Εκδηλώνοντας Πρακτική Σοφία ως Υιοί του Φωτός
1. Τι είμεθα υποχρεωμένοι να εκδηλώσωμε χάριν των προβατοειδών ανθρώπων, και ποια πορεία σημαίνει αυτό για μας σ’ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος;
ΕΙΝΑΙ υποχρέωσίς μας να εκδηλώσωμε πρακτική σοφία χάριν των προβατοειδών ανθρώπων που έχουν ανάγκη πιστών ποιμένων. Δεν τολμούμε να είμεθα σαν τον Βιλδάδ τον Σαυχίτην στο προφητικό δράμα του Ιώβ. Αυτός ο Βιλδάδ δεν εβοήθησε στη λύσι του προβλήματος του θλιμμένου Ιώβ. Μάλλον, επέρριψε αμφιβολίες στην ακεραιότητα του Ιώβ και προέτρεψε για μια άλλη πορεία ενεργείας του Ιώβ. Ο Ιώβ, λοιπόν, είπε στον Βιλδάδ: «Πόσον εβοήθησας τον αδύνατον! Έσωσας βραχίονα ανίσχυρον! Πόσον συνεβούλευσας τον άσοφον! και εντελή σύνεσιν έδειξας!» Είθε να μη χρειασθή να λεχθή σ’ εμάς επιπληκτικά ένας τέτοιος λόγος σ’ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος. Αν επιθυμούμε ν’ αποδειχθούμε πραγματικοί φίλοι και ειλικρινείς παρηγορηταί, και όχι «ιατροί ανωφελείς» στους προβατοειδείς ανθρώπους μέσα στη θλίψι των σήμερα, πρέπει να κάμωμε γνωστή την πορεία της πρακτικής σοφίας σ’ αυτούς. (Ιώβ 26:1-3· 13:4) Αυτή η πορεία είναι για μας το να δημιουργήσωμε σ’ αυτούς ενδιαφέρον, όχι για το εξωτερικό διάστημα, αλλά για τους ουρανούς, όπου μπορούν ν’ αποταμιεύσουν ασφαλή από βόμβες θησαυρό με τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό του.
2. Για την έλλειψι πρακτικότητος στα σύγχρονα κοσμικά προγράμματα, τι είπε εσχάτως ένας διευθυντής προγραμμάτων του διαστήματος σε μια διάσκεψι επιστημόνων;
2 Για την έλλειψι πρακτικότητος των συγχρόνων κοσμικών προγραμμάτων, ο Δρ. Α. Φ. Ι. Γκρος επροκάλεσε ταραχή σε μια διάσκεψι επιστημόνων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφορνίας όταν ως διευθυντής των προγραμμάτων του διαστήματος για το «Ιντερνάσιοναλ Μπίζινες Μασίν Κορπορέσιον», εκραύγασε: «Το πρόγραμμά μας αναφορικά με τα βλήματα είναι το κύκνειον άσμα ενός θνήσκοντος πολιτισμού. Δεν χρειαζόμεθα καλύτερα βλήματα για να καταστρέψωμε ο ένας τον άλλον—εκείνα που έχομε τώρα θα κάμουν το έργον επαρκώς. Και δεν υπάρχει σημασία στην προς τα άνω πτήσι στο εξωτερικό διάστημα. Θα μπορούσαμε να δαπανήσωμε το χρήμα καλύτερα λύοντας προβλήματα εδώ στη γη μας—λαμβάνοντας φροντίδα για τις τεράστιες μάζες των υποσιτιζομένων εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. Αν το εκάναμε αυτό, δεν θα είχαμε ανάγκη να βρούμε νέους κόσμους για αποικισμό.» Και προσέθεσε: «Φοβούμαι ότι βρισκόμαστε σ’ έναν κακό δρόμο, όταν προσπαθούμε να λύσωμε το πρόβλημά μας με ομαδικό φόνο—ή με το να κωπηλατούμε προς ένα μεγαλύτερο νησί στο διάστημα.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, σελίς 2, 21ης Μαρτίου 1959.
