Χρησιμοποίησις Θεοκρατικών Κεφαλαίων

«Τίμα τον Ιεχωβά από των υπαρχόντων σου.»​—Παροιμ. 3:9, ΜΝΚ.

 1. Γιατί η αλήθεια είναι τόσο πιο πολύτιμη από τον χρυσόν;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ένα από τα πιο πολύτιμα κεφάλαια του ανθρώπου. Πράγματι, είναι ανεκτίμητος θησαυρός. Αφού η αλήθεια πηγάζει από τον Ιεχωβά Θεό, είναι ένα θεοκρατικό κεφάλαιο. Με την αλήθεια συνετοί άνθρωποι οδηγούνται σήμερα στο μονοπάτι που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Με τη γνώσι της αληθείας είναι προσιτή ευτυχία στο μέσον ενός πολύ δυστυχούς κόσμου. Χρυσός, χρήμα και υλικά αποκτήματα μπορεί να φέρωνται πρώτα στη σκέψι, όταν μνημονεύωνται κεφάλαια, αλλά το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράση ευτυχία, ειρήνη της διανοίας ή αιώνια ζωή. Για τούτο όλοι από το ανθρώπινο γένος που πραγματικά γνωρίζουν την αλήθεια είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά τον Μέγαν Προμηθευτήν αληθείας καθώς χρησιμοποιούν αυτό το πολύτιμο θεοκρατικό κεφάλαιο.​—Ψαλμ. 105:1, 2.

 2. Τι χρειάζεται ένα άτομο για να κάμη την καλύτερη χρήσι των κεφαλαίων του;

² Μαθαίνοντας την αλήθεια για τη σχέσι προς τον Δημιουργό, ο άνθρωπος φθάνει σε εκτίμησι των πολλών καλών πραγμάτων με τα οποία είναι προικισμένος από τον Θεό. Μπορεί να μην είναι πλούσιος σε χρυσό και υλικά αποκτήματα, αλλά κατανοεί ότι το μέτρον της ζωής που κατέχει είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από τον Θεό, και, αν μπορή ν’ αποκτήση την ευλογία του Θεού χρησιμοποιώντας τη ζωή του, θα είναι πράγματι πολύ πλούσιος. «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» (Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ) Ο χρυσός ή τα σπίτια ενός ανθρώπου μπορούν γρήγορα να του αφαιρεθούν από άλλους ανθρώπους ή από κυβερνήσεις, αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αφαιρέση την ευλογία του Ιεχωβά όταν την δίδη ο Ιεχωβά. Με την ευλογία του Ιεχωβά Θεού ένας άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήση τα προσωπικά του κεφάλαια η πόρους για καλή επιτυχία.

 3. Τι κάνουν εκείνοι που εκτιμούν τη σχέσι των προς τον Ιεχωβά;

³ Ο Θεός περιμένει να ζη ο άνθρωπος σε αρμονία μαζί του. Εκείνοι που εκτιμούν τη σχέσι των προς τον Ιεχωβά, το πράττουν αυτό. «Ουδείς εξ ημών ζη δι’ εαυτόν, . . . δια τον Ιεχωβά ζώμεν . . . του Ιεχωβά είμεθα.» (Ρωμ. 14:7-9, ΜΝΚ) Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν βιάζει κανένα. Αφήνει τα άτομα να έχουν μια ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια και να δουν το προνόμιο του ν’ αφιερώσουν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Θεού. Έπειτα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη ζωή τους για να είναι ευλογία σε άλλους, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, ο οποίος έδωσε τα πάντα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Εκείνοι που αφιερώνουν τη ζωή τους στον Θεό τώρα και που αποδεικνύονται ευπειθείς στο να πράττουν το θέλημά του, έχουν τη βεβαίωσι ότι η ζωή τους θα επεκταθή σε αιώνια ζωή. «Εν τη οδώ της δικαιοσύνης είναι ζωή· και η πορεία της οδού αυτής δεν φέρει εις θάνατον.»​—Παροιμ. 12:28.

