-
«Ας Εγερθή ο Θεός, και Ας Διασκορπισθώσιν οι Εχθροί Αυτού»Η Σκοπιά—1968 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
προς τον Αρμαγεδδώνα. Αυτή είναι μια μεγάλη συντροφιά εορταστών. Και αν κάμωμε μια εξέτασι μέσα στο προσωπικό αυτού του πλήθους των εορταστών, θα διαπιστώσωμε ότι η μεγάλη πλειονότης αυτών ήσαν γυναίκες. Επομένως από εκείνους τους 1.154.079 εορταστάς ο αριθμός των θηλέων αποτελεί ένα «στράτευμα μέγα.» Και «στράτευμα» είναι μια καλή λέξις γι’ αυτόν τον όμιλο των γυναικών, οι οποίες «ευαγγελίζονται.» Γιατί; Επειδή αυτές είναι πολεμίστριες κάτω από το πρόσταγμα του Θεού, του οποίου το όνομα είναι Γιάχ, ή Ιεχωβά. Πολλές από αυτές δυνατόν να έχουν καθήκον να φροντίσουν για το σπίτι ως μητέρες, σύζυγοι ή θυγατέρες, αλλ’ αυτές συμμετέχουν στα λάφυρα των νικών του Θεού μέσω των μαρτύρων της Βασιλείας του επί της γης. Με το να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κηρύττοντας, αυτές οι γυναίκες κάνουν ως σύνολο περισσότερα από όλο το άθροισμα των ανδρών.
-
-
Η Ανάβασις τον Θεού εις Ύψος Υπεράνω Όλων των ΕχθρώνΗ Σκοπιά—1968 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
Η Ανάβασις του Θεού εις Ύψος Υπεράνω Όλων των Εχθρών
1. Ποιο μέτρον ενδιαφέροντος δείχνουν οι άνδρες απέναντι στη βασιλεία του Θεού, και τι φθονούν όσον αφορά αυτήν;
ΑΝ ΑΝΔΡΕΣ, κατά το μεγαλύτερο μέρος, δεν θα εορτάσουν την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού μέσω του ουρανίου Υιού του Δαβίδ, Ιησού Χριστού, ένα «στράτευμα μέγα» γυναικών θα εορτάση. Οι άνδρες σε μεγάλο βαθμό ενδιαφέρονται για την πολιτική αυτού του κόσμου. Προτιμούν την ανθρώπινη πολιτική και τον εθνικισμό αντί της βασιλείας του Θεού, η οποία βασιλεύει από το ουράνιο Όρος Σιών. (Αποκάλ. 14:1-5· Εβρ. 12:22-28) Οι πολιτικές κυβερνήσεις του ανθρωπίνου γένους φθονούν τη θέσι που η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού, αποδίδει στην ουράνια βασιλεία του Υιού του Δαβίδ. Αγνοούν την ύπαρξί της και το δικαίωμά της να κυβερνά όλη τη γη. Θεωρούν ότι αυτές είναι μεγαλύτερες, υψηλότερες, από τη βασιλεία του Θεού. Δυσφορούν διότι έχουν απορριφθή από τον Θεό. Η φθονερή των στάσις παραβάλλεται με τη στάσι που ποιητικώς απεδόθη από τον ψαλμωδό Δαβίδ στα όρη της περιοχής Βασάν, όταν αυτά παραβάλλωνται με το Όρος Σιών, όπου ευρίσκετο η Ιερουσαλήμ.
2, 3. Τι ύψος είχε η Βασάν, και ποιο όρος έδειξε ο Ιεχωβά ότι είχε εκλέξει ως την έδρα της κυβερνήσεως, και πώς;
2 Λέγει ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Η ορεινή περιοχή της Βασάν είναι όρος του Θεού· η ορεινή περιοχή της Βασάν είναι όρος κορυφών. Διατί σεις, όρη κορυφών, ζηλοτυπείτε κατά του όρους, εν ω ηυδόκησεν ο Θεός να κατοική; Ναι, ο Ιεχωβά, εν αυτώ θέλει κατοικεί εις τον αιώνα. Αι πολεμικαί άμαξαι του Θεού αριθμούνται κατά δεκάδας χιλιάδων και μυριάδας μυριάδων. Ο Ιεχωβά αυτός ήλθεν από Σινά, εν τω αγίω τόπω. Ανέβης εις ύψος· ηχμαλώτευσας αιχμαλώτους· έλαβες χαρίσματα εν ανθρώποις· έτι δε και τους πείσμονας, δια να κατοικής μεταξύ αυτών, ω Γιαχ Θεέ.»—Ψαλμ. 68:15-18, ΜΝΚ.