3. (α) Πώς λαμβάνομε φροντίδα για την ανάγκη, για την οποία χρειάζεται να ληφθή φροντίδα τώρα πριν από τον Αρμαγεδδώνα; (β) Τι θα υπερβή σε θεαματικότητα το σκοπούμενο ταξίδι του διαστήματος;
3 Τώρα, που επίκειται ο παγκόσμιος πόλεμος του Αρμαγεδδώνος, ο οποίος θα εκραγή από πιο πέρα από το εξωτερικό διάστημα, η ανάγκη των ανθρώπων εδώ στη γη είναι το πράγμα για το οποίο πρέπει να λάβωμε φροντίδα, αμέσως. Η πορεία της πρακτικής σοφίας είναι να δείξωμε από τις Άγίες Γραφές πώς εκείνοι που αγαπούν ειρήνη και ευτυχία, μπορούν να ζητήσουν ειρήνη με τον Ιεχωβά των στρατευμάτων μάλλον παρά να έλθουν σε επαφή ηλεκτρονικώς με τη σελήνη, ή με την Αφροδίτη, ή με κάποιον άλλο πλανήτη, στον οποίον ελπίζεται να σταλούν διαστημόπλοια. Είναι πιο σπουδαίο να γνωρίσωμε τον Ιεχωβά Θεό και τον γιο του Ιησού Χριστό, παρά να μάθωμε για τη σελήνη και τους πλανήτας, που εδημιούργησε ο Θεός, διότι τέτοια γνώσις του Δημιουργού και του Υιού του, του Σωτήρος μας, σημαίνει αιώνια ζωή. ( Ιωάν. 17:1-3) Αν ένας ήθελε πραγματικά να περιέλθη και να δη τα πράγματα ασφαλώς και κατάλληλα στο εξωτερικό διάστημα, θα ήταν φρονιμώτερο ν’ ακολουθήση τη συμβουλή του Ιησού και να ζητή πρώτα τη βασιλεία του Θεού μάλλον παρά να σχεδιάζη να γίνη ταξιδιώτης του διαστήματος σε πλοία του εξωτερικού διαστήματος. Εκείνοι που κληρονομούν την ουράνια βασιλεία θα δουν πολύ περισσότερα από τα πράγματα του εξωτερικού διαστήματος. Θα περιέλθη με μεγαλύτερη ταχύτητα, αγγελική ταχύτητα, και με περισσότερη άνεσι και καταλληλότητα. Το ταξίδι του διαστήματος δεν μπορεί ποτέ να δώση σε κανένα το όραμα του Θεού του ιδίου που θ’ αποκτήσουν οι κληρονόμοι της Βασιλείας.—Ματθ. 6:33· 5:8· Έξοδ. 33:20.
4. Με ποιον τρόπο βλέπει το μέλλον η πρακτική σοφία, και επομένως γιατί δεν τολμούμε να έχωμε τον Θεό και τον Χριστό ως εχθρούς τώρα;
4 Η πρακτική σοφία μελετά το μέλλον συνετά, πράγμα που σημαίνει σύμφωνα με ό,τι μας έχει ειπεί ο Θεός στην Αγία Γραφή. Είναι θέλημά του και σκοπός του να υπάρξη ένας δίκαιος νέος κόσμος. Ο Ιεχωβά θα είναι ο ένας Θεός που θα λατρεύεται σ’ αυτόν τον νέο κόσμο, και ο δοξασμένος Υιός του Ιησούς Χριστός θα είναι ο ένας Βασιλεύς που θα κυβερνά, με την χάριν του Θεού, ολόκληρη τη γη και το εξωτερικό της διάστημα. Θα θέλουν μήπως, και θα μας επιτρέψουν, ο Ιεχωβά Θεός και ο ανάσσων Βασιλεύς του, να ζήσωμε σ’ αυτόν τον τέλειο νέο κόσμο και να τον απολαμβάνωμε για πάντα; Δεν μπορούμε να είμεθα εχθροί του Θεού και του Χριστού και να περιμένωμε να το κάμουν αυτό. Για τούτο πρέπει να έχωμε ως αιωνίους μας φίλους τον Θεό και τον Βασιλέα του, και όχι αυτόν τον βραχύβιο, καταδικασμένο κόσμο.
