Άνω τα Αληθή, Κάτω τα Ψευδή!

«Και . . . ο Εζεκίας . . . έπραξε το καλόν και ευθές και αληθινόν, ενώπιον Ιεχωβά του Θεού αυτού.»—2 Χρον. 31:20, ΜΝΚ.

 1. (α) Τι εσημείωσε το έτος 1513 π.Χ.; (β) Γιατί ήταν σπουδαίο για τον Ισραήλ να τηρή το πρότυπο του Πάσχα;

ΤΟ ΕΤΟΣ 1513 π.Χ. εσήμανε την απελευθέρωσι του Ισραήλ από την εθνικιστική καταπίεσι της πρώτης παγκοσμίου δυνάμεως, της Αιγύπτου. Εσημείωσε, επίσης, το πρώτο Πάσχα. Μ’ αυτή την ευκαιρία οι Ισραηλίται υπήκουσαν απολύτως στις οδηγίες του Ιεχωβά που είχαν δοθή μέσω του Μωυσέως. «Ούτως έκαμον.» Το πρότυπον του Πάσχα έγινε μια αναμνηστική ημέρα, η οποία έπρεπε να τηρήται στον Ισραήλ κάθε χρόνο. «Αύτη είναι η νυξ εκείνη του Ιεχωβά, ήτις πρέπει να φυλάττηται παρά πάντων των υιών Ισραήλ εις τας γενεάς αυτών.» (Έξοδ. 12:50, 42, ΜΝΚ) Ήταν σπουδαίο να το πράττουν αυτό, διότι μ’ αυτό τον τρόπο ο φυσικός Ισραήλ ευρίσκετο σε θέσι να γίνη η ‘εκκλησία πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς,’ οι οποίοι τηρούν το μεγάλο αντιτυπικό Πάσχα του Θεού με την άσκησι πίστεως εις ‘τον Αμνόν του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου.’—Εβρ. 12:23· Ιωάν. 1:29.

 2. Πώς έδειξε ο Ισραήλ ότι ήταν αγνώμων, αλλά ποιό λαμπρό παράδειγμα αληθινής λατρείας εφάνη από το 745 π.Χ.;

² Στη διάρκεια των αιώνων, ο Ισραήλ εστράφη στο να πράττη το κακό, και έγινε αγνώμων στον Απελευθερωτή του, τον Ιεχωβά Θεό. Ακόμη και στον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, όπου ο ναός του Ιεχωβά είλκυε στην αληθινή λατρεία, οι Ιουδαίοι έπεσαν στην ειδωλολατρία. Εν τούτοις όταν ο Εζεκίας εκάθησε στον θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, το 745 π.Χ., έλαμψε ως ένας φωτεινός αστήρ στη γραμμή των Δαβιδικών βασιλέων. «Και εις παν έργον το οποίον ήρχισεν εις την υπηρεσίαν του οίκου του Θεού, και εις τον νόμον, και εις τα προστάγματα, εκζητών τον Θεόν αυτού, έκαμνεν αυτό εξ όλης της καρδίας αυτού, και ευωδούτο.» (2 Χρον. 31:21) Τι λαμπρό παράδειγμα για όλους εκείνους οι οποίοι λατρεύουν τον Ιεχωβά σήμερα!

3, 4. (α) Τι ήλθε επόμενο στη σειρά ύστερ’ από το εκ νέου άνοιγμα του ναού; (β) Εν τούτοις, ποιο προκαταρκτικό έργο ήταν αναγκαίο, τόσο στον τύπο όσο και στην εκπλήρωσι;

³ Ο Εζεκίας έδωσε την πρέπουσα προσοχή στην εντολή του Ιεχωβά μέσω του Μωυσέως σχετικά με το Πάσχα. Η αποκατάστασίς του είχε προγραμματισθή δευτέρα σε τάξι μετά το εκ νέου άνοιγμα του ναού, και προτού ακόμη οι Ασσύριοι κάνουν την τελική, συντριπτική επίθεσί των εναντίον του Ισραήλ στον βορρά. «Και απέστειλεν ο Εζεκίας προς πάντα τον Ισραήλ και Ιούδαν έγραψεν έτι επιστολάς προς Εφραΐμ και Μανασσή [στο Ισραήλ], δια να έλθωσιν εις τον οίκον του Ιεχωβά εν Ιερουσαλήμ, να κάμωσι πάσχα εις Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ. Διότι συνεβουλεύθη ο βασιλεύς, και οι άρχοντες αυτού, και πάσα η σύναξις εν Ιερουσαλήμ, να κάμωσι το πάσχα εν τω δευτέρω μηνί. Επειδή δεν ηδυνήθησαν να κάμωσιν αυτό εν τω καιρώ εκείνω, διότι οι ιερείς δεν ήσαν αρκετά ηγιασμένοι, και ο λαός δεν ήτο συνηγμένος εν Ιερουσαλήμ.»—2 Χρον. 30:1-3, ΜΝΚ.

