Ελευθερία από Φόβο στο 1955

 1. Πώς το ανθρώπινο γένος εισέρχεται στο έτος 1955, και γιατί;

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ το μυστικό της ελευθερίας από το φόβο που κατέχει όλο το ανθρώπινο γένος σήμερα; Θέλετε αυτή την ελευθερία; Μπορεί να ενθυμήσθε ακόμη το ρητό που έγινε δημοφιλές όχι πριν από πολύν καιρό: «Το μόνο πράγμα που έχομε να φοβούμαστε είναι ο φόβος ο ίδιος.» Αυτό το ρητό το ανέλαβε ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,a αλλά πολύ περισσότερα από διακόσια χρόνια προηγουμένως είχε εμφανισθή σ’ ένα βιβλίο στις αρχές του δεκάτου εβδόμου αιώνος.b Αλλά μήπως το ρητό αυτό παρέσχε τη λύσι; Ποιος έγινε απολύτως άφοβος με το να φοβήται τον φόβο; Ποιος τώρα μπορεί να βοηθήση ώστε να μη φοβούνται οι άνθρωποι; Αντιμετωπίζοντας τρομερές πιθανότητες, το ανθρώπινο γένος δεν ανέπτυξε φόβον του φόβου του ίδιου. Επομένως, εισέρχεται στο έτος 1955 με προμηνύματα φόβου και σκότους, χωρίς καμμιά «συνταγή» για την πραγματοποίησι της μιας από τις «Τέσσερες Ελευθερίες» του Ρούζβελτ που είναι γνωστή ως «ελευθερία από τον φόβο». Μάλλον, μια μεγαλύτερη δουλεία στον άκαρδον υποδουλωτήν Φόβον είναι βέβαιο ότι περισφίγγει την ανθρωπότητα.—Λουκ. 21:25, 26.

 2. Ποια τάξις θ’ απολαμβάνη ελευθερία από φόβο κατά το 1955, και γιατί, παρά τις κακές αγγελίες όσον αφορά τον κόσμον αυτόν;

² Όχι με το να φοβούμεθα τον φόβο, αλλά με το να φοβούμεθα τον Ιεχωβά μαθαίνομε το μυστικό της ελευθερίας από τον φόβο. Γι’ αυτό ακριβώς θα υπάρχη μια τάξις επάνω στη γη που θ’ απολαμβάνη ελευθερία από τον φόβο κατά το 1955 και όλα τα έτη που θ’ ακολουθήσουν. Η τάξις αυτή είναι ο «άνθρωπος» που περιγράφεται στον Ψαλμό 112, ο άνθρωπος εκείνος που φοβείται τον Ιεχωβά και που ηδύνεται στις εντολές Του, μαζί με το σπέρμα ή γενεά του δικαίου αυτού, ευθέως ανθρώπου. Ό,τι λέγει ο ψαλμός αυτός στο έβδομο εδάφιό του γι’ αυτόν τον συλλογικόν «άνθρωπον» ή τάξιν ατόμων, θα είναι αληθινό κατά το 1955, ναι, αληθινό ως το νικηφόρο τέλος της μάχης του Αρμαγεδδώνος: «Από κακάς αγγελίας δεν θέλει φοβηθή· η καρδία αυτού είναι στερεά, ελπίζουσα επί τον Ιεχωβά.» (ΑΣ) Αυτός αντιμετωπίζει άφοβα το νέο έτος. Οι αγγελίες ή ειδήσεις για τον κόσμο είναι όλες κακές στις ημέρες αυτές· δεν υπάρχει τίποτε το παρηγορητικό όσον αφορά αυτόν. Επιπρόσθετα, στον Λόγον του Θεού δεν υπάρχουν καλές αγγελίες για τον κόσμον αυτόν, αλλά μόνον καταδίκη με την εκτέλεσι της εκδικήσεως του Θεού εναντίον των πονηρών. Ο φοβούμενος τον Ιεχωβά «άνθρωπος» το γνωρίζει ήδη αυτό και έτσι δεν διαταράσσεται από τη φορά των παγκοσμίων γεγονότων και το δυσοίωνο μέλλον που διαμορφώνεται για τον κόσμον αυτόν. Από τις προφητείες του Θεού γνωρίζει ότι ο κόσμος αυτός υπό τον Σατανάν πρέπει να τελειώση σύντομα στο κορύφωμα αυτού του «εσχάτου καιρού», για ν’ ακολουθηθή από ένα λαμπρόν νέον κόσμον με όλα τα αγαθά.

