Οφέλη που Συνοδεύουν την Πίστι στον Δημιουργό

 1. Τι είδους μέλλον προσφέρει στο άτομο η διδασκαλία της εξελίξεως;

ΕΚΕΙΝΟΙ οι οποίοι ομολογούν ότι πιστεύουν στην εξέλιξι έχουν πολύ θλιβερό μέλλον. Λέγουν ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται, αναπτύσσεται δια μέσου των αιώνων σε καλύτερο υπόδειγμα ζωής απ’ εκείνο που ήταν στο παρελθόν. Αλλά, όσον αφορά τον οπαδό της εξελίξεως προσωπικά, τι του προσφέρει αυτό που πιστεύει; Γνωρίζει καλά ότι καθώς γηράσκει η υγεία του και η δύναμίς του τον εγκαταλείπουν και, με τον καιρό, θα τον διεκδικήση ο θάνατος. Αυτό που πιστεύει δεν του προσφέρει καμμία άλλη λύσι.

 2. Σε ποια κατάστασι βρίσκονται εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν και στον Θεό και στην εξέλιξι;

² Οσοιδήποτε ισχυρίζονται ότι πιστεύουν και στον Θεό και στην εξέλιξι μοιάζουν με ανθρώπους χωρίς στερεά θεμελιωμένη ελπίδα. Λέγουν ότι ο Θεός χρησιμοποίησε την εξέλιξι ως μέσον για να παραγάγη όλα τα ζώντα είδη επάνω σ’ αυτή τη σφαίρα. Αλλ’ έτσι, απορρίπτουν τη Βίβλο. Χωρίς αυτήν ως οδηγό, δεν έχουν καμμιά αποκάλυψι του θείου θελήματος. Δεν γνωρίζουν γιατί βρίσκονται εδώ, ποιος ηθικός κανών πρέπει να τους καθοδηγή, ή τι επιφυλάσσει το μέλλον. Όταν τους ζητούν τους λόγους γι’ αυτό που υποστηρίζουν ως ηθική, έχουν μόνο τη δική των γνώμη την οποία προβάλλουν, και η οποία διαμορφώνεται από την κοινωνία στην οποία ζουν.—Ιερεμ. 8:9.

 3. Πώς το άτομο που πιστεύει στον Δημιουργό και στον Λόγο του τη Βίβλο βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέσι;

³ Εξ άλλου, το άτομο που πιστεύει στον Δημιουργό και στη Βίβλο, ως την εμπνευσμένη αποκάλυψί Του στο ανθρώπινο γένος, έχει μια πολύ διαφορετική άποψι για τη ζωή. Δεν απωθεί τη συμβουλή του Λόγου του Θεού, αλλά απολαμβάνει τις πλούσιες ευλογίες που προέρχονται από το να ζη σύμφωνα μ’ αυτό που αναφέρεται στα εδάφια Παροιμίαι 3:5, 6 (ΜΝΚ): «Έλπιζε επί Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου.»

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ

4, 5. (α) Γιατί η απάντησις που δίνει η Γραφή σχετικά με την αρχή του σύμπαντος είναι λογική; (β) Αλλά πώς ο οπαδός της εξελίξεως Κάρολος Δαρβίνος ενόμισε ότι έπρεπε να χειρισθή το ζήτημα;

⁴ Αν είσθε ένα άτομο που πιστεύει στον Δημιουργό, δεν βρίσκεσθε στο σκότος όσον αφορά την αρχή του σύμπαντος. Αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που μπορεί να παραμερισθή. Μπορείτε να παραθέσετε με πεποίθησι την εξήγησι που υπάρχει στα πρώτα λόγια της Γραφής. (Γέν. 1:1) Και μπορείτε μ’ εμπιστοσύνη ν’ αναφέρετε και τους ουρανούς και τη γη ως συντριπτική απόδειξι ότι αποτελούν, πράγματι, το έργο Εκείνου ο οποίος είναι παντοκράτωρ, Εκείνου του οποίου η γνώσις και η σοφία υπερβαίνουν πολύ τη σοφία οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν θα βρεθήτε στη δυσάρεστη θέσι των οπαδών της εξελίξεως, όπως ο Κάρολος Δαρβίνος, η Αυτοβιογραφία του οποίου λέγει: «Μια άλλη πηγή πεποιθήσεως στην ύπαρξι Θεού, που συνδέεται με τη λογική και όχι με τα αισθήματα, μου κάνει εντύπωσι . . . Αυτή προέρχεται από τη μεγάλη δυσκολία ή μάλλον την αδυναμία μου να συλλάβω αυτό το απέραντο και θαυμαστό σύμπαν, περιλαμβανομένου και του ανθρώπου ο οποίος έχει την ικανότητα να βλέπη πολύ μακρυά πίσω και πολύ μακρυά στο μέλλον, ως το αποτέλεσμα τυφλής συμπτώσεως ή ανάγκης. Όταν στοχάζομαι έτσι, αισθάνομαι υποχρεωμένος ν’ αποβλέψω σε μια Πρώτη Αιτία.»

