οι αναγνωστικές συνήθειες και η διαγωγή των αδελφών Κ. κατηυθύνοντο από εντελώς διαφόρους διδασκάλους και συμβούλους. Αυτοί ήσαν εκείνοι που εδίδαξαν στις αδελφές τη φιλική και ήρεμη μετριοπάθεια που φαίνεται τόσο αξιοσύστατη στο σχολείο. Αυτοί ήσαν εκείνοι που ενέπνευσαν στην Ιβάννα και στη Γιαροσλάβα τον συνεχή φόβο της ‘τιμωρίας του Θεού’ και τη σοβαρή περιφρόνησι σε ‘ό,τι είναι του κόσμου τούτου,’ καθώς και την ικανότητα να κρύβουν τις σκέψεις των και να ‘τηρούν τα χείλη των κλειστά.’ . . . Αυτή δεν γνωρίζει Μάρτυρας. Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος ενώπιον του Θεού για τον εαυτό του μόνο.»

Μολονότι το δημοσίευμα συνεχίζεται με δηλώσεις, οι οποίες προορίζονται να στρέψουν τους άλλους εναντίον του λαού του Ιεχωβά, εν τούτοις κάνει πολύ προφανές το ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία κηρύττουν και ο λαός ακούει την αλήθεια. Η συνεχής πίεσις του Κράτους για να καταστρέψη την πίστι των δεν τους έκαμε να εγκαταλείψουν τη λατρεία των ή ν’ απέχουν λόγω φόβου από το να λέγουν στους άλλους για τη βασιλεία του Θεού. Με την υποστήριξι του πνεύματος του Ιεχωβά, εξακολουθούν να ‘κηρύττουν ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· να παρηγορούν πάντας τους πενθούντας.»—Ησ. 61:2, ΜΝΚ.

Πόσο καταφαίνεται ότι αυτοί ενεστερνίσθησαν τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε: «Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, δια να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων· το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού· διότι εις εσάς εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το να πιστεύητε εις αυτόν, αλλά και το να πάσχητε υπέρ αυτού.»—Φιλιππησ. 1:27-29.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι δικαιολογεί τη διαφορά χωρητικότητος της χυτής θαλάσσης του ναού του Σολομώντος που μνημονεύεται στο βιβλίο 1 Βασιλέων 7:23-26 και της 2 Χρονικών 4:2-6;—Φ. Β., Η.Π.Α.

Έχουν γίνει διάφορες εξηγήσεις για τη φαινομενική αυτή διαφορά. Η μια είναι ότι το 2 Χρονικών, που συνεπληρώθη μετά την εξορία, ομιλεί για Βαβυλωνιακά μέτρα βαθ, ενώ το βιβλίο 1 Βασιλέων ομιλεί για Ιουδαϊκά μέτρα βαθ, και υποτίθεται ότι το Βαβυλωνιακό μέτρο βαθ ήταν πιθανώς μικρότερο, έτσι ώστε απητείτο μεγαλύτερος αριθμός αυτών για να γίνη εξίσωσις με τα Ιουδαϊκά μέτρα βαθ. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι η μία αφήγησις αναφέρει το μέτρο βαθ των υγρών και η άλλη μέτρο βαθ των στερεών. Ένας σχολιαστής εφιστά την προσοχή μας στη διαφορά των αντιστοίχων Εβραϊκών λέξεων και υπαινίσσεται ότι όταν εχρησιμοποιείτο η λεκάνη του ναού ως βρύσις, το κύριον κοίλωμά της και οι παρακείμενες λεκάνες εγεμίζοντο με νερό σε τέτοια χρήσι ώστε να επιτρέπουν μεγαλύτερο μέτρον υγρού περιεχομένου.

Εν τούτοις, αν διαβάσετε τα δύο αυτά εδάφια, θα ιδήτε πώς αυτά μπορούν να κατανοηθούν χωρίς δυσαρμονία. Το 1 Βασιλέων 7:26 λέγει: «Εχώρει δε δύο χιλιάδας βαθ.» Εν τούτοις, το 2 Χρονικών 4:5 λέγει: «Εχώρει δε πλήρης ούσα τρεις χιλιάδας βαθ.» Βλέπετε, λοιπόν, ότι το 2 Χρονικών 4:5 μάς λέγει ποια ήταν η πλήρης χωρητικότης της λεκάνης του ναού ως δεξαμενής, τι μπορούσε να χωρέση, ενώ το 1 Βασιλέων 7:26 αναφέρει την ποσότητα ύδατος που συνηθίζετο να τίθεται μέσα στη λεκάνη του ναού. Με άλλους λόγους, ποτέ δεν εγεμίζετο πλήρως. Συνήθως την εγέμιζαν μόνο κατά τα δύο τρίτα της χωρητικότητός της.

● Μου ελέχθη ότι είναι ακατάλληλο να χρησιμοποιήται η φράσις ανθρώπινον ον. Εν τούτοις έτσι ορίζεται η λέξις «ον» στο λεξικό. Ποια είναι η κατάλληλη άποψις σ’ αυτό το ζήτημα;—Ι. Π., Ηνωμένες Πολιτείες.

Σύμφωνα με τα σύγχρονα λεξικά κάθε ανθρώπινο πλάσμα είναι ένα ανθρώπινον ον, διότι έχει οντότητα, δηλαδή υπάρχει. Ο Δρ Ιωσήφ Μπ. Ρόδερχαμ, στον πρόλογο της Εμφατικής Βίβλου ομιλεί για τη σημασία του ονόματος του Θεού, Ιεχωβά. Επειδή αυτό το όνομα σημαίνει, κατά τον Δρα Ρόδερχαμ, ότι ο Ιεχωβά Θεός εκδηλώνεται ως πάντοτε ζων με τη μία ιδιότητα ή την άλλη, κι ο Ρόδερχαμ, επίσης, υποστηρίζει ότι ο Ιεχωβά είναι το μόνον ον και ότι όλα τα άλλα νοήμονα υπάρχοντα πράγματα είναι απλώς πλάσματα. Τα τελευταία λίγα χρόνια οι εκδόσεις της Σκοπιάς απέδωσαν την ιδιότητα του «όντος» μόνο στον Ιεχωβά Θεό, λόγω της βασικής σημασίας του ονόματός του. Έτσι, επεφύλαξε τη λέξι «ον» ως ένα είδος τίτλου του Ιεχωβά από σεβασμό προς τη σημασία του ονόματός του κι εχαρακτήρισε τους ανθρώπους ως απλά πλάσματα. Γι’ αυτό οι εκδόσεις της Σκοπιάς απέσχον από το να εφαρμόσουν τον όρον «ον» σε ανθρώπους για να υπερυψώσουν την έμφυτη ιδιότητα της αυτοδιαιώνιστης υπάρξεως που βρίσκεται μονίμως στον Ιεχωβά Θεό. Εν τούτοις, όπως λέγετε, κατά τον ορισμό των συγχρόνων λεξικών, τα ανθρώπινα πλάσματα είναι ανθρώπινα όντα. Αν κανείς θέλη να χρησιμοποιήση τη σημασία των συγχρόνων λεξικών, είναι ελεύθερος να το κάμη, αλλ’ υπό το φως των όσων λέγονται ανωτέρω, πιστεύομε ότι θα καταλάβετε γιατί οι εκδόσεις μας περιώρισαν την έκφρασι στον Ιεχωβά Θεό.