‘Φως Σπείρεται δια τον Δίκαιον’

«Φως σπείρεται δια τον δίκαιον, και ευφροσύνη δια τους ευθείς την καρδίαν.»—Ψαλμ. 97:11

 1. Ποιο είναι ένα πράγμα που διακρίνει τους δίκαιους από τους ασεβείς;

ΠΟΙΟ είναι ένα πράγμα που διακρίνει τους δίκαιους από τους ασεβείς, τους αληθινούς δούλους του Ιεχωβά Θεού από κείνους που είναι σε δουλεία στον αντίπαλο του Θεού, τον Σατανά τον Διάβολο; Χωρίς αμφιβολία περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι το γεγονός ότι οι δίκαιοι, οι αληθινοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού απολαμβάνουν φως. Γι’ αυτούς, πραγματικά, «φως σπείρεται». (Ψαλμ. 97:11) Όσο για τους ασεβείς, αυτοί περπατούν στο σκοτάδι. Ναι, «η οδός των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα. Η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι που προσκόπτουσιν.»—Παρ. 4:18, 19.

 2. Πώς μπορεί να εξεικονιστεί η αύξηση του φωτός στην οδό των δικαίων;

² Σημειώστε ότι η λαμπρότητα του φωτός στην οδό των δικαίων είναι προοδευτική. Εξακολουθεί να ‘λάμπη επί μάλλον και μάλλον’. Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε μ’ έναν άνθρωπο που σηκώνεται πριν τα ξημερώματα και που ξεκινάει με τα πόδια για να ταξιδέψει μέσα από την εξοχή. Μπορεί να βλέπει ένα περίγραμμα μιας οικοδομής στο βάθος, αλλά στην αρχή δεν μπορεί να δει αν είναι αποθήκη ή σπίτι. Σιγά-σιγά καθώς ξημερώνει και πλησιάζει μπορεί να δει ότι είναι σπίτι. Ύστερα από λίγο μπορεί να πει ότι είναι ένα ξύλινο, όχι ένα πλίνθινο σπίτι. Κατόπιν, αργότερα, μπορεί να ξεχωρίσει το χρώμα του σπιτιού κ.ο.κ.

 3. Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την αύξηση του φωτός;

³ Η πείρα των δούλων του Ιεχωβά υπήρξε ακριβώς σαν κι αυτό. Βλέποντας ορισμένα πράγματα από κάποια απόσταση σχετικά με το χρόνο και με λίγο μόνο φως πάνω στο θέμα, συχνά είχαμε ατελή, και ακόμη ανακριβή άποψη των πραγμάτων. Σ’ αυτές τις καταστάσεις πιθανόν να είχαμε επηρεαστεί από απόψεις που διατηρούσαμε προηγουμένως. Αλλά καθώς το φως γίνεται λαμπρότερο και πλησιάζουμε πολύ πιο κοντά στα γεγονότα, τότε η κατανόησή μας για την εξέλιξη των σκοπών του Θεού γίνεται σαφέστερη. Μας διανοίγονται οι προφητείες καθώς το άγιο πνεύμα του Θεού χύνει φως πάνω σ’ αυτές, και καθώς εκπληρώνονται στα παγκόσμια γεγονότα ή στις πείρες του λαού του Θεού. Δεν ήταν αυτός ακριβώς ο τρόπος με τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός πολιτεύτηκε με τους δούλους του από τους πρώτους χρόνους; Πραγματικά, αυτός ήταν ο τρόπος.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

4, 5. Πώς αποκάλυψε προοδευτικά ο Θεός το σκοπό του στον Αβραάμ;

