Η Εξέλιξις Υπονομεύει την Πίστιν

 1. Γιατί προξενεί έκπληξι σε μερικά άτομα όταν μαθαίνουν ότι πολλοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» υποστηρίζουν την εξέλιξι;

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ της εξελίξεως δεν προορίζεται να οικοδομήση πίστι στον Θεό. Δεν ενθαρρύνει ένα άτομο να βλέπη τη Βίβλο με βαθύ σεβασμό. Γι’ αυτό προξενεί έκπληξι σε μερικά άτομα όταν διαπιστώνουν ότι πολλοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» ελεύθερα υποστηρίζουν την εξέλιξι και ότι συνηγορούν γι’ αυτήν και τα σχολικά βιβλία που χρησιμοποιούν τα σχολεία που συντηρούνται από την εκκλησία.

 2. (α) Τι έχουν πη Καθολικοί εκπρόσωποι για την πίστι στην εξέλιξι; (β) Πώς η άποψίς των βρίσκεται σε σύγκρουσι με τη Γραφή;

² Όσον αφορά την ανάπτυξι αυτής της τάσεως στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Το 1950 η εγκύκλιος Χουμάνι γκένερις [που εξεδόθη από τον Πάπα Πιο ΙΒ΄] έδωσε το σημείον ενάρξεως μιας νέας εποχής. . . η εξέλιξις είχε σαφώς αναγνωρισθή ως έγκυρη υπόθεσις.» Σε αρμονία μ’ αυτό, ο Α. Χούλσμπος, διδάσκαλος σεμιναρίου στην Ολλανδία και μέλος του Τάγματος του Αγ. Αυγουστίνου, είπε: «Δεν μπορούμε πια ν’ αρνηθούμε ότι, από βιολογικής πλευράς, ο άνθρωπος κατάγεται από το ζωικό βασίλειο.»a Και ο Πήτερ Σούνενπεργκ, του Τάγματος των Ιησουιτών, ξένος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ντουκέν, μιας Καθολικής σχολής, έγραψε: «Όταν εξετάσωμε τώρα τη γένεσι του ανθρωπίνου γένους συναντούμε την κατώτερη βαθμίδα συγγενείας, διότι οι πρώτοι άνθρωποι δεν είχαν ανθρώπους αλλά ζώα ως ‘γονείς.’»b Εν τούτοις, αυτό βρίσκεται σε άμεση σύγκρουσι με τη Βίβλο, η οποία λέγει σαφώς ότι ο Αδάμ ήταν ‘υιός του Θεού’ και ότι έγινε «κατ’ εικόνα» Θεού.—Λουκ. 3:38· Γέν. 1:26.

 3. Ως ποιο σημείο ωθούν μερικά Καθολικά σχολεία τη διδασκαλία της εξελίξεως; και με ποιο αποτέλεσμα στους σπουδαστάς των;

³ Αυτοί οι Καθολικοί διδάσκαλοι της εξελίξεως δεν κρατούν μια παθητική στάσι απέναντι σ’ αυτήν, αλλά επιθυμούν να είναι βέβαιοι ότι αυτή έχει πλήρως εντυπωθή στις διάνοιες των σπουδαστών των. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο πρόλογος μιας εκδόσεως του σχολικού βιβλίου της βιολογίας που χρησιμοποιείται στο (Καθολικό) Κολλέγιο της Αϊόνα λέγει: «Η πιο γενική αρχή απ’ όλες στη βιολογία είναι η εξέλιξις. Οι περισσότεροι που χειρίζονται αυτό το ζήτημα κάνουν αυτή τη δήλωσι, αλλά στερούνται της πεποιθήσεως ότι αυτή είναι πράγματι αληθινή. . . . Σ’ αυτό το βιβλίο προσπαθήσαμε να κάνωμε την εξέλιξι τόσο διεισδυτική όσο πράγματι είναι στον κόσμο της ζωής. Κάθε θέμα έχει το εξελικτικό του ιστορικό και τις μορφές του.» Μπορεί να υπάρξη αμφιβολία όσον αφορά την επίδρασι που έχει μια τέτοια διδασκαλία στους σπουδαστάς; Πριν από λίγον καιρό το περιοδικό Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Γουώρλντ Ρηπόρτ, γράφοντας κάτω από τον τίτλο «Αυξανομένη Αναταραχή στην Καθολική Εκκλησία,» έλεγε: «Ένας ιερεύς στο Σαν Λούις υπελόγισε ότι 25 τοις εκατό των Καθολικών σπουδαστών του αμφέβαλλαν οριστικά για την ύπαρξι Θεού και ένα άλλο 25 τοις εκατό ήσαν ανταγωνισταί. Οι καθηγηταί του Πανεπιστημίου της Νοτρ Νταμ προσφάτως έμειναν κατάπληκτοι όταν ένας απόφοιτος παρεπονέθη ότι καθώς ήμουν παραδεδομένος στο καλύτερο που είχε να προσφέρη το Νοτρ Νταμ, απομακρυνόμουν ολοένα περισσότερο από τη Χριστιανοσύνη’.»

