Θυσίες Που Είναι Ευπρόσδεκτες στον Θεόν

 1. Πώς αισθανόταν ο Ιεχωβά όταν οι δούλοι του των αρχαίων χρόνων προσέφεραν σ’ αυτόν θυσίες;

ΟΤΑΝ οι δούλοι του Θεού των αρχαίων χρόνων προσέφεραν σ’ αυτόν θυσίες με τον κατάλληλο τρόπο, αυτό ήταν ένα πράγμα ευάρεστο σ’ αυτόν. Όταν ο παγγήινος κατακλυσμός είχε σαρώσει όλους τους πονηρούς και ο Νώε οικοδόμησε θυσιαστήριον στον Ιεχωβά και προσέφερε επάνω σ’ αυτό ολοκαυτώματα, η αφήγησις λέγει: «Και ωσφράνθη ο Ιεχωβά οσμήν ευωδίας.» (Γεν. 8:21, ΜΝΚ) Είναι καταφανές ότι αυτό ήταν κάτι πολύ ικανοποιητικό γι’ Αυτόν. Το ίδιο αληθεύει και για τις θυσίες που προσέφερε ο λαός του στη γη του Ισραήλ όταν αυτές προσεφέροντο σύμφωνα με τις οδηγίες του.

 2. Ήσαν όλες οι θυσίες ευπρόσδεκτες από τον Θεό, και γιατί;

² Εξ άλλου, το υπόμνημα λέγει σαφώς ότι όλες οι θυσίες δεν εγίνοντο με τον ίδιο ευνοϊκό τρόπο δεκτές από τον Ιεχωβά. Όταν ο Σαούλ, ο πρώτος βασιλεύς του Ισραήλ, έδειξε ανυπακοή στον Ιεχωβά στο ζήτημα που περιελάμβανε το έθνος του Αμαλήκ και διεφύλαξε τον βασιλέα των, τον Αγάγ, και τα καλύτερα από τις αγέλες και τα ποίμνια των Αμαληκιτών με τη δικαιολογία ότι αυτά θα επρομήθευαν καλές θυσίες, ο Σαμουήλ είπε: «Μήπως ο Ιεχωβά αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Ιεχωβά; ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν· η υπακοή, παρά το πάχος των κριών· διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία· επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Ιεχωβά, δια τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς.»​—1 Σαμ. 15:21-23, ΜΝΚ.

 3. Πώς έβλεπε ο Ιεχωβά τις θυσίες που προσεφέροντο στην εποχή του Μαλαχία;

³ Ύστερ’ από την επιστροφή των Ισραηλιτών εξορίστων από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, στην εποχή του Μαλαχία, ο Θεός είδε ότι τόσο ο λαός όσο και οι ιερείς ήσαν ένοχοι όσον αφορά τις θυσίες που επαρουσίαζαν στο θυσιαστήριο στο ναό του. Όταν οι ιερείς ερώτησαν «Εις τι σε εμιάναμεν;» ο Θεός απήντησε, «Εις το ότι λέγετε, Η τράπεζα του Ιεχωβά είναι αξιοκαταφρόνητος. Και αν προσφέρητε ζώον τυφλόν εις θυσίαν, δεν είναι κακόν; και αν προσφέρητε χωλόν ή άρρωστον, δεν είναι κακόν; πρόσφερε τώρα τούτο εις τον αρχηγόν σου· θέλει άρά γε ευαρεστηθή εις σε, ή υποδεχθή το πρόσωπόν σου;» (Μαλαχ. 1:7, 8, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά δεν ήταν διστακτικός να ελέγξη όσον αφορά ζητήματα που περιελάμβαναν το ναό του και το θυσιαστήριό του. Υποκρισία και ανεντιμότης στο ζήτημα των θυσιών δεν ήσαν ανεκτές.

 4. Τι μας βοηθούν να εκτιμήσωμε τα εδάφια Μιχαίας 6:6-8 σχετικά με τον Ιεχωβά και τις θυσίες;

⁴ Ο Ιεχωβά κατέστησε πολύ σαφές τι επιθυμούσε από τον λαό του. Τα ζώα καθ’ εαυτά έπρεπε να ήσαν τα πιο καλά που είχαν. Επίσης, αυτά έπρεπε να προσφέρωνται με καλό ελατήριο που προήρχετο από μια αγνή καρδιά. Παρατηρήστε τα εδάφια Μιχαίας 6:6-8 (ΜΝΚ): «Με τι θέλω ελθεί ενώπιον του Ιεχωβά, να προσκυνήσω ενώπιον του υψίστου Θεού; θέλω έλθει ενώπιον αυτού με ολοκαυτώματα, με μόσχους ενιαυσίους; θέλει ευαρεστηθή ο Ιεχωβά εις χιλιάδας κριών, ή εις μυριάδας ποταμών ελαίου; θέλω δώσει τον πρωτότοκόν μου δια την παράβασίν μου, τον καρπόν της κοιλίας μου δια την αμαρτίαν της ψυχής μου; Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» Είναι καταφανές ότι ο Ιεχωβά ενδιεφέρετο για το πνεύμα που υπήρχε πίσω από την προσφορά.

