταν ο Ηλίας έφυγε μακριά από τη Βασίλισσα Ιεζάβελ του Ισραήλ, ενόμιζε ότι ήταν καιρός να του αφαιρέση ο Ιεχωβά τη ζωή. Είχε σχηματίσει τη γνώμη ότι ο υπέρμετρος ζήλος του υπέρ του Ιεχωβά υπήρξε μάταιος. Έφυγε, όχι προς την Αίγυπτο, αλλά προς το «όρος του Θεού,» το Όρος Χωρήβ της Αραβίας. Αλλά το έργον του Ηλία στον Ισραήλ δεν είχε τελειώσει.

² Στο Όρος Χωρήβ ο Ιεχωβά επεσκέφθη τον Ηλία, ακριβώς όπως είχε επισκεφθή τον ποιμένα Μωυσή. «Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία;» Τίποτε, αλλ’ ήλθε για να διαφύγη τον θάνατο από τα χέρια των εχθρών. Ο Ιεχωβά τότε απήντησε στον Ηλία με μια σειρά επιδείξεων: ένα δυνατόν άνεμο, που έσχιζε όρη, ένα σεισμό, κατόπιν ένα πυρ. Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν ήταν σ’ αυτές τις δυναμικές επιδείξεις. Ύστερ απ’ αυτές ήλθε μια ήρεμη, χαμηλή φωνή. Μ’ εκείνη την ήρεμη, χαμηλή φωνή ο Ιεχωβά έδωσε εντολή στον Ηλία να κάμη ένα ειδικό έργο μέσα κι έξω από τον Ισραήλ: να χρίση τον Αζαήλ ως βασιλέα της Συρίας· να χρίση τον έγγονον του Νιμσί, ως βασιλέα του Ισραήλ και να χρίση τον Ελισσαιέ, γυιο του Σαφάτ, ως διάδοχό του, «ως προφήτην αντί σου.» Αυτή η εντολή για περαιτέρω σοβαρό έργο ανεζωογόνησε τον Ηλία από το αίσθημα της ηττοπαθείας. Ο επόμενος τόπος, όπου τον τοποθετεί η Γραφή, είναι πάλι στον Ισραήλ, στη γενέτειρά του περιοχή της Γαλαάδ, χρίοντας εκεί τον Ελισσαιέ.

 3. Στη σύγχρονη εκπλήρωσι, σε ποια συνάντησι έφυγε η τάξις του Ηλία στο 1918, και είχε τελειώσει το έργον των;

³ Στη σύγχρονη εκπλήρωσι, το έργον του Ηλία δεν ετελείωσε στο έτος 1918, η δε τάξις του Ηλία δεν εξέλιπε από την σκηνή. Την άνοιξι του έτους εκείνου ο Ιεχωβά, συνοδευόμενος από τον «άγγελον της διαθήκης» του, ήλθε στον πνευματικό του ναό για να τον καθαρίση και να κρίνη.a Η τάξις του Ηλία, φεύγοντας από τη σύγχρονη Βασίλισσα Ιεζάβελ εκείνο το έτος, έφυγε για συνάντησι με τον Ιεχωβά Θεό στον πνευματικό του ναό, στο «όρος του Θεού,» ως θα ελέγαμε. Δεν έπρεπε να λείψη από την ενεργό υπηρεσία του Θεού μέσα στην καρδιά ακριβώς του «Χριστιανικού κόσμου.»

 4. (α) Πώς και κάτω από ποιο είδος περιστάσεων η τάξις του Ηλία έλαβε εντολή να εργασθή περαιτέρω; (β) Με ποιο γεγονός υπ’ όψιν ετέθη ενώπιον της τάξεως του Ηλία ένας μεγάλος αγρός διακονικού έργου;

⁴ Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε στις 11 Νοεμβρίου 1918. Ήλθε ειρήνη. Τώρα, όχι με τρομακτικές εκδηλώσεις των φυσικών δυνάμεων όπως εκείνες που είχαν δοκιμάσει ο Μωυσής κι ο Ισραήλ στο Όρος Χωρήβ, όταν εδόθησαν οι Δέκα Εντολές, αλλά με τη γαλήνη του πρώτου μεταπολεμικού τους 1919 μ.Χ., ήλθε ο «ήχος λεπτού αέρος» από τις ήρεμες σελίδες του γραπτού Θείου λόγου, σελίδες που τώρα φωτίζονται περαιτέρω με το φως της προσφάτου εκπληρώσεως προφητειών. Πάλι στο έργον, μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο,» μάλιστα έξω από τον «Χριστιανικό κόσμο»! Αυτή ήταν η εντολή του Ιεχωβά στην τάξι του Ηλία. Χρίσατε τον Αζαήλ, τον Ιηού, τον Ελισσαιέ! Και κατόπιν, για να βεβαιώση ο Ιεχωβά την τάξι του Ηλία, όπως ακριβώς είχε διαβεβαιώσει και τον Ηλία πολύ πριν, εξήπλωσε ένα μεγάλο αγρό έργου ενώπιον της τάξεως του Ηλία, λέγοντας: «Αφήκα όμως εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα, όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ, και παν στόμα το οποίον δεν ησπάσθη αυτόν.»

 5. (α) Πώς, στο 1919, ελευθερώθηκαν για το περαιτέρω έργον Ηλία ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά και οι συγκρατούμενοί του; (β) Ποιο προφητικό δράμα ανεφέρθη ότι προεσκίαζε το περαιτέρω έργον επάνω γη για το κεχρισμένον υπόλοιπον, αλλά πώς η προσδοκία ενός συντόμου τέλους ετονίσθη;

⁵ Στις 25 Μαρτίου 1919, ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, μαζί με τους συγκρατουμένους του, απελύθη από το Ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο, με εγγύησι. Επέστρεψαν στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Στις 14 Μαΐου επετεύχθη η αθώωσίς των από τις Ιεζαβελικές συκοφαντίες, διότι οι καταδίκες των αναιρέθηκαν από το Ομοσπονδιακό δικαστήριο. Τώρα οι συνθήκες ενεργείας και οι ευκολίες για το έργον, που ήταν ενώπιον του Ηλία, αποκατεστάθησαν. Από τα τεύχη 1ης και 15ης Αυγούστου 1919, Η Σκοπιά, στο κύριο άρθρο της που απετελείτο από δύο μέρη υπό τον τίτλο «Μακάριοι οι Άφοβοι,» ετόνισε την επέκτασι του έργου στη γη για το κεχρισμένο υπόλοιπο. Εχρησιμοποίησε το προφητικό δράμα του Ηλία και του Ελισσαιέ ως βάσιν γι’ αυτή την προοπτική. Έγινε μια διεθνής συνέλευσις αυτών των σπουδαστών της Γραφής την 1η έως 8η Σεπτεμβρίου 1919, στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο. Το απόγευμα της Τετάρτης, 3 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Ι. Φ. Ρόδερφορδ ωμίλησε εκτενώς πάνω στο θέμα περί Ηλία και Ελισσαιέ και ενεθάρρυνε τους συγκεντρωμένους στη συνέλευσι να είναι άφοβοι για το έργο που ήταν ενώπιόν τους. Ωστόσο, ετονίσθη και η προσδοκία συντόμου τέλους του μελλοντικού έργου, με τις εξής παρατηρήσεις:

«Η λέξις ‘κόσμος’ σημαίνει τάξι πραγμάτων. Δίδομε μαρτυρία για την παρέλευσι της παλαιάς τάξεως και την έλευσι της νέας. . . . Πιστεύομε με πεποίθησι ότι το τέλος της πορείας της εκκλησίας πλησιάζει και ότι σε λίγο όλα τα μέλη της θα μετατεθούν από τη γη· ότι ο καιρός της θλίψεως, που είναι τώρα στον κόσμο, θα παύση τότε και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, που ανατέλλει με ίασι στις πτέρυγές του, θα φέρη παρηγοριά και ειρήνη κι ευλογίες στους λαούς.»

