Πιστές Γυναίκες Διάκονοι—Μια Ευλογία στην Κοινωνία Νέου Κόσμου
«Η γυνή η φοβούμενη τον Ιεχωβά, αυτή θέλει επαινείσθαι.»—Παροιμ. 31:30, ΜΝΚ.
1. Ποιες ιδιότητες χαρακτηρίζουν τη γυναίκα, η οποία «θέλει επαινείσθαι», και ποιοι είναι μερικοί τρόποι, με τους οποίους η παρουσία της στη Χριστιανική εκκλησία είναι ευεργετική;
ΤΙ ΕΥΛΟΓΙΑ είναι μια θεοσεβής γυναίκα! Είτε είναι νέα είτε ηλικιωμένη, άγαμη ή έγγαμη, είτε είναι εύρωστη και σε καλή υγεία είτε υστερεί σε φυσική δύναμι, αν είναι γυναίκα που φοβείται τον Ιεχωβά, γυναίκα που Τον υπηρετεί με νομιμοφροσύνη και πιστότητα, τότε «αυτή θέλει επαινείσθαι.» (Παροιμ. 31:30) Αν είναι νυμφευμένη, τι ευλογία είναι η θεοσεβής γυναίκα στον σύζυγό της και στα τέκνα της! Και, είτε έγγαμη είτε άγαμη, τι ευλογία είναι μια τέτοια γυναίκα στη Χριστιανική εκκλησία! Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι πολύ ευγνώμονες διότι έχουν μεταξύ των πιστές γυναίκες διακόνους. Ο ζήλος των και η σταθερή των ακεραιότης είναι πηγή ενθαρρύνσεως, και οι εκκλησίες πλουτίζονται από τις θηλυκές των ιδιότητες συμπαθητικού ενδιαφέροντος και κατανοήσεως, καθώς εργάζονται μαζί όλες με ενότητα για να εύρουν τα «πρόβατα» και να φροντίσουν γι’ αυτά.
2. Γιατί το κάλλος και η χάρις δεν είναι αποφασιστικοί παράγοντες για το αν μια γυναίκα είναι αληθινά ελκυστική;
2 Τέτοιες γυναίκες είναι αληθινά ωραίες στα όμματα του Ιεχωβά και των θεοσεβών ανθρώπων. Η ωραιότης είναι ελκυστική, και η ελκυστικότης είναι ασφαλώς μια επιθυμητή ιδιότης. Πράγματι, θα ήταν αφύσικο για μια γυναίκα να μη θέλη να είναι ελκυστική στους άλλους. Η παροιμία λέγει: «Η εύκοσμος γυνή απολαμβάνει τιμήν.» » (Παροιμ. 11:16) Αλλά συγχρόνως οι Παροιμίες 31:30 (ΜΝΚ) αναφέρουν: «Ψευδής είναι η χάρις, και μάταιον το κάλλος· η γυνή η φοβούμενη τον Ιεχωβά, αυτή θέλει επαινείσθαι.» Το κάλλος και η επιπόλαιη χάρις χωρίς τον φόβον του Ιεχωβά θα ήσαν πράγματι μάταια και ψευδή. Δεν είναι λοιπόν αυτά οι αποφασιστικοί παράγοντες για το αν μια γυναίκα είναι αληθινά ελκυστική. Πραγματικά, μια γυναίκα μπορεί να είναι πολύ χαρίεσσα από μια φυσική άποψι και όμως, σ’ έναν άνδρα ωρίμου διακρίσεως, να μην είναι καθόλου ελκυστική. Λόγω της διαθέσεώς της, ίσως με το να είναι φιλόνεικη, μια αλλιώς ελκυστική γυναίκα μπορεί να απωθή τον σύζυγό της εξίσου βέβαια όσο αυτός απωθείται από νερό που στάζει από μια ελαττωματική στέγη σε καιρό βροχής.—Παροιμ. 27:15.
Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
3. Σε ποια θεοκρατική τοποθέτησι πραγμάτων έθεσε ο Ιεχωβά τη γυναίκα;
3 Κάθε τι λαμβάνει επιπρόσθετη ωραιότητα, όταν το βλέπωμε στην κατάλληλη τοποθέτησί του, επειδή προσαρμόζεται. Έξω απ’ αυτή την τοποθέτησι χάνει πολλή από την ωραιότητά του και μπορεί πράγματι να γίνη απλώς άτεχνο ή ακόμη και άσχημο. Ομοίως ο Ιεχωβά έχει προετοιμάσει την κατάλληλη τοποθέτησι για τη γυναίκα στη θεοκρατική του διάταξι πραγμάτων. Υπό έμπνευσιν ο απόστολος έγραψε στην 1 Κορινθίους 11:3: «Η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός· κεφαλή δε της γυναικός, ο ανήρ· κεφαλή δε του Χριστού, ο Θεός.»
4. Γιατί ο Ιεχωβά έκαμε διευθέτησι για αρχηγία στην οργάνωσί του, και έχει σκοπό ο προσδιορισμός τον ανδρός ως κεφαλής της γυναικός να υποτιμήση τη γυναίκα;
4 Αυτή η δήλωσις αρχής από τον λόγον του Θεού που διέπει τη σχέσι ανδρός και γυναικός μπορεί να είναι δύσκολο να γίνη δεκτή από μερικούς. Εκείνοι που συνηγορούν υπέρ της «χειραφετήσεως της γυναίκας» μπορεί να εξαιρούν την αρχή αυτή και μπορεί να φρονούν ότι το να την δεχθούν θα ήταν κάτι το οπισθοδρομικό. Αλλά εκείνο που γράφει ο απόστολος δεν έχει σκοπό να υποτιμήση τη γυναίκα, όπως δεν είναι υποτιμητικό για τον άνδρα το να έχη τον Χριστό ως κεφαλή. Και ασφαλώς ο Χριστός ο ίδιος δεν αισθάνεται δυσαρέσκεια έχοντας τον Ιεχωβά ως Κεφαλή του. Φυσικά, ο άνδρας δεν είναι ο Χριστός, ούτε στο ζήτημα αυτό είναι ο Χριστός Θεός. Συγχρόνως, «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης», και η τάξις απαιτεί αρχηγία, κάποιον που να λαμβάνη την ευθύνη της διευθύνσεως στις διάφορες σφαίρες δράσεως όπου περισσότεροι από έναν περιλαμβάνονται.—1 Κορ. 14:33.
5. (α) Έτσι, σχετικά με τη διάταξι πραγμάτων του Ιεχωβά, πώς μπορεί η γυναίκα να είναι ευχαριστημένη και ευτυχής; (β) Τι προκύπτει σε μια γυναίκα που προσπαθεί να συναγωνίζεται τον άνδρα για αρχηγία;
5 Στη σχέσι ανδρός και γυναικός, ο Θεός, έχοντας δημιουργήσει τον άνδρα πρώτα, προσδιώρισε σ’ αυτόν, μαζί με τις ευθύνες που τον συνοδεύουν, τη θέσι της κεφαλής της οικογενείας, της κεφαλής της συζύγου του. Αυτό εσκόπευε να συντελέση στην ευλογία της οικογενείας, στην ειρήνη και την ευτυχία όλων των μελών της. Η έγγαμη γυναίκα, που αναγνωρίζει αυτό το γεγονός και που έχει για σύζυγο έναν άνδρα, ο οποίος εκπληρώνει τον ρόλο του ως Χριστιανική κεφαλή, ευλογείται πράγματι πάρα πολύ. Αυτή βρίσκεται στην τοποθέτησι που ο Θεός διευθέτησε γι’ αυτήν, και έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη και ευτυχής. Η φρόνιμη γυναίκα το εκτιμά αυτό και είναι ευγνώμων. Μια γυναίκα που απορρίπτει τη θέσι που ο Ιεχωβά προσδιώρισε γι’ αυτήν και που ζητεί να συναγωνίζεται τον άνδρα ως κεφαλή χάνει την ωραιότητά της ως γυναίκα. Δεν είναι πια το «γυναικείον γένος». (1 Πέτρ. 3:7) Ο σοφός, αν και το εξέθεσε με απότομο τρόπο, μιλούσε ωστόσο αληθινά όταν είπε: «Ως έρρινον χρυσούν εις χοίρου μύτην, ούτω γυνή ωραία χωρίς φρονήσεως.»—Παροιμ. 11:22.
