Δείχνετε Αγάπη​—Εμπιστεύεσθε

Η ΑΓΑΠΗ εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, που φέρουν ευτυχία. Ένας απ’ αυτούς είναι το να έχωμε εμπιστοσύνη. Όπως εγράφη προ πολλού στο ωραίο εκείνο δοκίμιον περί αγάπης από τον απόστολο Παύλο: «Η αγάπη . . . πάντα πιστεύει.» Δηλαδή, πιστεύει σε ό,τι λέγει ο Θεός μέσα στον λόγο του, μολονότι ένας ίσως να μην μπορή να τα καταλάβη όλα πλήρως και μολονότι κατά καιρούς αυτό μπορεί να φαίνεται αδύνατο, επειδή επί του παρόντος οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα πάντα και δεν έχουν επιστημονική εξήγησι για ωρισμένα πράγματα. Οι λόγοι του Παύλου, όμως, εκθέτουν, επίσης, μια βασική αρχή, ότι εκ φύσεως η αγάπη έχει εμπιστοσύνη· δεν υποπτεύεται χωρίς λόγο τους άλλους.​—1 Κορ. 13:4, 7.

Αφού ο Θεός είναι αγάπη, έχει, επίσης, εμπιστοσύνη. Βέβαια, είχε εμπιστοσύνη στις αγγελικές του δυνάμεις σε όλους τους αιώνες του χρόνου από τον καιρό της δημιουργίας των. Ομοίως ο Θεός είχε εμπιστοσύνη στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, τον Αδάμ και την Εύα. Θα μπορούσε να είχε παρατηρήσει προς το μέλλον και να ιδή τι θα έκαναν, αλλά δεν το έπραξε· ούτε ανάγκη, ούτε επιθυμία είχε να το πράξη αυτό. Μάλλον, εξέχεε πλουσίως τις ευλογίες του σ’ αυτούς και τους έδωσε την ευκαιρία να εκφράσουν εκτίμησι ή αγνωμοσύνη.​—1 Ιωάν. 4:8.

Πόσο αληθές ήταν αυτό, επίσης, όσον αφορά την πολιτεία του Θεού προς το έθνος Ισραήλ! Πόσο γενναιόδωρος υπήρξε και πόσο τους εμπιστεύετο! Κατ’ επανάληψιν τους συνεχώρησε και τους έδωσε άλλη ευκαιρία ν’ αποδείξουν ποιοι ήσαν. Ιδιαίτερα ο Θεός έδειξε στοργική πληρότητα εμπιστοσύνης στην περίπτωσι του Ιώβ. Ο Θεός δεν έσπευσε να πιστέψη τις συκοφαντικές κατηγορίες του Διαβόλου· δεν απέδωσε υστεροβουλία στην προς αυτόν υπηρεσία του Ιώβ όπως έκαμε ο Σατανάς. Στοργικά ο Θεός επίστευε ότι ο Ιώβ ήταν ένας τηρητής ακεραιότητος, ο δε Διάβολος ήταν ανίκανος ν’ αποδείξη διαφορετικό τον Ιώβ.​—Ιώβ 1:1, 8· 2:10.

Δεύτερο μόνο παράδειγμα που εδόθη από τον ίδιο τον Θεό είναι εκείνο που εδόθη από τον Υιό του, Ιησού Χριστό. Αυτός έδειξε την αγάπη του στον ουράνιο Πατέρα του με το να εμπιστεύεται πλήρως σ’ αυτόν, ως το βαθμό του να θελήση να πεθάνη· με το να έχη εμπιστοσύνη στον Πατέρα του ότι θα τον αναστήση. Ο Ιησούς, επίσης, έδειξε στοργική εμπιστοσύνη στις σχέσεις του με τον συνάνθρωπό του. Δεν ζητούσε με υποψία από εκείνους, που προσήρχοντο σ’ αυτόν, να λέγουν πολλά για ν’ αποδείξουν την πίστι των σ’ αυτόν πριν τους θεραπεύση. Ούτε έβλεπε και τους δώδεκα αποστόλους του με υποψία ακριβώς επειδή εγνώριζε ότι ένας απ’ αυτούς επρόκειτο να τον προδώση.​—Ιωάν. 6:64· 12:4-6· 17:12.

Η αγάπη θα σας κάμη, επίσης, να εμπιστεύεσθε στον ουράνιο Πατέρα σας, ακριβώς όπως ένα παιδί εμπιστεύεται στον γονέα του. Θα σας κάμη να δεχθήτε αυτόν με τον λόγον του και να δείξετε τούτο με την πορεία της ενεργείας σας. Τότε και σεις, επίσης, θα πιστεύσετε στον λόγο του, την Αγία Γραφή, έστω κι αν δεν καταλαβαίνετε πλήρως όλα όσα διαβάζετε και μολονότι η λεγομένη επιστήμη, βάσει ατελούς γνώσεως ή εσφαλμένου συλλογισμού, μπορεί να τον αμφισβητήση.​—Δευτ. 7:9· Μάρκ. 11:22· Ιωάν. 17:17.

Όσο για την εμπιστοσύνη στον πλησίον σας, βέβαια, κι ο «χρυσούς κανών» ακόμη δείχνει ότι πρέπει να τον εμπιστεύεσθε, διότι μήπως σεις δεν θέλετε να σας εμπιστεύεται; Ναι, «καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»​—Λουκ. 6:31.