4, 5. (α) Πώς η γνώσις των εντολών του Ιεχωβά γίνεται προστασία στα κεφάλαια ενός ανθρώπου, ειδικά σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα; (β) Πώς το παράδειγμα του Ιησού δείχνει την ανάγκη ορθής νοήσεως στη χρήσι της ζωής που έδωσε ο Θεός;

⁴ Οι δίκαιοι κανόνες διαβιώσεως που ετέθησαν από τον Θεό στον λόγο του προστατεύουν τη ζωτικότητά μας. Οι εντολές του Ιεχωβά τοποθετούν μια ασπίδα γύρω στον άνθρωπο ώστε να μη διασκορπίζη τις ενέργειές του στις ανόητες επιδιώξεις του κόσμου τούτου, στη μέθη, στη λαιμαργία, στη βία, ή στην ασελγή ζωή. Η σοφία που λαμβάνεται από τον Θεό μέσω της αληθείας του οδηγεί τον άνθρωπο ν’ αποφεύγη κινδύνους που είναι κοινοί στους εκζητητάς συγκινήσεων του εικοστού αιώνος. Υπερηφάνεια ή προσωπική ικανοποίησις οδηγεί ανθρώπους να προσπαθούν ν’ αναρριχηθούν στο πιο ψηλό βουνό, να ταξιδεύουν με το μεγαλύτερο βαθμό ταχύτητας, να ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους σε βίαια αθλητικά αγωνίσματα ή να εμπλέκωνται σε οπλομαχίες και διάφορες μορφές πάλης. Αλλ’ ο Θεός δεν έδωσε στον άνθρωπο ζωή για να τη σπαταλά σε τέτοιες επιδιώξεις που είναι κοινές σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες. Η διακήρυξις της αληθείας του Θεού βοηθεί ανθρώπους κάθε είδους να δουν πώς πρέπει να χρησιμοποιούν τη ζωή τους. Ο απόστολος Πέτρος έδειξε πώς συμβαίνει μια αλλαγή στη ζωή εκείνων που μαθαίνουν την αλήθεια: «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις. . . . Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.»​—1 Πέτρ. 4:3-7.

⁵ Ο Ιησούς Χριστός διετίμησε τη ζωή ως ένα μεγάλο θεοκρατικό κεφάλαιο. Ο Διάβολος προέτρεψε τον Ιησούν να ριψοκινδυνεύση τη ζωή του μ’ έναν ανόητο τρόπο. «Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού, και λέγει προς αυτόν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ρίψον σεαυτόν κάτω· διότι είναι γεγραμμένον, “Ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου,” και “Θέλουσι σε σηκόνει επί των χειρών αυτών, δια να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.” Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Πάλιν είναι γεγραμμένον, “Δεν θέλεις πειράσει Ιεχωβά τον Θεόν σου”.» (Ματθ. 4:5-7, ΜΝΚ) Γιατί η ζωή να χρησιμοποιηθή χωρίς σεβασμό για το θέλημα του Θεού; Ο Ιησούς είχε την ορθή νόησι να χρησιμοποιήση τη ζωή του σε αρμονία με το θέλημα του Θεού ως αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά και μας άφησε παράδειγμα για να το ακολουθήσωμε. Αφού η ζωή είναι ένα από τα δώρα του Θεού στον άνθρωπο, κάτι από τον Θεό, ορθώς δαπανάται μόνο στην υπηρεσία του Θεού, σύμφωνα με την αρχή που ο Ιησούς ο ίδιος εξέθεσε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.»​—Ματθ. 22:21.

ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 6. (α) Γιατί ο χρόνος είναι τόσο πολύτιμος τώρα; (β) Πώς η οκνηρία γίνεται ληστής;