⁴ Στην εκπλήρωσι, επίσης, ένα προκαταρκτικό έργο έπρεπε να γίνη. Ειδικά την άνοιξι του 1918 μ.Χ., ήλθε μια πυρίνη δοκιμασία και κάθαρσις όλου του λαού του Θεού στη γη. Η κεχρισμένη ιερατική τάξις είχε καθαρισθή από μια φοβισμένη καρδιά. Μετανοημένοι για το μέτρον του συμβιβασμού που είχαν δείξει στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, συνήχθησαν και πάλι στην λατρεία του Ιεχωβά. Τώρα, όπως ανεπτύχθη στα άρθρα του περιοδικού Η Σκοπιά με τον τίτλο «Μακάριοι οι Άφοβοι,» που εδημοσιεύθησαν το 1919, ήσαν «έτοιμοι, πρόθυμοι και ανήσυχοι σε κάθε εποχή» να υπακούσουν άφοβα στις κατευθύνσεις του Κυρίου των, Ιησού Χριστού. Οι συνθήκες ήσαν κατάλληλες για την ανανέωσι της θυσίας των αίνου προς τον Ιεχωβά, βάσει της θυσίας του ‘Αμνού του Θεού.’

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΥΝΑΞΙ

5, 6. (α) Τι είδος ταχυδρόμων απέστειλε ο Εζεκίας, και με ποιο άγγελμα; (β) Ποιο όμοιο πρότυπο ακολούθησαν οι Χριστιανοί ταχυδρόμοι σήμερα;

⁵ Η πρόσκλησις για συμμετοχή στη λατρεία του Ιεχωβά έπρεπε ν’ ακουσθή μακριά. Μήπως ο Ιεχωβά εξέπληξε τη γη με μια θαυματουργό διακήρυξι μέσω ενός αγγέλου από τον ουρανό; Όχι. Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε ανθρωπίνους ταχυδρόμους. «Και υπήγαν οι ταχυδρόμοι μετά των επιστολών, παρά του βασιλέως και των αρχόντων αυτού, δια παντός του Ισραήλ και Ιούδα, και κατά την προσταγήν του βασιλέως, λέγοντες, Υιοί Ισραήλ, επιστρέψατε προς Ιεχωβά τον Θεόν του Αβραάμ, Ισαάκ, και Ισραήλ· και αυτός θέλει επιστρέψει εις τους εναπολειφθέντας από σας, όσοι διεσώθητε εκ χειρός των βασιλέων της Ασσυρίας.»—2 Χρον. 30:6, ΜΝΚ.

⁶ Από το έτος 1919, ταχυδρόμοι από τη σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία μετέβησαν σ’ όλη την επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου,» με μια χαρωπή κλήσι να συναχθούν στη λατρεία του Ιεχωβά. Σύμφωνα με το πρότυπο του Ιησού και των αποστολέων του, οι οποίοι ‘διήρχοντο . . . πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττοντες και ευαγγελιζόμενοι την βασιλείαν του Θεού,’ και λέγοντας επωφελή πράγματα «κατ’ οίκους,» αυτοί έκαμαν έκκλησι στις συνειδήσεις ανθρώπων με έντιμη καρδιά που ήσαν ακόμη αιχμάλωτοι στις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου,» να ‘επιστρέψουν προς Ιεχωβά,’ για σωτηρία.—Λουκ. 8:1· Πράξ. 20:20.

 7. Ποια πρόσκλησις έχει επιδοθή, τότε και τώρα, και με ποια ανταπόκρισι;

⁷ Ποιος θα υποστηρίξη την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά; Σήμερα, όπως την εποχή του Εζεκία, αυτό παραμένει το ζωτικό ερώτημα. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά την δικαιοσύνη ας μεταστραφούν από τον διαιρετικό εθνικισμό, και από την ειδωλολατρική θρησκεία και φιλοσοφία. Ας μην είναι σκληροτράχηλοι και ας τιμούν τον Ιεχωβά, τον Δημιουργό των. «Τώρα μη σκληρύνητε τον τράχηλόν σας, καθώς οι πατέρες σας· υποτάχθητε εις τον Ιεχωβά, και εισέλθετε εις το αγιαστήριον αυτού, το οποίον ηγίασεν εις τον αιώνα· και δουλεύσατε Ιεχωβά τον Θεόν σας, δια να αποστρέψη την έξαψιν του θυμού αυτού αφ’ υμών· . . . διότι οικτίρμων και ελεήμων είναι Ιεχωβά ο Θεός σας, και δεν θέλει αποστρέψει το πρόσωπον αυτού από σας, εάν επιστρέψητε προς αυτόν.» (2 Χρον. 30:8, 9, ΜΝΚ) Ναι, αλλά ποιοι θα ταπεινωθούν ενώπιον του Ιεχωβά; Οι Ιουδαίοι του δεκαφύλου βασιλείου προσεκολλήθησαν στη λατρεία των προς τον Βάαλ. Και σήμερα, η πρόσκλησις για ενοποιημένη λατρεία του Ιεχωβά στο ναό του συνήντησε μόνο την ειρωνική περιφρόνησι των κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου.»

