Το Όνομα του Ιεχωβά—Πύργος Οχυρός

«Το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.»—Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ.

1. Τι είναι ουσιώδες για επιβίωσι στο τέλος αυτού του κόσμου, και πού πρόκειται να βρεθή;

Η ΔΥΝΑΜΙΣ της πίστεως—μιας ισχυρής, αταλάντευτης πίστεως, βασισμένης στην ακριβή γνώσι του Ιεχωβά, του Υιού του Χριστού Ιησού και των ενδόξων σκοπών του για τη Βασιλεία—είναι ουσιώδης για προστασία και επιβίωσι σ’ αυτή την ώρα του λυκόφωτος του κόσμου του Σατανά. Τι είναι πίστις; Αυτή δεν πρέπει να συγχέεται με τη νοθευμένη ευπιστία της θρησκείας του «Χριστιανικού κόσμου». Δεν πρόκειται να βρεθή στη λατρεία εικόνων, λειψάνων και μυστικών τριάδων. Ούτε πρόκειται να βρεθή ανάμεσα σε καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς, που είναι βυθισμένοι στην ανηθικότητα και στις ειδωλολατρικές υλιστικές επιδιώξεις, και των οποίων η εμπιστοσύνη είναι στις πολλών μεγατόννων βόμβες του Θεού του πολέμου, αντί να είναι στον οχυρό πύργο των αληθινών Χριστιανών—στο όνομα του Ιεχωβά Θεού.—Ψαλμ. 20:7, ΜΝΚ.

2. Ποια είναι η κρίσις του Δημιουργού εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου;

² Ο πλαστός «Χριστιανικός κόσμος» έχει απορρίψει το όνομα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό το λόγο στέκει καταδικασμένος όπως ο άπιστος Ισραήλ των αρχαίων χρόνων: «Θέλεις όμως ειπεί προς αυτούς, Τούτο είναι το έθνος, το οποίον δεν ακούει την φωνήν Ιεχωβά του Θεού αυτού, ουδέ δέχεται παιδείαν· η αλήθεια εξέλιπε, και εχάθη από του στόματος αυτών. . . . ανάλαβε θρήνον επί τους υψηλούς τόπους διότι ο Ιεχωβά απέρριψε και εγκατέλιπε την γενεάν, κατά της οποίας ωργίσθη.» (Ιερεμ. 7:28, 29, ΜΝΚ) Ζούμε τώρα στις ημέρες αυτής της γενεάς, η οποία θα δρέψη τον αποκορυφωτικό ανεμοστρόβιλο της μανίας του Αρμαγεδδώνος. (Ωσηέ 8:7) Ανωφελής είναι ο κομπασμός του «Χριστιανικού κόσμου» για στρατηγική αεροπορική δύναμι και πυρηνικά πολεμικά μέσα. Έχασε την πίστι του στον ισχυρό πύργο της αληθινής δυνάμεως και ακολουθεί ψευδείς ποιμένας. Συνεπώς ο Ιεχωβά διακηρύττει: «Ο θυμός μου εξήφθη κατά των ποιμένων, και θέλω τιμωρήσει τους τράγους.» (Ζαχ. 10:3) Ο «Χριστιανικός κόσμος» πρέπει να υποστή την ανώτατη ποινή διότι απέρριψε τον πιστό Δημιουργό.—Ιερεμ. 23:1-4.

3. Ποια είναι μια αιτία για την έλλειψι πίστεως στον «Χριστιανικό κόσμο»;

³ Γιατί υπάρχει τέτοια έλλειψις πίστεως στον «Χριστιανικό κόσμο»; Μια αιτία αποδεικνύεται σ’ ένα μήνυμα ΑΡ από τη Νέα Υόρκη, με ημερομηνία 10 Ιουνίου 1961. Αυτό ανέφερε τα συμπεράσματα του γενικού γραμματέως των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών ως αποτέλεσμα μιας παγκοσμίου ερεύνης: «Επιπρόσθετα εκατομμύρια ανθρώπων αποκτούν Γραφές αυτές τις ημέρες, αλλά το βιβλίο δεν διαβάζεται πολύ—εκτός από μη Χριστιανούς. . . . Η εξαίρεσις, είπε, ήταν στις μη Χριστιανικές Ασιατικές χώρες, όπου υπήρχε ‘νέο ενδιαφέρον για τη Γραφή’.»* Οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί, φαίνεται, αγοράζουν Γραφές, αλλά δεν τις διαβάζουν, πολύ δε ολιγώτερο τις μελετούν. Δεν είναι παράδοξο ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» βρίσκεται στην αγωνία μιας πείνας «ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά»!—Αμώς 8:11, ΜΝΚ.