 3. Πώς δεν φοβείται «τον βρυχηθμόν του κακού», και ποια πορεία εναντίον του φόβου ακολουθεί;

³ Ακόμη και αν οι ‘κακές αγγελίες’ έρχωνται υπό την μορφή απειλών από μέρους του εχθρού, αυτό δεν φοβίζει εκείνον που φοβείται τον Ιεχωβά. «Δεν θα φοβηθή τον βρυχηθμόν του κακού», όπως αποδίδει το εδάφιο ένας μεταφραστής. (Φέντον) Γνωρίζει ότι ο Παντοδύναμος Θεός, ο Προστάτης του, είναι πιο ισχυρός από τις συνδυασμένες δυνάμεις του εχθρού, ορατές και αόρατες. Ενισχυμένος μ’ αυτή τη γνώσι, δεν μπορεί να φοβηθή, αλλά προχωρεί άφοβα στην εκτέλεσι του Χριστιανικού έργου του με υπακοή στις εντολές του Θεού, διακηρύττοντας το όνομά Του και δίνοντας μαρτυρία για τη βασιλεία Του μέσω του Ιησού Χριστού. Αρνείται να φοβηθή από ό,τι φοβούνται οι κοσμικοί άρχοντες και λαοί. Ακολουθεί τις οδηγίες του Θεού, δηλαδή: «Αλλ’ έαν και πάσχητε δια την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι· “τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε, μηδέ ταραχθήτε·” αλλά “αγιάσατε Κύριον τον Θεόν” εν ταις καρδίαις υμών· και έστε πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.» (1 Πέτρ. 3:14, 15) «Και τον φόβον αυτού μη φοβηθήτε, μηδέ τρομάξητε. Τον ΚΥΡΙΟΝ [Ιεχωβά] των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε· και αυτός ας ήναι ο φόβος σας, και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας.» (Ησ. 8:12, 13, ΜΑΜ) Επομένως, ο φοβούμενος τον Ιεχωβά άνθρωπος δεν εκφοβίζεται ώστε ν’ ακολουθήση την πορεία που ο κόσμος συνιστά και θεωρεί πρακτική. Στον φόβον του Υψίστου Ιεχωβά εκδηλώνεται η ανώτερη σοφία του ανθρώπου. Κοσμικοί φόβοι δεν τον παραλύουν με τρόμο, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για ν’ απομακρύνη τέτοιους φόβους από τους ανθρώπους καλής θελήσεως δίνοντας τους το Βιβλικό άγγελμα ειρήνης και παρηγορίας.

 4. Πώς είναι η καρδιά του στερεά και οδηγείται σε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά;

⁴ «Η καρδία αυτού είναι στερεά, ελπίζουσα επί τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 112:7, ΑΣ) Με τη Βιβλική προφητεία ο Ιεχωβά έχει προειδοποιήσει εκείνον που τον φοβείται για την τελική τύχη αυτού του κόσμου και για τις επιθέσεις του εχθρού εναντίον του. Έτσι ο άνθρωπος έχει προετοιμάσει την καρδιά του για την έλευσι αυτών των πραγμάτων για να μην καταληφθή από φόβο και για να μην προσκόψη και μπη σε σύγχυσι. (Ιωάν. 16:1-4) Διέθεσε χρόνο για να μελετήση τον Λόγον του Θεού και να εφαρμόση τις διδασκαλίες του και έτσι να οικοδομήση εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Ιεχωβά. Επομένως η καρδιά του δεν κυμαίνεται μεταξύ του Ιεχωβά και του κόσμου τούτου· παραμένει σταθερά προσηλωμένη στον Ιεχωβά. Αυτός κρατεί μια πλήρη καρδιά απέναντι του Θεού. Η καρδιά του ποτέ δεν στρέφεται προς τα είδωλα του κόσμου τούτου. Έχει εξοικειωθή με τις επαγγελίες του Ιεχωβά και έχει παρατηρήσει πώς ο Επαγγελλόμενος τις έχει εκπληρώσει για τον πιστόν εκείνον που τον φοβείται. Γνωρίζοντας την τύχη που περιμένει αυτόν τον κόσμο, κατανοεί ότι δεν υπάρχει ασφάλεια σ’ αυτόν και ότι ο κόσμος αυτός δεν μπορεί να κερδίση τη μάχη του εναντίον του Παντοδυνάμου Θεού. Εμπιστεύεται στον βέβαιον Νικητήν. Ελεύθερος από βασανισμό με κοσμικούς φόβους, είναι μακάριος.

 5. Με ποιον τρόπο είναι στηριγμένη η καρδιά του, και έτσι τι διώχνεται έξω;

⁵ «Εστηριγμένη είναι η καρδία αυτού· δεν θέλει φοβηθή, εωσού ατενίση επί τους εχθρούς αυτού.» (Ψαλμ. 112:8, Ρόδ. Ψαλμ.) Τώρα αντιμετωπίζει πολλούς εχθρούς, αλλά δεν υποχωρεί από την ασυμβίβαστη στάσι του υπέρ της βασιλείας του Θεού. Έχει την καρδιά του στηριγμένη επάνω στον αήττητον και ακατανίκητον Θεόν. Ούτε οι φόβοι που οι άνθρωποι εκφράζουν για την τύχη του δικού των συστήματος πραγμάτων και το τι αυτή θα σημαίνη για το ανθρώπινο γένος, ούτε οι απειλές που οι εχθροί εκτοξεύουν εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, δεν κάνουν την καρδιά του να τρέμη και να ταλαντεύεται. Αυτή υποστηρίζεται από τον Ιεχωβά λόγω της αγάπης του γι’ Αυτόν. Είναι γενναιόκαρδος στην αγάπη του και στην προσκόλλησί του στον δίκαιο νέο κόσμο που υπεσχέθη ο Θεός. Δεν έχει πνευματικό καρδιακό νόσημα σ’ αυτούς τους κρισίμους, δυσκόλους καιρούς που οι άνθρωποι είναι φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι και έχουν απλώς τη μορφή της ευσεβείας, αλλά δεν έχουν την καρδιά τους σ’ αυτήν. Μιμηθήτε, λοιπόν, το παράδειγμά του. Για να φυλαχθήτε από στενοχώρια και από την τυραννία του φόβου, δυναμώστε την καρδιά σας στην αγάπη της και στην αφοσίωσί της στον Ιεχωβά. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν: Η αγάπη θα διώξη έξω τον φόβον.—1 Ιωάν. 4:18.

