Διατήρησις Ενότητος σε Δυσκόλους Καιρούς

«Ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων.»​—Φιλιππησ. 1:27, 28.

 1. Από ποια άποψι υπάρχει αντίθεσις μεταξύ μαρτύρων του Ιεχωβά και του κόσμου;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία, ζούμε σε δυσκόλους καιρούς! Αυτοί προελέχθησαν και είναι επάνω μας. (2 Τιμ. 3:1) Σ’ αυτόν τον ταραχώδη «καιρόν του τέλους» με τα θυελλώδη του κύματα ανησυχίας στην ανθρώπινη κοινωνία, ξεχωρίζουν σε οξεία αντίθεσι η ηρεμία και η ενότης των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλά η αρμονική αυτή κατάστασις δεν είναι κάτι που επήλθε μόνο του, αυτομάτως, χωρίς κάποια προσπάθεια, απλώς επειδή υπάρχουν εκκλησίες του λαού αυτού παντού. Το προηγούμενο άρθρο έδειξε κάποια από τα πνευματικά θεμέλια επάνω στα οποία στηρίζεται η ενότης αυτή. Αν και η ενότης αυτή δεν πρέπει ν’ αποδοθή σε ανθρώπους, ο καθένας που ανήκει σ’ αυτή τη μεγάλη οικογένεια του Θεού καλείται να πράξη ό,τι μπορεί καλύτερο για τη διατήρησι και τελειοποίησι αυτής της ενότητος.

2, 3. (α) Ποιες είναι μερικές παγίδες για την ενότητα; (β) Πώς μπορούν ν’ αποφευχθούν;

² Όπως ακριβώς υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν σ’ αυτή την ενότητα, υπάρχουν και πολλοί παράγοντες που απεργάζονται διαχωρισμό και ταραχές. Ο άγρυπνος δούλος του Θεού θα γνωρίζη και θα βλέπη αυτούς τους κινδύνους και θα τους αποφεύγη. Οι κίνδυνοι αυτοί της ενότητος προέρχονται από τον εχθρό του Θεού, τον Σατανά, ο οποίος πριν από πολύν καιρό επέτυχε να διασπάση την ενότητα της οικογενείας του Θεού. Οι κίνδυνοι αυτοί προέρχονται επίσης από τον κόσμο του, και τέλος, αλλά όχι ολιγώτερο, μπορούν να βρεθούν στον πεπτωκότα άνθρωπο τον ίδιο.​—1 Ιωάν. 5:19· Γαλ. 5:19-21.

³ Στον καιρό του ο απόστολος Παύλος είχε επαρκείς αιτίες για να νουθετή τους Χριστιανούς στην Κόρινθο να βρίσκωνται σε ενότητα. Είχε φθάσει να γνωρίζη ότι υπήρχαν κάποιες έριδες μεταξύ τους. «Διότι εφανερώθη εις εμέ . . . περί υμών, αδελφοί μου, ότι είναι έριδες μεταξύ σας.» (1 Κορ. 1:11) Αυτό μπορεί, επίσης, να συμβαίνη μια φορά σ’ ένα χρονικό διάστημα εδώ κι εκεί ανάμεσα στον λαό του Θεού σήμερα. Συχνά οι δυσκολίες αυτές είναι περισσότερο προσωπικής φύσεως, αλλά μερικές φορές έχουν, επίσης, τα αποτελέσματά των επάνω στην εκκλησία ως σύνολον. Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάστασις, οι δυσκολίες αυτές πρέπει ν’ αποφεύγωνται και κάθε ένας που ενδιαφέρεται πρέπει να κάνη το καλύτερο που μπορεί για ν’ απομακρύνη την ταραχή όσο το δυνατόν ταχύτερα. «Ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν σας· μήτε δίδετε τόπον εις τον διάβολον.»​—Εφεσ. 4:26, 27.

ΦΥΛΑΞΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΣΤΟ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

 4. Γιατί πρέπει να φυλάττωμε τη γλώσσα μας;

⁴ Ένας παράγων που πολύ γρήγορα μπορεί να οδηγήση σε έντασι είναι η κακή χρήσις της γλώσσης μας. Η Γραφή μάς δείχνει ότι αυτό το μικρό μέλος του σώματός μας μπορεί να προξενήση μεγάλη ζημία. Ένα σπίρτο​—πόσο ασήμαντο και μικρό είναι—​και όμως μπορεί να βάλη φωτιά σ’ ένα δάσος, προξενώντας ζημία εκατομμυρίων δολλαρίων. «Ούτω και η γλώσσα είναι μικρόν μέλος, όμως μεγαλαυχεί. Ιδού ολίγον πυρ πόσον μεγάλην ύλην ανάπτει.» (Ιάκ. 3:5) Αν λέγωνται ψεύδη και γίνεται συκοφαντία για ένα άτομο, αυτό δεν δημιουργεί φιλικό αίσθημα, αλλά, μάλλον, ένα επιφυλακτικό αίσθημα, που φέρνει μαζί του το σπέρμα της διαιρέσεως και του διαχωρισμού. Φυσικά, λόγω τέτοιας προσωπικής διαιρέσεως ή δυσκολίας μια Χριστιανική εκκλησία δεν ξεπέφτει από την πίστι, αλλ’ όμως αυτό μπορεί να έχη τα αποτελέσματά του μια μέρα, δηλαδή, όταν εισρεύσουν συμπάθεια και αντιπάθεια και αρχίσουν να διαιρούν κάπως τα μέλη της εκκλησίας. Η εκκλησία συνέρχεται ακόμη και εκπληρώνει ακόμη την αποστολή της του κηρύγματος του ευαγγελίου, αλλά μπορεί να υπάρχη μια σκιά επάνω απ’ αυτήν και σβήσιμο της χαράς της.