4. Σε ποιες πραγματικότητες βασίζεται η πίστις του Χριστιανού;

⁴ Η αληθινή Χριστιανοσύνη είναι ζωντανή και γεμάτη σημασία. Πολύ διαφορετική από τον έμφοβο «Χριστιανικό κόσμο», κρατεί θαρραλέα ελπίδα στον Ιεχωβά, τον πιστό Δημιουργό και Θεό της Γραφής, του οποίου το όνομα παραμένει πάντοτε πύργος οχυρός προστασίας. Η πίστις του αληθινού Χριστιανού βασίζεται στη γνώσι της Γραφής και φέρει πεποίθηση. Είναι «ελπιζωμένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων». (Εβρ. 11:1) Τι μεγαλειώδη βεβαίωσι αυτών των αοράτων πραγμάτων απήλαυσε η κοινωνία Νέου Κόσμου στα σαράντα και πλέον χρόνια υπηρεσίας στο όνομα του Ιεχωβά! Το άφθονο έλεός του, η αλήθεια του, η κατανόησις και εκτίμησις της βασιλείας του δια του Χριστού ως μιας ενδόξου πραγματικότητος από το 1914 μ.Χ., η ευόδωσις και παγγήινη επέκτασις του έργου της μαρτυρίας της Βασιλείας, οι αξιοσημείωτες εκπληρώσεις προφητειών σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους»—όλα αυτά έγιναν μια φανερή βεβαίωσις σ’ εμάς. Αποτελούν την πίστι μας.

5. Τι εκτιμά ο άνθρωπος πίστεως όσον αφορά τη μακροθυμία του Θεού;

⁵ Οι σύγχρονοι κοσμικόφρονες χλευάζουν τον Ιεχωβά και τον οχυρό του πύργο. Αστοχούν να εκτιμήσουν πόσο μικρός είναι πραγματικά ο άνθρωπος. Αστοχούν να εκτιμήσουν το ότι ο άνθρωπος εξαρτάται τελείως από την υποστηρίζουσα δύναμι και το έλεος του Δημιουργού του. Για ένα βραχύ χρονικό διάστημα ακόμη, ο Ιεχωβά θα ‘ανατέλλη τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και θα βρέχη επί δικαίους και αδίκους’, αλλά έπειτα η μακροθυμία του θ’ αποσυρθή από αυτή τη γενεά των αδίκων, και μόνο οι δίκαιοι θα παραμείνουν για να δουν την αυγή του νέου Του κόσμου της ευλογίας. (Ματθ. 5:45) Μακάριος είναι ο άνθρωπος πίστεως που καταφεύγει στον οχυρό πύργο του Ιεχωβά για προστασία! Έχει εγκάρδια εκτίμησι του γεγονότος ότι ‘ο Θεός αν και ήθελε να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν, και δια να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, τα οποία προητοίμασεν εις δόξαν.’—Ρωμ. 9:22, 23.

6, 7. (α) Ποια πράγματα είναι πέρα από την κατανόησι του υλιστικού ανθρώπου; (β) Σε τι φθάνουν εκείνοι που είναι εν Χριστώ; (γ) Πού θα γίνη το θέλημα του Ιεχωβά εν σχέσει με το ανθρώπινο γένος;

⁶ Με όλη την περίφημη γνώσι του και ικανότητα, ο υλιστικός άνθρωπος ποτέ δεν θ’ αρχίση να πλησιάζη τον ‘πλούτον της δόξης’ της ‘νέας κτίσεως εν Χριστώ Ιησού’. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να καυχάται για την εφευρετική του δύναμι και τους πυραύλους, ωστόσο τα τηλεσκόπιά του πρέπει να του έχουν πει ότι ακόμη και το υλικό σύμπαν είναι μια έκτασις που πολύ υπερβαίνει τη δύναμί του το να την εξετάση επιμελώς. Η αιωνιότης του χρόνου υπερβαίνει, επίσης, την κατανόησι του θνητού ανθρώπου. Το ανθρώπινο γένος σήμερα κατέχει την πιο μικρή κηλίδα του απεριορίστου διαστήματος και ζη σε μια φευγαλέα στιγμή ενός ατέρμονος χρόνου. Όπως ο χόρτος, το ανθρώπινο γένος ανθεί για μια στιγμή, έπειτα πεθαίνει. Εν τούτοις, ο άνθρωπος του Θεού απολαμβάνει τις αποδείξεις που πείθουν για πιο ένδοξα πράγματα. Εξασκεί πίστι στο όνομα και στον λόγον του Ιεχωβά. «Πάσα σαρξ είναι ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.»—1 Πέτρ. 1:24, 25, ΜΝΚ.

