Ο Επίσκοπος Ενός Ευτυχισμένου Ποιμνίου — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ο Επίσκοπος Ενός Ευτυχισμένου Ποιμνίου

«Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. Ηνώρθωσε την ψυχήν μου· με ωδήγησε δια τρίβων δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού.»—Ψαλμ. 23:1-3, ΜΝΚ.

1, 2. (α) Ποιος είναι ο Επίσκοπος του σύμπαντος, και γιατί φέρνει ανταμοιβή το να είναι ένας σε συντροφιά μαζί του; (β) Ποια απόδειξις υπάρχει ότι νοήμονα πλάσματα του Ιεχωβά είναι ευτυχισμένα;

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ Θεός Ιεχωβά είναι ο πιο περίφημος Επίσκοπος στο σύμπαν. Αυτός είναι ο Ποιμήν του ποιμνίου του. Όσοι έχουν το προνόμιο να είναι στη συντροφιά του γίνονται μακάριοι, διότι ο Ιεχωβά αναφέρεται στις Άγιες Γραφές ‘ο μακάριος Θεός’.—1 Τιμ. 1:11.

² Οι Γραφές αφθονούν από αποδείξεις ότι νοήμονα πλάσματα υπό την φροντίδα του Ιεχωβά είναι ευτυχισμένα. Ομιλούν για ουράνιους υιούς που ευφραίνονται ενώπιον του Ιεχωβά, που ‘αλαλάζουν’, ‘αγάλλονται’ και είναι «μακάριοι.» (Ιώβ 38:7· Αποκάλ. 19:7-9· Παροιμ. 8:30) Και στη γη ‘τα πρόβατα της βοσκής του, . . . άνθρωποι’, λέγονται, επίσης, ‘μακάριοι’. «Μακάριος ο λαός του οποίου ο Ιεχωβά είναι ο Θεός αυτού!» αναφωνεί ο ψαλμωδός. «Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην.» (Ιεζ. 34:31· Ψαλμ. 144:15, ΜΝΚ· 146:5, 6, ΜΝΚ) Ναι, υπάρχει μια γνησία ευτυχία σ’ αυτόν τον αποθαρρημένο εικοστόν αιώνα, αλλά μαζί μ’ αυτούς, που ανήκουν στο ποίμνιο του μακαρίου Θεού Ιεχωβά. Αν είσθε ένα μέλος αυτού του ποιμνίου, τότε γνωρίζετε τι σημαίνει να είναι κανείς ευτυχής.

3, 4. (α) Πώς έκαμε ο Ιεχωβά προμήθεια για την ευτυχία του λαού του, και γιατί; (β) Γιατί η μελέτη της Γραφής είναι ζωτική για την ευτυχία του ποιμνίου;

³ Ο Ιεχωβά θέλει να είναι ευτυχής ο λαός του, διότι τι αξία έχει η ζωή δίχως ευτυχία; Γνωρίζει ότι, δίχως τη χαρούμενη διάθεσι που φέρνει η ευτυχία, η ίδια η ζωή γίνεται μια ανιαρή μονοτονία, για πολλούς πλήξις, μια μονήρης περιπλάνησις ως το τέλος του ταξιδιού. Έτσι για να εξασφαλίση στο ποίμνιό του μια λαμπρή, γεμάτη σημασία ζωή, ο Ιεχωβά ως ο Επίσκοπος του ποιμνίου του έκαμε επιμελημένες διευθετήσεις για τη συνεχή ευτυχία του.

⁴ Εν πρώτοις, έκαμε για το ποίμνιό του προμήθεια τροφής και ποτού που δεν τελειώνει ποτέ. Διότι απαιτείται καλή τροφή και καλή πόσις για να διατηρηθούν ευτυχισμένα τα πρόβατα του Θεού. Καθώς εδήλωσε ο ψαλμωδός ποιμήν: «Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. Ηνώρθωσε την ψυχήν μου.» (Ψαλμ. 23:2, 3) Αυτή την βρώσι και την πόσι τα επρομήθευσε ο Ιεχωβά στη μορφή του γραπτού λόγου του, της Αγίας Γραφής. Επομένως, μια προσεκτική μελέτη αυτού του Λόγου είναι ζωτική για το ποίμνιο του Θεού, όχι μόνο διότι οδηγεί σε πνευματική υγεία και ευτυχία, αλλά πολύ περισσότερο διότι οδηγεί σε ζωή αιώνια. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού είπε στον Ιουδαϊκό λαό των ημερών του: «Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν.» «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι [οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης, ΜΝΚ].» Διότι «με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Ιεχωβά.» (Λουκ. 11:28· Ματθ. 5:3· 4:4, ΜΝΚ) Για ν’ απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη ζωή τα πρόβατα του Θεού οφείλουν να αντλούν συνεχώς από αυτή τη θεία αποθήκη.

