και έχει την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού’. Αυτοί και οι καλής θελήσεως σύντροφοί των είναι πλήρως εντεταλμένοι να πράξουν το θέλημα του Θεού. Συνεπώς, λαμβάνουν τώρα ευπειθώς μέρος στην εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού, της σχετικής με το τέλος του κόσμου τούτου: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Αποκάλυψις 12:12, 13, 17· Ματθαίος 24:14) Αλλά δεν το κάνει αυτό ο «Χριστιανισμός»! Τακτικά λέγει το «Πάτερ Νόστερ» (Λατινικά «Pater Noster» σημαίνει «Πάτερ ημών»), αλλά δεν πράττει το θέλημα του Θεού. Πολεμά τα αληθινά συμφέροντα της βασιλείας του Θεού και πολεμά τους μάρτυρας του Ιεχωβά που διακηρύττουν ότι η Βασιλεία ιδρύθη. Είναι τώρα διηρημένος εσωτερικώς με θερμούς και ψυχρούς πολέμους που έχουν σχέσι με τον διεθνή κομμουνισμό, και χωρίς συνέπεια υπηρετεί και τα δύο μέρη της διαπάλης.

11. Πώς η καταστροφή που επιφέρει ο Θεός επιτρέπει να γίνη το θέλημά του επάνω στη γη μας καθώς γίνεται στον ουρανό;

¹¹ Όσον αφορά το θέλημα του Θεού που πρόκειται να γίνη στους ουρανούς, αυτός εγκατέστησε τις νέες ουράνιες εξουσίες που θα κυβερνήσουν τον ερχόμενο δίκαιο νέο κόσμο και εξέβαλε τον Σατανά και τους δαίμονάς του και περιώρισε τη δράσι των τώρα στη γη. Ο εγκατεστημένος Βασιλεύς του τώρα έχει όλους τους εχθρούς του στο υποπόδιόν του, τη γη, και κυβερνά ανάμεσά τους. Σύντομα θα καταστρέψη τους πονηρούς ουρανούς και γη του Σατανά, την αόρατη και ορατή οργάνωσι του Σατανά. Μετά την καταστροφή αυτή θα ανοικοδομήση μια νέα ανθρώπινη κοινωνία, που τα μέλη της θα αγαπούν να πράττουν το θέλημα του Θεού. Έτσι το θέλημα του Θεού να έχη νέους ουρανούς και νέαν γην όπου κατοικεί δικαιοσύνη, θα εκτελεσθή εις εκπλήρωσιν της υποσχέσεώς του. (2 Πέτρου 3:13· Ησαΐας 65:17· 66:22) Δεν είναι θέλημα του Θεού να καταστρέψη αυτή την κατά γράμμα γη, όπως δεν είναι θέλημά του να καταστρέψη τους κατά γράμμα ουρανούς. Αυτά θα διαμένουν για πάντα. Επειδή το θέλημά του είναι να διαφυλάξη αυτή τη γήινη σφαίρα μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, το θέλημά του μπορεί να γίνη και θα γίνη και εδώ επίσης, όπως γίνεται στον ουρανό.

Επιούσιος Άρτος, Συγχώρησις, και Απελευθέρωσις

 1. Με τι σχετίζονται τα προηγούμενα τρία και τα υπόλοιπα τέσσερα αιτήματα της Κυριακής προσευχής;

ΤΑ ΠΡΩΤΑ τρία αιτήματα της Κυριακής προσευχής σχετίζονται άμεσα με τα συμφέροντα του Θεού που είναι πρωταρχικής σπουδαιότητος παγκοσμίως. Τα υπόλοιπα τέσσερα αιτήματα σχετίζονται μ’ εμάς τα πλάσματα ατομικώς και προσωπικώς. Ο Θεός, επειδή είναι ο ουράνιος Πατήρ μας, ενδιαφέρεται στοργικά γι’ αυτά τα πράγματα που επηρεάζουν ζωτικά τα τέκνα του επάνω στη γη, και ο Ιησούς ο Διδάσκαλός μας μάς βεβαιώνει ότι μπορούμε να παρουσιάζωμε τα ζητήματα αυτά στον Ιεχωβά Θεό με την προσευχή.

 2. Με ποια αντίληψι για την αύριον, παρακαλούμε μόνο για τη σημερινή τροφή;

² «Τον άρτον ημών τον επιούσιον [για την ημέρα αυτή, Μ.Ν.Κ.] δος εις ημάς σήμερον.» Ζητώντας άρτον ή τροφή και ποτό για όχι περισσότερον καιρό παρά για σήμερα, η προσευχή αυτή υιοθετεί την ορθή στάσι. Δεν θεωρεί ως δεδομένο το ότι θα είμεθα ζωντανοί και αύριο, ενθυμούμενη τις Παροιμίες 27:1: «Μη καυχάσαι εις την αύριον ημέραν· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει γεννήσει η αύριον ημέρα.» Ο μαθητής Ιάκωβος τονίζει την ίδια σκέψι και μας νουθετεί ότι πρέπει να λέμε: Εάν ο Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο.» (Ιάκωβος 4:13-15) Σε αρμονία μ’ αυτή την προσευχή για την ημερήσια μόνο μερίδα τροφής, ο Ιησούς λίγο αργότερα σ’ αυτή την ίδια επί του όρους ομιλία, μας δείχνει πώς ο Θεός τρέφει τα πουλιά και ντύνει τα άνθη, και έπειτα λέγει: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.» (Ματθαίος 6:31-34) Έτσι παρακαλούμε σήμερα, μόνο για τον επιούσιον άρτον μας.

 3. Πώς η Κυριακή προσευχή δεν συνιστά άπληστο πνεύμα;

³ Ο τρόπος με τον οποίον το διατυπώνει αυτό στην ίδια προσευχή ο Λουκάς 11:3, έχει ως εξής: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν.» Αυτό δεν προάγει πνεύμα αποθησαυρίσεως πραγμάτων και αρνήσεως αυτών των πραγμάτων σε άλλα τέκνα του Θεού, ούτε αποκτήσεως μεγάλων αποθεμάτων ή μονοπωλίου τροφίμων έτσι ώστε να ρυθμίζη κανείς την αγορά, να ελέγχη τις τιμές και να κερδοσκοπή εις βάρος του λαού και με αποτέλεσμα την εξαθλίωσί του. Η Κυριακή προσευχή δεν συνιστά άπληστο πνεύμα. Απεναντίας, συνιστά ‘ευσέβειαν μετά αυταρκείας’, πράγμα που σημαίνει μεγάλο κέρδος από μια πραγματική άποψι, κέρδος που συνίσταται σε ευτυχία και ευλογία τώρα και σε αιώνια ζωή στον δίκαιο νέο κόσμο. «Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.»—1 Τιμόθεον 6:6-8.

 4, 5. (α) Πώς αυτός ο επιούσιος άρτος δεν είναι κάτι που δίδεται δωρεάν σαν ελεημοσύνη, και που δεν κερδίζεται; (β) Γιατί δεν πρέπει να φοβούμεθα επειδή ο άρτος αυτός προμηθεύεται επάνω σε μια βάσι καθημερινής εξαρτήσεώς μας από τον Θεό;

⁴ Αυτή η προσευχή για τον καθημερινόν άρτον