⁵ Εν τούτοις, μολονότι όλα τα γεγονότα και οι κανόνες λογικής ομιλούν για ένα Δημιουργό, ο Δαρβίνος απορρίπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα και δέχεται μια άποψι που αυτός ο ίδιος αναγνωρίζει ως «αδύνατη» λέγοντας: «Αλλά τότε προκύπτει η αμφιβολία—μπορεί κανείς να εμπιστευθή στο νουν του ανθρώπου, που, όπως πιστεύω πλήρως, έχει αναπτυχθή από έναν κατώτερο νουν, όπως αυτόν που κατέχουν τα κατώτερα ζώα, όταν αυτός ο νους βγάζη τέτοια σπουδαία συμπεράσματα;» Όταν οποιοσδήποτε κάνει τέτοιους συλλογισμούς, εκδηλώνει με τη δική του περίπτωσι την αληθινότητα του εδαφίου το οποίο λέγει: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, ‘Δεν υπάρχει Ιεχωβά’.»—Ψαλμ. 14:1.

 6. (α) Γιατί ένας που πιστεύει στη δημιουργία έχει ένα σαφές πλεονέκτημα από τον οπαδό της εξελίξεως όσον αφορά την κατανόησι του σύμπαντος μέσα στο οποίο ζη; (β) Πώς, λοιπόν, αποδεικνύεται αληθινό ότι η απόκτησις πραγματικής γνώσεως και σοφίας αρχίζει από τον ‘φόβον του Ιεχωβά’;

⁶ Αλλά ένας ο οποίος πιστεύει στον Δημιουργό είναι σε θέσι να χρησιμοποιή τη διάνοιά του με ικανοποιητικά αποτελέσματα, πράγμα που διαφορετικά είναι τελείως αδύνατο. Γιατί; Διότι, αν το σύμπαν ήταν προϊόν απλής χωρίς νουν εξελίξεως, τότε δεν θα είχε προκύψει από ένα νοήμον σχέδιο· και δεν θα μπορούσε να μάθη κανείς τίποτε που θα είλκυε ένα νουν προικισμένο με λογική, από τη μελέτη πραγμάτων τα οποία είναι αυτά καθ’ εαυτά τελείως χωρίς λογική, δεν νομίζετε; Και, μολονότι το σύμπαν είναι πράγματι προϊόν ενός νοήμονος Δημιουργού, όπως δείχνουν τα γεγονότα, τότε εκείνοι οι οποίοι δοκιμάζουν να το εννοήσουν ενώ παράλληλα προσπαθούν να μη λάβουν υπ’ όψιν Αυτόν και τους σκοπούς του, αντιμετωπίζουν συνεχή απογοήτευσι, διότι αρχίζουν από ένα εσφαλμένο σημείο εκκινήσεως και προσπαθούν να συσχετίσουν όλα αυτά που μαθαίνουν με μια θεωρία η οποία είναι τελείως εσφαλμένη. Αποτέλεσμα τούτου είναι η συνεχής παρερμηνεία των πραγμάτων που παρατηρούν και η κακή χρήσις της πληροφορίας που σταχυολογούν. Δεν είναι καταφανές αυτό από τον τρόπο με τον οποίο καταστρέφεται το περιβάλλον του ανθρώπου; Είναι αληθινό αυτό που λέγουν οι Παροιμίες: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» (Παροιμ. 1:7· 9:10, ΜΝΚ) Το να φθάση να γνωρίση ένα άτομο τον Ιεχωβά, και ν’ αποκτήση γι’ αυτόν πλήρη σεβασμού φόβο πρέπει ο Ιεχωβά να είναι το σημείον εκκινήσεώς του αν πρόκειται να κατανοήση και να ενεργήση σοφά και σε αρμονία με τα έργα Του.