6. Πώς περιγράφει ο Πέτρος τη θεοκρατική ελκυστικότητα της εγγάμου γυναικός;
6 Η αναγνώρισις της διατάξεως του Ιεχωβά από τη γυναίκα και η ευτυχής συμμόρφωσίς της μ’ αυτήν είναι ουσιώδεις για τη χαρά της και την ευχαρίστησί της και την καθιστούν πολυτιμότατο κεφάλαιο στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο απόστολος Πέτρος περιγράφει την αξία και ελκυστικότητα των εγγάμων γυναικών σ’ αυτή τη θεοκρατική τοποθέτησι με τα εξής λόγια: «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τίνες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας. Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.»—1 Πέτρ. 3:1-4.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΙΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΙΑΚΟΝΟ
7. Είναι εσφαλμένο για μια γυναίκα να δίνη προσοχή στη φυσική της εμφάνισι, και όμως σε ποιόν στολισμό πρέπει να δίνη την πιο μεγάλη προσοχή;
7 Πρέπει μήπως να εννοήσωμε από αυτά τα λόγια του Πέτρου ότι είναι εσφαλμένο για μια γυναίκα να δίνη προσοχή στη φυσική της εμφάνισι; Όχι, καθόλου! Ο Πέτρος δεν λέγει ότι το πλέγμα των μαλλιών και η περίθεσις χρυσών κοσμημάτων είναι, αυτά καθ’ εαυτά, κάτι το εσφαλμένον, όπως δεν λέγει ότι είναι κακή η ένδυσις ενός εξωτερικού ιματίου. Ήταν κοινή συνήθεια στην εποχή του Πέτρου και σε παλαιοτέρους καιρούς για τις γυναίκες να έχουν πολύ μακριά την κόμη τους, το να την πλέκουν δε ήταν όχι μόνο για τον σκοπό της ωραιότητος, αλλά είχε και πρακτική αξία, επίσης. Εν τούτοις, όπως στην εποχή μας, έτσι και τότε, μερικές γυναίκες θα δαπανούσαν πολύν χρόνον για να στερεώσουν την κόμη τους, συχνά διακοσμώντας την με χρυσά στολίδια, ως το σημείο που αυτό εγίνετο μια πρωταρχική ιδέα, και αυτές ενδιεφέροντο περισσότερο για την εξωτερική τους εμφάνισι παρά για ό,τι πράγματι ήσαν εσωτερικά. Ο Πέτρος, λοιπόν, δείχνει πού πρέπει να τίθεται η έμφασις, για ποιο πράγμα να ενδιαφέρωνται κυρίως, δηλαδή, για ‘τον κρυπτόν άνθρωπον της καρδίας κεκοσμημένον με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος’.
8. Γιατί πρέπει η γυναίκα διάκονος να χρησιμοποιή φρόνησι στον τρόπο με τον οποίο ντύνεται;
8 Η γυναίκα διάκονος, καθώς πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι μιλώντας στους ανθρώπους για τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, αντιπροσωπεύει τον Χριστό, όπως τον αντιπροσωπεύει και ένας άνδρας. Επομένως, η γυναίκα διάκονος θα θέλη να χρησιμοποιήση φρόνησι στον τρόπο με τον οποίο ντύνεται, έχοντας υπ’ όψι την αξιοπρέπεια του έργου που της ανετέθη, και ποτέ μη ντυνόμενη μ’ έναν τρόπο που θα έκανε κάποιον να προσκόψη στο άγγελμα που αυτή φέρει. Λόγω του δημοσίου τρόπου με τον οποίο διεξάγει τη διακονία της, είναι πάρα πολύ εκτεθειμένη στον δημόσιον οφθαλμόν. Οι παρατηρηταί τείνουν να κρίνουν το άγγελμά της σύμφωνα με την εξωτερική της εμφάνισι.