 6. Τι πρέπει να περιμένετε από τους εχθρούς σας, αλλά πώς μπορείτε να φυλαχθήτε από το να φοβηθήτε στη θέα τους;

⁶ Βέβαια, αν αγαπάτε και φοβήσθε τον Ιεχωβά, οι εχθροί που τον μισούν θα μισούν επίσης και σας. Αλλ’ αυτό δεν είναι αιτία για να τρομάξετε, ιδιαίτερα αν γνωρίζετε ποιον αγαπάτε. Αν αγαπάτε κάποιον, θα κάμετε κάτι, ναι, θα υποφέρετε και θα υπομείνετε κάτι γι’ αυτόν. Αν αγαπάτε τον Ιεχωβά και τον γνωρίζετε, λάβετε την άποψί του όσον αφορά τους εχθρούς. Υπολογίστε τους όπως τους υπολογίζει αυτός. Πιστέψτε στις προφητείες του γι’ αυτούς. Τότε ο φόβος των εχθρών θα εκλείψη. Τώρα ακριβώς οι εχθροί μπορεί να φαίνωνται εντελώς τρομεροί στους αριθμούς των και στην αυξημένη των δύναμι ώστε να βλάψουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Αλλά κυττάξτε τη βλάβη που ο Θεός μπορεί να κάμη σ’ αυτούς, καθώς επίσης σε σας, περισσότερη βλάβη από όση μπορούν να σας κάμουν αυτοί. Μην τους φοβείσθε, λοιπόν. Μην παύσετε να κηρύττετε εξαιτίας των, αλλά προχωρήστε αφήνοντας την καρδιά σας να υποστηρίζεται και ενισχύεται από το πνεύμα και τον Λόγον του Ιεχωβά.

 7. Γιατί και μαζί με ποιον μπορούμε να γελάσωμε για τους εχθρούς μας, και με ποιο έργον προχωρούμε;

⁷ Κάνοντας τούτο, θα ατενίσετε επί τέλους επάνω στους εχθρούς σας όταν δεν θα φαίνωνται πια τόσο φοβεροί, αλλ’ οι φόβοι των θα έχουν πραγματοποιηθή επάνω τους. «Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ’ αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή. Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.» (Παροιμ. 10:24, 25) Γελάστε, λοιπόν, μαζί με τον Ιεχωβά γι’ αυτούς. «Ο ασεβής μηχανάται κατά του δικαίου, και τρίζει κατ’ αυτού τους οδόντας αυτού. Ο Ιεχωβά θέλει γελάσει επ’ αυτώ, επειδή βλέπει ότι έρχεται η ημέρα αυτού. Διότι οι βραχίονες των ασεβών θέλουσι συντριφθή· τους δε δικαίους υποστηρίζει ο Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 37:12, 13, 17, ΑΣ) Είναι σοφό το να γελά κανείς άφοβα από αυτή την απόψι, επειδή η θεία σοφία λέγει στους απροσέκτους άφρονας του κόσμου τούτου: «Και εγώ θέλω επιγελάσει εις τον όλεθρόν σας· θέλω καταχαρή, όταν επέλθη ο φόβος σας. Όταν ο φόβος σας επέλθη ως ερήμωσις, και η καταστροφή σας εφορμήση ως ανεμοστρόβιλος, όταν η θλίψις και η στενοχωρία έλθωσιν εφ’ υμάς.» (Παροιμ. 1:26, 27) Έτσι ο σημερινός βρυχηθμός του εχθρού εναντίον μας δεν μας φοβίζει, αλλά με στοργικές, ισχυρές, υγιείς καρδιές στηριγμένες στον Ιεχωβά προχωρούμε άφοβοι δίνοντας μαρτυρία για τη βασιλεία του σε όλο τον κόσμο. Σύντομα, όταν θα ατενίσωμε επάνω στους εχθρούς μας, αυτό θα είναι μια ευωχία για τα μάτια μας.