 7. (α) Σε ποια απογοήτευσι μεταξύ της νεολαίας ωδήγησε η διδασκαλία της εξελίξεως; (β) Γιατί υπάρχομε και πώς μπορούμε να βρούμε πραγματικό σκοπό στη ζωή;

⁷ Ένα άτομο μ’ ένα τέτοιο ευσεβή φόβο δεν δοκιμάζει απογοήτευσι που είναι τόσο κοινή μεταξύ της νεολαίας της εποχής μας επειδή πιστεύει ότι ‘δεν έχει νόημα η ζωή.’ Ένας άνθρωπος που έχει φθάσει στο σημείο να γνωρίση τον Δημιουργό συμφωνεί πλήρως με την εξής δήλωσι που αναγράφεται στη Βίβλο: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλ. 4:11) Όταν ένα άτομο μ’ αυτή την άποψι αισθάνεται βαθιά συγκίνησι μπροστά σ’ ένα ωραίο τοπίο ή στα υπέροχα χρώματα του ηλιοβασιλεύματος, όταν η διάθεσίς του εξυψώνεται από το κελάδημα ενός πουλιού, δεν τα βλέπει όλα αυτά σαν ασήμαντα. Ευχαριστεί τον Ιεχωβά για τα έργα των χειρών Του. Οι αποδείξεις της αγάπης του Δημιουργού που βλέπει κάθε μέρα στη ζωή του τον ωθούν να βοηθή άλλους να γνωρίσουν και ν’ αγαπήσουν Εκείνον ο οποίος έκαμε τόσο γενναιόδωρες προμήθειες για όλα τα πλάσματά του. (Ματθ. 5:45· Πράξ. 17:26-28) Βρίσκει πραγματικό σκοπό στη ζωή με το να γνωρίζη και να πράττη το θέλημα του Θεού. Δεν οικοδομεί τη ζωή του με ιδιοτελή τρόπο γύρω από τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες μόνο, σαν να ήταν προσωπικώς υπεύθυνος για ό,τι είναι και έχει. Αντιθέτως, οι σκέψεις του κατευθύνονται προς τον Θεό. Ο Βιβλικός ψαλμωδός έγραψε: «Δουλεύσατε εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη· έλθετε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει. Γνωρίσατε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς· ημείς είμεθα λαός αυτού, και πρόβατα της βοσκής αυτού. Δοξολογείτε αυτόν· ευλογείτε το όνομα αυτού. Διότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός· εις τον αιώνα μένει το έλεος αυτού, και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια αυτού.»—Ψαλμ. 100:2-5, ΜΝΚ.

 8. Πώς η Γραφή μάλλον, παρά η εξέλιξις, δείχνει ότι είναι σε αρμονία μ’ αυτά που πράγματι συμβαίνουν στον άνθρωπο από βιολογική και ηθική άποψι;

⁸ Εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό και στον Λόγο του δεν αγνοούν τις στενοχώριες που τους περιβάλλουν στον κόσμο. Έχουν κι αυτοί το μερίδιό των στις ασθένειες, και, μαζί με τους άλλους, αισθάνονται κι αυτοί τον αυξανόμενο ρυθμό του εγκλήματος. Αυτό όμως δεν τους κάνει να είναι πικροί απέναντι του Θεού. Δεν ισχυρίζονται ότι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται και ανυψώνεται βιολογικώς και ηθικώς, ενώ όλες οι αποδείξεις πιστοποιούν το αντίθετο. Αντιθέτως, γνωρίζουν από τη Γραφή—και τα γεγονότα της εποχής μας συμφωνούν—ότι το ανθρώπινο γένος πηγαίνει προς τα κάτω.

 9. (α) Ποια εξήγησι δίνει η Γραφή για τη συνεχή τάσι του ανθρώπου προς τα κάτω; (β) Δίνει καμμιά ελπίδα για το μέλλον;

⁹ Το ίδιο μέρος της Γραφής που ομιλεί για τη δημιουργία εξηγεί επίσης τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυτή η κατάστασις μεταξύ των ανθρώπων. Ένας πνευματικός υιός του Θεού διεφθάρη, πρώτα, με το ν’ αφήση τη διάνοιά του να προσκολληθή σ’ εσφαλμένες επιθυμίες, και να ζητή επιμόνως τη δόξα που ανήκει μόνο στον Θεό. Για να ικανοποιήση την επιθυμία του, παρέσυρε την πρώτη γυναίκα, την Εύα, και, μέσω αυτής, τον Αδάμ, να παραβούν το νόμο του Θεού που είχε δοθή σαφώς. Μολονότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπο δίκαιο, ωστόσο δεν τον έκαμε ρομπότ. Ο Αδάμ παρήκουσε στον Θεό, όχι λόγω σωματικού ελαττώματος ή διανοητικής ανικανότητας να συλλάβη τη σοβαρότητα της καταστάσεως, αλλά λόγω της ιδικής του ελλείψεως εκτιμήσεως για όλα όσα του είχε δώσει ο Θεός. (Γέν. κεφάλαια 2, 3· Δευτ. 32:4, 5) Έτσι, μέσω του προπάτορος όλων μας, η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο και, ως αποτέλεσμα τούτου, ακολούθησε η ασθένεια και η φθορά που οδηγούν στο θάνατο. Αποξενωμένος από τον Θεό, από τον οποίον εξαρτάται κάθε ζωή, ο άνθρωπος δεν μπορούσε παρά να κατέρχεται. Επίσης, η συνεχής επίδρασις εκείνου ο οποίος έγινε Σατανάς ή Διάβολος όταν παρώτρυνε τον πρώτο άνθρωπο ν’ αμαρτήση, δεν μπορούσε παρά να χειροτερεύη την κατάστασι. (Ρωμ. 5:12· Αποκάλ. 12:9) Αυτή η Γραφική εξήγησις του ζητήματος είναι λογική· προσαρμόζεται στα γεγονότα που είναι παντού καταφανή στην εποχή μας. Επί πλέον, η Γραφή ομιλεί λεπτομερώς για τα μέσα με τα οποία ο Θεός θα τερματίση την πονηρία και θα δώση την ευκαιρία για αιώνια ζωή κάτω από δίκαιες συνθήκες γι’ αυτούς οι οποίοι βρίσκουν ευχαρίστησι στο να κάνουν το θέλημά του.

