Εξάσκησις Μακροθυμίας

«Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον».​—Ιάκ. 5:7.

 1. Ποιος είναι ο Θεός της μακροθυμίας, και πώς το έδειξε αυτό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο μεγάλος Θεός της μακροθυμίας. Η μακροθυμία αυτή βασίζεται στη μεγάλη του αγάπη και έλεος. Έχει καταδείξει την παρ’ αξίαν αγαθότητα και μακροθυμία του σε πολλές περιστάσεις. Την έδειξε δίνοντας προειδοποίησι στους ανθρώπους των ημερών του Νώε που εγέμιζαν τη γη με βία, ειδοποιώντας τον Φαραώ μέσω του Μωυσέως και αποστέλλοντας μια σειρά πληγών προτού επιφέρη θάνατο στα πρωτότοκα της Αιγύπτου, αποστέλλοντας αγγελικούς αγγελιαφόρους στον λαό των Σοδόμων και Γομόρρων, προφήτας στον Ισραήλ, και τελικά αποστέλλοντας τον Υιό του. Η μακροθυμία του Ιεχωβά κατεδείχθη πολλές φορές μέσα στη σύντομη ιστορία του ανθρώπου. Κατ’ επανάληψιν οι άνθρωποι απεμακρύνθησαν από την οδό της δικαιοσύνης, αλλ’ ο Ιεχωβά υπομονητικά έδωσε διόρθωσι και προειδοποίησι και έτσι εξεδήλωσε την παρ’ αξίαν αγαθότητά του, αγάπη και έλεος προς τους ανθρώπους δια μέσου των αιώνων.​—1 Πέτρ. 3:20.

 2. Πώς εξεικονίσθη η μακροθυμία του Ιεχωβά από τον Ιησούν;

² Ο Ιησούς το εξεικόνισε καλά αυτό με την εξής αφήγησί του: «Ήτο άνθρωπός τις οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα, και περιέβαλεν εις αυτόν φραγμόν, και έσκαψεν εν αυτώ ληνόν, και οικοδόμησε πύργον· και εμίσθωσεν αυτόν εις γεωργούς, και απεδήμησεν. Ότε δε επλησίασεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς, δια να λάβωσι τους καρπούς αυτού. Και πιάσαντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού, άλλον μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν. Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλειοτέρους των πρώτων και έκαμαν εις αυτούς ωσαύτως. Ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού, λέγων, Θέλουσιν εντραπή τον υιόν μου. Αλλ’ οι γεωργοί ιδόντες τον υιόν, είπον προς αλλήλους, Ούτος είναι ο κληρονόμος· έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν, και ας κατακρατήσωμεν την κληρονομίαν αυτού. Και πιάσαντες αυτόν, εξέβαλον έξω του αμπελώνος, και εφόνευσαν.»​—Ματθ. 21:33-39.

 3. Τι ανέγραφε ο Ιερεμίας για τη μακροθυμία του Θεού προς τον Ισραήλ;

³ Με όμοιο τρόπο ο Ιεχωβά ως ο ιδιοκτήτης του αμπελώνος έδειξε μακροθυμία σε πολλές περιστάσεις. Αλλά, καθώς είπε ο Ιερεμίας για τον Ισραήλ, «δεν ήκουσαν, ουδέ έκλιναν το ωτίον αυτών, αλλά περιεπάτησαν εν ταις βουλαίς, εν ταις ορέξεσι της πονηράς αυτών καρδίας, και υπήγον εις τα οπίσω, και ουχί εις τα εμπρός. Αφ’ ης ημέρας εξήλθον οι πατέρες σας εκ γης Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης, εξαπέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους μου τους προφήτας, καθ’ ημέραν εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων.» Και όμως ο Ιεχωβά εξακολούθησε να τους δίνη προειδοποίησι, λέγοντας: «Δια τούτο θέλεις λαλήσει προς αυτούς πάντας τούτους τους λόγους, και δεν θέλουσι σε ακούσει και θέλεις φωνάξει προς αυτούς, και δεν θέλουσι σοι αποκριθή. Θέλεις όμως ειπεί προς αυτούς, Τούτο είναι το έθνος, το οποίον δεν ακούει την φωνήν Ιεχωβά του Θεού αυτού, ουδέ δέχεται παιδείαν.» Ακόμη και τότε ο Ιεχωβά έδειξε μακροθυμία αποστέλλοντας τον Υιό του, ο οποίος εφονεύθη όπως είχε προείπει στην παραβολή.​—Ιερεμ. 7:24-28, ΜΝΚ.

Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΩΡΙΣΜΕΝΗ

 4. Είναι ατελείωτη η μακροθυμία του Θεού; Πώς το γνωρίζομε;

⁴ Εν τούτοις, η μακροθυμία του Ιεχωβά δεν συνεχίζεται για πάντα. Αυτό το έδειξε ο Ιησούς εν σχέσει με αυτή την παραβολή· ερώτησε: «Όλοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους;» Οι Ιουδαίοι είπαν σ’ αυτόν: «Κακούς κακώς θέλει απολέσει αυτούς· και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών.» (Ματθ. 21:40, 41) Μολονότι ο Ιεχωβά έδειξε όμοια μακροθυμία στον παρόντα πονηρό κόσμο, ο λόγος του δείχνει ότι σύντομα θα επιφέρη σ’ αυτόν την ανταπόδοσι που του οφείλεται επειδή τον εγκατέλειψε. Ο Θεός δεν εδίστασε σε μια προηγούμενη περίστασι να τιμωρήση ακόμη και αγγέλους που αμάρτησαν στις ημέρες τις πριν από τον Κατακλυσμό, φυλάττοντάς τους για κρίσι και καταστροφή. Δεν συνεκρατήθη από το να επιφέρη τη δέουσα τιμωρία σε ολόκληρο τον ασεβή κόσμο του καιρού του Νώε μ’ ένα παγγήινο κατακλυσμό. Και εκαθάρισε τις ασεβείς πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων με καταναλίσκουσα φωτιά. Ωδήγησε το έθνος Ισραήλ σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα και αργότερα επέτρεψε να κατεδαφισθή η Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στρατιώτας επειδή η μακροθυμία του έφθασε το όριο του προσδιωρισμένου του καιρού.

 5. Αξίζει το παρόν σύστημα τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

⁵ Υπάρχει επαρκής αιτία για να πιστεύωμε ότι η μακροθυμία του Ιεχωβά προς αυτόν τον παρόντα κόσμο τερματίζεται· διότι, καθώς προείπε ο Παύλος υπό έμπνευσιν, οι άνθρωποι έγιναν «φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» (2 Τιμ. 3:2-5) Ασφαλώς ο Ιεχωβά έχει κάθε λόγο για να μην είναι μακρόθυμος με ανθρώπους σαν αυτούς και να αναλάβη ενέργεια εναντίον του παρόντος συστήματος του κόσμου με τα διαμαχόμενα έθνη του και τα διηρημένα διεθνή συγκροτήματα δυνάμεως, και με τις φυλετικές και θρησκευτικές του εχθρότητες.

 6. Για ποιους λόγους ο Ιεχωβά ηνέχθη την πονηρία επί τόσον καιρό;

⁶ Ο Ιεχωβά έχει δείξει τέτοια μακροθυμία, ώστε πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στην ύπαρξί του. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά έχει μια αιτία για τη μακροθυμία του, όπως ακριβώς είπε στον Φαραώ μέσω του αντιπροσώπου του Μωυσέως: «Δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.» Παραχωρεί τώρα καιρό για να δοθή μια προειδοποίησις προτού έλθη το τέλος σ’ αυτό το παρόν σύστημα, καιρό στον οποίον μπορεί να γίνη γνωστό το όνομά του Ιεχωβά, να συναχθούν άνθρωποι πίστεως και να κηρυχθούν τα αγαθά νέα όσον αφορά τη βασιλεία του.​—Έξοδ. 9:16.

 7. Ποιο έργο θα επιτελέση ο Θεός παρά τους χλευαστάς;