 6. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1919, ποιο πρόσθετο όργανο για το προκείμενο έργον ανηγγέλθη;

⁶ Το απόγευμα της Παρασκευής, 5 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ ανήγγειλε την επικείμενη έκδοσι ενός περιοδικού συνοδευτικού της Σκοπιάς, δηλαδή, του Χρυσού Αιώνος (ήδη περιοδικού Ξύπνα!) για να είναι ένα πρόσθετο έργο του προκειμένου μεγάλου έργου.

 7. Ποιο διεθνές είδωλο επεδοκίμασε ήδη ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου,» και τι είπε ο Ρόδερφορδ γι’ αυτό στη δημοσία ομιλία του της 7ης Σεπτεμβρίου 1919;

⁷ Την Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου, στις 3 μ.μ., ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ ωμίλησε σ’ ένα δημόσιο ακροατήριο από 7.000 άτομα περίπου, με θέμα «Η Ελπίδα της Στενοχωρημένης Ανθρωπότητος.» Ήδη ο Ιεζαβελικός κλήρος του «Χριστιανικού Κόσμού» είχε εκδηλωθή υπέρ του διεθνούς εκείνου ειδώλου, της Κοινωνίας των Εθνών. Ο Ρόδερφορδ, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδος Σταρ Τζόρναλ της πόλεως Σαντώσκη (Οχάιο), 8^ης Σεπτεμβρίου, «εβεβαίωσε τότε ότι η δυσμένεια του κυρίου είναι βέβαιον ότι θα επέλθη στην Κοινωνία των Εθνών, διότι ο κλήρος—Καθολικός και Προτεσταντικός—ισχυριζόμενος ότι εκπροσωπεί τον Θεό, εγκατέλειψε τον προορισμό του κι επεδοκίμασε την Κοινωνία των Εθνών, χαιρετίζοντάς την ως την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Χριστού επί της γης.»—Βλέπε Η Σκοπιά 1^ης Οκτωβρίου 1919, σελίδες 291-299 (στην Αγγλική).

 8. Όπως στην όρασι του ναού που είχε ο Ησαΐας, ποια απάντησι έδωσε το κεχρισμένο υπόλοιπον στην ερώτησι του Ιεχωβά, και πώς εξεπληρώθησαν σ’ αυτούς τα εδάφια Αποκάλυψις 11:11-13;

⁸ Το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων πολύ παρηγορήθη, ναι, συνεκινήθη με την προοπτική για περισσότερη Χριστιανική δράσι πριν από την επερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Όπως, όταν ο Ησαΐας είδε τον Ιεχωβά Θεό στον ναό της Ιερουσαλήμ, σε απάντησι της ερωτήσεως του Θεού: «Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς;» ανέλαβαν την απάντησι του Ησαΐα και είπαν: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησαΐας 6:1-8) Όλ’ αυτά είχαν μια αναζωογονητική επίδρασι στο επιζών κεχρισμένον υπόλοιπον. Κατά ένα τρόπον αυτοί ηγέρθησαν εκ νεκρών. Σ’ αυτούς επραγματοποιήθη το προφητικό όραμα της Αποκαλύψεως 11:11-13 περί των «δύο μαρτύρων» που έκειντο νεκροί «επί της πλατείας της πόλεως»:

«Και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού· και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας έπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς. Και ήκουσαν φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού λέγουσαν προς αυτούς, Ανάβητε εδώ. Και ανέβησαν εις τον ουρανόν εν τη νεφέλη· και είδον αυτούς οι εχθροί αυτών. Και κατ’ εκείνην την ώραν έγεινε σεισμός μέγας, και έπεσε το δέκατον της πόλεως, και εθανατώθησαν εν τω σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά· και οι λοιποί έγιναν έμφοβοι, και έδωκαν δόξαν εις τον Θεόν του ουρανού.»

 9. (α) Στο κεχρισμένο υπόλοιπο εδόθη κατανόησι ότι το έργο Ελισσαιέ επρόκειτο να γίνη από ποιον; (β) Την εποχή εκείνη σε τι συνεκεντρώθη το κύριο έργον του υπολοίπου, και ποια δραστηρία τάξις σήμερα έχει λάβει εντολή και εκπαιδεύεται σχετικώς;

⁹ Η προώθησις του έργου έγινε με σθένος, χαρά και αφοβία χάριν των επτά χιλιάδων του θρησκευτικού Ισραήλ, των οποίων τα γόνατα δεν εκάμφθησαν στον Βάαλ και των οποίων τα στόματα δεν εφίλησαν την εικόνα του. Στο κεχρισμένο υπόλοιπο εδόθη κατανόησις ότι το έργον του Ελισσαιέ δεν επρόκειτο να γίνη μετά την αναχώρησι της τάξεως της Νύμφης από τη γη για την ένωσί της με τον Νυμφίο, αλλ’ υπήρχε έργον για να γίνη από το ίδιο το πιστό κεχρισμένο υπόλοιπο. Ενώ το άγγελμα «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει» ανανεώθηκε κι εξακολούθησε να κηρύττεται και να δημοσιεύεται, εν τούτοις το κύριον έργον συνεκεντρώνετο στην επισυναγωγή όλων των πνευματικών Ισραηλιτών, που είχαν απομείνει κι εσυμβολίζετο από τους «επτά χιλιάδες» του αρχαίου Ισραήλ που ήσαν εναντίον του Βάαλ. Όπως ο Ηλίας έχρισε ή έδωκε εντολή στον Ελισσαιέ της Γαλαάδ να είναι διάδοχός του, έτσι και η τάξις του Ηλία έδινε τώρα πραγματικά εντολή σ’ εκείνους που εκτελούν σήμερα το έργον Ελισσαιέ. Όπως ο Ελισσαιέ υπηρέτησε τον Ηλία και «επέχεεν ύδωρ εις τας χείρας του Ηλία,» έτσι κι εκείνοι που διεξάγουν σήμερα το έργον του Ελισσαιέ υπηρέτησαν στις γραμμές της τάξεως του Ηλία κι έτυχαν θεοκρατικής εκπαιδεύσεως για να διεξαγάγουν οτιδήποτε από την εντολή που θ’ άφηνε η τάξις του Ηλία για να εκτελεσθή.—2 Βασιλέων 3:11.