ΑΦΟΒΗ ΔΙΑΝΟΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ

 8. Γιατί ο Ψαλμός 112:9 είναι μια βεβαίωσις ότι το έργο της μαρτυρίας θα προχωρήση στο 1955;

⁸ Κατά το 1955 το παγγήινο έργο των φοβουμένων τον Ιεχωβά μαρτύρων θα προχωρήση ακόμη περισσότερο με τη φιλάγαθη εύνοιά του και το πνεύμα του. Ισχυρή βεβαίωσις τούτου μας δίνεται στον Ψαλμό 112:9: «Εσκόρπισεν, έδωκεν εις τους πένητας· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα· το κέρας αυτού θέλει υψωθή εν τιμή.» (Ρόδ. Ψαλμ.) Είναι βέβαιο σε ποιον εφαρμόζονται τα λόγια αυτά. Ο απόστολος Παύλος τα παρέθεσε και τα εφήρμοσε στους ομοίους του Χριστιανούς τον καιρό που έδιναν βοήθεια στους πτωχούς αδελφούς των εν Χριστώ. Είπε: «(Καθώς είναι γεγραμμένον, “Έσκόρπισεν, έδωκεν εις τους πένητας· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.” Ο δε χορηγών σπόρον εις τον σπείροντα, και άρτον προς τροφήν, είθε να χορηγήση και να πληθύνη τον σπόρον σας, και να αυξήση τα γεννήματα της δικαιοσύνης σας·) πλουτιζόμενοι κατά πάντα εις πάσαν ελευθεριότητα.» (2 Κορ. 9:9-11) Η ελευθεριότης του φοβουμένου τον Ιεχωβά Χριστιανού δεν περιορίζεται στο να δίνη υλικά πράγματα στους ενδεείς αδελφούς, αλλά ενδιαφέρεται πολύ για τη διανομή των νέων της Βασιλείας σε όλους τους «ανθρώπους καλής θελήσεως», τον διασκορπισμό του σπόρου της αληθείας της Βασιλείας σ’ εκείνους που οι καρδιές τους είναι όμοιες με καλό, παραγωγικό έδαφος.

 9. Ποιοι είναι οι «πένητες» στους οποίους δίνουν οι φοβούμενοι τον Ιεχωβά, και γιατί;

⁹ Η γη είναι σήμερα γεμάτη από ανθρώπους υλικώς πτωχούς, αλλά οι πτωχοί στους οποίους δίνει ο σοφός που φοβείται τον Ιεχωβά, είναι οι «πτωχοί τω πνεύματι», δηλαδή «εκείνοι που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ενδείας» και επομένως είναι διατεθειμένοι να δεχθούν το ικανοποιητικό άγγελμα της Βασιλείας. Αυτοί είναι το είδος των πτωχών στους οποίους ο Ιησούς έστειλε τους ακολούθους του για να τους αναζητήσουν και να τους θρέψουν, λέγοντας: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» (Ματθ. 10:8· 5:3) Εκείνο που μπορούν να ‘δώσουν δωρεάν’ πρέπει να είναι τα πνευματικά πλούτη που ο Θεός τους εχορήγησε δωρεάν, επειδή, σε ό,τι αφορά υλικά πλούτη, ο Θεός εξέλεξε «τους πτωχούς του κόσμου πλουσίους εν πίστει.» (Ιάκ. 2:5, Κείμενον) Με το να δίνουν το άγγελμα της Βασιλείας αντί να δίνουν απλώς χρήματα ή υλικά πράγματα, πλησιάζουν μάλλον εκείνους που είναι πραγματικά «πτωχοί τω πνεύματι», που «έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ενδείας», παρά απλώς τους ιδιοτελείς πτωχούς του κόσμου τούτου που δεν φροντίζουν να ανήκουν στον Ιεχωβά. Έτσι οι κοσμικοί πτωχοί που δεν έχουν εκτίμησι της αληθείας και προτιμούν να ανήκουν στον Σατανά, τον «θεόν του αιώνος τούτου», «κοσκινίζονται» έξω.

10. Δίνοντας σ’ αυτούς τους πτωχούς, σε ποιον πράγματι δανείζουν, και γιατί;

