Ο Πιστός Δημιουργός

«Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός.»—Έξοδ. 34:6.

 1, 2. Ποιες είναι μερικές από τις σύγχρονες ιδέες περί «Θεού»;

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ να λατρεύη κανείς κάποιον ή κάτι είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους. Εν τούτοις, υπάρχουν πολλές και διάφορες ιδέες περί «Θεού». Μερικοί λέγουν, Δεν μπορώ να κατανοήσω τον «Θεό», και δεν κάνουν καμμιά προσπάθεια να κατανοήσουν. Άλλοι λέγουν, Δεν υπάρχει Θεός. Εν τούτοις, λατρεύουν το «εγώ», τους αθλητικούς ήρωας, τους κινηματογραφικούς αστέρας και τα όμοια. Έπειτα υπάρχουν άλλοι, των οποίων η αντίληψις περί «Θεού» παριστάνεται σε μια μυστική τριάδα, σ’ ένα φωτοστεφανωμένον άγιο ή Βούδδα, ή σε κάποιον δαπανηρό θρησκευτικό ναό. Μερικοί θεοί είναι θεοί που φαίνονται άκακοι, θεοί «καλής τύχης». Άλλοι είναι οι με στοργή περιβαλλόμενες ψυχές πολεμιστών, ή πνεύματα προγόνων που λέγεται ότι επιστρέφουν σε ωρισμένες εορτάσιμες ημέρες για να λάβουν τις σπάταλες προσφορές τροφής και ποτού που κάνουν οι επιζώσες οικογένειες των.

² Σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα υπάρχουν πλήθη νέων θεών, ή παλαιών θεών με νέα ονόματα. Ένας όμιλος από είκοσι πέντε Καθολικούς και Διαμαρτυρόμενους θεολόγους της Αμερικής έδωσε προσφάτως σε μερικούς απ’ αυτούς τα ονόματα «φυσική δύναμις και άνεσις», «οικονομική ασφάλεια», «γόητρον», «φύλον», «επιστήμη», «κοινωνική θέσις», «ατομική δύναμις», «σεξουαλική επιθυμία» και «πόλεμος».a Ακόμη και τα Σοβιέτ έχουν τους θεούς των, όπως τον Μαρξ, τον μονήρη Λένιν και τον «θεόν των φρουρίων».—Δαν. 11:38, ΜΝΚ.

 3. Ποιες σαφείς δηλώσεις κάνει η Βίβλος για τον πιστό Θεό;

³ Απέναντι της συγχύσεως του κόσμου περί «Θεού», τι χαρά είναι να διαβάζωμε τις σαφείς δηλώσεις της Βίβλου για τον πιστό Θεό και Δημιουργό, ο οποίος είναι «πολυέλεος και αληθινός»! Αυτός είναι που εκφράζει πιστή αγάπη προς το πλάσμα του τον άνθρωπο, οδηγώντας τον σε κατευθύνσεις δικαιοσύνης και διδάσκοντάς τον την αλήθεια των αιωνίων σκοπών Του. Αυτός είναι όχι μόνο ο αληθινός Θεός και Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους, αλλά και ο αξιόπιστος Φίλος ανθρώπων πίστεως. (Γεν. 5:22-24· 6:9· Ιάκ. 2:23) Εκείνοι που γίνονται φίλοι αυτού του στοργικού Θεού ευφραίνονται ν’ ακούουν το όνομά του και να ονομάζονται με το όνομά του, διότι αυτό το όνομα φέρει μαζί του κάθε τι που πρέπει να υπεραγαπάται προς την κατεύθυνσι του ελέους, της πιστότητος και της αληθείας.

 4, 5. (α) Πώς ο Δημιουργός ο ίδιος έκαμε διακήρυξι όσον αφορά το όνομά του; (β) Ποιο βάθος εννοίας έχει το όνομά του για κείνους που αυτός ευνοεί;

⁴ Ποιος θα μπορούσε να είναι περισσότερο αρμόδιος να κάμη γνωστό το ένδοξο όνομα του Θεού, του Δημιουργού, από τον πιστό Δημιουργό τον ίδιο; Και αυτό κάνει! Ακούστε τα λόγια του προς τον προφήτη Μωυσή: «Και παρήλθεν ο Ιεχωβά έμπροσθεν αυτού, και εκήρυξε: ‘Ιεχωβά, Ιεχωβά, Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός’.» (Έξοδ. 34:6, ΜΝΚ) Τι έμφασι δίδει στο γεγονός ότι έχει όνομα! Είναι ένα όνομα που τον προσδιορίζει ως τον Μέγαν Θεόν Προθέσεων, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημά του με βέβαιη επιτυχία, Ιεχωβά! Ιεχωβά! Είναι το όνομα το υπεράνω όλων των άλλων ονομάτων—αμετάβλητο, αιώνιο και που εκφράζει τη μεγαλοπρεπή προσωπικότητα του πιστού Δημιουργού του ίδιου.—Ησ. 55:8-11.

