κάποιο απερίσκεπτο ζώο.

Λόγω του μεγέθους του, της πανοπλίας του και των επιθετικών του όπλων και στα δύο του άκρα, ο κροκόδειλος είναι βασιλεύς των ερπετών. Και η επικίνδυνη κόμπρα; Είναι απλώς ένας εύγευστος μεζές, ένα ορεκτικό για τον κροκόδειλο. Δεν έχει φυσικούς εχθρούς στην αγρία κατάστασι και δεν γνωρίζει τρόμο. Μετά απ’ αυτή την περιγραφή του λεβιάθαν, ο Ιώβ λέγει στον Ιεχωβά:

«Εξεύρω ότι δύνασαι τα πάντα, και ουδείς στοχασμός σου δύναται να εμποδισθή. Τις ούτος ο κρύπτων την βουλήν ασυνέτως; εγώ λοιπόν προέφερα εκείνο το οποίον δεν ενόουν· πράγματα υπερθαύμαστα δι’ εμέ, τα οποία δεν εγνώριζον.»​—Ιώβ 42:2, 3.

Ο Ιώβ ομολογεί ότι ο Θεός μπορεί να κάμη τα πάντα· κατανοεί τώρα ότι οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι συνετό, στοργικό και δίκαιο. Επαναλαμβάνει την ίδια ερώτησι, που είχε θέσει ο Ιεχωβά στην αρχή της σειράς ερωτήσεων περί των δημιουργικών θαυμάτων· ο Ιώβ το πράττει αυτό για να ομολογήση τη δικαιοσύνη της επιτιμήσεως που υπονοείται και να εξομολογηθή, ‘Εγώ ήμουν εκείνος!’

Ο Ιώβ είχε πει μερικά πράγματα, τα οποία δεν έπρεπε να εκστομίση· αλλά τώρα εξομολογείται ότι υπερήσπιζε τη θέσι του χωρίς να καταλαβαίνη. «Βδελύττομαι εμαυτόν», είπε, «και μετανοώ εν χώματι και σποδώ.» Όπως έκαμε κι ο Ιώβ, πρέπει κι εμείς να ενστερνισθούμε αυτό το μάθημα. Μήπως βρεθούμε αντιμέτωποι του Θεού, πρέπει βαθιά να σκεφθούμε πριν αφήσωμε την εξωτερική εμφάνισι των περιστάσεων μας να μας ωθήση στο να πιστεύσωμε ή να δηλώσωμε ότι ο Θεός είναι άμεσος υπαίτιος των ποιημάτων μας. Ιδού ο βεεμώθ κι ο λεβιάθαν! Αυτοί καθώς και τ’ άλλα θαύματα της δημιουργίας πρέπει να μας κάμουν εντύπωσι για τη μεγάλη σοφία και δύναμι του Θεού, προσθέτοντας δύναμι στα θεόπνευστα λόγια: «Τον Παντοδύναμον, δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν αυτόν· είναι υπέροχος κατά την δύναμιν, και κατά την κρίσιν, και κατά το πλήθος της δικαιοσύνης· δεν καταθλίβει. Δια τούτο οι άνθρωποι φοβούνται αυτόν.»​—Ιώβ 42:6· 37:23, 24.

Διατηρώντας τη Φιλία μας με τον Θεό

Η ΑΛΗΘΙΝΗ φιλία σημαίνει ειρήνη και ασφάλεια. Σημαίνει, επίσης, ευχαρίστησι κι ευτυχία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον διαβάζομε: «Υπάρχει φίλος στενώτερος αδελφού.» «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.»​—Παροιμ. 18:24· 17:17.a

Ποια καλύτερη φιλία θα μπορούσε κανείς να καλλιεργήση από τη φιλία του Ιεχωβά Θεού; Ασφαλώς, κάθε τι, που θα ήταν δυνατόν να λεχθή προς έπαινον της αληθινής φιλίας, εφαρμόζεται στη φιλία προς αυτόν, και τούτο στον υπέρτατο βαθμό.

Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσωμε αυτή την πολύτιμη φιλία με τον Θεό; Για ν’ αποκτήσωμε αυτή τη φιλία, πρέπει πρώτα να λάβωμε γνώσι περί αυτού και των βουλών του. Κατόπιν πρέπει να πιστεύσωμε σ’ αυτή τη γνώσι με το ν’ αφιερώσωμε τον εαυτό μας στο να πράττωμε το θέλημά του. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» Αφιερώνοντας τα πάντα μας στον Θεό, θα προσέχωμε στην εντολή του Ιησού: «Κάμετε εις εαυτούς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας.»​—Εβρ. 11:6· Λουκ. 16:9· Ιωάν. 17:3.

Πώς μπορούμε να διατηρήσωμε τη φιλία του Θεού, αφού άπαξ την αποκτήσωμε; Ο Βασιλεύς Δαβίδ, που ήταν ο ίδιος φίλος του Θεού, απαντά: «Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού· ο μη καταλαλών δια της γλώσσης αυτού, μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού, μηδέ δεχόμενος ονειδισμόν κατά του πλησίον αυτού.»​—Ψαλμ. 15:1-3, ΜΝΚ.

Το να βαδίζη κανείς άμεμπτα και να πράττη δικαιοσύνην περιλαμβάνει πολλά πράγματα. Σημαίνει, εν πρώτοις, να μένωμε πιστοί στον Ιεχωβά Θεό. Σημαίνει να του αποδίδωμε «αποκλειστική αφοσίωσι». Σημαίνει «θέλεις αγαπά