 5. Πώς η ταπεινοφροσύνη συντελεί στη διατήρησι ενότητος;

⁵ Η γλώσσα πρέπει, συνεπώς, να χαλιναγωγήται. (Ιάκ. 3:10-18) Αν σκληρά, ανεξέλεγκτα, προσβλητικά ή αναληθή λόγια επροξένησαν έντασι ανάμεσα σε σας και στον αδελφό σας, δεν πρέπει να διστάζετε ν’ απολογηθήτε. Ναι, αυτό μπορεί ν’ απαιτή ταπεινοφροσύνη, αλλ’ αυτή ακριβώς η ταπεινοφροσύνη είναι εκείνη που με πάρα πολλούς τρόπους συντελεί σε ειρήνη και ενότητα. Ταπεινοφροσύνη σημαίνει ταπεινότης της διανοίας. Δεν είναι αδυναμία· αντιθέτως, είναι μια κατάστασις της διανοίας που ευαρεστεί τον Ιεχωβά. «Πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους, ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην διότι “ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν”.» (1 Πέτρ. 5:5) Η ταπεινοφροσύνη θα καταστήση εύκολο για μας να παραδεχθούμε ένα λάθος και να παρουσιάσωμε την απολογία μας, άσχετα με το ποιά θέσι ευθύνης έχομε στην οργάνωσι του Θεού. Η ταπεινοφροσύνη θα καταστήση εύκολο για μας να προσαρμοσθούμε στην τάξι που υπάρχει στην οικογένεια του Θεού. Η ταπεινοφροσύνη, επίσης, θα μας βοηθήση να κρατήσωμε τη ζηλοτυπία έξω από την καρδιά μας αν άλλοι αδελφοί λαμβάνουν θέσεις υπηρεσίας που εμείς οι ίδιοι δεν έχομε. Θα μας βοηθή πάντοτε να βλέπωμε τους εαυτούς μας τόσο ασημάντους ανθρώπους σε κατάλληλη σχέσι και αναλογία προς τον ουράνιο Πατέρα μας, προς τους άλλους αδελφούς μας και προς τη θεοκρατική οργάνωσι. Η ταπεινοφροσύνη μάς φυλάττει από το να θεωρούμε τον εαυτό μας πολύ σπουδαίον ή να παίρνωμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά.

 6. Γιατί πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να συγχωρήσωμε;

⁶ Έχετε συναντήσει ποτέ ανθρώπους που δεν συγχωρούσαν ο ένας τον άλλον; Οι προσωπικές των σχέσεις διασπώνται ή μειώνονται σ’ έναν ελάχιστο βαθμό. Αλλά πού θα είμεθα αν ο ουράνιος Πατέρας μας δεν θα μας συγχωρούσε; Η προθυμία για συγχώρησι είναι, επομένως, ένας πολύ σπουδαίος παράγων για τη διατήρησι Χριστιανικής ενότητος. Πόσο συχνά πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να συγχωρήσωμε; Αυτή η ερώτησις έλαβε απάντησι για τον Πέτρο. «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Δεν σοι λέγω, έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά.» (Ματθ. 18:22) Ένα άτομο που δεν είναι ετοιμασμένο να συγχωρή, εργάζεται εναντίον του ιδίου του συμφέροντος. Γιατί; Όχι μόνο επειδή η έχθρα και η μνησικακία είναι επιζήμια στην ειρήνη της διανοίας μας και στη φυσική μας υγεία, αλλά και επειδή ένα τέτοιο άτομο αντιμετωπίζει τον κίνδυνο ότι μια μέρα ο Θεός δεν θα συγχωρή τις αμαρτίες του πια. Αυτό ακριβώς λέγουν οι Γραφές: «Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος. Εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας.»​—Ματθ. 6:14, 15.

 7. Ποια στάσι πρέπει να έχωμε απέναντι προσωπικών αδικημάτων; Γιατί;

⁷ Πόσες φορές τα αδικήματα είναι απλώς ελαφράς φύσεως, και οφείλονται μόνο σε απερισκεψία, σε έλλειψι λεπτότητος ή ανατροφής ή σε στιγμιαία έξαψι και είναι χωρίς κακή πρόθεσι! Για τούτο, δεν πρέπει να είμεθα μικρόνοες, όταν πρόκειται να συγχωρήσωμε ο ένας τον άλλον, αλλά, μάλλον, να είμεθα ευρείας διανοίας και να λησμονούμε το αδίκημα. Έτσι τα επερχόμενα σκοτεινά σύννεφα στις προσωπικές μας σχέσεις γρήγορα θα διασκορπισθούν και ο ήλιος θα λάμψη πάλι. Κανείς από μας δεν είναι τέλειος. Όλοι εμείς έχομε τις ατέλειές μας και είμεθα όλοι ευγνώμονες αν άλλοι μας συγχωρούν. Αλλά είναι γεγονός ότι συνήθως βλέπομε τις ατέλειες του άλλου ανθρώπου πολύ ταχύτερα παρά τις δικές μας.

ΑΠΟΦΥΓΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΣΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

 8. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν δογματική ενότητα; (β) Ποιες εισηγήσεις δίδονται για την υποβοήθησι της κατανοήσεως δυσκόλων σημείων και για τη διατήρησι ενότητος;

⁸ Διαχωρισμός μπορεί να επέλθη, επίσης, σε δογματικά ζητήματα. Πώς μπορεί ν’ αποφευχθή αυτό; Είναι καλό σε τέτοιες στιγμές να θυμούμεθα το εδάφιο κατά Ιωάννην 6:45, ΜΝΚ, όπου αναφέρεται: «Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά.» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο λαμβάνουν τη διδασκαλία των βασισμένη επάνω στη Γραφή. Οι εξηγήσεις της Γραφής δίδονται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, που αντιπροσωπεύει τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 24:45. Αυτή η συγκεντρωμένη και ομοιόμορφη διδασκαλία συνέβαλε πάρα πολύ στην ενότητα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Αν, τώρα, ένα μέλος μιας εκκλησίας συναντά δυσκολίες στην κατανόησι ή αποδοχή ωρισμένου σημείου, έχει τη δυνατότητα να συζητήση το ζήτημα με αδελφούς, που έχουν ώριμη γνώσι. Αν το σημείο ακόμη δεν μπορή να κατανοηθή, τότε μπορεί να είναι καλύτερο ν’ αφεθή το ζήτημα να μένη. Ίσως η Εταιρία θα δημοσιεύση περισσότερα για το ζήτημα σε μεταγενέστερη χρονολογία, και τότε η κατανόησις θα διευρυνθή. Στην προσευχή μπορούμε να παρακαλέσωμε τον Ιεχωβά να μας δώση καλύτερη κατανόησι του ζητήματος. «Εάν δε τις από σας ήναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιάκ. 1:5) Θα ήταν σφάλμα, εν τούτοις, να προσπαθήσετε να θέσετε τη δική σας διιστάμενη γνώμη όσον αφορά ωρισμένο δογματικό ζήτημα ενώπιον όσο το δυνατόν περισσοτέρων στην εκκλησία. Αυτό δεν απεργάζεται τη διαφύλαξι ενότητος, αλλά, μάλλον, μπορεί να σπείρη διαφωνία και δυσπιστία. Συνήθως αυτά τα σημεία αμφισβητήσεως είναι δευτερευούσης φύσεως. Αλλά μπορούν να γίνουν τόσο μεγάλα, ώστε επισκιάζουν τη μεγάλη αλήθεια της βασιλείας του Θεού, και μπορεί ακόμη να παύση κανείς να κηρύττη αυτά τα αγαθά νέα.

 9. Ποια άποψι πρέπει να κρατούμε όταν κάτι δεν έχη σαφώς κατανοηθή έως τώρα;

⁹ Η αλήθεια για τον αποκαλυμμένο σκοπό του Ιεχωβά μπορεί να ομοιωθή μ’ ένα θαυμάσιο ζωγραφικό πίνακα. Η ζωγραφιά αυτή μας μεταδίδει την ελπίδα και την προσδοκία να ζήσωμε για πάντα σε μια νέα τάξι. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι η ζωγραφιά αυτή δεν έλαβε ακόμη το τελευταίο της άγγιγμα. Δεν εννοούμε ακόμη το κάθε τι. Και καθώς παρέρχεται ο καιρός μπορεί να κατανοήσωμε μερικά πράγματα καλύτερα. Επειδή δεν βλέπομε έως τώρα όλες τις λεπτομέρειες, μήπως πρέπει αυτό να γίνη για μας αιτία να χάσωμε τη χαρά μας και να προσπαθήσωμε να εύρωμε σφάλμα σε όλον τον λόγον του Θεού και στην οργάνωσί του; Όχι. Κυττάξτε πόση αλήθεια έχετε λάβει μέσω της Εταιρίας Σκοπιά, την οποία χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά. Τότε θα είσθε ευγνώμονες. Κυττάξτε πόσο ασφαλώς ο Ιεχωβά έχει οδηγήσει τον λαό του μέσω της οργανώσεώς του. Τότε θα έχετε εμπιστοσύνη. Ενώ δεν έχομε πάντοτε τον ίδιο βαθμό κατανοήσεως, δεν ελιμοκτονήσαμε ούτε εδιψάσαμε πνευματικώς, ούτε στερηθήκαμε την αγάπη Του. Μπορούμε, επομένως, να λέμε ευγνωμόνως, όπως έλεγε ο Δαβίδ: «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. Ηνώρθωσε την ψυχήν μου.»​—Ψαλμ. 23:1-3, ΜΝΚ.

ΕΝΟΤΗΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΙΩΓΜΟ

10, 11. Ποια Γραφική πορεία ακολουθεί ο λαός του Ιεχωβά κάτω από διωγμό;

¹⁰ Σε εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού που βρίσκεται στο κατά Ματθαίον, κεφάλαιο 24, πολύς διωγμός επήλθε στους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους», τόσος ώστε δεν επέρασε απαρατήρητος από τον κόσμο. Σήμερα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά να εκτελέσουν το Χριστιανικό των έργο σε ολοκληρωτικά κράτη, τα οποία επιφέρουν πίεσι και διωγμό εναντίον των. Με τη δύναμι του Θεού, τον υποφέρουν. Δεν στασιάζουν εναντίον της πολιτικής εξουσίας, δεν ανταποδίδουν τα ίσα, επειδή είναι πιστοί Χριστιανοί και όχι επαναστάται ή αντεπαναστάται. Δεν περιμένουν σωτηρία από κάποιο πολιτικό σύστημα, οποιοδήποτε και αν είναι, περιλαμβανομένης και της δημοκρατίας, αλλ’ αποκλειστικά από τη βασιλεία του Θεού. Μόνο η βασιλεία του Θεού θα κάμη τα πάντα νέα.​—Αποκάλ. 21:5.

¹¹ Αν είναι σπουδαίο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά να κάμουν το καλύτερο που μπορούν πάντοτε για τη διατήρησι της ενότητός των γενικά, είναι πιο σπουδαίο ακόμη σε καιρούς ειδικής εντάσεως και διωγμού, όταν το έργο πρέπει να γίνεται κάτω από την επιφάνεια. Γιατί συμβαίνει αυτό;

12. Τι μπορεί να συμβή όταν το έργο έρχεται υπό απαγόρευσιν;

¹² Αν το έργο απαγορεύεται σε μια χώρα, όπως στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία ή στη Ρωσία, αυτό έχει άμεσο αποτέλεσμα στην ανταπόκρισι με τα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν. Μπορεί να συμβή ώστε να μην είναι δυνατόν ν’ ανταλλαγούν επιστολές επί μήνες. Στην ίδια τη χώρα του δικτάτορος, σχεδόν κάθε ανταπόκρισις μεταξύ των εκκλησιών και των υπευθύνων αδελφών παύει, επίσης. Κανένας ταχυδρομικός διανομεύς δεν έρχεται στη θύρα για να φέρη τα περιοδικά της Εταιρίας ή τις επιστολές της διδασκαλίας και πληροφορίας. Η πνευματική τροφή, η οποία κάτω από κανονικές περιστάσεις φθάνει τόσο άφθονα στις εκκλησίες και στα άτομα, εντελώς ξαφνικά γίνεται σπανία. Πολλή απ’ αυτήν πιθανώς εδημεύθη από την αστυνομία. Οι Αίθουσες Βασιλείας είναι κλειστές και πιθανώτατα δεν υπάρχει πουθενά εκτενής βιβλιοθήκη δημοσιεύσεων της Σκοπιάς, που να μπορή εύκολα να την συμβουλευθή κανείς.

13, 14. Ποια προσπάθεια μπορεί να γίνη για το σταμάτημα της διακονίας, και συνεπώς τι είναι ουσιώδες;

¹³ Αλλ’ αυτό δεν είναι όλο. Μπορεί κάλλιστα να συμβή ότι ο επίσκοπος της εκκλησίας και οι υπεύθυνοι αδελφοί του γραφείου του τμήματος έχουν αποστερηθή την ελευθερία των και μένουν κάπου στη φυλακή. Άλλοι αδελφοί πρέπει να λάβουν τις θέσεις των που μπορεί ίσως να μην είναι γνωστοί σε όλους τους αδελφούς προσωπικώς. Δεν υπάρχουν πια συναθροίσεις σε ευρεία κλίμακα, αλλά μόνο σε μικρές ομάδες κάτω από την επιφάνεια. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι όλα αυτά εκθέτουν σε μεγάλη έντασι την ενότητα του λαού του Θεού, και η ανάγκη του να γίνη παν το δυνατόν για τη διατήρησι ενότητος δεν μπορεί επαρκώς να τονισθή.

¹⁴ Ένα Λατινικό ρητό λέγει divide et impera και σημαίνει «διαίρει και βασίλευε». Αυτή η αρχή συχνά ακολουθείται σε ολοκληρωτικά κράτη, όπου η κυβέρνησις προσεπάθησε να συντρίψη την οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Επειδή δεν μπορούσε να καταστρέψη την οργάνωσι με κατά μέτωπον επίθεσι, προσεπάθησε να τη διασπάση έσωθεν με τη χρησιμοποίησι κάθε είδους πανουργίας έτσι ώστε να διαχωρίση την ενότητα σε μέρη.