⁶ Το ν’ ακολουθούμε τις ανόητες επιδιώξεις του κόσμου είναι σπατάλη, όχι μόνο της δυνάμεως και ενεργείας της ζωής, αλλά και ενός αλλού κεφαλαίου​—του χρόνου. Ο Παύλος, αφού εμνημόνευσε την επαίσχυντη διαγωγή των εθνών, ανέφερε σοβαρή αιτία για να φυλάττωμε τον χρόνο και να χρησιμοποιούμε το κεφάλαιο αυτό καλά. «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι οι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ) Σήμερα τα έθνη του κόσμου σπαταλούν χρόνον με ακατάπαυστες επιδιώξεις τέρψεως, αγνοώντας την ευεργετική συνεχή ενέργεια εξακριβώσεως του ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά. Σπαταλώντας τον χρόνον των βρίσκονται επίσης στην κατεύθυνσι του να χάσουν τη ζωή την ίδια. Άλλοι σπαταλούν χρόνον από καθαρή οκνηρία, μη θέλοντας να φέρουν καμμιά ευθύνη. Ληστεύονται από ένα πολύτιμο κεφάλαιο είτε το κατανοούν είτε όχι. Ένας σοφός άνθρωπος κάποτε έγραψε «Διέβαινον δια του αγρού του οκνηρού, και δια του αμπελώνος του ανθρώπου του ενδεούς φρενών και ιδού, πανταχού είχον βλαστήσει άκανθαι· κνίδαι είχον σκεπάσει το πρόσωπον αυτού, και το λιθόφραγμα αυτού ήτο κατακεκρημνισμένον. Τότε εγώ θεωρήσας εσυλλογίσθην εν τη καρδία μου· είδον, και έλαβον διδασκαλίαν. Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.»​—Παροιμ. 24:30-34.

 7. Σε ποιες επωφελείς χρήσεις μπορεί να τεθή ο πολύτιμος χρόνος;

⁷ Ο λόγος του Θεού τονίζει την ανάγκη παιδείας για τη χρήσι του χρόνου επωφελώς. «Πληρούσθε δια του πνεύματος, λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Ιεχωβά· ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (Εφεσ. 5:15-20, ΜΝΚ) Ο χρόνος του αφωσιωμένου Χριστιανού είναι αφιερωμένος στα πράγματα του Θεού, περιλαμβανομένου του να λαμβάνη γνώσιν του λόγου του Θεού, να μιλή γι’ αυτόν στους άλλους, να έχη τακτική συντροφιά μ’ εκείνους που είναι επίσης αφιερωμένοι στον Θεό και να ενώνουν μαζί φωνές σε ωργανωμένον αίνο και ευχαριστία στον Θεό δημοσία. Ο εργαζόμενος άνθρωπος πρέπει να δίνη στον εργοδότη την οφειλή του, αλλά υπάρχουν και άλλες ώρες στην ημέρα. Οι νέοι δεν δαπανούν όλη την ημέρα των στο σχολείο. Συνεπώς ο αφιερωμένος δούλος του Θεού χρησιμοποιεί τον χρόνον του μιλώντας οπουδήποτε και αν βρίσκεται, όπως όταν ταξιδεύη για την εργασία ή για το σχολείο, σε μια ώρα φαγητού ή σε καιρό αναπαύσεως και αναψυχής. Αυτό γίνεται επιπρόσθετα σε καθωρισμένες περιόδους χρόνου, που διατίθεται για τακτική θεοκρατική δράσι στα σπίτια της κοινότητος. Έτσι σε πολλές περιστάσεις οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν ένα άλλο θεοκρατικό κεφάλαιο, τη δύναμι της ομιλίας, ένα θαυμαστό δώρο από τον Θεό που χρησιμοποιείται προς αίνον του Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 71:24.

ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΣ

 8. Πώς μπορεί ν’ αποδειχθή ότι η επιρροή είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο σε προσωπικές συντροφιές; σε μια εκκλησία;