⁷ Μακάριοι είναι εκείνοι που βασίζονται στον «λόγον του Ιεχωβά»! Θα ‘ζήσουν εκ πίστεως’. (Γαλ. 3:11) Αυτοί αναγνωρίζουν ότι οι ουρανοί ανήκουν στον Ιεχωβά, και ότι οι πνευματικοί ουρανοί της παρουσίας του θα κατοικούνται από τους αγίους του αγγέλους και από την εκλεκτή ομάδα εν Χριστώ, την οποίαν ‘ο Ιεχωβά μεταμορφώνει από δόξης εις δόξαν’, σύμφωνα με τη διάταξι της νέας διαθήκης του. (2 Κορ. 3:18, ΜΝΚ) Αναγνωρίζουν ότι η γη η ίδια, όχι το διάστημα, είναι δώρον του Θεού στον άνθρωπο και ότι εδώ ακριβώς, σ’ αυτή τη γη, πρέπει να γίνη το θέλημα του Ιεχωβά όσον αφορά το ανθρώπινο γένος. (Ψαλμ. 115:16· Ματθ. 6:10) Αυτοί δεν θέλουν να είναι όμοιοι με αυτή τη σύγχρονη γενεά που χλευάζει τις μεγάλες πράξεις του Θεού στο παρελθόν και περιγελά την απ’ αυτόν διακηρυγμένη καταστροφή του πονηρού αυτού κόσμου στον Αρμαγεδδώνα. Ο «λόγος του Ιεχωβά» και η απόδειξις των κραταιών του πράξεων, όπως διεφυλάχθησαν στη Γραφή, είναι πραγματικά γι’ αυτούς.—2 Πέτρ. 3:3-7, ΜΝΚ.

8. Γιατί είναι πραγματικός για μας ο προειπωμένος Αρμαγεδδών;

⁸ Ποτέ δεν θα δούμε εκείνες τις κραταιές πράξεις του παρελθόντος, όπως τον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε και την καταστροφή των ορδών του Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, που δεν πρόκειται να επαναληφθή, αλλά τούτο δεν υποστηρίζει ότι δεν έλαβαν χώραν. Ο λόγος του Θεού τα περιγράφει ως πραγματικότητες, και, επί πλέον, δείχνει ότι αποτελούν προφητείες μεγαλυτέρων πραγματικοτήτων του μέλλοντος. (Ματθ. 24:37-39· 1 Κορ. 10:11) Δεν μπορούμε ακόμη να δούμε εκείνες τις πραγματικότητες του μέλλοντος, αλλά τούτο δεν υποστηρίζει ότι δεν θα έλθη η προφητευμένη καταστροφή του Αρμαγεδδώνος γι’ αυτόν τον κόσμο, θα έλθη ακριβώς στον καιρό της! Μόλις η ροή του χρόνου φθάση στον ωρισμένο καιρό του Θεού για τον Αρμαγεδδώνα, είναι βέβαιο ότι ο πονηρός αυτός κόσμος θα βυθισθή στην άβυσσο της καταστροφής. «Ολολύζετε, Ουαί! δια την ημέραν! Διότι πλησίον είναι η ημέρα, ναι, η ημέρα του Ιεχωβά είναι πλησίον.»—Ιεζ. 30:2, 3, ΜΝΚ· Ιερεμ. 25:31-36.

9. Πώς βλέπουν οι άνθρωποι πίστεως την εκπλήρωσι του Λουκάς 21:25-28;