 5. (α) Εξακολουθεί να ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά για θυσίες, και πώς το γνωρίζομε; (β) Μήπως μόνο τα κήρυγμα και η διδασκαλία περιλαμβάνονται στις θυσίες σήμερα, ή τι άλλο;

⁵ Μολονότι η ανάγκη θυσίας ζώων παρήλθε όταν καταργήθηκε η διαθήκη του Νόμου, εν τούτοις ο Θεός εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για θυσίες σήμερα. Ενδιαφέρεται εξ ίσου για το ορθό είδος θυσιών. Ο απόστολος Παύλος το καθιστά αυτό σαφές με αυτά που αναφέρονται στο εδάφιο Εβραίους 13:15: «Δι’ αυτού [του Χριστού] λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» Η προσφορά στον Θεό θυσίας αινέσεως περιλαμβάνει το να λέγη ένας τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας σε άλλους και να το πράττη με τον ορθό τρόπο. Αλλά εκτός από το κήρυγμα και την διδασκαλία της αληθείας που είχε υπ’ όψι του εδώ ο Παύλος, ο Χριστιανός προσφέρει θυσίες στον Θεό με διαφόρους τρόπους. Ναι, ολόκληρη η πορεία της αφιερωμένης ζωής του επρόκειτο να είναι μια θυσιαστική πορεία όπως υπέδειξε ο Πέτρος, όταν είπε: «Εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού.» (1 Πέτρ. 2:21) Για το ότι η διαγωγή του αφιερωμένου, βαπτισμένου Χριστιανού γενικά πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, σημειώστε τι λέγει περαιτέρω ο Πέτρος: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.» (1 Πέτρ. 2:12) Ο απόστολος Παύλος τονίζει, επίσης, αυτά τα σημεία όταν λέγη: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματα σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.» Και για να κάμη σαφές ότι αυτή η πορεία δεν έχει καμμιά σχέσι με την πορεία που ακολουθούν οι άνθρωποι αυτού του παλαιού πονηρού συστήματος πραγμάτων, συνεχίζει: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα [σύστημα πραγμάτων, ΜΝΚ] τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:1, 2) Ναι, μολονότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται πια για θυσίες ζώων, ενδιαφέρεται για θυσίες που κάνουν οι δούλοι του στη γη σήμερα υπέρ της αγνής λατρείας, και αυτές οι θυσίες περιλαμβάνουν ολόκληρη την πορεία της ζωής των. Ο Θεός έκαμε σαφές στο λαό του σήμερα τι απαιτεί, όπως ακριβώς το είχε κάμει και για τους Ισραηλίτας.

 6. Τι άλλο έχει κάμει για το λαό ίου ο Θεός που δείχνει ότι τους έχει ευνοήσει;

⁶ Έχει κάμει ο Θεός και άλλα πράγματα για το λαό του σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ ώστε αυτοί να είναι βέβαιοι ότι έχουν την εύνοια του; Ναι έχει κάμει. Απελευθέρωσε το κεχρισμένο του υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνος της Μεγάλης το 1919 και τους έδωσε έργο στην υπηρεσία του. Όταν έγινε σαφές ότι η σύναξις όλου του κεχρισμένου του υπολοίπου είχε συμπληρωθή το 1935, τους ανέθεσε την σύναξι εκείνων οι οποίοι θ’ αποτελούσαν τον ‘πολύν όχλον,’ αυτούς οι οποίοι με τη σειρά των θα βοηθούσαν επίσης σ’ αυτό το μεγάλο έργο συνάξεως. Σήμερα, με δύναμι ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων και πλέον, αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι ποιμαίνονται με προσοχή και στοργή μέσα σε είκοσι πέντε χιλιάδες και πλέον εκκλησίες σ’ όλη τη γη. Αυτό τους τρέφει με πλούσια πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό και αυτοί αυξάνουν συνεχώς σε πνευματική ισχύ. Σ’ αυτή τη «μία ποίμνη» έχει αναθέσει την εκτέλεσι ενός τεραστίου έργου. Οφείλουν να κηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σ’ όλη την οικουμένη για μαρτυρία προτού έλθη το τέλος. (Ματθ. 24:14) Η θέσις ευνοίας που απολαμβάνουν και οι προστατευτικές διευθετήσεις που έχει κάμει ο Θεός γι’ αυτούς περιγράφονται στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2: «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» Ο λαός του Ιεχωβά γνωρίζει πού βρίσκεται και είναι ευτυχής και ικανοποιημένος.