 4. Τι λέγουν Διαμαρτυρόμενοι εκπρόσωποι και εκδόσεις σχετικά μ’ αυτή τη διδασκαλία η οποία καταστρέφει την πίστι;

⁴ Δεν είναι μόνο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που, με την υποστήριξί της στην εξέλιξι, υπονομεύει την πίστι στον Λόγο του Θεού. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες κάνουν το ίδιο. Σε μια επιστολή με ημερομηνία «18 Οκτωβρίου 1949,» ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ έλεγε ελεύθερα: «Η Χριστιανική Εκκλησία ως σύνολον έχει δεχθή την θεωρίαν της εξελίξεως ως επιστημονικώς αποδεδειγμένην.» Στο έγκριτο Προτεσταντικό έντυπο Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, ο Δρ Πωλ Χόλμερ, καθηγητής της θεολογίας στη θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Γαίηλ, γράφει: «Εκφράζω βαθιά εκτίμησι για τα ταλέντα και τους μόχθους που έκαμαν την εξέλιξι ένα παραδεδεγμένο επιστημονικό συμπέρασμα στην εποχή μας.» Ας έχωμε υπ’ όψιν ότι, όταν αυτοί οι συγγραφείς αναφέρωνται στην εξέλιξι, δεν εννοούν απλώς το γεγονός ότι υπάρχει ποικιλία μορφών ζωής ή ότι γήινες περιοχές υφίστανται αλλαγή ως αποτέλεσμα των δυνάμεων οι οποίες λειτουργούν μέσα τους· ομιλούν για την καταγωγή του ανθρώπου και άλλων ζώντων οργανισμών. Η προτεσταντική Βίβλος του Ερμηνευτού εδήλωσε χωρίς περιστροφές την άποψί των με τον εξής τρόπο: «Το ερπετό ήταν ευχαριστημένο να παραμένη στο τέλμα· ο άνθρωπος ήθελε να βγη απ’ αυτό. Είχε και εξακολουθεί να έχη πρωτόγονα ένστικτα κατά των οποίων οφείλει ν’ αγωνίζεται, διότι έκαμε έναρξι στο επίπεδο του ζώου· αλλά δεν ήταν ευχαριστημένος να παραμένη εκεί.»

 5. Με ποια βάσι οι κληρικοί οι οποίοι υποστηρίζουν την εξέλιξι ισχυρίζονται ότι δεν αποκηρύσσουν τη Βίβλο μ’ αυτό τον τρόπο;

⁵ Παρά τις δηλώσεις αυτές, μερικοί κληρικοί ισχυρίζονται ότι δεν αποκηρύσσουν τη Γραφή. Αλλά με ποια βάσι; Ο Α. Χούλσμπος, από την Ολλανδία, ισχυρίζεται τα εξής: «Ο γήινος άνθρωπος όταν ληφθή ως ένα σύνολο είναι ένα δίπλευρο ον· από τη βιολογική πλευρά συνδέεται με το ζώον και από την προσωπική είναι η εικών του Θεού.» Έτσι, βλέπουν το σώμα ως ένα προϊόν της εξελίξεως, αλλά υπάρχει κι ένα άλλο μέρος του ανθρώπου το οποίο δεν εξελίχθηκε. Σ’ αυτό το σημείο, ο Ρούντολφ Μπάντας, μέλος της Ρωμαϊκής Ποντιφικής Ακαδημίας της Θεολογίας, έγραψε τα εξής: «Η ψυχή βρίσκεται έξω από τη λειτουργία της εξελίξεως. Η ψυχή είναι λογική, απλή, πνευματική και αθάνατη—δεν μπορεί να εξελιχθή από απλή μορφή ζώου.» Ομοίως, ο Ρέιμοντ Νόγκαρ, Καθολικός ιερεύς, λέγει στο βιβλίον του Η Σοφία της Εξελίξεως (στην Αγγλική) : «Από βιολογική άποψι ο άνθρωπος, όπως και ο λυγξ, είναι ένα ειδικό είδος ζώου. Ανήκει στο ζωικό βασίλειο μαζί με όλα τα άλλα ζώα. . . . Η ψυχή του ανδρός (και της γυναικός) έχει δημιουργηθή με άμεσο τρόπο από τον Θεό και είναι πνευματική και αθάνατη.» Εκείνοι οι οποίοι κάνουν τέτοιες δηλώσεις είναι ή χονδροειδώς αμαθείς όσον αφορά τις Γραφές ή εσκεμμένως παραπλανητικοί.