3 Η ορεινή περιοχή της Βασάν μπορεί να λεχθή ότι φθάνει στην κορυφή της στο Όρος Αερμών, σε ύψος δύο χιλιάδων επτακοσίων σαράντα τριών περίπου μέτρων. Πιστεύεται τώρα ότι το «υψηλόν όρος,» επάνω στο οποίον ο Ιησούς Χριστός μετεμορφώθη ενώπιον των μαθητών του Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννου ήταν το όρος Αερμών. (Ματθ. 17:1, 2) Παρά το ύψος της ορεινής περιοχής της Βασάν, ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε το Όρος Σιών ως το υψηλόν σημείον επάνω στο οποίον θα εγκαθιστούσε την πρωτεύουσα πόλι του Βασιλέως Δαβίδ και για να έχη την αγία κιβωτό της διαθήκης τοποθετημένη εκεί, κοντά στο ανάκτορο του Δαβίδ. (2 Σαμ. 6:12-16) Αυτός είναι ο λύγος για τον οποίον κατέστησε ικανό τον Βασιλέα Δαβίδ να κυριεύση το φρούριο της Σιών και να μετακινήση την έδρα της κυβερνήσεως από τη Χεβρών στο Όρος Σιών. (2 Σαμ. 5:4-10) Η άλωσις της Σιών ήταν μια νίκη για τον Ιεχωβά Θεό· και όταν η κιβωτός της διαθήκης μετεφέρθη επάνω εκεί από τον Βασιλέα Δαβίδ, ήταν ως ν’ άρχιζε ο Ιεχωβά να βασιλεύση στη Σιών επάνω στο έθνος Ισραήλ. Επάνω στο Όρος Σιών ο Βασιλεύς Δαβίδ ελέγετο ότι κάθηται επί «του θρόνου του Ιεχωβά» ως ο ορατός του εκπρόσωπος.—1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ.
4. (α) Στην εποχή του Δαβίδ, πώς ο Ιεχωβά ανέβη εις ύψος; (β) Πώς ο Ιεχωβά συνέλαβε αιχμαλώτους και έλαβε «χαρίσματα εν ανθρώποις»;
4 Το Όρος Σιών φθάνει σε ύψος μόνον επτακοσίων εξήντα δύο μέτρων περίπου πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης. Όταν ο Ιεχωβά, καθώς αντιπροσωπεύετο από την κιβωτό της διαθήκης, μετεφέρθη εκεί, ανέβαινε, σαν να λέμε, στα υψηλά, συνοδευόμενος θριαμβευτικά από δεκάδες χιλιάδων πολεμικών αρμάτων, ενώ έβλεπε ότι το Όρος Σιών κατεκτήθη χάριν της επιγείου βασιλείας του δια πολέμου. Στον Δαβίδ, τον κεχρισμένον βασιλέα του εδόθη νίκη κατά των εχθρών στη Γη της Επαγγελίας. Πολλοί αιχμάλωτοι συνελήφθησαν, πολλοί δε απ’ αυτούς επιμόνως ανθίσταντο στον εκλεκτό λαό του Θεού κατά την κατάληψι της χώρας. Ήταν ως αν ο Ιεχωβά ο ίδιος συνελάμβανε τους αιχμαλώτους κι επέστρεψε στο Όρος Σιών θριαμβευτικά. Πολλοί από αυτούς ήσαν διαθέσιμοι ως δούλοι· και με αυτούς τους αιχμαλώτους δώρα μπορούσαν να γίνουν υπό μορφή ανδρών, ειδικώς στους Λευίτας για να κάνουν το έργο των δούλων στη σκηνή της λατρείας του Θεού. (Έσδρας 8:20) Έτσι, ο Ιεχωβά ελάμβανε «χαρίσματα υπό την μορφήν ανθρώπων.» Επίσης, άρχισε να κατοική στη Γη της Επαγγελίας, ακόμη και αν εχρειάζετο να υποταχθούν πείσμονες εχθροί.