15. Πώς μερικοί Μάρτυρες αντέστησαν στον πειρασμό;

¹⁵ Παραδείγματος χάριν, μερικά άτομα σε τέτοιες ολοκληρωτικές χώρες προσεπάθησαν να κερδίσουν διαφόρους αδελφούς με κολακεία, λέγοντάς τους πόσο μεγάλο πλεονέκτημα θα ήταν γι’ αυτούς το να συνεργασθούν με την κυβέρνησι και να λησμονήσουν τις Χριστιανικές των αρχές, αντί να είναι τόσο «των άκρων», δογματικοί και πείσμονες και να υποστούν γι’ αυτό τιμωρία από την κυβέρνησι. Σε αδελφούς προσεφέρθη μια υπεύθυνη θέσις από την κυβέρνησι στην οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά, και η κυβέρνησις είπε ότι, αν εγίνετο δεκτή η θέσις αυτή, όλα θα ήσαν σε τελεία τάξι. Αλλά οι αδελφοί αρνήθηκαν να δεχθούν μια τέτοια αντιθεοκρατική προσφορά. Ένας απήντησε: «Δεν είμαι για πούλημα». Εγνώριζαν ότι ο διορισμός σε υπηρεσία στη θεοκρατική οργάνωσι δεν θα μπορούσε να προέλθη από κάποια κοσμική κυβέρνησι, αλλά μόνο μέσω της οργανώσεως της ίδιας. Αντέστησαν στην κολακεία.​—Ψαλμ. 12:2.

16. Ποιες σκευωρίες κατεβλήθη προσπάθεια να προξενήσουν σύγχυσι μεταξύ των Μαρτύρων;

¹⁶ Σε μια Κομμουνιστική χώρα, η μυστική αστυνομία του κράτους επολυγράφησε εγκυκλίους επιστολές που εστάλησαν σε διαφόρους αδελφούς, στις οποίες εγίνοντο βαριές επιθέσεις εναντίον διαφόρων υπευθύνων προσώπων στην οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτά τα υπεύθυνα πρόσωπα κατηγορούντο ότι ήσαν μέθυσοι, μοιχοί και προδόται. Ο σκοπός αυτών των σκευωριών είναι πολύ σαφής: οι επιστολές αυτές εγράφησαν για να δημιουργήσουν σύγχυσι και να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των αδελφών προς εκείνους που κατηγορούντο. Φυσικά, οι επιστολές αυτές δεν έλεγαν ότι η μυστική αστυνομία τις έγραψε και τις απέστειλε. Οι φάκελοι έδειχναν, μάλλον, διευθύνσεις πιστών αδελφών ως των αποστολέων, για να δοθή η εντύπωσις ότι οι επιστολές είχαν γραφή από αδελφούς. Σε μια άλλη χώρα η μυστική αστυνομία παρήγαγε ακόμη παραποιημένα αντίτυπα ενός τεύχους της Σκοπιάς, με τον ίδιο σκοπό να επιφέρη σύγχυσι στους αδελφούς. Στη σύνταξι αυτού του κιβδήλου τεύχους της Σκοπιάς ελήφθησαν άρθρα από το γνήσιο περιοδικό Η Σκοπιά και έπειτα διεστρεβλώθησαν έτσι ώστε να εξυπηρετούν τον σκοπόν του εχθρού. Αλλά οι αδελφοί μπόρεσαν να δουν τη διαφορά, και η σκευωρία αυτή απέτυχε.

17. Για ποιο πράγμα είμεθα υπεύθυνοι; Εξηγήστε.

¹⁷ Ένα άλλο μέσον του «διαίρει και βασίλευε» σε χώρες όπου το έργον είναι απαγορευμένο, συνίσταται στο να γίνεται εξαπάτη σ’ ένα άτομο απέναντι του άλλου. Ένας ανακριτής μπορεί να συλλέξη γεγονότα για το υπό την επιφάνειαν έργον, να τα παρουσιάση στους αδελφούς τους οποίους εξετάζει και να πη: «Ο αδελφός σας Ν. μου είπε όλα αυτά. Βλέπετε, είναι έτοιμος να συνεργασθή. Γιατί δεν έρχεσθε τώρα να συνεργασθήτε και σεις;» Με τούτο ο δικαστής δίνει την εντύπωσι ότι έγιναν θύματα προδοσίας. Αδελφοί που ήλθαν σε τέτοιες περιστάσεις εζήτησαν να αντιμετωπίσουν το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που υπετίθετο ότι είχαν είπει αυτά τα πράγματα στην αστυνομία. Συνήθως αυτό δεν γίνεται δεκτό και έτσι οι αδελφοί γνωρίζουν ότι οι δηλώσεις δεν είναι αληθείς. Σε καμμιά περίπτωσι δεν πρέπει να εντυπωσιάζεται κανείς από τέτοια στρατηγική και ψεύδη. Αλλά τι θα γίνη αν αποδειχθή βέβαιο ότι ένας αδελφός εσυνθηκολόγησε και εστράφη εναντίον των αδελφών του; Αυτό δεν αποτελεί αιτία για κάποιον άλλον ν’ ακολουθήση το παράδειγμά του. Δεν είσθε υπεύθυνος για ό,τι αυτός έπραξε. Είσθε υπεύθυνος για τις δικές σας πράξεις και για να προστατεύσετε τους πιστούς αδελφούς σας. Θυμηθήτε ότι τα παραδείγματα που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε είναι τα πιστά παραδείγματα και έχομε πολλά τέτοια, σε τωρινούς και αρχαίους καιρούς, όπως αναγράφεται στο κεφάλαιο 11 της προς Εβραίους επιστολής.