⁵ Στον νέο κόσμο, που σκοπεύει ο Ιεχωβά να δημιουργήση, το απαράμιλλο όνομά του θα εξυψώνεται επάνω από όλους τους ουρανούς. Και η γη, επίσης, θα γίνη ένα αγιαστήριο για τον αίνο του. Τότε θα εκπληρωθή η ένδοξη υπόσχεσίς του: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» (Αποκάλ. 21:3, 4) Αυτή η ευτυχής σχέσις μεταξύ Θεού και ανθρώπου θα είναι τόσο στενή και θα αφθονή τόσο από την υπεροχή του ελέους, ώστε η ζωή στον νέο κόσμο θα υπερχειλίζη από χαρά και αγαλλίασι. (Ησ. 65:17, 18) Ένας πιστός Φίλος και Δημιουργός πράγματι! Ένας Θεός ελεήμων και φιλάνθρωπος, και διακρινόμενος από όλους τους «μη θεούς» αυτού του διεφθαρμένου κόσμου με το μοναδικό, το ασύγκριτο, το μεγαλοπρεπές όνομά του—ΙΕΧΩΒΑ!—Ψαλμ. 115:1-4· Ησ. 37:18-20, ΜΝΚ.

Η ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ

 6. (α) Τι πρέπει να εμπνέουν σ’ εμάς τα πιστά δημιουργήματα του Ιεχωβά; (β) Πώς ψάλλονται στους ουρανούς οι αίνοι του δημιουργού;

⁶ Παρατηρήστε την πιστότητα του Ιεχωβά όπως εκφράζεται στα δημιουργήματά του. Δεν εμπνέει τούτο και σ’ εμάς πιστότητα στο να μελετούμε τον λόγον του και να πράττωμε το θείο του θέλημα; (Ψαλμ. 19:1, 14) Από αμνημονεύτων χρόνων τα πλήθη του ουρανού αινούσαν τον Ιεχωβά για τα πιστά δημιουργήματα του. (Ιώβ 38:4-7) Ως την ημέρα αυτή, η πιστή αυτή οργάνωσις ζώντων πλασμάτων προσφέρει «δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν εις τον καθήμενον επί του θρόνου, εις τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων». Εκείνοι που ηγοράσθησαν από τη γη για να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία με τον Χριστό Ιησού, τον Υιόν του Θεού, αναλαμβάνουν επίσης το άσμα του αίνου: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλ. 4:9-11, ΜΝΚ.

 7. Πώς παρατηρείται σκοπός στη δημιουργία της γης από τον Ιεχωβά;

⁷ Οι δημιουργίες του Ιεχωβά αφθονούν από θαυμαστό σκοπό. Μολονότι η γήινη δημιουργία είναι μια μικρότερη αντανάκλασις της δόξης της ουρανίας δημιουργίας, όμως εμείς επάνω στη γη μπορούμε να θαυμάζωμε για τη γενναιόφρονα προμήθεια που έκαμε ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Έθεσε στη θέσι των τον ήλιο, τη γη και τη σελήνη, όλα σε κατάλληλη σχέσι μεταξύ των, έτσι ώστε η γη να εφοδιάζεται με θερμότητα, φως και ενέργεια, με νύχτα και ημέρα, με τις εποχές και τις παλίρροιες. Οι φυσικές δυνάμεις της γης ισορροπήθησαν όλες θαυμαστά, σύμφωνα με το σχέδιο της μεγάλης Δημιουργικής διανοίας. Αληθινά, «μεγάλα τα έργα του Ιεχωβά, εξηκριβωμένα υπό πάντων των ηδυνομένων εις αυτά. Ένδοξον και μεγαλοπρεπές το έργον αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα. Αξιομνημόνευτα έκαμε τα θαυμάσια αυτού.—Ψαλμ. 111:2-4, ΜΝΚ.

