Η Ανάβασις του Θεού εις Ύψος Υπεράνω Όλων των Εχθρών

 1. Ποιο μέτρον ενδιαφέροντος δείχνουν οι άνδρες απέναντι στη βασιλεία του Θεού, και τι φθονούν όσον αφορά αυτήν;

ΑΝ ΑΝΔΡΕΣ, κατά το μεγαλύτερο μέρος, δεν θα εορτάσουν την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού μέσω του ουρανίου Υιού του Δαβίδ, Ιησού Χριστού, ένα «στράτευμα μέγα» γυναικών θα εορτάση. Οι άνδρες σε μεγάλο βαθμό ενδιαφέρονται για την πολιτική αυτού του κόσμου. Προτιμούν την ανθρώπινη πολιτική και τον εθνικισμό αντί της βασιλείας του Θεού, η οποία βασιλεύει από το ουράνιο Όρος Σιών. (Αποκάλ. 14:1-5· Εβρ. 12:22-28) Οι πολιτικές κυβερνήσεις του ανθρωπίνου γένους φθονούν τη θέσι που η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού, αποδίδει στην ουράνια βασιλεία του Υιού του Δαβίδ. Αγνοούν την ύπαρξί της και το δικαίωμά της να κυβερνά όλη τη γη. Θεωρούν ότι αυτές είναι μεγαλύτερες, υψηλότερες, από τη βασιλεία του Θεού. Δυσφορούν διότι έχουν απορριφθή από τον Θεό. Η φθονερή των στάσις παραβάλλεται με τη στάσι που ποιητικώς απεδόθη από τον ψαλμωδό Δαβίδ στα όρη της περιοχής Βασάν, όταν αυτά παραβάλλωνται με το Όρος Σιών, όπου ευρίσκετο η Ιερουσαλήμ.

2, 3. Τι ύψος είχε η Βασάν, και ποιο όρος έδειξε ο Ιεχωβά ότι είχε εκλέξει ως την έδρα της κυβερνήσεως, και πώς;

² Λέγει ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Η ορεινή περιοχή της Βασάν είναι όρος του Θεού· η ορεινή περιοχή της Βασάν είναι όρος κορυφών. Διατί σεις, όρη κορυφών, ζηλοτυπείτε κατά του όρους, εν ω ηυδόκησεν ο Θεός να κατοική; Ναι, ο Ιεχωβά, εν αυτώ θέλει κατοικεί εις τον αιώνα. Αι πολεμικαί άμαξαι του Θεού αριθμούνται κατά δεκάδας χιλιάδων και μυριάδας μυριάδων. Ο Ιεχωβά αυτός ήλθεν από Σινά, εν τω αγίω τόπω. Ανέβης εις ύψος· ηχμαλώτευσας αιχμαλώτους· έλαβες χαρίσματα εν ανθρώποις· έτι δε και τους πείσμονας, δια να κατοικής μεταξύ αυτών, ω Γιαχ Θεέ.»—Ψαλμ. 68:15-18, ΜΝΚ.

³ Η ορεινή περιοχή της Βασάν μπορεί να λεχθή ότι φθάνει στην κορυφή της στο Όρος Αερμών, σε ύψος δύο χιλιάδων επτακοσίων σαράντα τριών περίπου μέτρων. Πιστεύεται τώρα ότι το «υψηλόν όρος,» επάνω στο οποίον ο Ιησούς Χριστός μετεμορφώθη ενώπιον των μαθητών του Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννου ήταν το όρος Αερμών. (Ματθ. 17:1, 2) Παρά το ύψος της ορεινής περιοχής της Βασάν, ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε το Όρος Σιών ως το υψηλόν σημείον επάνω στο οποίον θα εγκαθιστούσε την πρωτεύουσα πόλι του Βασιλέως Δαβίδ και για να έχη την αγία κιβωτό της διαθήκης τοποθετημένη εκεί, κοντά στο ανάκτορο του Δαβίδ. (2 Σαμ. 6:12-16) Αυτός είναι ο λύγος για τον οποίον κατέστησε ικανό τον Βασιλέα Δαβίδ να κυριεύση το φρούριο της Σιών και να μετακινήση την έδρα της κυβερνήσεως από τη Χεβρών στο Όρος Σιών. (2 Σαμ. 5:4-10) Η άλωσις της Σιών ήταν μια νίκη για τον Ιεχωβά Θεό· και όταν η κιβωτός της διαθήκης μετεφέρθη επάνω εκεί από τον Βασιλέα Δαβίδ, ήταν ως ν’ άρχιζε ο Ιεχωβά να βασιλεύση στη Σιών επάνω στο έθνος Ισραήλ. Επάνω στο Όρος Σιών ο Βασιλεύς Δαβίδ ελέγετο ότι κάθηται επί «του θρόνου του Ιεχωβά» ως ο ορατός του εκπρόσωπος.—1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ.

 4. (α) Στην εποχή του Δαβίδ, πώς ο Ιεχωβά ανέβη εις ύψος; (β) Πώς ο Ιεχωβά συνέλαβε αιχμαλώτους και έλαβε «χαρίσματα εν ανθρώποις»;

⁴ Το Όρος Σιών φθάνει σε ύψος μόνον επτακοσίων εξήντα δύο μέτρων περίπου πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης. Όταν ο Ιεχωβά, καθώς αντιπροσωπεύετο από την κιβωτό της διαθήκης, μετεφέρθη εκεί, ανέβαινε, σαν να λέμε, στα υψηλά, συνοδευόμενος θριαμβευτικά από δεκάδες χιλιάδων πολεμικών αρμάτων, ενώ έβλεπε ότι το Όρος Σιών κατεκτήθη χάριν της επιγείου βασιλείας του δια πολέμου. Στον Δαβίδ, τον κεχρισμένον βασιλέα του εδόθη νίκη κατά των εχθρών στη Γη της Επαγγελίας. Πολλοί αιχμάλωτοι συνελήφθησαν, πολλοί δε απ’ αυτούς επιμόνως ανθίσταντο στον εκλεκτό λαό του Θεού κατά την κατάληψι της χώρας. Ήταν ως αν ο Ιεχωβά ο ίδιος συνελάμβανε τους αιχμαλώτους κι επέστρεψε στο Όρος Σιών θριαμβευτικά. Πολλοί από αυτούς ήσαν διαθέσιμοι ως δούλοι· και με αυτούς τους αιχμαλώτους δώρα μπορούσαν να γίνουν υπό μορφή ανδρών, ειδικώς στους Λευίτας για να κάνουν το έργο των δούλων στη σκηνή της λατρείας του Θεού. (Έσδρας 8:20) Έτσι, ο Ιεχωβά ελάμβανε «χαρίσματα υπό την μορφήν ανθρώπων.» Επίσης, άρχισε να κατοική στη Γη της Επαγγελίας, ακόμη και αν εχρειάζετο να υποταχθούν πείσμονες εχθροί.