 8. Τι απαιτήθηκε από εκείνους οι οποίοι έδωσαν προσοχή στην πρόσκλησι, αλλά ποια ‘μίαν καρδίαν’ έδειξαν;

⁸ «Και διήλθον οι ταχυδρόμοι από πόλεως εις πόλιν, δια της γης του Εφραΐμ και Μανασσή, και έως Ζαβουλών πλην εκείνοι κατεγέλασαν αυτούς, και εμυκτήρισαν αυτούς.» Ένα μικρό υπόλοιπο, ολίγα άτομα μόνο από τις βόρειες φυλές, έδωσαν προσοχή στην πρόσκλησι του Ιεχωβά. «Τινές όμως εκ του Ασήρ και Μανασσή και Ζαβουλών υπέκλιναν, και ήλθον εις Ιερουσαλήμ.» (2 Χρον. 30:10, 11) Έτσι, από το 1919, μόνο ένας μικρός αριθμός από εκείνους οι οποίοι ομολογούν τη Χριστιανοσύνη προσήλθαν για την λατρεία του Ιεχωβά στον καθαρισμένο ναό του. Τα μεγάλα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» διεκράτησαν με υπερηφάνεια την ειδωλολατρική των στάσι ως μέρος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψεύδους θρησκείας. Αλλά μεταξύ εκείνων οι οποίοι με ενεργό τρόπο αινούσαν τον Ιεχωβά υπήρχε ‘καρδία μία, δια να κάμωσι την προσταγήν του βασιλέως και των αρχόντων, κατά τον λόγον του Ιεχωβά.’—2 Χρον. 30:12, ΜΝΚ.

 9. Πώς το αρχαίο υπόμνημα τονίζει τον μόνο τρόπο σωτηρίας;

⁹ Διακόσια και πλέον χρόνια πριν από την εποχή του Εζεκία, ιερείς, Λευίται και άλλοι είχαν εγκαταλείψει το ειδωλολατρικό βόρειο βασίλειο από της ιδρύσεώς του, και είχαν προσέλθει να λατρεύσουν τον Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. (2 Χρον. 11:13-16) Και τώρα, εκείνοι οι οποίοι έφυγαν από τον Ασήρ και τον Μανασσή και τον Ζαβουλών ετέθησαν, επίσης, στην οδόν της σωτηρίας. Χωρίς αμφιβολία πολλοί από αυτούς συνέχισαν τη λατρεία των στον τόπο που αυτός είχε εκλέξει, το ναό του στην Ιερουσαλήμ, ωσότου ο Ασσυριακός εθνικισμός κατεβρόχθισε τον Ισραήλ. Έτσι βρήκαν σωτηρία μαζί με τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά όταν «μετωκίσθη ο Ισραήλ από της γης αυτού εις την Ασσυρίαν.» (2 Βασ. 17:23) Σ’ αυτή την εποχή που ο εθνικισμός είναι πάλι διάχυτος, είθε να είμεθα, επίσης, προσκολλημένοι στην αληθινή λατρεία για σωτηρία!

10. Ποιο έργο καθαρισμού παρέμενε ακόμη στην Ιερουσαλήμ, και τι υποδεικνύει, αυτό για σήμερα;

¹⁰ Καθαρισμός από βαθιά ριζωμένες συνήθειες ψευδούς λατρείας δεν επιτυγχάνεται σε μια στιγμή. Έτσι, όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι και Ισραηλίται εώρτασαν το Πάσχα και την επταήμερη εορτή των αζύμων που επακολουθούσε, ώφειλαν να προσέξουν και στον καθαρισμό της Ιερουσαλήμ από τα υπολείμματα της δαιμονολατρίας. «Και σηκωθέντες, αφήρεσαν τα θυσιαστήρια τα εν Ιερουσαλήμ· και πάντα τα θυσιαστήρια του θυμιάματος αφήρεσαν, και έρριψαν αυτά εις τον χείμαρρον Κέδρων.» (2 Χρον. 30:14) Στον σωρό των απορριμάτων όλα αυτά! Μόνο με την αποπεράτωσι αυτού του έργου καθαρισμού ήσαν σε κατάλληλη κατάστασι να εορτάσουν το Πάσχα. Αυτό διευκρινίζει σαφώς σ’ εμάς σήμερα ότι οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά οφείλουν να καθαρισθούν και από το τελευταίο υπόλειμμα ειδωλολατρίας. Εικόνες, θρησκευτικά εμβλήματα, θυσιαστήρια, πίνακες οι οποίοι απεικονίζουν την θρησκευτική πλάνη—όλ’ αυτά πρέπει ν’ αποβληθούν από την αφοσίωσί μας, από τους οίκους μας, από την κοινωνία Νέου Κόσμου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά!

11, 12. (α) Τι εξεικόνιζε η επταήμερη εορτή; (β) Πώς πρέπει να βλέπουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τη σύγχρονη παράτασι της εορτής;

¹¹ Και τι εξεικόνιζε η επταήμερη εορτή των αζύμων; Σ’ αυτή βλέπομε την συνεχή πνευματική εορτή που απολαμβάνουν οι λάτρεις του Θεού καθώς ‘ακούουν και πράττουν,’ ασκώντας πίστι. στην θυσία ‘του Αμνού του Θεού.’ Τώρα σε μια βελτιωμένη σχέσι με τον Ιεχωβά, προσφέρουν πνευματικές θυσίες αινέσεως, «καρπόν χειλέων» αφωσιωμένων σ’ αυτόν, δίνοντας μαρτυρία για το όνομά του και τη βασιλεία του.—Εβρ. 13:15.