 7. Αν ο Θεός έχη δείξει την εύνοια του στο λαό του με τόσο πολλούς τρόπους, ποια ερωτήματα θα μπορούσαμε ορθώς να θέσωμε;

⁷ Εφόσον όλ’ αυτά αληθεύουν, γιατί πρέπει να ενδιαφερώμεθα τόσο για το είδος των θυσιών που είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό; Έχομε ειπεί ότι κατέστη σαφές σήμερα τι απαιτεί ο Θεός! Επίσης, αυτός έχει δείξει την επιδοκιμασία του στην οργάνωσί του! Δεν πρέπει να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός έχει δεχθή την αφιέρωσί μας και ευαρεστείται με το έργο μας; Τι άλλο χρειάζεται;

 8. Τι είναι πάντοτε ανάγκη να κάνουν οι Χριστιανοί, και γιατί;

⁸ Μολονότι μπορεί ν’ αληθεύη ότι ο Ιεχωβά έχει δείξει την επιδοκιμασία του στον λαό του και τους έχει ευλογήσει κι έχει προαγάγει τη δράσι των, εν τούτοις, είναι πάντοτε ανάγκη να εξετάζουν οι Χριστιανοί τον εαυτό των καθώς και αυτό που κάνουν έτσι ώστε να είναι βέβαιοι ότι εξακολουθούν να βρίσκωνται σ’ αυτή την ευνοημένη θέσι κι έτσι να προσφέρουν θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό. Παρατηρήστε την προειδοποίησι του Παύλου προς Χριστιανούς οι οποίοι ευρίσκονται ήδη στην αλήθεια στην εποχή του: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος· αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ’ εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το «σήμερον» δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας.»​—Εβρ. 3:12, 13.

 9. Τι λέγουν άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς σχετικά με την ανάγκη της αυτοεξετάσεως;

⁹ Είναι καταφανές, λοιπόν, ότι είναι δυνατόν ν’ αρχίση ένας ν’ αναπτύση μέσα του μια πονηρή καρδιά προτού το αντιληφθή, κι επομένως οφείλομε να είμεθα άγρυπνοι. Γι’ αυτό ο Ιερεμίας λέγει: «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;» (Ιερεμ. 17:9) Έτσι ο Παύλος συμβουλεύει: «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.» (2 Κορ. 13:5) Επίσης είπε: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 10:12) Ναι, οφείλομε να εξετάζωμε τον εαυτό μας συνεχώς.

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

10. Ποια είναι μερικά πράγματα που θα μας βοηθήσουν να εξετάσωμε τον εαυτό μας και θα μας βοηθήσουν να προσφέρωμε θυσίες που θα δέχεται ο Θεός;

¹⁰ Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Εν πρώτοις, είναι ανάγκη να συμβαδίζουμε με την αλήθεια. Αν ο Ιεχωβά κατέστησε στοργικά προσιτή την αλήθεια για μας σήμερα, κι εξακολουθή να προσθέτη σ’ αυτήν, τότε οφείλομε να δείχνωμε σ’ αυτόν εκτίμησι γι’ αυτό με το να την μελετούμε και να την μαθαίνωμε. Λέγουν σήμερα στον κόσμο ότι η τεχνική και η επιστημονική γνώσις αναπτύσσονται τόσο γοργά σε τόσο πολλές κατευθύνσεις ώστε είναι δύσκολο ακόμη και να την καταχωρήση ένας. Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια. Υπάρχουν πολλά να μάθη ένας και είναι περιωρισμένος ο χρόνος για να τα μάθη. Αλλά πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι όσον αφορά το τι συγκεκριμένως απαιτεί από μας ο Θεός ακριβώς τώρα, αν δεν ενδιαφερώμεθα να είμεθα ενημερωμένοι;

11. Γιατί είναι πράγματι τόσο αναγκαίο να γνωρίζωμε την αλήθεια;

¹¹ Ακριβής, ενημερωμένη γνώσις είναι σπουδαία, όχι μόνο για δική μας ωφέλεια, αλλά, επίσης, διότι απαιτείται να είμεθα διδάσκαλοι άλλων. Ένας διδάσκαλος είναι ανάγκη να γνωρίζη. Τα ενδιαφερόμενα άτομα θα μπορέσουν ν’ αναγνωρίσουν την αλήθεια όταν τους παρουσιάζεται, αν εμείς, πράγματι την γνωρίζωμε και την κατανοούμε. Αυτό συνέβαινε σχετικά με τον Ιησού Χριστό κι εκείνους οι οποίοι τον άκουαν. Τα εδάφια Ματθαίος 7:28, 29 λέγουν: «Ότε δε ετελείωσεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους, εξεπλήττοντο οι όχλοι δια την διδαχήν αυτού. Διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς.» Δεν πρέπει να νομίζωμε ότι ήταν απλώς η ισχυρή ομιλία και η επιβλητική εμφάνισις του Ιησού που κατέπλησσαν τα πλήθη. Χωρίς αμφιβολία αυτά περιελαμβάνοντο. Αλλά μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτά που έλεγε ήσαν εκείνα που έπειθαν περισσότερο. Ο τρόπος εκφωνήσεως είναι κάτι σπουδαίο, αλλά η ύλη, ή αυτό που λέτε, είναι ακόμη πιο σπουδαίο. Αυτό συνέβαινε στην περίπτωσι του αποστόλου Παύλου. Φαίνεται ότι δεν είχε εντυπωσιακή εμφάνισι, ούτε, προφανώς, ο τρόπος της ομιλίας του ήταν εντυπωσιακός. Αλλ’ εκείνα που έλεγε ήσαν, και έπειθε πολλούς ανθρώπους ν’ αναλάβουν την οδό της Χριστιανοσύνης.