5. Για να μας διδάξη ο Ιησούς να προνοούμε σοφά για το μέλλον, ποια παραβολή ή εξεικόνισι μας έδωσε;
5 Είναι ανάγκη να προνοούμε για το μέλλον με πρακτική σοφία. Ο Ιησούς μάς έδωσε μια παραβολή ή εξεικόνισι για να μας διδάξη να ενεργήσωμε έτσι. Ένας Ανατολίτης οικονόμος απειλήθηκε με απόλυσι από τον κύριό του επειδή εχειρίζετο σπάταλα τα υπάρχοντα του κυρίου του. «Είπε δε καθ’ εαυτόν ο οικονόμος, Τι να κάμω, επειδή ο κύριός μου αφαιρεί απ’ εμού την οικονομίαν; να σκάπτω δεν δύναμαι, να ζητώ εντρέπομαι· ενόησα τι πρέπει να κάμω, δια να με δεχθώσιν εις τους οίκους αυτών, όταν αποβληθώ της οικονομίας.» Εκάλεσε, λοιπόν, εκείνους που είχαν βαρύ χρέος στον κύριό του, τον ένα μετά τον άλλον, και τους έκαμε ν’ αλλάξουν τα χρεώγραφά των σ’ ένα μικρότερο ποσόν, σε μια περίπτωσι στα 50 εκατοστά, σε μια άλλη περίπτωσι στα 80 εκατοστά από το οφειλόμενο ποσόν. Όταν ο κύριος έμαθε γι’ αυτήν ενέργεια αποκτήσεως φίλων από τον οικονόμο του, εις βάρος του κυρίου του, τι έκαμε αυτός ο κύριος; Φυσικά, απέλυσε τον οικονόμον. Ο Ιησούς δεν το ανέφερε αυτό· αλλά ο Ιησούς είπε τούτο για να διευκρινίση το νόημα της παραβολής: «Και επήνεσεν ο κύριος τον άδικον οικονόμον, ότι φρονίμως έπραξε· διότι οι υιοί του αιώνος τούτου είναι φρονιμώτεροι εις την εαυτών γενεάν, παρά τους υιούς του φωτός.»—Λουκ. 16:1-8.
6. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εφαρμογής του νοήματος της παραβολής του Ιησού;
6 Η πρακτική σοφία είναι αξιοσύστατη επειδή φέρνει αποτελέσματα ευεργετικά και ωφέλιμα σ’ εκείνον που την ασκεί. Επομένως, ο Ιησούς μάς ετόνισε τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο πρέπει να εφαρμόσωμε το νόημα της παραβολής, δηλαδή, να μιμηθούμε όχι την αδικία του οικονόμου, αλλά την πρακτική του σοφία. Ο Ιησούς δεν ήθελε να είναι οι υιοί του φωτός ολιγώτερο φρόνιμοι ή σοφοί μ’ ένα πρακτικό τρόπο από όσο είναι οι υιοί του κοσμικού αυτού συστήματος πραγμάτων στη σημερινή τους γενεά. Ο Ιησούς θέλει να είμεθα σοφοί μ’ ένα πρακτικό τρόπο απέναντι του Θεού και του κεχρισμένου Βασιλέως του.
7. Τι μας είπε ο Ιησούς να κάμωμε με τον άδικο μαμωνά και με τη δουλεία στον μαμωνά;
7 Συνεπώς, ο Ιησούς είπε στους υιούς του φωτός της αληθείας: «Και εγώ σας λέγω, Κάμετε εις εαυτούς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, δια να σας δεχθώσιν εις τας αιωνίους σκηνάς, όταν εκλείψη. Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι. Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινόν πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις τον ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας; Ουδείς δούλος δύναται να δουλεύη δύο κυρίους· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμωνά.»—Λουκ. 16:9-13, ΜΝΚ.