 6. Δείξτε από τη Γραφή ότι αυτοί οι κληρικοί σφάλλουν πλήρως όταν ισχυρίζωνται (α) ότι ο άνθρωπος συνδέεται βιολογικώς με τα ζώα, και (β) ότι η κατοχή «ψυχής» κάνει τον άνθρωπο να διαφέρη από τα ζώα.

⁶ Η Βίβλος δεν κάνει καμμιά πρόβλεψι για βιολογική σχέσι μεταξύ ανθρώπου και ζώων. Όσον αφορά τους σαρκικούς οργανισμούς, ο απόστολος Παύλος ενεπνεύσθη από τον Δημιουργό να γράψη: «Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ· αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων, και άλλη των πτηνών.» (1 Κορ. 15:39) Ούτε είναι η κατοχή «ψυχής» που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρη από τα ζώα. Η Γραφή δείχνει ότι τα ζώα είναι ψυχές όπως ακριβώς και οι άνθρωποι είναι ψυχές. (Γέν. 1:21, 24· Λευιτ. 24:18· Αριθμ. 31:28) Επί πλέον, οι Γραφές δεν λέγουν ότι όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ κι έδωσε σ’ αυτόν ζωή, έδωσε ο Θεός σ’ αυτόν ψυχή, αλλά, αντιθέτως, «έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν,» ότι ο «Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν.» (Γέν. 2:7· 1 Κορ. 15:45) Έτσι αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ψυχή. Επομένως, αν, όπως λέγουν οι κληρικοί, η ψυχή δεν εξελίχθηκε τότε ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε.

 7. (α) Πώς μερικοί κληρικοί οπαδοί της εξελίξεως βλέπουν την αφήγησι της Γραφής για τον Αδάμ; (β) Ποια γεγονότα δείχνουν ότι η Γραφή δεν επιτρέπει αυτή την άποψι; (γ) Με την προσπάθειά των να κάμουν τη Γραφή να ταιριάξη με την εξέλιξι τι επιτυγχάνουν στην πραγματικότητα αυτοί οι κληρικοί όσον αφορά τη Γραφή και την «επιστήμη»;

⁷ Στην προσπάθειά των να κάμουν τη Γραφή να συμφωνήση με την θεωρία της εξελίξεως, είναι κάτι συνηθισμένο να προβάλλουν οι κληρικοί το επιχείρημα ότι η αφήγησις της Βίβλου για τον Αδάμ είναι απλώς αλληγορία, παραβολή, αλλά όχι ιστορικό γεγονός. Ο Ολλανδός Ιησουίτης Τρούστερ λέγει: «Πρώτα πρώτα ας γνωρίσωμε πλήρως ότι η αφήγησις περί παραδείσου δεν είναι ιστορία με τη σύγχρονή μας έννοια της λέξεως.»c Κατά τον δικό του τρόπο λογικεύσεως, ο Αδάμ εδώ δεν ήταν «ο πρώτος άνθρωπος,» αλλ’ αντιπροσωπεύει κάθε άνθρωπο, και ότι κάθε άνθρωπος, μολονότι έχει την ευκαιρία της κοινωνίας με τον Θεό, κάνει τις δικές του πράξεις οι οποίες τον αποξενώνουν από τον Θεό. Αλλά η Γραφή δεν επιτρέπει ούτε αυτή την άποψη. Ο Αδάμ αναφέρεται ότι ήταν «ο πρώτος άνθρωπος,» όχι κάθε άνθρωπος. (1 Κορ. 15:45) Ο Βιβλικός συγγραφεύς Λουκάς παραθέτει τον Αδάμ μαζί με εβδομήντα τέσσερες άλλους άνδρες στη γενεαλογία του Ιησού Χριστού. (Λουκ. 3:23-38) Αν ένας απ’ αυτούς ήταν απλώς αλληγορικό πρόσωπο, τότε τι θα λεχθή για τους άλλους; Επίσης, ο Ιούδας, ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, έγραψε ότι ο Ενώχ ήταν «έβδομος από Αδάμ,» αλλά ο Ενώχ ασφαλώς δεν ήταν έβδομος από κάθε άνθρωπο. (Ιούδ. 14) Και το εδάφιο Γένεσις 5:3 λέγει ότι ο Αδάμ απέκτησε υιόν με το όνομα Σηθ σε ηλικία εκατόν τριάντα ετών. Ισχύει αυτό για κάθε άνθρωπο; Φυσικά όχι! Με το να δέχωνται την εξέλιξι ως γεγονός και να ζητούν να ερμηνεύσουν τη Βίβλο έτσι ώστε να εξυπηρετή την εξέλιξι, υποβιβάζουν τον Λόγο του Θεού και εξυψώνουν την υλιστική «επιστήμη.»

