Πώς η Ημέρα Αποδόσεως Λογαριασμού Απεργάζεται το Καλό Μας
1. Γιατί τα έθνη δεν θα κερδίσουν τη νίκη στον Αρμαγεδδώνα, και πώς θα τακτοποιηθούν οι λογαριασμοί τους την ημέρα αποδόσεως λογαριασμού;
Ο ‘πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα επίκειται με αμείλικτο τρόπο για όλα τα επίγεια έθνη. Μολονότι είναι βαριά εξοπλισμένα, όσο ποτέ πριν, για παγκόσμιο πόλεμο, δεν θα μπορούσαν ποτέ να νικήσουν τον Παντοδύναμο Θεό. Ως Αρχιστράτηγος όλων των ουρανίων δυνάμεων, θα δώση τη νίκη στον μεγάλο Στρατάρχη του, τον Ιησού Χριστό, διότι αυτός είναι «Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων.» Αυτός θα διεξάγη την τελική ημέρα αποδόσεως λογαριασμού με όλα τα αντιτιθέμενα έθνη. Όταν μετρηθούν στη ζυγαριά της θείας κρίσεως, θα βρεθούν ελλιπή. Οι λογαριασμοί τους θα τακτοποιηθούν με την αιώνια καταστροφή τους.—Αποκ. 19:11-21· 17:14.
2. Γιατί τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 45:6, 7, απευθύνθηκαν στον Βασιλέα μετά τη μάχη, και τι σημαίνει για το ανθρώπινο γένος ο τρόπος που χρησιμοποιεί το σκήπτρο του;
2 Η νίκη στον Αρμαγεδδώνα θα διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του Παντοδυνάμου Θεού. Επειδή ο Θεός χρησιμοποιεί επιτυχώς τον Ιησού Χριστό για να κερδίση αυτή τη νίκη, θα τον θεωρήση άξιο για να κρατήση τον ουράνιο θρόνο του. Όσο παραμένει ο Θεός, ο θρόνος του κεχρισμένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού θα διαρκή. Αυτό το σπουδαίο γεγονός τονίζεται από τα λόγια των εδαφίων Ψαλμός 45:6, 7, τα οποία ο ψαλμωδός απευθύνει στον Βασιλέα, λέγοντας: «Ο θρόνος σου, Θεέ, [ο Θεός, Μετάφρασις των Ο΄,] είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας αδικίαν· δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου.» Αυτά τα λόγια, όπως είδαμε, παρέθεσε ο απόστολος Παύλος για ν’ αποδείξη την ανωτερότητα του Χριστού από τους αγγέλους. (Εβρ. 1:7-9) Επειδή αγάπησε τη δικαιοσύνη και μίσησε την αδικία, ο Χριστός θα χρησιμοποιήση το σκήπτρο της εξουσίας του υπέρ της ευθύτητος. Αυτό προμηνύει αγαθά για το ανθρώπινο γένος.
3. Ποιοι ήσαν οι ‘μέτοχοι’ του Ιησού Χριστού, και γιατί το «έλαιον αγαλλιάσεως,» με το οποίο χρίσθηκε, ήταν περισσότερο από το δικό τους;
3 Ως άνθρωπος στη γη, ο Ιησούς είχε βασιλείς ως προγόνους. Ο ψαλμωδός αναφέρει ότι είχε επίγειους προγόνους. Πολλοί απ’ αυτούς, από τον Βασιλέα Ιωαχείν έως και τον Βασιλέα Δαβίδ, υπήρξαν ‘μέτοχοι,’ συμμετέχοντας στη βασιλεία που ίδρυσε ο Θεός, και εκάθησαν στον ‘θρόνο του Ιεχωβά.’ (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ· 2 Χρον. 13:5, 8· Ματθ. 1:6-12) Αυτοί οι βασιλικοί πρόγονοι, χωρίς αμφιβολία, αγάλλοντο για τη βασιλεία τους πάνω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Αλλά κανείς απ’ αυτούς τους βασιλικούς ‘μετόχους’ δεν μπορούσε να αισθάνεται αγαλλίασι στον βαθμό που την αισθάνεται ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός. Η βασιλεία του είναι πολύ ανώτερη από τη δική τους, είναι ουράνια, ναι, ανώτερη από των αγγέλων. Ο Ιεχωβά, ο Θεός του Ιησού Χριστού, τον έχρισε με «έλαιον αγαλλιάσεως λόγω της τελείας, αδιάφθορης αφοσιώσεώς του στη δικαιοσύνη του Θεού.
ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΚΝΑ
4, 5. Τι απεικονίζει ο ψαλμωδός, στα εδάφια Ψαλμός 45:8-14α, τον Βασιλέα να κάνη μετά, και γιατί αυτό μπορεί να μας εκπλήσση;
4 Αφού ο Ιησούς Χριστός διεξάγη ένα νικηφόρο πόλεμο εναντίον των εχθρών του στη γη μπορεί να στρέψη την προσοχή του σε ειρηνικές επιδιώξεις. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός τον παρουσιάζει να νυμφεύεται και να δημιουργή οικογένεια. Αυτό μπορεί να προκαλέση κατάπληξι, επειδή ο Υιός του Θεού δεν ήλθε στη γη για να νυμφευθή μια από τις θυγατέρες των ανθρώπων. Δεν ακολούθησε την πορεία μερικών αγγελικών ‘υιών του Θεού’ στις ημέρες του Νώε. (Γεν. 6:1-4) Έτσι, μπορεί κάποιος να διερωτηθή πώς τα επόμενα λόγια του Ψαλμού 45 θα μπορούσαν να επαληθεύσουν:
5 «Σμύρναν και αλόην και κασίαν ευοδιάζουσι πάντα τα ιμάτιά σου, όταν εξέρχησαι εκ των ελεφαντίνων παλατίων, δια των οποίων σε εύφραναν. Θυγατέρες βασιλέων παρίστανται εν ταις τιμαίς σου· η βασίλισσα εστάθη εκ δεξιών σου εστολισμένη με χρυσίον Οφείρ. Άκουσον, θύγατερ, και ιδέ, και κλίνον το ωτίον σου· και λησμόνησον τον λαόν σου και τον οίκον του πατρός σου· και θέλει επιθυμήσει ο βασιλεύς το κάλλος σου· διότι αυτός είναι ο κύριος σου· και προσκύνησον αυτόν. Και η θυγάτηρ της Τύρου θέλει παρασταθή με δώρα· το πρόσωπόν σου θέλουσιν ικετεύσει οι πλούσιοι του λαού. Όλη η δόξα της θυγατρός του βασιλέως είναι έσωθεν· το ένδυμα αυτής είναι χρυσοΰφαντον. Θέλει φερθή προς τον βασιλέα με ιμάτιον κεντητόν.»—Ψαλμ. 45:8-14α.
6. Ποια είναι η ‘θυγάτηρ του βασιλέως’ που φέρεται στον Βασιλέα, και τι έπρεπε να κάνη μ’ αυτήν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής;
6 Ποια, είναι τώρα, η ‘θυγάτηρ του βασιλέως,’ που φέρεται στον ανυπόμονο βασιλέα για γάμο ενώ η τυπική ενόργανη μουσική προσδίδει χαρά στην περίπτωσι; Είναι πράγματι η κόρη ενός Βασιλέως, δηλαδή του Ιεχωβά Θεού, του ‘Βασιλέως των αιώνων.’ (Αποκ. 15:3, Κείμενον) Είναι, λοιπόν, μια βασιλοπούλα. Είναι η ενδοξασμένη Χριστιανική εκκλησία των 144.000 μελών, οι οποίοι θεωρούνται ως μονάδα, ως ένα σύνθετο σώμα. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε το μεγάλο προνόμιο να οδηγήση τα πρώτα μέλη αυτής της νυμφικής συντροφιάς στον Ιησού Χριστό στη γη. Ο Ιωάννης είπε: «Όστις έχει την νύμφην είναι νυμφίος· ο δε φίλος του νυμφίου, ο ιστάμενος και ακούων αυτόν, χαίρει καθ’ υπερβολήν δια την φωνήν του νυμφίου. Αύτη λοιπόν η χαρά η ιδική μου επληρώθη.»—Ιωάν. 3:29· 1:35-42· Αποκ. 14:1-5.