¹⁰ Οι πτωχοί και οι ενδεείς δεν μπορούν να μας ανταμείψουν πλήρως με υλικούς τρόπους για τα πνευματικά δώρα που τους δίνομε δωρεάν, αλλ’ αυτό δεν εξαντλεί τους πόρους μας. Ποτέ δεν μένομε χωρίς μια αποζημίωσι η οποία μας ανταμείβει περισσά. Γιατί; Για ν’ απαντήσωμε, χρειάζεται να επαναλάβουμε τα λόγια του Ψαλμού 112:5: «Αγαθός είναι ο άνθρωπος—ελεών και δανείζων.» (ΜΡΓ· σελίς 8, παράγρ. 21) Στον πτωχόν και τον ενδεή δανείζει ο «άνθρωπος», όχι μόνο μη ελπίζοντας για κάποιον τόκο επί του δανείου από τον πτωχόν λήπτην, αλλά και μη ελπίζοντας για καμμιά απολύτως υλική ανταπόδοσι. Από πού, λοιπόν, έρχεται η αποζημίωσίς του; Ακούστε: «Ο ελεών πτωχόν δανείζει εις τον Ιεχωβά· και θέλει γείνει εις αυτόν η ανταπόδοσις αυτού.» (Παροιμ. 19:17, ΑΣ) Ελεώντας κανείς και δίνοντας στους πνευματικώς πτωχούς χωρίς να λαμβάνη υλική ανταπόδοσι, δανείζει πραγματικά στον Ιεχωβά; Ναι· και αυτό συμβαίνει επειδή οι πτωχοί, ειδικώς οι πτωχοί τω πνεύματι, εκείνοι που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ενδείας και υπερεπιθυμούν πνευματική ανακούφισι, ανήκουν πράγματι στον Ιεχωβά. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιεχωβά λέγει: «Ο καταθλίβων τον πένητα ονειδίζει τον Ποιητήν αυτού· ο δε τιμών αυτόν ελεεί τον πτωχόν.» (Παροιμ. 14:31) Ο Ιεχωβά καθορίζει ως αμαρτία το να καταδυναστεύουμε ή παραμελούμε τους πτωχούς. (Δευτ. 24:14, 15) Αυτοί εξαρτώνται απ’ Αυτόν. «Και οι πραείς θέλουσιν επαυξήσει την χαράν αυτών εν τω Ιεχωβά, και οι πτωχοί των ανθρώπων θέλουσιν ευφρανθή δια τον Άγιον του Ισραήλ.» (Ησ. 29:19, ΑΣ) Οι πτωχοί και ενδεείς που ανήκουν στον Ιεχωβά δεν μπορούν να αποδώσουν υλικώς· ο Ιεχωβά, λοιπόν, αναλαμβάνει το χρέος εκείνων που ανήκουν σ’ αυτόν.

11. Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά τον εαυτό του απέναντι εκείνου που δίνει στους πτωχούς, και πώς βγαίνει από αυτή τη θέσι;

¹¹ Έτσι, ο φοβούμενος τον Ιεχωβά Χριστιανός, δίνοντας δωρεάν τα αγαθά νέα της Βασιλείας στους πτωχούς, δανείζει πραγματικά στον Ιεχωβά Θεό ώσπου να του αποδώση ο Ιεχωβά για την καλή του πράξι. Είναι καταπληκτικό να σκέπτεται κανείς ότι ο Βασιλεύς του αιωνίου σύμπαντος, ο Ιδιοκτήτης των πάντων, θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένον στον διαγγελέα της Βασιλείας, ο οποίος δίνει δωρεάν στους πτωχούς που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ενδείας. Ο Ιεχωβά εξοφλεί όλα τα χρέη ή τις υποχρεώσεις που απεκτήθησαν έτσι, με το να εκπληρώνη όλες τις επαγγελίες του ότι θα φροντίση για κείνους που τον φοβούνται και τηρούν τις εντολές του και θα τους υποστηρίξη.

12. Ποια επαγγελία κάνει ο Ιεχωβά στον δίκαιον δότην, και πώς εκπληρώνει τώρα αυτή την επαγγελία;

¹² Συνεπώς ο Ιεχωβά κάνει την εξής επαγγελία όσον αφορά εκείνον που δίνει το άγγελμά Του δωρεάν στον πτωχόν και τον ενδεή: «Η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 112:9) Αυτή είναι μια επανάληψις της επαγγελίας Του που βρίσκεται στο τρίτο εδάφιο του Ψαλμού 112. Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού που αναγράφονται εις Ματθαίον 6:1-4, η δικαιοσύνη του ανθρώπου που φοβείται τον Ιεχωβά συνίσταται κατά μέγα μέρος από το ότι διακηρύττει το άγγελμα της Βασιλείας δίνοντας τα αγαθά νέα δωρεάν στους πτωχούς. Εκείνοι που εναντιώνονται στη Βασιλεία και στα αγαθά της νέα δεν θα μπορέσουν να εξαλείψουν αυτή τη μορφή της δικαιοσύνης. Ο Ιεχωβά θα υποστηρίζη και θα διαφυλάττη πάντοτε τους διαγγελείς της Βασιλείας και θα τους παρέχη τα μέσα να εκτελούν αυτή τη διακήρυξι των αγαθών νέων, για να ‘πλουτίζωνται εις πάσαν ελευθεριότητα’. Θα ‘χορηγήση και θα πληθύνη τον σπόρον σας, και θα αυξήση τα γεννήματα της δικαιοσύνης σας.’ (2 Κορ. 9:10, 11) Επειδή ο Θεός εξακολουθητικά εφοδιάζει τον δίκαιον και γενναιόδωρον διανομέα των αγαθών νέων, ο Χριστιανός που φοβείται τον Ιεχωβά ποτέ δεν έχει ανάγκη να επαιτήση επειδή δίνει έτσι με ελευθεριότητα. Κρατείται πάντοτε σε θέσι ώστε να συνεχίζη τα καλά του έργα διασκορπισμού ωφελημάτων πνευματικού είδους στους ενδεείς. Έτσι, μολονότι είναι πτωχός υλικώς, ο ίδιος μπορεί να κάμη πολλούς πλουσίους πνευματικώς. (2 Κορ. 6:10) Τα προϊόντα της δικαιοσύνης του, δηλαδή, οι άνθρωποι καλής θελήσεως που πλουτίζονται και συνάγονται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, αυξάνουν σταθερά. Αντί να καθιστά πτωχόν τον δότην, η δωρεάν παροχή και διάδοσις των αγαθών νέων καταλήγει σε αυξημένες αποδόσεις: «Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν. Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.»—Παροιμ. 11:24, 25.