9. Ποια τάσι του κόσμου θ’ αποφεύγη η γυναίκα διάκονος, και γιατί;
9 Ενώ είναι ντυμένη με γυναικεία φιλοκαλία, η γυναίκα διάκονος θ’ αποφεύγη την τάσι του κόσμου να τονίζη υπέρ το δέον το φύλον μέσω της υπερβολικής χρήσεως τύπων και τρόπων ενδυμασίας που είναι αισθησιακοί και προκλητικοί. Αυτό όχι μόνο θα εμπόδιζε τους ανθρώπους να την λάβουν στα σοβαρά ως Χριστιανή διάκονο, αλλά είναι πιθανώτερο να μεταδώση μια εντελώς αντίθετη εντύπωσι. (Ησ. 3:16-23) Αποφεύγει, λοιπόν, την τάσι του κόσμου να θέτη το ύψιστο βραβείο στο σεξουαλικό δέλεαρ ωσάν αυτό να είναι ο μόνος σκοπός στη ζωή, και έτσι δεν πέφτει στην παγίδα να γίνη υπερβολικά ανήσυχη για τέτοια ζητήματα, ή να φθάση σε τέτοια άκρα, ώστε η φυσική της εμφάνισις να αποτρέπη την προσοχή μάλλον παρά να γίνεται ελκυστική.
10. Ποιες άλλες ακρότητες πρέπει ν’ αποφεύγονται, και τι νουθετεί ο Παύλος για την αμφίεσι στο 1 Τιμόθεον 4:9, 10;
10 Συγχρόνως δεν θα θέλαμε ν’ αποτραπή η προσοχή ατόμων από το άγγελμά μας λόγω προδήλου ελλείψεως ενδιαφέροντος για την προσωπική μας εμφάνισι. Η Αγία Γραφή δεν καταδικάζει τη χρήσι κοσμημάτων και στολιδιών, ή άλλων πραγμάτων που μπορεί να θεωρηθούν βοηθήματα της ομορφιάς, δηλαδή, όταν αυτά χρησιμοποιούνται μ’ ένα σεμνό τρόπο και με καλή κρίσι. (Γέν. 24:22· Έξοδ. 35:22) Η ορθή στάσις ενδιαφέροντος εκφράζεται από τον Χριστιανό επίσκοπο Παύλο, ο οποίος έγραψε: «Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς, ουχί με πλέγματα, ή χρυσόν, ή μαργαρίτας, ή ενδυμασίαν πολυτελή· αλλά (το οποίον πρέπει εις γυναίκας επαγγελλομένας θεοσέβειαν), με έργα αγαθά.» (1 Τιμ. 2:9, 10) Σε οποιαδήποτε χώρα και οποιαδήποτε κι αν είναι τα τοπικά έθιμα ενδυμασίας, η σεμνότης και ο σεβασμός για τον Θεό θα βοηθήσουν τη γυναίκα διάκονο ν’ αποφασίση πώς να ντύνεται κατάλληλα για κάθε ευκαιρία και περίστασι.
11. (α) Τι πραγματικά προσδιορίζει μια γυναίκα ως δούλην του Θεού και ως αληθινά ελκυστική; (β) Τι σημαίνει να έχη «πράον και ησύχιον πνεύμα»;
11 Αλλά εκείνο που πραγματικά προσδιορίζει την ταυτότητα μιας γυναίκας ως δούλης του Θεού είναι τα καλά της έργα στη διακονία. Το να έχη την «αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος» την χαρακτηρίζει ως γυναίκα αληθινής ωραιότητος και ελκυστικότητος. Αυτός ο ‘ιματισμός’ είναι εκείνος που διακρίνει τη Χριστιανή γυναίκα από άλλες γυναίκες, Το να έχη ‘πράον και ησύχιον πνεύμα’ σημαίνει να έχη ήρεμη και ομαλή διάθεση διατηρώντας την ακόμη και σε καιρούς ταραχής. Σημαίνει να είναι ευχαριστημένη στη διάνοια, με καρδιά απηλλαγμένη από φθόνο, υπερηφάνεια ή μοχθηρία. Σημαίνει να έχη διάθεσι που εύκολα συμμορφώνεται προς το θέλημα του Ιεχωβά και συνεργάζεται με προθυμία και χαρά με τους συνδούλους στην κοινωνία Νέου Κόσμου. Μια γυναίκα με καλή καρδιά και πράο πνεύμα παραμένει πάντοτε μια ευλογία σ’ εκείνους με τους οποίους συναναστρέφεται. Και, πιο σπουδαίο ακόμη, έχει την εύνοια του Ιεχωβά, που οδηγεί σε ατελεύτητη ζωή στη νέα του τάξι δικαιοσύνης.
ΠΙΣΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
12. Τίνος είναι η Σάρρα εξέχον παράδειγμα, και πώς ευλογήθηκε;
12 Ο απόστολος Πέτρος, κυττάζοντας πίσω δια μέσου του χρόνου, συνεχίζει: «Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες, αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν, εστόλιζον εαυτάς υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών. Καθώς η Σάρρα υπήκουσεν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν κύριον· της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.» (1 Πέτρ. 3:5, 6) Παρατηρήστε τι ευλογία έλαβε η πιστή Σάρρα από τον Ιεχωβά. Ως η σύζυγος του πιστού Πατριάρχου Αβραάμ, έγινε η μητέρα του Ισαάκ, ενός γυιού ‘γεννηθέντος κατά πνεύμα’, και έτσι έγινε μια πρόγονος του Ιησού Χριστού. (Γαλ. 4:29) Οι Χριστιανές γυναίκες σήμερα, που εκδηλώνουν τις ίδιες ιδιότητες με τη Σάρρα, ιδιαίτερα την ιδιότητα που εξετάζεται από τον Πέτρο, εκείνην της συζυγικής υποταγής με πιστότητα και νομιμοφροσύνη, χαρακτηρίζονται ως «τέκνα» της Σάρρας, όπως ακριβώς εκείνοι που εμμένουν στην πίστι του Αβραάμ ονομάζονται «υιοί» του.—Γαλ. 3:7.
13. Ποιες ιδιότητες προσδιόρισαν τη Ρεβέκκα ως κατάλληλη νύμφη για τον Ισαάκ;
13 Και τι θα πούμε για την άλλη εκείνη πρόγονο του Ιησού, τη Ρεβέκκα, που περιγράφεται, στον καιρό που την συνήντησε ο δούλος του Αβραάμ, ως μια νέα γυναίκα «ωραία την όψιν σφόδρα»; Αλλά δεν ήταν μόνο η εξωτερική της εμφάνισις που ήταν ελκυστική, ούτε ήσαν τα φυσικά της θέλγητρα η ουσιώδης ιδιότης που επέφερε στη Ρεβέκκα ευλογία. Επειδή απεδείχθη σκληρά εργαζόμενη και σεμνή, γι’ αυτό ακριβώς ο δούλος του Αβραάμ μπόρεσε να την προσδιορίση ως την προσδοκώμενη νύμφη για τον Ισαάκ.
14. Ποια δοκιμή αντιμετώπισε η Ρεβέκκα, που ζητούσε απ’ αυτήν να καταδείξη αυτές τις ιδιότητες;
14 Η απλή δοκιμή, με την οποίαν απεφάσισε στο ζήτημα αυτό, δεν είχε τίποτε να κάμη με φυσική ωραιότητα. «Και η κόρη προς την οποίαν είπω, Επίκλινον, παρακαλώ, την υδρίαν σου, δια να πίω, και αυτή είπη, Πίε, και θέλω ποτίσει και τας καμήλους σου, αυτή ας ήναι εκείνη, την οποίαν ητοίμασας εις τον δούλόν σου τον Ισαάκ.» Και έτσι ακριβώς συνέβη. Όταν ο δούλος παρεκάλεσε τη Ρεβέκκα να του δώση να πίη, αυτή αμέσως συνεμορφώθη μ’ ένα ευλαβικό «Πίε, κύριε μου», και προσεφέρθη να ποτίση τις καμήλους «εωσού πίωσι πάσαι». Αυτό δεν ήταν μικρό έργον, διότι υπήρχαν, για να ποτισθούν, δέκα κάμηλοι. Έπειτα, αργότερα, όταν ο δούλος του Αβραάμ έκαμε γνωστή την αποστολή του, η Ρεβέκκα πρόθυμα εδέχθη το προνόμιο να γίνη σύζυγος του Ισαάκ. Δεν είναι παράδοξο ότι, όταν ο Ισαάκ τελικά έφθασε να συναντήση τη Ρεβέκκα, «ηγάπησεν αυτήν».—Γέν. 24:14-21, 58, 67.
