Ποια η Προστασία του Λαού του Θεού;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός μπορεί να προστατέψη τον λαό του. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, επειδή πολλές φορές το έχει κάμει αυτό στο παρελθόν. Αλλά μπορεί να εξυπηρετή τον σκοπό του κατά καιρούς να επιτρέπη στους δούλους του να πεθαίνουν με πιστότητα σ’ αυτόν. Τρεις Εβραίοι εξόριστοι, αναγνωρίζοντας αυτό το γεγονός και αντιμετωπίζοντας την απειλή του θανάτου σε μια πυριφλεγή κάμινο, είπαν στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνος: «Εάν είναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:17, 18.

Γιατί συμβαίνει ώστε ο Ιεχωβά Θεός να προστατεύη μερικούς από τους δούλους του, ενώ επιτρέπει σε άλλους να υποφέρουν και να πεθαίνουν ακόμη; Μήπως θα συμβαίνη διαφορετικά όταν θ’ αρχίση η «μεγάλη θλίψις» σ’ αυτό το άνομο σύστημα πραγμάτων; Θα διαφυλαχθή θαυματουργικά, αν είναι ανάγκη, κάθε άτομο που έχει επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά;

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ

Όταν ο Ιεχωβά Θεός κάνη κάτι το κάνει μ’ ένα σκοπό. Δεν έχει επιτρέψει λοιπόν ο Ιεχωβά χωρίς σοβαρό λόγο να υποστούν οι δούλοι του σκληρό διωγμό, μερικοί μάλιστα και βίαιο θάνατο ακόμη. Αυτός ο λόγος είναι ζήτημα παγκοσμίου σπουδαιότητος. Ο Σατανάς ή Διάβολος, πραγματικά, ισχυρίσθηκε ότι κανένα από τα νοήμονα πλάσματα του Θεού δεν τον υπηρέτησε από αγάπη, αλλ’ ότι όλα υπεκινούντο από ιδιοτελείς συλλογισμούς. Επέμεινε επίσης ότι όταν θα εξέλιπαν αυτοί οι ιδιοτελείς συλλογισμοί, αυτοί θα έπαυαν να είναι πιστοί δούλοι του Θεού. Εν σχέσει με τον Ιώβ, ο Σατανάς είπε στον Θεό: «Δέρμα υπέρ δέρματος και πάντα, όσα έχει ο άνθρωπος, θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου, και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ιδής εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.»—Ιώβ 2:4, 5.

Χρειάσθηκε χρόνος για να τακτοποιηθή το ζήτημα που είχε εγείρει ο Σατανάς. Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε χρόνο στον Σατανά για να προσπαθήση ν’ αποδείξη τον ισχυρισμό του και του επέτρεψε επίσης να ασκήση πίεσι σε όλα τα νοήμονα πλάσματα. Γι’ αυτό, στην πορεία της ιστορίας δεν υπήρξε είδος δοκιμασίας ή δεινοπαθήματος που δεν έχουν υποφέρει μερικοί από τους δούλους του Θεού. Συχνά ο Ιεχωβά επέτρεπε τη δοκιμασία να φθάνη ως τον θάνατο. Πολλοί ήσαν πρόθυμοι να πεθάνουν από εκτίμησι ότι ήταν δίκαιο να είναι με το μέρος του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα. Εθεώρησαν προνόμιό των να μετάσχουν στην υπεράσπισι του ονόματος του Θεού κι’ έτσι ν’ αποδείξουν ψευδή τον ισχυρισμό του Διαβόλου. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος πιστά υπηρέτησε τον Θεό ως μαθητής του Ιησού Χριστού, είπε: «Εγώ ουχί μόνον να δεθώ, αλλά και να αποθάνω εις Ιερουσαλήμ είμαι έτοιμος υπέρ του ονόματος του Κυρίου Ιησού.»—Πράξ. 21:13.

Ποτέ όμως δεν επετράπη στον αντίδικο να εξαφανίση όλον τον λαό του Θεού. Απόπειρες εξοντώσεως του αρχαίου λαού του Θεού, του Ισραήλ, ματαιώθηκαν. Όταν ο Φαραώ της Αιγύπτου προσπάθησε να καταστρέψη τους Ισραηλίτας ως έθνος με τη θανάτωσι όλων των αρρένων βρεφών, απέτυχε. (Έξοδ. 1:15-21) Ομοίως, όταν ο Αμάν στον καιρό της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας επέτυχε να εκδοθή ένα βασιλικό διάταγμα για την εξόντωσι όλων των Ιουδαίων, η θεία επέμβασις εματαίωσε τα σχέδιά του.—Εσθήρ 6:1-9:22.