13. Ποια αιτία έχει ο δίκαιος αυτός άνθρωπος να είναι ζωντανός και να διαφυλάσσεται επάνω στη γη;

¹³ Ο Ιεχωβά θέλει να βρίσκεται επάνω στη γη ένα τέτοιο δίκαιο είδος ανθρώπου. Ευαρεστείται να τον χρησιμοποιή ως όργανον διασκορπισμού των πνευματικών ωφελημάτων Του προς κάθε κατεύθυνσι. Γι’ αυτόν τον λόγο ο δωρεάν και γενναιόδωρος δότης εξυπηρετεί ένα σκοπό στα έργα του Θεού και έχει μια κατάλληλη και χρήσιμη θέσι μεταξύ των κατοίκων της γης· έχει επαρκή αιτία για να είναι ζωντανός και να διαφυλάσσεται από τη θεία δύναμι. Κερδίζει την εκτίμησι του Θεού καθώς και των ευγνωμόνων ανθρώπων και έτσι αγαπάται για τα έργα του. (1 Θεσ. 5:12) Αυτή η ύπαρξις της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ως την ημέρα τούτη, αποδεικνύει αυτήν ακριβώς την αλήθεια.

14, 15. (α) Πώς αποδεικνύει αυτή την αλήθεια η ύπαρξις της Εταιρίας ως την ημέρα αυτή; (β) Τι θέλουν να έχουν στο 1955 οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και πώς μπορούν να το έχουν αυτό;

¹⁴ Από τον καιρό ακόμη της ιδρύσεώς της ως σωματείου, το 1884, η Εταιρία ακολούθησε τον κανόνα της διατηρήσεώς της με εκούσιες συνεισφορές. Συγγράμματα και άλλα έντυπα εξετυπώθησαν και διενεμήθησαν είτε δωρεάν είτε αντί μιας ονομαστικής συνεισφοράς που εκάλυπτε απλώς το κόστος της παραγωγής και διανομής. Οι συναθροίσεις και συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά υπήρξαν πάντοτε ανοιχτές σε όλους όσοι επιθυμούσαν να τις παρακολουθήσουν, κάτω από τη δημοσία διακήρυξι «Καθίσματα δωρεάν—δεν συλλέγονται χρήματα!» Ο θρησκευτικός κλήρος που επιβαρύνει οικονομικώς για την άδεια εισόδου ή για τη χρήσι καθισμάτων και περνά το δίσκο των εισφορών μια ή περισσότερες φορές στη διάρκεια των θρησκευτικών λειτουργιών, εξέφρασε λύπη επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγγέλλουν για τις θρησκευτικές συναθροίσεις ένα κανόνα «Καθίσματα δωρεάν—δεν συλλέγονται χρήματα!» (Βλέπε Η Σκοπιά, 1ης Ιανουαρίου 1914, σελίς 5, στην Αγγλική.) Ο Ιεχωβά ευλόγησε αυτή την αρχή τού να δίνωμε δωρεάν ή στο απλό κόστος και να κάνωμε συναθροίσεις χωρίς συλλογή χρημάτων, για να μεταδοθή περισσότερη Βιβλική πληροφορία. Για μια οργάνωσι του μεγέθους της Εταιρίας, η παραγωγή Γραφών και Γραφικών βοηθημάτων κάθε χρόνο είναι τεραστία, και ο αριθμός των ωρών που οι μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν δωρεάν στο έργο της διανομής και ο αριθμός των Γραφικών μελετών που διεξάγουν δωρεάν στα σπίτια ενδιαφερομένων ανθρώπων κάθε χρόνο, είναι αξιοσημείωτος.

¹⁵ Στο 1955 οι μάρτυρες του Ιεχωβά θέλουν να έχουν την πιο μεγάλη διανομή Γραφικών εντύπων από κάθε άλλο έτος έως τώρα, επειδή ο καιρός λιγοστεύει για την επίδοσι του αγγέλματος που σώζει τη ζωή, τώρα που η καταστροφή του κόσμου στη μάχη του Αρμαγεδδώνος πλησιάζει διαρκώς περισσότερο. Εργαζόμενοι οικονομικά, μπορούμε να επιτελέσωμε περισσότερα από άλλους επειδή προσπαθούμε να έχωμε όσο το δυνατόν λιγώτερα γενικά έξοδα στις δαπάνες. Μπορούμε να επιτύχωμε τα μεγαλύτερα αποτελέσματα με τις γενναιόδωρες παροχές εκείνων που αγαπούν τον Ιεχωβά, ιδιαίτερα σε χρόνο και ενέργεια που δαπανώνται δωρεάν στη διανομή και διάδοσι του αγγέλματος της Βασιλείας. Σύμφωνα με τον κανόνα του Θεού, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα είμεθα περισσότερο ευτυχείς επειδή δίνομε περισσότερα και τα δίνομε απηλλαγμένα χρηματικής επιβαρύνσεως.