8. Ποιοι είναι οι απολύτως βέβαιοι φίλοι με τους οποίους μπορούμε να πάμε στην καλή πλευρά, και γιατί;
8 Δεν μπορούμε ν’ αφιερωθούμε στον Θεό μέσω του Χριστού και να παραμένωμε ακόμη δούλοι του μαμωνά, του αδίκου μαμωνά, του υλικού πλούτου. Πρέπει ν’ αποδειχθούμε κύριοι του υλικού πλούτου και να τον κάμωμε να εξυπηρετή τους σκοπούς μας καθ’ ον χρόνον εμείς υπηρετούμε ως δούλοι του Θεού. Τα άδικα αυτά πλούτη δεν είναι οι θησαυροί που αποταμιεύομε στον ουρανό με τον Θεό, αλλά είναι φρόνιμο να τους χρησιμοποιούμε για ν’ αποκτήσωμε φίλους. Δεν μπορούμε να έχωμε αυτόν τον κόσμο φίλο μας πάντοτε. Είναι βέβαιο ότι θα χαθή στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Απέναντι όλων των αβεβαιοτήτων της παρούσης ζωής, οι μόνοι φίλοι για τους οποίους μπορούμε να είμεθα απολύτως βέβαιοι είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός. Είναι οι μόνοι που μπορούν να μας δεχθούν «εις τας αιωνίους σκηνάς», διότι είναι αθάνατοι, αιώνιοι οι ίδιοι. Μπορούν, λοιπόν, να μας δώσουν τέλειες σκηνές στον αιώνιο νέο κόσμο, είτε αυτές είναι στην ουράνια βασιλεία με τον Ιησού Χριστό είτε στην παραδείσια γη με όλους τους αναστημένους πιστούς αγίους άνδρας των αρχαίων εκείνων χρόνων προ Χριστού. Ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι, λοιπόν, οι απολύτως απαραίτητοι εκείνοι που πρέπει να τους κάμωμε φίλους μας, που πραγματικά έχουν κάτι στο οποίο να μας δεχθούν με χαρά αφού καταστραφή στον Αρμαγεδδώνα αυτός ο κόσμος του «αιώνος του διαστήματος» και απαλλαγούμε από οποιεσδήποτε σχέσεις που θα έχωμε μ’ αυτόν τον κόσμο.
9. Μετά την αφιέρωσί μας, πώς πρέπει ν’ αποδειχθούμε εν σχέσει με τον άδικο μαμωνά, και πώς θ’ ανταμειφθούμε ενεργώντας έτσι;
9 Μολονότι τα υλικά πλούτη του κόσμου τούτου δεν είναι καθόλου τα πράγματα που χρειαζόμεθα για ν’ αφιερωθούμε στον Θεό ώστε να γίνωμε δούλοι του υπό τον Αρχηγόν μας Ιησούν Χριστόν, εν τούτοις μπορούμε να χρησιμοποιήσαμε υλικά πλούτη με τρόπον ώστε να συνεχίσωμε τη φιλία στην οποία μας φέρνει η αφιέρωσίς μας στον Θεό μέσω του Χριστού. Ασφαλώς πρέπει να αγρυπνούμε για να μη χρησιμοποιήσωμε τα άδικα πλούτη μας μετά την αφιέρωσί μας με τέτοιον τρόπο ώστε να κάνωμε εχθρούς μας τον Θεό και τον Χριστό. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο άπιστος από τους αρχικούς δώδεκα αποστόλους του Ιησού, ενήργησε έτσι. Θέλομε ν’ αποδειχθούμε ‘πιστοί εις τον άδικο, μαμωνά’, και τούτο χρησιμοποιώντας τα υλικά πλούτη που κατέχομε τώρα, όχι για να πλουτίσωμε αυτόν τον κόσμο ή τους δούλους του μαμωνά (πλούτου) που βρίσκονται στον κόσμον αυτόν, αλλά για να εξυπηρετήσωμε τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. Θα τα χρησιμοποιήσωμε για να φροντίσωμε ώστε να κηρυχθούν ευρύτερα τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, σε όλη την οικουμένη, για τελική μαρτυρία σε όλα τα έθνη προτού έλθη το πλήρες τέλος των. Αφότου αφιερώσαμε τον εαυτό μας και όλα όσα έχομε στον Μέγιστον Φίλο μας, τον Ιεχωβά Θεό, πραγματικά κρατούμε μόνο ως παρακαταθήκη τον υλικό πλούτο που κατέχομε μέσα στον κόσμον αυτόν. Επομένως, πρέπει ν’ αποδειχθούμε πιστοί στη χρήσι του γηίνου αυτού πλούτου όπως ακριβώς πρέπει να πράξωμε χρησιμοποιώντας όλο τον ανεκτίμητο πνευματικό πλούτο που ο Θεός μάς έχει δώσει μέσω του Χριστού. Κατόπιν, μετά τον Αρμαγεδδώνα ο Θεός και ο Χριστός θα μας πάρουν στις αιώνιες σκηνές, επειδή εχρησιμοποιήσαμε πρακτική σοφία απέναντί των ως Φίλων.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗ
10. Ποια εξεικόνισι εχρησιμοποίησε ο Σολομών εν σχέσει με το να κάμωμε τη σοφία να επιτύχη, και ως ποιον βαθμό ωφελείας διδασκόμεθα να χρησιμοποιούμε την πρακτική σοφία επωφελώς;
10 Ως ο βασιλικός εκκλησιαστής του λαού του Ιεχωβά, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών έγραψε: «Εάν ο σίδηρος αμβλυνθή, και δεν ακονίση τις την κόψιν αυτού, πρέπει να προσθέση δύναμιν· η σοφία δε είναι ωφέλιμος προς διεύθυνσιν.» (Εκκλησ. 10:10) Πόσο αληθινή είναι η ρήσις αυτή! Αν ένας άνθρωπος έχη να εκτελέση ένα έργο που χρειάζεται ένα εργαλείο με οξεία κόψι, τότε είναι προς όφελός του να έχη το εργαλείο που χρησιμοποιεί ακονισμένο στην κόψι του. Αν το εργαλείο έγινε αμβλύ και αυτός δεν διακρίνη την αμβλύτητα και δεν ακονίζη την κόψι, τότε, όταν εργάζεται με το αμβλύ ακόμη εργαλείο, θα πρέπει να εργασθή σκληρότερα. Θα πρέπει να δαπανήση περισσότερη φυσική ενέργεια και χρόνον, και η εργασία που θα εκτελεσθή δεν θα είναι τόσο καθαρή, όταν τελικά συμπληρωθή με πολύν κόπο, ιδρώτα και εξαιρετική προσπάθεια. Τούτο σημαίνει ανεπάρκεια και σπατάλη. Δεν είναι πρακτική σοφία από μέρους του χειριστού του εργαλείου. Το ίδιο συμβαίνει με την πρακτική σοφία από μέρους των υιών του Θεού, των υιών του φωτός. Αυτοί πρέπει να την κάμουν να επιτύχη. Δηλαδή, πρέπει να χρησιμοποιήσουν επιτυχώς πρακτική σοφία, δηλονότι με τέτοιον τρόπο που να καταλήξη σε επιτυχία. Αν το κάμουν αυτό, τότε η πρακτική των σοφία, όταν τεθή σε χρήσι, θα είναι επωφελής σ’ αυτούς. Ο τρόπος με τον οποίον ο άδικος οικονόμος εφήρμοσε την πρακτική του σοφία ήταν μόνο για το άμεσο και προσωρινό του όφελος. Ο τρόπος, με τον οποίον εμείς οι υιοί του φωτός διδασκόμεθα να χρησιμοποιούμε πρακτική σοφία που προέρχεται από τον Θεό, είναι για την αιωνία μας ωφέλεια.
