Τα Ανθρώπινα Σχέδια Αποτυγχάνουν ενώ ο Σκοπός του Θεού Επιτυγχάνει

Τα Ανθρώπινα Σχέδια Αποτυγχάνουν ενώ ο Σκοπός του Θεού Επιτυγχάνει

«Είναι πολλοί λογισμοί εν τη καρδία του ανθρώπου· η βουλή όμως του Ιεχωβά, εκείνη θέλει μείνει.»—Παροιμ. 19:21, ΜΝΚ

1. Εν όψει ποιας πορείας του ανθρώπου πρέπει ο Θεός να εκτελέση τον σκοπό του—και σύντομα;

ΕΙΝΑΙ παρηγορητικό να γνωρίζωμε ότι, μολονότι τα ανθρώπινα σχέδια για την ανθρωπότητα αποτυγχάνουν, ο σκοπός ενός στοργικού Δημιουργού επιτυγχάνει. Η αποτυχία των ανθρωπίνων σχεδίων προξενεί σε όλους μας ταλαιπωρίες και ανησυχίες, αλλά η πίστις στον Θεό μάς ενισχύει ν’ αποβλέπουμε στο μέλλον για την απόλαυσι αιωνίων αγαθών από τη βέβαιη επιτυχία του σκοπού Του. Ποτέ δεν έχει ανάγκη ο Θεός να διδαχθή από προηγούμενα σφάλματα, διότι δεν κάνει κανένα σφάλμα. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να μαθαίνουν από τα προηγούμενα ανθρώπινα σφάλματα, αλλ’ έχουν την αδυναμία να επαναλαμβάνουν τα ίδια σφάλματα. Το αποτέλεσμα είναι αποτυχία. Τώρα, λοιπόν, ο αλάνθαστος Θεός είναι ανάγκη να εκτελέση τον σκοπό του—και σύντομα!

2. Πώς τα σχέδια που καταστρώθηκαν για τον εικοστό αιώνα απέτυχαν, και ποια ερωτήματα ηγέρθησαν ως αποτέλεσμα της εισαγωγής του ατομικού πολέμου;

² Τα μεγαλεπήβολα σχέδια που κατέστρωσαν οι σχεδιασταί του δεκάτου ενάτου αιώνος για τον εικοστό μας αιώνα κατέληξαν σε αποτυχία. Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος τα έθραυσε σαν να ήσαν μια ιριδόχρωμη σαπουνόφουσκα. Το σχέδιο της Κοινωνίας των Εθνών δεν διώρθωσε τα πράγματα. Γρήγορα φάνηκε ότι οι παγκόσμιοι σχεδιασταί δεν διδάχθηκαν από την πείρα της πτώσεως της Κοινωνίας των Εθνών. Το μέλλον παρουσίασε σ’ αυτούς μια νέα πρόκλησι, όταν ρίφθηκαν δύο ατομικές βόμβες στην Άπω Ανατολή, για να εισαχθή έτσι ο ατομικός πόλεμος. Όλοι μας τώρα αντιμετωπίζομε κάτι πραγματικά σοβαρό. Τι προστατευτικό μέσον θα παρουσιάσουν οι υπεύθυνοι των παγκοσμίων σχεδίων; Μήπως κάτι που η πείρα εγγυάται ότι θ’ αποδειχθή ως ασφαλής επιτυχία; Κάτι που δείχνει ανώτερη σοφία από εκείνη ενός θνητού ανθρώπου;

3. Τι είδους κοινωνία αποτελούν τα Ηνωμένα Έθνη, και πώς αυτό έχει επηρεάσει την κατάστασι ολοκλήρου του κόσμου;

³ Όχι. Το έθνος που έρριξε τις ατομικές βόμβες ανέλαβε την ηγεσία να διευθετήση με τους πολεμικούς συμμάχους του μια άλλη κοινωνία εθνών. Μια άλλη ακριβώς πολιτική κοινωνία με νέα περιβολή και όψι, με ένα νέο όνομα, τον οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Έχει τη Διακήρυξί του περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έχει το Διεθνές του Δικαστήριο. Έχει την αστυνομική του δύναμι, που επέβαλε την κατάπαυσι του πυρός στη Διώρυγα του Σουέζ. Έχει τη Γενική του Συνέλευσι και το Συμβούλιο Ασφαλείας που καταστρώνουν σχέδια για τα 138 μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Ομολογουμένως, εχρησίμευσε σαν μια ασφαλιστική βαλβίδα για μια εκρηκτική παγκόσμια κατάστασι, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η κατάστασις ολοκλήρου του κόσμου εξακολουθεί να είναι εκρηκτική. Τα Ηνωμένα Έθνη, μολονότι είναι ωργανωμένα για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, δεν εμπόδισαν την εξέλιξι της ατομικής βόμβας και τα διηπειρωτικά βαλλιστικά βλήματα με κώνους μάχης που περιέχουν πυρηνικές βόμβες με εξοντωτική δύναμι.