Η ΓΡΑΦΗ Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;

10. Πού μπορεί να βρεθή υγιής καθοδήγησις που θα προστατεύση ένα άτομο από τις παγίδες της ζωής;

¹⁰ Για την ώρα, όμως, συναντά κανείς την αδικία σε κάθε βήμα. Πού μπορεί να βρεθή ορθή καθοδήγησις η οποία θα προστατεύση ένα άτομο από παγίδες που τόσο εύκολα οδηγούν σε καταστροφή; Η Γραφή προμηθεύει βοήθεια απ’ αυτόν τον ίδιο τον Δημιουργό του ανθρωπίνου γένους. «Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού;» ρωτά ο ψαλμωδός. Κατόπιν, απευθυνόμενος στον Θεόν, απαντά κάτω από έμπνευσι: «Φυλάττων τους λόγους σου. Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγια σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμ. 119:9, 11, 105) Τα οφέλη που προκύπτουν από το ν’ ακολουθή ένα άτομο στενά αυτόν τον Λόγο τονίζονται από μια σύγκρισι αυτών που λέγει με την καρποφορία των φιλοσοφιών που περιστρέφονται γύρω από την εξέλιξι.

11, 12. Πώς η πίστις στην εξέλιξι απέδειξε ότι ήταν ένας παράγων που συνετέλεσε και στους δυο παγκοσμίους πολέμους;

¹¹ Αυτή η γενεά έχει ιδεί δυο παγκοσμίους πολέμους και η πίστις στην εξέλιξι ήταν ένας παράγων που ωδήγησε και στους δυο. Μήπως αυτό σας φαίνεται περίεργο; Ο Χ. Γ. Ουέλλς, συζητώντας το αποτέλεσμα της θέσεως του Δαρβίνου στην υποστήριξι της εξελίξεως, λέγει στο σύγγραμμά του Η Σκιαγραφία της Ιστορίας: «Η Δαρβίνειος κίνησις συνέλαβε την επίσημη Χριστιανοσύνη χωρίς να το καταλάβη, αιφνιδίως. . . .Η νέα βιολογική επιστήμη δεν είχε παρουσιάσει ακόμη τίποτε το εποικοδομητικό για ν’ αντικαταστήση τα στηρίγματα της παλαιάς ηθικής. Επακολούθησε μια πραγματική εξαχρείωσις.» Κατόπιν, δείχνοντας τη σχέσι αυτού του σημείου με τη στάσι απέναντι του πολέμου, συνεχίζει : «Εξέχοντα πρόσωπα στο τέλος του δεκάτου ενάτου αιώνος επίστευαν ότι είχαν επικρατήσει δικαιωματικώς επί του Αγώνος για την Ύπαρξι, στον οποίο οι ισχυροί και οι πονηροί παίρνουν το καλύτερο από τους αδυνάτους και τους ανυποψίαστους. . . . Ο άνθρωπος, είπαν, είναι ένα κοινωνικό ζώον όπως ο Ινδικός κυνηγετικός σκύλος . . . έτσι τους φάνηκε ορθό να τρομοκρατούν και να υποτάσσουν οι μεγάλοι κύνες του ανθρωπίνου κοπαδιού.» Σε πλήρη αρμονία με την αντίληψι της εξελίξεως περί επιβιώσεως του καταλληλοτέρου στον αγώνα για την ύπαρξι, βυθίστηκαν σ’ έναν πόλεμο που δεν είχε τον όμοιό του στην ιστορία ως την εποχή εκείνη.