 8. Με το να συνηγορούν υπέρ της εξελίξεως, με ποιους συμμαχούν οι κληρικοί, και ποιες δημοσιευμένες δηλώσεις το αποδεικνύουν αυτό;

⁸ Είτε το γνωρίζουν είτε όχι, οι θρησκευτικοί συνήγοροι της εξελίξεως δίνουν έτσι το χέρι στους άθεους κομμουνιστάς, των οποίων ο δεδηλωμένος σκοπός είναι να εκριζώσουν την πίστι μας στον Θεό. Ο Κάρολος Μαρξ είχε τόσο ευχαριστηθή με το έργο του Δαρβίνου για την εξέλιξι ώστε έγραψε σ’ αυτόν επιστολή ζητώντας την άδεια ν’ αφιερώση σ’ αυτόν την Αγγλική έκδοσι του συγγράμματος του Ντας Καπιτάλ (που θεωρείται «η βίβλος του Κομμουνιστικού κινήματος»). Ένα σχολικό βιβλίο της ενάτης τάξεως που εξεδόθη στη Σοβιετική Ένωσι δηλώνει απροκαλύπτως: «Η μελέτη των νόμων της εξελίξεως του οργανικού κόσμου βοηθεί στην ανάπτυξι της υλιστικής αντιλήψεως . . . Επί πλέον, αυτή η διδασκαλία μάς οπλίζει για τον αντιθρησκευτικό αγώνα, με το να μας προμηθεύη την υλιστική ερμηνεία της υπάρξεως σκοπού στον οργανικό κόσμο, και ταυτοχρόνως αποδεικνύει την προέλευσι του ανθρώπου από κατώτερα ζώα.» Επί πλέον ένα δοκίμιο του οπαδού της εξελίξεως Τζούλιαν Σ. Χάξλεϋ με θέμα «Ο Δαρβίνος και η Ιδέα της Εξελίξεως» λέγει: «Εν πρώτοις, αν η εξέλιξις είναι παραδεκτή ως γεγονός, πολλές από τις κεντρικές θεολογικές διδασκαλίες των κυριωτέρων θρησκειών του κόσμου καταστρέφονται, ή πολύ εύκολα . . . παρουσιάζονται ως σημαντικός μύθος.» Παρ’ όλ’ αυτά, οι κληρικοί βρίσκονται επί κεφαλής της διακηρύξεως ότι η εξέλιξις αποτελεί γεγονός και ότι οι Βιβλικές αφηγήσεις είναι μάλλον μύθος. Γιατί το κάνουν αυτό;

9, 10. (α) Τι είναι εκείνο που δείχνει ότι η υποστήριξις της εξελίξεως από τους κληρικούς δεν κινείται από συντριπτικές αποδείξεις που υποστηρίζουν τη θεωρία; (β) Γιατί συνηγορούν υπέρ της εξελίξεως μολονότι αυτό μειώνει τη Γραφή;

⁹ Η εξέλιξις δεν είναι στερεά θεμελιωμένη σε γεγονότα. Στο τέλος μιας προσφάτου διασκέψεως της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι της Γαλλίας, μια έκθεσις που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα έλεγε: «Το μόνο βέβαιο για την καταγωγή του συγχρόνου ανθρώπου (του νοητικού ανθρώπου) είναι ότι αυτή είναι ‘αβεβαία’.» Και το βιβλίο Δημιουργία και Εξέλιξις, υπό Ούρλιχ Α. Χάουμπερ, ενός Καθολικού αρχιερέως που οι εκδόσεις του φέρουν την έγκρισι του επισκόπου του Ντάβενπορτ, αναγνωρίζει την αβεβαιότητά της, λέγοντας: «Η θεωρία της εξελίξεως δεν εξηγεί όλα τα γεγονότα, φαίνεται να έρχεται σε αντίθεσι με μερικά απ’ αυτά.» Εν τούτοις, προχωρεί και λέγει: «Αλλά είναι μια εξαιρετικά λογική θεωρία.» Αυτοί οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι είναι φανερό ότι έχουν πέσει στην παγίδα εναντίον της οποίας προειδοποιεί η Γραφή: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.» (Κολ. 2:8) Το ότι προτίμησαν την εξέλιξι αντί του Λόγου του Θεού οφείλεται στο ότι θέλουν να είναι ευπρόσδεκτοι από τον κόσμο, στην πραγματικότητα μέρος του κόσμου. Ακόμη και η επιστημονική κοινωνία το αντιλαμβάνεται αυτό. Το περιοδικό Λε Μοντ ε λα Βι, του Μαρτίου 1964, αναφέρει ότι ένας Γάλλος βιολόγος και καθηγητής της ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου είπε: «Γνωρίζω καλά ότι οι πιο επίμονοι υποστηρικταί της εξελίξεως έχουν επιστρατευθή μεταξύ ιερέων, καλογήρων και κάθε είδους βαθμούχων κληρικών· έτσι πιστεύουν ότι κατατάσσονται μεταξύ των ανθρώπων που έχουν γνώσεις.» Αλλά ενεργώντας έτσι καθιστούν επίσης σαφές ότι δεν είναι μαθηταί του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε ότι οι ακόλουθοί του δεν θα ήσαν «εκ του κόσμου.»—Ιωάν. 17:16.