7. Με ποιον ‘ηρραβώνιζαν’ οι απόστολοι τους μαθητές που έκαναν, και στον ουρανό τι αποτελούν όλοι αυτοί μαζί;
7 Ομοίως, ο απόστολος Παύλος και οι άλλοι απόστολοι, κάνοντας μαθητές του Ιησού, τους ‘ηρραβώνιζαν’ «ως παρθένον αγνήν» με τον Ιησού Χριστό ως τον ‘άνδρα.’ (2 Κορ. 11:2) Όπως μια μνηστευμένη κόρη που αφήνει το σπίτι των γονέων της για να φύγη με τον σύζυγό της και να ζήσουν μαζί, οι μαθητές οι οποίοι έχουν ‘αρραβωνισθή’ με τον ουράνιο Νυμφίο, πρέπει να ξεχάσουν τους επίγειους συγγενείς τους και το επίγειο πατρικό τους σπίτι και να εναποθέσουν τα αισθήματα τους στον ουράνιο Μνηστήρα τους, τον Ιησού Χριστό. Όταν τελειώσουν την επίγεια πορεία τους πιστά με παρθενική αγνότητα, πρέπει να περιμένουν τη φωνή του Νυμφίου τους να τους καλέση σε ανάστασι από τους νεκρούς. (1 Θεσ. 4:16, 17· 6:54) Στον ουρανό, όλοι οι 144.000 αποτελούν τη ‘θυγατέρα’ του Ιεχωβά του Βασιλέως, διότι μέσω του πνεύματος Του εκείνος τους υιοθετεί σαν θετός τους Πατέρας. Μαζί σχηματίζουν τη νέα Ιερουσαλήμ, η οποία καλείται ‘νύμφη, του Αρνίου η γυναίκα.’ Σ’ αυτή την περίπτωσι ‘ετοιμάζεται ως νύμφη κεκοσμημένη δια τον άνδρα αυτής.’—Αποκ. 21:2, 9.
8. Λόγω της φύσεως του γεγονότος, ποιοι κατάλληλα το παρακολουθούν, σύμφωνα με τον Ψαλμό 45 και ποιοι είναι εκείνοι που το παρακολουθούν σε εκπλήρωσι του ψαλμού;
8 Αυτός ο γάμος του υιού του Βασιλέως με την κόρη του Βασιλέως είναι ένα βασιλικό γεγονός. Γι’ αυτό, είναι κατάλληλο να το παρακολουθήσουν όλα τα μέλη της βασιλικής οικογενείας, και η «βασίλισσα» και οι βασιλόπαιδες. Ολόκληρη η ουράνια οργάνωσις του Θεού, ως μια βασιλική «σύζυγος» αυτού του ‘Βασιλέως των αιώνων,’ χαίρεται σαν μητέρα, και όλα τα αγγελικά μέλη αυτής της οργανώσεως χαίρονται ως βασιλόπαιδες. Όλα αυτά τα ουράνια δημιουργήματα έχουν κατά νουν ότι ο Ιεχωβά Θεός έκαμε όλ’ αυτά δυνατά, κι έτσι λέγουν: «Ας χαίρωμεν και ας αγαλλώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν.»—Αποκ. 19:7.
