«Ας Μη Κοιμώμεθα ως και οι Λοιποί»
«ΕΙΝΑΙ πραγματική χαρά να είναι κανείς ζωντανός!» Νοιώσατε ποτέ αυτά τα αισθήματα όταν ξυπνήσατε μετά από ένα καλό νυκτερινό ύπνο, ανανεωμένος, ενισχυμένος, έτοιμος για νέα δραστηριότητα; Ή, αναζητήσατε ποτέ καταφύγιο στον ύπνο ως βοήθημα για να υπερνικήσετε θλίψι ή απογοήτευσι; Και ποιος, όταν χρειάσθηκε να πάρη μια σοβαρή απόφασι, δεν είπε κάτι σαν αυτό ‘Αφήστε με να κοιμηθώ και να σκεφθώ’; Πρόσφατες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι ο ύπνος συντελεί ακόμη και στη μάθησι και στην απομνημόνευσι. Πράγματι, ο ύπνος είναι ένα δώρο από τον Δημιουργό του ανθρώπου, τον Ιεχωβά.
Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία περιγράφει τον ύπνο ως «μια επαναλαμβανόμενη κατάστασι αδρανείας, μείωσι συνειδητότητος και μείωσι ανταποκρίσεως σε γεγονότα του περιβάλλοντος.» Προφανώς αυτή η «κατάστασις αδρανείας» ή «μείωσις συνειδητότητος και ανταποκρίσεως» δεν είναι πάντοτε επιθυμητή. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσωμε κακώς τον ύπνο, όπως και άλλα δώρα που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά Θεός, προς δική μας βλάβη. Το εδάφιο Παροιμίες 20:13 μας προειδοποιεί: «Μη αγάπα τον ύπνον, δια να μη έλθης εις πτωχείαν.»
Οι Χριστιανοί, επομένως, πρέπει να προσπαθούν να έχουν μια ισορροπημένη άποψι ως προς τον ύπνο. Ασφαλώς, θέλει κανείς να αναπαύεται αρκετά ώστε να μπορή να εκπληρώνη τις Χριστιανικές του υποχρεώσεις κατάλληλα. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε με οκνηρία να ‘αγαπούμε τον ύπνο’ μέχρι του σημείου να παραμελούμε ζωτικά ζητήματα.
Ο Ιησούς μάς έδωσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα που μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε. Ήταν πρόθυμος να εργάζεται σκληρά, θεραπεύοντας τους ασθενείς και εκβάλλοντας δαιμόνια ακόμη και «αφού . . . έγεινεν εσπέρα.» Αλλά την επόμενη ημέρα, «το πρωί ενώ ήτο όρθρος βαθύς,» είχε ήδη σηκωθή, αυτή τη φορά επειδή ήθελε να είναι μόνος για να προσευχηθή στον Πατέρα του.—Μάρκ. 1:32, 35.
Ο απόστολος Παύλος, ένας πρεσβύτερος στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, είναι ένα παράδειγμα για τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους σήμερα. Μιλώντας στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου, είπε: «Ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον.» (Πράξ. 20:31) Ναι, «νύκτα και ημέραν.» Επίσης έγραψε για ‘αγρυπνίες,’ δηλαδή νύχτες αγρυπνίας, ως αποτέλεσμα των ευσυνείδητων προσπαθειών του να βοηθήση την εκκλησία.—2 Κορ. 6:5· 11:27.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΥΠΝΟΣ
Εν τούτοις, υπάρχει και ο πνευματικός ύπνος και γι’ αυτόν ακριβώς μιλούσε ο Παύλος στα εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 5:6, όταν είπε: «Ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί.»
Χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό, «ας μη κοιμώμεθα,» ανεφέρετο προφανώς στους γνήσιους Χριστιανούς, οι οποίοι είναι θρησκευτικώς δραστήριοι, ανταποκρινόμενοι στην κατεύθυνσι του Ιεχωβά και ενημέροι της εξελίξεως των σκοπών του Θεού. Πρέπει να είναι πνευματικώς άγρυπνοι! ‘Οι λοιποί’ θα ήσαν άτομα, στα οποία ίσως περιλαμβάνονται μερικοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί, που κοιμούνται πνευματικώς και έτσι δεν ενδιαφέρονται για την ‘παρουσία’ του Ιησού και τον επικείμενο ‘αιφνίδιο όλεθρο’ των ασεβών.—1 Θεσ. 4:15· 5:1-3.