¹² Παρά την αντιμετώπισι σωματικών διωγμών από εθνικιστικές κυβερνήσεις, που υποκινούνται από εμπαικτικούς κληρικούς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να ‘κηρύττουν το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού εν πάση τη οικουμένη,’ και η μαρτυρία συνεχίζει ν’ αυξάνη σε ορμή, ως αυτή την δεκαετηρίδα του 1960. (Ματθ. 24:14) Και τι πρέπει να γίνη αν η εορτή της υπηρεσίας παρετάθη επί μια περίοδο χρόνου, πέραν από τον καιρό που ανεμέναμε; Την εποχή του Εζεκία «συνεβουλεύθη πάσα η σύναξις να κάμωσιν άλλας επτά ημέρας· και έκαμον άλλας επτά ημέρας ευφροσύνην.» (2 Χρον. 30:23) Ευφραίνεσθε διότι έχετε το προνόμιο να αινήτε τον Ιεχωβά σ’ όλη τη γη ως αυτό το έτος 1968!

13. Ποια φιλεύσπλαγχνη προμήθεια έκαμε ο Ιεχωβά γι’ αυτούς, οι οποίοι ήσαν κηλιδωμένοι με την ειδωλολατρική θρησκεία, αλλά με ποιό τελικό αποτέλεσμα;

¹³ Εκείνοι, οι οποίοι ήλθαν από τις βόρειες φυλές, δεν είχαν καιρό να καθαρισθούν για το Πάσχα του Εζεκία. Γι’ αυτό ο βασιλεύς προσευχήθηκε υπέρ αυτών: «Ο αγαθός Ιεχωβά ας γείνη ίλεως εις πάντα, όστις κατευθύνει την καρδίαν αυτού εις το να εκζητή τον Θεόν, Ιεχωβά τον Θεόν των πατέρων αυτού, και αν δεν εκαθαρίσθη κατά τον καθαρισμόν του αγιαστηρίου. Και εισήκουσεν ο Ιεχωβά του Εζεκίου, και συνεχώρησε τον λαόν.» (2 Χρον. 30:18-20, ΜΝΚ) Στη σύγχρονη εκπλήρωσι, πολλοί προσήλθαν στην οργάνωσι του Ιεχωβά με κηλίδες της ειδωλολατρικής θρησκείας. Χρειάσθηκε χρόνος ωσότου μεταστρέψουν τη διάνοιά των προς την αγνή διδασκαλία και λατρεία, αλλά ο Ιεχωβά είδε την κατάστασι της καρδιάς των και έκαμε φιλεύσπλαγχνη παραχώρησι, ενθαρρύνοντάς τους να συμμετάσχουν στην εορτή του αίνου. Με την προοδευτική αποκάλυψι της αληθείας από το ναό του Ιεχωβά, έγιναν τελικά όλοι «εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην,» ώστε να εργάζωνται ώμος προς ώμον στην υπηρεσία του μεγάλου Βασιλέως, Ιεχωβά Θεού.—1 Κορ. 1:10.

14, 15. (α) Ποιοι έλαβαν μέρος στη χαρωπή εορτή, και το επεδοκίμασε ο Ιεχωβά; (β) Ποια σύγχρονη σύναξι μας υπενθυμίζει;

¹⁴ Υπήρχαν άλλοι οι οποίοι είχαν ενωθή με τους Ισραηλίτας στη λατρεία των την παλαιά εκείνη εποχή. Αυτοί ήσαν ξένοι από μέσα ή και απ’ έξω από τον Ιούδα, οι οποίοι ασκούσαν πίστι στον Θεό του Ιούδα, τον Ιεχωβά. Αυτοί θα περιελάμβαναν τους δούλους του ναού, τους «Νεθινείμ.» «Και ευφράνθησαν πάσα η σύναξις του Ιούδα, και οι ιερείς και οι Λευίται, και πάσα η σύναξις η συνελθούσα εκ του Ισραήλ, και οι ξένοι οι ελθόντες εκ της γης του Ισραήλ, και οι κατοικούντες εν Ιούδα. Και έγεινεν ευφροσύνη μεγάλη εν Ιερουσαλήμ . . . Μετά ταύτα σηκωθέντες οι ιερείς οι Λευίται ηυλόγησαν τον λαόν και επηκούσθη η φωνή αυτών, και ήλθεν η προσευχή αυτών εις τον ουρανόν, το άγιον κατοικητήριον.»—2 Χρον. 30:25-27.

¹⁵ Όλ’ αυτά υπενθυμίζουν μια άλλη σύναξι για λατρεία που περιγράφεται στην Αποκάλυψι, κεφάλαιον 7. Πρώτον, έρχονται σε θέα τα 144.000 μέλη του πνευματικού Ισραήλ του Θεού. Κατόπιν, η όρασις περιγράφει ένα ‘όχλον πολύν, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου [του Ιεχωβά] και ενώπιον του Αρνίου.’ Και γιατί αυτοί ίστανται ενώπιον του θρόνου του Ιεχωβά; «λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» Έτσι και σήμερα, και ειδικά από το έτος 1935, ένας «όχλος πολύς» των ‘ξένων’—στενών συνεργατών του πνευματικού Ισραήλ—συνάγονται στη λατρεία του Ιεχωβά από όλα τα έθνη της γης. Ο Ιεχωβά κάνει ευλογητή προμήθεια γι’ αυτούς, και το Αρνίον, ο Χριστός Ιησούς, τους οδηγεί «εις ζώσας πηγάς υδάτων.» Και τελικά, «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλ. 7:9, 10, 15, 17· 21:4.