9. Πού λαμβάνει χώρα η ευφροσύνη των ‘παρθένων συντρόφων αυτής,’ και γιατί εκεί;
9 Ωστόσο, θα χαρή κανείς εδώ στη γη μαζί με τους αγίους ουρανούς γι’ αυτό το λαμπρό γεγονός παγκοσμίου σπουδαιότητας; Ναι! Τα εδάφια Ψαλμός 45:14, 15 το δείχνουν αυτό, όπως λέγουν εν συνεχεία: «Παρθένοι σύντροφοι αυτής της νύμφης, κατόπιν αυτής, θέλουσι φερθή εις σε τον Βασιλικό Νυμφίο. Θέλουσι φερθή εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει· θέλουσιν εισέλθει εις το παλάτιον του βασιλέως.» Τώρα, πού λαμβάνει χώρα η ευφροσύνη αυτών των παρθένων συντρόφων του νυμφίου; Είναι αλήθεια ότι, όπως λέγεται, εισέρχονται στο παλάτι του βασιλέως, ο οποίος βρίσκεται στους ουρανούς, αλλά πανδρεύονται τον βασιλέα; Όχι! Φυσικά όχι, διότι δεν ήσαν ποτέ ‘ηρραβωνισμένοι’ μ’ αυτόν.
10. Ποιους εξεικονίζουν σήμερα οι «παρθένοι σύντροφοι αυτής,» και πώς συμβαίνει να είναι στη γη όταν λαμβάνη χώρα ο γάμος στον ουρανό;
10 Τα μέλη της τάξεως της ‘θυγατρός του βασιλέως’ αρραβωνίζονται τον Χριστό εδώ στη γη, ενώ είναι ακόμη άνθρωποι. Έτσι, οι παράνυμφοι, οι οποίοι είναι απλώς στην ακολουθία της και δεν πρόκειται να συνάψουν γάμο με τον Νυμφίο Βασιλέα, αποτελούν μια επίγεια τάξι. Κάνουν την εμφάνισί τους στη γη όταν ο ουράνιος γάμος πλησιάζη να τελειώση. Αυτοί οι παρθένοι σύντροφοι εξεικονίζουν έτσι τον ‘πολύν όχλο,’ ο οποίος άρχισε να εμφανίζεται σ’ αυτόν τον ‘καιρό του τέλους’ και ο οποίος ενώνεται με το υπόλοιπο της τάξεως της νύμφης προτού αφήσουν την επίγεια σκηνή για να ενωθούν με τον Νυμφίο Ιησού Χριστό στον ουρανό. Σύμφωνα μ’ αυτό, ‘ο πολύς όχλος,’ όπως προελέχθη στην Αποκάλυψι 7:9-17, άρχισε να σχηματίζεται το 1935 και να ενώνεται με τα τελευταία μέλη της από το πνεύμα αναγεννημένης τάξεως της νύμφης. Με το να διαφυλαχθούν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ θα ζήσουν εδώ στη γη όταν λάβη χώρα ο ουράνιος γάμος. Θα χαρούν πολύ γι’ αυτό το γεγονός.—Ψαλμ. 45:15.
‘ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΕΠΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΓΗΝ’
11. Μήπως η παρούσα και μελλοντική δόξα του Χριστού εξαρτάται από τη φήμη των επιγείων προγόνων του, και πώς δείχνει το εδάφιο Ψαλμός 45:16 ότι ο γάμος του με την εκκλησία στον ουρανό είναι παραγωγικός;
11 Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, είχε επιφανείς προγόνους. Αλλά η παρούσα και μελλοντική του δόξα δεν εξαρτάται από μια τέτοια λαμπρή γραμμή προγόνων. Μ’ αυτόν, η βασιλική δυναστεία του Βασιλέως Δαβίδ στερεώνεται, διότι αυτός είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ και η βασιλεία του ποτέ δεν θα περάση σε άλλον διάδοχο. (Λουκ. 1:31-33) Ωστόσο, το εδάφιο Ψαλμός 45:16 δείχνει ότι ο γάμος του με την εκκλησία των 144.000 ενδοξασμένων μαθητών είναι παραγωγικός, όπως ακριβώς θ’ ανεμένετο να συμβή. Έτσι, αυτό το εδάφιο, που απευθύνεται στον Βασιλέα Νυμφίο, λέγει: «Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.»