5. (α) Πού έθεσε ο Ιεχωβά τον Ιησού Χριστό ως τον Βασιλικό Λίθο, και πώς; (β) Όσον αφορά αυτόν τον Βασιλικό Λίθο, πώς οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» παραβάλλονται με τους Ιουδαίους άρχοντας;
5 Το επίγειον Όρος Σιών ήταν εκεί όπου ο Δαβίδ ο ίδιος εβασίλευε. Επειδή ο μονογενής Υιός του Ιεχωβά Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος ήταν ο Υιός του Δαβίδ, το ουράνιο ύψος επάνω στο οποίον ο Ιεχωβά είχεν ενθρονίσει τον δοξασμένον αυτόν Υιόν μπορεί να εξομοιωθή με το Όρος Σιών. Εκεί στο ουράνιον Όρος Σιών είναι ο τόπος, όπου ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τον Ιησούν Χριστόν ως τον Βασιλικόν Λίθον αφού τον είχε αναστήσει εκ νεκρών, και όλο αυτό προς εκπλήρωσιν της προφητείας του Ησαΐα 28:16. (1 Πέτρ. 2:5-7) Αλλά όταν έφθασε ο καιρός να δεχθούν τον Ιησού Χριστό τον Υιό του Δαβίδ ως τον δικαιωματικό Κληρονόμο στη βασιλεία του Δαβίδ λόγω της ανθρωπίνης καταγωγής του από τον Δαβίδ, οι Ιουδαίοι άρχοντες πριν από δεκαεννέα αιώνες εφώναξαν στον Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος υπηρετούσε τον Αυτοκράτορα Τιβέριο Καίσαρα: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:15) Εν τούτοις, με τη δύναμι αναστάσεως που έχει ο Θεός ο Υιός αυτός του Δαβίδ άρχισε να κυβερνά επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών. Ο Ιεχωβά εξέλεξε αυτό το συμβολικό όρος ως την έδρα της κυβερνήσεως αντί του επιγείου Όρους Σιών ή οποιασδήποτε κορυφής όρους της Βασάν. Αλλά, όμοια με τους Ιουδαίους άρχοντας, οι βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου» δεν θέλουν καμμιά ουράνια έδρα κυβερνήσεως επάνω τους· προτιμούν τα δικά των υψηλά κυβερνητικά όρη στη γη.
«ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ»
6, 7. Στην προς Εφεσίους επιστολή του, πώς ο απόστολος Παύλος αποδεικνύει ότι ο Ψαλμός 68 είναι προφητικός;
6 Αυτός δεν είναι καθόλου φανταστικός τρόπος της ιδικής μας απόψεως των πραγμάτων. Είναι εκπλήρωσις προφητείας. Ο απόστολος Παύλος έλαβε τον Ψαλμόν 68 ως προφητικόν. Γράφοντας στη Χριστιανική εκκλησία στην αρχαία Έφεσο, της Μικράς Ασίας, παρέθεσε από τον Ψαλμό 68 το 18ον εδάφιο και εξήγησε πώς αυτή η προφητεία είχε την εκπλήρωσί της στον Ιησού Χριστό και την εκκλησία των μαθητών του. Έτσι, στην προς Εφεσίους επιστολή 4:7-13 (ΜΝΚ), ο Παύλος έγραψε:
7 «Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Δια τούτο λέγει, «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους· και έδωκε χαρίσματα εν ανθρώποις.» Το δε, ανέβη, τι είναι, ειμή ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης; Ο καταβάς, αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, δια να πληρώση τα πάντα. Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού.»
8. (α) Ποια σημασία έχει δοθή στο γεγονός ότι ο Παύλος εφήρμοσε τον Ψαλμό 68:18 στον Ιησού Χριστό; (β) Στην εποχή του Δαβίδ, πώς ο Ιεχωβά έκαμε εκείνα που περιγράφονται στον Ψαλμό 68:18;
8 Ο τρόπος, με τον οποίον ο απόστολος Παύλος εδώ εξηγεί την εκπλήρωσι του Ψαλμού 68:18, δεν εννοεί ή λέγει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ιεχωβά Θεός. Αλλά στην Εβραϊκή Βίβλο το εδάφιο Ψαλμός 68:18 δεν απευθύνεται στον Ιεχωβά; Ναι. Αλλά στην τυπική εκπλήρωσι αυτών των λόγων, στην οποία ο Βασιλεύς Δαβίδ έλαβε μέρος, δεν ήταν ο Ιεχωβά ο ίδιος που κατά γράμμα ανέβη στο Όρος Σιών και έλαβε τη βασιλική του έδρα εκεί και ενέπηξε τη σκηνή της λατρείας του εκεί. Με άμεσο τρόπο ήταν ο Δαβίδ, ο κεχρισμένος άρχων και πολεμιστής ο οποίος αντεπροσώπευε τον Ιεχωβά, που το έκαμε αυτό. Έτσι, ο Ιεχωβά Θεός, ως αντιπροσωπευόμενος από τον Δαβίδ, έκαμε αυτά τα πράγματα. Μολονότι ο Δαβίδ ο ίδιος έκαμε αυτά τα πράγματα, ο Δαβίδ απέβλεπε στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος ήταν ο Μόνος υπεύθυνος, ως να τα έκανε αυτός. Έτσι, λοιπόν, ο Δαβίδ απηυθύνετο στον Ιεχωβά Θεό ως τον Εκτελεστή αυτών των πραγμάτων. Ο όμοιος τρόπος ενεργείας είναι επίσης αληθές ότι εκπληρώνεται σήμερα.