11. (α) Γιατί δεν είναι φρόνιμο να δυσκολεύωμε τα πράγματα για μας; (β) Γιατί ελέχθη στον Τιμόθεο να ορθοτομή τον λόγον της αληθείας;
11 Δεν είναι φρόνιμο να δυσκολεύωμε τα πράγματα για μας και να εξοργιζώμεθα με μη ικανοποιητικά αποτελέσματα ή έργα. Προς αυτή την κατεύθυνσι, εδόθησαν στον Χριστιανό, επίσκοπο Τιμόθεο οι ακόλουθες οδηγίες όσον αφορά το ποίμνιον του λαού, του Θεού που είχε υπό την επίβλεψί του: «Ταύτα υπενθύμιζε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου, να μη λογομαχώσι, το οποίον δεν είναι εις ουδέν χρήσιμον, αλλά φέρει καταστροφήν των ακουόντων. Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. Τας δε βεβήλους ματαιοφωνίας φεύγε· διότι θέλουσι προχωρήσει [οι ματαιοφωνίες] εις πλειοτέραν ασέβειαν· και ο λόγος αυτών θέλει κατατρώγει ως γάγγραινα.» (2 Τιμ. 2:14-17) Ο «λόγος της αληθείας», οι Άγιες Γραφές, είναι το εργαλείο με το οποίο έχομε εξουσιοδοτηθή και διαταχθή να εργαζώμεθα· το εργαλείο για μας δεν είναι λόγια ή διδασκαλίες έξω από τον λόγον του Θεού, που προκαλούν μάχη για την έννοια, μάχη που δεν φέρνει χρήσιμο αποτέλεσμα, αλλά πραγματικά βλάπτει εκείνους που ακούουν τη λογομαχία. Οι ομιλίες του κόσμου τούτου που είναι βέβηλες επειδή παραβιάζουν εκείνο που είναι άγιο στον Θεό, είναι απλώς ματαιοφωνίες που δεν έχουν πραγματικό περιεχόμενο, δεν έχουν πραγματική στερεότητα, και οδηγούν τους ανθρώπους σε ασέβεια και προκαλούν καρκινοειδή διαφθορά που κατατρώγει ώσπου επακολουθεί ο θάνατος. Δεν είναι πρακτική σοφία το να χειριζώμεθα και πολιτευώμεθα με τέτοια λόγια, διδασκαλίες και βέβηλες ματαιοφωνίες ή ομιλίες.
12. (α) Ποιο εργαλείο, λοιπόν, πρέπει να χρησιμοποιούμε, και πώς το χειριζόμεθα ορθά; (β) Πώς το κρατούμε οξύ για τη χρήσι μας, και με ποιο όφελος;
12 Χρησιμοποιήστε το εργαλείο που επιτελεί το έργο του Θεού, δηλαδή, τον άγιο λόγο του. Όταν τον χειρίζεσθε, φροντίστε να τον χειρίζεσθε ορθά, όχι μόνο έτσι ώστε να κάνετε να εναρμονίζεται ο λόγος του Θεού με τον εαυτό του, αλλά έπίσης να γίνεται ο χειρισμός του με το ορθό ελατήριο στην καρδιά σας και για τον ορθό σκοπό. Το ελατήριό μας πρέπει να είναι αγάπη προς τον Θεό και τα αγαπητά του πρόβατα. Ο σκοπός μας πρέπει να είναι να εξυψώσωμε τον Θεό και να συνάξωμε όλα τα πρόβατά του στη μία ποίμνη υπό τον Καλό του Ποιμένα, τον Ιησού Χριστό. Αυτό το έργο απαιτεί επίσης κήρυγμα «του «λόγου της αληθείας» του Θεού. Πρέπει να είμεθα προσεκτικοί στο να φροντίζωμε να είναι το εργαλείο μας οξύ, κοφτερό. Ο λόγος του Θεού πραγματικά είναι αυτός ο ίδιος κοφτερός αλλά πρέπει εμείς να κρατούμε οξεία την κατανόησί του, και την ικανότητά μας να τον κηρύττωμε και να τον διδάσκωμε αιχμηρή, κοφτερή, διαπεραστική, διεισδυτική, όχι αμβλεία, άτονη, μη πειστική, ώστε να χρειάζεται περιπλέον χρόνος και προσπάθεια για να φθάση ο λόγος εκεί που πρέπει και να κατανοηθή. Αν παραλείπωμε να το χρησιμοποιούμε, τότε το όργανο ή εργαλείο μας θα φαίνεται ότι έγινε τέτοιο. Η επείγουσα ανάγκη για τη σύναξι και εποικοδόμησι των προβάτων τώρα πριν από τον Αρμαγεδδώνα απαιτεί από μας να κάμωμε ό,τι μπορούμε για την ορθοτόμησι του λόγου της αληθείας. Πρέπει να ετοιμαζώμεθα από πριν ως τον ύψιστο βαθμό οξύτητος. Αυτό πραγματικά θα εξοικονομήση προσπάθεια όταν είμεθα στο έργο και θα φέρη τα καλύτερα αποτελέσματα.
