‘Μια Αγάπη Ισχυρά Ως ο Θάνατος’
«Η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος· . . . αι φλόγες αυτής φλόγες πυρός, η φλόγα του Γιαχ.»—Άσμ. Ασμ. 8:6 ΜΝΚ.
1, 2. Πώς έγινε ο πρώτος γάμος, και γιατί ο σύζυγος και η σύζυγος θα προσκολλάτο ο ένας στον άλλον;
ΗΤΑΝ η ευτυχισμένη μέρα του γάμου των. Και ο γάμος των έγινε στον παράδεισο. Τι θα μπορούσε να είναι πιο χαρωπό; Ο Ιεχωβά είχε κάνει τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, να πέση σ’ ένα βαθύ ύπνο. Τότε ο Θεός πήρε μια από τις πλευρές του ανδρός, έκλεισε την πληγή και χρησιμοποίησε την πλευρά σαν βάσι για το σχηματισμό της πρώτης γυναίκας.
2 Όταν εκείνη η τέλεια, ωραία βοηθός και συμπλήρωμα φέρθηκε στον Αδάμ, αυτός ένοιωσε μεγάλη χαρά—αλλά και χωρίς να μπορή να την εκφράση με λόγια. Τόσο πολύ συγκινήθηκε ώστε ξέσπασε σε ποιητική έκφρασι, λέγοντας: «Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.» (Γεν. 2:20-23) Δεν μας λέγεται πώς αισθάνθηκε η γυναίκα εκείνη την ημέρα του γάμου, μολονότι αργότερα ελέχθη για την αμαρτωλή και ατελή σύζυγο: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου.» (Γεν. 3:16) Ασφαλώς, λοιπόν, στην τελειότητά της η πρώτη γυναίκα, η Εύα, πρέπει να είχε χαρή με το σύντροφό της. Επειδή είχε ληφθή από αυτό ακριβώς το σώμα του ανδρός, θα προσκολλάτο ο ένας στον άλλον. Όπως το διατύπωσε ο Θεός: «Δια τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.»—Γεν. 2:24· Ματθ. 19:4, 5.
3. Γιατί ο γάμος δεν ήταν απλώς μια τυπική διάταξις χωρίς αισθήματα;
3 Ο γάμος, που θεσπίσθηκε από το Δημιουργό στον κήπο της Εδέμ, προωρίζετο να είναι ένας μόνιμος ενωτικός δεσμός. Πρόσφερε συντροφιά και αμοιβαία βοήθεια, και ο βασικός του σκοπός—η αναπαραγωγή και ανατροφή μελών της ανθρώπινης οικογένειας—ήταν μια ευχάριστη προοπτική. (Γεν. 1:27, 28· Ματθ. 19:6-9) Αλλά ο γάμος δεν επρόκειτο να είναι απλώς κάποια τυπική διάταξις χωρίς αισθήματα. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν με την ικανότητα να εκφράζουν αγάπη—στην περίπτωσι του γάμου, βαθειά στοργή προς ένα άτομο του αντιθέτου φύλου που αποτελεί το συναισθηματικό κίνητρο για τη γαμήλια ένωσι, καθώς επίσης και θερμή προσήλωσι που στεργιώνει μια οικογένεια.