12, 13. Τι είναι εκείνο που διευκρινίζει την αξία και τη σπουδαιότητα της ακριβούς και πλήρους γνώσεως;

¹² Η σπουδαιότης τού να γνωρίζη πραγματικά ένας διευκρινίζεται από την φροντίδα που λαμβάνουν οι άνθρωποι για τα χρήματά των. Όταν αγοράζουν κάτι, δεν θέλουν να τους εξαπατήσουν αλλά επιθυμούν ν’ αγοράσουν ένα προϊόν ποιότητος με την καλύτερη δυνατή τιμή. Αλλά προτού κάμουν αυτή την τελική εκλογή, θεωρούν ορθό να μιλήσουν μ’ ένα ο οποίος είναι αυθεντία σ’ αυτό το ζήτημα. Αν, λόγω της εκπαιδεύσεως και της πείρας του, αυτός είναι ειδήμων σ’ αυτόν τον τομέα, τότε η γνώσις του είναι ανεκτίμητη. Αυτό αληθεύει ειδικά αν αυτός είναι στενός φίλος κι έτσι μπορείτε πράγματι να εμπιστευθήτε σ’ αυτόν. Ομιλώντας από γενική άποψι, δεν υπάρχει υποκατάστατο για μια τέτοια πηγή πληροφοριών.

¹³ Το ίδιο αληθεύει και όταν περιλαμβάνεται η υγεία μας. Τότε επιθυμούμε να γνωρίσωμε την πραγματική μας κατάστασι. Επιθυμούμε να μας παρουσιάσουν την απλή αλήθεια με τρόπο που να την εννοούμε. Μόνο τότε μπορούμε ν’ αρχίσωμε να κάνωμε διευθετήσεις για τη θεραπεία που θα φέρη ανάρρωσι ή βελτίωσι. Θέλομε να μιλήσωμε σ’ ένα ο οποίος είναι αυθεντία σ’ αυτό τον τομέα. Θέλομε κάποιον που γνωρίζει και στον οποίο μπορούμε να εμπιστευθούμε.

14. Γιατί αυτό είναι ακόμη πιο σπουδαίο σχετικά με την αλήθεια;

¹⁴ Πολύ περισσότερο αυτό αληθεύει όσον αφορά την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Υπάρχουν ακόμη μερικοί έξω στον κόσμο σήμερα οι οποίοι ενδιαφέρονται για την αιώνια ζωή των. Με το να γνωρίζομε εμείς πραγματικά την αλήθεια και να είμεθα σε θέσι ν’ απαντήσωμε στις ερωτήσεις των και να εξηγήσωμε απλά και με σαφήνεια τι έχει κάμει ο Θεός και θα κάμη ακόμη μπορούμε να τους πείσωμε. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σήμερα οι οποίοι εκπλήσσονται με τον πληροφορημένο Χριστιανικό τρόπο διδασκαλίας διότι αναγνωρίζουν ότι είναι η αλήθεια και πείθονται. Αλλά πρέπει να εκτιμήσωμε την ανάγκη να μελετούμε και να γνωρίζομε για να μπορούμε να διδάσκωμε και να πείθωμε. Ένας ο οποίος επιδίδεται επιμελώς στη λήψι γνώσεως γι’ αυτόν τον ανιδιοτελή σκοπό μπορεί να έχη πεποίθησι ότι θα έχη το πνεύμα του Θεού για να τον βοηθήση και μπορεί να έχη την βεβαιότητα ότι οι θυσίες του δημοσίας ομολογίας προς τον Θεό είναι ευπρόσδεκτες.

