Τι ο Σοφός Ανήρ Εννοούσε;

Η Αξία Ενός Καλού Ονόματος

Ένα καλό όνομα η φήμη είναι κάτι πολύτιμο, που αξίζει να το φυλάττη κανείς. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών παρετήρησε: «Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον· και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως.» (Εκκλησ. 7:1) Στους αρχαίους χρόνους, το πολύτιμο μύρο ήταν κάτι πολύ ακριβό. Ανέδιδε μια ευχάριστη οσμή. Εν τούτοις, περισσότερο ευχάριστη ακόμη κι από το άρωμα του πολυτίμου μύρου, είναι η καλή φήμη. Το όνομα ενός ατόμου λαμβάνει πραγματική σημασία και προσδιορίζει τι είδους άτομο είναι κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής του. Αυτό το όνομα ή φήμη σφραγίζεται, ολοκληρώνεται, κατά τον θάνατο. Επειδή το άτομο δεν έχει φήμη κατά τη γέννησί του, η ‘ημέρα του θανάτου είναι καλύτερη από την ημέραν της γεννήσεως.’

Για να αποκτήση κανείς ένα καλό όνομα, είναι ουσιώδες να έχη μια σοβαρή άποψι για τη ζωή. Ο Σολομών έκανε την εξής σύστασι: «Κάλλιον να υπάγη τις εις οίκον πένθους, παρά να υπάγη εις οίκον συμποσίου· διότι τούτο είναι το τέλος παντός ανθρώπου, και ο ζων θέλει βάλει αυτό εις την καρδίαν αυτού.»—Εκκλησ. 7:2.

Όταν ο θάνατος πλήξη ένα σπίτι, δεν είναι βεβαίως κατάλληλος καιρός να ξεχάση κανείς τους θλιμμένους και να συνεχίση ασυλλόγιστα τους εορτασμούς του και τις διασκεδάσεις του. Αντιθέτως, αυτό του δίνει μια ευκαιρία να παρηγορήση τους πενθούντες. Συγχρόνως, το να πάη ένα άτομο εις «οίκον πένθους,» μπορεί να έχη μια υγιά επίδρασι επάνω του. Του γίνεται ισχυρή υπενθύμισις της βραχύτητος της ζωής και του πόσο γρήγορα τα σχέδια και οι δραστηριότητες ενός ατόμου μπορούν να σταματήσουν. Αυτό μπορεί να του δώση την ευκαιρία να σκεφθή σοβαρά το πώς διάγει τη δική του ζωή. Εξ άλλου το πνεύμα που επικρατεί σ’ έναν οίκο συμποσίου, δεν συντελεί σε τέτοια σοβαρή σκέψι.

Ο Σολομών συνεχίζει: «Κάλλιον η λύπη παρά τον γέλωτα· διότι εκ της σκυθρωπότητος του προσώπου η καρδία γίνεται φαιδρότερα. Η καρδία των σοφών είναι εν οίκω πένθους· αλλ’ η καρδία των αφρόνων εν οίκω ευφροσύνης.»—Εκκλησ. 7:3, 4.

Το άτομο που βρίσκεται σε «οίκον πένθους,» μπορεί ν’ αντιληφθή τη βραχύτητα της ζωής και να λυπηθή για τα απρόβλεπτα συμβάντα της. Το πρόσωπο του ατόμου παίρνει μια λυπημένη και σοβαρή έκφρασι αντί να είναι γεμάτο χαμόγελα, όπως θα συνέβαινε αν ευρίσκετο σε «οίκον συμποσίου.» Η σοβαρή στάσις που αντανακλάται στο πρόσωπο του, μπορεί να έχη καλή επίδρασι στην καρδιά του και να επιφέρη μια αλλαγή προς το καλύτερο. «Η καρδία των σοφών είναι εν οίκω πένθους» με την έννοια ότι η καρδιά τους εξετάζει το πώς πρέπει να διάγουν τη ζωή τους και γιατί. Η καρδιά δεν αντανακλά το ρηχό και απερίσκεπτο πνεύμα που συνδέεται με έναν οίκο διασκεδάσεων.

Συνεχίζοντας την επιχειρηματολογία του, ο Σολομών λέγει: «Κάλλιον εις τον άνθρωπον να ακούη επίπληξιν σοφού, παρά να ακούη άσμα αφρόνων διότι καθώς είναι ο ήχος των ακανθών υποκάτω του λέβητος, ούτως ο γέλως του άφρονος· και τούτο ματαιότης.»—Εκκλησ. 7:5, 6.

Το άτομο που εκκλίνει από την ορθή πορεία, θα ωφελείτο οπωσδήποτε από την επίπληξι ενός σοφού ατόμου. Αλλά ποια αξία θα είχε το άσμα του άφρονος ή η κενή φλυαρία; Αυτό θα μπορούσε ν’ αποκρύψη σφάλματα και να σταθεροποίηση το άτομο σε μια εσφαλμένη πορεία, καταστρέφοντας τη φήμη του. Όταν το επιπόλαιο γέλιο του άφρονος έρχεται σε ακατάλληλη στιγμή, μπορεί να ακουσθή στα αυτιά σαν τον ήχο που κάνουν τα αγκάθια καθώς καίγονται κάτω από μια χύτρα, με την έννοια ότι το γέλιο του άφρονος είναι δυσάρεστος ήχος και δεν προσφέρει καμμιά διαπαιδαγώγησι.