Πραγματικά, το να εμπιστευόμεθα στους άλλους δείχνει όχι μόνο αγάπη γι’ αυτούς αλλά επίσης αγάπη και για τους εαυτούς μας. Πώς αυτό; Διότι η εμπιστοσύνη είναι μια μορφή γενναιοδωρίας, η δε γενναιοδωρία ισοδυναμεί με ευτυχία. Όπως είπε ο Ιησούς σε μια περίπτωσι, «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»​—Πράξ. 20:35.

Ειδικά τα μέλη μιας οικογενείας, όπως είναι ο σύζυγος και η σύζυγος, είναι ανάγκη να δείχνουν αγάπη με το να εμπιστεύωνται. Η αγάπη προϋποθέτει πίστι και δεν ζηλοτυπεί χωρίς λόγο. Δεν κάνει όρη από λοφίσκους. Το να είναι κανείς δύσπιστος, το να είναι καχύποπτος χωρίς λόγο, είναι άστοργο, αφιλάγαθο· αποθαρρύνει τον άλλον και δημιουργεί προστριβές. Όλοι κάνουν ολισθήματα από καιρό σε καιρό, και γι’ αυτό να είσθε γενναιόφρονες και να δίνετε στον άλλον το ευεργέτημα της αμφιβολίας και να παρέχετε έλεος αν ο άλλος πράγματι έχη υποπέσει σε σφάλμα.​—Κολ. 3:12-14.

Θυμηθήτε ότι η πορεία τού να υποπτεύεται κανείς χωρίς λόγο είναι η πορεία του ίδιου του Σατανά. Αυτός διεκινδύνευσε τα πάντα στο ν’ αποδείξη ότι ο άνθρωπος δεν είναι ότι ισχυρίζεται ότι είναι, ότι οι δούλοι του Θεού τον υπηρετούν μόνο για κείνα, που αυτοί απολαμβάνουν. Εμμένει στο ότι κανείς δεν μπορεί να είναι άξιος εμπιστοσύνης. Ασφαλώς, αυτός δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν!​—Ιώβ 1:9-11· Αποκάλ. 12:10.

Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα στην ιστορία ενός, ο οποίος εμιμήθη τον Σατανά απ’ αυτές τις απόψεις, δεν ήταν άλλος από τον Αμερικανό ευθυμογράφο Μαρκ Τουαίν, που πέθανε πριν από πενήντα χρόνια. Σ’ ένα τόμο των έργων του, Επιστολές από τη Γη, που εδημοσιεύθη προσφάτως για πρώτη φορά, χρησιμοποιεί τον Σατανά για να σωρεύση, μομφή, περιφρόνηση και συκοφαντία στον Θεό και την ανθρώπινη φυλή. Αυτός ο τόμος περιέχει επίσης την εκτίμησί του προς την Αγία Γραφή: «Είναι γεμάτη ενδιαφέρον. Περιέχει κάποια ευγενή ποίησι και μερικούς ευφυείς μύθους· και κάποια αιμοσταγή ιστορία· και μερικά καλά ήθη· κι έναν πλούτον αισχρότητος· και περισσότερα από χίλια ψεύδη». Αδικαιολόγητα καχύποπτος, ανέγνωσε στη Βίβλο ό,τι δεν είναι εκεί και παρέλειψε να διακρίνη τι είναι πραγματικά εκεί.

Αντέδρασε με τον ίδιο καχύποπτο τρόπο στον συνάνθρωπο του: «Ο καθένας είναι μια σελήνη κι έχει μια μαύρη πλευρά, την οποία ποτέ δεν δείχνει σε κανένα». Δεν είναι άξιον απορίας το ότι ο μέγας αυτός ευθυμογράφος απώλεσε την εύθυμη διάθεσί του και παρεπονείτο, «Να είσθε καλοί και θα είσθε μονήρεις σαν εμένα». Αλλά δεν είναι έτσι. Ο Ιησούς ήταν καλός, αν υπήρξε ποτέ ένας καλός, κι ωστόσο, μακριά από το να είναι μονήρης, δεν μπορούσε ν’ απομακρυνθή από τα πλήθη, και όχι μόνο λόγω των θαυμάτων του αλλά και για τους λόγους ζωής που είχε.​—Μάρκ. 6:30-34· Λουκ. 21:37, 38.

Ο Μαρκ Τουαίν, μη έχοντας καμμιά πίστι στον Θεό, άφησε ώστε ο θάνατος των δύο θυγατέρων του και της συζύγου του να τον κάμη πιο πικρόν ακόμη κι έτσι «ελάφρυνε τα αισθήματα του με πειραχτικά άρθρα σε δημόσια πράγματα», κατά την Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία. Έσπειρε υποψία κι εθέρισε μοναξιά, όπως είπε ο Ιησούς: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς», κι αυτό με το ίδιο μέτρον.​—Λουκ. 6:38· Γαλ. 6:7.

Εν τούτοις, το γεγονός ότι η αγάπη δείχνει εμπιστοσύνη δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσθε εύπιστοι, αφελείς. Όχι, διόλου, διότι ο λόγος του Θεού λέγει, επίσης: «Ο απλούς πιστεύει εις πάντα λόγον· ο δε φρόνιμος προσέχει εις τα βήματα αυτού.»​—Παροιμ. 14:15.

Τότε, πώς μπορείτε να επιτύχετε μια ισορροπία μεταξύ εμπιστοσύνης και προφυλάξεως; Αγαπώντας τον πλησίον σας όπως τον εαυτό σας· όχι περισσότερο, με το να είσθε αφελής και απλοϊκός· και όχι λιγότερο, με το να είσθε αδικαιολόγητα φιλύποπτος.​—Μάρκ. 12:31.