⁸ Μεταξύ των πόρων όλων των ανθρώπων, πλουσίων ή πτωχών, είναι η επιρροή στη ζωή των άλλων. Δύσκολα θα μπορούσε να κάμη κανείς συντροφιά μ’ έναν άνθρωπο σαν τον απόστολο Παύλο και να μην ευεργετηθή από την επιρροή του. Η άποψίς του διετυπώθη στους Ρωμαίους: «Διότι επιποθώ να σας ίδω, δια να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών· τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.» (Ρωμ. 1:11, 12) Σήμερα ο Θεός περιμένει να είναι οι άνθρωποι μια επιρροή για καλό οπουδήποτε και αν πηγαίνουν. Ένας Χριστιανός μπορεί να βρεθή στην κοσμική του εργασία ως σύντροφος ανθρώπων ακάθαρτης ομιλίας ή κακών σκέψεων. Το γεγονός ότι δεν ενώνεται σ’ αυτό το κακό, αλλά κρατεί τη θέσι του ως Χριστιανός και μιλεί για καλά πράγματα, είναι προωρισμένο να έχη καλή επιρροή. Τα Χριστιανικά τέκνα στο σχολείο και στο παιγνίδι πρέπει επίσης ν’ αποτελούν μια καλή επιρροή. Συνετοί πατέρες επηρεάζουν τις οικογένειές των για το καλό, λαμβάνοντας κατάλληλη ηγεσία στην τήρησι της αληθείας του Θεού. Οι Χριστιανές μητέρες υποστηρίζουν τους πατέρες στη χρήσι της επιρροής των επάνω στη ζωή των τέκνων. (Παροιμ. 22:6· 2 Τιμ. 1:5) Στην εκκλησία ένας Χριστιανός μπορεί επίσης να χρησιμοποιή την επιρροή του για καλό αν είναι ζηλωτής και έτοιμος στη διάνοια να εφαρμόση τις συμβουλές και τις οδηγίες, ενθαρρύνοντας άλλους να δίνουν πλήρη υποστήριξι σε όλη τη δράσι της εκκλησίας. Δείχνει σεβασμό για τους επισκόπους, που προΐστανται με καλό τρόπο και συνεργάζεται μαζί τους αρμονικά.​—1 Τιμ. 5:17.

9, 10. (α) Ποιο είναι το παράδειγμα του Ιεχωβά στη χρήσι ισχύος και δυνάμεως; (β) Σε τι το Εκκλησιαστής 7:16-18 δείχνει την ανάγκη να τηρούμε ισορροπία;

⁹ Δύναμις και ισχύς είναι θεοκρατικά κεφάλαια όταν χρησιμοποιούνται για το καλό των άλλων. Οι λεγόμενοι ισχυροί άνθρωποι του κόσμου είναι συνήθως δικτάτορες που χρησιμοποιούν δύναμι και ισχύ για να καταδυναστεύσουν τον λαό, αλλά δεν είναι αυτό που περιμένει να δη ο Παντοδύναμος Θεός στους ανθρώπους. Ο Ιεχωβά, που είναι πανίσχυρος, έδωσε το ορθό παράδειγμα για τους ανθρώπους με την υπομονή του και το έλεός του. Οι άνθρωποι θα κάμουν καλά να τον μιμηθούν και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμί των σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, υπηρετώντας τον Δημιουργό. Οι ατελείς άνθρωποι λέγεται ότι έχουν ισχυρά σημεία και αδυναμίες. Ο λόγος του Θεού νουθετεί να τηρούμε ισορροπημένη χρήσι των ισχυρών σημείων και να συγκρατούμε τις αδυναμίες: «Μη γίνου δίκαιος παραπολύ, και μη φρόνει σεαυτόν υπέρμετρα σοφόν· δια τι να αφανισθής; Μη γίνου κακός παραπολύ, και μη έσο άφρων· δια τι να αποθάνης προ του καιρού σου; Είναι καλόν να κρατής τούτο, από δε εκείνου να μη αποσύρης την χείρά σου· διότι ο φοβούμενος τον Θεόν θέλει εκφύγει πάντα ταύτα.»​—Εκκλησ. 7:16-18.

¹⁰ Το να ζητούμε γνώσι και σοφία είναι καλό, αλλά η ισορροπία είναι αναγκαία καθώς αποκτά κανείς γνώσι και σοφία, για να μη γίνη υπερήφανος ή επηρμένος και επιφέρη βλάβη στον εαυτό του. Μπορεί να δη ένα σφάλμα που διαπράττεται από ένα άλλο άτομο και να γίνη υπερκριτικός. Αυτό μπορεί να οδηγήση στην πτώσι του, επειδή θ’ αρχίση να χάνη την αγάπη και την εκτίμησι για κείνους που είναι γύρω του. Λησμονεί ότι και αυτός επίσης έχει αδυναμίες, που μπορεί να είναι διαφορετικές από τις αδυναμίες του ατόμου που επικρίνει. Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Μη κρίνετε δια να μη κριθήτε.» (Ματθ. 7:1-5) Ο λόγος της αληθείας του Θεού είναι ένας οδηγός για κατάλληλη χρήσι ισχύος και δυνάμεως.