 8. Για ποιες επίγειες προμήθειες πρέπει ο άνθρωπος να αποδίδη στον Δημιουργό εγκάρδιες ευχαριστίες και αίνο;

⁸ Αυτά τα έργα εκπλήττουν με τη σοφία τους και την έκτασί τους. Πόσο πλούσιο είναι το απόθεμα της γης σε ορυκτά και έλαια, και πόσο άφθονο εκείνο το ουσιωδώς χρήσιμο στοιχείο—το νερό! Ο Ιεχωβά έκαμε επίσης τον αέρα για να τον αναπνέη ο άνθρωπος, και να διατηρήται σε δροσερότητα και καθαρότητα—μια προμήθεια που οι αχάριστοι άνθρωποι κατεχράσθησαν σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες» γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με καπνό και ραδιενέργεια. (2 Τιμ. 3:1, 2) Παρήγαγε μια άφθονη ποικιλία φυτικής ζωής, προικισμένης με αξιοσημείωτες δυνάμεις φωτοσυνθέσεως, με την οποία το ηλιακό φως συλλαμβάνεται και οικοδομείται σε τροφή που είναι πλούσια σε ενέργεια. Και τι ευρεία σειρά εδεσματολογίων ετοίμασε για τη μέλλουσα απόλαυσι του ανθρώπου! Επί πλέον, εδημιούργησε την έγχρωμη παράταξι ψαριών, πουλιών και ζώων, για την εξυπηρέτησι και ευχαρίστησι του ανθρώπου. Αληθινά η από τον Θεό προετοιμασία και προμήθεια της γης ως δώρου του για το ανθρώπινο γένος είναι ένα υπέρτατο παράδειγμα της πιστότητός του και του ελέους του. Τι εγκάρδιο θαυμασμό και αίνο πρέπει να διεγείρη ανάμεσα στους Θεοσεβείς ανθρώπους!—Ψαλμ. 37:29· Ιώβ 12:7-10.

 9, 10. Από ποιες απόψεις ο άνθρωπος ο ίδιος είναι ένα αριστούργημα ανάμεσα στα δημιουργήματα του Ιεχωβά;

⁹ Δημιουργώντας τον ίδιο τον άνθρωπο, ο Ιεχωβά επρομήθευσε διάνοια, σώμα, μια σειρά οργάνων και ικανότητα και δεξιότητα για εργασία, τα οποία είναι θαύμα θαυμάτων σε όλη την υλική δημιουργία. Παρατηρήστε, παραδείγματος χάριν, τις Θεόδοτες ικανότητες της λαλιάς, της ακοής, της γραφής και της αναγνώσεως. Ο άνθρωπος του Θεού, αν και πεσμένος από την τελειότητα, μπορεί να αναφωνή: «Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.»—Ψαλμ. 139:14.

¹⁰ Τι θαυμαστό αριστούργημα κατασκευής είναι ο ευθύς ανθρώπινος σκελετός! Το σχέδιο και η ισορροπία του σώματος, η μηχανική του και η χημεία του, και το καταπληκτικό σύστημα των νεύρων, της διανοίας και των αισθήσεων, δεν έχουν το όμοιό των στις ανθρώπινες επιστημονικές επιτεύξεις. Συλλογισθήτε εκείνους τους δέκα θαυμαστά σχεδιασμένους μοχλούς, τα ανθρώπινα δάκτυλα. Ακόμη και ο ευφυέστερος μηχανικός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχη επινοήσει, ή κατασκευάσει, κάτι τόσο ωραίας χρησιμότητος. Συλλογισθήτε, επίσης, ότι καμμιά ανθρώπινη παραγωγή σ’ αυτή τη γη, από ένα μικροσκοπικό «τρανσίστορ» ως ένα ισχυρό υπερωκεάνειο, δεν θα μπορούσε να έχη κατασκευασθή χωρίς τον επιδέξιο χειρισμό αυτών των Θεοδότων δακτύλων.—Παροιμ. 31:10-13.