 5. (α) Πού έθεσε ο Ιεχωβά τον Ιησού Χριστό ως τον Βασιλικό Λίθο, και πώς; (β) Όσον αφορά αυτόν τον Βασιλικό Λίθο, πώς οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» παραβάλλονται με τους Ιουδαίους άρχοντας;

⁵ Το επίγειον Όρος Σιών ήταν εκεί όπου ο Δαβίδ ο ίδιος εβασίλευε. Επειδή ο μονογενής Υιός του Ιεχωβά Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος ήταν ο Υιός του Δαβίδ, το ουράνιο ύψος επάνω στο οποίον ο Ιεχωβά είχεν ενθρονίσει τον δοξασμένον αυτόν Υιόν μπορεί να εξομοιωθή με το Όρος Σιών. Εκεί στο ουράνιον Όρος Σιών είναι ο τόπος, όπου ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τον Ιησούν Χριστόν ως τον Βασιλικόν Λίθον αφού τον είχε αναστήσει εκ νεκρών, και όλο αυτό προς εκπλήρωσιν της προφητείας του Ησαΐα 28:16. (1 Πέτρ. 2:5-7) Αλλά όταν έφθασε ο καιρός να δεχθούν τον Ιησού Χριστό τον Υιό του Δαβίδ ως τον δικαιωματικό Κληρονόμο στη βασιλεία του Δαβίδ λόγω της ανθρωπίνης καταγωγής του από τον Δαβίδ, οι Ιουδαίοι άρχοντες πριν από δεκαεννέα αιώνες εφώναξαν στον Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος υπηρετούσε τον Αυτοκράτορα Τιβέριο Καίσαρα: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:15) Εν τούτοις, με τη δύναμι αναστάσεως που έχει ο Θεός ο Υιός αυτός του Δαβίδ άρχισε να κυβερνά επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών. Ο Ιεχωβά εξέλεξε αυτό το συμβολικό όρος ως την έδρα της κυβερνήσεως αντί του επιγείου Όρους Σιών ή οποιασδήποτε κορυφής όρους της Βασάν. Αλλά, όμοια με τους Ιουδαίους άρχοντας, οι βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου» δεν θέλουν καμμιά ουράνια έδρα κυβερνήσεως επάνω τους· προτιμούν τα δικά των υψηλά κυβερνητικά όρη στη γη.

«ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ»

6, 7. Στην προς Εφεσίους επιστολή του, πώς ο απόστολος Παύλος αποδεικνύει ότι ο Ψαλμός 68 είναι προφητικός;

⁶ Αυτός δεν είναι καθόλου φανταστικός τρόπος της ιδικής μας απόψεως των πραγμάτων. Είναι εκπλήρωσις προφητείας. Ο απόστολος Παύλος έλαβε τον Ψαλμόν 68 ως προφητικόν. Γράφοντας στη Χριστιανική εκκλησία στην αρχαία Έφεσο, της Μικράς Ασίας, παρέθεσε από τον Ψαλμό 68 το 18ον εδάφιο και εξήγησε πώς αυτή η προφητεία είχε την εκπλήρωσί της στον Ιησού Χριστό και την εκκλησία των μαθητών του. Έτσι, στην προς Εφεσίους επιστολή 4:7-13 (ΜΝΚ), ο Παύλος έγραψε:

⁷ «Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Δια τούτο λέγει, «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους· και έδωκε χαρίσματα εν ανθρώποις.» Το δε, ανέβη, τι είναι, ειμή ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης; Ο καταβάς, αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, δια να πληρώση τα πάντα. Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού.»

 8. (α) Ποια σημασία έχει δοθή στο γεγονός ότι ο Παύλος εφήρμοσε τον Ψαλμό 68:18 στον Ιησού Χριστό; (β) Στην εποχή του Δαβίδ, πώς ο Ιεχωβά έκαμε εκείνα που περιγράφονται στον Ψαλμό 68:18;

⁸ Ο τρόπος, με τον οποίον ο απόστολος Παύλος εδώ εξηγεί την εκπλήρωσι του Ψαλμού 68:18, δεν εννοεί ή λέγει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ιεχωβά Θεός. Αλλά στην Εβραϊκή Βίβλο το εδάφιο Ψαλμός 68:18 δεν απευθύνεται στον Ιεχωβά; Ναι. Αλλά στην τυπική εκπλήρωσι αυτών των λόγων, στην οποία ο Βασιλεύς Δαβίδ έλαβε μέρος, δεν ήταν ο Ιεχωβά ο ίδιος που κατά γράμμα ανέβη στο Όρος Σιών και έλαβε τη βασιλική του έδρα εκεί και ενέπηξε τη σκηνή της λατρείας του εκεί. Με άμεσο τρόπο ήταν ο Δαβίδ, ο κεχρισμένος άρχων και πολεμιστής ο οποίος αντεπροσώπευε τον Ιεχωβά, που το έκαμε αυτό. Έτσι, ο Ιεχωβά Θεός, ως αντιπροσωπευόμενος από τον Δαβίδ, έκαμε αυτά τα πράγματα. Μολονότι ο Δαβίδ ο ίδιος έκαμε αυτά τα πράγματα, ο Δαβίδ απέβλεπε στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος ήταν ο Μόνος υπεύθυνος, ως να τα έκανε αυτός. Έτσι, λοιπόν, ο Δαβίδ απηυθύνετο στον Ιεχωβά Θεό ως τον Εκτελεστή αυτών των πραγμάτων. Ο όμοιος τρόπος ενεργείας είναι επίσης αληθές ότι εκπληρώνεται σήμερα.