5. Με ποιον τρόπο είναι η Γραφή απαραίτητη στον άνθρωπο του Θεού, και πώς ο λόγος του Ιεχωβά το αποδεικνύει;

⁵ Ο Λόγος του Θεού είναι, επίσης, φως, που χρειάζεται τόσο πολύ σ’ αυτούς τους σκοτεινούς, δυσκόλους καιρούς. Όπως ο ψαλμωδός είπε στον Θεό: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμ. 119:105) Η απώλεια ενός προβάτου μέσα στο σκότος είναι αιτία φόβου και θλίψεως. Η αλήθεια της Γραφής που ενεργεί ως λύχνος είναι προμήθεια του Ιεχωβά για την καθοδήγησι και ευτυχία των προβάτων του. Στον Ηγέτη Ιησού του Ναυή, ο οποίος ήταν έτοιμος να οδηγήση τα τέκνα του Ισραήλ μέσα στη Γη της Επαγγελίας, ο Ιεχωβά είπε: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.» (Ιησ. Ναυή 1:8) Αν θέλωμε να ευοδούμεθα στην οδό μας και να φερώμεθα με σύνεσι, οφείλομε όχι μόνο να έχωμε Γραφές, αλλά οφείλομε, επίσης, ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή που ο Μέγας Επίσκοπός μας Ιεχωβά έδωσε στον Ιησού του Ναυή. Αν ακολουθήσωμε αυτή τη σοφή συμβουλή, τότε θα είμεθα ευτυχείς, Ο ψαλμωδός είπε: «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Ιεχωβά· μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού.» (Ψαλμ. 119:1, 2, ΜΝΚ) Το να γνωρίζουν τη Γραφή και να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της είναι εκείνο που φέρνει ευτυχία στο ποίμνιο του Θεού.

6. Με ποιον άλλο τρόπο είναι οι Γραφές μια ευλογία από τον Ιεχωβά;

⁶ Ο Ιεχωβά ως Ποιμήν του ποιμνίου του έχει προμηθεύσει τον Λόγο του για ένα ακόμη πολύ υψηλότερο σκοπό, δηλαδή, για να μπορέσουν τα γήινα πλάσματά του να γνωρίσουν Αυτόν τον ουράνιο Ποιμένα των. Χωρίς τη Γραφή τα πρόβατα του Θεού δεν θα εμάθαιναν για τον Ποιμένα-Θεόν των Ιεχωβά. Και δίχως γνώσι του Ιεχωβά δεν μπορεί να υπάρξη διαρκής ευτυχία. Διότι ο Ιεχωβά δεν είναι μόνο «η πηγή της ζωής» αλλά, επίσης, και η πηγή της χαράς. Η χαρά είναι ένας καρπός του πνεύματός του. (Ψαλμ. 36:9· Γαλ. 5:22) Όταν τα πρόβατα χωρίζωνται από τον ποιμένα των, τότε γίνονται φοβισμένα και δυστυχή. Σημειώστε πώς ο συγγραφεύς των ψαλμών συνδέει την ανάγκη τού να γνωρίση ένας τον Ιεχωβά με το να είναι γνησίως ευτυχής. Η θεόπνευστος αφήγησις λέγει: «Μακάριος ο άνθρωπος, ο ελπίζων επ’ αυτόν.» «Μακάριος ο λαός, ο γινώσκων αλαλαγμόν· θέλουσι περιπατεί, Ιεχωβά, εν τω φωτί του προσώπου σου.» «Μακάριος πας ο φοβούμενος τον Ιεχωβά.» «Μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου.» «Μακάριος ο άνθρωπος του οποίου η δύναμις είναι εν σοι.» (Ψαλμ. 34:8· 89:15, ΜΝΚ· 128:1, ΜΝΚ· 84:4, 5) Όσοι ερευνούν για ευτυχία οφείλουν, λοιπόν, να στρέψουν την προσοχή τους προς τον ουρανό, αν θέλουν να βρουν την ευτυχία που δίνει ο Ιεχωβά.

7. (α) Πώς εκφράζει ο ψαλμωδός τη χαρά που προέρχεται από το να γνωρίζη ένας τον Ιεχωβά; (β) Πού μόνο μπορεί κανείς να βρη ευτυχία και ηρεμία;

⁷ Η ήρεμη χαρά και η ικανοποίησις, που γίνονται η αμοιβή εκείνων που γνωρίζουν τον ουράνιο Επίσκοπο Ιεχωβά, αναγράφονται για μας στον αλησμόνητο εικοστό τρίτο Ψαλμό (ΜΝΚ) του Δαβίδ. «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου», είπε. «Δεν θέλω στερηθή ουδενός. Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. Ηνώρθωσε την ψυχήν μου· με ωδήγησε δια τρίβων δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού. Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν· διότι συ είσαι μετ’ εμού· η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν. Ητοίμασας έμπροσθέν μου τράπεζαν απέναντι των εχθρών μου· ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου· το ποτήριόν μου υπερχειλίζει. Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Ιεχωβά εις μακρότητα ημερών.» Πόσο ωραία εκφράζει ο ψαλμωδός την ανάγκη, την άνεσι και την ήρεμη χαρά που απολαμβάνει ένας ο οποίος γνωρίζει τον Ιεχωβά! Δεν ακούει κανείς στα λόγια του Δαβίδ αγωνιώδη βελάσματα, του είδους που ακούονται από πρόβατα που απωλέσθησαν. Το βέλασμα καθενός από τα απολεσθέντα πρόβατα εκφράζει δυστυχία και εγκατάλειψι, την πλήρη μοναξιά του μακριά από το ποίμνιο. Είναι ένας ήχος φόβου, ήχος γεμάτος από το αίσθημα στερήσεως της προστασίας και της τρυφερής, στοργικής φροντίδος του Ποιμένος. Μακριά από τον Ιεχωβά δεν μπορεί να υπάρξη ευτυχία. Μόνο μαζί μ’ αυτόν και το ποίμνιό του μπορεί ένας να βρη την ευτυχία και την ηρεμία για την οποία ομιλεί ο Δαβίδ στον εικοστό τρίτο Ψαλμό.

8. Ποιους διώρισε ο Ιεχωβά για να φροντίζουν για το ποίμνιο, και ποια βασική αλήθεια πρέπει να έχουν πάντα στο νου;

⁸ Για να φυλάξη το επίγειο ποίμνιό του από το να παραστρατήση κι έτσι να γίνη δυστυχισμένο, ο Ιεχωβά διώρισε ανθρώπους για να ενεργούν με την ιδιότητα των επισκόπων και ποιμένων. Αυτοί οι άνδρες θα έπρεπε να φροντίζουν για το ποίμνιο του Θεού. Ο Βασιλεύς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ ήταν ένας από αυτούς τους επισκόπους. Μολονότι ήταν ένας ποιμήν του λαού του Θεού, εν τούτοις ο Δαβίδ ανεγνώριζε ότι είχε ένα Επίσκοπο και Ποιμένα επάνω από τον εαυτό του, στον οποίο ήταν υπεύθυνος. Στον δέκατο έκτο Ψαλμό, όγδοο εδάφιο (ΜΝΚ), ο Δαβίδ γράφει γι’ αυτό, λέγοντας: «Ενώπιόν μου είχον τον Ιεχωβά διαπαντός.» Ως ένας ποιμήν πηγαίνει μπροστά από το ποίμνιο, γι’ αυτό ο Βασιλεύς Δαβίδ έχαιρε να θέτη, τον Θεό του Ιεχωβά μπροστά από τον εαυτό του. «Ο ποιμαίνων τον Ισραήλ», έγραψε ένας άλλος Ισραηλίτης, «ακροάσθητι . . . συ ο οδηγών ως ποίμνιον τον Ιωσήφ.» (Ψαλμ. 80:1) Το ότι διατηρούσε πάντοτε αυτή τη βασική αλήθεια ενώπιόν του έκαμε τον Δαβίδ ένα καλό ποιμένα και άξιο παράδειγμα για το ποίμνιο του Θεού.

9. Όταν οι επίσκοποι ανταποκρίνωνται στην κατεύθυνσι του Ιεχωβά, ποιο είναι το αποτέλεσμα γι’ αυτούς και για το ποίμνιο, και τι λέγει ο ψαλμωδός Δαβίδ γι’ αυτό;

⁹ Όταν οι επίσκοποι ανταποκρίνωνται στην καθοδήγησι του ουρανίου Επισκόπου των, ευλογούνται, και το ποίμνιο είναι ευτυχισμένο. Ο Δαβίδ έγραψε σχετικά με αυτό στον Ψαλμό 144:13- 15 (ΜΝΚ), για να περιγράψη αυτούς που έχουν υλιστικό πνεύμα ως να λέγουν: «Τα πρόβατα ημών πληθυνόμενα εις χιλιάδας και μυριάδας, εν τοις αγροίς ημών· οι βόες ημών πολύτοκοι· να μη υπάρχη μήτε έφοδος εχθρών, μήτε εξόρμησις, μηδέ κραυγή εν ταις πλατείαις ημών. Μακάριος ο λαός, όστις ευρίσκεται εν τοιαύτη καταστάσει!» Κατόπιν, σε αντίθεσι, ο Δαβίδ λέγει: «Μακάριος ο λαός, του οποίου ο Ιεχωβά είναι ο Θεός αυτού!» Έτσι οι πνευματικά σκεπτόμενοι επίσκοποι είναι μια ευλογία από τον Ιεχωβά. Είναι μια αιτία αληθινής ευτυχίας στο ποίμνιο του Θεού.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥ

10. (α) Ποιος έδωσε το παράδειγμα δείχνοντας αγάπη για τα πρόβατα, και πώς; (β) Με ποιο ειδικό τρόπο οφείλουν οι επίσκοποι να μιμούνται τον Ιεχωβά σε αγάπη;

¹⁰ Τίποτε δεν συντελεί περισσότερο στην ευτυχία του ποιμνίου από την αγάπη. Με το να δείχνη αγάπη ο Ιεχωβά έδωσε το παράδειγμα. Ένα από τα πρόβατα του Θεού, δηλαδή, ο απόστολος Ιωάννης, έγραψε: «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.» (1 Ιωάν. 4:8-11) Οι επίσκοποι έχουν υποχρέωσι ν’ αντιγράψουν το ουράνιο παράδειγμα της αγάπης. Οφείλουν ν’ αναλάβουν την πρωτοβουλία στην εκδήλωσι αγάπης, ακριβώς όπως ο Ιεχωβά ήταν ο πρώτος ο οποίος ηγάπησε. «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός [ο Θεός] πρώτος ηγάπησεν ημάς.» (1 Ιωάν. 4:19) Η πεποίθησις ότι αγαπώνται, ότι αγαπώνται παρά την γνώσι τού τι αυτοί οι ίδιοι είναι, είναι εκείνο που καταλήγει σε μεγάλη ευτυχία του ποιμνίου.

11. (α) Γιατί η αγάπη προς το ποίμνιο είναι ουσιώδης; (β) Πώς η αγάπη βοηθεί τον ποιμένα;

¹¹ Αλλά γιατί η αγάπη είναι τόσο ουσιώδης; Διότι η «αγάπη οικοδομεί.» Η αγάπη «είναι ο σύνδεσμος της τελειότητος [ο τέλειος σύνδεσμος της ενότητος, ΜΝΚ].» «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» (1 Κορ. 8:1· 13:4-8· Κολ. 3:14) Η αγάπη καθιστά τον επίσκοπο προσιτό, φιλάγαθο, ευγενή, διακριτικό και υπομονητικό. Τον προλαμβάνει από το να φέρεται σκληρά με τα πρόβατα. Η αγάπη τον κάνει να είναι αισθητώς ενήμερος των πνευματικών τους αναγκών. Διότι τίποτε δεν είναι περισσότερο διορατικό ή ευαίσθητο όσο η γνησία αγάπη, ώστε να διακρίνη, ως από ένστικτο, τα αισθήματα ενός άλλου. Ναι, τίποτε δεν ζωογονεί τις δυνάμεις αντιλήψεως όπως η αληθινή αγάπη. Όταν ένα πρόβατο πεινά, ο ποιμήν θα το γνωρίζη, επειδή το αγαπά. Όταν τα πρόβατα διψούν, ο ποιμήν θα το αντιληφθή λόγω της αγάπης του. Όταν τα πρόβατα κτυπήσουν ή ασθενήσουν, η αγάπη του ποιμένος θα το διακρίνη. Όταν ένα πρόβατο χαθή, ο ποιμήν θα το μάθη πρώτος λόγω της αγάπης του για τα πρόβατα. Η αγάπη διεγείρει κάθε καλό και γενναιόδωρο αίσθημα σ’ αυτόν. Η αγάπη η οποία ρέει προς τα κάτω από τον Θεό στον ουρανό μέσω του ‘καλού ποιμένος’ του Ιησού Χριστού και μέσω των διωρισμένων επισκόπων του ποιμνίου είναι εκείνη που θα ενώνη και θα κάνη ευτυχισμένο το ποίμνιο του Θεού. Ο ποιμήν πρέπει να θυμάται πάντα ότι το μόνο πράγμα που είναι καλύτερο από το να σας αγαπούν, είναι να αγαπάτε· αυτή η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

12. Πώς ένας στοργικός ποιμήν είναι μια ευλογία για το ποίμνιο;

¹² Ώστε, τι ευλογία είναι ένας στοργικός επίσκοπος για την εκκλησία! Τα πρόβατα αισθάνονται την αγάπη του με τον τρόπο που τους ομιλεί και τα μεταχειρίζεται. Ο τρόπος του επισκόπου είναι αγαθός και ελκυστικός. Τα πρόβατα ελκύονται προς αυτόν. Γνωρίζουν ότι φροντίζει γι’ αυτά και έχει το συμφέρον των στην καρδιά του. Δεν διστάζουν να φέρουν τα προβλήματά των στον επίσκοπο, διότι είναι βέβαια για την ευγενική φροντίδα του. Είναι βέβαια για την αγάπη του, διότι η αγάπη δεν μπορεί να προσποιηθή. Είναι ένα μαλακτικό έλαιο που κάνει ακόμη και τα βαριά φορτία συχνά δε και την υπακοή να φαίνωνται ελαφρότερα. Η αγάπη ειρηνεύει. Είναι καταπληκτικό πόσο λίγα παράπονα και πόσο μεγάλη χαρά υπάρχει στην αγάπη. Ο επίσκοπος το γνωρίζει αυτό. Γι’ αυτό αγαπά μιμούμενος τους ουρανίους Επισκόπους, τον Θεό και τον Χριστό.

13. Ποιο γεγονός αποδεικνύει ότι ο Ιησούς έδειχνε αγάπη, και ποια παραβολή είπε ως απόδειξι της αγάπης του ποιμένος;

¹³ Η αγάπη του Ιεχωβά Θεού για τα πρόβατά του εκδηλώνεται μέσω του Ιησού Χριστού του ‘καλού ποιμένος’ του. Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς εφρόντιζε για τη ζωή των προβάτων και τα πρόβατα αντελαμβάνοντο πάρα πολύ τη φροντίδα του. Οι πτωχοί, οι ασθενείς, οι καταθλιβόμενοι και οι βρισκόμενοι σε άγνοια—αμαρτωλοί κάθε είδους και από όλα τα κοινωνικά στρώματα ειλκύοντο προς αυτόν. Αλλά ο Καλός Ποιμήν δεν θεωρούσε τον εαυτό του πάρα πολύ σπουδαίο για να πάρη τα πρόβατα στα χέρια του και να τα ενθαρρύνη στο δρόμο της ζωής. Η προσιτότης του βοηθούσε αμαρτωλούς να εξέλθουν από την εκπεσμένη κατάστασί τους και να βαδίσουν στην οδό της σωτηρίας. (Ιωάν. 10:11· Λουκ. 7:36-50) Ο Βιβλικός συγγραφεύς Λουκάς μάς λέγει ότι «επλησίαζον δε εις αυτόν πάντες οι τελώναι και οι αμαρτωλοί, δια να ακούωσιν αυτόν. Και διεγόγγυζον οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς, λέγοντες, Ότι ούτος αμαρτωλούς δέχεται, και συντρώγει μετ’ αυτών.» Τότε ο Ιησούς ελάλησε αυτή την ασύγκριτη παραβολή σ’ αυτούς, λέγοντας: «Τις άνθρωπος εξ υμών, εάν έχη εκατόν πρόβατα, και χάση έν εξ αυτών, δεν αφίνει τα εννενηκονταεννέα εν τη ερήμω· και υπάγει ζητών το απολωλός, εωσού εύρη αυτό; Και ευρών αυτό, βάλλει επί τους ώμους αυτού, χαίρων· και ελθών εις τον οίκον, συγκαλεί τους φίλους και τους γείτονας, λέγων προς αυτούς. Συγχάρητέ μοι, ότι εύρον το πρόβατόν μου το απολωλός. Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα, μάλλον παρά δια εννενηκονταεννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας.» (Λουκ. 15:1-7) Τι έξοχο παράδειγμα αγάπης και κατανοήσεως που άφησε ο Ιησούς για όλους τους επισκόπους! Το κορύφωμα της σοφίας είναι να τον μιμηθούμε πιστά.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

14, 15. (α) Ποιο είναι ένα από τα κύρια καθήκοντα του ποιμένος, και γιατί; (β) Πώς μπορεί να καταπραϋνθή καλύτερα ένα παραπονούμενο πρόβατο;

¹⁴ Η ευτυχία συχνά συνδέεται με καλή τροφή. Ποιος ποιμήν δεν γνωρίζει ότι, όταν τα πρόβατα πεινούν, γίνονται ανήσυχα, ευερέθιστα; Όταν, όμως, έχουν φάγει ένα καλό, ικανοποιητικό γεύμα, η εμφάνισίς των γίνεται αμέσως πιο λαμπρή. Το ανήσυχο, γεμάτο παράπονο, ευερέθιστο πνεύμα τους υποχωρεί και το διαδέχεται μια διάθεσις μεγαλυτέρας χαλαρώσεως και ικανοποιήσεως. Επομένως, ένα από τα κύρια καθήκοντα του επισκόπου είναι να φροντίζη να τρέφονται καλά τα πρόβατα.

¹⁵ Όταν πρόβατα παροπονούνται, ένα από τα καλύτερα πράγματα που πρέπει να γίνουν είναι να τα οδηγήση στις βοσκές του Λόγου του Θεού και να τονίση μερικές από τις αναψυκτικές, ενθαρρυντικές και εποικοδομητικές αλήθειές του. Στη συζήτησί σας ενδιατρίψτε ειδικώς στην ελπίδα που δίνει ο Θεός και στο ότι οι υποσχέσεις του είναι βέβαιες. (Τίτον 1:2) Καθώς η παραπονουμένη διάνοια ή η τραυματισμένη καρδιά τρέφεται από τον Λόγο του Ιεχωβά, επανέρχεται η πραγματική ικανοποίησις και η ευτυχία. Διότι η θεόπνευστη παροιμία λέγει: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.» (Παροιμ. 3:13, 18) Καθώς τα πρόβατα του Θεού αποκτούν αυτή τη μεγάλη εκτίμησι, θα γίνουν ευτυχισμένα. Εν τούτοις, οι επίσκοποι οφείλουν να δείξουν τον τρόπο.

16. Τι είναι εκείνο που φέρνει ευτυχία, σύμφωνα με τον Ιησού;

¹⁶ Αλλά δεν φέρνει ευτυχία μόνο το να διαβάζη ή ν’ ακούη ένας. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Πραγματική ευτυχία έχει εκείνος που εκτελεί το θέλημα του Θεού και όχι εκείνος που απλώς ακροάται. Η τήρησις του Λόγου του Θεού είναι εκείνη που καταλήγει σε διαρκή ευτυχία. Ο Χριστιανός μαθητής Λουκάς, επομένως, εσημείωσε ειδικά τους λόγους του Καλού Ποιμένος: «Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν.» (Λουκ. 11:28) Ώστε ακρόασις και τήρησις του Λόγου του Θεού ενώνονται για να φέρουν ευτυχία.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

17. (α) Γιατί το ποίμνιο είναι άξιο προσωπικής προσοχής από τον ποιμένα; (β) Με ποιον τρόπο μπορεί ο ποιμήν να συντελέση στην ευτυχία των προβάτων;

¹⁷ Το ποίμνιο του Θεού δεν είναι μια συλλογή από δελτία, αρχεία και στατιστικές, αλλά μια ζωντανή οργάνωσις πολυτίμων πλασμάτων, των οποίων η ζωή είναι αφιερωμένη στον αίνο του ζώντος Θεού. Έχουν, επομένως, ανάγκη και είναι άξια της πιο καλής προσοχής, δηλαδή, προσωπικής προσοχής. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να γίνη ένας επίσκοπος τόσο πολυάσχολος και απορροφημένος από την τήρησι βιβλίων ώστε να έχη λίγο χρόνο ή καθόλου για τα πρόβατα. Εν τούτοις, ο καθένας μέσα στο ποίμνιο πρέπει να αισθάνεται τη φροντίδα του ποιμένος. Ο Χριστιανός επίσκοπος Παύλος έγραψε: «Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.» (Εβρ. 13:16) Το να εργάζεται κανείς στη διακονία του αγρού με το καθένα από αυτά τα πρόβατα από καιρό σε καιρό θα σημαίνη γι’ αυτά περισσότερο από πολλές ομιλίες. Η λίγη ενθάρρυνσις που τους δίνετε προσωπικώς τα οικοδομεί. Είναι ένας τρόπος για να δείξετε ότι ενδιαφέρεσθε. Αυτή η προσωπική επαφή της αναμίξεώς σας μαζί τους, ο έπαινός σας για τις προσπάθειες και την πρόοδό τους, συντελεί σε αμέτρητο βαθμό στην ευτυχία των προβάτων και στην πνευματική τους ανάπτυξι.

18. Πώς ένας ποιμήν μπορεί να φέρη χαρά σ’ ένα πρόβατο που βρίσκεται στο νοσοκομείο;

¹⁸ Τα πρόβατα συχνά ασθενούν και χρειάζονται τον ποιμένα τους. Η αποστολή του λέγει ότι οφείλει ‘να παρηγορήση πάντας τους πενθούντας’. (Ησ. 61:2) Αυτό σημαίνει ότι οφείλει να τα επισκέπτεται προσωπικώς. Αυτή η παρουσία του και μόνο θα είναι μια χαρά και ενίσχυσις για τον ασθενή. Ο ποιμήν μπορεί να ενημερώση τα πρόβατα σχετικά με τη δράσι της εκκλησίας, να διεξέλθη ένα μάθημα Γραφικής μελέτης, να συζητήση μια νέα ομιλία ή να τους πη για την τελευταία συνέλευσι του λαού του Κυρίου, ποιο ήταν το πρόγραμμα, τι πληροφορίες ελήφθησαν και πόσο έχουν ενθαρρυνθή και οικοδομηθή από τη συνέλευσι. Επίσκοποι, διατηρήστε ζωντανό το ενδιαφέρον του ασθενούς για τον Ιεχωβά και την οργάνωσί του. Δείξτε του πώς μπορεί να συντελέση και συντελεί στην ευτυχία του ποιμνίου με τη σταθερότητά του, τις προσευχές του και το ενδιαφέρον του για το ποίμνιο. Παρηγορείτε τους πενθούντας.—2 Κορ. 1:3-7.

19. Με ποιους άλλους τρόπους μπορεί να εκδηλώση συμπόνια για τον ασθενή, και πώς ανταμείβεται ο επίσκοπος;

¹⁹ Όλοι οι ασθενείς δεν βρίσκονται σε νοσοκομεία· πολλοί είναι στα σπίτια τους και χρειάζονται την προσοχή του επισκόπου και αυτοί, επίσης. Είναι εκπληκτικό πόση ευτυχία μπορεί να φέρη ένα γράμμα ή ακόμη και ένα δελτάριο με μια ευχή για την αποκατάστασι της υγείας. Όταν ένας είναι άρρωστος κι αισθάνεται μόνος στον κόσμο, μια υπόμνησις μ’ ένα δελτάριο ή με μια επίσκεψι ή μ’ ένα τηλεφώνημα σημαίνει τόσο πολλά, κι εν τούτοις, στοιχίζει τόσο λίγο. Το ν’ ακούσετε τον ποιμένα να λέγη, «Μου λείψατε από την εκκλησία. Επιθυμούμε να γίνετε γρήγορα καλά», σημαίνει πάρα πολλά για ένα άρρωστο πρόβατο. Και ακόμη περισσότερο, σημαίνει πολλά για τον Ιδιοκτήτη των προβάτων, τον Ιεχωβά. Διότι αυτός υπενθυμίζει στον επίσκοπο: «Ο καταφρονών τον πλησίον αυτού αμαρτάνει· ο δε ελεών τους πτωχούς είναι μακάριος.» (Παροιμ. 14:21) Η εκδήλωσις προσωπικής προσοχής προς τους δυστυχείς, όχι μόνο τους κάνει πιο ευτυχείς, αλλά, επίσης, αυξάνει την ευτυχία του επισκόπου που δείχνει συμπόνια.

20. Όταν δίνη προσωπική προσοχή στο ποίμνιο, τι θα θεωρήση αναγκαίο να κάμη ο επίσκοπος από καιρό σε καιρό, και σε ποιους και πώς θα γίνη αυτό;

²⁰ Η προσωπική προσοχή περιλαμβάνει, επίσης, την παροχή συμβουλής. Από καιρό σε καιρό ηλικιωμένοι και νέοι μέσα στο ποίμνιο έχουν ανάγκη προσωπικής συμβουλής και Γραφικών οδηγιών. Ο ποιμήν μπορεί να ομιλήση σε νεαρά άτομα για την κατάλληλη Χριστιανική διαγωγή προς το αντίθετο φύλον. Μπορεί να παράσχη συμβουλή για ακατάλληλες συναναστροφές, για την ανάγκη καταλλήλου ενδυμασίας, καθαρής ομιλίας και για το ενδιαφέρον τους στη διακονία. Και τα ηλικιωμένα μέλη, επίσης, συχνά έχουν ανάγκη των σοφών παρατηρήσεων του ποιμένος. Έχουν ανάγκη να προσέξουν τη σοφία του, διότι αυτός ενδιαφέρεται για τη ζωή τους. Ίσως να δείχνουν χαλάρωσι στη διακονία, στην παρακολούθησι των συναθροίσεων, στην κατάλληλη ανατροφή των παιδιών τους, ή πιθανόν να παρουσιάζουν ελλείψεις στο ζήτημα της ορθής διαγωγής. Ο επίσκοπος είναι εκεί για να τους βοηθήση. Οφείλει να δώση λόγο για τη ζωή σας, ώστε να είσθε ευγνώμονες για την προσοχή που μπορεί να δείξη για σάς.

21, 22. (α) Τι αποδεικνύει ότι αξίζει να παρακολουθή ένας τα παραπλανημένα πρόβατα; (β) Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο επίσκοπος είναι μια ευλογία από τον Ιεχωβά;

²¹ Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς έδωσε στον απόστολο Πέτρο κάποια προσωπική συμβουλή και οδηγίες όπως «βόσκε τα αρνία μου», «ποίμαινε τα πρόβατά μου», «βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Αυτή ήταν μια συγκινητική πείρα του Πέτρου, μια πείρα, που, χωρίς αμφιβολία, δεν ελησμόνησε ποτέ. Επειδή ο Πέτρος είχε απομακρυνθή από το ποίμνιο του Θεού και του Καλού Ποιμένας, ο Ιησούς εξήλθε για να τον διασώση. Τώρα ο Πέτρος ως ένας επίσκοπος δεν θα ήθελε να ερευνήση για άλλα απολεσθέντα πρόβατα; Ασφαλώς ήταν ευγνώμων που είχε διασωθή, και αυτό το απέδειξε η πιστή του ζωή ως ποιμένος. Χρόνια ύστερ’ από αυτή την πείρα ο Πέτρος έγραψε τα επόμενα ενθαρρυντικά λόγια στους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου· και όταν φανερωθή ο αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης.» (1 Πέτρ. 5:2-4) Οι προσπάθειες του Καλού Ποιμένος δεν πήγαν χαμένες στον Πέτρο. Ποιμένες, παρακολουθείτε τα παραπλανημένα πρόβατα. Ποιμαίνετε το ποίμνιο του Θεού που βρίσκεται κάτω από τη φροντίδα σας.

²² Τι ευλογία από τον Ιεχωβά είναι ο επίσκοπος του ποιμνίου! Ακολουθώντας την πιστή του καθοδήγησι, τα πρόβατα διαμένουν σε ειρήνη και ενότητα. Αισθάνονται χαρά που ζουν. Ασφαλώς χρηστότης και αγαθωσύνη τούς ακολούθησαν σ’ όλη τη ζωή. Ευφραίνονται για το ότι έχουν ένα μέρος στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά. Και η ελπίς των είναι η ελπίς, την οποία εκφράζει ο Ποιμήν-Βασιλεύς Δαβίδ, δηλαδή, να κατοικούν μαζί με τον Ποιμένα των στον οίκο του Ιεχωβά για πάντα.