Ψαλμοί
Τι Σημαίνει Δίκαιη Εξουσία σ’ Εσάς;
ΠΟΣΟ επιθυμητή θα ήταν μια κυβέρνησις που να χαρακτηρίζεται από ενεργό ενδιαφέρον για όλους τους υπηκόους της! Αν μπορούσαν να εξαλειφθούν η φτώχεια, η καταπίεσις και οι αδικίες, αυτό ασφαλώς θα σήμαινε ανακούφισι για τους κατοίκους της γης.
Στον Ψαλμό κεφάλαιο 72, τον οποίον προφανώς έγραψε ο Δαβίδ (εδάφιο 20), βρίσκομε την περιγραφή μιας κυβερνήσεως που θα τα πραγματοποιήση αυτά. Είναι η βασιλεία του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού. Μια αναλαμπή αυτής της διακυβερνήσεως προμήθευσε η ειρηνική και ευημερούσα βασιλεία του Βασιλέως Σολομώντος όταν ήταν πιστός δούλος του Ιεχωβά Θεού. Δείχνοντας την αρχική του εκπλήρωσι, η επιγραφή του Ψαλμού 72 λέγει, «Ψαλμός διά τον Σολομώντα.»
Το πρώτο εδάφιο αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί να υπάρξη δίκαιη κυβέρνησις μακρυά από τις αιώνιες αρχές της θείας δικαιοσύνης. Διαβάζομε: «Θεέ, δος την κρίσιν σου εις τον βασιλέα και την δικαιοσύνην σου εις τον υιόν του βασιλέως.» (Ψαλμ. 72:1) Αυτά τα λόγια αποτελούν μια παρακλητική προσευχή για να έχη ο βασιλεύς τη δύναμι να εκφράζη τις κρίσεις του Ιεχωβά στη λήψι αποφάσεων. Επί πλέον, η δικαιοσύνη που διακρίνει τον αληθινό Θεό, πρέπει να είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό του γιου του βασιλέως.
Η έκφρασις ‘υιός του βασιλέως’ εφαρμόζεται και στον Σολομώντα και στον Ιησού Χριστό. Ο Σολομών ήταν ο γιος του Βασιλέως Δαβίδ, ενώ ο Ιησούς είναι ο Υιός του μεγάλου Βασιλέως Ιεχωβά Θεού. (Ησ. 33:22) Σχετικά με τον Σολομώντα, οι υπήκοοί του ανεγνώρισαν «ότι σοφία Θεού ήτο εν αυτώ, δια να κάμνη κρίσιν.» (1 Βασ. 3:28) Και ο Ιησούς Χριστός είπε: «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός.»—Ιωάν. 5:30.
Φυσικά, για να ανθήση η δικαιοσύνη, πρέπει όλοι οι άνθρωποι να λάβουν τα οφέλη αμερόληπτης κρίσεως. Ο ψαλμός συνεχίζει: «Διά να κρίνη τον λαόν σου [του Θεού] εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει. Τα όρη θέλουσι φέρει ειρήνην εις τον λαόν και οι λόφοι δικαιοσύνην. Θέλει κρίνει τους πτωχούς [πάσχοντας, ΜΝΚ] του λαού· θέλει σώσει [ελευθερώσει από καταδυνάστευσι] τους υιούς των πενήτων και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.» (Ψαλμ. 72:2-4) Όταν απονέμεται δικαιοσύνη αμερόληπτα σε όλους, και στους πάσχοντες και στους πτωχούς και στους απογόνους τους, το αποτέλεσμα είναι ειρήνη και ασφάλεια. Τότε, κανείς δεν ζει με τον φόβο ότι θα αδικηθή ή θα του αρνηθούν τα δικαιώματά του. Το ότι τα όρη και οι λόφοι που κυριαρχούν στο φυσικό περιβάλλον θα ‘φέρουν ειρήνη εις τον λαόν,’ σημαίνει ότι αυτή η ειρήνη θα επεκταθή σ’ όλη τη γη. Είναι σαν τα ρυάκια και τα ποτάμια που έχουν τις πηγές τους σε λόφους και βουνά και μεταφέρουν το ζωογόνο νερό τους στις κοιλάδες και πεδιάδες. Εκείνοι, οι οποίοι συνήθως υποφέρουν κάτω από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, θ’ απολαύσουν ασφάλεια, ενώ όλοι οι καταπιεστικοί, δόλιοι άνθρωποι θα ‘συντριβούν,’ θα τιμωρηθούν ή θ’ αποδοθούν στη δικαιοσύνη.