11. Πώς το θαύμα της αναπαραγωγής δείχνει την πιστότητα του Δημιουργού;

¹¹ Μια περαιτέρω στοργική προμήθεια του πιστού Δημιουργού προς τον άνθρωπο, είναι ότι τον επροίκισε με τη δύναμι της αναπαραγωγής του είδους του. «Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν.» (Γέν. 1:27, 28) Υπάρχει κάτι τόσο θαυμαστό στο βασίλειο της υλικής δημιουργίας όπως αυτό το θαύμα της αναπαραγωγής; Κανείς εξωτερικός αρχιτέκτων ή φωτογραφικό σχεδιάγραμμα δεν καθορίζει τη μορφή που θα λάβη ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο. Το ωοκύτταρο, μια και έγινε γόνιμο, διαιρείται και πολλαπλασιάζεται μόνο του. Με θαυματουργικές μεθόδους—σχεδιασμένες από τον πάνσοφο Δημιουργό και διαβιβαζόμενες μέσα από κάθε γενεά του ανθρωπίνου γένους—το έμβρυο αναπτύσσεται σύμφωνα με το πρότυπο, παράγοντας κεφαλή, σώμα, βραχίονας και σκέλη. Δεν χρειάζεται να εισαχθούν εξωτερικά οικοδομικά υλικά για να διαμορφωθούν εκείνα τα σπινθηρίζοντα μάτια, εκείνη η ισχυρή καρδιά, ή η μαλακή κόμη, που θα παράσχη ομορφιά και προστασία. Όλα παράγονται με θαυμάσιο τρόπο από το χημικό εργαστήριο των πάντοτε πολλαπλασιαζομένων κυττάρων. Ως κατάληξις αυτής της από τον Θεό διατεταγμένης μεθόδου, γεννάται ένα άλλο βρέφος, με προοπτική περαιτέρω αναπτύξεως ως την πλήρη ακτινοβολία της ανδρικής ή γυναικείας φύσεως. Αληθινά μπορούμε να ευχαριστούμε και αινούμε τον πιστό Δημιουργό για τη διάταξί του, με την οποία έχομε λάβει το δώρο της ανθρωπίνης ζωής.—Ψαλμ. 139:15-17· Εκκλησ. 11:5.

12. Πώς πρέπει το ανθρώπινο γένος να εκφράση τις ευχαριστίες του για τις προμήθειες του Θεού;

¹² Με τελειότητα σοφίας ο Ιεχωβά εδημιούργησε τη γη για τον άνθρωπο και τον άνθρωπο για τη γη. Με ευγνωμοσύνη όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει να διακηρύξη: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά. Ιεχωβά Θεέ μου, εμεγαλύνθης σφόδρα· τιμήν και ευπρέπειαν είσαι ενδεδυμένος. Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, ω Ιεχωβά! τα πάντα εν σοφία εποίησας.» Ο θνητός άνθρωπος πρέπει να θέλη να χρησιμοποιή όλο το Θεόδοτο σώμα του, τις ικανότητές του και τη ζωτική του δύναμι προς τιμήν του Θεού του και Πλάστου του. Η έκφρασίς του πρέπει να είναι: «Η γη, ω Ιεχωβά, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματα σου. Πάντα τα προστάγματα σου είναι πιστότης.»—Ψαλμ. 104:1, 24· 119:64, 86, ΜΝΚ.

ΠΙΣΤΟΤΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

13. Γιατί μπορεί ο άνθρωπος να είναι ευγνώμων επειδή επλάσθη κατ’ εικόνα του Θεού και του Υιού του;

¹³ «Δίδαξόν με τα διατάγματά σου.» Πόσο κατάλληλη είναι αυτή η αίτησις! Το έλεος του πιστού Δημιουργού πρέπει να υποκινήση τη Θεόδοτη ανθρώπινη διάνοια να κάμη μια τέτοια ακριβώς ικεσία. Τι θαυμαστή ικανότης είναι η ικανότης της διανοίας! Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα για το ότι «είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών»! Έτσι ο Ιεχωβά έθεσε στον θνητό άνθρωπο θεοσεβή νοημοσύνη και ιδιότητες διανοίας, που τόσο θαυμαστά ασκούν Αυτός και ο αγαπητός Του ουράνιος Υιός. Ο άνθρωπος επλάσθη με την ικανότητα να εκτιμά τις θείες αρχές που θα κυβερνούσαν την ύπαρξί του. Οι νόμοι του Θεού εξετέθησαν σαφώς σ’ αυτόν. Με στοργική υπακοή ο άνθρωπος μπορούσε τώρα να δείξη ευγνωμοσύνη για όλη τη γενναιόδωρη προμήθεια του Ιεχωβά στον επίγειο παράδεισο.—Γέν. 1:26-31.