18. Γιατί οι Γραφές νουθετούν να μη διορίζεται νεοκατήχητο άτομο σε θέσι ευθύνης;

¹⁸ Οι Γραφές δεν συνιστούν τον διορισμό νεοκατηχήτων ανθρώπων σε αξιώματα στη Χριστιανική εκκλησία. «Να μη είναι νεοκατήχητος, δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου.» (1 Τιμ. 3:6) Ειδικά σε καιρούς διωγμού η αρχή αυτή δεν μπορεί να αγνοήται. Οι νεοκατήχητοι μπορεί να είναι ζηλωταί στην υπηρεσία της Βασιλείας, αλλά μπορεί να έχουν έλλειψι ωριμότητος. Κάτω από κανονικές συνθήκες τέτοια άτομα μπορεί να τύχουν καλυτέρας επαγρυπνήσεως και υποβοηθήσεως. Στο κάτω από την επιφάνεια έργο διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού, αυτό είναι πιο δύσκολο. Ένας νεοκατήχητος μπορεί να προξενήση έριδες αν αρχίση να ενεργή ανεξάρτητα. Μπορεί να μην έμαθε ακόμα να εμπιστεύεται στην καθοδηγία του αξιοπίστου «πιστού και φρονίμου δούλου». Εμπιστεύεται πάρα πολύ στον εαυτό του. Έχει τις δικές του ιδέες αντί των ιδεών του Θεού. Δεν βλέπει ότι η ενέργειά του μπορεί να επιφέρη ανεπιθύμητες συνέπειες για τον εαυτό του και τους άλλους. Μπορεί να είναι πρόθυμος να συμβιβασθή ή να έχη απόψεις των άκρων και να τείνη να είναι φανατικός. Αν ήταν επίσκοπος στην εκκλησία, θα μπορούσε να είναι αιτία διαχωρισμού. Για τούτο στο κάτω από την επιφάνεια έργο πρέπει να δίδεται επιμελής προσοχή να διορίζωνται σε θέσεις υπηρεσίας καλά δοκιμασμένα και αξιόπιστα πρόσωπα. «Και ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι άμεμπτοι.» (1 Τιμ. 3:10) Τούτο είναι αληθινό σε όλες τις περιπτώσεις επισκόπων, ειδικά υπηρετών περιοχής και περιφερείας, που διατηρούν τις σχέσεις με τις εκκλησίες σε μια χώρα.

19. Πώς θα μπορούσε να τακτοποιηθή η έλλειψις ενότητος σύμφωνα με Γραφικό προηγούμενο;

¹⁹ Αν συνέβαινε ποτέ να αναφανή διαχωρισμός, οι αδελφοί που περιλαμβάνονται πρέπει να μη διστάζουν να δεχθούν τις οδηγίες εκείνων των αδελφών που είναι υπεύθυνοι για το έργο στη χώρα, επειδή η νουθεσία των θα εβασίζετο στον λόγον του Θεού. Μπορεί ακόμη τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας να γράψουν μια επιστολή αν οι περιστάσεις το απαιτούν, η οποία επιστολή θα περιείχε νουθεσία ή αποφάσεις. Στην πρώτη εκκλησία έχομε ένα παράδειγμα που μια διαφορά γνώμης ετακτοποιήθη μέσω επιστολής του κυβερνώντος σώματος. Το επίμαχο ζήτημα τότε ήταν το ζήτημα της περιτομής. Μερικά άτομα διέδιδαν την ιδέα ότι η περιτομή ήταν αναγκαία για σωτηρία. Η άποψις αυτή ήταν εσφαλμένη. (Πράξ. 15:1) Επροξένησε όχι ολίγη διαφωνία. Αφού οι υπεύθυνοι αδελφοί στην Ιερουσαλήμ είχαν διευκρινίσει το ζήτημα, η κατάλληλη απάντησις, ότι η περιτομή δεν ήταν πια αναγκαία, εκοινοποιήθη στις εκκλησίες με επιστολή. Μπορούμε να διαβάσωμε τα ενδιαφέροντα περιεχόμενα αυτής της επιστολής ακόμη και σήμερα, στις Πράξεις 15:23-29. Η επιστολή του κυβερνώντος σώματος ήταν μια ενθάρρυνσις και πραγματική βοήθεια στους αδελφούς: «Αναγνώσαντες δε αυτήν εχάρησαν δια την γενομένην παρηγορίαν.»​—Πράξ. 15:31.

20. Ποιο πρόβλημα για τη Χριστιανική ουδετερότητα αντιμετωπίζεται, και πώς θα μπορούσε να υπερνικηθή;