Μια τέτοια δίκαιη κυριαρχία θα φέρη μεγάλη τιμή στον Ιεχωβά Θεό. Όπως ο ψαλμός λέγει: «θέλουσι σε φοβείσθαι ενόσω διαμένει ο ήλιος και η σελήνη, εις γενεάς γενεών.» (Ψαλμ. 72:5) Επειδή ο βασιλεύς εκφράζει τις κρίσεις του Ιεχωβά, οι υπήκοοι θα έχουν ένα υγιή φόβο για τον Ύψιστο. Αυτός ο φόβος θα διαρκή τόσο, όσο διαμένει ο ήλιος και η σελήνη, σ’ όλες τις γενεές. Όταν, παραδείγματος χάριν, ο Σολομών έκρινε την περίπτωσι δύο γυναικών που ήσαν πόρνες, ο λαός, βλέποντας την απόδειξι της θείας σοφίας σε δράσι, «εφοβήθησαν.» (1 Βασ. 3:28) Πρέπει επίσης να σημειωθή ότι τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη, προκάλεσαν σε πολλούς έναν υγιή φόβο και τους υποκίνησαν να δοξάσουν τον Ιεχωβά Θεό.—Ματθ. 9:8· Λουκ. 7:16.
Το αναψυκτικό αποτέλεσμα της δίκαιης διακυβερνήσεως περιγράφεται ως εξής: «Θέλει καταβή ως βροχή επί θερισμένον λειβάδιον· ως ρανίδες σταλάζουσαι επί την γην. Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη. Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης.» (Ψαλμ. 72:6-8) Η δίκαιη διακυβέρνησι του βασιλέως θα είναι αναψυκτική σαν τις άφθονες βροχές που κάνουν το θερισμένο λειβάδι να ανθίζη. Εν όψει της ειρήνης και της ασφάλειας που θα υπάρχουν, ο δίκαιος θα ‘ανθή,’ δηλαδή, θα προοδεύη ή θα ευημερή. Όταν η σελήνη εκλείψη τότε θα τελειώση και η ειρήνη σ’ αυτή τη δίκαιη διακυβέρνησι.—Παράβαλε με Ματθαίο 5:18.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η βασιλεία του Σολομώντος ήταν εξαιρετικά ειρηνική. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και είχεν ειρήνην πανταχόθεν κύκλω αυτού. Κατώκει δε ο Ιούδας και ο Ισραήλ εν ασφάλεια, έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, από Δαν έως Βηρ-σαβεέ, πάσας τας ημέρας του Σολομώντος.» (1 Βασ. 4:24, 25) Κάτω από τη διακυβέρνησι του Ιησού Χριστού, του ‘Άρχοντος Ειρήνης,’ μπορούμε ν’ αναμένωμε ακόμα μεγαλύτερη εκπλήρωσι των λόγων του ψαλμωδού.—Ησ. 9:6.
Η κυριαρχία του Σολομώντος εκτείνετο από την Ερυθρά Θάλασσα ως τη Μεσόγειο, και από τον Ευφράτη Ποταμό ως τη χώρα που ευρίσκετο προς νότον και δυσμάς. (Παράβαλε με Έξοδος 23:31.) Αλλά ο Ιησούς Χριστός θα άρχη πάνω σ’ ολόκληρη τη γη.—Ζαχ. 9:9, 10· παράβαλε με Δανιήλ 2:34, 35, 44, 45· Ματθαίος 21:4-9· Ιωάννης 12:12-16.