14, 15. (α) Σε τι απέτυχε ο Αδάμ, και με ποιο αποτέλεσμα στο ανθρώπινο γένος; (β) Πώς ενήργησε τώρα ο Δημιουργός για την εκτέλεσι του θελήματός του όσον αφορά τη γη;

¹⁴ Ο πρώτος άνθρωπος απεδείχθη άπιστος σ’ αυτή την ένδοξη παρακαταθήκη, και ως αποτέλεσμα ο θάνατος εβασίλευσε πάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. (Ρωμ. 5:12-14) Τι χονδροειδής αγνωμοσύνη από μέρους του Αδάμ! Εν τούτοις, ο Ιεχωβά εξακολουθεί να είναι πάντοτε πιστός στον θείο του σκοπό όσον αφορά αυτή τη γη, η οποία εδημιουργήθη για να γίνη ένας παγγήινος παράδεισος προς αίνον του. (Ησ. 45:18, 19) Λόγω της μεγάλης αγάπης του για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, απέστειλε τον αγαπητό του Υιό στη γη για να κάμη γνωστό το όνομα του πιστού Δημιουργού και να γίνη αντίλυτρον για κείνους που εξασκούν πίστι στην προμήθεια του Θεού.—Ιωάν. 1:14· 3:16· 17:6.

¹⁵ Αυτός ο Υιός, Ιησούς Χριστός, ήταν πιστός στη μαρτυρία του για τον Ιεχωβά, ακόμη και ως ένα σκληρό θάνατο επάνω σε ξύλο. (Αποκάλ. 1:5· 3:14) Για τούτο ο Ιεχωβά ανέστησε τον Υιό του και τον εξύψωσε στα δεξιά Του, στη θέσι της ευνοίας Του στους αοράτους ουρανούς. Από το 1914 μ.Χ. ο Υιός κυβερνά στη βασιλεία του Θεού, έχοντας λάβει εξουσία και δύναμι για την εκτέλεσι του θελήματος του Δημιουργού όσον αφορά αυτή τη γη. Εκλήθη «Πιστός και Αληθινός» και σε αρμονία με τούτο προετοιμάζεται τώρα να διεξαγάγη τον δίκαιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, για τον σκοπό του καθαρισμού του ουρανού και της γης και από το τελευταίο ίχνος πονηρίας.—Αποκάλ. 19:11-21.

16. Ποια νέα κτίσι παρήγαγε ο Ιεχωβά, και ποια προσδοκία βρίσκεται εμπρός για το ευπειθές ανθρώπινο γένος;

¹⁶ Με πιστότητα στον σκοπό του ο Ιεχωβά παρήγαγε τώρα μια νέα κτίσι: «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.» (2 Κορ. 5:17) Αυτοί οι «εν Χριστώ» είναι οι «κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» μέσα από το ανθρώπινο γένος, και θα κυβερνήσουν ως βασιλείς με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία του για την ευλογία των εθνών του ευπειθούς ανθρωπίνου γένους. Ήδη «όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση», έχει συναχθή από 185 έθνη και νησιωτικές περιοχές της γης, και προετοιμάζεται να επιζήση πέρα από το τέλος αυτού του κόσμου, για αιώνια ζωή στην επίγεια επικράτεια της Βασιλείας.—Αποκάλ. 17:14· 14:3· 7:4, 9-17· Ματθ. 25:31-34.

17. Τι απαιτείται από όλους όσοι θα εισέλθουν στον νέο κόσμο του Δημιουργού, και ποια παραδείγματα πρέπει ν’ ακολουθήσουν αυτοί;

¹⁷ Πιστότης και ακεραιότης απαιτούνται από όλους όσοι θα εισέλθουν στον δίκαιο νέο κόσμο του Δημιουργού. Ο Ιεχωβά ο ίδιος είναι πιστός σε όλη τη δημιουργία του και τη δράσι του, οι δε αφιερωμένοι Χριστιανοί πρέπει επίσης να καλλιεργούν αυτή την ιδιότητα. «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» (Δευτ. 32:4) Ο Χριστός Ιησούς είναι επίσης εξέχων στην πιστότητά του να πράττη το θείο θέλημα. Ο Ψαλμός 40:8 εξεπληρώθη αληθινά σ’ αυτόν: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» Κι εμείς επίσης μπορούμε να έχωμε τον νόμον του Θεού γραμμένον στα ενδόμυχά μας με το να μελετούμε με προσευχή τον λόγον του, με το να έχωμε συνεχή επικοινωνία με τον λαόν του σε συνάθροισι και σε υπηρεσία, και με το ν’ ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες της επιδοκιμασμένης οργανώσεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους.—Ματθ. 24:14, 45-47.