⁷ Ακόμη και τώρα ο Ιεχωβά προχωρεί με το έργον του διαχωρισμού των ανθρώπων, κοσκινίζοντας και θέτοντας κατά μέρος εκείνους που, σαν άχυρο, είναι κατάλληλοι μόνο για καταστροφή και προετοιμάζοντας για διαφύλαξι εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και αλήθεια και που εμμένουν στις αρχές της ευσεβείας. (Ματθ. 3:12) Μεταξύ εκείνων που αντιμετωπίζουν καταστροφή είναι και όσοι διαρκώς αμφισβητούν την ύπαρξι του Θεού. Αυτοί λέγουν, Αν υπάρχη Θεός, γιατί δεν κάνει κάτι για τις συνθήκες που επικρατούν στη γη; Αυτοί είναι όμοιοι με τους χλευαστάς που ο Πέτρος προείπε ότι θα ήρχοντο με εμπαιγμό, λέγοντας: «Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» Εν τούτοις, το τέλος αυτού του συστήματος θα έλθη πάρα πολύ γρήγορα γι’ αυτούς τους χλευαστάς. Επί 120 χρόνια ο Θεός ανεχαίτισε την οργή του για την πονηρία στις προκατακλυσμιαίες ημέρες και έπειτα επέφερε τον κατακλυσμό στο ασεβές εκείνο σύστημα. Η μακροθυμία του Θεού προς τον πονηρό εκείνο κόσμο ετερματίσθη. Με τον ίδιο τρόπο, σχολιάζει ο Πέτρος, οι «σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.»​—2 Πέτρ. 3:3-7.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ

 8. (α) Γιατί δεν μπορεί να λεχθή ότι ο Ιεχωβά βραδύνει; (β) Ποια διάθεσι εξεδήλωσε ο Νώε;

⁸ Οι άνθρωποι με τη σύντομη διάρκεια της ζωής των, εβδομήντα περίπου ετών, γίνονται ενίοτε ανυπόμονοι με την εκπλήρωσι των σκοπών του Ιεχωβά. Θέλουν να δουν άμεση ενέργεια. Αλλ’ αν ιδούμε το ζήτημα από την άχρονη άποψι του Παντοδυνάμου Θεού, μόνο μια βραχεία περίοδος από έξη χιλιετείς ημέρες, ολιγώτερο από μια εβδομάδα, παρήλθε από τη δημιουργία του ανθρωπίνου γένους. Ο Πέτρος εξηγεί: «Έν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά τω Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:8, 9, ΜΝΚ) Ο Νώε επίσης το κατενόησε αυτό στις πρακατακλυσμιαίες ημέρες όταν η πονηρία ήκμαζε τόσο στη γη. Είχε ασφαλώς κάθε είδους εναντίωσι από τους χλευαστάς της εποχής του καθώς άρχισε να κατασκευάζη την κιβωτό, αλλά ο Νώε είχε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Δεν ήταν ένας που θα έλεγε, ‘Ιδού, Κύριε, κι ένα άλλο ακόμη έτος και τίποτε δεν συνέβη· αν δεν φέρης το τέλος στο 1641 από κτίσεως κόσμου, παραιτούμαι.’ Όχι, αλλά εξακολούθησε υπομονητικά με πίστι ώσπου ήλθε ο Κατακλυσμός μια δεκαετία αργότερα.

9, 10. Ποια είναι η σοφή πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τώρα;

⁹ Το Γραφικό υπόμνημα δείχνει ότι ζούμε τώρα στον καιρό του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων, οπότε οι θαυμαστοί σκοποί του Ιεχωβά θα εκπληρωθούν τελικά μέσω της βασιλείας του και παραδεισιακές συνθήκες θ’ αποκατασταθούν επάνω στη γη για κείνους που έχουν πίστι. Καθώς έγραψε ο ψαλμωδός Δαβίδ υπό έμπνευσιν Θεού: «Μη αγανάκτει δια τους πονηρευομένους, μηδέ ζήλευε τους εργάτας της ανομίας. Διότι ως χόρτος ταχέως θέλουσι κοπή, και ως χλωρά βοτάνη θέλουσι καταμαρανθή. Έλπιζε επί τον Ιεχωβά, και πράττε το αγαθόν· κατοίκει την γην,και νέμου την αλήθειαν και ευφραίνου εν τω Ιεχωβά, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου.»​—Ψαλμ. 37:1-4, ΜΝΚ.