Σχετικά με τους λαούς που θα βρίσκωνται κάτω από την εξουσία του βασιλέως, ο Ψαλμός 72 δηλώνει τα εξής: «Έμπροσθεν αυτού θέλουσι γονυκλιτήσει οι κατοικούντες εν ερήμοις, και οι εχθροί αυτού θέλουσι γλείψει το χώμα. Οι βασιλείς της Θαρσείς και των νήσων θέλουσι προσφέρει προσφοράς· οι βασιλείς της Αραβίας και της Σεβά θέλουσι προσφέρει δώρα. Και θέλουσι προσκυνήσει αυτόν πάντες οι βασιλείς· πάντα τα έθνη θέλουσι δουλεύσει αυτόν.» (Εδ. 9-11) Τι δείχνουν αυτά τα λόγια; Οι νομάδες των σκηνών που κατοικούσαν στην ερημική περιοχή ανατολικά της γης του Ισραήλ, θα υποτάσσοντο σ’ αυτόν τον βασιλέα. Οι εχθροί του θα έκυπταν με υποταγή μπροστά του, και τα πρόσωπά τους θα άγγιζαν το χώμα. Προσφορές θα προσφέροντο απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο 1 Βασιλέων 10:22-25 την έκτασι στην οποία εκπληρώθηκε ο ψαλμός στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος.
Εν τούτοις, σε σύγκρισι με την κυριαρχία του Ιησού Χριστού, η εξουσία και η δόξα του Σολομώντος ήσαν ασήμαντες. Ο Υιός του Θεού όχι μόνο κληρονόμησε εξουσία πάνω σ’ ολόκληρη τη γη, αλλά ακόμη και οι άγγελοι του ουρανού αναγνωρίζουν την κυριαρχία του.—Φιλιπ. 2:9, 10· Εβρ. 1:3-9· 2:5-9.
Η μεγαλωσύνη της κυριαρχίας του βασιλέως δεν σημαίνει ότι δεν θα έχη χρόνο να δώση προσοχή στις ανάγκες των υπηκόων του ατομικά. Θα ήταν προσιτός σε όλους και θα ενδιαφέρετο βαθιά γι’ αυτούς. Τα εδάφια 12 ως 14 του Ψαλμού 72 μάς λέγουν: «Διότι θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα και τον πένητα και τον αβοήθητον. Θέλει ελεήσει τον πτωχόν και τον πένητα· και τας ψυχάς των πενήτων θέλει σώσει. Εκ δόλου και εξ αδικίας θέλει λυτρόνει τας ψυχάς αυτών και πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού.»
Πράγματι, ακόμη και οι πιο ταπεινοί υπήκοοι θα μπορούσαν να έχουν ακρόασι απ’ αυτό το βασιλέα, και αυτός θα βοηθούσε όλους όσοι είχαν ανάγκη. Θα οικτίρετο τους πτωχούς και τους πένητες, ελευθερώνοντάς τους από το κακό που τους είχε γίνει. Γι’ αυτόν, το αίμα που αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ζωή, θα είχε πολύ μεγάλη αξία, δεν θα ήταν κάτι που θα μπορούσε να χυθή χωρίς γνήσια αιτία. Στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος, οι υπήκοοι είχαν πρόσοδο στο θρόνο για δικαιοσύνη. Αυτό φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι δύο πόρνες μπόρεσαν να έλθουν ενώπιον του με την υπόθεσί τους, και άκουσαν μια δίκαιη απόφασι που εκδόθηκε την ίδια εκείνη μέρα. (1 Βασ. 3:16-27) Πόσο διαφορετικός ήταν ο Σολομών από τους Πέρσες βασιλείς των μετέπειτα χρόνων! Ακόμη και η βασίλισσα δεν μπορούσε να εμφανισθή απρόσκλητη ενώπιον του συζύγου της, χωρίς κίνδυνο της ζωής της. (Εσθήρ 4:11) Στη γη, εκείνος που είναι μεγαλύτερος από τον Σολομώντα, ο Ιησούς Χριστός, επανειλημμένως έδειξε το ενεργό του ενδιαφέρον για το ανθρώπινο γένος. Όταν είδε τα πλήθη, «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» (Ματθ. 9:36) Έδωσε ακόμα και τη ζωή του για το ανθρώπινο γένος.—Ματθ. 20:28.