¹⁰ Προσφέρουν την υποστήριξί των στην εξέλιξι, όχι διότι αυτή αποτελεί γεγονός, αλλά διότι η επιθυμία των να είναι ευπρόσδεκτοι από τον κόσμο υπερβαίνει πολύ την αγάπη των για την αλήθεια. (2 Θεσ. 2:9-12) Αυτό αληθεύει επίσης και για πολλούς επιστήμονας. Η μόρφωσίς των τους δίνει μια θέσι στον κόσμο, και αν θέλουν να τους εκτιμά ο κόσμος συμβαδίζουν με ό,τι είναι δημοφιλές. Όπως ακριβώς οι ηθικοί κανόνες της Γραφής δεν είναι δημοφιλείς στους κοσμικούς κύκλους, έτσι, επίσης, και η πίστις ότι ο Θεός έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο κι επομένως ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να συμμορφώνεται μ’ αυτούς τους κανόνας δεν είναι δημοφιλής. Έτσι η προσωπική υπερηφάνεια μαζί με τον φόβο του ανθρώπου γίνεται σ’ αυτούς παγίδα και ο Διάβολος είναι εκείνος που στήνει αυτή την παγίδα.—Αποκάλ. 12:9· 2 Κορ. 4:4.

11. Σ’ αυτό το ζήτημα, σε ποιον προτίμησε να πιστεύση το κυβερνών σώμα της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας; Εξηγήστε.

¹¹ Τον Απρίλιο του 1969 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ποστ της Νέας Υόρκης ότι το κυβερνών σώμα της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες πέρασε κι αυτό στον κατάλογο εκείνων οι οποίοι υποστηρίζουν την εξέλιξι. Έλαβαν τη στάσι του ότι «δεν είναι αναγκαίο να θεωρή κανείς την αφήγησι της Γενέσεως ως επιστημονική περιγραφή της δημιουργίας.» Εκείνοι που αντετάχθησαν στην έκθεσι, η οποία είχε υποβληθή για έγκρισι, επιμόνως υπεστήριζαν την κυριολεκτική αληθινότητα του βιβλίου της Γενέσεως και αρνήθηκαν ότι αυτό συμφωνεί με τη θεωρία της εξελίξεως. Ένας απ’ αυτούς εδήλωσε: «Κάνομε σοβαρές κατηγορίες κατά της ακεραιότητας των Αποστόλων και αυτού του ιδίου του Ιησού Χριστού αν παραδεχθούμε τη θεωρία της εξελίξεως.» Εν τούτοις, ένας άλλος ομιλητής σηκώθηκε κι εδήλωσε τα εξής: «Είμαι γεωλόγος και επιθυμώ να υποβάλω στη Συνέλευσι το παραδεδεγμένο γεγονός ότι η εξέλιξις υπάρχει και ότι καμμιά ενέργεια αυτής της Γενικής Συνελεύσεως δεν μπορεί ν’ ανατρέψη αυτό το γεγονός.» Σε ποιον εξέφρασε πίστι αυτό το θρησκευτικό σώμα—στον Δημιουργό, ο οποίος έκαμε τα πάντα, ή σε ανθρώπους οι οποίοι εμελέτησαν μερικά από τα έργα των χειρών του Θεού αλλά οι οποίοι λέγουν ότι γνωρίζουν περισσότερα από τον Θεό γι’ αυτά; Προς εντροπήν των εψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ ατελών ανθρώπων και της θεωρίας των περί εξελίξεως.—Ψαλμ. 40:4, 5.