⁹ Αμφιβάλλει κανείς ότι τα νερά πάνω από ένα Νιαγάρα θα βυθισθούν τελικά στον αφρίζοντα λέβητα από κάτω; Ασφαλώς όχι! Η βεβαιότης της βυθίσεως αυτής γίνεται πιο φανερή καθώς αρχίζουν τα νερά να πηδούν και να σκιρτούν και να γλιστρούν ολοένα πιο γοργά προς το χείλος του κρημνού. Με όμοιο τρόπο το ρεύμα των γεγονότων ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος έρρευσε προς τον καιρό της ταραχής που προελέχθη από τον Ιησούν: «Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις· και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.» Με όλη την κομπορρημοσύνη τους, οι άρχοντες του κόσμου τούτου βλέπουν τα σημεία της επικειμένης καταστροφής. Αντί να οικοδομούν για ειρήνη, προσπαθούν να διατηρούν την «ισορροπία του τρόμου» επισωρεύοντας διαρκώς περισσότερες βόμβες, αρκετές για να εκμηδενίσουν την ανθρώπινη φυλή κατ’ επανάληψιν. Μόνο οι άνθρωποι πίστεως είναι εκείνοι που κάνουν τη ρεαλιστική προσέγγισι στην κρίσι. Γι’ αυτούς είναι πραγματική η υπόσχεσις: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:25-28.

10. Αντιπαραβάλατε τον άνθρωπο χωρίς πίστι με τον άνθρωπο πίστεως.

¹⁰ Μικρός και ασήμαντος ο άνθρωπος, που λέγει ότι δεν μπορεί να πιστέψη στον Θεό επειδή δεν μπορεί να Τον ιδή από τη χαμηλή του θέσι στο δημιουργημένο διάστημα! Μικρός και ασήμαντος ο άνθρωπος, που βασίζει όλα τα συμπεράσματα του στις ολίγες γενεές με τις οποίες έχει γνωρισθή, αλλ’ αγνοεί τον λόγον του Θεού, ο οποίος περιγράφει τις γενεές του ανθρωπίνου γένους από τη δημιουργία και έπειτα, και την ευλογία Του «εις χιλίας γενεάς» εκείνων που τον αγαπούν! (Δευτ. 7:9· Ψαλμ. 135:13) Ο άνθρωπος χωρίς πίστι είναι χαμένος, δυστυχής και χωρίς πραγματικό σκοπό στη ζωή. Ο άνθρωπος πίστεως έχει λαμπρή ελπίδα, μαζί με θερμή αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Η ζωή, η προσδοκία αιωνίου ζωής ανάμεσα σε όλη τη δημιουργία του πιστού Θεού, είναι πραγματική σ’ αυτόν και εργάζεται με ευχάριστη διάθεσι ν’ αποδειχθή άξιος αυτής της ευλογίας. Ευφραίνεται να ονομάζεται με το όνομα του Ιεχωβά. Γι’ αυτόν «το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός» τωρινής δυνάμεως και διαμένων πύργος που κρατεί επαγγελία ‘ζωής έως του αιώνος’.—Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ· Ψαλμ. 133:3.

ΥΠΟΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

11. Ποια ενθάρρυνσι αντλούμε από το κεφάλαιο 11 της προς Εβραίους επιστολής, και από το παράδειγμα του Ιησού;

¹¹ Τι μεγαλειώδης ορισμός πίστεως βρίσκεται και στα σαράντα εδάφια του κεφαλαίου 11 της προς Εβραίους επιστολής! Η ακατανίκητη δύναμις του Ιεχωβά και οι στοργικές υποσχέσεις του ήσαν πραγματικές στους πιστούς εκείνους ανθρώπους που μνημονεύονται εκεί! Αυτοί υπέμειναν στο όνομα του Ιεχωβά ως ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων’. Είναι για μας ένα παράδειγμα που εμπνέει, για να μην πέσωμε ποτέ πάλι στην εύκολα εμπεριπλέκουσα αμαρτία της ελλείψεως πίστεως. Μας λέγεται, επίσης, να ‘αποβλέπωμεν εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως’, ο οποίος υπέμεινε με χαρά, για να μην ‘αποκάμωμεν χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς μας’ εμείς οι ίδιοι.—Εβρ. 12:1-3.

12. (α) Τι υπήρξε εξέχον στην περίπτωσι του Ιησού και άλλων πιστών ανθρώπων επάνω στη γη; (β) Ποιο έξοχο παράδειγμα έδωσε η πρώτη Χριστιανική εκκλησία;