11. Ποια είναι η άποψις του ωρίμου Χριστιανού σχετικά με την καλή υγεία;

¹¹ Ένα υγιές άτομο είναι ευλογημένο και πρέπει να δείχνη την ευγνωμοσύνη του στον Θεό για ένα τέτοιο κεφάλαιο, με το να χρησιμοποιή το σθένος του για να αινή τον Δημιουργό του. (Εκκλησ. 12:1) Ο δούλος του Θεού δεν περιμένει τελεία υγεία, αλλά προσπαθεί λογικώς να διατηρή καλή υγεία, ώστε να μπορή να χρησιμοποιή τα κεφάλαιά του προς αίνον του Θεού. Με κληρονομία από τον Αδάμ οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και, καθώς περνούν τα χρόνια, τα σώματα γίνονται ασθενή, οι πόνοι και οι οδύνες αυξάνουν. Στο σημείο αυτό έρχεται μια δοκιμασία στην ορθή νόησι ενός ανθρώπου. Μπορεί να μην είναι ικανός να κάμη κάθε τι που θα ήθελε να κάμη, αλλ’ αντί να αναστατώνεται, πρέπει να είναι αισιόδοξος και να χαίρη ότι μπορεί να κάνη κάτι, θυμούμενος τον Ιώβ. Κάθε άτομο αποφασίζει τι είναι καλό για την υγεία του. Δεν πρέπει ο ένας να κρίνη τον άλλον όταν πρόκειται για φαγητό και ποτό. (Ρωμ. 14:3, 4) Η σπουδαία μελέτη για τον δούλον του Ιεχωβά είναι η βασιλεία του Θεού. «Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω.» (Ρωμ. 14:17) Το να καταλαμβάνεται κανείς από ιδιοτροπίες και να γίνεται υπερευαίσθητος σε ζητήματα τροφής και δροσερού αέρος σε βαθμό που να θυσιάζη το να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις ή συνελεύσεις των Χριστιανών ή να παραμελή το να έχη συμμετοχή στο κήρυγμα των αγαθών νέων, θα μπορούσε να οδηγήση σε απώλεια της ακεραιότητος. Οι Χριστιανοί, αντί να μιλούν συνεχώς για μεθόδους θεραπείας, δίαιτες και βιταμίνες, πρέπει μάλλον να έχουν συνεχώς υπ’ όψι το μεγάλο επίμαχο ζήτημα της βασιλείας του Θεού, και σε λόγο και σκέψι να λαμβάνουν τη συμβουλή του Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή 14:19: «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.» Αυτή η πορεία της ενεργείας θα συμβάλη στην καλή διανοητική υγεία όλων όσοι είναι στην εκκλησία, η οποία διανοητική υγεία είναι πολύ πιο σπουδαία από τη φυσική υγεία.

ΚΗΡΥΓΜΑ

12. Από ποιες απόψεις η υπηρεσία της Βασιλείας αποτελεί ευλογία σ’ έναν άνθρωπο φυσικώς;

¹² Οι Χριστιανοί μπορούν να είναι ευγνώμονες ότι μεταξύ των απαιτήσεων του Θεού γι’ αυτούς είναι και το έργο του κηρύγματος «κατ’ οίκους», που τους δίνει την αναγκαία εξάσκησι και τον δροσερόν αέρα που τόσο λείπουν από τη σύγχρονη γενεά, η οποία διάγει μια ολοένα περισσότερο καθιστική ζωή. Ο Χριστιανός, ζώντας με σοφία έναντι των επιβλαβών συνηθειών του κόσμου τούτου, διαφυλάττει υγεία και δύναμι. Οποιοδήποτε μέτρον υγείας και αν έχη κανείς, είναι ένα κεφάλαιο, από το οποίο πρέπει ν’ αντλή για τη διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού.​—Ματθ. 10:7, 12· 1 Κορ. 6:9, 10.