 9. (α) Στην πλήρη εκπλήρωσι του Ψαλμού 68:18, πώς ο Ιεχωβά κατέβη και ανέβη; (β) Πώς ο Ιησούς Χριστός ‘ανέβη υπεράνω πάντων των ουρανών’;

⁹ Σ’ αυτή την πλήρη εκπλήρωσι δεν ήταν ο Ιεχωβά ο ίδιος ο οποίος «κατέβη . . . εις τα κατώτερα μέρη της γης.» Ήταν ο μονογενής Υιός του Ιεχωβά, ο οποίος πράγματι κατήλθε, πηγαίνοντας ακόμη και στα βάθη του Σιεόλ ή Άδου, ενώ το πτώμα του έκειτο σ’ ένα τόπο ταφής λαξευμένον σ’ ένα βράχο. (Ησ. 53:9· Ματθ. 27:57-61· Ψαλμ. 16:10· Πράξ. 2:25-32) Ο Ιησούς Χριστός ανήλθε από τον επίγειο τάφο, αλλ’ όχι με τη δική του δύναμι. (Πώς θα μπορούσε ένας νεκρός άνθρωπος ν’ αναστήση τον εαυτό του,a ή ακόμη δυσκολώτερο, να κάμη τον εαυτό του να ζη σε μια πνευματική ανάστασι;) Επανειλημμένως οι Θεόπνευστες Γραφές λέγουν ότι ο Θεός ήταν εκείνος ο οποίος ανέστησε τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Δαβίδ, εκ νεκρών. Ούτε συνέβη μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο ο Ιεχωβά Θεός ν’ ανεβή από τη γη στον ουρανό, στο Ουράνιο Όρος Σιών. Ήταν ο αναστημένος Υιός του Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, που, την τεσσαρακοστή ημέρα από της αναστάσεώς του, ανέβη πάλι στον ουρανό. Στο ουράνιο Όρος Σιών αυτός ετέθη ως ο πολύτιμος Ακρογωνιαίος Λίθος υπό του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς Χριστός ‘ανέβη υπεράνω πάντων των ουρανών’ κατά το ότι ο Ιεχωβά Θεός του έδωκε μια θέσι υψηλότερη από εκείνην όλων των άλλων ουρανίων πλασμάτων, μια θέσι υψηλότερη επάνω από αυτά, ανώτερη από εκείνη την οποία κατείχε προηγουμένως.—Φιλιππησ. 2:5-11.

10. (α) Όταν ο Παύλος παρέθεσε τον Ψαλμό 68:18, γιατί χρησιμοποίησε την αντωνυμία «αυτός» αντί του «συ»; (β) Πώς «ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους,» και τι τους έκαμε;

¹⁰ Είναι αξιοσημείωτο, λοιπόν, ότι, όταν ο απόστολος Παύλος παρέθεσε από τον Ψαλμό 68:18, δεν απηύθυνε αυτή τη δήλωσι προς τον Ιεχωβά Θεό χρησιμοποιώντας την προσωπική αντωνυμία «Συ» αλλά είπε «αυτός.» Ο Παύλος εγνώριζε ότι την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός που είχε αναληφθή έλαβε από τον Ιεχωβά Θεό το άγιον πνεύμα και εξέχυσε αυτό στους μαθητάς του που ανέμεναν στην Ιερουσαλήμ, σε εκατόν είκοσι περίπου από αυτούς. «Ηχμαλώτευσεν αιχμαλώτους,» όχι ανασταίνοντας τους προ Χριστού πιστούς δούλους του Θεού και λαμβάνοντας αυτούς στον ουρανό μαζί του, αφού την ημέρα της Πεντηκοστής, ο απόστολος Πέτρος ο ίδιος είπε ότι ακόμη και ο προ Χριστού Βασιλεύς Δαβίδ δεν ανέβη στον ουρανό αλλ’ ακόμη κείται θαμμένος στη γη της Ιουδαίας. (Πράξ. 2:1-34) Οι «αιχμάλωτοι» που ο Ιησούς έλαβε και τους οποίους αυτός όπως ο Δαβίδ, μετέστρεψε στην υπηρεσία του Θεού, ήσαν εκείνοι οι εκατόν είκοσι στην Ιερουσαλήμ επάνω στους οποίους ο Θεός εξέχυσε το άγιο πνεύμα. Περίπου τρεις χιλιάδες επί πλέον «αιχμάλωτοι» προσετέθησαν σ’ αυτήν την πομπή νίκης εκείνη την ίδια ημέρα της Πεντηκοστής. (Πράξ. 2:37-42) Κάτω από εκείνες τις περιστάσεις μπορούσε, ως εκπρόσωπος του Ιεχωβά, ‘να δώση χαρίσματα εν ανθρώποις.’

11. Πώς, λοιπόν, συνέβη ώστε ο Ιεχωβά και έλαβε και έδωσε «χαρίσματα εν ανθρώποις»;

¹¹ Δια του Ιησού, τον οποίον αυτός ανέστησε, ο Ιεχωβά Θεός ‘έλαβε χαρίσματα εν ανθρώποις.’ (Ψαλμ. 68:18, ΜΝΚ) Δια του αναστημένου Ιησού μπορούσε, επίσης, ‘να δώση χαρίσματα εν ανθρώποις’ κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και ύστερ’ από αυτήν.