10. Με ποιους ομίλους άρχισε πάλι τη συναναστροφή του ο Ηλίας, και σε ποιο προφητικό έργον έστρεψε την προσοχή του μετά το 1919 η τάξις του Ηλία;

¹⁰ Ο αρχαίος Ηλίας άρχισε, επίσης, πάλι τη συναναστροφή του με τους «υιούς των προφητών,» από τους οποίους υπήρχαν ομάδες σε τόπους όπως η Ιεριχώ, η Βαιθήλ και τα Γάλγαλα κοντά στη Βαιθήλ. Στους νεωτέρους χρόνους η τάξις του Ηλία διεξήγε τις λεγόμενες «σχολές προφητών» για την προπαρασκευή δημοσίων ομιλητών σε θέματα της Γραφής. Αλλά μετά το έτος 1919 η τάξις του Ηλία έστρεψε την προσοχή της στην προπαρασκευή όλων των μελών του κεχρισμένου υπολοίπου ώστε να ενασχοληθούν στο προφητικό έργον που προελέχθη στον Ιωήλ 2:28, 29.

11. (α) Τίνων τη συμμετοχή στην προφήτευσι προείπαν τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29; (β) Συνεπώς ποιους εξεπαίδευσε τώρα η τάξις του Ηλία να κηρύττουν σύμφωνα με το αποστολικό πρότυπο και σ’ εκπλήρωσι τίνος χαρακτηριστικού σημείου που αποδεικνύει τον «έσχατο καιρό»;

¹¹ Η προφητεία εκείνη προέλεγε ότι, ως αποτέλεσμα της εκχύσεως του πνεύματος του Ιεχωβά ‘επί πάσαν σάρκα’ στις έσχατες ημέρες, «θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και αι θυγατέρες σας . . . Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου.» Γυναίκες όσο και άνδρες εξεπαιδεύθησαν για να κηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι σύμφωνα με το αποστολικό πρότυπο. Γι’ αυτόν τον σκοπό η μεσεβδομαδιαία συνάθροισις Προσευχής, Αίνου και Μαρτυρίας μετετράπη τελικά σε μια εβδομαδιαία συνάθροισι Υπηρεσίας. Από το έτος 1920 κι εμπρός η κεχρισμένη τάξις του Ηλία διέκρινε ότι η αποστολή της ήταν να εκπληρώση το μεγάλο χαρακτηριστικό σημείο της συγχρόνου μαρτυρίας που δείχνει ότι ζούμε στον «έσχατο καιρό,» δηλαδή, το κατά Ματθαίον 24:14, που προφητεύει: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»

12. Ποια θρησκευτική καρποφορία παρήγαγε ο αμπελών του «χριστιανικού κόσμου» τότε, αλλά πώς το κεχρισμένο υπόλοιπο θα εδόξαζε τον Θεό;

¹² Ετονίσθη τότε πολύ το ζωτικά ζήτημα της καρποφορίας της Βασιλείας. Ο «Χριστιανικός κόσμος» παρήγε τους καρπούς μιας ανθρωποποίητης οργανώσεως ειρήνης. Υιοθετώντας την Κοινωνία των Εθνών απέρριψε τον βασιλικό Λίθο, που είχε τεθή στην ουράνια Σιών. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανετίθετο υποχρέωσις στο κεχρισμένο υπόλοιπο ν’ αποδειχθή «έθνος κάμνον τους καρπούς [της Βασιλείας].» (Ματθαίος 21:43) Όπως ο αρχαίος Ισραήλ, έτσι κι ο «Χριστιανικός κόσμος,» που ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός «αμπελών» του Θεού, παρήγαγε απλώς «αγριοστάφυλλα.» (Ησαΐας 5:1-7) Ο Ιησούς Χριστός και η αληθινή εκκλησία του ήσαν ο αληθινός αμπελών, του οποίου ο Ιεχωβά ήταν ο Καλλιεργητής. (Ιωάννης 15:1-8) Το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού αυτού αμπελώνος θα εδόξαζε τον Ιεχωβά Θεό τον Καλλιεργητή φέροντας πολλούς καρπούς της βασιλείας του.

13. Πώς ο Ρόδερφορδ ετόνισε την παραγωγή καρποφορίας της Βασιλείας στο τέλος της ομιλίας του στις 8 Σεπτεμβρίου 1922;

¹³ Σημειώστε την έμφασι που εδόθη σ’ αυτό στη δεύτερη διεθνή συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, το 1922. Στις 8 Σεπτεμβρίου, που ήταν «Η Ημέρα» της συνελεύσεως, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ μίλησε πάνω στο εδάφιο, «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθαίος 4:17) Στις τελευταίες παραγράφους της ομιλίας αυτής, ο Ρόδερφορδ είπε στις χιλιάδες του κεχρισμένου υπολοίπου που ήταν εκεί από μερικές χώρες:

«Τοιουτοτρόπως δυνάμεθα να ίδωμεν ότι όσοι ανήκουσιν εις την τάξιν του ναού, σαφώς προσδιορίζονται ως μάρτυρες του Κυρίου κατά τον χρόνον τούτον, . . . αφόβως κηρύττοντες το άγγελμα, «Η Βασιλεία των ουρανών ήγγικεν». . . . Από του 1914 ο Βασιλεύς της δόξης ανέλαβεν εις εαυτόν την μεγάλην αυτού δύναμιν και βασιλεύει. . . . Πιστεύετε ότι ο Βασιλεύς της δόξης ήρχισε την βασιλείαν του; [Φωνές, Ναι!] Τότε λοιπόν επιστρέψατε και πάλιν εις τον αγρόν της δράσεως, ω σεις οι υιοί του Υψίστου! Περιβληθήτε την πανοπλίαν σας! Εστέ εγκρατείς, άγρυπνοι, ενεργητικοί, εστέ γενναίοι! Εστέ πιστοί και αληθείς μάρτυρες του Κυρίου. Εξέλθετε εις την μάχην, έως ότου παν ίχνος της Βαβυλώνος θέλει εξαλειφθή. Διακηρύξατε το άγγελμα εις τους εγγύς και εις τους μακράν. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίση ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Βασιλεύς των Βασιλέων και Κύριος των κυρίων. Αύτη είναι η ημέρα πασών των ημερών. Ιδού ο Βασιλεύς βασιλεύει. Σεις είσθε οι διαγγελείς αυτού. Επομένως Κηρύξατε, Κηρύξατε, Κηρύξατε, τον Βασιλέα και την Βασιλείαν αυτού.»—Βλέπε τεύχος Σκοπιάς 1ης Νοεμβρίου 1922, σελίδες 337-338.