15. Πώς η αφήγησις για τον Ισαάκ και τη Ρεβέκκα περιέχει επίκαιρη συμβουλή για ένα νέον που σκέπτεται να νυμφευθή;
15 Αυτή η Βιβλική αφήγησις είναι, επίσης, επίκαιρη στην υπονοούμενη συμβουλή της προς τους Χριστιανούς άνδρες, που μπορεί να σκέπτωνται να νυμφευθούν, για το τι πρέπει να ζητούν σ’ ένα σύντροφο. Η Ρεβέκκα ήταν μια ωραία κόρη, αλλά ο δούλος του Αβραάμ εγνώριζε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Εβεβαιώθη ότι είχε τις ορθές ιδιότητες της καρδιάς για να είναι κατάλληλη ως σύζυγος του γυιού του κυρίου του. Ένας νέος είναι συνετός αν βεβαιώνεται ότι η κόρη που πρόκειται να νυμφευθή έχει όμοιες ιδιότητες, χρειάζεται δε να είναι αρκετά ώριμος ο ίδιος για να λάβη μια τέτοια απόφασι, αν οι γονείς του δεν αποφασίζουν γι’ αυτόν. Ενώ σε πολλές χώρες ένας νέος είναι ελεύθερος να κάμη τη δική του εκλογή ενός συντρόφου—ελευθερία που δεν εξήσκησε ο Ισαάκ στην περίπτωσι της Ρεβέκκας—θα έδειχνε ωστόσο ωριμότητα από μέρους του το να είναι προετοιμασμένος να προσέξη τη συμβουλή πιο ηλικιωμένων ατόμων, ειδικά των γονέων του, αν είναι ώριμοι Χριστιανοί οι ίδιοι, μολονότι η τελική απόφασις μπορεί να είναι δική του.
16. (α) Ποιο προνόμιο απήλαυσε η Δεβόρρα; (β) Ποια προνόμια ήλθαν στη Μαριάμ, αλλά πώς το υπόμνημα της ηχεί έναν τόνο προφυλάξεως;
16 Άλλες πιστές γυναίκες των αρχαίων χρόνων απήλαυσαν από τον Ιεχωβά ειδικά προνόμια υπηρεσίας. Η Δεβόρρα, παραδείγματος χάριν, έφθασε να είναι προφήτισσα και είχε τη συγκινητική ευκαιρία να εργασθή με τον Κριτήν Βαράκ, τον αρχηγό των δυνάμεων του Ισραήλ, ο οποίος κατέστρεψε τα στρατεύματα του βασιλέως της Χαναάν Ιαβείν με τη βοήθεια του Ιεχωβά, και απηλευθέρωσε το έθνος από είκοσι ετών καταδυνάστευσι. (Κριτ. 4:1-5:31) Η Μαριάμ ασφαλώς απήλαυσε πολλά ευλογημένα προνόμια υπηρεσίας σε σύνδεσμο με τον αδελφό της Μωυσή, καθώς ωδηγούσε το έθνος Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο και δια μέσου της ερήμου. Μεταξύ άλλων, υπηρέτησε, επίσης, ως προφήτισσα και ως οδηγός των γυναικών ψαλτριών. (Έξοδ. 15:20) Αλλά το παράδειγμα της ηχεί έναν τόνο προφυλάξεως. Όταν εβάδισε έξω από τον θεοκρατικό της προσδιορισμό και μίλησε εναντίον του δούλου του Θεού Μωυσέως, επατάχθη με λέπρα. Η αηδία αυτής της νόσου αληθινά αντανακλούσε την έλλειψι ελκυστικότητας στην πορεία της διαγωγής της στα όμματα του Ιεχωβά και του Μωυσέως. Η συνέπεια ήταν ότι βρέθηκε αποκλεισμένη για λίγον καιρό από το στρατόπεδο του Ισραήλ.—Αριθμ. 12:1-16.