ΠΙΣΤΟΤΗΣ ΣΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΑΡΧΕΣ

18. (α) Ποια είναι η προσευχή εκείνων που υποστηρίζουν τα συμφέροντα της Βασιλείας; (β) Πώς ο Θεός αποδεικνύεται πιστός σε καιρό δοκιμασίας;

¹⁸ Σ’ αυτή την πονηρή ημέρα, η προσευχή μας είναι «να τρέχη ο λόγος του Ιεχωβά και να δοξάζηται». Αν όλοι κρατούμε ακεραιότητα για την υποστήριξι των συμφερόντων της Βασιλείας, τότε ασφαλώς θα εξακολουθήσωμε να συμμετέχωμε σε μια μεγαλειώδη επέκτασι του έργου. Επί πλέον, ο πιστός Δημιουργός θα μας ενισχύση να σταθούμε απέναντι των ραπισμάτων του κόσμου του Σατανά. «Πιστός όμως είναι ο Κύριος, όστις θέλει σας στηρίξει και φυλάξει από του πονηρού.» (2 Θεσ. 3:1-3, ΜΝΚ) Σε καιρούς πειρασμού και διωγμού θα εύρωμε δύναμι στις περαιτέρω υποσχέσεις του: «Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) «Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιία.» (1 Πέτρ. 4:19) Να έχετε πάντοτε εμπιστοσύνη ότι πιστότης στην υποστήριξι του έργου του Θεού και των αρχών του θα φέρη πλούσια ανταμοιβή από τον «Ιεχωβά, όστις είναι πιστός».—Ησ. 49:7, ΜΝΚ.

19. Ποια αρχή τηρούν οι αληθινοί Χριστιανοί σχετικά με την αποκλειστική αφοσίωσι, και πώς;

¹⁹ Ποιες είναι μερικές από αυτές τις αρχές; Μια εξέχουσα αρχή, που εξετέθη μέσω του Μωυσέως, και επανελήφθη από τον Χριστό Ιησού όταν ήταν στη γη, είναι ότι «Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά». (Δευτ. 6:4· Μάρκ. 12:29, ΜΝΚ) Αυτή η θεμελιώδης αρχή αληθινής λατρείας εξαλείφει όλους τους άλλους θεούς, είτε αυτοί είναι ο Βάαλ, μια τριάς θεών, ο Αλλάχ, ο Βράχμα, ο Βούδδας, είτε ο Ερυθρός θεός του Κομμουνισμού. Σε αρμονία με αυτή την αρχή, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα συμβιβασθούν, όπως στο να συναινέσουν σε μια κατά μέρος Χριστιανική και κατά μέρος Βουδδιστική υπηρεσία κηδείας. Ούτε θα συμβιβασθούν λαμβάνοντας μέρος σε μια τοπική θρησκευτική ιεροτελεστία προς τιμήν θεών της κοινότητος. «Μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»—Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ.

20. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποφεύγουν μικτούς γάμους;

²⁰ Από σεβασμό γι’ αυτή την αρχή, επίσης, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται να λάβουν μέρος σε μικτούς γάμους ή να συναινέσουν στον γάμο των γυιών των και των θυγατέρων των με οπαδούς ενός άλλου θεού ή εντελώς αθέους. Ο κίνδυνος από την πορεία αυτή είναι εξίσου πραγματικός όσο και στις ημέρες του αρχαίου Ισραήλ, όταν ο Ιεχωβά προειδοποιούσε σχετικά με τα γύρω έθνη: «Ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών· την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού, ουδέ την θυγατέρα αυτού θέλεις λάβει εις τον υιόν σου· διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου απ’ εμού, και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς· και θέλει εξαφθή η οργή του Ιεχωβά εναντίον σας, και πάραυτα θέλει σε εξολοθρεύσει.» (Δευτ. 7:3, 4, ΜΝΚ) Η προειδοποίησις αυτή φέρει πρόσθετο βάρος, καθώς στεκόμεθα τώρα στο κατώφλι του πολέμου του Αρμαγεδδώνος.