¹⁰ Εν όψει τούτου, ποια πορεία ενεργείας πρέπει να λάβουν οι άνθρωποι που ζουν τώρα για ν’ αξίζουν την εύνοια και την προστασία του Ιεχωβά, τέτοια που έδειξε στον Νώε, στον Λωτ και σ’ εκείνους που επέζησαν από την Ιερουσαλήμ; (2 Πέτρ. 2:5-9) Ένας συνετός άνθρωπος θα μιμηθή τον Ιεχωβά καταδεικνύοντας μακροθυμία ο ίδιος, ειδικά διαθέτοντας χρόνον και προσπάθεια για να βυθομετρήση τα πλούτη του λόγου του Θεού, πράγμα που θα σημαίνη ζωή γι’ αυτόν. Αν, λοιπόν, είσθε το είδος του ατόμου που έχει τάσι να είναι βιαστικό και ανυπόμονο, σταματήστε και εξετάστε το θαυμαστό παράδειγμα της μακροθυμίας που ο Παντοδύναμος Θεός έχει δείξει σ’ εμάς. Αν είσθε υπερβολικά γρήγορος στο να μιλάτε και να ενεργήτε, τότε αγωνισθήτε για να καλλιεργήσετε την ιδιότητα της μακροθυμίας. Είναι μια αρετή ή θεοειδής ιδιότης που ένας Χριστιανός χρειάζεται να έχη, ιδιαίτερα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους. Όπως ακριβώς ο Ιεχωβά έδειξε μακροθυμία σ’ εμάς, μπορούμε κι εμείς να δείξωμε σε άλλους στην οικιακή μας ζωή και με φίλους, στο έργο ή μεταξύ ξένων.​—Ματθ. 18:23-35.

11. Γιατί η μακροθυμία είναι σημείο σοφίας;

¹¹ Η μακροθυμία θεωρείται από πολλούς ως σημείο αδυναμίας. Σ’ αυτόν τον αιώνα που όλοι είναι βιαστικοί, οι άνθρωποι συχνά γίνονται ανυπόμονοι με τους άλλους. Αλλά ο λόγος του Θεού μας συμβουλεύει: «Καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.» Ένας συνετός άνθρωπος θα είναι ταχύς στο να μάθη για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του και να οδηγηθή αυτός και η οικογένειά του στην οδό που θ’ αξίζη την εύνοια και την προστασία του Θεού αντί να είναι ταχύς στο να δυσαρεστηθή.​—Εκκλησ. 7:8, 9.

ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

12. (α) Ποιο μεγάλο έργο χρειάζεται να γίνη; (β) Ποια προετοιμασία είναι αναγκαία;

¹² Η μακροθυμία του Ιεχωβά δεν πρέπει να συγχέεται με τη βραδύτητα. Όπως αυτός ανέλαβε ενέργεια για να καθαρίση τη γη στις ημέρες του Νώε, έτσι και τώρα σκοπεύει να καταστρέψη εκείνους που καταστρέφουν τη γη. Αλλά προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, ένα μεγάλο έργο πρέπει να γίνη. Όπως ο Νώε υπηρέτησε ως κήρυξ δικαιοσύνης στις προ του κατακλυσμού ημέρες, έτσι ο Ιησούς προείπε ότι τα αγαθά νέα για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Ιεχωβά θα εκηρύττοντο σε όλη την οικουμένη ως προειδοποίησις στους ανθρώπους προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τα αγαθά αυτά νέα φέρονται τώρα υπό την προσοχή των ανθρώπων όλων των εθνών, με τις δραστήριες ενωμένες διακονικές προσπάθειες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Η διακονία των μπορεί να παρομοιωθή από μερικές απόψεις με το έργο ενός γεωργού, η εικόνα δε αυτή βοηθεί στο να τονισθή η μεγάλη μακροθυμία που χρειάζεται στη διακονική υπηρεσία που ο Θεός ανέθεσε στους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα. Ένας άνθρωπος που δεν εκαλλιέργησε ποτέ δεν θα ωνειρεύετο να πάη και ν’ αγοράση γη και ν’ αρχίση να την καλλιεργή χωρίς να μάθη κάτι για τις μεθόδους καλλιεργείας και να λάβη πρώτα οδηγίες. Με όμοιο τρόπο μια περίοδος μελέτης, εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως και εκγυμνάσεως είναι αναγκαία προτού ένα άτομο μπορέση ν’ αναλάβη τη διακονική υπηρεσία. Ο Ιησούς ανεγνώρισε αυτή την ανάγκη εκπαιδεύσεως και απέστειλε τους μαθητάς του ανά δύο για να μπορέσουν να επωφεληθούν από τη συντροφιά και τις υποβοηθητικές εισηγήσεις του ενός προς τον άλλον.