Σήμερα, αυτό το είδος πνευματικού ύπνου ή απαθείας επηρεάζει πολύ περισσότερα άτομα απ’ όσα στις ημέρες του Παύλου. Ακόμη και μερικοί που ανήκουν στον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου το αντιλαμβάνονται αυτό. Το ότι επικρατεί πνευματικός ύπνος γίνεται σαφές από τις ελπιδοφόρες ομιλίες για μια «νέα θρησκευτική ‘αφύπνισι.’» Σχολιάζοντας το σημείο αυτό, η εφημερίς Τα Νέα του Ντητρόιτ του Απριλίου του 1978, ανέφερε ότι «ειδήσεις για μια θρησκευτική αναζωογόνησι στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να είναι λίγο πρόωρες, αν όχι υπερβολικές, . . .» Και ανέφερε ότι ένας αρχιμανδρίτης μιας Προτεσταντικής θεολογικής σχολής στην Οκλαχόμα είπε: «Κατά την κρίσι μου, η εκκλησία έχει περιέλθει σε δύσκολους καιρούς επειδή, σιγά σιγά, αλλά οριστικά, έγινε αγράμματη κατά την πίστι.» Τι θα λεχθή για άλλες χώρες; Η θρησκευτική εφημερίδα ντας γκεσπρέχ (η συνομιλία) της Αυστρίας ανέφερε: «Ο Καρδινάλιος Κένιχ [της Αυστρίας], επίσης, απεκάλυψε ποιος είναι υπεύθυνος για τις άθλιες συνθήκες του κόσμου. . . . ‘Η ευθύνη βαρύνει κατά μεγάλο βαθμό τα λεγόμενα «Χριστιανικά έθνη,» που στο παρελθόν αποίκησαν κυριολεκτικά όλο τον κόσμο και κατόπιν προχώρησαν στον ‘εκχριστιανισμό’ του. Δεν έφεραν, όμως, πραγματικά το πνεύμα του Χριστού, αλλά μόνο το όνομα. Απέτυχαν να ζουν το ευαγγέλιο.’»—Σεπτέμβριος 1976, σελ. 2.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
Ο Παύλος συμβούλευσε «ας μη κοιμώμεθα,» δείχνοντας ότι ακόμη και οι γνήσιοι Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν να μη πέσουν στον ύπνο. Μην ξεχνάτε ότι την τελευταία βραδυά που ο Ιησούς ήταν μαζί με τους μαθητές, εκείνοι κοιμήθηκαν, παρά τις παροτρύνσεις του να μείνουν άγρυπνοι. Ο ύπνος τους, μολονότι ήταν φυσιολογικός, έδειχνε μια τάσι προς την πνευματική υπνηλία. Ο Ιησούς είπε: «Κοιμάσθε το λοιπόν.» (Ματθ. 26:40-45· Μάρκ. 14:37-41) Σκεφθήτε απλώς τι περιελαμβάνετο: Η αληθινότης του Λόγου του Θεού, η πιστότης του Υιού του, το μέλλον της ανθρώπινης φυλής. Ο Ιησούς, πλήρως ενήμερος όλων αυτών που περιελαμβάνοντο, ήταν πνευματικώς άγρυπνος, ζητώντας από τον Πατέρα του να του δώση την αναγκαία δύναμι. Οι μαθητές του θα έκαναν καλά ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
«Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν,» τους είπε ο Ιησούς. (Ματθ. 26:41) Πόσο επίκαιρη και κατάλληλη ήταν αυτή η προειδοποίησις! Λίγο μετά απ’ αυτό, όταν ο Ιησούς προδόθηκε, «οι μαθηταί πάντες αφήσαντες αυτόν έφυγον,» και ο Πέτρος μάλιστα έφθασε μέχρι του σημείου να τον αρνηθή τρεις φορές. (Ματθ. 26:56, 69-75) Ο πνευματικός νυσταγμός είναι επικίνδυνος.