14. Ποιο ερώτημα ήγειρε το τεύχος της Σκοπιάς 15ης Ιανουαρίου 1926, και για την ημέρα σε τι επέστησε την προσοχή;

¹⁴ Στο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά 5ης Ιανουαρίου 1926, το κύριο άρθρο που εμφανίσθηκε είχε τον τίτλο «Ποιος θα Τιμήση τον Ιεχωβά;» Η 40ή παράγραφος αυτού έλεγε: «Εφ’ όσον η ημέρα πλησιάζει δια τον Κύριον τον Θεόν ημών ίνα αποκαταστήση το όνομα αυτού, είναι προνόμιον εκείνων οίτινες είναι εκ της τάξεως του ναού, και συνεπώς της Σιών, να υψώσωσι τας φωνάς των και να είπωσιν εις τους λαούς αναφορικώς με τον Θεόν και την θαυμασίαν αυτού βασιλείαν.»

15. Σχετικά με το ζήτημα μεταξύ των συγχρόνων συμβολικών αμπελώνων, πώς έγινε κακή μεταχείρισις του Ναβουθαί και του αμπελώνος του, και τι είχε να πη σχετικά μ’ αυτό ο Ηλίας;

¹⁵ Αυτό το ζήτημα μεταξύ της ψευδούς θρησκευτικής αμπέλου και της αληθινής πνευματικής αμπέλου του Θεού εξεικονίσθηκε με τον αμπελώνα του Ναβουθαί, του οποίου το όνομα σημαίνει «Καρποί.» Ο αμπελών του ήταν σε θεόδοτη γη κληρονομημένη από τους προπάτοράς του· ο δε Ναβουθαί δεν ήθελε ν’ αποχωρισθή απ’ αυτόν, σύμφωνα με τον νόμο του Ιεχωβά. Ο Βασιλεύς Αχαάβ ήθελε τη γη εκείνη, που συνώρευε με το ανάκτορό του στην Ιεζραέλ. «Μη γένοιτο εις εμέ παρά Ιεχωβά,» είπε ο Ναβουθαί στον Βασιλέα Αχαάβ, «να δώσω την κληρονομίαν των πατέρων μου εις σε!» Ενέμεινε στη θεοκρατική διάταξι του Ιεχωβά για τον Ισραήλ. Τότε η Βασίλισσα Ιεζάβελ παρενέβη στο ζήτημα κι ενήργησε ώστε να κατηγορηθή δημοσία ο Ναβουθαί ότι εβλασφήμησε τον Θεό κι εστασίασε εναντίον του βασιλέως του Ισραήλ. Ο Ναβουθαί, αφωσιωμένος στον Ιεχωβά, ελιθοβολήθη μέχρι θανάτου μαζί με τους κληρονόμους του, τους γυιους του· η δε Βασίλισσα Ιεζάβελ κατηύθυνε τον Βασιλέα Αχαάβ να πάρη τον αμπελώνα του Ναβουθαί ως κρατική ιδιοκτησία. Ο προφήτης Ηλίας, απεσταλμένος παρά του Ιεχωβά, ενεφανίσθη στον αμπελώνα ενώπιον του Αχαάβ. Απήγγειλε την παρά του Ιεχωβά κατάκρισι αυτής της ρυπαρής συνωμοσίας εναντίον της ζωής και της καρποφόρου ιδιοκτησίας ενός από το υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ωμίλησε περί τρομερής τιμωρίας που θα επήρχετο στον Βασιλέα Αχαάβ, στον οίκον του και στην Ιεζάβελ.

16. Γιατί οι σύγχρονοι πολιτικοί κυβερνήται επεθύμησαν τον συμβολικόν αμπελώνα της τάξεως Ναβουθαί, και πώς ο Ιεζαβελικός κλήρος ενήργησε ν’ αποκτήσουν οι πολιτικοί ό,τι ανήκε στον Ιεχωβά Θεό;

¹⁶ Στα έτη που επακολούθησαν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η αυτοδιάθεσις των λαών κι ο εθνικισμός ενήργησαν ως ισχυρές δυνάμεις στους λαούς. Ο «Χριστιανικός κόσμος,» προτάσσοντας τον άνθρωπο από τον Θεό, ενέμεινε στον εθνικισμό. Το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως ο Ναβουθαί, παρήγαγε τους καρπούς της πνευματικής αμπέλου του Ιεχωβά, κηρύττοντας και διαδίδοντας τα συμφέροντα της Βασιλείας. Οι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» θέλησαν να ελέγχουν την περιοχή της δράσεως της συγχρόνου τάξεως Ναβουθαί, μη αφήνοντας την καρποφορία της Βασιλείας να συνυπάρχη ή να ευημερή παράλληλα με την εθνικιστική, Βααλιστική κίνησι. Η τάξις του έμεινε σταθερή υπέρ της διατάξεως του Ιεχωβά και της διατηρήσεως της πνευματικής αμπέλου των καρπών της Βασιλείας. Τότε ο Ιεζαβελικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» συνώμοσε με τους πολιτικούς άρχοντας εναντίον των κεχρισμένων αυτών, που φέρουν τους καρπούς της Βασιλείας. Η σύγχρονη Ιεζάβελ εχρησιμοποίησε την επιρροή της στις πολιτικές κυβερνήσεις. Παρέστησε τους καρποφόρους κληρονόμους της Βασιλείας ως αντιχριστιανικούς βλασφημητάς, ως ανθρώπους που αντιπατριωτικώς εμποδίζουν την επέκτασι των εθνικιστικών σκοπών, ως στασιαστάς. Με αυτό τον τρόπο έκαμε να λιθοβοληθούν μέχρι θανάτου ως προς τη φήμη και την καλή επιρροή τους μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο.» Προσεπάθησε ν’ αντιδράση στην καρποφορία του κεχρισμένου υπολοίπου, που δεν ήθελε να υποκλίνεται στον σύγχρονο Βααλισμό, ο οποίος είναι, στην πραγματικότητα, λατρεία του Διαβόλου. Εζήτησε για τους ανθρώπους ό,τι ανήκε στον Θεό.—Πράξεις 5:29.

17. Ως διαμαρτυρία σ’ αυτή την κακομεταχείρισι, ποια καταδίκη η τάξις του Ηλία έπρεπε ν’ απαγγείλη;

¹⁷ Αυτό απήτησε για την τάξι του Ηλία να κάμη έντονη διαμαρτυρία. Κατέστησε αναγκαίο γι’ αυτούς να τονίσουν από τον προφητικό λόγο του Ιεχωβά τις καταστρεπτικές συνέπειες, που θα προήρχοντο απ’ αυτή τη διάπραξι επιθέσεως εναντίον του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά, της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Η καταδίκη του πολιτικού στοιχείου και του κληρικού στοιχείου σε βίαιη καταστροφή έπρεπε ν’ απαγγελθή.