13, 14. Πώς μπορεί η διακονία να παραβληθή με το έργο ενός γεωργού, και γιατί απαιτείται μακροθυμία;

¹³ Ένας γεωργός δεν πηγαίνει μια μέρα να φυτέψη το σπόρο κι έπειτα να επανέλθη την άλλη εβδομάδα για να θερίση τη συγκομιδή. Αντιθέτως, πρέπει να προετοιμάση το έδαφος, να το λιπάνη, να το οργώση, να το βωλοκοπήση, να φυτέψη σπόρο, να καλλιεργήση και να βοτανίση το έδαφος και να απομακρύνη τα πουλιά. Έπειτα ίσως να έχη ενόχλησι από μια πληγή εντόμων και έτσι να χρειασθή να ψεκάση τη συγκομιδή. Εν τούτοις, έπειτα από όλα αυτά, αντιμετωπίζει ξηρασία, και η συγκομιδή μπορεί να εξαλειφθή. Θα παραιτηθή μήπως ο γεωργός και θα πάη στην πόλι για εργασία ή για να αναλάβη άλλη ενασχόλησι; Όχι αν είναι πραγματικός γεωργός. Αντιθέτως, τον επόμενο χρόνο θα κάμη το ίδιο πράγμα πάλι. Μπορεί να φυτέψη μια σειρά δένδρων ως μέσον προφυλάξεως από τον άνεμο και απομάκρυνσι της σκόνης. Μπορεί να σκάψη ένα βαθύ πηγάδι για να αντλή νερό και να ποτίζη τη γη. Αλλά δεν παραιτείται. Έχει υπομονή και επιμένει να εργάζεται ώσπου τελικά λαμβάνει τον καρπό των κόπων του και δρέπει μια συγκομιδή, χάρις στην ευλογία του Ιεχωβά.

¹⁴ Ένας πραγματικός Χριστιανός που θέλει ν’ ακολουθήση τα ίχνη του Ιησού, μεταδίδει τις αλήθειες που έμαθε στους άλλους. Βρίσκει ότι, πρώτ’ απ’ όλα, πρέπει να καλλιεργήση το έδαφος. Αυτό μπορεί να γίνη με το να δώση στους γείτονάς του ένα καλό παράδειγμα ως Χριστιανός. Οι άνθρωποι σημειώνουν την πορεία της διαγωγής ενός ατόμου και τον τρόπο της ομιλίας του και, αν είναι σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, τότε αυτοί θ’ ακούσουν πιο εύκολα το άγγελμα που φέρνει. Και αν ακόμη αυτό συμβαίνη, έπειτα από πολλές επισκέψεις και ομιλία σ’ αυτούς για τις Γραφές, μπορεί να μην υπάρχη πολλή ανταπόκρισις. Αλλά μη γίνεσθε ανυπόμονοι. Μη λησμονείτε ότι και τα τείχη της Ιεριχούς δεν έπεσαν, την πρώτη φορά που εκυκλώθησαν. Αντιθέτως, οι Ισραηλίται έπρεπε να κυκλώσουν τα τείχη επί έξη ημέρες και την εβδόμη ημέρα τα εκύκλωσαν επτά φορές, και τελικά τα τείχη κατέπεσαν. Δεν πρέπει να νομίζωμε ότι θα καταρρίψωμε τους ομοίους με τείχη φραγμούς των θρησκευτικών διδασκαλιών και δογματικών παραδόσεων, που έχουν οικοδομηθή δια μέσου των αιώνων, την πρώτη φορά που εξαγγέλλομε το άγγελμα της αληθείας. Αλλά εκτιμώντας τη σπουδαιότητα του αγγέλματος που φέρομε, έχομε ανάγκη να είμεθα ευγενικοί και υπομονητικοί και να δείχνωμε αγάπη. Δεν έχομε να κάμωμε με συγκομιδές όπως ένας γεωργός, αλλά με ζωές· υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη μεγαλύτερης ακόμη υπομονής.

