Ο ίδιος Θεός δίδει ελπίδα σήμερα. Επίσης, ο θεόπνευστος Λόγος του, η Αγία Γραφή, διδάσκει τους ανθρώπους πώς να ζουν τώρα, έτσι ώστε να μπορούν να βελτιώνουν τις συνθήκες της ζωής τους. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι το Ιδρυμα που παρακολουθεί τα Παγκόσμια Γεγονότα και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών προσφάτως έκαναν μια παγκόσμια μελέτη σχετικά με την επίδρασι του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη υγεία. Ο Έρικ Π. Έκχολμ, σε μια έκθεσι σχετικά μ’ αυτό, έγραψε ότι «τα αληθινά εμπόδια για καλύτερη υγεία . . . είναι οι πολιτικές αποτυχίες,» δηλαδή, η αποτυχία των εθνών να οργανώσουν τα ζητήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να μειωθούν οι απειλές του περιβάλλοντος κατά της υγείας. Σύμφωνα με το Φρη Πρες του Ντητρόιτ, περιλαμβάνονται επίσης «οι αποτυχίες των ανθρώπων ν’ αποφύγουν το αυτοκαταστρεπτικό είδος ζωής.» Η έκθεσις σχετικά με το περιβάλλον έδειξε ότι σε χώρες όπου επικρατεί αφθονία, «για να επιτευχθούν μεγάλα οφέλη στην υγεία κατ’ ανάγκην πρέπει να παύσουν ωρισμένες συνήθειες, συνήθειες όπως το κάπνισμα και το υπερβολικό φαγητό και ποτό.

Αλλά εκείνοι οι οποίοι με εκτίμησι δέχονται το «ευαγγέλιον του μακαρίου Θεού,» Ιεχωβά, ωφελούνται ήδη από τη συμβουλή του Λόγου του. (1 Τιμ. 1:11) Ακολουθούν τη νουθεσία: «Μη έσο μεταξύ οινοποτών, μεταξύ κρεοφάγων ασώτων· διότι, ο μέθυσος και ο άσωτος θέλουσι πτωχεύσει· και ο υπνώδης θέλει ενδυθή ράκη.» (Παροιμ. 23:20, 21) Επίσης, εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν το «ευαγγέλιον,» προσπαθούν να διατηρούν το μέτρο της υγείας που έχουν, αποφεύγοντας επιβλαβείς συνήθειες όπως είναι το κάπνισμα.—2 Κορ. 7:1.

Έτσι, λοιπόν, μετά απ’ αυτά, ποιος θέλει αγαθά νέα; Να είσθε βέβαιοι πως δεν τα θέλουν όλοι. Αλλά αν σεις επιθυμήτε αγαθά νέα, και όχι τα άσχημα νέα που είναι σήμερα τόσο πολύ διαδεδομένα, επωφεληθήτε από την ευκαιρία που έχετε ν’ ακούσετε το άγγελμα της Αγίας Γραφής. Το άγγελμα αυτό το φέρουν στο σπίτι σας οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, «του Θεού της ελπίδος» και Εκείνου ο οποίος έχει τα καλύτερα νέα για σας.

Ένας Άνθρωπος που τα Βρήκε

Όπως ελέχθη στον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Βιρμανία

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ σε μια οικογένεια πολύ αφοσιωμένων Ρωμαιοκαθολικών. Στην πραγματικότητα, δύο από τους θείους μου είχαν γίνει μέλη του διδασκαλικού Τάγματος των Ρωμαιοκαθολικών Αδελφών. Βαπτίσθηκα σε ηλικία τριών εβδομάδων. Οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι αν ένα παιδί πεθάνη προτού βαπτισθή, θα πάη σ’ ένα τόπο που καλείται «Λίμπο,» που δεν βρίσκεται ούτε στον Ουρανό ούτε στον Άδη.

Όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο του Αγίου Παύλου στο Ραγκούν της Βιρμανίας, άκουγα συνεχώς τους Καθολικούς Αδελφούς να μιλούν για τον Καθολικισμό· αυτοί μας εδίδασκαν ότι η Καθολική θρησκεία ήταν η μόνη αληθινή. Ως ευαίσθητος νέος αισθανόμουν πολύ υπερήφανος που ήμουν Καθολικός. Από την άλλη πλευρά, στενοχωριόμουν πολύ που μερικοί συμμαθηταί μου, όπως πίστευα, δεν είχαν την τύχη να είναι Καθολικοί. Ήταν τιμή για μας, μας έλεγαν συχνά, να είμεθα συνταυτισμένοι με τη μόνη αληθινή θρησκεία. Η θρησκευτική μεγαλοπρέπεια και οι τελετουργίες που έβλεπα στην εκκλησία με συγκινούσαν.

Αλλ’ αυτή η στάσις δεν διήρκεσε. Όταν πέρασα πια τα είκοσι άρχισα σιγά σιγά ν’ απογοητεύωμαι από τον Ρωμαιοκαθολικό τρόπο λατρείας. Τελικά η Λειτουργία, η οποία κάποτε με συγκινούσε τόσο πολύ, έγινε ένας κενός τυπικισμός χωρίς νόημα. Κάθε Κυριακή ο ιερεύς εκτελούσε την ίδια τελετουργία, χωρίς να διδάσκη την εκκλησία κάτι νέο πνευματικώς. Μολονότι