¹² Όχι μόνο οι άθεοι οπαδοί της εξελίξεως, αλλά επίσης εκείνοι οι οποίοι προσπαθούν να προσκολληθούν σε κάποια προσποίησι ευσεβείας λέγοντας ότι είναι Χριστιανοί οπαδοί της εξελίξεως, επηρεάζονται με τον ίδιο τρόπο. Ο Φίλιπ Γ. Φόδερτζιλ παρατηρεί τα εξής στο βιβλίο του Εξέλιξις και Χριστιανοί: «Από την επιστημονική εξέλιξι μπορεί να προκύψη μια εξελικτική φιλοσοφία και, με εσφαλμένη επέκτασι, μια εξελικτική ηθική, η οποία μπορεί να καθορίση την άποψι ενός μη Χριστιανού περί ηθικής και, αν επιτραπή σ’ αυτήν να διαποτίση τη Χριστιανική σκέψι, είναι δυνατόν να υπονομεύση με ύπουλο τρόπο τη Χριστιανική πίστι. . . . Ο Γουντ Τζονς υπεστήριξε ότι η γέννησις της νοοτροπίας, η οποία προκάλεσε την τραγωδία του 1914 και αργότερα τον Ναζισμό και τις κακές υπερβάσεις του, μπορεί ν’ αποδοθή σε μεγάλο βαθμό στην επίδρασι ενός ωρισμένου τύπου Δαρβινικής διδασκαλίας.»

13. Εξηγήστε πώς ο καρπός της εξελίξεως βρίσκεται σε αντίθεσι μ’ αυτό που προκύπτει από την πίστι στον Λόγο του Δημιουργού του ανθρωπίνου γένους.

¹³ Αυτός ο καρπός βίας της εξελίξεως βρίσκεται σε οξεία αντίθεσι με την εποικοδομητική καθοδήγησι του Λόγου του Δημιουργού του ανθρωπίνου γένους. Ο απόστολος Ιωάννης, αντλώντας απ’ αυτό το ίδιο Γραφικό βιβλίο που ομιλεί για τη δημιουργία, γράφει: «Αύτη είναι η παραγγελία την οποίαν ηκούσατε απ’ αρχής, να αγαπώμεν αλλήλους· ουχί καθώς ο Κάιν [ένας γυιος του Αδάμ], ήτο εκ του πονηρού, και έσφαξε τον αδελφόν αυτού.» (1 Ιωάν. 3:11, 12) Και στους μαθητάς του, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:34, 35) Η ωφέλειά του ν’ απολαμβάνη κανείς ζωή μαζί με τέτοιους συντρόφους είναι κάτι που συνοδεύει την πίστι στον Δημιουργό.

14. Με ποιον τρόπο οι σκέψεις περί εξελίξεως επηρεάζουν τη διαγωγή στους δρόμους των πόλεων; (β) Όταν οι γονείς δέχωνται την εξέλιξι, με ποια σοβαρά προβλήματα μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι;

¹⁴ Όλη η βία που εκδηλώθηκε σ’ αυτόν τον αιώνα δεν περιωρίσθηκε στους δύο παγκοσμίους πολέμους, ούτε ακόμη και στους μικρότερους πολέμους. Η ίδια φιλοσοφία της «επιβιώσεως του καταλληλότερου» αντανακλάται στις κτηνώδεις επιθέσεις που χαρακτηρίζουν το έγκλημα του δρόμου. Αυτός ο τρόπος σκέψεως φθάνει ως μέσα στις κατοικίες και διασπά τους οικογενειακούς δεσμούς. Όταν οι γονείς συμφωνούν με τη διδασκαλία της εξελίξεως, κι έτσι υπονοούν ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, πώς μπορούν να πουν στα παιδιά των ότι δεν πρέπει να καταστρέφουν τη ζωή των με ναρκωτικά και χαλαρή ζωή; Πώς μπορούν να τα πείσουν ότι δεν θα έπρεπε να θέλουν να την τερματίσουν με αυτοκτονία; Ακόμη και γονείς, οι οποίοι πιθανόν να λέγουν ότι πιστεύουν στον Θεό, αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα αν δεχθούν την εξέλιξι. Γιατί; Διότι η Γραφή είναι εκείνη η οποία περιέχει τις αρχές για ορθό τρόπο ζωής και με το να δέχωνται την εξέλιξι απορρίπτουν τη Γραφή.