13. Γιατί, λοιπόν, εμείς οι εργάται δεν θα έχωμε τότε τίποτε για να αισχυνώμεθα;
13 Σ’ αυτή την περίπτωσι θα κάμωμε την πρακτική σοφία να επιτύχη. Θα χρησιμοποιούμε πρακτική σοφία επιτυχώς, και αυτό θα είναι προς αιωνία μας ωφέλεια. Ως εργάται δεν θα έχωμε τίποτε για το οποίο να αισχυνώμεθα και θα παραστήσωμε τους εαυτούς μας δοκίμους εις τον Θεόν .
ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ
14. Πώς οι θρησκευόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας, και γιατί το όνομα που λαμβάνεται δεν κάνει την πορεία ενός ατόμου ορθή;
14 Σ αυτόν τον αιώνα του διαστήματος ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι γεμάτος από θρησκευομένους που κάνουν πολλά πράγματα εν ονόματι του Κυρίου Ιησού. Εν τούτοις, δεν ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας. Κάνουν τους εαυτούς των μέρος του κόσμου τούτου· καθιστούν τους εαυτούς των φίλους του κόσμου τούτου, και έπειτα αναλαμβάνουν να κάμουν πολλά πράγματα σε αρμονία με τους σκοπούς του κόσμου τούτου, έτσι ώστε να έχουν καλές σχέσεις μαζί του και ποτέ να μη συγκρούωνται μαζί του. Κατόπιν, σ’ αυτά τα έργα που ανέλαβαν σύμφωνα με τους κανόνας και τους σκοπούς του κόσμου τούτου, προσαρτούν το όνομα του Χριστού. Αποκαλούν αυτά τα έργα Χριστιανικά και ισχυρίζονται ότι ο Χριστός έδωσε παράδειγμα γι’ αυτούς να κάνουν τέτοια έργα. Παραδείγματος χάριν, δεν εξετέλεσε ο Χριστός και οι απόστολοί του έργα θεραπείας; Γιατί, λοιπόν, να μη γίνουν κι αυτοί θεραπευταί ιεραπόστολοι; Εν τούτοις, το όνομα με το οποίο αξιοί ένας ότι εκτελεί το έργο, δεν είναι εκείνο που κάνει το έργο ορθό. Εκτός από το όνομα, το προϊόν του έργου πρέπει να είναι ορθό.
15. Ες απόδειξιν τούτου, τι είπε ο Ιησούς, και συνεπώς γιατί οι άνομοι εργάται ενεργούν χωρίς πρακτική σοφία;
15 Ο Ιησούς είπε: «Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε· αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, Ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:20-23) Ο Ιησούς Χριστός έκανε πάντοτε το θέλημα του Πατρός του τού εν τοις ουρανοίς. Ποτέ δεν ειργάζετο με ανομία απέναντι του Θεού. Το όνομά του δεν πρέπει να συσχετίζεται με ό,τι δεν είναι θέλημα του Θεού, ή με ό,τι είναι ανομία. Η εφαρμογή του ονόματος του Ιησού σε ανομία είναι εσφαλμένη, αδιάφορο αν η ανομία αυτή μπορή να φαίνεται ότι επιτελεί θαυμαστά έργα. Ο Ιησούς δεν έχει καμμιά οικειότητα με τους εργάτας της ανομίας, οι οποίοι υποκριτικά χρησιμοποιούν το όνομά του για να παραστήσουν διαφορετικά τα έργα των και να κάμουν απατηλή εντύπωσι. Συνεπώς τέτοιοι άνομοι εργάται ενεργούν χωρίς πρακτική σοφία.
16. Πώς το όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι συνδεδεμένος με ουράνια, πρακτική σοφία;
16 Ο Ιησούς Χριστός είναι συνδεδεμένος με ουράνια σοφία και πρακτική σοφία. Έχει πάντοτε επιδείξει τις επιτυχείς αυτές ιδιότητες. Ως ο πρωτότοκος Υιός του Θεού στους ουρανούς προτού γίνη τέλειος άνθρωπος στη γη προσωποποιείται στο όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών του Βασιλέως Σολομώντος. Εκεί παριστάνεται ως η θεία σοφία προσωποποιημένη. Ως η θεία σοφία λέγει: «Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων. Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν, και αυθάδειαν, και πονηράν οδόν, και διεστραμμένον στόμα, εγώ μισώ. Εμού είναι η βουλή, και η ασφάλεια· εγώ είμαι η σύνεσις· εμού η δύναμις.»—Παροιμ. 8:12-14, ΜΝΚ.