15, 16. (α) Γιατί ένας Χριστιανός δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεται εύκολα στην υπηρεσία του; (β) Ποια καλή συμβουλή έδωσε ο Ιάκωβος;

¹⁵ Ο διάκονος, αφού επισκεφθή τους ανθρώπους καλής θελήσεως, φυτέψη το σπόρο της αληθείας εδώ κι εκεί, τον ποτίση με συμπτωματική μαρτυρία πότε-πότε ή με επανεπισκέψεις, όταν τελικά σημειώση λίγο ενδιαφέρον που εκδηλώνεται, σαν ένα φυτό που αρχίζει να ξεπετιέται από το έδαφος, τότε προσπαθεί να το βοηθήση ν’ αναπτυχθή και να γίνη ισχυρό πνευματικώς, καλλιεργώντας το νέο ενδιαφέρον με μια Γραφική μελέτη. Αλλ’ αν το φυτό εξασθενήση ή το ενδιαφέρον πεθάνη, θα πη μήπως, ‘Αυτό είναι αρκετό για μένα, δεν μπορώ να είμαι διδάσκαλος’; Όχι αν πραγματικά αφιερώθηκε στον Ιεχωβά Θεό και θέλη να τον υπηρετή με όλη του την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι. Ο αγρός είναι ο κόσμος και ο θερισμός είναι μεγάλος· υπάρχουν, λοιπόν, άφθονες ευκαιρίες για να προσπαθήσωμε πάλι και να δείξωμε μακροθυμία.

¹⁶ Ο Ιάκωβος ετόνισε αυτό το σημείο, λέγοντας: «Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον. Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε.» ( Ιάκ. 5:7, 8) Ο Ιάκωβος ανεγνώριζε ότι μετά το φύτευμα ήταν αναγκαία η πρώιμη βροχή για να κάμη το σπόρο να βλαστήση και πάλι η όψιμη βροχή είναι αναγκαία για να φέρη το φυτό σε καρποφορία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη διακονία. Τα νερά της αληθείας βοηθούν την εκτίμησι του λόγου του Θεού να βλαστήση και φυτρώση σε ζωή στην καρδιά και στη διάνοια ενός ατόμου, αλλά μόνο εξακολουθητικό πότισμα και καλλιέργεια θα βοηθήσουν το άτομο να γίνη σαν ένα φύτευμα δικαιοσύνης, έτοιμο να φέρη καρπό προς αίνον και τιμήν του Δημιουργού.

17. Τι είναι εξέχον για τον καιρό που ζούμε;

¹⁷ Ο Ιάκωβος είπε στους πρώτους Χριστιανούς να εξασκήσουν μακροθυμία ως την παρουσία του Κυρίου. Στο κατά Ματθαίον 24:3 αναφέρεται ότι οι μαθηταί ερώτησαν τον Ιησούν για το σημείο της παρουσίας του, και αυτός τους έδωσε πολλαπλή απόδειξι σ’ ένα σύνθετο σημείο με τριάντα εννέα τουλάχιστον χωριστά χαρακτηριστικά. (Βλέπε «Πάντα Δοκιμάζετε», σελίς 316.) Μέρος αυτού του σημείου, που υπήρξε σε πορεία εκπληρώσεως από το 1914, ήταν ότι τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας θα εκηρύττετο σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Αυτό εκπληρώνεται κατά γράμμα στην εποχή μας καθώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, συμμετέχουν δραστήρια στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας παγκοσμίως σε 179 χώρες και νήσους της θαλάσσης. Η απόδειξις της εκτελέσεως του σκοπού του Ιεχωβά μπορεί να γίνη αντιληπτή στην εξακολουθητική επέκτασι και αύξησι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Στο 1914, όταν άρχισε αοράτως η δευτέρα παρουσία του Χριστού, υπήρχαν μόνο ολίγες χιλιάδές διαγγελέων που ήσαν δραστήριοι στη διακονία. Στο 1938 υπήρχαν 59.000. Τώρα υπάρχουν πάνω από 916.000. Η ευλογία του Ιεχωβά υπήρξε στο έργο του φυτεύματος και του ποτίσματος, και αυτός έδωσε την αύξησι.

ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΜΕ ΔΡΑΣΙ

18. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να εξασκήσουν μακροθυμία τώρα;