4. Έχοντας υπ’ όψι τα σημερινά γαμήλια προβλήματα, τι ερωτήματα θα μπορούσαν να γίνουν σχετικά με την αγάπη και τα δεσμά του γάμου;
4 Ο γάμος μέσα στον παράδεισο μπορεί να φαίνεται πολύ ιδεαλιστικός σήμερα. Έπειτα, στην ατελή ανθρώπινη κοινωνία, πολλές οικογένειες διαλύονται. Πολύ συχνά η φυσική στοργή φαίνεται να μειώνεται και οι δεσμοί του γάμου λύονται. Γι’ αυτό, ένα άτομο μπορεί να διερωτάται, Είναι πραγματικά δυνατή η βαθειά διαρκής αγάπη μεταξύ εκείνων που ενώνονται με τον γαμήλιο δεσμό; Ή μήπως είναι αφελές να νομίζωμε ότι η αμοιβαία αγάπη και ο σεβασμός μπορούν να είναι διαρκείς;
«Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΑ ΩΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ»
5. Συνοπτικά, ποια είναι τα περιεχόμενα του Άσματος Ασμάτων, και τι αποκαλύπτει αυτό το βιβλίο της Γραφής ως προς την αγάπη μεταξύ ενός ανδρός και μιας γυναικός;
5 Η αληθινή αγάπη μεταξύ ενός ανδρός και μιας γυναικός μπορεί να είναι υπερβολικά ισχυρή, σταθερή, ακλόνητη. Πόσο ωραία φάνηκε αυτό σ’ ένα ποιητικό βιβλίο των Αγίων Γραφών, ένα που γράφθηκε πριν από 3.000 περίπου χρόνια από το σοφό Βασιλιά Σολομώντα του Ισραήλ! Αυτό το βιβλίο που λέγεται Άσμα Ασμάτων, μας μιλά για την ακλόνητη αγάπη που υπήρχε μεταξύ ενός βοσκού και μιας χωριατοπούλας από το χωριό Σουνάμ (Σουλάμ). Αυτό το «άσμα των ασμάτων» αποκαλύπτει, επίσης, ότι ο βασιλιάς, με όλη τη λαμπρότητα και τον πλούτο του, δεν μπόρεσε να κατακτήση την αγάπη της ωραίας εκείνης Σουλαμίτιδας.—Ασμ 1:1-14· 8:4.
6. Γιατί το Άσμα Ασμάτων είναι ενθαρρυντικό για τα μέλη της ‘νύμφης’ του Ιησού Χριστού, δηλαδή της από το πνεύμα αναγεννημένης εκκλησίας;
6 Αυτό το «άσμα ασμάτων» δείχνει την ομορφιά της συνεχούς και διαρκούς αγάπης. Αυτή η ακλόνητη αγάπη αντανακλάται στη σχέσι του Ιησού Χριστού με τη «νύμφην» του, ή την από το πνεύμα αναγεννημένη εκκλησία. (Εφεσ. 5:25-32· Αποκ. 21:2, 9) Γι’ αυτό, το Άσμα Ασμάτων μπορεί να ενθαρρύνη εκείνους που ομολογούν ότι είναι απ’ αυτή τη «νύμφην» να μείνουν πιστοί στον ουράνιο Νυμφίο τους. (2 Κορ. 11:2) Εν τούτοις, αυτό το θεόπνευστο βιβλίο λέει πάρα πολλά για την άδολη στοργή που μπορεί να υπάρξη μεταξύ ενός ευσεβούς ανδρός και μιας γυναικός.
7. Οι άγαμοι που είναι αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά ποιους παράγοντες πρέπει να εξετάσουν όταν επιζητούν ένα γαμήλιο σύντροφο;
7 Παραδείγματος χάρι: Το Άσμα Ασμάτων δείχνει καθαρά ότι δεν είναι δυνατόν να νοιώθη κανείς ρομαντική αγάπη για τον καθένα. Λόγου χάρι, η Σουλαμίτιδα δεν αισθανόταν έλξι για τον Βασιλιά Σολομώντα, και είπε: «Σας ορκίζω, θυγατέρες Ιερουσαλήμ, εις τας δορκάδας και εις τας ελάφους του αγρού, να μη εξεγείρητε μηδέ να εξυπνήσητε την αγάπην μου, εωσού θελήση.» (Άσμ. Ασμ. 2:7· 3:5) Πόσο συνετό πράγμα είναι, λοιπόν, για ένα άγαμο άτομο ν’ αναμένη υπομονετικά την εμφάνισι ενός ατόμου που μπορεί αληθινά να το αγαπήση! Και για κείνους που είναι αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά, αυτός ο υποψήφιος γαμήλιος σύντροφος πρέπει να είναι ένας άνδρας ή μια γυναίκα που είναι με όμοιο τρόπο αφιερωμένοι και πιστοί στο Θεό. (Δευτ. 7:3, 4· Έσδρας 9:1-15· 1 Κορ. 7:39) Τότε η λατρεία του Ιεχωβά θα είναι μεγίστης σπουδαιότητας και για τους δυο συντρόφους. Θα μπορούν ν’ αντιμετωπίζουν τη ζωή μαζί με συζυγική και πνευματική ενότητα, χωρίς την οποία θα υπήρχε ένα θλιβερό χάσμα.