17. Πώς το ότι έκαμε ο Ιησούς την πρακτική σοφία να επιτύχη απειργάσθη ωφέλεια σ’ αυτόν, και ποια εξεικόνισι έδωσε για να μας προφυλάξη από το να πέσωμε στην παγίδα της ανομίας;
17 Το να κάμη ο Ιησούς την πρακτική σοφία να επιτύχη όταν ήταν στη γη, εσήμαινε ωφέλεια γι’ αυτόν, ώστε ν’ αποκτήση αιώνια ουράνια δόξα. Ακούστε, τώρα, τους λόγους του πρακτικής σοφίας για μας που δεν θέλομε να πέσωμε στην παγίδα της ανομίας: «Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον [άνδρα πρακτικής σοφίας], όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλαν εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε· και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη»—Ματθ. 7:24-27.
18. Επάνω σε τι οικοδομεί ο μωρός Χριστιανός, και με ποιο τελικό αποτέλεσμα;
18 Και ο μωρός Χριστιανός, και ο φρόνιμος Χριστιανός, ακούουν τα λόγια του Ιησού, όπως ακριβώς και η τάξις των μωρών παρθένων και των φρονίμων παρθένων. (Ματθ. 25:1-13) Αλλά ο μωρός Χριστιανός δεν προσέχει τα λόγια του Ιησού ώστε να τα εφαρμόση. Είναι αμελής, απερίσκεπτος, μύωψ και απειθής. Επομένως, κτίζει τη θρησκευτική του οικοδομή επάνω σε απείθεια στα λόγια του Ιησού ως βάσι. Η απείθεια ως βάσις δεν παρέχει στον οικοδόμο κανένα θεμέλιο. Είναι σαν την άμμο. Στη μεγάλη πλημμύρα της κρίσεως του Αρμαγεδδώνος, η θρησκευτική οικοδομή του ανόητα απειθούς Χριστιανού θα πέση. Η πτώσις της θα είναι μεγάλη. Θα σημάνη αιώνια καταστροφή για κείνον που κατοικεί σ’ αυτήν.
19. (α) Τι είδους άτομο είναι ο Χριστιανός που επιτυγχάνει; (β) Επάνω σε τι οικοδομεί, και ποια ωφέλεια θα του αποφέρη αυτό;
19 Ο Χριστιανός που επιτυγχάνει είναι ένα άτομο ουρανίας πρακτικής σοφίας, ένα άτομο φρόνιμο, στοχαστικό, που προνοεί και εργάζεται για κάτι μόνιμο, διαρκές, ανθεκτικό απέναντι των καταστρεπτικών δυνάμεων. Είναι ευπειθής στα αυθεντικά λόγια. Τη Χριστιανική του οικοδομή την θεμελιώνει επάνω στην υπακοή στα λόγια του σοφού Υιού του Θεού ως βάσι. Η υπακοή σ’ αυτά τα λόγια χρησιμεύει σαν πέτρα για θεμέλιο, μια πέτρα της οποίας οι ρίζες πηγαίνουν βαθιά έτσι ώστε δεν μπορεί να σαρωθή ή να οπονομευθή ή να καταρρεύση. Ανάμεσα στη θύελλα της θείας κρίσεως στον Αρμαγεδδώνα, η Χριστιανική οικοδομή, στην οποία διαμένει αυτός ο φρόνιμος μαθητής στη διάρκεια αυτού του αιώνος του διαστήματος, δεν θα καταστραφή. Αυτός θα διαμένη για πάντα, διότι θα έχη επιδείξει πρακτική σοφία σε αρμονία με το τέλειο θέλημα του Θεού. Το ότι κάνει να επιτύχη η πρακτική σοφία, το ότι χρησιμοποιεί επιτυχώς πρακτική σοφία, θα είναι για την αιωνία του ωφέλεια στον ατελεύτητο νέο κόσμο του Ιεχωβά.