12. Ποια είναι η ανώτερη θέσις που μπορούν να λάβουν αυτοί οι ‘υιοί’ στη γη, και γιατί ο Βασιλεύς θα έχη αρκετούς ‘υιούς’ να διορίση «επί πάσαν την γην»;
12 Κανένας απ’ αυτούς τους ‘υιούς’ δεν θα γίνη διάδοχος του ουρανίου Βασιλέως. Μια θέσις άρχοντος στη γη είναι το ανώτερο που μπορεί να λάβη κάποιος απ’ αυτούς τους ‘υιούς.’ Για τον διορισμό ‘αρχόντων επί πάσαν την γην’ χρειάζονται πολλοί απ’ αυτούς. Ο Βασιλεύς θα έχη αρκετούς ‘υιούς’ γι’ αυτό τον σκοπό, διότι, μαζί με τον τίτλο του ως «Θεός ισχυρός,» θα έχη και τον τίτλο «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος.» (Ησ. 9:6) Η τέλεια ανθρώπινη θυσία του για όλο το ανθρώπινο γένος του έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Μέσω αυτής της απολυτρωτικής θυσίας τους εξαγόρασε όλους.
13. Πώς ο Βασιλεύς θα γίνη ζωοδότης Πατήρ όλων των απολυτρωμένων νεκρών, και πώς θα μπορέση, ο ‘πολύς όχλος’ να προσφέρη στον Βασιλέα τους πρώτους ‘άρχοντες’ του;
13 Συνεπώς, ο Βασιλεύς μπορεί να γίνη δοτήρ της ζωής σε όλο τον ‘πολύν όχλον’ των παρανύμφων, οι οποίοι επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και εισέρχονται στη 1.000ετή βασιλεία του. Μπορεί επίσης να γίνη ο πατέρας όλων των νεκρών του ανθρωπίνου γένους, περιλαμβανομένων και των επιγείων προγόνων του. Πώς; Με το να τους επαναφέρη στη ζωή από τον θάνατο, εδώ επάνω στη γη. (Ιωάν. 5:28, 29) Αυτός θα καταστήση «άρχοντας επί πάσαν την γην» τους άξιους θεοφοβούμενους άνδρες μεταξύ όλων εκείνων των επιγείων τέκνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ασκήση την κυριαρχία του σε ολόκληρη τη γη. Λογικά, ο ‘πολύς όχλος’ των ανθρώπων που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και γίνονται οι πρώτοι επίγειοι υπήκοοι της βασιλείας του, θα παράσχη στον βασιλέα τους πρώτους ‘άρχοντές’ του για να υπηρετήσουν ως επίγειοι αντιπρόσωποί του.
14. Πώς μ’ αυτούς τους ‘άρχοντες’ από τον ‘πολύν όχλο’ θα ενωθούν κι άλλοι σε επίσημη υπηρεσία στη γη, και τι θα εγγυηθή αυτή η κυβερνητική διευθέτησις για όλο το ανθρώπινο γένος;
14 Τι μεγάλο προνόμιο θα είναι αυτό! Μ’ αυτούς τους ‘άρχοντες’ που θα ληφθούν από τον ‘πολύν όχλον’ θα ενωθούν κι άλλοι σε δημόσια υπηρεσία, διότι οι πρόγονοι του Ιησού Χριστού και άλλοι πιστοί άνδρες από τον Άβελ μέχρι τον Ιωάννη τον Βαπτιστή θ’ αναστηθούν και θ’ αποτελέσουν τους κυβερνητικούς αντιπροσώπους του. Τι τέλεια, αδιάφθορη κυβέρνησι εγγυάται αυτό για όλο το ανθρώπινο γένος! Αυτή είναι η άκρως αναγκαία κυβέρνησις που προορίζεται ν’ αντικαταστήση όλες τις σημερινές εθνικές κυβερνήσεις που πολύ σύντομα θα λογαριασθούν με τον νικηφόρο Βασιλέα Ιησού Χριστό.
15, 16. (α) Γιατί, σύμφωνα με το εδάφιο Ψαλμός 45:17, ήθελε ο ψαλμωδός να ζήση πολύ; (β) Ποιος γνωρίζει το πραγματικό όνομα του Βασιλέως, και αξίζει αυτό το όνομα ν’ αναφέρεται και να υμνήται τόσο πολύν καιρό;
15 Δεν συγκινούνται και οι δικές μας καρδιές, όπως και η καρδιά του θεόπνευστου ψαλμωδού των αρχαίων καιρών, από τέτοιες ‘αγαθές’ προσδοκίες για το εγγύς μέλλον; Ναι, και οι γλώσσες μας ανταποκρινόμενες χαρωπά υποκινούνται να πουν τα τελευταία λόγια του ψαλμωδού, τα οποία απηύθυνε προς τον ελκυστικό Βασιλέα του οποίου η κυβέρνησις υποστηρίζεται από τον θρόνο του Θεού. «Θέλω μνημονεύει το όνομά σου εις πάσας τας γενεάς δια τούτο οι λαοί θέλουσι σε υμνεί εις αιώνα αιώνος.»—Ψαλμ. 45:17.
16 Ο ψαλμωδός ήθελε να ζήση πολύ—«εις πάσας τας γενεάς»—για ν’ αναφέρη το όνομα του Βασιλέως. Δεν είπε το όνομα του βασιλέως. Στην πραγματικότητα, δεν γνώριζε το όνομα του βασιλέως για τον οποίον έγραψε προφητικά υπό έμπνευσι. Αλλά εμείς σήμερα μπορούμε να προσδιορίσουμε τον Βασιλέα για τον οποίον έγραψε προφητικά ο ψαλμωδός, και γνωρίζομε το όνομά του. Είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Ιεχωβά Θεού. Αξίζει το όνομά του ν’ αναφέρεται «εις πάσας τας γενεάς»; Ο ψαλμωδός προείπε ότι θα υπήρχαν «λαοί» που θα το πίστευαν αυτό και οι οποίοι, συνεπώς, θα ‘υμνούσαν’ τον φορέα αυτού του ονόματος «εις αιώνα αιώνος.»
17. Έτσι, τώρα είναι ευνοϊκός καιρός να κάνωμε τι, και αν το κάνωμε αυτό, τι θα σημάνη για μας;
17 Ενώπιον μας βρίσκεται σήμερα η ευκαιρία να διέλθωμε ζωντανοί την ημέρα της αποδόσεως λογαριασμού όλων των εθνών και να εισέλθωμε στην ευλογητή βασιλεία του Θεού, που θα αντικαταστήση όλα αυτά τα έθνη. Με πίστι μπορούμε να χαιρώμεθα με τον κεχρισμένο Βασιλέα Του, διότι η νίκη του στον Αρμαγεδδώνα είναι βέβαιη και η βασιλεία του πάνω σε μια καθαρισμένη γη για 1.000 χρόνια είναι σίγουρη. Τώρα—σήμερα—είναι ο ευνοϊκός καιρός για να συγκαταλεγούμε κι εμείς μεταξύ αυτών των ‘λαών’ οι οποίοι θα υμνούν τον νικηφόρο Βασιλέα «εις αιώνα αιώνος.» Αυτό θα καταλήξη σε δόξα του Ιεχωβά Θεού, του ουρανίου Πατρός του, που είναι ο υπέρτατος ‘Βασιλεύς των αιώνων’ όπως επίσης και ‘Βασιλεύς των εθνών.’ Αυτό, αν το κάνωμε, θα σημαίνη για μας μια ζωή ύμνου και αίνου προς τον κεχρισμένο Βασιλέα Του «εις αιώνας αιώνος.» Αυτό θα δώση πραγματική σπουδαιότητα στη ζωή. Θα θέση ενώπιον μας ένα υψηλό σκοπό για τη ζωή μας σε όλη την αιωνιότητα.