16. Πώς μπορεί να κερδίση ζωή ο ‘πολύς όχλος’;

¹⁶ Είναι η προσδοκία σας να είσθε από αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ ο οποίος θα επιζήση από τη σύγχρονη απειλή του εθνικισμού για να κερδίση αιώνια ζωή στην παραδεισιακή γη; Τότε παραμείνετε προσηλωμένος στον Ιεχωβά με την αληθινή λατρεία!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΨΕΥΔΗ!

17, 18. (α) Σε τι ενίσχυσε το Πάσχα τον λαό; (β) Στην εκπλήρωσι, πώς αυτό προσαρμόζεται στο έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά στην εποχή μας;

¹⁷ Σε τι ετόνωσε τον λαό ο μεγάλος εορτασμός του Πάσχα, ο πιο μεγάλος από την εποχή του Σολομώντος; «Αφού δε συνετελέσθησαν πάντα ταύτα, πας ο Ισραήλ οι ευρεθέντες εξήλθον εις τας πόλεις του Ιούδα, και συνέτριψαν τα αγάλματα, και κατέκοψαν τα άλση, και εκρήμνισαν τους υψηλούς τόπους και τα θυσιαστήρια από παντός του Ιούδα και Βενιαμίν· το αυτό έκαμον και εις τον Εφραΐμ και Μανασσή, εωσού συνετέλεσαν. Τότε επέστρεψαν πάντες οι υιοί Ισραήλ, έκαστος εις την ιδιοκτησίαν αυτού, εις τας εαυτών πόλεις.» (2 Χρον. 31:1) Ήταν ένα πλήρες σάρωμα της ψευδούς θρησκείας στο βασίλειο του Ιούδα.

¹⁸ Αυτό προσαρμόζεται καλά στην πολεμική μορφή του έργου που διεξήγαγαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη από το 1919. Υπήρξε ‘ζήλος υπέρ του Ιεχωβά’—κανένας συμβιβασμός με την ειδωλολατρία, είτε Καθολική, Προτεσταντική, Ιουδαϊκή ή καθαρώς παγανιστική. (2 Βασ. 10:16, ΜΝΚ) Η καθαρά αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, διεκηρύχθη σ’ όλο τον «Χριστιανικό κόσμο,» και στα άλλα έθνη, εκθέτοντας τους πολεμοκαπηλικούς, εθνικιστικούς, ειδωλολατρικούς ψευδείς θρησκευόμενους ως απερριμμένους από τον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό.

19. (α) Σε τι κατέληξε αυτό το έργο πολεμικής; (β) Πώς έβλεπε την ειδωλολατρία ο Εζεκίας, και πώς πρέπει να την θεωρούμε σήμερα;

¹⁹ Αυτή η εκστρατεία διακηρύξεως της ‘ημέρας εκδικήσεως του Θεού ημών’ ελευθέρωσε πολλούς από τα δεσμά της δαιμονικής θρησκείας, για να γίνουν ‘επρόσδεκτοι’ από τον Ιεχωβά. (Ησ. 61:2) Αυτό ήταν «ευθές ενώπιον του Ιεχωβά,» άσχετα με οτιδήποτε είναι δυνατόν να σκέπτεται ή να λέγη ο αποστάτης κλήρος. Ο Ιεχωβά επιδοκιμάζει, όπως ακριβώς επεδοκίμασε την ενέργεια του Εζεκία: «Αυτός αφήρεσε τους υψηλούς τόπους, και κατέθραυσε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση, και κατεσύντριψε τον χάλκινον όφιν, τον οποίον έκαμεν ο Μωυσής.» (2 Βασ. 18:4) Διότι αυτός ο όφις, που εξεικόνιζε τον Χριστό και την θυσία του, είχε φθάσει να ειδωλοποιηθή, με πολύ όμοιο τρόπο που λατρεύεται σήμερα ο «ιερός σταυρός» από πολλούς στον «Χριστιανικό κόσμο.» Η ειδωλολατρία δεν έχει θέσι στον πραγματικό λαό του Θεού, αρχαίο ή σύγχρονο.—Ψαλμ. 106:35-40· 1 Κορ. 10:6, 11, 14.

20. Τι προεσκίαζε ο στασιασμός του Εζεκία εναντίον του βασιλέως της Ασσυρίας;

²⁰ Ο Εζεκίας, αφού αρνήθηκε να υποδουλωθή στον εθνικισμό των Ασσυρίων, ανέλαβε κατόπιν δράσι κατά του ιδίου του Σενναχειρείμ. «Και απεστάτησε κατά του βασιλέως της Ασσυρίας, και δεν εδούλευσεν εις αυτόν.» (2 Βασ. 18:7) Έτσι, ο Χριστός, αφού εσύναξε το κεχρισμένο υπόλοιπο στον πνευματικό ναό λατρείας, το ωδήγησε μακριά από τη δουλεία στον εθνικισμό και την ειδωλολατρική θρησκεία, και σε μια εκστρατεία διακηρύξεως της καταστροφής του Σατανά και όλης της οργανώσεώς του, μαζί με τους αδίκους «ουρανούς» και «γην.» Το έτος 1922, και επί επτά διαδοχικά έτη, συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά μετέδωσαν αγγέλματα κρίσεως τα οποία είχαν προηγουμένως διακηρυχθή στους «ουρανούς» του Ιεχωβά, και τα εσάλπισαν σ’ όλη τη γη. Είναι αξιοσημείωτον ότι αυτές οι διακηρύξεις, οι οποίες περιγράφονται στα κεφάλαια 8 έως 11 της Αποκαλύψεως, εξήγγειλαν τις δίκαιες κρίσεις του Ιεχωβά εναντίον της ισχυρής οργανώσεως, της δαιμονικής, θρησκευτικής και εθνικιστικής, που είχε οικοδομήσει ο Σατανάς στη διάρκεια των χιλιετηρίδων.