8. Πώς η Σουλαμίτιδα απέδειξε ότι ήταν σαν ένα τείχος, και όχι σαν μια πόρτα;
8 Εν τούτοις, προτού νυμφευθή κάποιος με έναν ομόπιστό του, πρέπει να τηρή αγνότητα αν επιθυμή τη θεία επιδοκιμασία. Οι αδελφοί της Σουλαμίτιδας κόρης ανησυχούσαν για την αρετή της, ακόμα και όταν ήταν πολύ νέα. Σε προηγούμενα χρόνια, ένας από τους αδελφούς της κόρης είχε πει γι’ αυτήν: «Ημείς έχομεν αδελφήν μικράν, και μαστούς δεν έχει· τι θέλομεν κάμει εις την αδελφήν ημών την ημέραν καθ’ ην γείνη λόγος περί αυτής [για γάμο];» Ένας άλλος αδελφός απάντησε: «Εάν ήναι τείχος, θέλομεν οικοδομήσει επ’ αυτήν παλάτιον αργυρούν και εάν ήναι θύρα, θέλομεν περιασφαλίσει αυτήν με σανίδας κεδρίνας.» Ο Βασιλιάς Σολομών προσπάθησε να κερδίση τη στοργή της Σουλαμίτιδας, αλλά εκείνη απέδειξε ότι δεν ήταν ασταθής σε αγάπη και αρετή, σαν μια περιστρεφόμενη πόρτα που έπρεπε να κλεισθή με μια σανίδα για να προληφθή το άνοιγμά της σε κάποιο ανεπιθύμητο ή δυσάρεστο άτομο. Δεν υπέκυψε στα δελεάσματα ενός βασιλιά, αλλά στάθηκε σαν ένα τείχος εναντίον όλων των υλικών έλξεων, απέδειξε το χαρακτήρα της και μπορούσε τώρα να θεωρηθή σαν μια ώριμη γυναίκα με ενάρετες αρχές. (Άσμ. Ασμ. 8:8-10) Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για τις άγαμες ευσεβείς γυναίκες σήμερα!
9. Πώς έβλεπε τη Σουλαμίτιδα ο βοσκός που την αγαπούσε;
9 Η ταπεινή Σουλαμίτιδα ήταν μετριοπαθής, αλλά στα μάτια του βοσκού που την αγαπούσε ήταν κάτι ιδιαίτερο. «Εγώ είμαι το άνθος του Σαρών και το κρίνον των κοιλάδων,» παρατήρησε εκείνη. Αλλά δεν φαινόταν έτσι στο βοσκό, ο οποίος απάντησε: «Καθώς το κρίνον μεταξύ των ακανθών, ούτως είναι η αγαπητή μου μεταξύ των νεανίδων.» (Άσμ. Ασμ. 2:1, 2) Δεν επρόκειτο απλώς για ένα ερωτικό παραλογισμό. Η κόρη υπηρετούσε τον Ιεχωβά, ήταν ικανή και χαριτωμένη, και είχε πολλά προς έπαινό της. Δεν δείχνει αυτό ότι οι ανύπανδρες Χριστιανές κοπέλλες πρέπει να μάθουν να επωμίζωνται τις ευθύνες των γυναικών ενώ, συγχρόνως, ν’ αγωνίζωνται για ν’ αυξήσουν την πνευματικότητά τους;
10. Πώς έβλεπε η Σουλαμίτιδα το βοσκό;
10 Και προσέξτε πώς εκτιμούσε η Σουλαμίτιδα το βοσκό. «Καθώς η μηλέα μεταξύ των δένδρων του δάσους, ούτως είναι ο αγαπητός μου μεταξύ των νεανίσκων,» είπε. (Άσμ. Ασμ. 2:3) Αυτός δεν ήταν απλώς άλλο ένα από τα πολλά δένδρα του δάσους. Ο βοσκός της ήταν αφοσιωμένος στον Ιεχωβά, είχε επιθυμητά χαρακτηριστικά και ικανότητες, και ασφαλώς θα ήταν ένας πνευματικά διακείμενος νεανίας. (Παράβαλε με 1 Κορινθίους 2:6-16.) Στην ωραία Σουλαμίτιδα φαινόταν σαν μια «μηλέα μεταξύ των δένδρων του δάσους.» Δεν πρέπει, λοιπόν, ένας άγαμος Χριστιανός να καταβάλλη τέτοιες προσπάθειες ώστε να μπορή κάποτε να τον βλέπη έτσι η αγαπημένη της καρδιάς του;