15. Πώς η πίστις στον Δημιουργό προστατεύει την οικογένεια;

¹⁵ Εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον Δημιουργό βρίσκουν προστασία από μια τέτοια κατάστασι. Γνωρίζουν ότι ο Θεός έπλασε τους πρώτους γονείς μας, ότι αυτός είναι Εκείνος ο οποίος θέτει τους κανόνας για την κατάλληλη διαγωγή μέσα στην οικογένεια και ότι όλοι είναι υπόλογοι σ’ Αυτόν. (Παροιμ. 15:3· Ιερεμ. 16:17) Στους γονείς έχει ανατεθή η ευθύνη να εκπαιδεύουν τα τέκνα των στην δική Του οδό και να εποικοδομούν σ’ αυτά εκτίμησι για τα «θαυμάσια αυτού τα οποία έκαμε.» (Ψαλμ. 78:4) Από τα τέκνα απαιτεί ο Θεός να υπακούουν στους γονείς των, όχι απλώς διότι οι γονείς των είναι μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι, αλλά διότι «τούτο είναι δίκαιον» στα όμματα του Θεού. (Εφεσ. 6:1· Παροιμ. 23:22) Το αποτέλεσμα είναι ένα σπίτι όπου η αγάπη και ο σεβασμός ενώνουν τα μέλη της οικογενείας και όπου τα προβλήματα που είναι δυνατόν να προκύψουν μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν βάσει της εγκύρου συμβουλής την οποία σέβονται όλοι.

16. Εναντίον ποιας καταστάσεως όσον αφορά την ηθική βρίσκονται ανυπεράσπιστοι οι οπαδοί της εξελίξεως, αλλά ποια υγιά καθοδήγησι προμηθεύει η Βίβλος;

¹⁶ Επίσης η άποψις ενός ατόμου απέναντι στη σεξουαλική ηθική επηρεάζεται από την πίστι του στην καταγωγή του ανθρώπου. Εκείνος που πιστεύει στη Γραφή γνωρίζει ότι ο νόμος του Θεού απαγορεύει τη μοιχεία, την πορνεία και την έκτρωσι και ο σεβασμός αυτού του νόμου είναι μια πραγματική προστασία γι’ αυτόν με πολλούς τρόπους. (Εβρ. 13:4· Ρωμ. 13:9, 10· παράβαλε Έξοδος 21:22, 23) Ο Καθολικός ιερεύς Ραϋμόν Νογκάρ, μολονότι ο ίδιος συμβαδίζει με την κοσμική φιλοσοφία της εξελίξεως, αναγνωρίζει ότι η νοοτροπία των εξελικτών «έχει άμεση σχέσι με τη φιλοσοφία του ανθρώπου για τη ζωή, την ηθική του, τη θρησκεία του,» και ότι το αποτέλεσμα είναι να λαμβάνουν χώρα αλλαγές.a Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ακόμη και οι εκκλησιαστικοί παράγοντες, οι οποίοι παραδέχονται την εξέλιξι, το πράττουν αυτό με το να θεωρούν τη Γραφή ως «αντιεπιστημονική.» Όταν οι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι το πρώτο βιβλίο της Γραφής δεν πρέπει να λαμβάνεται στα σοβαρά, τότε δεν παίρνουν στα σοβαρά ούτε το υπόλοιπο. Ακόμη και οι κυβερνήσεις των ανθρώπων καταργούν τους νομικούς περιορισμούς για τη μοιχεία, τις εκτρώσεις και την ομοφυλοφιλία. Και εφόσον οι άνθρωποι που απορρίπτουν την πίστι στη δημιουργία δεν αναγνωρίζουν καμμιά εξουσία ανώτερη από τον εαυτό των και από την κυβέρνησί των, εγκαταλείπονται έτσι χωρίς προστασία στην ασθένεια, την απογοήτευσι και την έλλειψι ασφαλείας στην οποία καταλήγει μια τέτοια διαγωγή. Όταν ο άνθρωπος διδάσκεται από τα νεαρά του χρόνια ότι είναι απλώς απόγονος ενός ζώου, ενεργεί συχνά μ’ αυτόν τον τρόπο.—Ρωμ. 1:22-27.

17. Σε ποια άλλη εξευτελιστική παγίδα οδηγεί η εξέλιξις, αλλά πώς η Γραφή παρέχει την αναγκαία προστασία;