18. Ποιο παράδειγμα αυτού έλαβε χώραν στο Λονδίνο, Αγγλίας, στη διάρκεια της Διεθνούς Συνελεύσεως του 1926;

¹⁸ Ως παράδειγμα, στη διεθνή συνέλευσι του Λονδίνου (Αγγλίας), 25-31 Μαΐου 1926, στη δημοσία διάλεξι πάνω στο θέμα «Διατί οι Παγκόσμιες Δυνάμεις Κλονίζονται—Η Θεραπεία,» ο ομιλητής Ρόδερφορδ είπε:

«Οι κληρικοί είναι οι μάλλον αξιόμεμπτοι πάντων εκείνων οίτινες αποτελούσι τας ιθυνούσας δυνάμεις του κόσμου. Εφόσον αξιούσιν ότι είναι οι διδάσκαλοι του Λόγου του Θεού, το καθήκον των ήτο να γνωρίσωσι την αλήθειαν και να είπωσι ταύτην εις τους άλλους. Πλην ούτοι τουναντίον παρεκίνησαν τους άρχοντας της γης να μοιχεύωσι μετά των αποστατών εκκλησιαστικών συστημάτων, και εμέθυσαν τους ακολούθους των δια των ψευδών διδασκαλιών των. . . . Νυν δε οι εκκλησιαστικοί μισούνται υπό των άλλων ιθυνόντων παραγόντων και μετ’ ου πολύ το μίσος των θα εκδηλωθή κατά πολύ εμφανέστερον τρόπον.—Αποκάλυψις 17:16-17.

Το πραγματικόν αίτιον των επικρατουσών θλίψεων επί της γης είναι διότι οι άρχοντες απέρριψαν τον νομίμως κεχρισμένον Βασιλέα του Θεού και απηρνήθησαν την βασιλείαν του. Εμμένοντες ούτοι εις την περιφρονητικήν ταύτην στάσιν των έναντι του Θεού, ο Θεός διεκήρυξεν ότι θέλει συντρίψει αυτούς ως σκεύη κεραμέως. (Ψαλμός 2:9) Αστοχούντες ούτοι να δώσωσι την δέουσαν προσοχήν εις ταύτην ο Κύριος Ιησούς διεκήρυξεν ότι θέλει επακολουθήσει καιρός τρομεράς θλίψεως οίαν ουδέποτε ο κόσμος άλλοτε εγνώρισε, και ότι αυτή θέλει είσθαι η εσχάτη θλίψις επί της γης.—Ματθαίος 24:21, 22

Πάντα τα έθνη και αι βασιλείαι της γης ολοταχώς βαίνουσι προς την μεγάλην μάχην του Θεού του Παντοκράτορος.»—Βλέπε Η Σκοπιά 15ης Αυγούστου 1926, σελίδες 248, 249.

19. (α) Σε ποια δημοσία συνέλευσι, ποια διεθνή οργάνωσι εξέθεσε ο Ρόδερφορδ; (β) Το επόμενο έτος ποια αποτελεσματική επέκτασις του έργου κηρύγματος έγινε, και γιατί προέκυψαν πολλές δικαστικές μάχες;

¹⁹ Σ’ αυτή την ίδια δημοσία διάλεξι ο Ρόδερφορδ εξέθεσε την Κοινωνία των Εθνών, την οποίαν οι θρησκευτικοί κληρικοί εχαιρέτισαν ως την «πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού επί της γης.» Αλλ’ ο Ρόδερφορδ είπε: «Ο Διάβολος είναι ο πατέρας της,» κι εξέθεσε Βιβλικές προφητείες, που προέλεγαν την καταστροφή της. Η εισδοχή της μεταπολεμικής Γερμανίας στην Κοινωνία των Εθνών στις 8 Σεπτεμβρίου 1926, δεν συνετέλεσε στην αποσόβησι αυτής της καταστροφής, ούτε η εισδοχή της Κομμουνιστικής Ρωσίας στις 17 Σεπτεμβρίου 1934. Μετά την εισδοχή της ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Κοινωνία, και συγκεκριμένως το έτος 1927, η κήρυξις των αγαθών νέων της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι την Κυριακή κατέστη μια εξέχουσα μορφή του έργου της τάξεως του Ηλία σε όλον τον κόσμο. Αυτό ειδικά εξήγειρε την οργή, αγανάκτησι κι εναντίωσι του Ιεζαβελικού κλήρου, ο οποίος ειργάσθη μέσω των πολιτικών, της αστυνομίας και των δικαστών σε μια προσπάθεια να σταματήση την παραγωγική αυτή επέκτασι του κηρύγματος της Βασιλείας. Προέκυψαν πολλές δικαστικές μάχες.

20. Πώς η εξαγγελία των κρίσεων του Θεού έφθασε στο κατακόρυφο με την έκδοσι του βιβλίου Φως το 1930;

²⁰ Απτόητη η τάξις του Ηλία, εξήγγειλλε πιο σθεναρά από πριν τις κρίσεις του λόγου του Ιεχωβά εναντίον του συγχρόνου Βασιλέως Αχαάβ και της Βασιλίσσης Ιεζάβελ. Αυτό εκορυφώθη στο έτος 1930, όταν, στις 30 Ιουλίου και 11 Αυγούστου, οι Τόμοι 1 και 2 του βιβλίου Φως διενεμήθησαν στην οικογένεια των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Οι δύο αυτοί τόμοι ήσαν κυρίως μια εδάφιον προς εδάφιον εξήγησις ολοκλήρου του τελευταίου βιβλίου της Γραφής, που έχει τον τίτλον, Αποκάλυψις. Με αξιόλογα σύμβολα εξεικονίζει τις πληγές που εκχέονται στον «Χριστιανικό κόσμο» και την τελική καταστροφή της «ωργανωμένης Χριστιανοσύνης» του ως μιας πόρνης μαζί με τους πολιτικούς εραστάς της στη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

21. Τον μήνα που εξεδόθη για γενική διανομή το βιβλίο Φως, ποια πολιτική εξέλιξις έδειξε ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» ήταν σε αναταραχή όμοια με τις διενέξεις του Βασιλέως Αχαάβ με τη Συρία;

²¹ Τον Σεπτέμβριο του 1930 το βιβλίο Φως εξεδόθη για γενική διανομή. Τον ίδιο μήνα στις Βουλευτικές εκλογές της Δημοκρατικής Γερμανίας οι Χιτλερικοί και οι Κομμουνισταί εκέρδισαν αξιόλογο αριθμό εδρών στο Γερμανικό Ράισταγ [Βουλή]. Κατήφεια επεκάθησε στο Λονδίνον της Αγγλίας. Η Κοινωνία των Εθνών ανησύχησε. Τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα εθορυβήθησαν. Η δημοκρατική Δύσις του «Χριστιανικού κόσμου» έγινε περισσότερο έμφοβη από την αυξανόμενη αναταραχή που προήρχετο από τα ριζοσπαστικά στοιχεία, τόσο τα εθνικιστικά όσο και τα κομμουνιστικά, όπως στις διενέξεις του Αχαάβ με την επιθετική κυβέρνησι της Συρίας.