15. (α) Πόσο βαθιά πρέπει να εισχωρήση η γνώσις μέσα στο άτομο; (β) Όταν η αλήθεια εγγίση την καρδιά ενός, ποιό είναι το αποτέλεσμα;

¹⁵ Όταν λαμβάνη ένας τέτοια γνώσι είναι σπουδαίο να ενδιαφέρεται πού αυτή πηγαίνει. Πρέπει να πάγη όχι μόνο στο κεφάλι αλλά επίσης μέσα στην καρδιά. Γιατί συμβαίνει ώστε ένα άτομο να έχη καλή γνώσι της αληθείας αλλά να μη έχη ζήλο στη διακονία, ενώ ένα άλλο που δεν είναι τόσο καλά προικισμένο διανοητικώς να μη έχη καλή γνώσι των πιο βαθέων πραγμάτων της αληθείας αλλ’ ωστόσο να ενασχολήται με ζήλο στην υπηρεσία και να είναι ανυπόμονο να πη σε άλλους αυτά που έχει μάθει; Χωρίς αμφιβολία πολλά πράγματα περιλαμβάνονται που πιθανώς δεν θα τα μάθωμε ποτέ, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ζήτημα αυτό έχει μεγάλη σχέσι με το ότι η αλήθεια έχει εγγίσει την καρδιά του. Εκείνο που αυτός ο τελευταίος έμαθε τον έχει επηρεάσει με τον ορθό τρόπο. Επειδή αυτό έχει εισχωρήσει βαθιά στην καρδιά του, θέλει να κάμη καλό μ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιήση με τον πιο καλό δυνατό τρόπο. Αυτό είναι ζωτικό αν πρόκειται να εξακολουθούμε να παραμένουμε στην εύνοια του Ιεχωβά και να είμεθα σε θέσι να προσφέρωμε σ’ αυτόν θυσίες ευπρόσδεκτες.

16. (α) Ποια αισθήματα είχαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς για τους ανθρώπους; (β) Πώς αυτό θα έπρεπε να θέση παράδειγμα για μας;

¹⁶ Όταν η αλήθεια εγγίση την καρδιά ενός, τότε αυτός ενδιαφέρεται περισσότερο για τους άλλους. Το ότι ενδιαφέρεσθε για ανθρώπους θα καταστήση πιο βέβαιο ότι οι θυσίες σας θα είναι εκείνες που επιδοκιμάζει ο Θεός. Ενθυμείσθε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται περισσότερο για ανθρώπους παρά για πράγματα. Προφανώς, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εδημιούργησε τον άνθρωπο τελευταίο, ύστερ’ από το υλικό σύμπαν και τη δημιουργία ζώων. Το εδάφιο Γένεσις 1:26 αναφέρει τον Θεό να λέγη: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών,» που σημαίνει ότι ο άνθρωπος θα είχε ιδιότητες όπως ο Ιεχωβά. Το εδάφιον Ιωάννης 3:16 λέγει: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε κατάστασι απολυτρώσεως έστω και αν προς το παρόν δεν έχουν γνώσι των «αγαθών νέων» ούτε ακόμη έχουν αφιερωθή σ’ αυτόν. Έτσι αισθάνεται ο Ιησούς Χριστός. Το εδάφιον Ματθαίος 9:36 λέγει σχετικά μ’ αυτόν: «Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» Πολλοί απ’ αυτούς τους οποίους εσπλαγχνίσθη ποτέ δεν έλαβαν στάσι υπέρ της αληθείας για να γίνουν ακόλουθοι του. Εν τούτοις, είχε ένα φυσικό ενδιαφέρον γι’ αυτούς μια επιθυμία να τους βοηθήση.

17. Τι λέγουν άλλοι Βιβλικοί συγγραφείς όσον αφορά το προσωπικό ενδιαφέρον για άλλους, και πώς αυτό εφαρμόζεται σήμερα;

¹⁷ Αυτό το θερμό, προσωπικό ενδιαφέρον γι’ άλλους είναι κάτι που δεν θα θέλαμε να χάσωμε ποτέ. Είναι μια ιδιότης που ο Θεός επιδοκιμάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το να έχω με αυτή την Θεοειδή ιδιότητα σημαίνει ότι ενδιαφερόμεθα για τη ζωή άλλων όχι απλώς από ανθρωπιστική άποψι, αλλ’ από την άποψι του Θεού. Θα έχωμε υπ’ όψιν τους υψηλοτέρους σκοπούς του όπως σχετίζονται με τον άνθρωπο. Δεν είναι καλό ν’ αφήσωμε τον εαυτό μας να γίνη αδιάφορος στα προβλήματα των αδελφών μας, και άλλων, ή να κρατούμε απόστασι στις σχέσεις μας μ’ αυτούς. Ο Ιησούς είπε: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Ο ψαλμωδός εκτιμούσε αυτή την ανάγκη και είπε: «Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβούμενων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.» (Ψαλμ. 119:63) Ο απόστολος Παύλος λέγει: «Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.» (Εβρ. 13:16) Ο απόστολος Πέτρος εκτιμούσε την ανάγκη να ενδιαφερώμεθα στοργικά για τους άλλους, ειδικά για τους αδελφούς μας. Αλλά προειδοποίησε, επίσης, να είμεθα προσεκτικοί μήπως αφήσωμε να εισχωρήση στο ζήτημα ένα εσφαλμένο ελατήριο όταν είπε, «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών.» (1 Πέτρ. 4:9) Ναι, η καλλιέργεια προσωπικού ενδιαφέροντος για τους άλλους είναι κάτι που επιδοκιμάζει ο Θεός.