11. Σύμφωνα με τα λόγια της Σουλαμίτιδας, πώς παραβάλλεται η γνήσια αγάπη με το θάνατο και τον Άδη;
11 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αίσθημα που αισθάνονταν μεταξύ τους η Σουλαμίτιδα και ο νεανίας ήταν ολοκάρδια αγάπη. Η κόρη ασφαλώς εκφράσθηκε πολύ ωραία όταν είπε στον αγαπημένο της βοσκό: «Θέσον με, ως σφραγίδα, επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· διότι η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος· η ζηλοτυπία [επιμονή σε αποκλειστική αφοσίωσι, ΜΝΚ] σκληρά ως ο άδης· αι φλόγες αυτής φλόγες πυρός, ανάφλεξις ορμητικωτάτη [φλόγα του Γιαχ, ΜΝΚ]. Ύδατα πολλά δεν δύνανται να σβέσωσι την αγάπην, ουδέ ποταμοί δύνανται να πνίξωσιν αυτήν· εάν τις δώση πάντα τα υπάρχοντα του οίκου αυτού δια την αγάπην, παντελώς θέλουσι καταφρονήσει αυτά.» (Άσμ. Ασμ. 8:6, 7) Πόσο αληθεύει αυτό! Η αγάπη δεν μπορεί ν’ αγορασθή με υλικά πράγματα. Αλλά η γνήσια αγάπη είναι ισχυρή σαν τον θάνατο, ο οποίος αλάνθαστα απαιτεί τη ζωή του καταδικασμένου ανθρωπίνου γένους. Η αγάπη αυτή, στην επιμονή της για αποκλειστική αφοσίωσι, είναι τόσο ακλόνητη όσο και ο Σιεόλ, δηλαδή ο τάφος, στην απαίτησι των ανθρωπίνων σωμάτων. Και τι θα λεχθή για ‘τη φλόγα του Γιαχ’; Ένας Βιβλικός λόγιος είπε κάποτε, «οι φλόγες της αγάπης που έχουν ανάψει στην καρδιά του ανθρώπου πηγάζουν από τον Ιεχωβά,» τον Θεό της αγάπης που έθεσε τη λαμπρή αυτή ιδιότητα μέσα στους ανθρώπους. (1 Ιωάν. 4:8) Πραγματικά, η αληθινή αγάπη είναι αστείρευτη, πιστή, διαρκής. (Παράβαλε με 1 Κορινθίους 13:8.) Πόσο συνετό είναι για κείνους που σκέπτονται το γάμο ν’ αναμένουν και να εργάζωνται για ‘μια αγάπη ισχυρά ως ο θάνατος!’
ΠΩΣ ΑΥΞΑΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ
12. Ποιες πείρες ή παράγοντες της ζωής μπορούν να κάνουν την αγάπη να αυξηθή μεταξύ ενός συζύγου και της συζύγου του;
12 Μπορεί, μάλιστα, η αγάπη να μεγαλώση καθώς η ζωή του συζύγου και της συζύγου συνδέεται ολοένα περισσότερο. Στην ώριμη ηλικία των 40 ετών ο Ισαάκ δεν ήταν ένας ερωτομανής νεανίας όταν έλαβε, όχι ένα απλό κορίτσι, αλλά τη νεαρή γυναίκα Ρεβέκκα ως σύζυγό του. «Και ηγάπησεν αυτήν,» όπως μας λέγεται. (Γεν. 24:57-67) Καθώς περνούν τα χρόνια, οι ευσεβείς γαμήλιοι σύντροφοι μοιράζονται τα πνευματικά πράγματα. Ενωμένοι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες και τα προβλήματα της ζωής. Οι αμοιβαίες προσπάθειές τους δημιουργούν προσφιλείς αναμνήσεις που τους ενώνουν ακόμη περισσότερο. Ακόμη και απλά πράγματα—ίσως ευχάριστες συνομιλίες καθώς περπατούν μαζί μέσα από δάση και χωράφια—γίνονται αξιομνημόνευτα. Η ωραία Σουλαμίτιδα λαχταρούσε να περπατά στην εξοχή μαζί με το βοσκό της! (Άσμ. Ασμ. 2:8-14) Και, αφού νυμφεύθηκαν, πρέπει να το έκαναν συχνά αυτό.