¹⁸ Μολονότι δεν αποβλέπομε πια στην παρουσία του Κυρίου από την έναρξι της εκπληρώσεως του σημείου το 1914, εν τούτοις έχομε ακόμη ανάγκη να εξασκήσωμε μακροθυμία ώσπου να εκτελεσθή πλήρως το έργο του κηρύγματος και ο Ιεχωβά να ειπή αρκεί στον Αρμαγεδδώνα. Όταν ο Ιάκωβος είπε ότι πρέπει να μακροθυμήσωμε, τούτο δεν εσήμαινε ότι θα ήταν μια περίοδος αδρανείας και αναμονής, αλλ’ αντιθέτως θα ήταν περίοδος εξασκήσεως πίστεως και ελπίδος με μετάδοσι στους άλλους των αληθειών που εμάθαμε, και συγχρόνως με εμπιστοσύνη στον λόγον του Ιεχωβά και την έγκαιρη εκτέλεσι των σκοπών του. Καθώς προείπε ο ψαλμωδός, ο λαός του Ιεχωβά είναι πρόθυμος στην ημέρα της δυνάμεώς του. (Ψαλμ. 110:3) Αυτοί είναι ευτυχείς επειδή μπορούν να συμμετέχουν στην υπηρεσία του, και πολλές οικογένειες επώλησαν ακόμη και τα σπίτια των και εγκατέλειψαν την κοσμική εργασία των και μετεκόμισαν σε νέα εδάφη όπου η διακονική των δραστηριότης εξετιμήθη πολύ από τους ανθρώπους καλής θελήσεως, τους οποίους τώρα υπηρετούν.

19. Ποια καλή Γραφική συμβουλή πρέπει ν’ ακολουθήσωμε, και γιατί;

¹⁹ Οι ειλικρινείς αυτοί Χριστιανοί κατανοούν πόσο σαφή είναι η συμβουλή που εδόθη από τον Ιησούν: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον, και βλέπων εις τα οπίσω, είναι αρμόδιος δια την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκ. 9:62) Αντί, λοιπόν, να βλέπουν προς τα οπίσω στο σύστημα του παλαιού κόσμου και τα προσωρινά οφέλη ή προαγωγές που προσφέρει, βλέπουν προς τα εμπρός στις ευλογίες του νέου κόσμου και κρατούν το μάτι των στον σκοπό της Βασιλείας, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να προαγάγουν τα συμφέροντα της Βασιλείας με διακονική δραστηριότητα. Ακολουθούν τη συμβουλή: «Δια της υπομονής σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας [ή ‘τις μέλλουσες ζωές’].» (Λουκ. 21:19) Κατανοούν ότι το θαυμαστό δώρο ζωής στον νέο κόσμο είναι τόσο πολύτιμο, ώστε αξίζει να εργασθή κανείς γι’ αυτό υπομονητικά, και έτσι δεν αποθαρρύνονται. Κατανοούν ότι, αν και πολλές Γραφικές μελέτες μπορεί να χρειάζεται να διεξαχθούν προτού ένας φθάση να εκτιμήση την αλήθεια, όλο τούτο αποτελεί μέρος του έργου, του χωρισμού των προβάτων και των εριφίων, που προείπε ο Ιησούς, και είναι ευτυχείς να έχουν συμμετοχή σ’ αυτό. Αποβλέπουν στον καιρό που αυτό το έργο θα έχη εκτελεσθή και που όλοι όσοι ζουν θα γνωρίζουν τον Ιεχωβά.​—Ιερεμ. 31:34.

20. Τι περιλαμβάνεται στην απόκτησι της ευλογίας του Ιεχωβά πάνω στο έργο του κηρύγματός μας;

²⁰ Εφ’ όσον ένα άτομο εξακολουθεί να εκτελή το έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας με τον τρόπο που κατευθύνει ο Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του, αυτό δεν θα είναι εις μάτην, αλλά θα έχη την ευλογία του Ιεχωβά. Πάντοτε αποβλέπετε σ’ αυτόν για καθοδηγία και προσεύχεσθε για τη βοήθειά του μέσω του πνεύματός του. Καθώς εξήγησε ο Παύλος τη σχέσι του διακόνου προς τον Θεό: «Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται δια των οποίων επιστεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν. Ώστε ούτε ο φυτεύων είναί τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων.» Το εδάφιο προχωρεί για να εξηγήση ότι ο καθένας θα δρέψη από τη διακονία σύμφωνα με ό,τι καταβάλλει σ’ αυτήν, λέγοντας: «Και έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά του κόπου αυτού.» Εκτιμάτε το προνόμιο που έχετε να είσθε ένας από τους συνεργάτας του Θεού; Αν ναι, καταβάλατε κάθε προσπάθεια για να κάμετε τη διακονία σας καλή ενώπιόν του. «Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.» (1 Κορ. 3:5-9) Ως μέρος του αγρού του Θεού υπό καλλιέργειαν, κάνετε ν’ αυξήση η πνευματική σας ωριμότης; Μην είσθε σαν μια παραφυάς σε μιαν άμπελο, πάντοτε απομυζώντας τροφή, αλλά ποτέ μην παράγοντας καρπό· αλλά μάλλον μελετάτε, παρακολουθείτε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, και καταβάλλετε πραγματική προσπάθεια να είσθε ένας καλός διδάσκαλος, ολοένα ισχυρότερος στην αλήθεια, προετοιμασμένος να παραγάγετε καρπό ως συνεργάτης του Θεού. Τότε τα λόγια του Παύλου θα εφαρμόζωνται σ’ εσάς: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»​—1 Κορ. 15:58.