²⁰ Στους ωρίμους Χριστιανούς, το ζήτημα του ποια στάσις πρέπει να λαμβάνεται στην υπόθεσι των πολιτικών εκλογών δεν παρουσιάζει διαφωνία. Στις ολοκληρωτικές χώρες συχνά οι άνθρωποι εξαναγκάζονται με νόμο να μεταβούν στον τόπο της ψηφοφορίας και μερικές φορές συλλέγονται ακόμη από το σπίτι και φέρονται στα εκλογικά τμήματα. Ακόμη και σε ωρισμένες δημοκρατίες ο νόμος καθιστά υποχρεωτικό για τους πολίτας να μεταβαίνουν στα εκλογικά τμήματα. Σε καμμιά χώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν μέρος στην πολιτική. Δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. (Ιωάν. 17:14) Επομένως, δεν συμμετέχουν σ’ αυτόν με τρόπο που να εκδηλώσουν πολιτικές προτιμήσεις. Δεν είναι συμβιβασμός συνεπώς η επιφυλακτική στάσις που λαμβάνουν όταν καλούνται να εκφράσουν τις προτιμήσεις των. Εναπόκειται δε στη Χριστιανική συνείδησι του καθενός το να εκφράση κατά τον πλέον αποτελεσματικό και αναμφισβήτητο γι’ αυτόν τρόπο υπέρ τίνος ίσταται. Αυτός συνεμορφώθη με τον νόμο και πήγε στις κάλπες. Θυμηθήτε τη συμβουλή του Ιησού: «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.» (Ματθ. 10:16) Κανείς δεν πρέπει να κατακριθή επειδή ενεργεί έτσι. «Συ δε, δια τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ, δια τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το βήμα του Θεού.»​—Ρωμ. 14:10, ΜΝΚ και Κριτ. Έκδ. Κειμένου.

21. Πώς μπορούμε να οδηγηθούμε σοφά αν είμεθα σε αμφιβολία;

²¹ Αλλά τι θα πούμε για επερχόμενες καταστάσεις, που δεν συνήντησε κανείς ποτέ προηγουμένως, ίσως δεν συνεζήτησε ποτέ προηγουμένως, καταστάσεις που απαιτούν αποφάσεις; Ίσως δεν υπάρχει κανείς γύρω που θα μπορούσατε να ερωτήσετε. Αν γνωρίζωμε τις αρχές του λόγου του Θεού που βρίσκονται στη Γραφή, δεν θα είναι τόσο δύσκολο για ένα αφιερωμένο άτομο να λάβη ορθές αποφάσεις. Γνωρίζομε τι οφείλομε στους ανθρώπους, αλλά, πρωτίστως, γνωρίζομε τι οφείλομε στον Ιεχωβά. Πρέπει να τον αγαπούμε και να υπακούωμε σ’ αυτόν επάνω από κάθε τι άλλο. (Ματθ. 22:36-40) Είμεθα στον κόσμο, αλλά δεν είμεθα μέρος του κόσμου. Συνεπώς είμεθα ουδέτεροι όσον αφορά την πολιτική και τους πολέμους. Γνωρίζομε την κατάλληλη σχέσι προς άτομα του αντιθέτου φύλου. Είμεθα πληροφορημένοι για την ακατάλληλη χρήσι αίματος. Γνωρίζομε τη Γραφική τάξι στην οικογένεια και στη Χριστιανική εκκλησία, την κατάλληλη στάσι απέναντι του εργοδότου μας και της κυβερνήσεως. Αν η συνείδησίς μας είναι φωτισμένη με το φως των Γραφικών αρχών, τότε θα μπορούμε να λάβωμε ορθές αποφάσεις. Αν είμεθα σε αμφιβολία ως προς το ποια είναι η ορθή απόφασις σ’ ένα ζήτημα, τότε ενεργούμε σοφά, αν αποφασίζωμε μ’ έναν τρόπο που αφήνει τη συνείδησί μας ανενόχλητη. Αν αντιμετωπίζωμε καταστάσεις που απαιτούν αποφάσεις από μας, θα κάμωμε καλά να ζητήσωμε την καθοδηγία του Ιεχωβά στο ζήτημα μέσω προσευχής. «Ένεκεν του ονόματός σου οδήγησόν με, και διάθρεψόν με.»​—Ψαλμ. 31:3.

22. Πώς το ανθρώπινο σώμα είναι μια έξοχη εξεικόνισις της διοργανωτικής ενότητος;

²² Η σκέψις της ενότητος και η στενώτατη συνεργασία πολύ κατάλληλα διευκρινίζεται στη Βίβλο. Διαβάστε την Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο 12. Το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιείται εδώ ως εξεικόνισις. Πραγματικά, το ανθρώπινο σώμα είναι μια ενότης και σε ενότητα, κάτι πλήρες. Λειτουργεί αρμονικά και για την ευεξία ολοκλήρου του οργανισμού. Αν ένα όργανο δεν λειτουργή κατάλληλα πια, τότε το αποτέλεσμα είναι συνήθως διαταραχές και ασθένειες. Η Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, αν και διασκορπισμένη σε όλο τον κόσμο, μπορεί να παρομοιωθή μ’ ένα τέτοιο ανθρώπινο σώμα. Κατάλληλα, η οργάνωσις σε οποιαδήποτε χώρα μπορεί να παρομοιωθή μ’ ένα ανθρώπινο σώμα. Δεν εκτελούν την ίδια λειτουργία όλα τα μέλη της. «Εάν όμως πάντα ήσαν έν μέλος, πού το σώμα; Αλλά τώρα είναι μεν πολλά μέλη, έν όμως σώμα. Και δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα, Δεν έχω χρείαν σου· ή πάλιν η κεφαλή [να είπη] προς τους πόδας, Δεν έχω χρείαν υμών.»​—1 Κορ. 12:19-21.