18. (α) Τι ήταν εκείνο που εβοήθησε μερικούς να υπηρετούν ευπρόσδεκτα τον Θεό πολλά χρόνια; (β) Γιατί αυτό υπήρξε βοήθεια; (γ) Τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς οι οποίοι ακολουθούν την πορεία που επιδοκιμάζει ο Θεός;

¹⁸ Για να διατηρήτε τις θυσίες σας σε κατάστασι που είναι ευπρόσδεκτες από τον Θεό, είναι προφανές ότι απαιτείται συνεχής προσοχή. Σημαίνει εγκαρτέρησι. Θέλετε να μάθετε τι είναι εκείνο που εβοήθησε πολλούς πιστούς δούλους του Θεού να διατηρήσουν αυτή την κατάστασι για μια μακρά περίοδο χρόνου; Εμπιστεύθηκαν τον εαυτόν των σε μια πορεία ζωής στην υπηρεσία του Θεού, η οποία τους εκράτησε πλήρως βυθισμένους ή ενασχολουμένους στα συμφέροντα της Βασιλείας. Οι καθημερινές ατομικές πράξεις αυτοθυσίας είναι καλές. Αλλά το ν’ αναλάβη ένας την υποχρέωσι να υπηρετή ολοχρονίως τον Ιεχωβά, αν αυτό είναι το θέλημα του, είναι πολύ καλύτερο. Πράγματι, είναι πολύ πιο εύκολο. Ρωτήστε οποιονδήποτε ολοχρόνιο κήρυκα. Δεν υπάρχει πια κανένα ερώτημα στις διάνοιες πλείστων απ’ αυτά τα άτομα όσον αφορά το τι πρόκειται να κάμουν. Η ζωή των είναι μια πορεία αυτοθυσίας. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια ανάγκη συνεχούς προσπάθειας και αποφασιστικότητος. Υπάρχει. Αλλά το πρόγραμμα ή η συνήθεια που με νοημοσύνη και προθυμία ανέλαβαν την υποχρέωσι ν’ ακολουθήσουν σημαίνει ότι η απόφασις έχει ληφθή και το έργο που πρέπει να κάμουν βρίσκεται τώρα μπροστά των, όπως έχει χαραχθή εκ των προτέρων για να γίνη απ’ αυτούς. Όταν ο Ησαΐας είπε: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με,» μπορούμε να είμεθα βέβαιοι, ότι ανελάμβανε υποχρέωσι για μια πορεία ζωής υπηρεσίας στο να ενεργή όπως θα κατηύθυνε ο Θεός. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι, επίσης, ότι από τότε ήταν ευκολώτερο γι’ αυτόν ν’ ακολουθήση αυτή την πορεία που επιδοκιμάζει ο Θεός.

19. (α) Γιατί το ορθό είδος θυσιών κάνει ένα άτομο ευτυχισμένο; (β) Πώς αυτό φαίνεται στην περίπτωσι του Δαβίδ και άλλων;

¹⁹ Θυσίες, οι οποίες ευαρεστούν τον Θεό, δεν είναι, με κάποια έννοια, καθόλου θυσίες. Γιατί; Διότι αυτός που προσφέρει την θυσία βρίσκει χαρά σ’ αυτήν ακόμη και αν αυτή περιλαμβάνη μερικές στερήσεις ή κακουχίες. Επί τέλους, κάθε άξιο λόγου πράγμα που επιτυγχάνεται, απαιτεί εργασία. Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι η ζωή του Βασιλέως Δαβίδ έβαινε όλη ομαλά. Στα πρώτα του χρόνια ήταν μαζί με τους στρατιώτες του στο πεδίον της μάχης και πάντοτε έφερε τις βαριές ευθύνες του αξιώματος του ως βασιλέως. Εν τούτοις, όταν εγήρασε, αναπολούσε τη ζωή του στην υπηρεσία του Ιεχωβά με ικανοποίησι κι ευχαρίστησι. Αναφερόμενος όχι μόνο στη δική του αφιερωμένη ζωή αλλά και στη ζωή άλλων δούλων του Θεού είπε: «Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.» (Ψαλμ. 37:25) Δεν υπήρχε καμμιά απόδειξις ότι λυπήθηκε ο Δαβίδ για τις θυσίες που είχε κάμει στο διάστημα της ζωής του στην υπηρεσία του Θεού. Επειδή είχε κάμει εκείνο που ήταν ορθό, ήταν ευτυχής όπως ακριβώς λέγει η παροιμία: «Χαρά είναι εις τον δίκαιον να κάμνη κρίσιν.»​—Παροιμ. 21:15.