Αυτό είναι ευνόητο, διότι ακόμη και ο άκαιρος φυσικός ύπνος μπορεί να οδηγήση σε καταστροφή. Ενθυμούμεθα ότι ο Κριτής Σαμψών, ο οποίος προδόθηκε από τη Δαλιδά, όταν «εξύπνησεν εκ του ύπνου αυτού» ανεκάλυψε «ότι ο Κύριος είχεν απομακρυνθή απ’ αυτού.»—Κριτ. 16:19-21.
Αν ο φυσικός ύπνος σε ακατάλληλη ώρα μπορεί να οδηγήση σε καταστροφή, πόσο μάλλον ο πνευματικός ύπνος. Αυτός ο ύπνος είναι πάντοτε ακατάλληλος. Το εδάφιο Αποκάλυψις 16:15 λέγει σχετικά μ’ αυτό τα εξής: «Μακάριος όστις αγρυπνεί και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.» Πράγματι, ο πνευματικός ύπνος μπορεί να οδηγήση σε απώλεια των Χριστιανικών μας ενδυμάτων ταυτότητος.—Παράβαλε με Παροιμίες 23:21.
Η ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΗ
Αλλά πώς νομίζετε ότι μπορούν οι αληθινοί Χριστιανοί να παραμείνουν άγρυπνοι; Για να το καταλάβωμε, ας εξετάσωμε μερικά παράλληλα μεταξύ φυσικού και πνευματικού ύπνου. Αυτό, επίσης, θα μας βοηθήση να κάνωμε προσωπική εξέτασι για να εμποδίσωμε ακόμη και την παραμικρή τάσι προς τον πνευματικό νυσταγμό.
Ο ύπνος, όπως μάθαμε, είναι μια «κατάστασις αδρανείας.» Έτσι, σε τι βαθμό είμαστε δραστήριοι στα Χριστιανικά ζητήματα, όπως είναι η διακήρυξις των «αγαθών νέων» ότι ο Ιησούς είναι παρών με Βασιλική εξουσία και σύντομα θα επιφέρη ‘αιφνίδιον όλεθρον’ στους ασεβείς; Όχι ότι θέλομε να συγκρίνωμε την ποσότητα της δικής μας δραστηριότητος μ’ εκείνη των άλλων, διότι αυτό θα ήταν όχι μόνο ασύνετο, αλλά και άστοργο. (Γαλ. 6:4, 5) Αλλά, αν λαμβάναμε υπ’ όψιν τις προσωπικές μας συνθήκες, την υγεία μας, τις οικογενειακές μας ευθύνες, τις ικανότητές μας καθώς επίσης και τους περιορισμούς μας, κάθε ένας από μας μπορεί ατομικά να κρίνη τον δικό του βαθμό επαγρυπνήσεως απ’ αυτή την άποψι. Σχετικά με τις πνευματικές μας δραστηριότητες σ’ αυτό τον καιρό του θερισμού, μπορούμε να βάλωμε στην καρδιά μας αυτό που αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίες 10:5: «Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.»
Ο ύπνος επίσης περιγράφεται ως «μείωσι συνειδητότητος.» Επομένως, είμεθα ακόμη πολύ ενήμεροι των πνευματικών μας αναγκών, όπως πρέπει να συμβαίνη με τους Χριστιανούς που πραγματικά πιστεύουν ότι βρισκόμενα κοντά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; Το δείχνομε αυτό μέσω τακτικής μελέτης και παρακολουθήσεως συναθροίσεων; Είμεθα πρόθυμοι να διαβάσωμε τα τελευταία έντυπα που εξεδόθησαν για να βοηθηθούμε να κατανοήσωμε την Αγία Γραφή; Πόσο καλύτερο είναι να χρησιμοποιούμε τον χρόνο μας σ’ αυτά τα ζητήματα, παρά να τον σπαταλούμε σε διασκεδάσεις ή σε συνεχή επιδίωξι ευχαριστήσεων, μια πορεία που χαρακτηρίζει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι κοιμώνται πνευματικώς.—1 Θεσ. 5:7.