17. Ποιες καλές ιδιότητες εξεδηλώθησαν από τη Δορκάδα; από τη Λυδία; Ποιες ευλογίες έλαβαν αυτές;
17 Έπειτα σκεφθήτε μερικές από τις πιστές γυναίκες που ευλογήθησαν στον καιρό του Ιησού και της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Σκεφθήτε τι συνέβη στη γενναιόδωρη Ταβιθά, ή Δορκάδα. Αυτή η μαθήτρια της πόλεως Ιόππης ήταν μια ράπτρια, που ειργάζετο σκληρά και η οποία ήταν «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών.» Μια μέρα ασθένησε και πέθανε. Και τι απροσδόκητη ευλογία έλαβε—να την εγείρη από τον θάνατο ο απόστολος Πέτρος! (Πράξ. 9:36-42.) Έπειτα ήταν η Λυδία από τα Θυάτειρα, μια γυναίκα, που, επίσης, ειργάζετο σκληρά, «πωλήτρια πορφύρας». Η καρδιά της ήταν πολύ δεκτική για το κήρυγμα των αγαθών νέων από τον Παύλο, και έδειξε αξιέπαινη φιλοξενία προσφέροντας καταλύματα στο σπίτι της για τον απόστολο και τους ιεραποστόλους που ήσαν μαζί του. Πράγματι, ο Λουκάς εκινήθη να γράψη, «και μας εβίασεν». Το σπίτι της προφανώς εχρησιμοποιήθη αργότερα ως τόπος συναθροίσεως για τους πιστεύοντας, και το όνομά της εξακολουθεί να ζη στο Βιβλικό υπόμνημα ως μαρτυρία των καλών της έργων.—Πράξ. 16:14, 15, 40.
18. Τίνος ήταν η Πρίσκιλλα έξοχο παράδειγμα, και πώς το έδειξε αυτό, με αποτέλεσμα ποια προνόμια υπηρεσίας;
18 Η Πρίσκιλλα είναι μια άλλη γυναίκα, που αναφέρεται σε μερικές περιπτώσεις στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Είναι ενδιαφέρον, ότι στα έξη μέρη του θείου υπομνήματος, όπως εμφανίζεται το όνομά της, αναφέρεται πάντοτε μαζί με τον σύζυγό της. Μαζί του μετέσχε στην παροχή φιλοξενίας στον Παύλο στη διάρκεια της επισκέψεως του στην Κόρινθο και αναμφιβόλως έκαμε πολλά για την οικοδόμησι της νέας εκκλησίας εκεί. Σε μια τουλάχιστον περίστασι το πιστό αυτό ζεύγος «υπέβαλον υπό την μάχαιραν τον τράχηλον αυτών» για να σώσουν τον Παύλο και έτσι ήσαν άξιοι των ευχαριστιών όλων των εκκλησιών. Μαζί με τον σύζυγο της, η Πρίσκιλλα εταξίδεψε με τον Παύλο στην Έφεσο και εκεί είχε το προνόμιο να βοηθήση τον άνδρα επιρροής Απολλώ σε ακριβή γνώσι της αληθείας, το δε σπίτι της έγινε ο τόπος συναθροίσεων στο μέρος εκείνο για την εκκλησία. Έτσι αυτή αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για γυναίκες σήμερα, που έχουν το προνόμιο να είναι νυμφευμένες με αφιερωμένους άνδρες, που μπορεί να είναι επίσκοποι εκκλησίας, περιοδεύοντες διάκονοι ή ιεραπόστολοι σε μια ξένη χώρα. Η πιστή υποστήριξίς των φέρνει μαζί της χαρούμενα προνόμια υπηρεσίας.—Πράξ. 18:2, 18, 26· Ρωμ. 16:3-5· 1 Κορ. 16:19· 2 Τιμ. 4:19.