¹² Τι βρίσκομε εξέχον στον Ιησού και σε όλους τους ανθρώπους που υπηρέτησαν πιστά τον Ιεχωβά σ’ αυτή τη γη; Ήσαν άνθρωποι δράσεως. Η πίστις των ήταν ζώσα και δυναμική, γεμίζοντας τη ζωή τους με θεοσεβή έργα. (Ιωάν. 5:17) Ήταν πρακτική πίστις. Επειδή η γνώσις ήταν η βάσις της πίστεώς των, διήγειραν διαρκώς τη διάνοιά των, και τη διάνοια ο ένας του άλλου, στο να βαθύνουν την εκτίμησί των για τα μεγαλεία του Θεού. (Πράξ. 2:11· 2 Πέτρ. 1:12-15) Όταν για πρώτη φορά ωργανώθη η Χριστιανική εκκλησία, δεν υπήρχε απρόθυμη, κατά περιστάσεις γινόμενη, συγκέντρωσις, αλλά «ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία» της πνευματικής προμηθείας του Ιεχωβά γι’ αυτούς. ‘Καθ’ ημέραν ενέμενον ομοθυμαδόν εν τω ιερώ’, διότι εκεί συνηθροίζοντο για να εξετάσουν τον λόγον του Ιεχωβά.—Πράξ. 2:42, 46.

13. Τι λέγει το θείο υπόμνημα για την εντέλεια της εκκλησίας στους αποστολικούς χρόνους;

¹³ Η εκκλησία είχε, επίσης, έντονη δραστηριότητα στη μαρτυρία των σκοπών της Βασιλείας του Ιεχωβά. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος «διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς». (Πράξ. 2:40) Η αναγραφή της ενεργού και πλήρους μαρτυρίας συνεχίζεται σε όλο το βιβλίο των Πράξεων. (4:32, 33· 8:25· 10:42· 18:5· 20:20, 21) Ναι, ως αυτό το τελευταίο κεφάλαιο, όπου διαβάζομε ότι ο Παύλος «εξέθεσε δια μαρτυριών την βασιλείαν του Θεού, και έπειθεν αυτούς εις τα περί του Ιησού από τε του νόμου του Μωυσέως και των προφητών, από πρωί έως εσπέρας». (Πράξ. 28:23) Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι η πρώτη Χριστιανική εκκλησία εγνώριζε τις Γραφές και ότι όλα τα κεχρισμένα μέλη της ήσαν πολύ δραστήρια και ακριβή στο να παρακολουθούν τους ενδιαφερομένους, να έχουν μελέτες, εξηγώντας και διασαφηνίζοντας τους σκοπούς της Βασιλείας του Ιεχωβά με μεγάλη δύναμι.

14, 15. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά καταφεύγουν στον οχυρό του πύργο σήμερα;

¹⁴ Σήμερα οι μάρτυρές του, για να καταφύγουν στον οχυρόν πύργον της προστασίας του Ιεχωβά, πρέπει να είναι εξίσου δραστήριοι στην τακτική των εβδομαδιαία υπηρεσία, επισκεπτόμενοι κατ’ επανάληψιν άτομα καλής θελήσεως και μελετώντας τη Γραφή μαζί τους. Οι απόστολοι προέτρεπαν όλους τους ανθρώπους πίστεως σε τέτοια δραστηριότητα. «Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους δια να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.»—Εβρ. 6:11, 12.

¹⁵ Αυτή ακριβώς η «σπουδή», αυτή η δυναμική πίστις, έφερε τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως τα πέρατα της γης. Τους εχαρακτήρισε ως διαφορετικούς από όλες τις άλλες θρησκείες και τους εξεχώρισε ως σημείον και τεράστιον μεταξύ των εθνών. (Ησ. 8:18) Ούτε οι θρησκευτικοί κληρικοί ούτε οι Κομμουνισταί φωνασκοί μπόρεσαν να εύρουν την απάντησι σ’ αυτή την πίστι που διαδίδεται για να αιχμαλωτίση τις διάνοιες και τις καρδιές ανθρώπων καλής θελήσεως σε κάθε χώρα υπό τον ήλιον.—Ρωμ. 10:18.

16. (α) Ποιες είναι οι ανταμοιβές εκείνον που επιδεικνύουν το πνεύμα του σκαπανέως; (β) Γιατί πρέπει να συνιστάται τώρα η υπηρεσία του σκαπανέως;