⁴ Συλλογισθείτε τον Αβραάμ, τον άνδρα πίστεως που ο Θεός τον αποκάλεσε φίλο του. (Ησ. 41:8· Ιακ. 2:23) Παρά τη στενή σχέση του με τον Ιεχωβά Θεό, στην αρχή δεν είχε πλήρη κατανόηση για τους σκοπούς του Θεού. Αυτό μπορούμε να το δούμε από αρκετές εξελίξεις στη ζωή του Αβραάμ—η κατανόησή του βελτιωνόταν προοδευτικά. Ο Θεός τον κάλεσε να αφήσει την πατρίδα του, λέγοντάς του ότι απ’ αυτόν θα δημιουργούσε ένα μεγάλο έθνος και ότι μέσω αυτού θα ευλογούνταν όλες οι φυλές της γης. Αλλά ο Αβραάμ δεν γνώριζε όλες τις λεπτομέρειες· διαβάζουμε ότι υπήκουσε «μη εξεύρων που υπάγει.» (Εβρ. 11:8) Κατόπιν, μολονότι ο Θεός του υποσχέθηκε ότι στο σπέρμα του θα δινόταν η γη, ο Αβραάμ δεν γνώριζε πώς θα συνέβαινε αυτό. Μάλιστα εξέφρασε ανησυχία μήπως ο δούλος του Ελιέζερ θα κληρονομούσε το σπίτι του. Τότε ο Ιεχωβά ξεκαθάρισε τα ζητήματα, λέγοντας στον Αβραάμ: « Εκείνος όστις θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, αυτός θέλει σε κληρονομήσει.» (Γέν. 12:1-3, 7· 15:2-4) Επειδή η γυναίκα του Αβραάμ, η Σάρρα ήταν στείρα, του ζήτησε να έχει σχέσεις με τη δούλη της, την Αγαρ, από την οποία απέκτησε τον Ισμαήλ. Αργότερα ο Θεός εξήγησε στον Αβραάμ ότι ο κληρονόμος της υποσχέσεως θα ερχόταν μέσω της Σάρρας.—Γέν. 17:15-17.

⁵ Έτσι μπορούμε να δούμε ότι, μολονότι κάθε τι που ο Ιεχωβά αποκάλυψε άμεσα στον Αβραάμ ήταν αληθινό, εν τούτοις ο Αβραάμ δεν κατανόησε ακριβώς πώς ο Θεός θα επεξεργαζόταν το σκοπό του. Εν τούτοις, εξακολούθησε να πιστεύει και να περιμένει τον Ιεχωβά, δεχόμενος περαιτέρω διαφώτιση καθώς ο καιρός περνούσε. Το ίδιο, κι όταν ο Ιεχωβά τον διέταξε να προσφέρει το γιο του Ισαάκ σαν θυσία στο όρος Μοριά, ο Αβραάμ δεν γνώριζε ακριβώς πώς θα εξελισσόταν το ζήτημα. Αλλά είχε πίστη ότι ο Θεός θα ήγειρε σπέρμα μέσω του Ισαάκ έστω κι αν ο Θεός έπρεπε να αναστήσει τον Ισαάκ από τους νεκρούς.—Εβρ. 11:17-19.

Ο ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

6, 7. (α) Ποια λόγια του Δανιήλ δείχνουν ότι ο Θεός αποκαλύπτει τα ζητήματα μόνο στον ορισμένο του καιρό; (β) Ποια επιβεβαίωση δίνει σύμφωνα μ’ αυτή τη γραμμή ο απόστολος Πέτρος;

⁶ Ανάμεσα στους πολλούς προφήτες που ο Ιεχωβά ευνόησε με άμεσες αποκαλύψεις ήταν ο Δανιήλ, ο ‘ανήρ ο σφόδρα αγαπητός’ στον Θεό. (Δαν. 10:11, 19) Ο Ιεχωβά του έδωσε πολλές συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά και με το δικό του καιρό και με τους μελλοντικούς καιρούς· εν τούτοις ο Δανιήλ δεν κατανόησε όλα όσα περιλαμβάνονταν. Σχετικά με μερικές από τις οράσεις που είδε, είπε: «Και ήκουσα, αλλά δεν ενόησα.» Όταν παρακάλεσε για περισσότερες πληροφορίες του είπε: «Ύπαγε Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού.» (Δαν. 12:8, 9) Παρόμοια, ο Ιεχωβά Θεός εξακολούθησε να αποκαλύπτει πολλές αλήθειες στους δούλους του τους προφήτες. Εν τούτοις υπήρχαν πολλά πράγματα που αυτοί δεν μπόρεσαν να καταλάβουν.

⁷ Αυτός είναι ο λόγος που ο απόστολος Πέτρος έγραφε: «Περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται οι προφητεύσαντες περί της χάριτος ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς, ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς.» Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι άγγελοι δεν είχαν πλήρη και τέλεια κατανόηση για τα πώς θα εκτυλίσσονταν οι σκοποί του Θεού.—1 Πέτρ. 1:10-12.