12. (α) Τι «χαρίσματα εν ανθρώποις» εχορήγησε ο Ιησούς Χριστός και σε ποιους; (β) Τίνος ψηλαφητή απόδειξις ήταν αυτή η χορήγησις ‘χαρισμάτων εν ανθρώποις’;

¹² Τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» υπό την μορφή των δώδεκα αποστόλων, μερικοί απ’ τους οποίους ήσαν, επίσης, Χριστιανοί προφήται, ήσαν σαφώς για απόδειξι την ημέρα εκείνη της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. ( Πράξ. 2:37, 42, 43) Αυτά τα αποστολικά και προφητικά «χαρίσματα εν ανθρώποις» έγιναν αμέσως δεκτά από τους άλλους αιχμαλώτους μαθητάς. Αλλά υπήρχαν άλλα «χαρίσματα εν ανθρώποις» που ο νικηφόρος Χριστός στα δεξιά του Θεού στον ουρανό έδωκε στην εκκλησία του των μαθητών στη γη, δηλαδή, ευαγγελιστάς, πνευματικούς ποιμένας και διδασκάλους. Αφιερωμένοι, βαπτισμένοι, πλήρεις πνεύματος άνδρες υπηρετούσαν εξόχως με αυτές τις ικανότητες στη δράσι της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνος, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγησι. Αυτός ήταν ο λόγος γιατί ο απόστολος Παύλος μίλησε για «χαρίσματα εν ανθρώποις» στα εδάφια Εφεσίους 4:11 και Πράξ. 20:28. (Πράξ. 21:9· 2 Τιμ. 4:5) Όταν αυτά τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» εδίδοντο στη μόλις τότε σχηματισμένη Χριστιανική εκκλησία στην Ιερουσαλήμ, ήταν απτή, ορατή απόδειξις ότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είχε νικηφόρως ‘αναβή’ στο ουράνιο Όρος Σιών, όπου ο Ιεχωβά Θεός τον έθεσε ως ένα πολύτιμον ‘θεμέλιον ακρογωνιαίον λίθον.’ Επάνω σ’ αυτόν έχει οικοδομηθή η εκκλησία του.

13. (α) Ποια «χαρίσματα εν ανθρώποις» έχει η Χριστιανική εκκλησία σήμερα, και ιδιαιτέρως από πότε; (β) Πώς τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου», απέρριψαν τον Βασιλικό Λίθο του Θεού, αλλά τι τον έκαμε ο Θεός;

¹³ Ακόμη και σήμερα η αληθινή Χριστιανική εκκλησία έχει τέτοια «χαρίσματα εν ανθρώποις.» Δεν έχομε τους αποστόλους και Χριστιανούς προφήτας προσωπικώς, αλλά τους έχομε μαζί μας με τα θεόπνευστα συγγράμματά των στις Χριστιανικές Γραφές. Επί πλέον, εμείς της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας έχομε τα άλλα «χαρίσματα εν ανθρώποις» με τις ικανότητες ευαγγελιστών, πνευματικών ποιμένων και διδασκάλων, ιδιαιτέρως από το έτος 1919. Με το να ενασχοληθούν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» απέδειξαν ότι απέρριψαν τη βασιλεία του Θεού και απέρριψαν τον Βασιλικόν Λίθον για τον οποίον ο Θεός είχε προσδιορίσει μια θέσι στο ουράνιο Όρος Σιών, τη δικαιωματική έδρα της κυβερνήσεως για όλη τη γη. Έφθασαν σ’ ένα αποκορύφωμα με αυτή την απόρριψι του Βασιλικού Λίθου του Θεού ψηφίζοντας το 1919 υπέρ μιας Κοινωνίας Εθνών, κυρίως εθνών του «Χριστιανικού κόσμου.» Αλλά τον Βασιλικόν Λίθον, τον οποίον έτσι απέρριψαν οι πολιτικοί οικοδόμοι, υποστηριζόμενοι από τον θρησκευτικόν κλήρον, ο Ιεχωβά Θεός εστερέωσε στην εξυψωμένη του θέσι επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών, σε μια τελεία εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 28:16. Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε φανερό το γεγονός αυτό απελευθερώνοντας τον λαό του το 1919 από τη Βαβυλωνιακή δουλεία και κατόπιν δίδοντας «χαρίσματα εν ανθρώποις.»

14. (α) Πώς ο Ιεχωβά διαμένει τώρα μεταξύ των ‘πεισμόνων’; (β) Τι γίνονται οι πρόθυμοι «αιχμάλωτοι,» και πώς ο Ιεχωβά κατοικεί μεταξύ των;

¹⁴ Οι «πείσμονες» που ανθίστανται στη νικηφόρο βασιλεία του Θεού πραγματικά δεν κάνουν τίποτε εναντίον της. Στον Αρμαγεδδώνα, όταν ο Ιεχωβά Θεός εγερθή εναντίον των καθώς στο Όρος Φερασείμ και στη Γαβαών, θα τους καταστρέψη ολοσχερώς μέσω του εξυψωμένου Βασιλικού του Λίθου, του Ιησού Χριστού. Στο μεταξύ ο Θεός εξακολουθεί να κατοική ως Βασιλεύς ακόμη στο μέσον αυτών των «πεισμόνων» παρά τη θέλησί των. Προς τον Βασιλικόν του Λίθον, τον Ιησούν Χριστόν, επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών ο Ιεχωβά λέγει: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2) Αλλ’ εκείνοι που δέχονται «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» και προθύμως γίνονται «αιχμάλωτοι» του νικηφόρου Ιεχωβά Θεού και του Χριστού του γίνονται «άνθρωποι ευδοκίας» του. (Λουκ. 2:14, ΜΝΚ) Αυτός τους εποικοδομεί πνευματικώς ως μια Χριστιανική εκκλησία μέσω των ‘χαρισμάτων εν ανθρώποις,’ δηλαδή, ευαγγελιστών, ποιμένων και διδασκάλων, Με το άγιό του πνεύμα ο Γιαχ Θεός διαμένει μεταξύ αυτών των προθύμων αιχμαλώτων.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΦΥΓΗ

15, 16. Κάτω από το φως των όσων ο Δαβίδ είπε στον Ψαλμό 68:19, 20, πώς μόνο μπορεί να εξηγηθή η διαφυγή από την εξαφάνισι εκείνων οι οποίοι εξελέγησαν για την ουρανία βασιλεία;

¹⁵ Σήμερα, πενήντα έτη ύστερ’ από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, καθώς κυττάζομε πίσω, μπορούμε να εκφράσωμε για τον εαυτό μας τους λόγους του ψαλμωδού Δαβίδ, μαζί με τις ισχυρές του διαβεβαιώσεις για το μέλλον: «Ευλογητός ο Ιεχωβά, όστις καθ’ ημέραν επιφορτίζεις ημάς αγαθά, ο αληθής Θεός της σωτηρίας ημών. . . . Ο αληθής Θεός είναι δι’ ημάς Θεός σωτηρίων πράξεων· και προς τον Ιεχωβά τον Υπέρτατον Κύριον ανήκει η λύτρωσις από του θανάτου. Ο Θεός εξάπαντος θέλει συντρίψει την κεφαλήν των εχθρών αυτού, και την τετριχωμένην κορυφήν του περιπατούντος εν ταις ανομίαις αυτού. Ο Ιεχωβά είπε, ‘θέλω επαναφέρει, εκ Βασάν, θέλω επαναφέρει τον λαόν μου εκ των βαθέων της θαλάσσης, δια να βαφή ο πους σου εν αίματι, και η γλώσσα των κυνών σου λάβη την μερίδα αυτής από τους εχθρούς’.»—Ψαλμ. 68:19-23, ΜΝΚ.

¹⁶ Στη διάρκεια αυτού ‘του καιρού του τέλους,’ και κάτω από τον παγκόσμιο διωγμό που είχε προλεχθή ότι θα επέλθη κατά των πιστών ακολούθων του Χριστού, το πώς ακριβώς οι πρόθυμοι αυτοί «αιχμάλωτοι» του νικηφόρου Ιησού Χριστού μπόρεσαν να διαφύγουν από το να εξαλειφθούν για να μη υπάρχουν, είναι θαύμα. Μπορεί μόνον να εξηγηθή από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός σωτηρίων πράξεων» και σ’ αυτόν «είναι η λύτρωσις από του θανάτου.» Σχετικά με αυτό πρέπει να ενθυμούμεθα ότι από το 1918 ως τον Αρμαγεδδώνα ο Θεός εκολόβωσε τις ημέρες της θλίψεως πάνω στα κοσμικά έθνη και βασίλεια. Το έκαμε αυτό, καθώς ο Ιησούς Χριστός προείπε, χάριν των εκλεκτών του, για να μπορέσουν να διασωθούν μερικοί στη γη. (Ματθ. 24:21, 22) Αυτή η κολόβωσις της θλίψεως απειργάσθη τη σωτηρία ακόμη και του κεχρισμένου υπολοίπου εκείνων τους οποίους ο Θεός εξέλεξε για την ουράνια βασιλεία μαζί με τον Χριστόν.

17. Ποιοι άλλοι πρόθυμοι «αιχμάλωτοι» σήμερα έχουν λόγους να ευλογούν τον Ιεχωβά για πράξεις σωτηρίας;

¹⁷ Όχι μόνον αυτοί, αλλ’ επίσης και ο ‘πολύς όχλος’ των άλλων προθύμων «αιχμαλώτων» στη γη έχουν λόγο να ευλογούν τον Ιεχωβά ως ένα ‘Θεόν σωτηρίων πράξεων,’ ‘τον αληθή Θεόν της σωτηρίας ημών,’ Εκείνον ‘όστις καθ’ ημέραν επιφορτίζει ημάς αγαθά.’ Ακριβώς αυτό είναι εκείνο που κάνει ‘ο πολύς όχλος’ τώρα, καθώς προελέχθη στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 10.

18. Με ποιον τρόπο ο Ιεχωβά θα τους φέρη πίσω από την Βασάν και από τα βάθη της θαλάσσης, και για να τους μεταχειρισθή με ποιον τρόπο;

¹⁸ Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα εκτελέση ‘σωτηρίους πράξεις’ για τους εχθρούς του. Θα εγερθή εναντίον των στον Αρμαγεδδώνα, για να συντρίψη την τετριχωμένην κορυφήν εκείνων που είναι ένοχοι ενώπιόν του και οι οποίοι εξακολουθητικά προσθέτουν στην ενοχή των. Στην καταστροφή της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης και στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα αυτοί οι εχθροί θα προσπαθήσουν να διαφύγουν σε θέσεις υψηλές και χαμηλές, κρυπτόμενοι σε τόπους φαινομενικά εξασφαλισμένους από οποιονδήποτε. Αν, καθώς θα ελέγαμε, θα εισήρχοντο στην ορεινή περιοχή της Βασάν και επάνω στις υψηλές της κορυφές, από εκεί ο Ιεχωβά Θεός αναποφεύκτως θα τους κατεβάση και θα τους φέρη για τιμωρία. Αν, ευρισκόμενοι σε υποβρύχια κινούμενα με ατομική ενέργεια, θα προσπαθούσαν να κρυφθούν στα βάθη της θαλάσσης, ο Ιεχωβά Θεός, από τον οποίον δεν μπορούν ν’ αποφύγουν, θα τους ανεβάση από εκεί. Για ποιον σκοπό; Για ν’ αντιμετωπίσουν σφαγή, ώστε το αίμα της ζωής των να μπορέση να εκχυθή. Αυτό θα καταστήση ικανούς τους αληθινούς ακολούθους του Υιού του Δαβίδ, πράγματι, να πλύνουν τους πόδας των στο αίμα των εχθρών των. Σε τέτοιους βδελυκτούς εχθρούς καμμιά κόσμια ταφή δεν θα δοθή, αλλά, αν έχωμε οποιουσδήποτε Βιβλικά καταφρονημένους κύνας στην υπηρεσία μας ο Θεός θα τους αφήση να γλείψουν το αίμα των εχθρών εναντίον των οποίων ηγέρθη ο Θεός.

ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΜΠΕΣ

19. Ποιες νικηφόρους πομπές έχουν ιδή οι ισχυρογνώμονες εχθροί, και ποιες φυλές λαμβάνουν μέρος σ’ αυτές τις πομπές;

¹⁹ Ήδη σ’ αυτούς τους αγωνιώδεις καιρούς πριν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος οι πείσμονες ανένδοτοι εχθροί έχουν ιδεί τις νικηφόρους πομπές του λαού του Ιεχωβά. Ο λαός αυτός εορτάζει με χαρά τις αξιοσημείωτες νίκες που ο Ιεχωβά Θεός ήδη εκέρδισε δια του Υιού του Δαβίδ μετά το 1914, όταν άρχισε ο «καιρός του τέλους.» Σήμερα δεν μπορούν ν’ αναγνωρισθούν φυλές του φυσικού Ισραήλ, ως οι φυλές του Βενιαμίν, Ιούδα, Ζαβουλών και Νεφθαλί, εφόσον τα Ιουδαϊκά γενεαλογικά αρχεία εχάθησαν στο τελευταίο ήμισυ του πρώτου αιώνος μετά Χριστόν. Αλλ’ έχομε ένα υπόλοιπο των «δώδεκα φυλών» του πνευματικού Ισραήλ, οι οποίοι θα σταθούν με τον Υιό του Δαβίδ επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών. (Αποκάλ. 7:4-8· 14:1-5· Γαλ. 6:16) Αυτό το μικρό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών έχει ενωθή, σ’ αυτή τη σύγχρονη εποχή, με τη νικηφόρο πομπή προς τιμήν του θριαμβευτού Ιεχωβά Θεού και του Υιού του, Υιού του Δαβίδ. Είναι όπως εκείνο που ο Δαβίδ περιέγραψε αναφορικά με τη δική του ημέρα:

20, 21. (α) Σε τι προέβησαν αυτές οι πομπές νίκης, και γιατί ελέγοντο πομπές του Θεού; (β) Γιατί ο Δαβίδ ελάλησε περί του Ιεχωβά «του Θεού μου, του Βασιλέως μου»;

²⁰ «Εθεωρήθησαν (τα βήματά σου), Θεέ, (τα βήματα) του Θεού μου, του Βασιλέως μου, εν τω αγιαστηρίω. Προεπορεύοντο οι ψάλται, κατόπιν οι παίζοντες έγχορδα όργανα· εν τω μέσω νεανίδες τυμπανίστριαι. Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν, Ιεχωβά, σεις οι εκ της Πηγής του Ισραήλ. Εκεί ήτο ο μικρός Βενιαμίν υποτάσσων αυτούς, οι άρχοντες Ιούδα μετά του αλαλάζοντος πλήθους αυτών, οι άρχοντες Ζαβουλών, οι άρχοντες Νεφθαλί. Ο Θεός σου έθεσε διαταγήν επί την δύναμίν σου. Δείξον δύναμιν, ω Θεέ, συ όστις ενήργησας δι’ ημάς.»—Ψαλμ. 68:24-28, ΜΝΚ.

²¹ Στον αρχαίον Ισραήλ κάθε νίκη του Ιεχωβά Θεού εγίνετο η αιτία για μια πομπή νίκης από μέρους του εκλεκτού του λαού, ο οποίος εβάδιζε προς το αγιαστήριόν του ή τον κεντρικό τόπο λατρείας. Πομπαί ή παρελάσεις τέτοιου είδους ωνομάζοντο παρελάσεις ή βήματα του Θεού, ως αν αυτός να ήταν επί κεφαλής της πορείας ή πομπής προς το αγιαστήριον. Με νίκη υπέρ του λαού του ο Θεός επεβεβαίωνε τη βασιλεία του επάνω τους και για τον λόγο αυτόν ο ψαλμωδός Δαβίδ ελάλησε περί του Ιεχωβά Θεού ως «του Βασιλέως μου.» Επομένως, αυτός άξιζε δημοσίως να αινήται με μουσική και άσμα, από άνδρες και γυναίκες που συμμετείχαν από όλες τις φυλές του Ισραήλ.

22. (α) Ποιος ήταν η «Πηγή του Ισραήλ,» από την οποία προήλθαν οι Ισραηλίται; (β) Γιατί μπορούσε ο Θεός να έχη κάτω από εντολή την δύναμί των, και γιατί έπρεπε να δείξη αυτό την ιδική του δύναμι;

²² Οι ψαλτωδοί και οι νεαρές τυμπανίστριες μπορούσαν να ψάλλουν: «Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν, Ιεχωβά, σεις οι εκ της Πηγής του Ισραήλ.» (Ψαλμ. 68:26, ΜΝΚ) Η επίγειος πηγή όλων των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, ήταν, φυσικά, ο πατριάρχης Ιακώβ, που επωνομάσθη Ισραήλ· αλλά η πραγματική των Πηγή ως ενός εκλεκτού έθνους ήταν ο Ιεχωβά Θεός, και αυτόν θα έπρεπε να ευλογούν όταν ήσαν σε πλήθη εν εκκλησίαις καθώς στην περίπτωσι μιας πομπής για νίκη. Από αυτόν είχε έλθει η δύναμις του έθνους, κι έτσι αυτός ορθά έθεσε εντολή επί της δυνάμεως του έθνους για την υπηρεσία του. Αλλά για να επιτύχη και θριαμβεύση το έθνος, Αυτός πρέπει να δείξη τη δύναμί του και πρέπει να ενεργήση υπέρ αυτών εναντίον των εχθρών.