22. (α) Το 1931 ποιο όνομα ενεκολπώθη η τάξις του Ηλία, και σε ποια Γραφική βάσι; (β) Με την έκδοσι του βιβλίου Διεκδίκησις (τρεις τόμοι) ποιο εκτελεστικό έργο ειδικά εξετέθη, κι επίσης ποιο έργο διασώσεως προκαταρκτικά γι’ αυτό;

²² Στο έτος 1931, η τάξις του Ηλία, το κεχρισμένο υπόλοιπο, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου,» συνηγμένη σε διεθνή συνέλευσι στο Κολόμβους, Οχάιο, 24-30 Ιουλίου, απετίναξε όλα τα ονειδιστικά ονόματα, που είχε επισωρεύσει επάνω της ο Ιεζαβελικός κλήρος και τότε ενεκολπώθη ένα όνομα με Βιβλική βάσι, «μάρτυρες του Ιεχωβά.» Αυτό βασίζεται στα λόγια του Ιεχωβά προς τον λαό της διαθήκης του, στον Ησαΐα 43:10-12. Κατόπιν στην ίδια συνέλευσι εξεδόθη ο πρώτος τόμος του βιβλίου «Διεκδίκησις.» Αυτό παρουσίαζε την εξήγησι των πρώτων είκοσι τεσσάρων κεφαλαίων της προφητείας του Ιεζεκιήλ, και περιέγραφε εκφραστικά την καταστροφή της Ιεζαβελικής θρησκείας του «Χριστιανικού κόσμου.» Επίσης, ετόνιζε ένα έργον που έπρεπε ν’ αρχίση αμέσως, για να διασωθούν απ’ αυτή την καταστροφή εκείνοι που πενθούσαν ειλικρινά για τη μη χριστιανικότητα της θρησκευτικής οργανώσεως του «Χριστιανικού κόσμου.» Το επόμενο έτος εξεδόθησαν οι υπόλοιποι δύο τόμοι του βιβλίου Διεκδίκησις. Ο τρίτος τόμος αυτού του έργου, στο κεφάλαιο Ι΄, που έφερε τον τίτλο «Ο Εκτελεστής Του» (σελίδες 9-104) εξέθετε μια περιγραφή της εκτελέσεως της κρίσεως του Ιεχωβά, που απηγγέλθη από τον Ηλία εναντίον του Βασιλέως Αχαάβ και της Βασιλίσσης Ιεζάβελ, και το πώς αυτή θα εξεπληρώνετο στην εποχή μας. Ο «Χριστιανικός κόσμος» και η Κοινωνία των Εθνών του δεν επρόκειτο να επιτύχουν.

23. (α) Αν και ο οίκος του Βασιλέως Αχαάβ επέζησε από τον θάνατό του, τι δεν έπρεπε ο βασιλικός αυτός οίκος να κάμη; (β) Πώς ο Ηλίας επέδειξε την υπεροχή του Ιεχωβά υπεράνω του ψευδούς θεού του πρώτου διαδόχου του Αχαάβ;

²³ Ο θάνατος του Βασιλέως Αχαάβ από ένα Συριακό βέλος δεν συνωδεύθη από την καταστροφή ολοκλήρου του βασιλικού του οίκου και της βασιλίσσης του, Ιεζάβελ. Αλλ’ ο οίκος του δεν θα μπορούσε να επιτύχη. Ο γυιος του Οχοζίας ανήλθε στον θρόνο, αλλά μέσα σε δύο χρόνια υπέστη ένα ατύχημα. Ο Ηλίας διεμήνυσε σ’ αυτόν τον λατρευτή του Βάαλ ότι δεν θα επανεύρισκε την υγεία του. Ο βασιλεύς έστειλε δύο φορές να συλλάβη τον Ηλία. Ο Ηλίας και πάλι επέδειξε την υπεροχή του Ιεχωβά Θεού υπεράνω του Βεελζεβούλ, του ψευδούς θεού του Βασιλέως Οχοζία, κάνοντας να καταβή πυρ από τον ουρανό και να καταφάγη κάθε ομάδα. Ο Βααλιστικός βασιλεύς δεν είχε εξουσία στον Ηλία, εκτός αν ο Ιεχωβά Θεός επέτρεπε στον βασιλέα να τη χρησιμοποιήση. Έτσι ο Ιεχωβά είπε στον Ηλία να πάη με την τρίτη ομάδα στρατιωτών και να επιδώση προσωπικά το μήνυμα κατά του αποστάτου βασιλέως. Κατόπιν ο Βασιλεύς Οχοζίας πέθανε, χωρίς διάδοχο στον θρόνο. Αυτό ανάγκασε του αδελφό του Ιωράμ ν’ αναλάβη τον θρόνο του Ισραήλ.

24. Ποια εξουσία είχαν επάνω στην τάξι του Ηλία οι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου,» και τι είδος αγγέλματος ήταν υποχρεωμένη η τάξις του Ηλία να επιδώση στους άρχοντας;

²⁴ Ομοίως και η τάξις του Ηλία, το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι πολιτικοί άρχοντες δεν είχαν πραγματική εξουσία σ’ αυτούς τους αφιερωμένους ανθρώπους του αληθινού Θεού εκτός αν Αυτός τους την παραχωρούσε. Η τάξις του Ηλία δεν έχει ευνοϊκό άγγελμα για την ανάρρωσι και την επιβίωσι των πολιτικών αρχόντων του «Χριστιανικού κόσμου,» που λατρεύει τον Βάαλ σε συνεργασία με τον Ιεζαβελικό κλήρο. Η τάξις του Ηλία θα υπήκουε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους, και θα επέδιδε αμιγές το άγγελμά του περί κρίσεως θανάτου και καταστροφής για τους λατρευτάς του Βάαλ.

25. Αν πολιτικές εξουσίες προσπαθούσαν να καταστρέψουν την τάξι του Ηλία, τι θα εσήμαινε αυτό γι’ αυτές τις εξουσίες, και ποιο έξοχο παράδειγμα αυτού υπήρξε στην περίπτωσι του δικτάτορος Χίτλερ;

²⁵ Αν κάποιες πολιτικές εξουσίες προσπαθούσαν να καταστρέψουν την τάξι του Ηλία επειδή επιδίδει άφοβα το θείον αυτό άγγελμα κρίσεως, αυτό θα εσήμαινε καταστροφή δια χειρός του Θεού γι’ αυτούς τους διώκτας. Αυτό ήταν το νόημα του μηνύματος, που εστάλη στον Εθνικοσοσιαλιστή δικτάτορα Χίτλερ, που είχε τολμήσει να σταματήση το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία, καταλαμβάνοντας τις θρησκευτικές ιδιοκτησίες των και προσπαθώντας να τους καταπνίξη. Στις 7 Οκτωβρίου 1934, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και μέσα στη Γερμανία και σε όλον τον κόσμο, συνήχθησαν στους τόπους συναθροίσεώς των κι έστειλαν με τηλεγραφήματα, ραδιογραφήματα και άλλα μέσα ταχείας διαβιβάσεως το επόμενο μήνυμα:

«Κυβέρνησιν Χίτλερ Βερολίνον Γερμανίας: «Η κακομεταχείρισις από σας των μαρτύρων του Ιεχωβά συγκλονίζει όλους τους καλούς ανθρώπους της γης και δυσφημεί το όνομα του Θεού. Απόσχετε από περαιτέρω διωγμό των μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλιώς ο Θεός θα καταστρέψη σας και το εθνικό σας κόμμα. Μάρτυρες του Ιεχωβά———.»