¹⁶ Ιεραπόστολοι, που ‘ειργάσθησαν εκ ψυχής ως εις τον Ιεχωβά’, είχαν συχνά μεγάλες δοκιμασίες πίστεως, αλλ’ οι ανταμοιβές υπήρξαν θαυμαστά διεγερτικές, δεν ήταν δε η μικρότερη απ’ αυτές το μεγάλο πλήθος ιθαγενών διακόνων που βγήκαν ν’ απορροφήσουν το ίδιο πνεύμα σκαπανέως. (Κολ. 3:23, ΜΝΚ) Ασφαλώς αυτό το πνεύμα της δραστηριότητος, το αληθινό πνεύμα σκαπανέως που κινητοποιούσε τον Ιησού και τους αποστόλους και που έχει κινητοποιήσει τους συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά, πρέπει να το εγκολπωθούν όλοι όσοι έρχονται σε γνώσι των σκοπών του Ιεχωβά για τη Βασιλεία! Η ανάγκη δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη για σκαπανείς διακόνους, για να δοθή μια εντελής μαρτυρία σε όλες τις εδαφικές περιοχές που είναι τούτο δυνατόν πριν από το τέλος του κόσμου. Αυτό γίνεται με το να δίδωμε την απόλυτη πληρότητα του χρόνου μας και της ενεργείας μας σε ‘έργον πίστεως’ και «κόπον της αγάπης», ώστε να μπορέσωμε να υπομείνωμε «μετά χαράς πνεύματος αγίου». (1 Θεσ. 1:2-7) Αυτή η υπομονή με τη χαρά του σκαπανέως είναι πολύ προτιμότερη από το να προσπαθούμε να υπομείνωμε μ’ ένα τρόπο δυστυχή και με μισή καρδιά, με μόνο μια κατά περιστάσεις ώρα υπηρεσίας χάριν της αναγραφής στο δελτίο.—Αποκάλ. 3:14-18.

17. Ποια μεγαλειώδη βεβαίωσι μπορεί ν’ αξιώση ο λαός του Ιεχωβά; Πώς;

¹⁷ «Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει, και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει, και δεν θέλουσιν ατονίσει.» (Ησ. 40:31, ΜΝΚ) Αξιώστε ως δική σας όλη αυτή τη μεγαλειώδη βέβαιωσι. Βαδίζετε τακτικά από θύρα σε θύρα στην υπηρεσία του Ιεχωβά· η δράσις θα σας αναψύξη. Επεκτείνατε την υπηρεσία σας. Τρέξτε! Δοκιμάστε την υπηρεσία σκαπανέως διακοπών· δεν θα σας κουράση, αλλά μάλλον θα σας εφοδιάση με συγκινητικές πείρες υπηρεσίας, νέες μελέτες και μια αυξημένη εκτίμησι και επιθυμία να επεκτείνετε τη δράσι της Βασιλείας. Να είσθε οξυδερκής, όπως ο αετός, αναβαίνοντας και συλλαμβάνοντας την ευκαιρία μιας ολόκληρης ζωής υπηρεσίας τακτικού ή ειδικού σκαπανέως! Όσο μεγαλύτερη είναι η δράσις σας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δύναμις του πνεύματος του Ιεχωβά προς χάριν σας. Πόσο πλούσιες ανταμοιβές του πνεύματος θ’ απολαύσετε κάνοντας το προς τα εμπρός βήμα στην υπηρεσία σκαπανέως, και παραμένοντας σ’ αυτή την υπηρεσία!—Ματθ. 11:28-30.

18. Τι προκύπτει από το να εγκαρτερούμε σε πιστή δράσι;

¹⁸ Υπομείνατε, λοιπόν, σε χαρούμενη δράσι. Εξακολουθήστε να οικοδομήτε πίστι και εκτίμησι για κάθε τι που προέρχεται από την αγαθότητα του Ιεχωβά. Αυτή η εκτίμησις θα βαθαίνη δια μέσου των ετών καλά δαπανημένων στην υπηρεσία της Βασιλείας, έτσι ώστε θα αναφωνήσετε ευγνώμονα μαζί με τον Δαβίδ: «Ουαί, εάν δεν επίστευον να ίδω τα αγαθά του Ιεχωβά εν γη ζώντων!» Σαν τον Δαβίδ, θα μπορήτε να συστήσετε την αγαθότητα του Ιεχωβά στους άλλους: «Έλπιζε εις τον Ιεχωβά· έσο θαρραλέος, και ας κραταιωθή η καρδία σου. Ναι, έλπιζε εις τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 27:13, 14, ΜΝΚ) Το όνομά του είναι ο οχυρός μας πύργος!

ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΟΧΥΡΟΝ ΠΥΡΓΟΝ

19. Ποιες ισχυρές βεβαιώσεις δίδονται σ’ εκείνους που εγκαρτερούν με πίστι;

¹⁹ Η πιστή δράσις θα φέρη τις δοκιμασίες της. Εν τούτοις, ο Ιησούς νουθετεί: «Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε.» (Ιωάν. 14:1) Ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού δίνει δύναμι σε όλους όσοι παραμένουν στον οχυρό πύργο με το να δίνουν μαρτυρία για το όνομά Του. Μερικές δοκιμασίες είναι ειδικώς σκληρές. Η προφητεία του Ιησού για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων είχε την κατά γράμμα εκπλήρωσί της στις Κομμουνιστικές και σε μερικές άλλες χώρες: «Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων· και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου.» Εν τούτοις, εκείνοι που υπομένουν με πίστι, έχουν επίσης την ισχυρή βεβαίωσι: «Πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει χαθή. Δια της υπομονής σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας.»—Λουκ. 21:16-19.

20. Γιατί πρέπει η καρδιά και η διάνοια να φυλάσσονται α’ αυτή την πονηρή ημέρα, και με ποιον τρόπο;

²⁰ Υπάρχει κάτι περισσότερο ακόμη από το να υποφέρη κανείς οικογενειακή εναντίωσι, στρατόπεδα συγκεντρώσεως και φυλακές και χλευασμούς και σκληρά λόγια από κοσμικούς ανθρώπους. Ο Σατανάς φέρνει από πολλές διευθύνσεις πίεσι για να μας κάνη να υποφέρωμε. Αν δεν μπορή να επιτύχη με την άμεση κατά μέτωπον επίθεσι των διωγμών, θα επιχειρήση πιο πανούργες προσεγγίσεις μέσω του υλισμού ή του ηθικού πειρασμού. Γι’ αυτό ακριβώς είναι ανάγκη, και να ‘αναζωσθήτε τας οσφύας της διανοίας σας’, και να «εγκρατεύεσθε», με διάνοιες που έχουν αδιαίρετα τεθή επάνω στην ελπίδα για «την χάριν την ερχομένην εις εσάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός» στον Αρμαγεδδώνα. «Αλλ’ ημείς, όντες της ημέρας, ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης, και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας.» (1 Πέτρ. 1:13· 1 Θεσ. 5:6, 8) Φυλάσσετε την καρδιά και τη διάνοια από την πιο ελαφρή διείσδυσι κοσμικών επιθυμιών ή ανηθίκων σκέψεων. Αν αυτά επιτραπή να ριζώσουν, θ’ αυξηθούν ώσπου να προφθάση συμφορά τον απρόσεκτον.—1 Ιωάν. 2:15-17· Ιάκ. 1:14-16.

21. Πώς μπορούμε να εξακολουθήσωμε να ενδυναμούμεθα εν Κυρίω;

²¹ Ποια αξία έχουν μακρά έτη εγκαρτερήσεως κάτω από διωγμούς, ακόμη και ως το σημείο του θανάτου, αν αναδυθή κανείς από τον διωγμό για να μπη σε μια ζωή ανηθικότητος; Τι ωφελεί ένα υπόμνημα πιστής διακονίας επί πολλά χρόνια, αν αυτό τελικά κηλιδωθή με επιστροφή στις κατευθύνσεις του κόσμου του Σατανά, ώστε ν’ αποκοπή κανείς από την καθαρή οργάνωσι του Ιεχωβά; Μην κάνετε λάθος! Για τον καθένα από μας, η πνευματική μάχη συνεχίζεται ως το τέλος. Όλοι εμείς έχομε ανάγκη να ‘ενδυναμούμεθα εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού’, και να αναλάβωμε και διατηρήσωμε «την πανοπλίαν του Θεού». (Εφεσ. 6:10, 11) Έχομε ανάγκη να κρατούμε την καρδιά, τη διάνοια και το σώμα δραστήρια στην υπηρεσία της Βασιλείας, και να καλλιεργούμε εξακολουθητικά τον ‘καρπόν του πνεύματος’. (Γαλ. 5:22, 23) Άσχετα με το πόσα είναι τα χρόνια μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά, πρέπει να προσέξωμε τη νουθεσία του Παύλου: «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.»—2 Κορ. 13:5.