¹⁷ Εφόσον η εξέλιξις καταλήγει στο ν’ απορρίψη τον Θεό και τους δικαίους κανόνας του Λόγου του, δεν προξενεί πια μεγάλη έκπληξι το ότι εγκαταλείπει τους οπαδούς της εκτεθειμένους σε μια άλλη παγίδα, από την οποία προστατεύονται εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στη Γραφή. Ποια είναι αυτή; Ο Άλφρεντ Ρ. Ουάλλας, ο οποίος ήταν μαθητής του Δαρβίνου, ήταν πνευματιστής, σύμφωνα με τον οπαδό της εξελίξεως Ερνστ Μπεντζ. Και λέγει: «Έχει σημασία το ότι ο ιδρυτής της παραψυχολογίας . . . γράφει: ‘Ο Δαρβινισμός είναι εκείνος ο οποίος μας οδηγεί στον μυστικισμό’.» Επίσης: «Ο Τζούλιαν Χάξλεϋ . . . εσκεμμένως στρέφεται σε Βουδδιστικές ιδέες και τρόπους στοχασμού και αναμένει αύξησι των παραψυχικών ικανοτήτων του ανθρώπου.»b Με την επιθυμία των να γίνουν κάτι περισσότερο απ’ αυτό που είναι τώρα ο άνθρωπος αφήνουν τον εαυτό των ευπρόσβλητο στον έλεγχο υπερανθρωπίνων πνευμάτων. Η Βίβλος δεν αφήνει τον άνθρωπο στο σκότος όσον αφορά την προέλευσι αυτών των δυνάμεων. Προειδοποιεί σταθερά κατά της αναμίξεως στον μυστικισμό και διευκρινίζει ότι η προέλευσίς του είναι από τον Διάβολο και τους δαίμονας. (Πράξ. 16:16-18· Εφεσ. 6:10-13) Έτσι, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού δίνει την καθοδήγησι που όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για προστασία από τις εξευτελιστικές συνήθειες που τους περιβάλλουν, και για να τους κάμη ικανούς να χρησιμοποιούν τη ζωή των σε πλήρη αρμονία με το θέλημα του Δημιουργού των.

ΤΙ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

18. Ποιο μέλλον για την ανθρωπίνη φυλή οραματίσθηκε ένας οπαδός της εξελίξεως του περασμένου αιώνος, αλλά πώς απεδείχθησαν εσφαλμένες οι προσδοκίες του;

¹⁸ Μολονότι η θεωρία της εξελίξεως δεν προσφέρει καμμιά ελπίδα ότι οποιοδήποτε άτομο που ζη τώρα θα επωφεληθή από τις αλλαγές που μπορεί να δουν οι μελλοντικές γενεές, μερικοί από τους συνηγόρους της βλέπουν ένα λαμπρό μέλλον για το ανθρώπινο γένος. Αναφέρεται ότι ο Άλφρεντ Ουάλλας είπε για τον άνθρωπο που οραματίσθηκε ότι θ’ αναπτύξη η εξέλιξις: «Μολονότι το εξωτερικό του σχήμα είναι πιθανόν ότι θα παραμείνη πάντοτε αμετάβλητο, εκτός από την ανάπτυξι της τελείας εκείνης ωραιότητος που είναι το αποτέλεσμα ενός υγιούς και καλά ωργανωμένου σώματος, εκλεπτυσμένου και εξευγενισμένου από τις ύψιστες διανοητικές ικανότητες και τις συμπαθητικές συγκινήσεις, η πνευματική του σύστασις μπορεί να εξακολουθή να προοδεύη και να βελτιώνεται έως ότου ο κόσμος κατοικηθή και πάλι από μια μόνο ομοιογενή φυλή, που κανένα άτομό της δεν θα είναι κατώτερο από το ευγενέστερο είδος της υφισταμένης ανθρωπότητος. Ο καθένας τότε θ’ απεργάζεται την ευτυχία του σε συσχετισμό με την ευτυχία των συνανθρώπων του· θα υπάρχη τελεία ελευθερία ενεργείας, εφόσον οι καλά ισορροπημένες ηθικές του ιδιότητες δεν θα επιτρέπουν σε κανένα να παραβαίνη την ίση ελευθερία των άλλων.» Σημειώστε ότι όλα αυτά θεωρούνται ως αποτέλεσμα της εξελίξεως και όχι της θείας επεμβάσεως στις ανθρώπινες υποθέσεις. Αλλά οι εξελίξεις των τελευταίων πενήντα ετών προσφέρουν σοβαρούς λόγους για να πιστεύη κανείς ότι αυτή είναι η κατεύθυνσις που ακολουθεί μόνος του ο άνθρωπος; Ο συγγραφεύς που μόλις αναφέραμε πέθανε το έτος 1913, κι επομένως δεν είδε τα γεγονότα που ξέσπασαν στον κόσμο το επόμενο έτος. Τα γεγονότα της εποχής μας ανατρέπουν τους ισχυρισμούς του.