13. Όταν είναι κανείς προικισμένος με φυσικές ικανότητες και επιδεξιότητες, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χρησιμοποιήση αυτά τα κεφάλαια;

¹³ Οι φυσικές ικανότητες και επιδεξιότητες αποτελούν μεγάλη ευλογία. Μερικοί είναι προικισμένοι στην τέχνη και στη μουσική. Άλλοι έχουν γοργή διάνοια και ισχυρό σώμα και μπόρεσαν να εκγυμνασθούν για ειδική δράσι. Οι φυσικές ικανότητες δεν πρέπει να ληφθούν ως δεδομένες, αλλά είναι ιδιότητες εμπιστευμένες από τον Θεό για να χρησιμοποιηθούν προς αίνον του. Μπορούν να ωφελήσουν τους ομοίους σας Χριστιανούς και να εποικοδομήσουν την εκκλησία ή οργάνωσι. Συχνά πρέπει να γίνη εργασία στις Αίθουσες Βασιλείας ή στις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ποιος καλύτερος τρόπος χρησιμοποιήσεως των φυσικών ικανοτήτων θα μπορούσε να υπάρξη παρά προς τιμήν του Ιεχωβά και ευλογίαν των δούλων του; Οι φυσικές ικανότητες κάνουν τους ανθρώπους του κόσμου να επαίρωνται, αλλά δεν συμβαίνει αυτό με τον ταπεινό Χριστιανό, ο οποίος συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ιησού Χριστό, τον τέλειο άνθρωπο. Ένας Χριστιανός, είτε είναι ιατρός, είτε δικηγόρος, μηχανικός, γεωργός, καλλιτέχνης ή μηχανουργός, θα εύρη τρόπους, να χρησιμοποιήση τα τάλαντα του για την προαγωγή του έργου του Θεού. Αυτό είναι μέρος της Χριστιανικής αφιερώσεως. Ποτέ να μην είσθε φιλάργυροι στο να δίνετε από τις φυσικές σας ικανότητες για την προαγωγή των θεοκρατικών συμφερόντων.​—Έξοδ. 35:30-35.

14. Τι πρέπει να γίνη όταν έχη κανείς αυξήσει τη γνώσι και τη δύναμι λογικεύσεως;

¹⁴ Γνώσις, δύναμις λογικεύσεως, ταχύτης στη διάκρισι της σημασίας του λόγου του Θεού και των αρχών του Θεού​—όλα αυτά θα είναι χρήσιμα προς όφελος εκείνου που τα κατέχει και προς όφελος των άλλων. Όλοι όσοι είναι επιμελείς στο να παρευρίσκονται στις συναθροίσεις μελέτης για εξέτασι των σκοπών του Θεού πρόκειται ν’ αυξάνουν σε γνώσι και δύναμι λογικεύσεως, αλλά η αξία εκείνων που μαθαίνονται θα κριθή από το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ο Παύλος ετόνισε τα εξής στον Τιμόθεο, όπως αναγράφεται στην 2 Τιμόθεον 2:1, 2: «Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού δια της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού· και όσα ήκουσας παρ’ εμού δια πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.» Και, πράγματι, ανιδιοτελής χρήσις της γνώσεως που αποκτάται, είναι πηγή μεγάλης χαράς και ευτυχίας.