Ο Ιεχωβά Θεός, εκτός από τη διαφύλαξι του λαού του συνολικά, έχει προστατεύσει και δούλους του ως άτομα κατά καιρούς. Ένα παράδειγμα τούτου είναι η θεαματική απελευθέρωσις των αναφερθέντων ανωτέρω τριών Εβραίων εξορίστων από μια πύρινη κάμινο. (Δαν. 3:24-27) Η δοκιμασία της ακεραιότητός των είχε φθάσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην περίπτωσί τους ν’ αποδείξουν την αφοσίωσί τους αντιμετωπίζοντας τον θάνατο. Η πιστότης των έδωσε μια καλή ευκαιρία για ν’ αποδείξη ο Ιεχωβά Θεός τη σωτηρία του. Αυτή η σωτήρια δύναμις είχε πραγματικά αμφισβητηθή, διότι ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είχε πει στους τρεις άνδρες: «Τις είναι εκείνος ο Θεός, όστις θέλει σας ελευθερώσει εκ των χειρών μου;» (Δαν. 3:15) Σώζοντάς τους λοιπόν, ο Ιεχωβά εξύψωσε σε μεγάλο βαθμό το όνομά του, αναγκάζοντας τον Ναβουχοδονόσορα να ομολογήση: «Άλλος θεός δεν είναι, δυνάμενος να ελευθερώση ούτω.»—Δαν. 3:29.

Έτσι, οι τρόποι ενεργείας του Ιεχωβά στο παρελθόν αποκαλύπτουν ότι μπορεί να προστατεύση τον λαό του συνολικά και ατομικά. Αλλά πρέπει ν’ αναμένωμε απελευθέρωσι και για τον τελευταίο από τους δούλους του, εν σχέσει με τη «μεγάλη θλίψι» που θα έλθη στο παρόν πονηρό σύστημα;

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η «ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΙΣ»

Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να γνωρίζωμε τι περιλαμβάνει η «μεγάλη θλίψις.» Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, εχαρακτήρισε την εκτελεστική κρίσι του Θεού στους ασεβείς ως θλίψιν. Διαβάζομε:

«Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—2 Θεσσ. 1:6-8.

Όχι μόνο άτομα και ομάδες αλλά και παγκόσμιες οργανώσεις έχουν επιφέρει θλίψεις στον αφοσιωμένο λαό του Θεού. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει ότι το «θηρίον» (που συμβολίζει το ορατό πολιτικό σύστημα παγκοσμίου διακυβερνήσεως του Σατανά) και η ‘Βαβυλώνα η Μεγάλη’ (η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας) είναι μεταξύ των φαύλων διωκτών. Εν σχέσει με τις ασεβείς πράξεις της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης’ η Αποκάλυψις λέγει τα εξής: «Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» (Αποκάλ. 17:6) Και για τη θλίψι που προξενείται από το «θηρίον» διαβάζομε: «Και ήνοιξε το στόμα αυτού εις βλασφημίαν εναντίον του Θεού, να βλασφημήση το όνομα αυτού, και την σκηνήν αυτού, και τους κατοικούντας εν τω ουρανώ. Και εδόθη εις αυτό να κάμη πόλεμον με τους αγίους, και να νικήσει αυτούς· και εδόθη εις αυτό εξουσία επί πάσαν φυλήν και γλώσσαν και έθνος.»—Αποκάλ. 13:6, 7.

Η πρώτη απ’ αυτές τις οργανώσεις που θα πέση με καταστροφή είναι η «Βαβυλών η Μεγάλη.» Λογικό λοιπόν είναι ότι η μεγάλη θλίψις αρχίζει μόλις η Βαβυλών υποστή την επίθεσι που οδηγεί στην πλήρη εκμηδένισί της.

ΟΙ ΜΙΣΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟΝ ΚΑΙΡΟ

Τα μέσα που κάνουν να συμβή αυτό είναι τα πολιτικά συστήματα και οι άρχοντές των. (Αποκάλ. 17:16, 17) Αυτοί δεν αγαπούν περισσότερο τον λαό του Θεού απ’ όσο αγαπούν τα ψευδή θρησκευτικά συστήματα που θα καταστρέψουν. Ήδη πριν από την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης αυτά τα πολιτικά συστήματα έχουν διεγείρει μεγάλες επιθέσεις εναντίον των δούλων του Ιεχωβά. Το ότι αναλαμβάνουν δράσι εναντίον της Βαβυλώνας της Μεγάλης δεν μεταβάλλει την αντιθρησκευτική των στάσι. Αυτό καταφαίνεται από το γεγονός ότι η Γραφή τους περιγράφει ως συνηγμένους εναντίον του Βασιλέως Ιησού Χριστού.—Αποκάλ. 19:11-16, 19.