Ο ύπνος επίσης δείχνει «μείωσι ανταποκρίσεως.» Μπορούμε να ρωτήσωμε, ‘Πώς ανταποκρίνομαι εγώ όταν ενθαρρύνωμαι ν’ αναλάβω κάποια ειδική Χριστιανική δραστηριότητα; Είναι η ανταπόκρισίς μου άμεση και ενθουσιώδης; Ανταποκρίνομαι εφαρμόζοντας τα νέα πράγματα που μαθαίνω, όπως όταν για πρώτη φορά γνώρισα την αλήθεια του Λόγου του Θεού;’
Ας εξετάσωμε το παράδειγμα του κατά γράμμα ύπνου λίγο περισσότερο: Ο ύπνος χαρακτηρίζεται από μια πτώσι της θερμοκρασίας του σώματος και μείωσι του ρυθμού των κτύπων της καρδιάς. Μήπως κι εμείς αισθανόμεθα ψύχρανσι του ζήλου μας και της αγάπης μας για τους άλλους; Ή είμεθα ακόμη «κατά το πνεύμα ζέοντες,» κηρύττοντας με ζήλο το Χριστιανικό άγγελμα; Μπορούμε κι εμείς, σαν τον Ιερεμία, να πούμε ότι η αλήθεια είναι σαν «καιόμενον πυρ» μέσα μας ώστε δεν μπορούμε να σταματήσωμε να μιλούμε;—Ρωμ. 12:11· Ιερ. 20:9.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ύπνου είναι τα όνειρα. Τα όνειρα δεν φέρουν διαρκή ευτυχία και, στην πραγματικότητα, μπορούν ακόμη και να οδηγήσουν σε απογοήτευσι όταν ξυπνήση κανείς και αντιμετωπίση τη σκληρή πραγματικότητα. Το εδάφιο Ησαΐας 29:8 το περιγράφει αυτό ως εξής: «Καθώς μάλιστα ο πεινών ονειρεύεται ότι ιδού, τρώγει· πλην εξεγείρεται και η ψυχή αυτού είναι κενή.»
Θα μπορούσε να συμβαίνη να ζούμε κι εμείς σ’ ένα «όνειρο,» και να κοιμώμεθα ως προς την πραγματικότητα της μεταβαλλόμενης παγκόσμιας σκηνής, δαπανώντας ίσως πάρα πολύ χρόνο και χρήματα στην επιδίωξι υλικών συμφερόντων; Όπως ακριβώς ένας που ονειρεύεται δεν έχει αίσθησι του χρόνου, μήπως κι εμείς έχομε χάσει την αίσθησι του επείγοντος των καιρών στους οποίους ζούμε; Μην ξεχνάτε ότι ο Παύλος προειδοποίησε τους Θεσσαλονικείς Χριστιανούς ότι το τέλος αυτού του συστήματος θα κατελάμβανε πολλούς σαν ένας κλέφτης τη νύχτα. (1 Θεσ. 5:4· Ματθ. 24:43, 33) Μήπως απασχολούμεθα πάρα πολύ με την αναψυχή, ίσως χάνοντας ακόμη και Χριστιανικές συναθροίσεις στην επιδίωξι αναψυχής; Ή μήπως προτείνομε αλλαγές στις ώρες των συναθροίσεων για να ταιριάζουν καλύτερα με τα προσωπικά μας σχέδια, χωρίς να λαμβάνωμε υπ’ όψιν τα καλύτερα συμφέροντα του ποιμνίου και εκείνων τους οποίους πρέπει να διδάξωμε; Πόσο καλύτερο είναι να είμεθα άγρυπνοι ως προς τα πραγματικά γεγονότα της ζωής: Η εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού κυβερνά δραστήρια· αυτό το ασεβές σύστημα πραγμάτων αντιμετωπίζει επικείμενη και μόνιμη καταστροφή· το προσωπικό μας μέλλον διακυβεύεται.—1 Τιμ. 4:16.