12. Ποια θέσι έχουν λάβει οι Ιησουίται στο ζήτημα της διδασκαλίας της εξελίξεως, και ενεργούν πράγματι σύμφωνα μ’ αυτήν;

¹² Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, η ημερησία εφημερίς Λε Φιγκαρώ των Παρισίων, στη στήλη της των θρησκευτικών νέων της 15ης Ιουνίου 1965, ανέφερε ένα γεγονός ομοίας σημασίας. Ανέφερε ότι ο αρχηγός του Ιησουιτικού τάγματος, Πέντρο Αρρούπε, στην ομιλία του που έκαμε με την ευκαιρία της αναλήψεως των καθηκόντων του και στην οποία καθώρισε τη νέα τακτική αυτού του θρησκευτικού σώματος, είπε ότι θα εδίδετο έμφασις στη γνώσι των βιβλίων του Ιησουίτου οπαδού της εξελίξεως Τελάρ ντε Σαρντίν. «Η σπουδαιότης αυτής της δηλώσεως έγραφε η εφημερίς Λε Φιγκαρώ, «τονίζεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αμφιβολία στους κύκλους των κληρικών της Ρώμης ότι η άποψις του ‘Πατρός’ Αρρούπε βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την άποψι του υπάτου Ποντίφικος.» Ότι αυτή η έκθεσις ειδήσεων δεν θα ήταν παρερμηνεία των ζητημάτων είναι καταφανές από τα γεγονότα, που έχουν ήδη εξετασθή, και δείχνουν ότι οι Καθολικοί εκπρόσωποι είναι ασφαλώς οι πιο εξέχοντες συνήγοροι αυτής της διδασκαλίας η οποία καταστρέφει την πίστι.

13. Ποια επιτίμησις από τον Λόγο του Θεού εφαρμόζεται καλά στους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου» και γιατί;

¹³ Γι’ αυτούς που ωμολογούσαν ότι ελάτρευαν τον αληθινό Θεό αλλά που η ευσέβειά των ήταν μάλλον ζήτημα παραδόσεως, ο Ιεχωβά, εξέφρασε μια επιτίμησι μέσω του προφήτου του Ησαΐα: «Ουαί εις τους σκάπτοντας βαθέως διά να κρύψωσι την βουλήν αυτών από του Ιεχωβά . . . Ω διεστραμμένοι, ο κεραμεύς θέλει νομισθή ως πηλός; το πλάσμα θέλει ειπεί περί του πλάσαντος αυτό, Ούτος δεν με έπλασεν; ή το ποίημα θέλει ειπεί περί του ποιήσαντος αυτό, Ούτος δεν έχει νόησιν;» Αυτή η επιτίμησις εφαρμόζεται με ίση δύναμι σήμερα στους κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου» για τη διαστροφή των επειδή αποκρύπτουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού και αρνούνται τα έργα του Θεού.—Ησ. 29:15, 16, ΜΝΚ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙ

14. Αν ένα άτομο παραδέχεται την εξέλιξι, ποια στάσι λαμβάνει απέναντι του πρώτου τμήματος της Γενέσεως;

¹⁴ Η όλη μέθοδος της υπονομεύσεως της πίστεως ενός ανθρώπου αρχίζει μ’ αυτό που φαίνεται στους πολλούς ως κάτι πολύ μικρό: απλώς να λάβη κανείς τη στάσι ότι ένα τμήμα του πρώτου βιβλίου της Γραφής δεν είναι αυστηρώς ιστορικό. Αλλά αν η αφήγησις για τη δημιουργία, και συνεπώς αυτά που λέγονται εκεί διά τον Αδάμ και την Εύα, δεν είναι ιστορικά, τότε τι είναι; «Μύθος,» απαντά η Ενωμένη Εκκλησία του Καναδά. Όπως ακριβώς το θέτει ο συγγραφεύς Σ. Τρούστερ: «Οφείλομε επίσης να έχωμε υπ’ όψιν ότι ο Αδάμ ως προπάτωρ έχει επινοηθή με τόση επιτηδειότητα με όση και άλλοι μυθικοί φυλετικοί πρόγονοι.» Αλλά, αν ένα άτομο είναι πρόθυμο να δεχθή αυτή την άποψι, είναι αυτό όλο; Μπορεί κανείς να συνεχίση να πιστεύη το υπόλοιπο της Βίβλου;

15. Όταν ένα άτομο δέχεται την άποψι των κληρικών όσον αφορά το βιβλίον της Γενέσεως, σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί αυτό όσον αφορά τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους του και αυτά που έγραψαν; Γιατί;