16. Πώς θα τιμηθή το κέρας του φοβουμένου τον Ιεχωβά «ανθρώπου», και πώς υψώνεται ακόμη και τώρα με τιμή;

¹⁶ Ποτέ δεν θα κύψωμε σε επαίσχυντη ήττα. Η θεία επαγγελία προς τον δίκαιον δότην και διανομέα στους πτωχούς είναι: «Το κέρας αυτού θέλει υψωθή εν τιμή.» (Ψαλμ. 112:9, ΑΣ) Το κέρας είναι σύμβολον ισχύος και δυνάμεως, προειδοποίησις σε όλους όσοι υποτίθεται ότι θα επιτεθούν. Το ότι ‘υψώνεται εν τιμή’ σημαίνει νίκη για μας, εις διεκδίκησιν της δυνάμεως του Ιεχωβά που μας υποστηρίζει. Εμπιστευόμενοι σ’ αυτόν και διατηρώντας προς αυτόν ακεραιότητα που δικαιολογεί την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτόν, μπορούμε να πούμε: «Αλλά συ θέλεις υψώσει, ως του μονοκέρωτος, το κέρας μου. . . . Και ο οφθαλμός μου θέλει ιδεί την εκδίκησιν των εχθρών μου· τα ώτά μου θέλουσιν ακούσει περί των κακοποιών, των επανισταμένων κατ’ εμού. Ο δίκαιος ως φοίνιξ θέλει ανθεί· ως κέδρος του Λιβάνου θέλει αυξάνει.» (Ψαλμ. 92ος 10-12) Η τιμή με την οποία υψώνεται το κέρας προέρχεται από τον Θεό, όχι από τους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν τη θεία πηγή της τιμής αυτής. Τελικά, η τιμή της αιωνίας νίκης θα είναι δική μας, αλλ’ ακόμη και τώρα απολαμβάνομε την τιμή τού να είμεθα στην υπηρεσία του Ιεχωβά ως μάρτυρές του. Το μεγάλο πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως που συνωστίζονται ήδη στον οίκον του Ιεχωβά για να τον υπηρετούν και να τον λατρεύουν, είναι επίσης δόξα και τιμή στην φοβούμενη τον Ιεχωβά πνευματική τάξι που εκοπίασε για να υιοθετήση αυτό το επίγειο σπέρμα ή γενεά. Όπως είπε ο απόστολος Παύλος για τους αδελφούς της Θεσσαλονίκης τους οποίους είχε υιοθετήσει μέσω του ευαγγελίου που είχε κηρύξει σ’ αυτούς: «Διότι τις η ελπίς ημών, ή η χαρά, ή ο στέφανος της καυχήσεως; ή ουχί και σεις έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη παρουσία αυτού; Διότι σεις είσθε η δόξα ημών και η χάρα.» (1 Θεσ. 2:19, 20) Με το να εξακολουθούμε να δίνωμε τα αγαθά νέα της Βασιλείας δωρεάν και γενναιόδωρα στους πτωχούς και ενδεείς, η τιμή αυτή της αυξημένης συναδελφοτήτος στην κοινωνία του Νέου Κόσμου στον ναόν του Θεού είναι προωρισμένη να πολλαπλασιασθή ώσπου ο Ιεχωβά να υψώση το κέρας μας ως νικητών στον Αρμαγεδδώνα.

17. Γιατί ο ασεβής, βλέποντας τούτο, αισθάνεται λύπη:

¹⁷ Οι ασεβείς που μισούν τον Ιεχωβά εξεδήλωσαν χαιρεκακία βλέποντάς μας κάτω από καταθλίψεις, αδικίες, απαγορεύσεις και προγραφές, αλλ’ η φαιδρή χαιρεκακία τους μετατρέπεται σε λύπη και φόβο καθώς βλέπουν την αυξανόμενη τιμή που ο Ιεχωβά απονέμει στον λαό του, ο οποίος τον φοβείται και τον υπηρετεί και μεγαλύνει το όνομά του. Α, όλα αυτά προελέχθησαν στον Ψαλμό 112:10 (ΑΣ): «Ο ασεβής θέλει ιδεί, και θέλει λυπηθή· θέλει τρίξει τους οδόντας αυτού, και θέλει αναλυθή· η επιθυμία των ασεβών θέλει απολεσθή.» Ο ασεβής είναι προωρισμένος να ιδή αυτή την υπέρτατη νίκη και τιμή των μαρτύρων του Ιεχωβά προτού καταστραφή. Είναι κακής θελήσεως και δεν αγαπά τη δικαιοσύνη και επομένως δεν χαίρει για το υψωμένο κέρας των δικαίων που φοβούνται τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό ακριβώς ζητεί να καταστρέψη την πνευματική ευημερία των αποκαταστημένων πνευματικών Ισραηλιτών και των συντρόφων των καλής θελήσεως. Δυσαρεστείται για την αγαθότητα του Ιεχωβά προς τον λαό του. Θέλει την κοσμική εύνοια και επιτυχία και επίσης τη θεία εύνοια και την πνευματική ευημερία, αλλά δεν μπορεί να τα έχη και τα δύο συγχρόνως. (Ιάκ. 4:4) Δεν διασκορπίζει και δεν δίνει το άγγελμα της Βασιλείας στους πτωχούς. Γι’ αυτό δεν είναι ευχαριστημένος. Η συναίσθησις που έχει ότι είναι πλούσιος σε κοσμικά αγαθά και εύνοια δεν τον ικανοποιεί πλήρως, επειδή έχει μόνο τη μορφή της ευσεβείας, αλλ’ αποδεικνύεται ψευδής όσον αφορά τη δύναμί της να μεταμορφώνη την καρδιά και να κάνη τον άνθρωπο αληθινά ευτυχή. Καταναλισκόμενος από φθόνο για την πνευματική ευημερία των μαρτύρων, αισθάνεται λύπη.