23. (α) Από το 1919, πώς τα Έθνη είδαν τις πομπές του «Θεού μου, του Βασιλέως μου»; (β) Ποιοι έχουν λάβει ένα μεγάλο μέρος σ’ αυτές;

²³ Στους νεωτέρους χρόνους, μετά το 1919 μ.Χ., οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν τέτοιες πομπές νίκης προς τιμήν των νικών του Θεού των Ιεχωβά. Ενωμένοι, σε πλήθη «εν εκκλησίαις,» επροχώρησαν φέροντας μαρτυρία για το όνομά του και τη βασιλεία του τόσον δημοσία όσον και από σπίτι σε σπίτι, καθώς έκαναν συνήθως οι απόστολοι του Ιησού Χριστού. (Πράξ. 5:42· 20:20) Το έπραξαν αυτό κάτω από τον αόρατη αρχηγία του Ιεχωβά Θεού, του οποίου το όνομα φέρουν. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι όλων των Εθνικών εθνών είδαν «τας πομπάς,» ή βήματα του Θεού και Βασιλέως των μαρτύρων του Ιεχωβά. Σε τέτοιες πομπές έργου μαρτυρίας το μεγάλο τμήμα των αφιερωμένων γυναικών μαρτύρων απέκτησε μια εξοχότητα που δεν μπορούμε να παραβλέψωμε ή ν’ αφήσωμε ασχολίαστη.

24. Σχετικά με αυτό πού εθεάθησαν πλήθη «εν εκκλησίαις»;

²⁴ Σχετικά μ’ αυτές τις νεώτερες πομπές νίκης, ω τι τεράστια πλήθη «εν εκκλησίαις» παρετηρήθησαν στις τοπικές και περιφερειακές και εθνικές και διεθνείς συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά! Σημειώστε, παραδείγματος χάριν, την δημοσία συνάθροισι στην πόλι της Νέας Υόρκης την Κυριακή, 7 Αυγούστου 1958, όταν η ομιλία που είχε τον τίτλο «Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά—Είναι το Τέλος του Κόσμου Πλησίον;» εξεφωνήθη από τον Πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά σε 253.922 ακροατάς!

25. (α) Πότε θα τηρηθή ο πιο μεγάλος εορτασμός νίκης, και γιατί; (β) Για ποιο πράγμα θα έχη λάβει εντολή η δύναμις εκείνων που θα συμμετέχουν στην πομπή;

²⁵ Αλλά τι πομπή νίκης θα πρέπει να υπάρξη παγκοσμίως, όταν ο Ιεχωβά εγερθή εναντίον των εχθρών του στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος και κερδίση την πιο μεγάλη νίκη του όλων των καιρών! Ω, πώς οι ευνοούμενοι που θα επιζήσουν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος θα εορτάσουν την αιώνια νίκη του με άσματα και μουσική, ευλογώντας αυτόν ο οποίος είναι η Πηγή της ζωής του λαού του! Ανταποκρινόμενος στις διακαείς των προσευχές αυτός θα έχη δείξει εκεί τη δύναμι του για τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του και του αγίου του ονόματος. Θα έχη επίσης ενεργήσει για την απελευθέρωσί των. Με εκτίμησι της υποχρεώσεως των προς αυτόν, αυτοί θα εξακολουθήσουν να ανταποκρίνωνται στις διαταγές του τις οποίες αυτός θέτει επάνω στις σωματικές και πνευματικές των δυνάμεις. Στη διάρκεια των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού που ακολουθεί αυτοί γεμάτοι χαρά θα χρησιμοποιούν τη δύναμί των για να λέγουν περί των πράξεων του Ιεχωβά και της ενδόξου νίκης του στις χιλιάδες των εκατομμυρίων που θα έχουν αναστηθή εκ νεκρών.

ΕΠΙΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΔΩΡΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΛΛΩΝΟΣ

26, 27. Γιατί, όπως εκτίθεται στον Ψαλμό 68:29-35, είναι φρόνιμον να λάβη κανείς μια ορθή απόφασι τώρα;

²⁶ Τα χρόνια που υπολείπονται τώρα προτού εγερθή ο Θεός εναντίον των εχθρών του στον Αρμαγεδδώνα είναι κρίσιμα χρόνια, και καθιστούν πολύ ενδεδειγμένη μια ορθή απόφασι εκ μέρους καθενός. Στον Αρμαγεδδώνα θα εφαρμοσθούν επιτιμήσεις, και το να επιτιμηθή ένας τότε θα σημάνη την καταστροφή του. Πολύ κατάλληλα ο ψαλμωδός Δαβίδ συνιστά μια ορθή απόφασι ως το σοφό πράγμα για την κρίσιμη εποχή μας, λέγοντας:

²⁷ «Δια τον ναόν σου τον εν Ιερουσαλήμ, βασιλείς θέλουσι προσφέρει εις σε δώρα. Επιτίμησον τα θηρία του καλαμώνος, το πλήθος των ταύρων, και τους μόσχους των λαών, εωσού έκαστος προσφέρη υποταγήν με πλάκας αργυρίου· διασκόρπισον τους λαούς τους αγαπώντας πολέμους. Θέλουσιν ελθεί μεγιστάνες [είδη εξ ορειχάλκου, ΜΝΚ] εξ Αιγύπτου· η Αιθιοπία ταχέως θέλει εκτείνει τας χείρας αυτής προς τον Θεόν. Αι βασιλείαι της γης, ψάλλετε εις τον Θεόν, ψαλμωδείτε εις τον Ιεχωβά· . . . εις τον επιβαίνοντα επί τους ουρανούς των έκπαλαι ουρανών· ιδού, εκπέμπει την φωνήν αυτού, φωνήν κραταιάν. Απόδοτε το κράτος, εις τον Θεόν· η μεγαλοπρέπεια αυτού είναι επί τον Ισραήλ, και η δύναμις αυτού επί τους ουρανούς. Φοβερός είσαι, Θεέ, εκ των αγιαστηρίων σου· ο Θεός του Ισραήλ είναι ο διδούς κράτος και δύναμιν εις τον λαόν αυτού. Ευλογητός ο Θεός.»—Ψαλμ. 68:29-35, ΜΝΚ.