21. Πώς ειδοποιήθη ο Σατανάς στη συνέλευσι του Ντητρόιτ το 1928;

²¹ Ως αποκορύφωμα, και ως ένα κεντρικό σημείο της οκταημέρου συνελεύσεως η οποία έγινε στο Ντητρόιτ, Μίσιγκαν, Η.Π.Α., 30 Ιουλίου-6 Αυγούστου 1928, δώδεκα χιλιάδες άνθρωποι υιοθέτησαν μ’ ενθουσιασμό μια «Διακήρυξι Κατά του Σατανά και υπέρ του Ιεχωβά.» Αυτή έκαμε γνωστό ότι «η ήδη επικειμένη μεγάλη μάχη του Αρμαγεδδώνος θέλει έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη περιόρισιν του Σατανά και την εντελή ανατροπήν της πονηράς αυτού οργανώσεως, και ότι ο Ιεχωβά θα εγκαταστήση δικαιοσύνην επί της γης δια του Χριστού του νέου άρχοντος δια να απολυτρώση το ανθρώπινον γένος από του πονηρού.»a Έτσι ο σκληρός άρχων των εθνικιστικών κυβερνήσεων, οι οποίες εκυριάρχησαν στη γη στη διάρκεια των αιώνων ειδοποιήθη ότι η εναντίωσίς του στη βασιλεία του Θεού και στους εκπροσώπους της στη γη ήταν καταδικασμένη σε βεβαία αποτυχία.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ

22, 23. (α) Ποια δράσι ανέλαβε ο Εζεκίας εναντίον των Φιλισταίων; (β) Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό αυτού του πατροπαραδότου εχθρού;

²² Ο Εζεκίας επάταξε, επίσης, ένα εκ παραδόσεως εχθρό, ο οποίος είχε περιχαρακωθή σε φρούρια βαθιά στο εσωτερικό του εδάφους του Ιούδα, νοτιοδυτικώς της Ιερουσαλήμ. «Αυτός επάταξε τους Φιλισταίους, έως Γάζης και των ορίων αυτής, από πύργου φυλάκων έως οχυράς πόλεως.» (2 Βασ. 18:8) Έχει αυτό ένα σύγχρονο παράλληλο;

²³ Ο Λόγος του Θεού δείχνει, ότι οι Φιλισταίοι διεξήγαν συνεχή πόλεμο εναντίον του Ισραήλ από την εποχή που για πρώτη φορά εισήλθε ο Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας. Ήσαν ένας εγωιστικός λαός, και είχαν πολύ μεγάλη ανευλάβεια στους δικαίους νόμους που είχε κάμει ο Ιεχωβά για τον Ισραήλ, όπως ήσαν οι νόμοι για το αίμα. (Ζαχ. 9:6, 7· Λευιτ. 17:14) Συνεχώς απέστελναν εκστρατευτικές δυνάμεις ή ατάκτους ομίλους εναντίον του λαού του Θεού. Τα εδάφια Αμώς 1:6-8 αναφέρουν τις εξεγέρσεις των εναντίον του Ισραήλ, και την από μέρους των απαγωγή πολλών σ’ αιχμαλωσία και πώλησί των στον Εδώμ. Η θρησκεία των ήταν σκληρή και ειδωλολατρική, και παρίστανε ένα θεό-ιχθύ, τον Δαγών, με εικόνες οι οποίες είχαν στην κορυφή μια ορθία κεφαλή ιχθύος, ομοίας με τις μίτρες που φορούν πατριάρχαι και επίσκοποι των θρησκευτικών συστημάτων του «Χριστιανικού κόσμου.»

24. Ποιον μακροχρόνιο εχθρό ειδικά φαίνεται ότι προσκιάζουν οι Φιλισταίοι;

²⁴ Οι Φιλισταίοι φαίνεται ότι προσκιάζουν τους μακροχρόνιους εχθρούς της αληθινής λατρείας στη γη. Ένας τέτοιος εχθρός είναι ειδικά η Ρωμαιο-Καθολική Ιεραρχία, της οποίας το θρησκευτικό σύστημα είναι διαποτισμένο με ειδωλολατρική Βαβυλωνιακή διδασκαλία και τελετουργία. Σ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, η Ιεραρχία μάχεται λυσσωδώς εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι έχουν λάβει μια θαρραλέα στάσι υπέρ της αληθινής λατρείας. Εναντιώθηκε πικρά στο κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ σ’ όλη τη γη από το 1919.