23. Πώς μπορεί ενότης να διατηρηθή κάτω από εξωτερική πίεσι, και ποιο λάθος πρέπει ν’ αποφεύγεται;

²³ Στο κάτω από την επιφάνεια έργο αυτή η αρχή δεν μπορεί να αγνοηθή. Επίσης, κάτω από τέτοιες περιστάσεις το έργο διευθύνεται από μία μόνο κεντρική και υπεύθυνη θέσι σε μια χώρα, η οποία μπορεί να παρομοιωθή προς την κεφαλή του σώματος. Αυτή όχι μόνο λαμβάνει την πνευματική τροφή για να μπορέση να διανεμηθή σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά λαμβάνει και τις αναγκαίες οδηγίες και συμβουλές. Θυμηθήτε ότι ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε ο αληθινός οδηγός μας. Αν ζούμε μια Χριστιανική ζωή όπως έδωσε το παράδειγμα ο Ιησούς και, επιπρόσθετα, κηρύττωμε τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, θα κάνωμε εκείνο που είναι ορθό. Αν ακολουθούμε αυτή την πορεία, η ενότης θα διατηρηθή ακόμη και κάτω από πίεσι και διωγμό. Θα θέλωμε, επίσης, να τηρούμεθα σε επαφή με την υπεύθυνη αντιπροσωπεία στη χώρα μας, αν αυτό είναι δυνατόν. Πρέπει να γνωρίζωμε τους πιστούς αδελφούς μας. Αν τους γνωρίζωμε, δεν θα κάμωμε το λάθος που μερικοί Κορίνθιοι αδελφοί έκαμαν: «Λέγω δε τούτο, διότι έκαστος από σας λέγει, Εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού. Διεμερίσθη ο Χριστός;» (1 Κορ. 1:12, 13) Η απάντησις, φυσικά, είναι Όχι! Αδιάφορο, λοιπόν, που βρίσκονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά, μένετε κοντά με όλους τους πιστούς αδελφούς σας.

24. Πόσο ισχυρός είναι ο δεσμός της αγάπης, και τι μπορεί να κάμη για μας;

²⁴ Ο Ιεχωβά εκάλεσε τον λαό του έξω από τη σύγχυσι του κόσμου τούτου. (1 Πέτρ. 2:9) Εκάλεσε όλο τον λαό του σε ενότητα, σε ενότητα με τον εαυτό του και σε ενότητα με τους αδελφούς των. Το νέο σύστημα πραγμάτων, που έρχεται πλησιέστερα ημέρα με την ημέρα, θα γνωρίζη μόνο αυτή την ενότητα. Για όλους εμάς που ζούμε σ’ αυτές τις ταραχώδεις ημέρες, η ημερησία διάταξις είναι να ζούμε με ενότητα τώρα, κάθε μέρα και κάτω από όλες τις περιστάσεις, είτε σε ελευθερία είτε κάτω από διωγμό, να εργαζώμεθα για ενότητα και να μένωμε ενωμένοι στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο τέλειος δεσμός για τούτο μας έχει δοθή: Αγάπη! «Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.» (Κολ. 3:14) Η αγάπη για τον Ιεχωβά και τον πλησίον μας μπορεί να είναι εξαιρετικά ισχυρή, ναι, ένας αδιάσπαστος δεσμός. Μας συνδέει όλους μαζί, είτε ζούμε στον Βορρά είτε στον Νότο, στην Ανατολή ή στη Δύσι. Μας ενώνει, είτε μπορούμε να κηρύττωμε το ευαγγέλιο ελεύθερα και να συναθροιζώμεθα ελεύθερα είτε πρέπει να το κάμωμε αυτό κάτω από την επιφάνεια, μυστικά. Η αγάπη θα μας εμποδίση από το να χρησιμοποιούμε εσφαλμένως τη γλώσσα μας και να βλάπτωμε τον αδελφό μας. Η αγάπη θα καταστήση εύκολο για μας ν’ αναγνωρίζωμε τη θεοκρατική τάξι στην οικογένεια του Θεού πάντοτε. Η αγάπη θα μας φυλάξη από το να ενεργούμε αλαζονικά και ανεξάρτητα. Θα μας φυλάξη από το να γίνωμε ιδιοτελείς, ευαρεστώντας τον εαυτό μας με απόψεις των άκρων ή πηγαίνοντας στο δρόμο της ελαχίστης αντιστάσεως. Θα μας εμποδίση, επίσης, από το να ελισσώμεθα σε θέσεις ευθύνης, στις οποίες δεν έχομε διορισθή. Θα μας διδάξη να περιμένωμε τον Ιεχωβά.

25. Ποια έξοχη συμβουλή έδωσε ο Παύλος για να μας βοηθήση να διατηρήσωμε ενότητα σε δυσκόλους καιρούς;

²⁵ Ας καλλιεργούμε, λοιπόν, αυτή τη θαυμαστή ιδιότητα, την αγάπη, τόσο περισσότερο όσο πλησιάζομε την πτώσι αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων και τη δοκιμασία που αυτό θα φέρη επάνω στον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά. Με λόγια που διεγείρουν την καρδιά ο απόστολος Παύλος μάς νουθετεί για ενότητα, όταν λέγη: «Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, δια να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων· το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού.»​—Φιλιππησ. 1:27, 28.