21. Γιατί δεν πρέπει πια ν’ ακολουθούμε την αρχηγία του παλαιού κόσμου;

²¹ Υπάρχει κάθε λόγος να είμεθα μακρόθυμοι και σταθεροί στη διακονία μας τώρα που οι καιροί των Εθνών επέρασαν και ζούμε στον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Ένας Χριστιανός, αντί να προχωρή σε μια πορεία ακολασίας και χαλαρής διαγωγής, ακολουθώντας την ηγεσία των εθνών αυτού του συστήματος του παλαιού κόσμου, έχει κάτι καλύτερο για το οποίο να ζη. (1 Πέτρ. 4:3) Θέλει να εργάζεται για την προαγωγή των συμφερόντων της Βασιλείας. Έχει τη θαυμαστή ελπίδα της Βασιλείας και όλες τις ευλογίες της που υπεσχέθη ο Ιεχωβά, και γνωρίζει ότι ο λόγος του Θεού ποτέ δεν επιστρέφει σ’ αυτόν κενός. (Ησ. 55:11) Με την καταπληκτική αύξησι της κοινωνίας Νέου Κόσμου, ο καθένας ας κινήται προς τα εμπρός μαζί της αυξάνοντας σε πνευματική ωριμότητα, προοδεύοντας σε ωριμότητα κατανοήσεως του λόγου του Θεού και συμμετέχοντας πλήρως στην υπηρεσία του.

22. Ποια συμβουλή έδωσε ο Παύλος στους Κολοσσαείς;

²² Όσο για κείνους που λέγουν ότι θα «περιμένουν να δουν», εκδηλώνοντας ελλειψι πίστεως, αυτοί είναι από την ίδια τάξι μ’ εκείνους που περίμεναν έξω από την κιβωτό της εποχής του Νώε για να δουν τι θα συνέβαινε. Δεν είχαν εμπιστοσύνη στον λόγον ή στους σκοπούς του Θεού, και επνίγησαν εξαιτίας τούτου. Η αληθινή πίστις ενός Χριστιανού συνδυάζει γνώσι και ελπίδα. Απαιτεί μακροθυμία και υπομονή. Γράφοντας στους Κολοσσαείς, ο απόστολος Παύλος ετόνισε την ανάγκη μακροθυμίας στην καθημερινή ζωή. Ανέφερε ότι δεν έπαυε να προσεύχεται. Ήθελε να δη τους Κολοσσαείς γεμάτους από ακριβή γνώσι, και εγνώριζε ότι αυτό θ’ απαιτούσε χρόνον και προσπάθεια. Τους ενεθάρρυνε να εξακολουθήσουν να καρποφορούν και ν’ αυξάνουν σε ακριβή γνώσι, να γίνουν πνευματικώς ισχυροί και δυνατοί, υπομένοντας πλήρως κάθε εναντίωσι και δείχνοντας μακροθυμία. Είπε ότι αν έκαναν αυτά τα πράγματα, θα περιπατούσαν αξίως του Ιεχωβά, ευαρεστώντας τον πλήρως με καρποφορία σε κάθε έργο αγαθό, και αυτός είναι ασφαλώς ο σκοπός όλων των αληθινών Χριστιανών. (Κολ. 1:9-11) Υπάρχει κάθε λόγος για να είμεθα ευγνώμονες επειδή ο Ιεχωβά είναι μακρόθυμος στην εκτέλεσι των σκοπών του, διότι αυτό σημαίνει ευκαιρία για μας να υπηρετήσωμε τώρα, κι ένα μέλλον αιωνίου ζωής σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης.​—2 Πέτρ. 3:15.