¹⁵ Με το ν’ αποδέχεται ένα άτομο τις φιλοσοφίες των ανθρώπων και να τις προτιμά από το Λόγο του Θεού ακόμη και σ’ αυτό το σημείο μόνο θα διαπιστώση ότι έχει τεθή η βάσις για την πλήρη καταστροφή της πίστεώς του. Γιατί αυτό; Διότι ο Ιησούς Χριστός παρέθεσε την αφήγησι της Γενέσεως σχετικά με τον Αδάμ και την Εύα ως ιστορικό γεγονός, αναφερόμενος σ’ αυτή ενώ μιλούσε για τον Μωυσή, ο οποίος ήταν επίσης ένα γνήσιο ιστορικό πρόσωπο. (Ματθ. 19:3-9) Ο απόστολος του Ιησού, Παύλος, ο οποίος έγραψε δεκατέσσερα βιβλία των Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών, έδειξε επίσης στα συγγράμματά του ότι επίστευε στην κυριολεκτική αληθινότητα αυτών των πρώτων κεφαλαίων της Γενέσεως. (1 Τιμ. 2:13, 14) Το ίδιο συμβαίνει και με τους Χριστιανούς Βιβλικούς συγγραφείς Λουκά και Ιούδα. (Λουκ. 3:38· Ιούδ. 14) Η προθυμία να συμβαδίση ένα άτομο με την ιδέα ότι μέρος της Γενέσεως είναι «μύθος» που έχει επινοηθή με επιτηδειότητα, το οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς Χριστός έχει εξαπατηθή και ότι οι απόστολοί του επίσης επλανώντο. Έτσι γίνεται καταφανές ότι ένας ο οποίος είναι πρόθυμος να δεχθή τις γενικά δημοφιλείς απόψεις πολλών κληρικών σχετικά με τη Γένεσι υπονομεύει σε σοβαρό βαθμό την πίστι του.

16. Εκείνοι που συμβαδίζουν με την εξέλιξι ποια άποψι πρέπει να λάβουν όσον αφορά το αμάρτημα του Αδάμ και το αποτέλεσμα στο ανθρώπινο γένος;

¹⁶ Φυσικά, αν ένα άτομο επιτρέπη να καθοδηγή η εξέλιξις τη σκέψι του και θεωρεί το υπόμνημα της Γραφής για τη δημιουργία ως «μη ιστορικό,» σημαίνει ότι δεν πιστεύει ότι ο Αδάμ παρέβη το νόμο του Θεού, όπως αναγράφεται στη Γένεσι κεφάλαιο 3. Ούτε πιστεύει ότι το ανθρώπινο γένος έχει γεννηθή στην αμαρτία λόγω της παραβάσεως του Αδάμ. Δεν είναι μόνο οι εντελώς άθεοι εκείνοι οι οποίοι λέγουν ότι δεν πιστεύουν σ’ αυτές τις διδασκαλίες της Γραφής. Το περιοδικό Νιούσγουηκ της 22ας Αυγούστου 1966 λέγει: «Ο Καναδός Ιησουίτης Ειδήμων της Βίβλου Πατήρ Δαβίδ Στάνλεϋ τονίζει, . . . Αν δεχθήτε την εξέλιξι, ο Αδάμ . . . ήταν απλώς ο πρώτος των ανθρωποειδών. Ο μύθος της πτώσεως δεν προσαρμόζεται καθόλου’.» Επίσης το βιβλίο Η Εξέλιξις και η Διδασκαλία του Προπατορικού Αμαρτήματος, που εξεδόθη το 1968 με την έγκρισι του αρχιεπισκόπου του Νιούαρκ, υποστηρίζει την ίδια άποψι. Πρώτα αναφέρει την θεμελιώδη Γραφική πεποίθησι ότι «κάθε ανθρώπινο ον αρχίζει τη ζωή του σε αμαρτωλή κατάστασι λόγω της αμαρτίας του Αδάμ» αλλά κατόπιν προσθέτει : «Εκείνοι οι οποίοι δέχονται την επιστημονική διδασκαλία της εξελίξεως σοβαρά δεν μπορούν να δέχωνται πια αυτή την παραδοσιακή παρουσίασι.» Και το βιβλίο αυτό δείχνει ότι ο συγγραφεύς του παίρνει στα σοβαρά αυτή τη «διδασκαλία της εξελίξεως.» Την δέχεται τόσο σοβαρά ώστε είναι πρόθυμος να διαμορφώση την άποψί του για ολόκληρη τη Γραφή έτσι ώστε να συμφωνή με την εξέλιξι.