20. Ανάμεσα σε ποιους ανθρώπους θα βρεθή ευτυχία και ικανοποίησις σήμερα;

²⁰ Το ίδιο αληθεύει σήμερα. Εκείνος ο οποίος έχει δαπανήσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού αυτός είναι εκείνος που αισθάνεται ικανοποίησι. Αυτό αληθεύει γι’ αυτούς οι οποίοι έχουν δαπανήσει είκοσι, τριάντα, σαράντα ή περισσότερα χρόνια στο Μπέθελ του Μπρούκλυν. Πέρασαν όλ’ αυτά εύκολα; Όχι πράγματι. Εδώ στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά δοκιμάζεσθε καθώς γίνεσθε απλώς ένας από χιλίους περίπου άλλους, που ο καθένας τους έχει ένα διορισμό ο οποίος μερικές φορές δεν είναι η πιο εύκολη ούτε η πιο ευχάριστη εργασία. Αλλ’ αυτή είναι μια ευκαιρία ν’ αφιερώσετε ανιδιοτελώς όλες τις ώρες της εγρηγόρσεώς σας για το ύψιστο καλό των άλλων. Θα σας προμηθεύουν τ’ αναγκαία για ζωή για να μπορήτε να επιδοθήτε πλήρως στα συμφέροντα της Βασιλείας. Θα συναναστρέφεσθε με ωρίμους Χριστιανούς οι οποίοι γνωρίζουν πού βαδίζουν και το έχουν γνωρίσει αυτό επί πολλά χρόνια. Ένας ο οποίος έχει δαπανήσει πολλά χρόνια σ’ αυτή την υπηρεσία κι εξακολουθεί να ευφραίνεται σ’ αυτήν λέγει τα εξής: «Και αν ακόμη δεν υπήρχε νέα τάξις μετά τον Αρμαγεδδώνα, δεν θα ήθελα να στερηθώ την υπηρεσία του Θεού εδώ διότι και το ότι απλώς βρίσκομαι τώρα εδώ αποτελεί και μόνον αυτό αρκετή αμοιβή.» Αυτό δεν φαίνεται ως να κάνη ένας κάποια θυσία· δεν νομίζετε;

21. Πού δεν θα βρη ένας παραδείγματα θυσιών στις οποίες ευφραίνεται ο Θεός, και γιατί;

²¹ Μοιάζει αυτό ως το συμπέρασμα στο οποίο έχουν φθάσει σήμερα μερικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» αφού έχουν εκπαιδευθή πολλά χρόνια στα θρησκευτικά των σχολεία κι έχουν υπηρετήσει ένα διάστημα στις εκκλησίες των; Όχι, δεν μοιάζει. Πολλοί απ’ αυτούς απορρίπτουν τώρα χωρίς προσποίησι ότι πιστεύουν στον Θεό και την Βίβλο του. Αλλάζουν πορεία και υποκινούν πορείες διαμαρτυρίας ακόμη και οχλαγωγίες. Το συμπέρασμά των είναι ότι η διδασκαλία απλώς της Γραφής δεν είναι αρκετή. Πιστεύουν ότι για να επιτευχθή κάτι προς όφελος των ανθρώπων που στερούνται, δεν μπορούν ν’ αναμένουν να ενεργήση ο Θεός αλλά οφείλουν να βγουν στους δρόμους όπου υπάρχει δράσις, ακόμη και αν αυτό σημαίνη βία που την καταδικάζουν και ο Θεός και οι κυβερνήσεις του «Καίσαρος.» Ασφαλώς δεν θα βρούμε σ’ αυτούς παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι προσφέρουν θυσίες στις οποίες ευφραίνεται ο Ιεχωβά.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΧΘΟΥΜΕ

22. (α) Από τι πρέπει να φυλαχθή ένας για να διατηρή τις θυσίες του ευπρόσδεκτες; (β) Δώστε ένα παράδειγμα.

²² Κάτι από το οποίο πρέπει να φυλαχθή ένας σ’ όλ’ αυτά είναι η δυσαρέσκεια. Είναι πιθανόν ν’ αφήση ένας ν’ αναπτυχθή μέσα του το αίσθημα ότι πάρα πολλά απαιτούνται. Αυτό μπορεί να συμβή στον καθένα. Συνέβη στο Μωυσή, τον άνθρωπο ο οποίος ήταν «πραΰς σφόδρα.» Οι Ισραηλίται μόλις είχαν αρχίσει το ταξίδι των μέσ’ από την έρημο προς τη γη Χαναάν, όταν ο λαός άρχισε να παραπονήται για την έλλειψι κρέατος. Ο Μωυσής είπε στον Ιεχωβά: «Δεν δύναμαι εγώ μόνος να βαστάσω όλον τον λαόν τούτον, διότι είναι πολύ βαρύ εις εμέ· και αν κάμνης ούτως εις εμέ, θανάτωσόν με ευθύς δέομαι, εάν εύρηκα χάριν ενώπιον σου, δια να μη βλέπω την δυστυχίαν μου.» (Αριθμ. 11:14, 15) Ο Ιεχωβά δεν εζήτησε πάρα πολλά από μας. Υπάρχει, πράγματι, πολύ έργο να γίνη· αλλά η ορθή άποψις θα μας βάλη σε τάξι, όπως ακριβώς είχε βοηθηθή ο Μωυσής να έχη την ορθή άποψι κι ευθυγραμμίσθηκε.