25. Ποια σύγχρονη εκστρατεία των μαρτύρων του Ιεχωβά παραλληλίζεται με την εκστρατεία του Εζεκία εναντίον των Φιλισταίων;

²⁵ Η εκστρατεία του Εζεκία εναντίον της αρχαίας Φιλισταίας υπενθυμίζει μια εκστρατεία που διεξήγαν οι ακόλουθοι του Χριστού στη γη, ιδιαιτέρως στην από το 1930 δεκαετηρίδα. Την εποχή εκείνη η Ρωμαιο-Καθολική Ιεραρχία, ως η κυριωτέρα θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου,» είχε επί πολύν καιρό κατοχυρωθή μέσα στην επικράτεια της λατρείας που δικαιωματικά ανήκει σ’ αυτούς που «αινούν» τον Ιεχωβά. Και όπως ακριβώς οι εκπεσμένοι Φιλισταίοι των αρχαίων χρόνων διεπραγματεύοντο με την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι για πολιτικό συμφέρον, έτσι και η Ρωμαιο-Καθολική Ιεραρχία της συγχρόνου ιστορίας συνήψε συμμαχίες με εθνικιστάς δικτάτορας, όπως η Συνθήκη του Λατερανού με τον Μπενίτο Μουσσολίνι το 1929 και το Κογκορδάτον με τον Αδόλφο Χίτλερ το 1933. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ανέλαβαν δράσι όχι με σαρκικά όπλα, αλλά με το πλήρες δυνάμεως άγγελμα της Γραφής, για να εκθέσουν τις πολιτικές ερωτοτροπίες τής καθ’ ομολογίαν «εκκλησίας» του Χριστού, που είχαν σκοπό την παγκόσμιο κυριαρχία.

26. Πώς αντέδρασαν οι σύγχρονοι Φιλισταίοι, αλλά με ποια επιτυχία;

²⁶ Και η Ρωμαιο-Καθολική Ιεραρχία αντέδρασε! Ο Εθνικοσοσιαλιστής φύρερ ως η «μάχαιρα της εκκλησίας,» ανέλαβε την ηγεσία σε μια εκστρατεία εξοντώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στις κυριαρχούμενες από Καθολικούς χώρες. Ένας Καθολικός ιερεύς του Βερολίνου το εβεβαίωσε αυτό σ’ ένα άρθρο στην εφημερίδα Δη Τζέρμαν Γουαίη της 29ης Μαΐου 1938: «Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ και η Γερμανική Επισκοπή επανέλαβε το αίτημά της, ο Χίτλερ είπε: ‘Αυτοί οι λεγόμενοι «Ζηλωταί Σπουδασταί της Γραφής» [μάρτυρες του Ιεχωβά] είναι ταραχοποιοί. . . . Δεν ανέχομαι να μολύνωνται οι Γερμανοί Καθολικοί με τέτοιο τρόπο. . . . Διαλύω [τους μάρτυρας του Ιεχωβά] στη Γερμανία’.» Σ’ αυτά ο ιερεύς προσέθεσε, «Μπράβο!» Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν διελύθησαν στην πραγματικότητα στην Γερμανία ούτε πουθενά αλλού. Ο Χίτλερ και ο σύντροφός του που υπέγραψε το κονκορδάτον, ο Καρδινάλιος Πατσέλλι (Πάπας Πίος ΙΒ΄), είναι τώρα νεκροί, αλλά οι 8.000 μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Ναζι-Καθολικής Δράσεως υπερέβησαν τώρα τους 80.000 στη Δυτική Γερμανία και το Δυτικό Βερολίνο, μαζί με πολλές άλλες χιλιάδες στην Ανατολική Γερμανία.

27-30. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να διεξάγουν πνευματικό πόλεμο εναντίον «των Φιλισταίων»;

²⁷ Κυβερνήσεις ελεγχόμενες από Καθολικούς και οχλοκρατίες υποκινούμενες από ιερείς εξακολούθησαν να μάχωνται για να σιωπήσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλά χρησιμοποιώντας διαφημιστικούς αγωγούς, δικαστήρια και άλλα νόμιμα μέσα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξαπέλυσαν ένα επίμονο πνευματικό πόλεμο εναντίον των παραβιάσεων της ελευθερίας της λατρείας από την Καθολική Ιεραρχία. Αυτός ο Χριστιανικός πόλεμος υπήρξε το μέσον για ν’ ανοίξουν οι οφθαλμοί πολλών εντίμων Καθολικών και άλλων, πράγμα που τους εβοήθησε να λάβουν στάσι υπέρ της αληθινής λατρείας. Αλλά τι μπορεί να λεχθή αν μερικοί οφείλουν ακόμη να υποστούν διωγμούς στα χέρια των συγχρόνων Φιλισταίων;

²⁸ Παρατηρήστε την Μαλάουι! Στις 17 Σεπτεμβρίου 1967, ο Πρόεδρος της Μαλάουι Μπάντα είπε: «Σε κάθε περιοχή οι άνθρωποι θα έχουν το δικαίωμα να πουν—‘Μάρτυρες του Ιεχωβά, μαζεύετέ τα.’ Και αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν τα μαζεύουν, τότε επεμβαίνει, η κυβέρνησις, τους συλλαμβάνει και τους φυλακίζει.» Σύμφωνα με το τεύχος της 10ης Νοεμβρίου της εφημερίδος Μαλάουι Νιους, που εκδίδεται, στη γλώσσα Τσινγιάνζα, ο Κος Ι. Δ. Γκούντα, μέλος του Κοινοβουλίου της Μαλάουι, προειδοποίησε «τους ανθρώπους οι οποίοι ανήκουν στη θρησκεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η οποία απηγορεύθη από την κυβέρνησι, ότι αν κανείς από αυτούς εξακολουθή να είναι Χριστιανός αυτής της θρησκείας θα τιμωρήται αυστηρώς από την κυβέρνησι.» Εξήγησε ότι «σκοπός της κυβερνήσεως είναι να θέση τέρμα σ’ αυτή τη θρησκεία και συνέχισε για να τους πη ότι αν μετανοούν πραγματικά οφείλουν ν’ αγοράσουν δελτία του (πολιτικού) κόμματος της Μαλάουι.» Οι ιεραπόστολοι της Εταιρίας Σκοπιά εξεδιώχθησαν από τη χώρα και χιλιάδες από τους μάρτυρας του Ιεχωβά έχουν τώρα συλληφθή. Σε μια περιοχή και μόνο είκοσι τρία σπίτια μαρτύρων του Ιεχωβά επυρπολήθησαν.