21. Ποιες προφυλάξεις πρέπει συνετά να ληφθούν για να μη επιστρέψη η δαιμονολατρία;

²¹ Μια οικογένεια, προηγουμένως μιας ειδωλολατρικής θρησκείας, μπορεί να έλθη σε γνώσι της Βιβλικής αληθείας και ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά. Τι πρέπει τότε να γίνη με τα προσαρτήματα της δαιμονολατρίας, τις εικόνες, τους οικογενειακούς βωμούς, τις εικονογραφικές πλάκες των νεκρών; Όσον καιρό τα πράγματα αυτά παραμένουν στο σπίτι αποτελούν πνευματικόν κίνδυνο. Αν ο αρχηγός του σπιτιού εκτιμά τις θείες αρχές, πρέπει να φροντίση να αφαιρεθούν αυτά τα εμβλήματα της θρησκευτικής ασεβείας. Έτσι θ’ απομακρυνθή ο κίνδυνος να μολυνθή ο οίκος πάλι με δαιμονολατρία. Ακόμη και ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, ο οποίος κάποτε έδωσε υψηλή θέσι στις θείες αρχές, διεφθάρη από τα είδωλα που επέτρεψε να φέρουν στον Ισραήλ οι ειδωλολάτρισσες γυναίκες του.—Ψαλμ. 106:36· 1 Βασ. 11:1-13.

22. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά δείχνουν σεβασμό για την αρχή που εκτίθεται στη 2 Κορινθίους 10:3, και με ποιο αποτέλεσμα;

²² Μια σπουδαία Χριστιανική αρχή εκτίθεται σαφώς στη 2 Κορινθίους 10:3: «Αν και περιπατώμεν εν σαρκί, δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα.» Οι διηρημένες δυνάμεις του κόσμου του Σατανά μπορεί να φέρουν εναντίον μας όλη την εθνικιστική τους δύναμι, αλλά ποτέ δεν θα επιτρέψωμε να διασπάση τούτο τον δεσμό της αγάπης που ενώνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά παγκοσμίως. Πρέπει να είμεθα πιστοί στη θεία αρχή. Αυτή ακριβώς η πιστότης στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έκαμε τους μάρτυρας του Ιεχωβά παγκόσμιο θέαμα ενότητος. Έτσι κατέδειξαν, και εξακολουθουν να καταδεικνύουν, ότι είναι οι μόνοι άνθρωποι επάνω στη γη που εκτιμούν πλήρως τη θεία αρχή, η οποία περιλαμβάνεται στη ‘σφυρηλάτησι των μαχαιρών σε υνία και των λογχών σε δρέπανα’. (Ησ. 2:4) Ούτε οι Κομμουνιστικοί εκφοβισμοί ούτε οι δημοκρατικές πολεμικές υστερίες μπορούν να τους μετακινήσουν από την πιστότητά των στη θεία αρχή.

23. Πώς δημιουργείται η ‘νέα προσωπικότης’ σύμφωνα με το θέλημα του Θεού;

²³ Καθώς ζη πιστά σύμφωνα με το θείο θέλημα κάθε Χριστιανικό άτομο, θα έχη επιτυχία στο να ενδυθή τον «νέον άνθρωπον» που περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο: «Να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» (Εφεσ. 4:23, 24) Πιστότης στο θείο θέλημα απαιτεί να μη μολύνεται ο Χριστιανός με τις νέας επινοήσεως μωρίες ή τις τελευταίας ανακαλύψεως καινοτομίες του θνήσκοντος κόσμου του Σατανά που αντιβαίνουν στη Χριστιανική ακεραιότητα.—1 Τιμ. 4:7-10.

24, 25. (α) Πώς πρέπει να θεωρήται η σύγχρονη μωρία μεταγγίσεως αίματος από εκείνους που σέβονται την θεία αρχή και τον θείο νόμο; (β) Πώς μπορούν οι μεταγγίσεις αίματος να βλάψουν τη ‘νέα προσωπικότητα’;