ΠΩΣ Ν’ ΑΠΟΦΥΓΩΜΕ ΤΟΝ ΝΥΣΤΑΓΜΟ
Χρειάζεται να καταλάβωμε τι είναι εκείνο που προκαλεί τον ύπνο. Ο φυσικός ύπνος δεν προκαλείται κυρίως από εξωτερικές δυνάμεις. Οπωσδήποτε, πράγματα όπως ένα ζεστό δωμάτιο, η έλλειψις καθαρού αέρα ή ένα ζεστό γάλα, μπορεί να συμβάλουν στον ύπνο. Αλλά ο ύπνος, στην πραγματικότητα, προκαλείται από κάποιο εσωτερικό μηχανισμό που δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός. Ομοίως, εξωτερικές δυνάμεις μπορούν να συμβάλουν στον πνευματικό νυσταγμό. Παραδείγματος χάριν, η αδιαφορία των ανθρώπων για το έργο κηρύγματός μας θα μπορούσε να είναι ένας παράγων. Ή, όπως προειδοποίησε ο Ιησούς, το ν’ αφήσωμε τις καρδιές μας να «βαρυνθώσιν . . . από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών» θα έτεινε να μας αποκοιμήση. (Λουκ. 21:34) Αυτοί οι κίνδυνοι πρέπει ν’ αποφεύγωνται. Αλλά, πιθανώς, αυτό που είμαστε εσωτερικά, όχι το εξωτερικό μας περιβάλλον, είναι εκείνο που κυρίως είτε θα μας κρατήση πνευματικώς άγρυπνους, ή θα μας αποκοιμήση. Έτσι, πρέπει να προσέχωμε την εσωτερική μας δομή, διατηρώντας την καρδιά μας άγρυπνη ως προς την πρώτη της αγάπη. Πρέπει να παρακολουθούμε τις σκέψεις μας, τα ελατήριά μας, τις επιθυμίες μας, να προσέχωμε πάρα πολύ τον εσωτερικό μας άνθρωπο. (Εφεσ. 3:16-19) Πόσο θαυμάσια είναι η συμβουλή του αποστόλου: «Εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας»!—Κολ. 4:2· 1 Θεσ. 5:8, 11, 16-22.
ΜΙΜΕΙΣΘΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Για να βοηθηθούν να μην ‘κοιμώνται ως και οι λοιποί,’ οι αληθινοί Χριστιανοί μπορούν ν’ ακολουθούν το θαυμάσιο παράδειγμα επαγρυπνίας του Ιεχωβά. Στους ‘λοιπούς’ μπορεί να φαίνεται ότι ο Ιεχωβά αργεί να φέρη ένα τέλος στο παρόν σύστημα με όλη τη διαφθορά και την αδικία. (2 Πέτρ. 3: 9) Έτσι, πιθανώς θα ‘κοιμώνται’ ακόμη όταν η ‘μεγάλη θλίψις’ έλθη ξαφνικά επάνω τους. (1 Θεσ. 5:3) Αλλά ο Ιεχωβά θ’ αποδειχθή πλήρως άγρυπνος. Η πορεία του τότε θα συγκρίνεται με την περιγραφή που κάνουν τα εδάφια Ψαλμός 78:65, 66: «Τότε εξηγέρθη ως εξ ύπνου ο Κύριος, ως άνθρωπος δυνατός, βοών από οίνου· και επάταξε τους εχθρούς αυτού εις τα οπίσω· όνειδος αιώνιον έθεσεν επ’ αυτούς.»—Παράβαλε με Ιερεμίαν 1:12.
Τώρα είναι ο καιρός να βρούμε Χριστιανική χαρά στο να είμεθα δραστήριοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, έχοντας συναίσθησι των πνευματικών μας αναγκών και του κρισίμου καιρού στον οποίον ζούμε, και ανταποκρινόμενοι στην κατεύθυνσι του Θεού. Τώρα είναι ο καιρός να είμεθα πνευματικώς άγρυπνοι, όπως ακριβώς ανέφερε κάπου αλλού ο Παύλος: «Είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν. Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν.»—Ρωμ. 13:11, 12.