Σχετικά μ’ ένα τέτοιο βασιλέα όπως τον περιέγραψε ο ψαλμωδός, θα ήταν ορθό ν’ αναφωνήση κανείς: ‘Ζήτω ο βασιλεύς!’ Θα έπρεπε να λαμβάνη προσφορές και, για χάρι ενός τέτοιου άρχοντα, θα έπρεπε ν’ αναπέμπωνται προσευχές. Θα ήταν άξιος ευλογιών, και όχι συντριβής. Αυτές οι σκέψεις τονίζονται στο εδάφιο 15 του Ψαλμού 72: «Και θέλει ζη, και θέλει δοθή εις αυτόν από του χρυσίου της Αραβίας, και θέλει γίνεσθαι πάντοτε προσευχή υπέρ αυτού· όλην την ημέραν θέλουσιν ευλογεί αυτόν.»
Πώς μπορούμε να ενεργούμε σε αρμονία με το πνεύμα του Ψαλμού 72:15 ως προς τον Ιησού Χριστό; Με το να υποτασσώμεθα πιστά σ’ αυτόν, ‘ομολογώντας ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.’ (Φιλιπ. 2:11) Προσέξτε πώς τα συναισθήματα του Ψαλμού 72:15 παραλληλίζονται με τα επόμενα λόγια της Αποκαλύψεως 5:13, 14: «Παν κτίσμα, το οποίον είναι εν τω ουρανώ και επί της γης και υποκάτω της γης [οι νεκροί που θ’ αναστηθούν] και όσα είναι εν τη θαλάσση και πάντα τα εν αυτοίς, ήκουσα ότι έλεγον· Εις τον καθήμενον [Ιεχωβά Θεό] επί του θρόνου και εις το Αρνίον [Ιησού Χριστό] έστω η ευλογία και η τιμή και δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Και τα τέσσερα ζώα [τα χερουβείμ] έλεγον· Αμήν· και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν και προσεκύνησαν.»
Περιγράφοντας την ευημερία που θα φέρη η δίκαιη διακυβέρνησις, ο Ψαλμός 72 συνεχίζει: «Δραξ σίτου εάν υπάρχη εν τη γη επί των κορυφών των ορέων [Θέλει υπάρχει αφθονία σίτου εν τη γη· επί των κορυφών των ορέων θέλει είσθαι υπερχείλισις, ΜΝΚ], ο καρπός αυτού θέλει σείεσθαι ως ο Λίβανος· και οι κάτοικοι εν τη πόλει θέλουσιν εξανθήσει ως ο χόρτος της γης.»—Εδ. 16.
Απαλλαγμένοι από τις καταστροφές του πολέμου και την ανασφάλεια που φέρνει η αδικία και η καταδυνάστευσις, οι υπήκοοι θα μπορούν ειρηνικά ν’ ασχοληθούν με την καλλιέργεια. Με την ευλογία του Θεού, η γη θα παράγη με αφθονία. Θα είναι σαν να φυτρώνη σιτάρι στις πλαγιές του βουνού, και μέχρι την κορυφή. Επειδή οι βουνοκορφές δεν είναι γενικά τοποθεσίες που θα μπορούσε να υπάρχη υπερχείλισις σίτου, τα λόγια «επί των κορυφών των ορέων θέλει είσθαι υπερχείλισις» παρουσιάζουν μια όμορφη εικόνα του πόσο μεγάλη θα είναι η αφθονία. Οι καρποί θα ανθούν σαν το Λίβανο, ναι, όπως οι πελώριοι κέδροι του Λιβάνου με τη μεγαλοπρεπή ανάπτυξί τους. Αυτό μπορεί να υπονοή ότι οι μίσχοι του σίτου μπορεί να είναι ψηλοί και παχείς, ικανοί να στηρίξουν βαρειά στάχυα. Ακόμη και οι κάτοικοι της πόλεως θα ανθούσαν, και θα εγίνοντο πολυάριθμοι όπως η βλάστησις. Αυτό αποδείχθηκε αληθινό στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος, διότι διαβάζομε: «ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήσαν πολυάριθμοι ως η άμμος η παρά την θάλασσαν κατά το πλήθος, τρώγοντες και πίνοντες και ευθυμούντες.» (1 Βασ. 4:20) Ακόμα καλύτερες συνθήκες θα υπάρχουν στην «νέαν γην» κάτω από την κυβέρνησι του Ιησού Χριστού.