22. Από τι μας λέγεται «φεύγετε»; Πώς το κάνομε αυτό;

²² Η ίδια επιστολή του αποστόλου που μας λέγει «φεύγετε από της ειδωλολατρείας», μας λέγει επίσης «φεύγετε την πορνείαν». (1 Κορ. 10:14· 6:18) Ναι, φεύγετε! Βγήτε από την κατεύθυνσι των καταστάσεων όπου ο πειρασμός θα μπορούσε ν’ αποκτήση ρίζες. Θυμηθήτε πώς ο δίκαιος Ιωσήφ έφυγε από την ηδυπαθή σύζυγο του Πετεφρή. (Γεν. 39:7-21) Είναι μωρία να νομίζη κανείς ότι μπορεί να βυθίζεται στην αμαρτία και έπειτα να ξαναβρίσκη το δρόμο του προς τον οίκον του Ιεχωβά, διότι μια και αφαιρεί ο Ιεχωβά το πνεύμα Του, ο αμαρτωλός είναι χωρίς βοήθεια σ’ έναν άθεο κόσμο. Για προστασία πρέπει να παραμένωμε στον «οχυρόν πύργον», ως τιμή στο όνομα του Ιεχωβά, πάντοτε. Η σωτηρία μας πρόκειται να βρεθή στην επιδίωξι δικαιοσύνης πάντοτε. «Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε· και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.»—2 Τιμ. 2:22· βλέπε επίσης 1 Τιμ. 6:9-11.

23, 24. Πώς μπορούμε να παραμένωμε ασφαλείς στον οχυρόν πύργον του Ιεχωβά;

²³ Ο αγών δρόμου πλησιάζει στη γραμμή του τέρματος. Ας εγκρατευώμεθα, λοιπόν, για να μην τρέχωμε αβέβαια. (1 Κορ. 9:24-27) Η φοβερή ημέρα του Αρμαγεδδώνος πλησιάζει απειλητικά, πλησιάζει δε επίσης και το βραβείο της αιωνίου ζωής. Είθε να είμεθα σαν τον απόστολο Παύλο, ο οποίος ‘τον δρόμον ετελείωσε, την πίστιν διετήρησε’, για να μετάσχη στην ανταμοιβή, την οποίαν «ο Κύριος θέλει . . . αποδώσει . . . ο δίκαιος κριτής . . . εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού.» (2 Τιμ. 4:7, 8) Είθε να τελειώσωμε τον δρόμο με χαρά, ασφαλείς στον οχυρό πύργο του Ιεχωβά.

²⁴ Μεγάλες είναι οι ανταμοιβές που θ’ απολαύσουν όλοι όσοι ζητούν καταφύγιο στο όνομα του Ιεχωβά και που κρατούν τη θέσι των στην αφιέρωσι. Ο Πέτρος, μιλώντας για την αμάραντη κληρονομία που επιφυλάσσεται για τους νικητάς, γράφει: «Δια το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον (εάν χρειασθή,) λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:6, 7.

25, 26. (α) Ποια προσδοκία βρίσκεται μπροστά σ’ εκείνους που πιστεύουν σήμερα; (β) Τι πρέπει αυτοί να κάμουν τώρα;

²⁵ Ας ρίξη ο Γωγ του Μαγώγ όλες τις Σατανικές ορδές του, ορατές και αόρατες, εναντίον της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά! Δεν μπορεί να καταστρέψη την πίστι εκείνων που εμπιστεύονται στο όνομα του Ιεχωβά! Αυτοί θα υπομείνουν στον οχυρό πύργο Του. Έπειτα όταν ο αγαπημένος Βασιλεύς, Χριστός Ιησούς, θ’ αποκαλυφθή με πύρινο μεγαλείον στον Αρμαγεδδώνα, για να εκτελέση κρίσιν εναντίον του Γωγ και του όχλου του, θα λάβωμε ‘το τέλος της πίστεως μας, την σωτηρίαν των ψυχών μας’. Αν και τώρα δεν βλέπομε τον Χριστό μ’ ένα φυσικό τρόπο, όμως η πίστις μας μάς δίδει απόλυτη πεποίθησι στη δύναμί του να πολεμήση στον Αρμαγεδδώνα ως ένα αποφασιστικό τέλος. Αφού πιστεύομε σ’ αυτόν, ‘αγαλλιώμεθα με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον’.—1 Πέτρ. 1:8, 9.

²⁶ Πόσα μεγάλη είναι αυτή η χαρά! Είναι μια χαρά που βρίσκεται μόνο στον οχυρό πύργο του ονόματος του Ιεχωβά. Αυτή η χαρά είναι η κληρονομία εκείνων που παραμένουν σ’ αυτόν τον πύργο, δίνοντας πιστά μαρτυρία για τους σκοπούς της Βασιλείας του πιστού Δημιουργού και υποστηρίζοντας τις δίκαιες αρχές του. Σε όλους αυτούς ο απόστολος λέγει: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε.»—Φιλιππησ. 4:4.

[Υποσημειώσεις]