13. Γιατί ένας σύζυγος έχει λόγο να αγαπά μια ‘ενάρετο γυναίκα’;
13 Αλλά, φυσικά, η αγάπη αυξάνει και για άλλες εύλογες αιτίες. «Η ενάρετος γυνή είναι, στέφανος εις τον άνδρα αυτής,» ο οποίος, ασφαλώς, έχει λόγους να την αγαπά. (Παρ. 12:4) Σύμφωνα με όσα λέει ο Βασιλιάς Λεμουήλ (ίσως ο Σολομών), μια «ενάρετος γυνή» είναι πιο πολύτιμη και από τα βαρύτιμα στολίδια που σχηματίζονται από πολύχρωμα μαργαριτάρια. Είναι αξιόπιστη και αμείβει το σύζυγό της με «καλόν και ουχί κακόν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτής.» (Παρ. 31:1, 10-12) Με πρόθυμα χέρια, μπορεί να κάνη θερμά ενδύματα για την οικογένειά της. (Παρ. 31:13, 19, 21-24) Είναι το ίδιο ευσυνείδητη φροντίζοντας να έχη το σπίτι υγιεινή τροφή. (Εδ. 14, 15) Πολλές πλευρές της διαχειρίσεως του σπιτιού μπορούν με ασφάλεια ν’ ανατεθούν σ’ αυτή, διότι είναι φιλόπονη και αληθινά ικανή. (Εδ. 16-18, 27) Μια τέτοια γυναίκα μιλά με καλωσύνη, είναι γενναιόδωρη και κάνει το καλό ακόμη και σε άτομα που δεν ανήκουν στον οικογενειακό της κύκλο. (Εδ. 20, 26) Αν, λοιπόν, η φυσική ομορφιά μιας θεοσεβούς συζύγου μαραίνεται κάπως με το πέρασμα των ετών, η εσωτερική της ομορφιά αυξάνει και την κάνει αγαπητή στους προσφιλείς της. «Ψευδής είναι η χάρις και μάταιον το κάλλος,» παρατηρεί ο Λεμουήλ· «η γυνή η φοβουμένη τον Κύριον, αυτή θέλει επαινείσθαι.»—Παρ. 31:30· 1 Πέτρ. 3:3, 4.
14. Ποια χαρακτηριστικά ενός ευσεβούς συζύγου υποκινούν μια Χριστιανή σύζυγο να τον σέβεται βαθιά;
14 Από την άλλη πλευρά, ο ευσεβής σύζυγος επωμίζεται πλήρως τις ευθύνες του σαν κεφαλή, αλλά όχι σαν τύραννος. (Γέν. 3:16· Μαλ. 2:14-16· 1 Κορ. 11:3) Εξακολουθεί να αγαπά τη σύζυγό του και το δείχνει αυτό με διάφορους τρόπους. Λόγου χάρι, δεν την πικραίνει. (Κολ. 3:19) Εργάζεται σκληρά για να καλύψη τις φυσικές και πνευματικές ανάγκες της συζύγου του και των άλλων αγαπητών μελών της οικογενείας του. (1 Τιμ. 5:8) Πραγματικά, ο ευσεβής σύζυγος δείχνει για τη σύζυγό του το ίδιο είδος στοργικής φροντίδας που έδειξε και ο Ιησούς Χριστός για την εκκλησία Του. (Εφεσ. 5:25-32) Ποια Χριστιανή σύζυγος δεν θα σεβόταν βαθιά έναν τέτοιο σύζυγο;
15. Τηρώντας τις Βιβλικές αρχές για το γάμο, τι είδους σχέσι θα απολαμβάνη ο σύζυγος και η σύζυγος;
15 Η τήρησις των αρχών που μόλις αναφέρθηκαν θα απαιτήση συνεχή προσπάθεια, εφαρμογή των Γραφών και εμπιστοσύνη με προσευχή στον Ιεχωβά. Αλλά στη συζυγική ατμόσφαιρα που παράγεται έτσι, είναι βέβαιο ότι η αγάπη θα αυξηθή. Ο σύζυγος δεν θα χρειάζεται να απαιτήση σεβασμό. Ο σεβασμός θα προέλθη με φυσικό τρόπο από την ευχαριστημένη και πνευματικά διακείμενη σύζυγό του. Ούτε πρέπει εκείνη να παραπονιέται λέγοντας, ‘Δεν με αγαπάς’! Τι άλλο θα μπορούσε να κάνη ένας Χριστιανός σύζυγος παρά να αγαπά μια ικανή και ευσεβή σύζυγο; (Αντιπαραβάλατε Κριταί 14:15-17 με Ρουθ 3:11.) Σ’ ένα τέτοιο σπίτι, καθώς κάθε σύντροφος παίζει τον κατάλληλο Γραφικό ρόλο του, δεν θα είναι δύσκολο ν’ ακολουθήται η αποστολική συμβουλή: «Πλην και σεις οι καθ’ ένα έκαστος [σύζυγος] την εαυτού γυναίκα ούτως ας αγαπά ως εαυτόν, η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.»—Εφεσ. 5:33.
«ΕΥΦΡΑΙΝΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΣΟΥ»
16. Πώς οι Παροιμίες κεφάλαιο 5 τονίζουν την πιστότητα προς το γαμήλιο σύντροφο;
16 Ο γάμος προωρίζετο να φέρη χαρά στους ανθρώπους. Αλλά για να γίνη αυτό και για να παραμείνη η γαμήλια αγάπη, πρέπει να υπάρχη πιστότητα μεταξύ των συντρόφων. Σε μεταφορική γλώσσα, οι Γραφές χρησιμοποιούν τη φράσι ‘πηγή υδάτων’ για να υπονοήσουν μια πηγή σεξουαλικής ικανοποιήσεως, κάτι που δεν πρέπει ν’ αναζητήται έξω από το γαμήλιο δεσμό. Φυσικά, η αγάπη μεταξύ συζύγων περιλαμβάνει κατάλληλα τη συζυγική σχέσι, αλλά όλοι εκείνοι που είναι έξω από τη γαμήλια ένωσι πρέπει ν’ αποκλείωνται από τις στενές σχέσεις των δύο φύλων. Κατάλληλα, λοιπόν, λέγεται στο σύζυγο: «Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου . . . ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου . . . σού μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σού· η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς κεχαριτωμένη [πράγμα που υπονοεί πιθανώς χάρι]·. . . ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.»—Παρ. 5:15-23· 7:6-23.
17. Η τρυφερή φροντίδα του ενός, προς τον άλλο τι επίδρασι θα έχη σ’ εκείνους που είναι ενωμένοι με τα δεσμά του γάμου;
17 Εκείνοι που είναι ενωμένοι με τα δεσμά του γάμου είναι Γραφικά υποχρεωμένοι ν’ αποδίδουν ο ένας στον άλλον τη γαμήλια οφειλή. Αυτός είναι ένας τρόπος να εκφράζουν βαθειά αγάπη, και όταν αυτό είναι το φυσικό αποτέλεσμα ολοκάρδιας στοργής μέσα στη συζυγική ένωσι, θα μπορούσε να παρομοιωθή μ’ ένα ωραίο πίνακα. Πόσο ζωτικό, λοιπόν, είναι για τους ευσεβείς συντρόφους ν’ αποφεύγουν να φθείρουν αυτό το σκηνικό, ν’ απέχουν από πράξεις που θα εμίαιναν τη συζυγική κοίτη! (Εβρ. 13:4) Η τρυφερή φροντίδα του ενός για τον άλλον σ’ αυτές τις τόσο στενές σχέσεις θα συμβάλουν στην πρόληψι οδυνηρής διαλύσεως του γάμου και θα χρησιμεύσουν, επίσης, σαν προστασία από υποχώρησι στην ανηθικότητα.—1 Κορ. 7:1-5.
18. Τι πρέπει να γνωρίζη ο ευσεβής σύζυγος καθώς επιζητεί να ικανοποιήση τις συναισθηματικές και άλλες σχετικές ανάγκες της συζύγου του;
18 Ο ευσεβής σύζυγος, λοιπόν, θα επιζητή διακριτικά να ικανοποιή τις συναισθηματικές και άλλες σχετικές ανάγκες της συζύγου του, αλλά με τη συγκράτησι που ταιριάζει σ’ ένα άτομο που έχει το πνεύμα του Θεού και επιδεικνύει τον καρπό της εγκράτειας. (Γαλ. 5:22, 23) Ο Χριστιανός σύζυγος, με το να λαμβάνη υπ’ όψι του τους φυσικούς και βιολογικούς περιορισμούς της συζύγου του, όπως έκανε ο Ιεχωβά στο Νόμο που έδωσε στον Ισραήλ, θα συμπεριφέρεται «εν φρονήσει,» αποδίδοντας στη σύζυγό του «τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον.»—Λευιτ. 18:19· 20:18· 1 Πέτρ. 3:7.