 8. Πώς ένα ερώτημα του Ιωάννη του Βαπτιστή δείχνει ότι η κατανόησή του ήταν ατελής;

⁸ Ο τελευταίος απ’ αυτούς τους προφήτες ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να ετοιμάσει την οδό μπροστά από τον Χριστό, τον Ιησού. (Λουκ. 1:16, 17· 76-79) Ο Ιωάννης ευνοήθηκε έξοχα με το να πάρει από τον Θεό το σημάδι που θα έδινε την ταυτότητα του Μεσσία, και με το να τον παρουσιάσει στον Ισραήλ. (Ιωάν. 1:26-36). Παρ’ όλα αυτά, ο Ιωάννης δεν κατανοούσε καθαρά όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την πρώτη έλευση του Ιησού. Αυτό μπορούμε να το δούμε από το γεγονός ότι ενώ ο Ιωάννης βρισκόταν στη φυλακή έστειλε τους μαθητές του στον Ιησού με το ερώτημα: «Συ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν;» Το ερώτημα του Ιωάννη δεν ήταν έκφραση ελλείψεως πίστεως αλλά επιθυμία για περισσότερες συγκεκριμένες επιβεβαιώσεις. Η απάντηση του Ιησού, που έστρεφε την προσοχή στα έργα του, χωρίς αμφιβολία παρηγόρησε τον Ιωάννη.—Ματθ. 11:2-6.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΟΥ

 9. Τι δείχνει ότι ο Ιησούς δεν είχε πλήρη κατανόηση των σκοπών του Πατέρα του;

⁹ Ο Θεός αποκαλύπτει το θέλημά του στους δούλους του μόνο στον κατάλληλο καιρό, και αυτό ίσχυε ακόμη και για τον Ιησού Χριστό. Χωρίς αμφιβολία ο Ιησούς πήρε άμεση πληροφορία ενώ ήταν με τον πατέρα του στους ουρανούς. Εν τούτοις ο ίδιος δεν γνώριζε πότε θα ερχόταν το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ομολόγησε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, [ουδέ ο Υιός, ΜΝΚ] ειμή ο Πατήρ μου μόνος.»—Ματθ. 24:36.

10, 11. (α) Ποιο εσφαλμένο συμπέρασμα έβγαλαν οι μαθητές του Ιησού σχετικά με τη Βασιλεία; (β) Γιατί ο Ιησούς περιόρισε αυτά που είπε στους αποστόλους του για το μέλλον, καθώς και για άλλα ζητήματα;

¹⁰ Ο ίδιος ο Ιησούς ενήργησε σύμφωνα με την αρχή που αναφέρεται στις Παροιμίες 4:18 στις σχέσεις με τους μαθητές του. Τους είπε πολλά για τη Βασιλεία: ότι θ’ αναχωρούσε και ότι θα ξαναγύριζε ύστερα από πολύ καιρό και θα τους έπαιρνε μαζί του στον ουρανό. Παρόλ’ αυτά, όμως, οι απόστολοί του διακρατούσαν την ιδέα ότι η Μεσσιανική Βασιλεία θα ήταν η αποκαταστημένη βασιλεία του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο λόγος που ρώτησαν τον αναστημένο Ιησού: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» Ο Ιησούς τους είπε ότι υπήρχαν μερικά πράγματα που δεν μπορούσαν ακόμη να καταλάβουν, λέγοντας: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία.»—Πράξ. 1:6, 7.

¹¹ Το ότι υπάρχει κατάλληλος καιρός για ν’ αποκτήσουμε κατανόηση ορισμένων χαρακτηριστικών των σκοπών του Θεού είναι φανερό από τα λόγια του Ιησού στους αποστόλους του: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.» (Ιωάν. 16:12) Αυτό δείχνει ότι ο Θεός δίνει στους δούλους του κατανόηση του θελήματός του σύμφωνα με την ικανότητά τους να συλλάβουν και να χρησιμοποιήσουν αυτή την κατανόηση. Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι το πνεύμα του Θεού θα τους οδηγούσε εις πάσαν την αλήθειαν». (Ιωάν. 16:13) Αλλά εννοούσε ο Ιησούς ότι από την ημέρα που θα λάβαιναν το άγιο πνεύμα θα διέκριναν πάσαν την αλήθεια, χωρίς να χρειάζεται ν’ αποκτήσουν περαιτέρω κατανόηση αργότερα; Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό δεν θα γινόταν έτσι.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΑ

12, 13. (α) Ποια σαφέστερη εκτίμηση έλαβαν οι ακόλουθοι του Ιησού στην Πεντηκοστή, και ποιο αποτέλεσμα είχε αυτό επάνω τους; (β) Μολονότι ο Ιησούς τους είχε δώσει εντολή να κάνουν μαθητές απ’ όλα τα έθνη, πότε για πρώτη φορά άρχισαν να το κάνουν αυτό, και γιατί πρώτα τότε;

¹² Την ημέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ. οι μαθητές έλαβαν πραγματικά το άγιο πνεύμα και μαζί μ’ αυτό μια πολύ σαφέστερη εκτίμηση της αλήθειας σχετικά με την ανάσταση του Ιησού, την ανάληψή του στον ουρανό και τη σημασία της βασιλείας του Θεού. Η γνώση αυτή τους γέμισε με ζήλο για να πουν και σ’ άλλους τα «αγαθά νέα». Αλλά μολονότι ο Ιησούς είχε πει ότι έπρεπε να μαθητεύσουν ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη, στην αρχή αυτοί περιόρισαν το κήρυγμά τους στους Ιουδαίους, στους μη Ιουδαίους προσήλυτους και κατόπιν, με τον καιρό, στους Σαμαρείτες. Δεν καταλάβαιναν ότι έπρεπε να πάνε στους απερίτμητους Εθνικούς. (Ματθ. 28:19, 20) Χωρίς αμφιβολία ο Ιεχωβά καθυστερούσε αυτή τη διαφώτιση, γιατί η προφητεία του Δανιήλ είχε δηλώσει ότι ο Μεσσίας θα τηρούσε σε ισχύ τη διαθήκη με τους Ιουδαίους για το υπόλοιπο της 70ης εβδομάδας.—Δαν. 9:24-27.

¹³ Όταν εκείνη η «εβδομάδα» τελείωσε το 36 μ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός ενήργησε θετικά με το ν’ αφήσει ελεύθερα τα «αγαθά νέα» στους ανθρώπους των εθνών. Ο Πέτρος χρειάστηκε πραγματικά βοήθεια για να προσαρμόσει τη σκέψη του πριν μπει στο σπίτι ενός απερίτμητου Εθνικού που ο νόμος τον θεωρούσε ακάθαρτο. Χρειάστηκε να νουθετηθεί ενώ βρισκόταν σε έκσταση: «Όσα ο Θεός εκαθάρισε, συ μη λέγε βέβηλα.» Έτσι ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι έπρεπε ν’ αλλάξουν την άποψή τους πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Ο Πέτρος το έκανε αυτό και χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό να κηρύξει στους Εθνικούς ότι η οδός στην ουράνια Βασιλεία του Θεού ήταν ανοιχτή.—Πράξ. 10:9-43.

14. Ποιο φως έλαβαν οι πρώτοι Χριστιανοί χρόνια αργότερα σχετικά με τις απαιτήσεις του Μωσαϊκού νόμου;

¹⁴ Κι όμως, 13 χρόνια αργότερα, η περιτομή ήταν ακόμη ένα ζήτημα λογομαχίας ανάμεσα σε μερικούς Χριστιανούς. Χρειάσθηκε να πάει ο Παύλος και άλλοι μαθητές στην Ιερουσαλήμ για να αναφέρουν το ζήτημα αυτό στους αποστόλους και στους άλλους πρεσβυτέρους, που τον καιρό εκείνο αποτελούσαν το κυβερνών σώμα για τις Χριστιανικές εκκλησίες. Το σώμα αυτό άκουσε όσα είχε να πει ο Πέτρος για τη μεταστροφή του Κορνηλίου, και τις αποδείξεις του Παύλου για τα δυνατά έργα που είχε εκτελέσει ο Θεός κατά τη διακονία του Παύλου στους Εθνικούς. Κατόπιν μελέτησαν αυτά που είχε να πει ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού για το ζήτημα. Με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος έφτασαν στο σωστό συμπέρασμα, δηλαδή, ότι ενώ απαιτούνταν ορισμένοι κανόνες διαγωγής, δεν ήταν αναγκαίο για τους Εθνικούς να περιτέμνονται και να τηρούν το Μωσαϊκό νόμο για να γίνουν Χριστιανοί.—Πράξ. 15:1-16:5.