18. Γιατί ο ασεβής τρίζει τα δόντια του, και πότε και πώς θα ‘αναλυθή’;

¹⁸ Ο ασεβής δεν μπορεί να ανατρέψη την πνευματική ευημερία εκείνων που φοβούνται τον Ιεχωβά. Τρίζει τα δόντια του για το θέαμα που είναι υποχρεωμένος να βλέπη, αλλ’ αυτό είναι το μόνο που μπορεί να κάμη μέσα στην έξαλλη οργή του. Δεν μπορεί αληθινά να βλάψη τον δίκαιον ή να καταστρέψη την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Υφίσταται βασανισμό τώρα, όχι μόνο από το κήρυγμα των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, αλλά επίσης και για την ευημερία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στο 1955 θα εξακολουθήση να τρίζη τα δόντια του μέσα στην έξαλλη οργή του και θα προετοιμάζεται να ενωθή με τον μεγάλον Γωγ του Μαγώγ στην παγκόσμια επίθεσί του εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Όταν ο Ιεχωβά θα σταματήση αυτή τη μανιώδη κακεντρεχή επίθεσι με τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», το ασεβές πλήθος δεν θα ιδή και πάλι την επιθυμία των οφθαλμών του, αλλά θα ρίξη ένα τελευταίο βλέμμα σ’ ένα θέαμα λυπηρό στα μάτια του, τη διαρκή ευημερία των μαρτύρων του Ιεχωβά και τον θρίαμβο της κοινωνίας του Νέου Κόσμου επάνω στη γη. Τότε ο ασεβής «θέλει αναλυθή», ναι, θα διαλυθή σαν «κοχλιός» που αφήνει γλοιώδη ίχνη. «Ως κοχλιός διαλυόμενος [θα] παρέλθωσιν.» (Ψαλμ. 58:8) Όπως ακριβώς έναν «κοχλιόν» τον σταματά το αλάτι που ρίχνεται γύρω στα μέρη που συχνάζει, έτσι, τι μπορεί να κάμη ο γλοιώδης ασεβής εναντίον των φοβουμένων τον Ιεχωβά, οι οποίοι είναι ως το «άλας της γης»; Τίποτε, μόνο να ‘αναλυθή’ σ’ ένα άδοξο τέλος κατά τη μεγαλειώδη επίδειξι της μαχητικής δυνάμεως του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα.

19. Τι θα συμβή στην επιθυμία ή τον πόθο του ασεβούς, και ποιοι θα έχουν ευτυχία, ακόμη και στο 1955;

¹⁹ «Η επιθυμία [ο πόθος] των ασεβών θέλει απολεσθή.» Τα ασεβή των σχέδια εναντίον του δικαίου δεν θα ευοδωθούν, παρά για τη δική τους καταστροφή, και όλα τα πράγματα επάνω στα οποία έθεσαν τα μάτια των, θεωρώντας τα επιθυμητά σ’ αυτόν τον κόσμο, θα απολεσθούν μαζί τους προς αιωνίαν των απογοήτευσι. Σε ένδοξη αντίθεσι οι δίκαιοι διαγγελείς της Βασιλείας θα ιδούν την επιθυμία των εκπληρωμένη καθώς θα ατενίζουν επάνω στους εχθρούς των, επειδή θα βρίσκωνται με το μέρος του Ιεχωβά που κερδίζει τη νίκη και θα επιζήσουν στον θριαμβευτικό νέο κόσμο όπου η διεκδίκησις του Ιεχωβά θα εορτάζεται για πάντα. Ω, πόση η δυστυχία του ανθρώπου που δεν φοβείται τον Ιεχωβά και δεν ευφραίνεται πολύ στις εντολές Του! Αλλ’ ω, πόση η δική σας ευτυχία αν θα είσθε ένας που φοβείται τον Ιεχωβά στο 1955 και τηρεί τις εντολές του με Θεόδοτη ελευθερία από φόβο!

[Υποσημειώσεις]