26. Πώς ο Χίτλερ επεζήτησε μεγαλύτερη ελευθερία πολιτικής ενεργείας, αλλά τι συνεχίσθηκε να γίνεται στη Γερμανία;

²⁶ Ύστερ’ από μια μόλις εβδομάδα ο Χίτλερ απέσυρε την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία από την Κοινωνία των Εθνών, για να έχη μεγαλύτερη ελευθερία δράσεως. Αλλά το έργον της τάξεως του Ηλία συνεχίσθηκε, ακόμη και κάτω από την επιφάνεια στη Χιτλερική Γερμανία.

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

27, 28. (α) Ως τον θάνατο του Βασιλέως Οχοζία, τι ακούμε για τον Ελισσαιέ; (β) Ως πότε ο Ελισσαιέ έδειξε ότι επιθυμούσε να είναι μαζί με τον Ηλία, και πώς διέσχισαν τον Ιορδάνη Ποταμό;

²⁷ Στο αρχαίο προφητικό δράμα ο Ελισσαιέ διηκόνησε τον προφήτη Ηλία για λίγα χρόνια, χωρίς καμμιά ειδική μνεία ή εξαιρετική ιδιότητα. Αφού πέθανε ο Οχοζίας, ο γυιος του Βασιλέως Αχαάβ, και έγινε βασιλεύς του Ισραήλ, ο αδελφός του Ιωράμ, ήλθε ο καιρός ν’ αναληφθή ο Ηλίας και να τον διαδεχθή ο Ελισσαιέ στην προφητική διακονία.

²⁸ Στο ταξίδι του Ηλία προς το μέρος της αναλήψεώς του, ο Ελισσαιέ ηρνήθη να μείνη πίσω με τους γυιους των προφητών στα Γάλγαλα, στη Βαιθήλ και στην Ιεριχώ. Επιθυμούσε να είναι με τον κύριό του τον Ηλία, όταν θα ανελαμβάνετο, και να έχη το όφελος της εκπαιδεύσεως και διδαχής του ως το τέλος. Έφθασαν και οι δύο στη δυτική όχθη του Ιορδάνου Ποταμού. Ο Ηλίας έλαβε τη μηλωτή του, την περιετύλιξε κι εκτύπησε τα ύδατα. Αυτά θαυματουργικά διεχωρίσθησαν για να διανοίξουν δρόμο για διάβασι πεζή.

29. (α) Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πόσον καιρό επροχώρησε το έργον σύμφωνα με ανθρωπίνη προσδοκία, και πού ενόμιζαν ότι ήταν το τέλος του σύμφωνα με τη δήλωσι του Ρόδερφορδ; (β) Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, ποιος εξεπαιδεύετο, και σύμφωνα με ποια εντολή;

²⁹ Στα έτη, που επακολούθησαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το έργον της τάξεως του Ηλία συνεχίσθηκε σε πολύ μακρότερο χρόνο απ’ όσο ανεμένετο ανθρωπίνως. Το τέλος του έργου ενομίζετο ότι δεν θα επήρχετο το μακρινό μέλλον. Παραδείγματος χάριν, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έλαβε τηλεγράφημα στις 26 Απριλίου 1933, που τον ειδοποιούσε ότι οι Χιτλερικές δυνάμεις κατέσχεσαν τα μηχανήματα του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας. Αυθημερόν ο Ρόδερφορδ εδήλωσε στην οικογένεια των κεντρικών γραφείων του Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης, ότι, αν αυτό ήταν το τέλος του έργου στη Γερμανία, αυτό θα εσήμαινε ότι η μεγάλη τελική μάχη μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και της οργανώσεως του Σατανά ή Διαβόλου ήταν τότε πλησίον. Σε όλα εκείνα τα χρόνια οι κεχρισμένοι, τους οποίους ο Ιεχωβά θα ευηρεστείτο να χρησιμοποιήση σε μελλοντικό έργον στη γη, εξεπαιδεύοντο σε πλήρη αρμονία με τη Θεία εντολή που ανετέθη στην τάξι του Ηλία, στην τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Επακολούθησε η συνέλευσις της Ουάσιγκτων 31 Μαΐου έως 3 Ιουνίου 1935.

30. Ποιος προσεκλήθη με ιδιαίτερη μνεία σ’ αυτή τη συνέλευσι Ουάσιγκτων του 1935, και ποιοι μεταξύ αυτών εβαπτίσθησαν εκεί;

³⁰ Ως προειδοποίησις γι’ αυτή τη σπουδαία συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά εζητήθη επανειλημμένως από τα φιλικά εκείνα άτομα, που εξεικονίζοντο από τον Ιωναδάβ, τον φίλο του Βασιλέως Ιηού του Ισραήλ, να ενωθούν με το υπόλοιπο των κεχρισμένων πνευματικών Ισραηλιτών σ’ αυτή τη συνέλευσι, στην πρωτεύουσα πόλι του έθνους, με τα εξής λόγια: «Έως τώρα λίγοι Ιωναδαβίται είχαν το προνόμιο να παρακολουθήσουν μια συνέλευσι, η δε συνέλευσις της Ουάσιγκτων μπορεί να είναι μια πραγματική παρηγοριά και ωφέλεια σ’ αυτούς.» (Η Σκοπιά 1935, σελίδες 98, 110, 127, 130) Μεταξύ εκείνων που παρευρέθησαν «ήταν ένας μέγας αριθμός Ιωναδαβιτών που εσυμβόλισαν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα.»—Η Σκοπιά, 1ης Ιουλίου 1935, σελίς 194 (στην Αγγλική).

31. Το απόγευμα της Παρασκευής εκείνης της συνελεύσεως έγινε η εξακρίβωσις της ταυτότητος ποιας τάξεως αναφερομένης στη Βιβλική προφητεία;

³¹ Η δημοσία διάλεξις ήταν στο θέμα «Κυβέρνησις.» Αλλ’ η διάλεξις του απογεύματος της Παρασκευής, 31ης Μαΐου, ήγειρε το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων εκείνων «Ιωναδαβιτών.» Σ’ εκείνη τη διάλεξι ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ επραγματεύθη το θέμα «Ο Πολύς Όχλος,» του οποίου το Γραφικό εδάφιο βρίσκεται στην Αποκάλυψι 7:9-17. Επί δεκαετηρίδες δεν είχε γίνει η εξακρίβωσις της ταυτότητας του «πολλού όχλου.» Η διάλεξις, που έδωσε τότε ο Ρόδερφορδ, ενείχε το νόημα της αληθείας στην ταύτισι του «πολλού όχλου» της Αποκαλύψεως 7:9 με τους «Ιωναδαβίτας,» τα «εκατομμύρια ήδη ζώντων [οι οποίοι] ουδέποτε θέλουσιν αποθάνει,» διότι θα επιζήσουν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και θα ζήσουν ευπειθώς επάνω στη γη κάτω από τη βασιλεία του Θεού δια Χριστού.—Βλέπε περιοδικόν Η Σκοπιά, 1ης και 15ης Σεπτεμβρίου 1935.