15, 16. (α) Ποια λόγια του Παύλου δείχνουν ότι αναγνώριζε πώς η αποκάλυψη της αλήθειας ήταν προοδευτική; (β) Ποια παρόμοια μαρτυρία έδωσε ο απόστολος Πέτρος;

¹⁵ Γύρω στα έξι χρόνια μετά απ’ αυτή τη συνάθροιση ο Παύλος έγραψε την πρώτη του επιστολή στους Κορινθίους, στην οποία δήλωνε τα εξής σχετικά με τους γεννημένους από το πνεύμα Χριστιανούς του καιρού του: «Διότι κατά μέρος γινώσκομεν, και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος, θέλει καταργηθή. Διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.» Έτσι ακόμη και τον καιρό εκείνο οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί περιλαμβανομένου και του ίδιου του αποστόλου Παύλου, δεν είχαν οδηγηθεί από το πνεύμα σε πλήρη γνώση όλης της αλήθειας. Η γνώση τους ήταν ακόμη μερική, στο βαθμό που ο Θεός τους είχε δώσει κατανόηση ως τον καιρό εκείνο. Ήταν όμως αρκετή για τις ανάγκες που είχαν τότε.—1 Κορ. 13:9,10,12

¹⁶ Κάπου 9 χρόνια αφού είχε γράψει ο Παύλος τα προηγούμενα, ή γύρω στο έτος 64 μ.Χ., τι έγραψε ο Πέτρος στους συγχριστιανούς του; Αφού εξέτασε την πείρα της μεταμορφώσεως που επιβεβαίωνε ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, προχώρησε και είπε: «Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.» (2 Πέτρ. 1:16-21) Έτσι οι Χριστιανοί χρειάζονταν ακόμη να ερευνούν τις Γραφές, δίνοντας πολλή προσοχή στον προφητικό λόγο, που θα ήταν σαν λυχνάρι που έφεγγε σε σκοτεινό τόπο. Αυτό πρέπει να συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι κι αυτό τον καιρό που οι χρισμένοι Χριστιανοί θα έπαιρναν την αμοιβή τους κατά την ένδοξη αποκάλυψη του Ιησού Χριστού.

17. (α) Ποιες νέες αλήθειες έγιναν γνωστές στους Χριστιανούς όταν δόθηκε το βιβλίο της Αποκαλύψεως; (β) Πότε επρόκειτο να λάμψει περισσότερο φως πάνω σ’ αυτό το βιβλίο;

¹⁷ Κάπου 32 χρόνια αφού έγραψε ο Πέτρος τη δεύτερη επιστολή του, ή 63 περίπου χρόνια μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., ο απόστολος Ιωάννης έλαβε και κατέγραψε τις σειρές των οράσεων που αποτελούν το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Σ’ αυτές τις οράσεις αποκαλύφτηκε για πρώτη φορά στους γεννημένους από το πνεύμα Χριστιανούς ένας αριθμός αληθειών σχετικά με τους σκοπούς του Θεού. Για παράδειγμα, έμαθαν απ’ αυτές ότι 144.000 άνδρες και γυναίκες θα λυτρώνονταν από όλα τα έθνη για να είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στον ουρανό και θα κυβερνούσαν σαν βασιλείς, ιερείς και κριτές στη Μεσσιανική βασιλεία που θα ήταν διάρκειας 1.000 ετών. (Αποκ. κεφ. 7, 14, και 20) Εν τούτοις ακόμη και οι Χριστιανοί εκείνων των πρώτων χρόνων δεν είχαν πλήρη γνώση. Οι σπουδαστές του Λόγου του Θεού σήμερα μπορούν να δουν ότι οι οράσεις της Αποκαλύψεως, μολονότι μπορεί να ήταν διδακτικές και ενθαρρυντικές για τους Χριστιανούς των ημερών του Ιωάννη, έχουν ιδιαίτερη αξία για κείνους που ζουν στην «Κυριακήν ημέραν, [ημέραν του Κυρίου, ΜΝΚ]» όπου βρισκόμαστε τώρα. (Αποκ. 1:10) Έτσι η Αποκάλυψη 5:1-14 περιγράφει συμβολικά ένα βιβλίο, με σφραγίδες που έπρεπε να λυθούν για να μπορεί να ανοιχθεί το βιβλίο. Αυτό δείχνει ότι στον καιρό της εκπληρώσεως των προφητειών της Αποκαλύψεως θα πρέπει να υπάρχει βαθμιαία αποκάλυψη γνώσεως και κατανοήσεως καθώς θα ξεσφραγιζόταν με τη σειρά της κάθε σφραγίδα.