9. (α) Στην πλήρη εκπλήρωσι του Ψαλμού 68:18, πώς ο Ιεχωβά κατέβη και ανέβη; (β) Πώς ο Ιησούς Χριστός ‘ανέβη υπεράνω πάντων των ουρανών’;
9 Σ’ αυτή την πλήρη εκπλήρωσι δεν ήταν ο Ιεχωβά ο ίδιος ο οποίος «κατέβη . . . εις τα κατώτερα μέρη της γης.» Ήταν ο μονογενής Υιός του Ιεχωβά, ο οποίος πράγματι κατήλθε, πηγαίνοντας ακόμη και στα βάθη του Σιεόλ ή Άδου, ενώ το πτώμα του έκειτο σ’ ένα τόπο ταφής λαξευμένον σ’ ένα βράχο. (Ησ. 53:9· Ματθ. 27:57-61· Ψαλμ. 16:10· Πράξ. 2:25-32) Ο Ιησούς Χριστός ανήλθε από τον επίγειο τάφο, αλλ’ όχι με τη δική του δύναμι. (Πώς θα μπορούσε ένας νεκρός άνθρωπος ν’ αναστήση τον εαυτό του,a ή ακόμη δυσκολώτερο, να κάμη τον εαυτό του να ζη σε μια πνευματική ανάστασι;) Επανειλημμένως οι Θεόπνευστες Γραφές λέγουν ότι ο Θεός ήταν εκείνος ο οποίος ανέστησε τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Δαβίδ, εκ νεκρών. Ούτε συνέβη μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο ο Ιεχωβά Θεός ν’ ανεβή από τη γη στον ουρανό, στο Ουράνιο Όρος Σιών. Ήταν ο αναστημένος Υιός του Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, που, την τεσσαρακοστή ημέρα από της αναστάσεώς του, ανέβη πάλι στον ουρανό. Στο ουράνιο Όρος Σιών αυτός ετέθη ως ο πολύτιμος Ακρογωνιαίος Λίθος υπό του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς Χριστός ‘ανέβη υπεράνω πάντων των ουρανών’ κατά το ότι ο Ιεχωβά Θεός του έδωκε μια θέσι υψηλότερη από εκείνην όλων των άλλων ουρανίων πλασμάτων, μια θέσι υψηλότερη επάνω από αυτά, ανώτερη από εκείνη την οποία κατείχε προηγουμένως.—Φιλιππησ. 2:5-11.
10. (α) Όταν ο Παύλος παρέθεσε τον Ψαλμό 68:18, γιατί χρησιμοποίησε την αντωνυμία «αυτός» αντί του «συ»; (β) Πώς «ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους,» και τι τους έκαμε;
10 Είναι αξιοσημείωτο, λοιπόν, ότι, όταν ο απόστολος Παύλος παρέθεσε από τον Ψαλμό 68:18, δεν απηύθυνε αυτή τη δήλωσι προς τον Ιεχωβά Θεό χρησιμοποιώντας την προσωπική αντωνυμία «Συ» αλλά είπε «αυτός.» Ο Παύλος εγνώριζε ότι την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός που είχε αναληφθή έλαβε από τον Ιεχωβά Θεό το άγιον πνεύμα και εξέχυσε αυτό στους μαθητάς του που ανέμεναν στην Ιερουσαλήμ, σε εκατόν είκοσι περίπου από αυτούς. «Ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους,» όχι ανασταίνοντας τους προ Χριστού πιστούς δούλους του Θεού και λαμβάνοντας αυτούς στον ουρανό μαζί του, αφού την ημέρα της Πεντηκοστής, ο απόστολος Πέτρος ο ίδιος είπε ότι ακόμη και ο προ Χριστού Βασιλεύς Δαβίδ δεν ανέβη στον ουρανό αλλ’ ακόμη κείται θαμμένος στη γη της Ιουδαίας. (Πράξ. 2:1-34) Οι «αιχμάλωτοι» που ο Ιησούς έλαβε και τους οποίους αυτός όπως ο Δαβίδ, μετέστρεψε στην υπηρεσία του Θεού, ήσαν εκείνοι οι εκατόν είκοσι στην Ιερουσαλήμ επάνω στους οποίους ο Θεός εξέχυσε το άγιο πνεύμα. Περίπου τρεις χιλιάδες επί πλέον «αιχμάλωτοι» προσετέθησαν σ’ αυτήν την πομπή νίκης εκείνη την ίδια ημέρα της Πεντηκοστής. (Πράξ. 2:37-42) Κάτω από εκείνες τις περιστάσεις μπορούσε, ως εκπρόσωπος του Ιεχωβά, ‘να δώση χαρίσματα εν ανθρώποις.’
-