19. Σε ποιες δύο περιστάσεις στη διακονία του Ιησού, η Μαρία η αδελφή της Μάρθας ενήργησε μ’ έναν τρόπο που κατέληξε σε ευλογία γι’ αυτήν;
19 Όταν σκεπτώμεθα για πιστές γυναίκες στον καιρό του Ιησού, κανένα όνομα δεν έρχεται πιο εύκολα στο νου, όσο το όνομα της Μαρίας από τη Βηθανία, της αδελφής της Μάρθας και του Λαζάρου. Ποιος δεν άκουσε για την περίστασι, που ο Ιησούς επεσκέφθη το σπίτι της Μάρθας, η δε Μαρία, αντί να ενδιαφέρεται υπερβολικά για τα υλικά πράγματα, μάλλον «καθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού»; Για τούτο, ο Ιησούς την επήνεσε. Σε μια άλλη περίστασι η Μαρία άλειψε τον Ιησούν με ακριβό μυρωμένο έλαιον στο σπίτι του Σίμωνος του λεπρού. Όταν άλλοι, περιλαμβανομένου και του Ιούδα του Ισκαριώτου, επέκριναν την ενέργεια της, ο Ιησούς είπε: «Καλόν έργον έπραξεν εις εμέ . . . Ό,τι ηδύνατο αύτη, έπραξε . . . Αληθώς σας λέγω, Όπου αν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εις όλον τον κόσμου, και εκείνο το οποίον έπραξεν αύτη, θέλει λαληθή εις μνημόσυνον αυτής.»—Λουκ. 10:38-42· Μάρκ. 14:3-9· Ιωάν. 12:1-8.
20. (α) Βρίσκομε όμοιες γυναίκες στην κοινωνία Νέου Κόσμου σήμερα; (β) Ποια είναι μερικά από τα προνόμια υπηρεσίας που διανοίγονται σ’ αυτές;
20 Και τι θα πούμε για σήμερα; Βρίσκομε μήπως γυναίκες σαν αυτή να υπηρετούν με τη σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία; Γυναίκες σαν τη Σάρρα, η οποία έδωσε ένα έξοχο παράδειγμα συζυγικής υποταγής· γυναίκες σαν την ελκυστική και σκληρά εργαζόμενη Ρεβέκκα, σαν την φιλόξενη Λυδία και τη γενναιόδωρη Δορκάδα, σαν την νομιμόφρονα και πιστή Πρίσκιλλα και σαν τη Μαρία, που «ό,τι ηδύνατο αύτη, έπραξε» προς το συμφέρον της αληθινής λατρείας; Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά, βρίσκομε! Και τι συγκινητικά προνόμια διανοίγονται σε τέτοιες πιστές γυναίκες στην ημέρα αυτή! Μαζί με πιστούς άνδρες συμμετέχουν στα ίδια προνόμια να κάμουν αφιέρωσι να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, να βαπτισθούν, να γίνουν διάκονοι των αγαθών νέων. Μπορούν να διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες με ενδιαφερόμενα άτομα και να συμμετέχουν στην εκπαίδευσι των τέκνων των για να γίνουν αφιερωμένοι διάκονοι κι αυτά, επίσης. Μπορούν ν’ αναλάβουν την ολοχρόνια διακονία ως σκαπανείς, ως ειδικοί σκαπανείς ή ακόμη ως ιεραπόστολοι σε ξένη χώρα, ή ίσως να μπουν στην υπηρεσία του Μπέθελ.
21. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι αφιερωμένες γυναίκες να θεωρούν τις ευκαιρίες των υπηρεσίας στον Ιεχωβά;
21 Βλέποντας όλα αυτά, καμμιά αφιερωμένη γυναίκα δεν χρειάζεται να αισθάνεται ότι είναι με κάποιον τρόπο περιωρισμένη λόγω ελλείψεως ευκαιριών να υπηρετή τον Ιεχωβά. Μάλλον, υπάρχει κάθε ευκαιρία για τις γυναίκες διακόνους να διευρύνουν τα προνόμιά των υπηρεσίας, και κάθε αφιερωμένη γυναίκα θα θέλη να ‘κάμη ό,τι ημπορεί’ για να προχωρήση σε ωριμότητα, για να εκπληρώση τον ρόλο της μεταξύ του λαού του Θεού πιστά, και έτσι να είναι μεγάλης αξίας στα όμματα του Θεού και να κερδίση τον έντιμο έπαινο των ομοίων της Χριστιανών.
[Εικόνα στη σελίδα 399]
«Πίε, κύριε μου.»