19. Τι είδους μέλλον βλέπουν στην εποχή μας οι συνήγοροι της εξελίξεως, και πώς αυτή η άποψις επηρεάζει τους ανθρώπους;

¹⁹ Σε αντίθεσι με την ανωτέρω άποψι, το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη, παρουσίαζε στη διάρκεια των ετών 1969 και 1970, το θέμα «Μπορεί να Επιζήση ο Άνθρωπος;» Αυτό το Μουσείο, το οποίον δίνει εξέχουσα θέσι σε εκθέματα που υποστηρίζουν την εξέλιξι, αναγνωρίζει στη σελίδα του Μαρτίου 1970 του δικού του Ημερολογίου των Γεγονότων τα εξής: «Ένας γοργά αυξανόμενος πληθυσμός μαζί με την επίδρασι μιας απειθάρχητης τεχνολογίας έφερε τον άνθρωπο—και το περιβάλλον του—στο χείλος της καταστροφής και έθεσε σε αμφιβολία την επιβίωσί του.» Εκείνο που βλέπουν τώρα για το μέλλον φαίνεται σκοτεινό και, φυσικά, όταν δεν υπάρχει στερεά θεμελιωμένη ελπίδα για το μέλλον, οι άνθρωποι εύκολα χάνουν τη διανοητική των ισορροπία. Αυτός είναι ένας καρπός της πίστεως στην εξέλιξι.

20. Γιατί είναι εσφαλμένες οι προβλέψεις των για το μέλλον;

²⁰ Φυσικά, όλοι αυτοί δεν υπολογίζουν τον Θεό και χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξη αληθινή γνώσις. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες ότι το μέλλον δεν εξαρτάται από την χωρίς νου εξέλιξι ούτε από το είδος του ανθρώπου για το οποίο ο Ψαλμός 10:3, 4 (ΜΝΚ) λέγει: «Καταφρονεί τον Ιεχωβά. Ο ασεβής, διά την αλαζονείαν του προσώπου αυτού, δεν θέλει εκζητήσει. . . πάντες οι διαλογισμοί αυτού είναι, ότι δεν υπάρχει Θεός.»

21, 22. (α) Ποιο είναι το μέλλον της ανθρωπίνης φυλής όπως εδήλωσε ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους; (β) Πώς αυτός θα πραγματοποιήση αυτές τις συνθήκες, και ποιοι μπορούν ν’ αναμένουν ότι θα ωφεληθούν απ’ αυτές;

²¹ Το μέλλον της ανθρώπινης φυλής δεν βρίσκεται στα χέρια πονηρών ανθρώπων, αλλά στον Ιεχωβά, ο οποίος αγαπά τη δικαιοσύνη. Ως «ο Πλάσας την γην και Ποιήσας αυτήν, . . . όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν,» δεν την έκαμε για να είναι ένας έρημος τόπος αλλά να κατοικήται. (Ησ. 45:18) Μ’ εμπιστοσύνη κατάλληλη σ’ Αυτόν από τον οποίον εξαρτάται κάθε ζωή, λέγει: «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:10, 11.

²² Αυτός έχει προμηθεύσει μια τελείως νέα διακυβέρνησι η οποία θα επιβλέπη τις υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους. (Εφεσ. 1:8-10) Ο νέος άρχων της γης θα είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, Εκείνος ο οποίος συνεργάσθηκε με τον Πατέρα του στην κατασκευή αυτής ακριβώς της γης και των πρώτων ανθρώπων, του Αδάμ και της Εύας. Ο Ιησούς είναι εκείνος ο οποίος ήλθε στη γη και έζησε ως άνθρωπος, κι έτσι κατανοεί τα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους. Με στοργικό ενδιαφέρον η διακυβέρνησίς του θα χορηγήση οφέλη, όχι μόνο σ’ εκείνους οι οποίοι θα συμπέση να ζουν τον καιρό της ενάρξεως της χιλιετούς βασιλείας του, αλλά επίσης και σ’ εκείνους τους οποίους έχει πάρει ο θάνατος. Κάτω από τη διακυβέρνησί του το ανθρώπινο γένος θα προοδεύση διανοητικώς και ηθικώς, αλλά αυτό δεν θα είναι αποτέλεσμα των μεγάλων επιτευγμάτων του ανθρώπου ούτε αποτέλεσμα της χωρίς νουν εξελίξεως. Θα προέλθη από την εφαρμογή των ωφελημάτων του αντιλύτρου του Χριστού και από εκπαίδευσι στο θέλημα του Θεού. «Η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Ησ. 11:9, ΜΝΚ) Η βεβαία προσδοκία ενός τέτοιου θαυμαστού μέλλοντος είναι η μερίς εκείνων οι οποίοι πιστεύουν στον Δημιουργό και οι οποίοι ζουν σε αρμονία με τον εμπνευσμένο Λόγο του, την Αγία Γραφή.

[Υποσημειώσεις]