23. (α) Από τι άλλο πρέπει να φυλάγεται ένας για να είναι οι θυσίες του ευπρόσδεκτες; (β) Δώστε ένα παράδειγμα.

²³ Οφείλομε, επίσης, να φυλαχθούμε από τη ζηλοτυπία. Κι αυτό, επίσης, μπορεί να συμβή στον καθένα. Συνέβη στον Ααρών και στη Μαριάμ, τον αδελφό και την αδελφή του Μωυσέως. Αυτοί προφανώς ενόμισαν ότι ο Μωυσής είχε πάρα πολλή δύναμι κι εξουσία και του είπαν: «Μήπως προς τον Μωυσήν μόνον ελάλησεν ο Ιεχωβά; δεν ελάλησε και προς ημάς;» (Αριθμ. 12:2, ΜΝΚ) Η Μαριάμ επατάχθη από τον Ιεχωβά με λέπρα, και μόνο με την μεσολάβησι του Μωυσέως θεραπεύθηκε. Μήπως αισθανόμεθα ότι μερικοί άλλοι έχουν ευνοηθή περισσότερο με ευθύνες και προνόμια από μας; Μήπως αφήνομε μερικές φορές ν’ αναπτυχθή μέσα μας χωρίς να το αντιλαμβανώμεθα η επιθυμία να διακριθούμε λίγο περισσότερο μέσα στην εκκλησία; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσέξωμε· δεν νομίζετε; Είναι πολύ καλύτερο να χαίρωμε όταν άλλοι αδελφοί μας αμείβωνται για το καλό έργο που έχουν κάμει, και, πράγματι, να τους ενθαρρύνωμε για μεγαλύτερα έργα υπέρ της καθαράς λατρείας.

24. Τι μπορεί να λεχθή για εσφαλμένες θυσίες;

²⁴ Θα θελήσωμε, επίσης, να φυλαχθούμε από εσφαλμένες θυσίες. Σκεφθήκατε ποτέ να εργασθήτε υπερωρίες, ή να επιτρέψετε στη σύζυγό σας να εργασθή, για να μπορέση ο γυιός σας να πάγη στο κολλέγιο. Αυτό θα είναι μια ‘θυσία,’ αλλ’ αξίζει πράγματι τον κόπο; Πολύ συχνά αυτοί οι γυιοί αποφοιτούν από τα κολλέγια με λίγη ή καθόλου πίστι στον Θεό ούτε αγάπη και σεβασμό για τους γονείς των, οι οποίοι εργάσθηκαν τόσο σκληρά για να τους κάμουν την ανωτέρα εκπαίδευσι δυνατή. Αυτή η πείρα υπήρξε πικρή απογοήτευσις για μερικούς. Αυτό είναι το εσφαλμένο είδος θυσίας. Σε αντίθεσι μ’ αυτό, γονείς, οι οποίοι ενδιαφέρονται κυρίως για τη Χριστιανική εκπαίδευσι των τέκνων των και δίνουν ένα Χριστιανικό παράδειγμα για ν’ ακολουθήσουν αυτά, θα διαπιστώσουν ότι αυτή ήταν μια θυσία που ευαρεστεί τον Θεό.

25. Τι μας κάνει ευτυχείς όσον αφορά τις θυσίες προς τον Ιεχωβά;

²⁵ Είναι καλό να ζη κανείς στον καιρό που το είδος των θυσιών στις οποίες αγάλλεται πολύ ο Ιεχωβά μπορούν να προσφερθούν σ’ αυτόν. Ευφραινόμεθα διότι αυτές οι θυσίες πρέπει να προσφέρωνται σε μορφή αίνου από Χριστιανούς συνετούς και φωτισμένους, όχι μ’ ένα τυπολατρικό, φανατικό τρόπο. Έχει καταστή σαφές τι ακριβώς είναι εκείνο στο οποίο ευφραίνεται ο Θεός. Τι προνόμιο να γνωρίζωμε τις θυσίες, οι οποίες είναι ευπρόσδεκτες σ’ αυτόν και να τις προσφέρωμε!

[Εικόνα στη σελίδα 627]

Όταν η αλήθεια της Γραφής εγγίση την καρδιά ενός, ενδιαφέρεται περισσότερο για τους άλλους και επιζητεί να προσφέρη τακτικά θυσίες ομολογίας στο Θεό