Επίσης, μερικοί που επιζούν από την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης λυπούνται για την υλική απώλεια που υφίστανται από την καταστροφή της, διότι φαίνονται να θρηνολογούν γι’ αυτήν. (Αποκάλ. 18:9-23) Αυτά τα άτομα είχαν ωφεληθή από τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» και ενέκριναν την έκχυσι δικαίου αίματος που έγινε απ’ αυτήν. Εμίσησαν μόνον τον λαό του Θεού και, μη θέλοντας ν’ αφήσουν καμμιά θρησκεία να επιζήση, δεν θα επιζητήσουν να δώσουν διέξοδο στη φονική οργή τους εναντίον των αφοσιωμένων δούλων του Θεού; Όπως ο Γωγ της γης του Μαγώγ, θα στεναχωρηθούν για την πνευματική ευημερία των λάτρεων του Ιεχωβά.—Ιεζ. 38:1-18.

Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι εκείνοι που είχαν εμπορικές σχέσεις με τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» καθώς και τα στοιχεία που επέφεραν την άμεση καταστροφή της δεν θα θελήσουν να υποταχθούν στην εξουσία του Χριστού. Ως άνθρωποι δεν μπορούν άμεσα να πολεμήσουν εναντίον του Ιησού Χριστού και των αγγελικών του δυνάμεων. Αλλά μπορούν να εναντιωθούν στον Χριστό επιτιθέμενοι εναντίον των μαθητών του στη γη. Αυτό είναι σε αρμονία με τις αρχές που εξέφρασε ο Ιησούς: «Καθ’ όσον εκάματε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» «Καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:40, 45.

Ένεκα της περασμένης ιστορίας του Σατανά και των ασεβών συστημάτων που τελούν υπό τον έλεγχο του, μπορούμε να φαντασθούμε ότι οι εχθροί του Βασιλέως Ιησού Χριστού δεν θα επιτεθούν εναντίον των πιστών υπηκόων του στη γη; Ασφαλώς θα επιτεθούν! Μπορούμε ν’ αναμένωμε μια γενική επίθεσι, η οποία θα μπορούσε να καταλήξη στον θάνατο μερικών από τους δούλους του Θεού. Το βιβλίο του Ιεζεκιήλ πραγματικά προλέγει μια τέτοια επίθεσι υπό την καθοδηγία του συμβολικού Γωγ, Σατανά του Διαβόλου:

«Και θέλεις έλθει εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ, και πολλοί λαοί μετά σου, πάντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα, και δύναμις πολλή· και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου.»—Ιεζ. 38:15, 16.

Αν όμως μερικοί από τον λαό του Θεού πεθάνουν στη διάρκεια αυτής της επιθέσεως, δεν θα υποστούν μόνιμη απώλεια. Θα πεθάνουν όχι με κανένα αίσθημα απωλείας της θείας ευνοίας, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα τους αποκαταστήση σε ζωή στη νέα του τάξι λόγω της πιστότητός των σ’ αυτόν. Αυτή η επίθεσις εναντίον του λαού του Θεού, όμως, δεν πρόκειται να φθάση στο έπακρον. Θα σταματήση βιαίως. Ο λόγος του Ιεχωβά, διά του Ιεζεκιήλ, συνεχίζει:

«Θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. Και θέλω έλθει εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι· και θέλω βρέξει επ’ αυτόν, και επί τα τάγματα αυτού, και επί τον πολύν λαόν τον μετ’ αυτού, βροχήν κατακλυσμού, και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον.»—Ιεζ. 38:21, 22.

Επειδή τα φυσικά στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των επιτιθεμένων, οι ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες θα καταρρεύσουν. Αυτό θα επιφέρη φυσικές δυσχέρειες σε όλους, περιλαμβανομένων και των δούλων του Θεού. Εξαιτίας των νοσημάτων και άλλων σωματικών περιορισμών, η έντασις της καταστάσεως μπορεί να είναι υπερβολική για μερικούς ώστε να αντέξουν και επομένως μερικοί από τον λαό του Θεού μπορεί να πεθάνουν. Ταυτόχρονα γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να ενισχύση τον λαό του και να τον προστατεύση παρά τις περιοριστικές των καταστάσεις. Αλλά, όσο για τον βαθμό στον οποίον μπορεί να κρίνη κατάλληλο να το πράξη αυτό, πρέπει ν’ αναμένωμε και να δούμε. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν θα πατάσση άμεσα τους πιστούς λάτρεις του.