Πράγματι, η δίκαιη διακυβέρνησις και οι ευλογίες που θα την ακολουθούν πρέπει να υποκινούν βαθειά ευγνωμοσύνη, το είδος εκτιμήσεως που περιγράφεται στον Ψαλμό 72:17: «Το όνομα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα· το όνομα αυτού θέλει διαρκεί ενόσω διαμένει ο ήλιος· και οι άνθρωποι θέλουσιν ευλογείσθαι εν αυτώ· πάντα τα έθνη θέλουσι μακαρίζει αυτόν.» Το όνομα ενός βασιλέως ο οποίος θα άρχη με δικαιοσύνη, αξίζει να διαμείνη εις τον αιώνα. Στην περίπτωσι του Σολομώντος, τα λόγια του ψαλμωδού εκφράζουν την επιθυμία να συνεχίση να υπάρχη και να ανθή η δυναστεία του. Το ότι το όνομα αυτού «θέλει διαρκεί,» δείχνει ότι ο βασιλεύς θα έχη απογόνους για να συνεχίσουν τη δυναστεία. Και το ότι οι άνθρωποι θα ευλογούνται μέσω του ονόματος του βασιλέως σημαίνει ότι θα τον μνημονεύουν όταν θα εύχωνται παρόμοιες ευλογίες σε άλλους. Το ότι άνθρωποι άλλων εθνών ωνόμαζαν μακάριο τον Σολομώντα, φαίνεται από τα λόγια με τα οποία εκφράσθηκε η βασίλισσα της Σεβά: «Μακάριοι οι άνδρες σου, μακάριοι οι δούλοι σου ούτοι, οι ιστάμενοι πάντοτε ενώπιον σου, οι ακούοντες την σοφίαν σου.»—1 Βασ. 10:8.
Τα λόγια του ψαλμωδού εκπληρώνονται με μεγαλειώδη τρόπο στον Ιησού Χριστό στον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έδωσε «όνομα το υπέρ παν όνομα.» (Φιλιπ. 2:9) Επειδή ο Υιός του Θεού είναι αθάνατος, δεν έχει ανάγκη διαδόχων. Επειδή έχει ζωοπάροχη δύναμι, μπορεί να επαναφέρη τους νεκρούς σε ζωή κι έτσι να γίνη ο πατέρας πολλών εκατομμυρίων. (Ησ. 9:6, 7· Ιωάν. 5:26, 28· 1 Τιμ. 6:15, 16) Τι μεγαλοπρέπεια θα σημάνη αυτό για το όνομά του! Ως το πρώτιστο ‘σπέρμα του Αβραάμ,’ είναι εκείνος μέσω του οποίου «θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.»—Γεν. 22:18.
Πόσο επιθυμητή θα είναι η δίκαιη διακυβέρνησις του Υιού του Θεού! Η βασίλισσα της Σεβά είπε στον Σολομώντα: «Έστω Κύριος ο Θεός σου ευλογημένος, όστις ευηρεστήθη εις σε, διά να σε θέση επί τον θρόνον του Ισραήλ· επειδή ο Κύριος ηγάπησεν εις τον αιώνα τον Ισραήλ.» (1 Βασ. 10:9) Είθε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο να ευλογούμε τον Ιεχωβά που διώρισε τον Υιό του ως βασιλέα, αναφωνώντας τα λόγια του ψαλμωδού: «Ευλογητός Κύριος ο Θεός, ο Θεός του Ισραήλ, όστις μόνος κάμνει θαυμάσια· και ευλογημένον το ένδοξον όνομα αυτού εις τον αιώνα· και ας πληρωθή από της δόξης αυτού η πάσα γη. Αμήν, και αμήν.»—Ψαλμ. 72:18, 19.