15, 16. (α) Πώς μπορούν τα χρήματα και οι υλικοί πόροι ν’ αποδειχθούν ότι είναι παθητικόν; (β) Όταν ένας Χριστιανός έχη το κεφάλαιο του πλούτου, πώς αυτό μπορεί να είναι ωφέλιμο; (γ) Πώς μπορούν κατοικίες, μηχανές ή άλλα εφόδια ν’ αποτελούν ευλογία στους κατόχους των ως θεοκρατικά εφόδια;

¹⁵ Τα κεφάλαια που ανεφέρθησαν έως εδώ είναι πιο πολύτιμα από χρήματα και υλικούς πόρους. Όσον αφορά τους πλουσίους ανθρώπους του κόσμου τα χρήματα συχνά φαίνεται να είναι ένα παθητικό μάλλον παρά ένα κεφάλαιο. Αυτό δεν είναι εκπληκτικό εν όψει των όσων είπε ο Ιησούς, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 19:24: «Και πάλιν σας λέγω, Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος δια τρυπήματος βελόνης, παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.» Μήπως αυτό εσήμαινε ότι τα χρήματα ή οι υλικοί πόροι εμποδίζουν όλους τους ανθρώπους να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού; Η δήλωσις του Ιησού ήγειρε ένα ερώτημα: «Τις λοιπόν δύναται να σωθή;» Ο Ιησούς απήντησε: «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.» (Ματθ. 19:25, 26) Ένας νέος είχε ερωτήσει τι πρέπει να κάμη για ν’ αποκτήση αιώνια ζωή. Τηρούσε όλους τους νόμους του Θεού, αλλά του έλειπε ένα πράγμα: Δεν ήθελε ν’ αφιερώση όλα όσα είχε στο έργο του Ιεχωβά για την υποβοήθησι των πτωχών να μάθουν την αλήθεια, με το να γίνη ακόλουθος του Ιησού σ’ αυτό το έργο· απήλθε, λοιπόν, λυπημένος επειδή είχε αποκτήματα πολλά. Στον κόσμο πολλοί, που είναι πλούσιοι, γίνονται αλαζονικοί, αισθάνονται ότι είναι ανεξάρτητοι και ζητούν εξύψωσι, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να μάθη την αλήθεια και ν’ αφιερώση τα κεφάλαιά του στο να υπηρετή τον Θεό. Προφανώς μερικά πλούσια άτομα έγιναν Χριστιανοί, επειδή ο Παύλος είπε στον Τιμόθεο: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου [εν τω νυν αιώνι, Κείμενον] παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν· να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»​—1 Τιμ. 6:17-19.

¹⁶ Αυτή η Βιβλική συμβουλή στους πλουσίους δείχνει πώς ο Θεός βλέπει τα πράγματα σχετικά με τα υλικά αποκτήματα. Οτιδήποτε έχετε, είτε πολύ, είτε ολίγο, πρέπει να χρησιμοποιηθή για να συνεργήση στο αγαθό, και πρέπει να είσθε γενναιόδωροι, πρόθυμοι να μεταδώσετε. Ο Παύλος επήνεσε τους Χριστιανούς στους Φιλίππους επειδή παρείχαν υποστήριξι στον καιρό της συλλήψεως του και του διωγμού. (Φιλιππησ. 4:14-16) Χρήματα εχρησιμοποιήθησαν για την προαγωγή του έργου του κηρύγματος ακόμη και από τον καιρό των Χριστιανών του πρώτου αιώνος. (2 Κορ. 11:8, 9) Στους συγχρόνους καιρούς το γεγονός ότι χιλιάδες Αίθουσες Βασιλείας για Χριστιανικές συναθροίσεις και διδασκαλία ανεγείρονται σε όλο τον κόσμο δείχνει πώς οι υλικοί πόροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ομάδες Χριστιανών για τη γενική προαγωγή του έργου του Θεού. Κατοικίες, μεγάλες και μικρές, γίνονται διαθέσιμες για συναθροίσεις Γραφικής μελέτης. Χρησιμοποιούνται για να στεγάζουν ταξιδεύοντας αντιπροσώπους της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Επιδεικνύεται φιλοξενία, παρέχονται φαγητά. Αυτοκίνητα, βάρκες ή άλλα μέσα μεταφοράς χρησιμοποιούνται για τη διάδοσι των αγαθών νέων. Μηχανές και εφόδια διαφόρων ειδών γίνονται διαθέσιμα όταν υπάρχη ανάγκη στο έργον. Μέσω της οργανώσεως του Ιεχωβά αποστέλλονται ολοχρόνιοι κήρυκες. Εκτελείται ιεραποστολικό έργο. Ο Ιεχωβά Θεός ευλογεί την ενότητα των δούλων του στη χρησιμοποίησι των κεφαλαίων των που λαμβάνουν απ’ αυτόν για την υποστήριξι της αληθινής λατρείας σε όλο τον κόσμο.​—1 Χρον. 29:1-9, 14-16.

ΟΦΕΛΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΙ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

17. Ποια προσωπικά οφέλη προκύπτουν από κατάλληλη χρήσι οποιωνδήποτε θεοκρατικών κεφαλαίων που μπορεί να έχετε;

¹⁷ Πώς θα ωφεληθή ένα άτομο με τη χρήσι των κεφαλαίων του στο πλήρες στην υπηρεσία του Θεού; Με μια ορθή διανοητική άποψι και κατάλληλη χρήσι αυτών των κεφαλαίων, αυξάνει κανείς σε Χριστιανική ωριμότητα. Με Χριστιανική ωριμότητα πολλά προνόμια διανοίγονται. Η οργάνωσις του Θεού επεκτείνεται γοργά σε όλο τον κόσμο και υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ωρίμους, ικανούς ανθρώπους ως επισκόπους στην οργάνωσι. Νέες εκκλησίες σχηματίζονται από ημέρα σε ημέρα. Στο υπηρεσιακό έτος 1962, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εσχημάτισαν 609 νέες εκκλησίες. Αφιερωμένοι άνδρες ανέλαβαν εποπτεία, και αφιερωμένες γυναίκες είχαν τη συμμετοχή τους. Κατανοώντας την αληθινή σημασία της αφιερώσεως, εχρησιμοποίησαν όλα τα τάλαντα των. Αυτό ευαρεστεί τον Θεό. Γιατί να θέλη οποιοσδήποτε να απέχη από το να πράττη ό,τι είναι καλό; Πόσο ανόητο θα ήταν να δίδη το καλύτερο που έχει στον παλαιό κόσμο και να δίδη ανεπαρκώς για την υποστήριξι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου! Οι υλικοί πόροι μπορούν να τεθούν στο έργον. Οικογένειες μπορούν να θυσιάζουν ολίγα υλικά πράγματα χάριν του έργου του Θεού, καθιστώντας έτσι δυνατόν να δίδεται σε έναν ή περισσοτέρους της οικογενείας το μεγάλο προνόμιο της διακηρύξεως των αγαθών νέων κάθε μέρα. Άλλοι μπορεί να οργανώνουν τις υποθέσεις των για ν’ αφήνουν πίσω τις κατοικίες των και να κάνουν ιεραποστολικό έργο εκεί που η ανάγκη είναι μεγάλη. Η οικονομική υποστήριξις του έργου είναι καλή, αλλά η προσωπική υποστήριξις, η χρήσις των προσωπικών θεοκρατικών κεφαλαίων, είναι τώρα η πιο μεγάλη ανάγκη σ’ αυτή την ημέρα της τελικής αναγγελίας της Βασιλείας. «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθ. 9:37, 38) Σκεφθήτε όλους τους πολλούς πόρους που επρομήθευσε ο Θεός. Είτε είσθε πλούσιος είτε πτωχός σε υλικούς πόρους, θυμηθήτε ότι ο χρόνος, η επιρροή, η δύναμις, η ισχύς, η υγεία, οι φυσικές ικανότητες, επιδεξιότητες, η δύναμις της λογικεύσεως, η γνώσις, η δύναμις της ομιλίας και η ζωή η ίδια είναι πόροι πολύ πιο πολύτιμοι. Αν όλα τα κεφάλαιά σας χρησιμοποιούνται τώρα στο πλήρες σε αρμονία με το θέλημα του Θεού προς αίνον του Ιεχωβά, τότε κάνετε την πιο σοφή επένδυσι. Στα κεφάλαιά σας ο Ιεχωβά υπεσχέθη να προσθέση αιώνια ζωή και ο Ιεχωβά τηρεί πάντοτε τον λόγο του.​—Μάρκ. 10:29, 30.