Εξ άλλου, αν και είναι άγνωστη σ’ εμάς η ακριβής περίοδος χρόνου που περιλαμβάνεται, οι δυσμενείς περιστάσεις δεν θα παραταθούν. Αυτό εξεικονίζεται από το ό,τι συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. Η θλίψις την οποία υπέστησαν οι κάτοικοι της πολιορκημένης εκείνης πόλεως ‘περιεκόπη,’ φθάνοντας στο τέρμα της σε διάστημα λιγώτερο των έξη μηνών.—Ματθ. 24:21, 22.

ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Όταν η «μεγάλη θλίψις» καταστρέψη αυτό το ασεβές σύστημα, θα υπάρχουν ασφαλώς επιζώντες. Πραγματικά, η Γραφή αναφέρει έναν ‘πολύν όχλον’ ο οποίος ‘έρχεται’ ή επιζή απ’ αυτή τη «μεγάλη θλίψι.» (Αποκάλ. 7:9, 14) Ο Ιεχωβά Θεός δεν θ’ αφήση εκείνους που μισούν τον λαό του να ξεσπάσουν την μανία των ως το σημείο που να τον εξοντώσουν. Μέσω του Υιού του και των αγγελικών του δυνάμεων, θα έλθη σε υπεράσπισι του λαού του, διασώζοντάς τους από εκμηδένισι. Επειδή αυτοί είναι οι «όσιοι» του, ο θάνατος των ως λαού θα ήταν σε μεγάλο βαθμό «πολύτιμος,» πολύ μεγάλη δαπάνη στα όμματά του. (Ψαλμ. 116:15) Αυτοί επίσης θα προστατευθούν κατά την εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Ούτε ο Ιησούς Χριστός ούτε οι αγγελικές του δυνάμεις θα κάμουν κανένα λάθος. Κανένας από τους δούλους του Θεού δεν θ’ αφανισθή μαζί με τους ασεβείς.

Οι προγενέστερες εκτελέσεις θείας κρίσεως το αποδεικνύουν αυτό. Ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από τον κατακλυσμό που κατέστρεψε τους ασεβείς. Ο Λωτ και οι θυγατέρες του, επωφελούμενοι από την ευκαιρία να διαφύγουν σύμφωνα με τη θεία κατεύθυνσι, δεν έχασαν τη ζωή τους μαζί με τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Επίσης, ο ψαλμωδός, πιθανώς ο Μωυσής, ανεγνώρισε τον Ιεχωβά ως το καταφύγιό του και το φρούριό του. Εμπιστευόμενος στην ικανότητα του Θεού να προστατεύση τον λαό του ως σύνολον, έγραψε:

«Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει. Διότι αυτός θέλει σε λυτρώνει εκ της παγίδος των κυνηγών, και εκ θανατηφόρου λοιμού. Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία και ασπίς. Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημώνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.»—Ψαλμ. 91:2-8, ΜΝΚ.

Πραγματικά, λοιπόν, δεν πρέπει να φοβούμεθα την επερχόμενη «μεγάλη θλίψι.» Μπορούμε να έχωμε κάθε εμπιστοσύνη στη θεία προστασία. Ακόμη και αν μερικοί πεθάνουν στα χέρια του εχθρού, ο θάνατός των θα χρησιμεύση για την υπεράσπισι του αγίου ονόματος του Θεού. Είναι η αγάπη σας για τον Θεό τέτοια ώστε, αντιμετωπίζοντας τον θάνατο, θα θεωρούσατε προνόμιό σας ν’ αποδείξετε την πιστότητα σας σ’ αυτόν με οποιαδήποτε θυσία; Μια τέτοια σταθερή στάσις θα εδόξαζε τον Ιεχωβά και θα απεδείκνυε ψευδή τον ισχυρισμό του Σατανά ότι η υπηρεσία σας στον Θεό βασίζεται σε ιδιοτελείς συλλογισμούς.

Και κάτι που το ξέρομε θετικά: Ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν θα αφήση τους πιστούς δούλους του να εξαλειφθούν από τη γη. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν θ’ απολεσθή από τα χέρια του Ιησού Χριστού ή των εκτελεστικών δυνάμεών του. «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως διά να κολάζωνται.» (2 Πέτρ. 2:9) Γνωρίζει επίσης πώς να ανταμείβη μ’ έναν τρόπο που ξεπερνά και τις καλύτερες προσδοκίες εκείνων που αποδεικνύουν την πιστότητα των σ’ αυτόν. Είθε να βρεθούμε μεταξύ εκείνων που είναι με το μέρος του όταν ξεσπάση η «μεγάλη θλίψις» σ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο που είναι κάτω από τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου.