Είσθε Ένας Πιστός Χριστιανός;
Τι σημαίνει και τι απαιτείται να είναι κανείς πιστός;
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ευρίσκετο στη Βηρυτό του Λιβάνου ως ανταποκριτής δύο εκ των κυριωτέρων καθημερινών εφημερίδων του Λονδίνου. Είχε εκπαιδευθή σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της Αγγλίας, είχε μια θελκτική σύζυγο και μερικά χαριτωμένα παιδιά. Τότε, ξαφνικά, έφυγε μια μέρα στη Ρωσία. Γιατί; Διότι η έλλειψις πιστότητος προς την κυβέρνησί του είχε αποκαλυφθή. Άλλα έθνη, επίσης, έχουν τις δικές των εντυπωσιακές περιπτώσεις, μία δε από τις πιο πρόσφατες είναι η του Βέννερστρομ της Σουηδίας.
Η έλλειψις πιστότητος προς τις κυβερνήσεις, εν τούτοις, είναι μόνον μια από τις πολλές όψεις της συγχρόνου διαβρώσεως της πιστότητος. Ακόμη πιο διαδεδομένη είναι η έλλειψις πιστότητος εκ μέρους γαμήλιων συντρόφων, όπως μπορεί να διαπιστωθή από τους ουρανομήκεις αριθμούς διαζυγίων. Ωστόσο, ούτε και οι αριθμοί των διαζυγίων δεν αρχίζουν ν’ αφηγούνται την όλη υπόθεσι σχετικά με την έλλειψι πιστότητος στον γάμο, όπως μπορεί να φανή από τον διεφθαρμένον όμιλο που απεκαλύφθη στις αρχές του έτους αυτού σ’ ένα προάστιο του συρμού της πόλεως της Νέας Υόρκης. Ως «κωλλ γκερλς», που είναι ένα εξευγενισμένο όνομα για πόρνες, χρησιμοποιούσε, όχι άλλες, παρά ευυπόληπτες οικοδέσποινες της κοινότητος που πωλούσαν τον εαυτό τους αντί χρημάτων!
Αλλά η επικρατέστερη και πιο αξιοσημείωτη εξ όλων είναι η έλλειψις πιστότητος στον Θεό και στον Λόγον του, τη Γραφή, εκ μέρους εκείνων που αξιούν ότι είναι Χριστιανοί, με επί κεφαλής πολλούς από την τάξι του κλήρου. Τέτοιοι θρησκευτικοί ηγέται δεν αποκρύπτουν την απιστία των, όπως μπορούμε να δούμε από τις ομιλίες και τα βιβλία των, στα οποία αρνούνται την προσωπικότητα του Θεού και τη θεοπνευστία της Γραφής. Οι λαϊκοί, παρομοίως, προδίδουν την απιστία των με αβυσσαλέα άγνοια της Γραφής, με τον υλισμό και με άπληστη επιδίωξι τέρψεως αντί της ενθέρμου λατρείας του Θεού.
Θα μπορούσαν να παρατεθούν περισσότεροι τομείς, στους οποίους υπάρχει απιστία, αλλά οι ανωτέρω είναι αρκετοί για να δείξουν σε τι βαθμό επικρατεί. Η λυπηρή αυτή κατάστασις πραγμάτων υπενθυμίζει τι, επικρατούσε στη διάρκεια του ογδόου αιώνος π.Χ. στο δίφυλο βασίλειο του Ιούδα. Σχετικά μ’ αυτό ο Θεός ωδήγησε τον προφήτη του να γράψη: «Ο όσιος απωλέσθη εκ της γης, και ο ευθύς δεν υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων.»—Μιχ. 7:2.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΟΤΗΣ;
Μεταξύ των ορισμών που έχουν δοθή για την πιστότητα είναι η «ισχυρή προσκόλλησις». Αναφέρεται, επίσης, ότι είναι «ουσιωδώς προσωπική και ηθική, βασιζομένη στην ατομική εκλογή.» Αφορά «όλες τις σχέσεις αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης: όπως ένας πιστός υπήκοος· ένας πιστός φίλος». Είναι «πιστότης στο καθήκον, την υπηρεσία, την αγάπη, κλπ.» Μολονότι η πιστότης γενικά «περιλαμβάνει και αρχές και αισθήματα», κατά καιρούς χρησιμοποιείται με την έννοια της υποταγής, με την έμφασι επί της αρχής μάλλον παρά επί του αισθήματος.
Προφανώς η έννοια και η αξία της πιστότητος δεν εξετιμήθη πάντοτε πλήρως από τους μεταφραστάς της Βίβλου στην Αγγλική, διότι ο όρος υπό τις διάφορες μορφές του δεν εμφανίζεται ούτε μία φορά στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου και στην Αμερικανική Στερεότυπο Μετάφρασι. Εν τούτοις, λόγω του φωτός που εχύθη στις αρχικές γλώσσες της Γραφής, εμφανίζεται σε σύγχρονες μεταφράσεις, όπως η Μετάφρασις Νέου Κόσμου πάρα πολλές φορές, πράγματι.
Θα βοηθηθούμε να κατανοήσωμε την ακριβή έννοια της λέξεως πιστότης αν τη συγκρίνωμε με μια άλλη λέξι με την οποία ταυτίζεται πολύ, δηλαδή, «πιστός». Παραδείγματος χάριν, ένα ζώο, όπως ένας σκύλος, μπορεί να χαρακτηρισθή ως πιστό, διότι το να είναι ένας πιστός σημαίνει να είναι αξιόπιστος, να είναι σταθερός. Αλλά για ένα σκύλο δεν μπορεί να λεχθή ότι ασκεί πιστότητα, διότι η άσκησις πιστότητος περικλείει πάντοτε μία αρχή, την οποία μόνο ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, όπως είναι ο άνθρωπος, μπορούν να ασκούν.
Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων μπορεί, επίσης, να γίνη αισθητή από το γεγονός ότι είναι σύνηθες να ομιλούμε περί ωρισμένων άψυχων πραγμάτων, που είναι τακτικά ή αξιόπιστα ως να ήσαν πιστά. Παραδείγματος χάριν, άψυχα πράγματα όπως ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα μπορεί να χαρακτηρισθούν ως πιστά, ή αξιόπιστα, αλλά δεν έχουν την ιδιότητα της προσωπικής προσκολλήσεως ή της ηθικής σταθερότητος.—Ψαλμ. 89:37.
ΠΙΣΤΟΤΗΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Εφόσον η πιστότης είναι μια τόσο ωραία ιδιότης, πρέπει να αναμένεται ότι ο Δημιουργός θα την ζητούσε από τα πλάσματά του. Και κάνοντας έτσι είναι συνεπής, διότι αυτός ο ίδιος είναι πιστός. Καθώς ο Θεοφοβούμενος Δαβίδ το διετύπωσε: «Μετά οσίου, όσιος θέλεις είσθαι· μετά ανδρός τελείου, τέλειος θέλεις είσθαι.» Βρίσκομε τον Θεό να εκφράζη παρόμοια σκέψι, με το να ικετεύη δια του προφήτου του Ιερεμία το έθνος Ισραήλ, που είχε αποστατήσει, να επιστρέψη προς Αυτόν, «διότι πιστός είμαι». Επειδή είναι πιστός, μ’ ένα τρόπο που κανένα από τα πλάσματά του δεν μπορεί να είναι, λέγεται περί αυτού στη Γραφή ότι είναι ο μόνος πιστός: «Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι ο μόνος όσιος.»—2 Σαμ. 22:26· Ιερεμ. 3:12, ΜΝΚ· Αποκάλ. 15:4, ΜΝΚ.
Τι σημαίνει το να είναι κανείς πιστός στον Θεό; Σημαίνει να είναι σταθερός με δυνατή αγάπη γι’ αυτόν, αναγνωρίζοντας την υποχρέωσί του προς αυτόν ως τον μέγαν Κυρίαρχον και Ευεργέτην. Το να είναι ένας πιστός προς τον Θεό σημαίνει να κυβερνάται από το θέλημά του όπως το θέλημα αυτό γνωστοποιείται στον Λόγον του, τη Γραφή. Κάθε μέρα έχετε ευκαιρίες να δείξετε ότι είσθε πιστός στον Θεό. Δείχνετε τέτοια πιστότητα όταν αφήνετε τον εαυτό σας να οδηγήται από τις δίκαιες αρχές του παρά από την ιδιοτέλεια· όταν δεν αισχύνεσθε να κάνετε ό,τι είναι ορθό έστω και αν αυτό δεν είναι δημοφιλές και σας φέρη χλευασμό. Ιδιαιτέρως, δείχνετε πράγματι ότι είσθε πιστός στον Θεό, όταν δεν αισχύνεσθε να τον ομολογήτε ενώπιον ανθρώπων, όταν με παρρησία, δίδετε μαρτυρία περί της υπάρξεώς του, των δικαίων ιδιοτήτων του και των σκοπών του για τον άνθρωπο.
Εννοείται, ως Χριστιανός, ουδέποτε θα θέλατε να είσθε ελλιπής πιστότητος προς οποιανδήποτε κυβέρνησι κάτω από την οποία ζήτε ούτε προς τον εργοδότη για τον οποίον εργάζεσθε, ούτε ελλιπής πίστεως προς τον γαμήλιο σύντροφό σας, αν και πρέπει πάντοτε να έχετε υπ’ όψιν ότι το να είσθε πιστός στον Θεό σας έρχεται πρώτο. Η πίστις σας στον Θεό πιθανόν μερικές φορές να περιορίζη την πιστότητά σας στους άλλους, αλλ’ ουδέποτε θα σας κάνη ελλιπή πιστότητος προς αυτούς. Λόγου χάριν, η πίστις σας προς τον Θεό πιθανόν ν’ αποκλείη το να παρακολουθήτε τον ίδιο οίκο λατρείας με τη σύζυγό σας, αλλ’ ουδέποτε θα είσθε ελλιπής πιστότητος σ’ αυτήν έχοντας σχέσεις με άλλη γυναίκα. Με άλλους λόγους, μόνον έναντι του Θεού η πιστότης σας είναι απόλυτη, έναντι όλων των άλλων είναι σχετική, αλλά μόνον ένεκα του ότι είναι απόλυτη σχετικά με τον Θεό.
ΠΙΣΤΟΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ
Έχετε μήπως εισέλθει σε σχέσι γάμου; Αν ναι, σεις και ο σύντροφός σας έχετε εισέλθει σε αμοιβαία συμφωνία να είσθε πιστοί ο ένας στον άλλον και η πιστότης αυτή θα πρέπει να δεικνύεται όχι μόνον στα μεγάλα πράγματα αλλ’ επίσης και στα μικρά. Είσθε ένας σύζυγος; Η πιστότης απαιτεί οχι μόνον να προμηθεύετε τ’ αναγκαία στη σύζυγό σας, αλλά να περιορίζετε το σεξουαλικό σας ενδιαφέρον, ή τις προσπάθειες ν’ αντλήτε σεξουαλική ευχαρίστησι, στη σύζυγό σας. Το να ερωτοτροπή ένας νυμφευμένος άνδρας με άλλες γυναίκες πιθανόν να φαίνεται ασήμαντο, αλλ’ ωστόσο αυτό είναι έλλειψις πιστότητος και μπορεί να οδηγήση σε σοβαρώτερες, βαρύτερες μορφές ελλείψεως πιστότητος.—Παροιμ. 5:15-20· Ματθ. 5:28.
Μεταξύ των άλλων τρόπων, με τους οποίους μπορείτε να δείξετε την πιστότητά σας στη σύζυγό σας είναι το να προσέχετε να μην κάνετε οποιαδήποτε δυσφημητικά σχόλια γι’ αυτήν ή να προδίδετε στους άλλους οποιαδήποτε αδυναμία της, την οποία μπορείτε να γνωρίζετε τόσο καλά λόγω του ότι ζήτε με τόσο στενή οικειότητα μαζί της. Επί πλέον, θα έλθετε προς υπεράσπισιν της συζύγου σας οποτεδήποτε αυτή απειλείται, όχι μόνον όσον αφορά σωματική βλάβη, αλλά, επίσης, όσον αφορά αφιλάγαθα λόγια εκ μέρους άλλων.—1 Πέτρ. 3:7.
Είσθε μια σύζυγος; Η πιστότης, παρομοίως, απαιτεί από σας να μην ερωτοτροπήτε με άλλους άνδρες, να μη γνωστοποιήτε τα σφάλματα του συζύγου σας και να έρχεσθε προς υπεράσπισίν του, όταν υφίσταται επίθεσι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Ίσως, όμως, η μεγαλύτερη δοκιμή της πιστότητός σας θα είναι εν σχέσει με το ζήτημα της υποταγής. Υποθέστε ότι ο σύζυγος σας φαίνεται να είναι παράλογος, αυταρχικός, υπερήφανος, και από άλλες απόψεις υπολείπεται κατά πολύ από το επιθυμητό σημείο, με τον τρόπο που ασκεί την αρχηγία του. Σχετικά με όλ’ αυτά, η πιστότης σας θέλει να είσθε συγχωρητική και να τα υπομένετε σιωπηρώς όσον αφορά τους έξω.
Πιστότης, επίσης, απαιτείται από τους Χριστιανούς στις σχέσεις των με τας «ανωτέρας εξουσίας», τις κυβερνήσεις του κόσμου τούτου. Αλλ’ αυτή είναι μια σχετική πιστότης, περιοριζόμενη από την αφοσίωσί σας στον Θεό. Επειδή οι Χριστιανοί μπορούν να δείχνουν πιστότητα και στον Θεό και στις γήινες κυβερνήσεις, μπορούν να παίρνουν όρκους πίστεως προς υπεράσπισιν του Συντάγματος, όπως απαιτείται από τους πολίτας σε μερικές χώρες για να λάβουν διαβατήριο. Η αρχή που περιλαμβάνεται σ’ όλο αυτό είναι εκείνη που εξετέθη από τον Ιησούν: «Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.»—Μάρκ. 12:17.
Έχετε έναν ιδιαίτερο φίλο; Τότε, έχετε, επίσης, την υποχρέωσι να είσθε πιστός σ’ αυτόν, υπερασπίζοντάς τον όπως ακριβώς μια καλή σύζυγος θα υπερήσπιζε τον σύζυγό της. Εκτός απ’ αυτό, ένας αληθινός φίλος μ’ ευχαρίστησι έρχεται σε βοήθεια του συντρόφου του σε αντιξόους περιστάσεις. Καθώς μας λέγει η Γραφή: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.» Τέτοια ήταν η φιλία μεταξύ Δαβίδ και Ιωνάθαν. Υλικά πλεονεκτήματα εθεωρούντο ως μηδαμινά. Ο Ιωνάθαν παρέμεινε αληθινός στον Δαβίδ, μολονότι ο Δαβίδ τον είχε υποκαταστήσει ως κληρονόμον στον θρόνο του Ισραήλ, και έλαβε το μέρος του Δαβίδ μιλώντας στον πατέρα του, και μάλιστα με κίνδυνο της ζωής του. Αυτό ήταν πιστότης!—Παροιμ. 17:17· 1 Σαμ. 20:15, 32, 33.
Πρέπει να υπάρχη η ίδια αυτή πιστότης μεταξύ όλων των μελών της Χριστιανικής εκκλησίας. Το γεγονός ότι ένας άλλος είναι ομόπιστος θα πρέπει να κάμη έναν να θέλη να δείχνη πιστότητα σ’ αυτόν και να είναι έτοιμος να έλθη προς υπεράσπισίν του. Ο καθένας διαπράττει σφάλματα και, εκτός της περιπτώσεως χονδροειδών αμαρτιών, ένας Χριστιανός μπορεί συνήθως να βρη ελαφρυντικά, όταν ένας συγ-Χριστιανός έχη πλανηθή.
Σήμερα η έλλειψις πιστότητος πλεονάζει σε όλο τον κόσμο διότι οι άνθρωποι επιδιώκουν την πορεία της ιδιοτελείας και ακολουθούν τη γραμμή της ελαχίστης αντιστάσεως. Είναι η ανόητη πορεία, που μπορεί να οδηγήση μόνο στον θάνατο. Σε ζωηρή αντίθεσι προς μια τέτοια έλλειψι πιστότητος βρίσκεται η πιστότης του μεγάλου Δημιουργού, Ιεχωβά Θεού. Απέδειξε τον εαυτό του πιστόν αφ’ ότου υπήρχαν πλάσματα, στα οποία θα μπορούσε να είναι πιστός. Είχε πιστούς ανθρώπους επί της γης από τον Άβελ και εφεξής, μέχρι του παρόντος καιρού παρ’ όλα όσα κατεφέρθησαν εναντίον των υπό μορφήν πειρασμού ή εναντιώσεως. Λόγω της πιστότητός των, μπορούν να είναι βέβαιοι περί της ευνοίας και της προστασίας του Ιεχωβά. «Ο Ιεχωβά αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού.»—Ψαλμ. 37:28, ΜΝΚ.