19. (α) Σε τι είδους οικιακό περιβάλλον είναι ευλογία η ανατροφή παιδιών; (β) Τι είδους παιδεία χρειάζονται τα παιδιά;
19 Με τον καιρό, από τη γαμήλια ένωσι μπορεί να γεννηθούν παιδιά «κληρονομία παρά του Κυρίου.» (Ψαλμ. 127:3) Αποτελούν ευλογία όταν ανατρέφωνται σ’ ένα οικιακό περιβάλλον που διακρίνεται από έντονη αγάπη μεταξύ των γονέων τους και υψηλό σεβασμό για τα πνευματικά πράγματα. Είναι αλήθεια ότι τα μικρά παιδιά θα χρειάζωνται συμβουλές και διόρθωσι, «αλλ’ ο αγαπών αυτόν [το παιδί του] παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» (Παρ. 13:24) Πολλά οφέλη θα προκύψουν όταν η Γραφική παιδεία από τους γονείς γίνεται με αγάπη.
ΜΙΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΟΥΛΑΜΙΤΙΔΑ ΣΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ
20. Ποια αγάπη και αφοσίωσι υπερέχει από την αγάπη μεταξύ ανδρός και γυναικός;
20 Η αγάπη της Σουλαμίτιδας για το βοσκό της ήταν «ισχυρά ως ο θάνατος,» και η αγάπη των ευσεβών ατόμων που είναι ενωμένοι με τα δεσμά του γάμου σήμερα μπορεί να είναι εξ ίσου βαθειά. Αλλά εκείνη η κόρη είπε, επίσης: «Η ζηλοτυπία [η επιμονή σε αποκλειστική αφοσίωσι, ΜΝΚ] είναι σκληρά ως ο άδης.» (Άσμ. Ασμ. 8:6) Η αγάπη του Ιησού προς το σώμα των κεχρισμένων ακολούθων του υπερτερεί από την αγάπη μεταξύ ανδρός και γυναικός, η δε αφοσίωσις αυτής της εκκλησίας προς το Χριστό είναι τόσο ανένδοτη όσο και ο Άδης. Ωστόσο, ο Ιησούς στοργικά πέθανε όχι μόνο γι’ αυτούς που θα γίνουν η ουράνια ‘νύμφη’ του αλλά και για τα «άλλα πρόβατά» του, που εκπροσωπούνται σήμερα από έναν ‘πολύν όχλον’ που έχει ευλογητές προσδοκίες αιώνιας ζωής επάνω στη γη.—Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9.
21. (α) Τι αξιόλογο παράδειγμα έθεσε η Σουλαμίτιδα; (β) Πώς ωφελούμεθα κάνοντας στοχασμούς σε ό,τι έκανε ο Ιησούς για μας;
21 Για όλους αυτούς τους δούλους του Ιεχωβά, η Σουλαμίτιδα έδωσε ένα ιδιαίτερα αξιόλογο παράδειγμα αποκλειστικής αφοσιώσεως. Καθώς στοχαζόμεθα όσα έκανε ο Ιησούς για μας μέσω της λυτρωτικής του θυσίας, και καθώς εξετάζομε τις στοργικές του εκφράσεις και υποσχέσεις, η αγάπη μας γι’ αυτόν αυξάνει. Αυτή, με τη σειρά της, μας προστατεύει από ιδιοτελείς, υλιστικές, μη πνευματικές επιδιώξεις. Ενισχύει, επίσης, το δεσμό μας με τον Ιεχωβά, τον Θεό που κατέστησε δυνατό για τους ανθρώπους να έχουν μια αγάπη ‘ισχυρά ως ο θάνατος.’
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Ο Δημιουργός καθώρισε να είναι ο γάμος μια μόνιμη ένωσι
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Η αληθινή αγάπη ανάμεσα σ’ έναν άνδρα και μια γυναίκα μπορεί να είναι υπερβολικά ισχυρή
[Εικόνα στη σελίδα 21]
«Και ηγάπησεν αυτήν»