28. Με ποια έννοια η «Αίγυπτος» και η «Αιθιοπία» προμήθευσαν δώρα στον Ιεχωβά Θεό;

²⁸ Ποιος, λοιπόν, είναι ‘Βασιλεύς των εθνών,’ ναι, «Βασιλεύς αιώνιος»; Είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, ο οποίος είναι ανώτερος από όλους τους βασιλείς των εθνών. (Ιερεμ. 10:7, 10) Ακόμη και ο Υιός του Ιησούς Χριστός είναι ανώτερος από όλους αυτούς. (Αποκάλ. 17:14· 19:16) Οι βασιλείς του «Χριστιανικού κόσμου» καθώς και του ειδωλολατρικού αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την υπερτάτη βασιλική ιδιότητα του Ιεχωβά. Αλλά υπεχρεώθησαν να κάνουν εισφορές στην λατρεία του Ιεχωβά όπως αυτή διεξάγεται στον πνευματικό του ναό, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος θεμέλιος Λίθος, οι δε πιστοί μαθηταί του είναι «λίθοι ζώντες.» (1 Πέτρ. 2:5-9) Εφόσον οι λάτρεις του Ιεχωβά, οι Χριστιανοί μάρτυρές του, έχουν οριστικά πειθαρχήσει ως Άρχοντα στον Θεό μάλλον παρά σε ανθρώπους, οι επίγειοι άρχοντες υπεχρεώθησαν να ψηφίσουν νόμους και να εκδώσουν δικαστικές αποφάσεις, που έχουν δείξει ευνοϊκή φροντίδα για τους πιστούς λάτρεις του Ιεχωβά στο ναό του. Μ’ αυτό τον τρόπο, είδη εξ ορειχάλκου, ως να ελέγαμε, έρχονται ως δώρα από το παλαιό εχθρικό έθνος της Αιγύπτου· και η Αιθιοπία, ένας άλλος εχθρός, έσπευσε να προσφέρη δώρα στον Ιεχωβά Θεό.

29. (α) Πώς οι λαοί των «βασιλειών της γης» θα ψάλουν στον Επιβαίνοντα των ουρανών; (β) Πώς τα «θηρία του καλαμώνος» και το «πλήθος των ταύρων» θα επιτιμηθούν, και γιατί;

²⁹ Τώρα είναι ο καιρός ν’ ακούσουν οι λαοί όλων των ‘βασιλειών της γης’ το άγγελμα της Βασιλείας που διακηρύττεται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά και να ενωθούν στο να ψάλλουν αίνους στον Ιεχωβά, Εκείνον ο οποίος επιβαίνει θριαμβευτικώς, ως επάνω σε μια πολεμική άμαξα, επάνω στους υψίστους ουρανούς των έκπαλαι ουρανών. Οι ισχυροί άρχοντες της γης, όπως τα «θηρία του καλαμώνος,» ο ιπποπόταμος, ή όπως το «πλήθος των ταύρων,» με τους υπηκόους του που τους ακολουθούν ως οι ‘μόσχοι των λαών,’ θα επιτιμηθούν από τον Ιεχωβά Θεό στον Αρμαγεδδώνα, διότι δεν προσφέρουν σ’ αυτόν «πλάκας αργυρίου» ως φόρον υποτέλειας αλλά εξακολουθούν να ποδοπατούν εκείνο που ανήκει σ’ αυτόν. «Αγαπούν πολέμους» με αυτόν και με τους πιστούς λάτρεις του. Ως απάντησι στην προσευχή μας να εγερθή εναντίον αυτών των εναντιουμένων, ο Ιεχωβά Θεός θα τους διασκορπίση και θα τους καταστρέψη και θ’ απελευθερώση τον διωκόμενο λαό του. Ως μια ισχυρή βροντή η ‘κραταιά φωνή’ του θα ηχήση με επιτιμήσεις, οι οποίες θα επιβάλουν για πάντα σιωπή σε όλους τους εναντιουμένους εχθρούς.

30. (α) Γιατί πρέπει ν’ αποδίδωμε δύναμι στον Θεό; (β) Πώς είναι η «μεγαλοπρέπειά» του επάνω στον λαό του;

³⁰ Πιστεύομε πράγματι ότι ο Ιεχωβά Θεός έχει την δύναμι να το κάμη αυτό; Είναι ζωτικό για μας ν’ αποδίδωμε τέτοια δύναμι σ’ αυτόν. Ως αυτή την ημέρα έχει δώσει δύναμι και ισχύ στο υπόλοιπο του πνευματικού του Ισραήλ και στους αφιερωμένους επιγείους συντρόφους των για να πράξουν ό,τι τους έχει διατάξει να κάμουν ως μάρτυρες του στη διάρκεια αυτών των επικινδύνων ημερών πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Σ’ αυτόν οφείλομε ν’ αποδίδωμε, σ’ αυτόν οφείλομε ν’ αναγνωρίζωμε την δύναμι για ό,τι εμείς οι ίδιοι μπορέσαμε να πραγματοποιήσωμε χάρι στις θαυμαστές νίκες που μας έχει δώσει. Ανάμεσά μας απολαμβάνει την υψίστη θέσι ‘μεγαλοπρέπειας,’ διότι κανένας από τους άλλους θεούς ή επιγείους άρχοντας δεν αναγνωρίζεται ως ανώτερος του ή έστω τόσο μεγάλος όσο είναι αυτός. Η «μεγαλοπρέπειά» του ως Παγκοσμίου Κυριάρχου είναι φανερή επάνω μας, διότι πειθαρχούμε σ’ αυτόν ως Άρχοντα και κηρύττομε παγκοσμίως την βασιλεία του υπό τον Υιόν τού Δαβίδ.

31. Πώς η δύναμίς του είναι «επί τους ουρανούς»;

³¹ Πράγματι, «η δύναμις αυτού [είναι] επί τους ουρανούς,» υψηλότερα από το εξωτερικό διάστημα, διότι αυτός είναι ο Παντοκράτωρ. Στον Αρμαγεδδώνα θα εκδηλώση την παντοδυναμία του επάνω από ανθρώπους και διαβόλους, για να διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του. Δεν οφείλομε, λοιπόν, να τον ευλογούμε ως Θεόν; Ναι, τώρα και στον αιώνα!b

[Υποσημειώσεις]