²⁹ Κατόπιν, επίσης, παρατηρήστε την Αίγυπτο (Η.Α.Δ.) όπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνελήφθησαν την ώρα του εορτασμού της Αναμνήσεως του 1967. Εκρατήθησαν στη φυλακή επί μήνες διότι εκήρυτταν τ’ αγαθά νέα για την βασιλεία του Θεού. Οι ιεραπόστολοι της Σκοπιάς εξεδιώχθησαν και από την Αίγυπτο, και πολλοί εντόπιοι Μάρτυρες υπεβλήθησαν σε υπερβολικούς βασανισμούς. Το τυπογραφείον της Εταιρίας στην Ελλάδα δεν λειτουργεί λόγω των ληφθέντων μέτρων, το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού έχει εμποδισθή σε πολλές Αραβικές χώρες, και όλοι οι ιεραπόστολοι της Σκοπιάς εξεδιώχθησαν από τη Βιρμανία.

³⁰ Θα σταματήσουν τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά αυτές οι ενέργειες των εθνικιστικών κυβερνήσεων από το να κηρύττουν το ευαγγέλιον; Όχι! Αλλά αυτοί θα ενισχυθούν με τη γνώσι ότι ο Ιεχωβά εξέδωκε τελική κρίσι και σύντομα θα εκτελέση τους εχθρούς αυτούς, μαζί με το υπόλοιπο της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ειδωλολατρικής θρησκείας. Η απόφασις του Ιεχωβά είναι, Άνω η αληθινή λατρεία, κάτω η ψευδής!—Ιερεμ. 1:10· Ιεζ. 25:15-17.

31, 32. (α) Γιατί ο Εζεκίας είναι ένα ευγενές παράδειγμα για μας; (β) Πώς μπορούμε ν’ ακολουθούμε τώρα στα βήματα του Μεγαλυτέρου από τον Εζεκία;

³¹ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά επέτυχαν στον πνευματικό των πόλεμο, με τον ίδιο τρόπο που είχε επιτύχει ο Εζεκίας να νικήση τους ταραχοποιούς Φιλισταίους. Και με πόσο έξοχο τρόπο η δικαία στάσις του Εζεκία, υπέρ της αληθινής λατρείας, έρχεται σε αντίθεσι με την αποστασία των προκατόχων του και την ειδωλολατρία των γειτόνων του! «Επί Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ ήλπισε· και δεν εστάθη μετ’ αυτόν όμοιος αυτού μεταξύ πάντων των βασιλέων του Ιούδα, αλλ’ ουδέ των προ αυτού διότι προσεκολλήθη εις τον Ιεχωβά· δεν απεμακρύνθη από όπισθεν αυτού, αλλ’ εφύλαξε τας εντολάς αυτού, τας οποίας ο Ιεχωβά προσέταξεν εις τον Μωυσήν. Και ήτο ο Ιεχωβά μετ’ αυτού· κατευοδούτο όπου εξήρχετο.»—2 Βασ. 18:5-7, ΜΝΚ.

³² Είθε κι εμείς, επίσης, να εξακολουθούμε να κατευοδούμεθα, καθώς ακολουθούμε στα βήματα του Μεγαλυτέρου Εζεκία, του Χριστού Ιησού. Είθε να παραμείνωμε άφοβοι ενώπιον των απειλών της ψευδούς θρησκείας και των εθνικιστικών κυβερνήσεων, διακηρύττοντας ακλόνητα την εκδίκησι του Θεού εναντίον αυτού του παρόντος Σατανικού συστήματος πραγμάτων και να παρηγορούμε εκείνους οι οποίοι στενάζουν για την αδικία του. (Ησ. 61:1, 2) Ναι, είθε να εξακολουθούμε να παραμένωμε ‘προσκεκολλημένοι εις τον Ιεχωβά,’ με την πεποίθησι ότι αυτός ‘θα είναι μεθ’ ημών’ στην γεμάτη ζήλο λατρεία μας και καθώς συμμετέχομε στην αιωνία διεκδίκησι του ονόματός Του. Αλλά περισσότερα σχετικά με το θρίαμβο της αληθινής λατρείας κατά του εθνικισμού θα λεχθούν σε προσεχές άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 343]

Ισραηλίται καταστρέφοντες τας ιεράς στήλας της ψευδούς λατρείας

Σημερινοί μάρτυρες χρησιμοποιούντες την Γραφή να εκθέσουν την ειδωλολατρία