18. Πώς, λοιπόν, αποκάλυψε αλήθειες ο Ιεχωβά Θεός στους δούλους του στους αρχαίους καιρούς και στη διάρκεια του πρώτου αιώνα;

¹⁸ Έτσι μπορούμε να δούμε ότι τόσο οι πιστοί δούλοι τον Ιεχωβά στους προχριστιανικούς χρόνους όσο και η εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών του πρώτου αιώνα μ.Χ., όλοι χωρίς εξαίρεση είχαν ατελή γνώση και κατανόηση. Έπρεπε να εξακολουθούν να προοδεύουν, να διορθώνουν την κατανόησή τους καθώς μαρτυρούσαν και εδοκίμαζαν τη βαθμιαία επεξεργασία των σκοπών του Ιεχωβά. Γι’ αυτούς, η οδός των δικαίων υπήρξε πραγματικά σαν ‘λαμπρόν φως φέγγον επί μάλλον και μάλλον’. (Παρ. 4:18) Καθώς το φως δυνάμωνε, ηύξαναν σε γνώση, διακρίνοντας πληρέστερα τις μεγαλειώδεις αλήθειες που ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να τους αποκαλύπτει.

19. τι είπε ο Θεός στον προφήτη Δανιήλ σχετικά με τη γνώση και κατανόηση στον «έσχατο καιρόν»;

¹⁹ Αλλά τι θα πούμε για τους δούλους του Ιεχωβά στον έσχατο καιρό; Ένας άγγελος είχε πει στο Δανιήλ: «Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους, και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει [στον λόγο Θεού], και [σαν αποτέλεσμα] η γνώσις θέλει πληθυνθή.» (Δαν. 12:4) Στο εδάφιο 10, αναφέρονται περαιτέρω τα εξής σχετικά με τους δούλους του Θεού: «Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή· και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί· και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ’ οι συνετοί θέλουσι νοήσει.» Θα ερχόταν όλη αυτή η διαφώτιση μονομιάς; Για να αναγνωριστούν σαν ‘συνετοί’ θα χρειαζόταν να έχουν οι δούλοι του Θεού πλήρη, λεπτομερειακή γνώση και κατανόηση, ώστε να μη χρειάζονται, με τον καιρό, να κάνουν αναπροσαρμογές ή αλλαγές στις απόψεις τους για ορισμένες διδασκαλίες ή άλλα ζητήματα; Αυτά τα ερωτήματα και άλλα θα εξετασθούν στα επόμενα άρθρα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 20]

Η πολιτεία του Ιεχωβά με τους δούλους του στους περασμένους χρόνους δείχνει ότι η κατανόηση των σκοπών του συχνά έρχεται βαθμιαία.

Ο Αβραάμ δεν ήξερε πώς ακριβώς θα αναπτυσσόταν η υπόσχεση του Θεού σχετικά με το «σπέρμα».

Ο Δανιήλ δεν κατανόησε την τελική εκπλήρωση των προφητειών του.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που εισήγαγε τον Μεσσία, αργότερα ζήτησε να διαφωτιστεί αν επρόκειτο να έρθει και κάποιος άλλος.

Ο ίδιος ο Ιησούς δεν γνώριζε την ημέρα και την ώρα της «μεγάλης θλίψεως».

Οι απόστολοι έπρεπε να μάθουν προοδευτικά ότι η βασιλεία είναι ουράνια και ότι και οι Εθνικοί, επίσης, μπορούν να την κληρονομήσουν.

Μόνο όταν πήραν το βιβλίο της Αποκαλύψεως έμαθαν οι πρώτοι Χριστιανοί ότι η βασιλεία του Χριστού θα είχε διάρκεια 1.000 ετών και ότι θα είχε 144.000 συγκληρονόμους.

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Σ’ ένα πρωινό περίπατο τα ξημερώματα τα πράγματα γίνονται πιο καθαρά καθώς πλησιάζει κανείς περισσότερο και καθώς βαθμιαία το σκοτάδι δίνει τόπο στο φως.