17. (α) Πώς αυτό επηρεάζει τη στάσι ενός ατόμου απέναντι του αντιλύτρου; (β) Επομένως, πώς η διδασκαλία της εξελίξεως επηρεάζει την πίστι του ατόμου;

¹⁷ Αλλά, πώς αυτό επηρεάζει τη στάσι ενός ατόμου απέναντι της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού; Η πίστις στην αμαρτία του πρώτου ανθρώπου Αδάμ σχετίζεται άμεσα με την πίστι στο αντίλυτρο, όπως εξηγεί ο απόστολος Παύλος με σημαντικά εκτεταμένο τρόπο στη θεόπνευστη επιστολή του στους Ρωμαίους Χριστιανούς. (Ρωμ. 5:12-19) Και προς την εκκλησία της Κορίνθου έγραψε: «Επειδή ο άνθρωπος ήλθε δι’ ανθρώπου ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών. Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» (1 Κορ. 15:21, 22) Είναι καταφανές ότι, όταν οι κληρικοί θεωρούν ως «μύθο» αυτά που λέγει η Γραφή για την αιτία του αντιλύτρου, σπείρουν τους σπόρους της αμφιβολίας όσον αφορά το κύρος αυτού του ίδιου του αντιλύτρου. Η έκδοσις του 1970 της Παγκοσμίου Εγκυκλοπαιδείας του Βιβλίου (στην Αγγλική) στο άρθρο της περί εξελίξεως, παρατηρεί με ρεαλιστικό τρόπο: «Η πραγματικότης της αμαρτίας και της απολυτρώσεως από την αμαρτία θεωρείται ουσιώδης για τη Χριστιανική πίστι. Αλλ’ αν ο άνθρωπος βρίσκεται σε πορεία εξελίξεως από κατώτερη βαθμίδα, τότε η αμαρτία τείνει να γίνη απλή ατέλεια, και το Ευαγγέλιο της απολυτρώσεως από την ενοχή της αμαρτίας χάνει κάθε σημασία.» Όταν συμβή αυτό, τι γίνεται η πίστις του ανθρώπου; Χάνεται.

18. (α) Τι ενθαρρύνονται να κάμουν τα μέλη των εκκλησιών για να εξακριβώσουν τι πιστεύει ο λειτουργός των; (β) Ποια ενέργεια πρέπει ν’ αναλάβουν αυτά τα άτομα αν πρόκειται ν’ αποκτήσουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά;

¹⁸ Αν είσθε μέλος μιας από τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου,» μερικά απ’ αυτά που διαβάσατε εδώ είναι πιθανόν να σας έχουν συγκλονίσει. Ίσως να νομίζετε ότι ο δικός σας λειτουργός είναι διαφορετικός, ότι δεν πιστεύει, ούτε διδάσκει τέτοια πράγματα. Αλλά δεν θα ήταν φρόνιμο να το εξακριβώσετε; Ρωτήστε τον αν πιστεύη ότι η αφήγησις της Γραφής για τον Αδάμ και την Εύα είναι ιστορικό γεγονός. Αν λέγη ότι δεν είναι, τότε γνωρίζετε ότι διαφωνεί με τον Ιησού Χριστό και τους θεοπνεύστους συγγραφείς των Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών. Ρωτήστε αν πιστεύη τη διδασκαλία της εξελίξεως. Αν την πιστεύη, τότε έχει μικρή σημασία το ότι ομολογεί ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό ως λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους, διότι μια τέτοια πίστις δεν έχει καμμιά σημασία αν ο άνθρωπος εξελίσσεται, ανέρχεται· το μόνο που έχει σημασία για ένα άτομο είναι ν’ αναγνωρίση ότι ο πρώτος άνθρωπος, λόγω ανυπακοής, έπεσε στην αμαρτία. Τι θα κάμετε αν διαπιστώσετε ότι ο λειτουργός της εκκλησίας σας υποστηρίζει την εξέλιξι; Θα παραμείνετε μαζί του ως ένας ακόλουθος ανθρώπων; Αυτός δεν μπορεί να σας δώση αιώνια ζωή. Ο Θεός όμως μπορεί, και θα το κάμη αν σεις πιστεύετε στην προμήθεια που έχει κάμει για αιώνια ζωή μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού και αν συνεχίζετε να λατρεύετε τώρα μαζί μ’ εκείνους οι οποίοι τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία.»—Ιωάν. 4:24.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 435]

Μπορεί ένα άτομο που απορρίπτει την πίστι στην ύπαρξι του Αδάμ και της Εύας να εξακολουθή να είναι Χριστιανός;