32. Πώς είχε καθορισθή η ταυτότης των «άλλων προβάτων» προηγουμένως το 1928 και 1931, αλλά μετά την περαιτέρω εξακρίβωσι της ταυτότητάς των στην Ουάσιγκτων, ποια ειδική προσπάθεια έγινε πραγματικά;

³² Το καταπληκτικό αυτό άγγελμα ωδήγησε σε μια θαυμαστή διαίρεσι των υδάτων του συμβολικού Ιορδάνου Ποταμού. Κατά ένα τρόπο, οι εργάται Ηλία και όσοι είχαν το προνόμιο να διεξάγουν έργον Ελισσαιέ στάθηκαν στην όχθη του Ιορδάνου Ποταμού. Πριν από χρόνια, στις 25 Αυγούστου 1923, στη συνέλευσι του Λος Άντζελες (Καλιφορνίας) ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ είχε ομιλήσει για την παραβολή του Ιησού περί των προβάτων και των εριφίων. (Ματθαίος 25:31-46) Είχε τονίσει ότι οι λαοί των εθνών θα διηρούντο σε δύο τάξεις, συμβολικά πρόβατα και ερίφια, και ότι η τάξις των προβάτων κάνει το καλό στο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού που θα διέλθη ζωντανή δια της μάχης του Αρμαγεδδώνος για ν’ απολαύση επίγειες ευλογίες κάτω από τη βασιλεία του Θεού. (Η Σκοπιά 15ης Οκτωβρίου 1923) Επίσης, το 1931 αυτά τα «άλλα πρόβατα» εξηγήθη ότι είναι οι άνθρωποι που βοούν και στενάζουν, οι οποίοι σημειώνονται στο μέτωπά των από τον συμβολικόν άνθρωπον με τα λινά, με γραμματέως καλαμάριον στην οσφύ του, και οι οποίοι επομένως διασώζονται από τις εκτελεστικές δυνάμεις του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. (Ιεζεκιήλ 9:2-6· Διεκδίκησις, Τόμος Α΄, σελίδες 94-116) Αλλ’ από το έτος 1935 κι εμπρός το κεχρισμένο υπόλοιπο, ο συμβολικός «άνθρωπος ενδεδυμένος λινά, με γραμματέως καλαμάριον εν τη οσφύι αυτού,» κατέβαλε ειδικές προσπάθειες να διαχωρίση αυτά τα «άλλα πρόβατα» από τα ερίφια.—Ιωάννης 10:16.

33. Σε αρμονία με αυτή τη διαίρεσι των υδάτων, ποιο βιβλίο εξεδόθη το 1936, και ποια ραδιοφωνική ομιλία έγινε το 1936 μέσω ενός καταπληκτικού δικτύου, και ποια ευκαιρία υπηρεσίας ανοίχθηκε το 1937;

³³ Την 31η Ιανουαρίου 1936 εξεδόθη στα κεντρικά γραφεία, του Μπρούκλυν το νέο βιβλίο με τον τίτλο «Πλούτη,» που περιείχε «πληροφορίες που θα καταστήσουν ικανό κάθε άτομο να πραγματοποιήση πλήρως την πιο μεγάλη επιθυμία και τις πιο προσφιλείς ελπίδες του ανθρωπίνου γένους.» Αυτό ανηγγέλθη ως ένα «σύγγραμμα προωρισμένο ιδιαίτερα για τη διδασκαλία εκείνων, που ανήκαν ήδη στις τάξεις του ‘πολλού όχλου’ κι εκείνων που θα έκαναν πιο μεγάλες ακόμη αυτές τις τάξεις.» (Η Σκοπιά, 15ης Ιανουαρίου 1936, σελίς 18, στην Αγγλική) Κατόπιν στις 23 Φεβρουαρίου 1936, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έδωσε τη ραδιοφωνική διάλεξι «Διαχωρισμός των Εθνών» από το Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, με δίκτυον 115 ραδιοσταθμών και με βραχέα κύματα σε σταθμούς του εξωτερικού. Η Σκοπιά της 15ης Σεπτεμβρίου 1937, σελίς 279, ανήγγειλε την ευκαιρία για τους συγχρόνους Ιωναδαβίτας να γίνουν «υπηρέται ομάδων» σε εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, αν δεν υπήρχαν διαθέσιμα κατάλληλα μέλη του υπολοίπου.

34. Για πρώτη φορά ποια ειδική πρόσκλησις εδημοσιεύθη την άνοιξι του 1938;

³⁴ Για πρώτη φορά Η Σκοπιά της 1ης Απριλίου 1938, σελίς 108, αναγγέλλοντας τον επικείμενο εορτασμό της Αναμνήσεως, προσεκάλεσε τους συντρόφους του υπολοίπου, τους Ιωναδαβίτας, να είναι παρόντες, όταν το κεχρισμένο υπόλοιπο θα τελούσε το ετήσιο «δείπνον του Κυρίου» στις 15 Απριλίου 1938.

35. Σε συμβολική γλώσσα, τι έκανε τότε η τάξις του Ηλία και με ποιο μέσον, κι έτσι με τι ήσαν όμοιοι όσοι αποτελούσαν τον «πολύν όχλον»;

³⁵ Στην Αγία Γραφή οι λαοί συμβολίζονται ως «ύδατα.» (Ησαΐας 17:12· Αποκάλυψις 17:15) Έτσι, τα ύδατα του συμβολικού Ιορδάνου Ποταμού διεχωρίσθησαν από την τάξι του Ηλία με τη χρήσι της θείας εντολής των ως «μηλωτής» για το χτύπημα των υδάτων. Στη Μέση Ανατολή τα κατά γράμμα ύδατα του Ιορδάνου Ποταμού κατέρχονται από βορρά προς τη λεκάνη της Νεκράς Θαλάσσης ή Αλμυράς Θαλάσσης, 393 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θαλάσσης, της χαμηλοτέρας υδατίνης εκτάσεως της γης. Όταν ο Ηλίας θαυματουργικά διεχώρισε τον Ιορδάνη, τα υποκάτω ύδατα συνέχισαν την κάθοδό των προς την χωρίς ζώντα πλάσματα Αλμυρά Θάλασσα, σαν τους λαούς που θα καταστραφούν από τους εκτελεστάς του Ιεχωβά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Τα προς τα άνω ύδατα εκρατήθησαν από την ταχεία αυτή κάθοδο προς τη Νεκρά Θάλασσα, όπως τα μέλη του «πολλού όχλου,» που διασώζονται από τους εκτελεστάς του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» και στον Αρμαγεδδώνα.

36. Σ’ αυτήν την ενέργεια ποιοι ήσαν με το μέρος της τάξεως του Ηλία, και ποια οφέλη έλαβαν;

³⁶ Σ’ αυτόν τον πρώτο διαχωρισμό των συμβολικών υδάτων των λαών όσοι είναι κεχρισμένοι και εντεταλμένοι να υπηρετήσουν ως ο συνεχιστής του έργου του Ηλία ήσαν με το μέρος της τάξεως του Ηλία. Επί χρόνια συνεχώς ελάμβαναν καλή εκπαίδευσι για να υπηρετήσουν ως διάδοχοι.

[Υποσημείωση]