²⁴ Μια τέτοια μωρία είναι η σύγχρονη πλημμύρα μεταγγίσεων αίματος που έχει εξαπολυθή στον κόσμο. Αυτό μπορεί να φαίνεται μικρή υπόθεσις σ’ έναν κόσμο που έχει ραντισθή με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε δύο παγκοσμίους πολέμους. (Γέν. 9:5, 6) Εν τούτοις, είναι μια σπουδαία υπόθεσις για τους πιστούς Χριστιανούς που εμμένουν στη θεία αρχή ότι το αίμα είναι ιερό στον Ιεχωβά. Ο πιστός Δημιουργός και Ζωοδότης ο ίδιος λέγει: «Η ζωή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής.» (Λευιτ. 17:14) Το αίμα είναι πολύτιμο ενώπιον του Θεού, και αυτός σοφά έκαμε νόμους που κυβερνούν τη χρήσι του, οι οποίοι νόμοι είναι προς όφελος του ανθρώπου. Ο νόμος του που εδηλώθη στον Νώε και ανεγράφη στη Γένεσι 9:4 εφαρμόζεται σε όλο το ανθρώπινο γένος ως απογόνους του Νώε: «Κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει.» Αυτός ο νόμος επαναλαμβάνεται για τη διδασκαλία όλων των αληθινών Χριστιανών σε μια απόφασι που εξεδόθη από το κυβερνών σώμα της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας: «Διότι εφάνη εύλογον εις το άγιον πνεύμα και εις ημάς, να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων, να απέχητε από ειδωλοθύτων, και αίματος, και πνικτού, και πορνείας· από των οποίων φυλάττοντες εαυτούς, θέλετε πράξει καλώς· Έρρωσθε.»—Πράξ. 15:28, 29.

²⁵ Βλάπτουν η ειδωλολατρία και η πορνεία τη Χριστιανική προσωπικότητα; Την βλάπτουν καταστρεπτικά! Το ίδιο συμβαίνει και με τη λήψι αίματος, είτε μέσω τροφών με αίμα είτε μέσω μεταγγίσεών αίματος, διότι το Χριστιανικό κυβερνών σώμα το περιέλαβε και αυτό στην ίδια κατηγορία με τα άλλα κακά. Επί πλέον, πρόσφατη ιατρική έρευνα κατέδειξε μ’ ένα ρεαλιστικό τρόπο πώς οι μεταγγίσεις αίματος μπορούν να βλάψουν την προσωπικότητα του ατόμου. Σύμφωνα με μια αυθεντία: «Το αίμα οποιουδήποτε ατόμου είναι στην πραγματικότητα το άτομο το ίδιο. Περιέχει όλες τις ιδιορρυθμίες του ατόμου από το οποίο προέρχεται. Τούτο περιλαμβάνει κληρονομικά μολύσματα, ευαισθησίες σε νόσους, δηλητήρια που οφείλονται σε συνήθειες προσωπικής διαβιώσεως, φαγητού και ποτού.»b Η μετάγγισις αίματος, λοιπόν, μπορεί να ισοδυναμή με μετάγγισι χαρακτηριστικών μολυσμένης προσωπικότητος. Πόσο μεγάλος μπορεί να γίνη ο κίνδυνος αν το αίμα λαμβάνεται από τράπεζες αίματος, στις οποίες έχουν συνεισφέρει εγκληματίαι και άλλα ναυάγια της κοινωνίας! Σοφά και με πιστότητα ο Δημιουργός του ανθρώπου τον επροφύλαξε απ’ αυτό, και από άλλες επιβλαβείς συνέπειες, με τον νόμο του που απαγορεύει το αίμα.—Λευιτ. 17:11-14.

26. Ποιες ανταμοιβές αναμένουν εκείνους που είναι πιστοί στο θέλημα του πιστού Δημιουργού;

²⁶ Εκείνοι, που παραμένουν νομιμόφρονες και πιστοί στο να πράττουν το θέλημα του Δημιουργού, ποτέ δεν θα στερηθούν την εύνοιά του και την ευλογία του. «Διότι ο Ιεχωβά είναι δίκαιος· αγαπά δικαίας πράξεις. Οι ευθείς θέλουσι βλέπει τα πρόσωπον αυτού.» (Ψαλμ. 11:7, ΜΝΚ) Αυτοί θα φθάσουν πραγματικά να γνωρίζουν τον Ιεχωβά ως τον Θεόν, ο οποίος είναι «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός». Θα εξακολουθήσουν να χαίρουν στο όνομά του και στην παρεχόμενη προστασία του όταν σύντομα θα επιφέρη τον Αρμαγεδδώνα της καταστροφής σ’ αυτή την τελευταία γενεά των ‘μισούντων αυτόν’. Όλοι όσοι θα επιζήσουν, θα γνωρίσουν ότι «Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς». Έτσι η τελεία πληρότης του ανθρωπίνου γένους, ως τη συμβολική ‘χιλιοστή γενεά’, θ’ αποκτήση την ανταμοιβή αιωνίου ζωής στην παραδείσια γη, για μια αιωνιότητα αίνου στον πιστό Δημιουργό.—Δευτ. 7:9-11, ΜΝΚ· Ψαλμ. 98:1-3.

[Υποσημειώσεις]