4. Πόσο μπορεί να προχωρήση ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τις τρομερές συνθήκες, και πώς η εμπιστοσύνη σ’ αυτήν φαίνεται να εξασθενίζη;

⁴ Τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα διεθνών σχεδίων σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά με ένα αριθμό μετόχων μεγαλύτερο από άλλοτε. Αποδεικνύεται, όμως, επιτυχές ή παρέχει ελπίδα επιτυχίας ένα τέτοιο γενικό παγκόσμιο σχέδιο από θνητούς ανθρώπους; Τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν έρευνες και δημοσιεύουν στοιχεία για τη θανατηφόρο μόλυνσι του αέρος, της θαλάσσης και της ξηράς. Επίσης, για τη διάδοσι των θανατηφόρων ασθενειών και επιδημιών. Για την πείνα και την ξηρασία. Είναι, όμως, ανίκανα ν’ αντιμετωπίσουν την κατάστασι που χειροτερεύει. Λαμβάνουν υπό σημείωσιν τις τοπικές Οργανώσεις Συνθηκών των Κομμουνιστικών και αντικομμουνιστικών πολιτικών συνασπισμών έξω από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά δεν μπορούν να παρέμβουν σ’ αυτούς τους διεθνείς συνασπισμούς. Γι’ αυτό η ανθρώπινη εμπιστοσύνη στα Ηνωμένα Έθνη εξασθενίζει και οι πολιτικοί άρχοντες εξακολουθούν να στηρίζωνται στις τοπικές συμμαχίες των και στα ισχυρά στρατιωτικά αποθέματα όπλων ως τα καλύτερα προληπτικά μέσα ενός Πυρηνικού Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υποσχέσεις των πολιτικών να θέσουν το θεμέλιο για μια «γενεά ειρήνης» φαίνονται απατηλές!

5. Εφόσον η παγκόσμια κατάστασις δεν βελτιώνεται μετά απ’ όλα τα ανθρώπινα σχέδια, ποιες ερωτήσεις εγείρονται;

⁵ Οι λαοί διατρέχουν κινδύνους όχι μόνον από διεθνείς περιπλοκές. Μαστίζονται από εσωτερικά προβλήματα και ανωμαλίες, αναταραχή και αναρχία και τις δυσκολίες της ζωής που υπάρχουν στις χώρες των. Τι συμβαίνει; Γιατί παρ’ όλα τα πυρετώδη και εντατικά σχέδια και τη λήψι προληπτικών μέτρων, η παγκόσμια κατάστασις δεν βελτιώνεται, που οφείλεται το κακό; Τι το εσφαλμένο υπάρχει σε όλ’ αυτά τα ανθρώπινα σχέδια; Τι δεν ελήφθη υπ’ όψιν; Οι ειλικρινείς άνθρωποι θα ήθελαν να γνωρίζουν.

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΙ

6, 7. (α) Σε όλ’ αυτά τα εθνικά και διεθνή σχέδια ποιος παραβλέπεται; (β) Ύστερα από συγκεντρώσεις που άρχιζαν με προσευχή, τι απέτυχαν να κάμουν οι σχεδιασταί;

⁶ Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις των εθνικών και διεθνών σχεδίων, παρατηρούμε ότι παραβλέπεται ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και της θαλάσσης και αγνοούνται οι συμβουλές του.

⁷ Οι σχεδιασταί μπορεί να ισχυρίζωνται ότι ανήκουν στα διάφορα θρησκευτικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου ή στον Ιουδαϊσμό ή στον Βουδδισμό ή στον Μωαμεθανισμό ή στον Ινδουισμό ή σε κάποιον άλλο θρησκευτικό όμιλο. Μπορεί να έχουν τις πολιτικές ή κοινωνικές των συγκεντρώσεις για συζήτησι των προβλημάτων και να τις αρχίζουν με προσευχή από κάποιον κληρικό. Αφήνονται, όμως, κατόπιν να καθοδηγούνται από τις συμβουλές που δίδονται από τον Δημιουργό του ανθρώπου; Προστρέχουν στον γραπτό του Λόγο, όπου μπορούν να διαβάσουν καθαρά τις συμβουλές του; Καθοδηγούνται κατόπιν απ’ αυτές τις συμβουλές; Εδώ μπορεί να εγερθή κάποια αντιλογία. Οι σχεδιασταί δεν συμφωνούν όλοι για το ποιος είναι ο γραπτός Λόγος του Δημιουργού, διότι έχουν διάφορα ιερά βιβλία που τα θεωρούν ως άγια, ως βάσι της θρησκευτικής των πίστεως. Αλλ’ ο αληθινός Δημιουργός του ουρανού και της γης είναι εκείνος που έκαμε τον άνθρωπο και τον έθεσε στη γη και του είπε τι έπρεπε να κάμη εδώ. Αυτός ο Δημιουργός προείπε επίσης με ακρίβεια τη σημερινή στενοχώρια των εθνών και την αμηχανία των.

8. Ποιο είναι το βιβλίο που δεν μελετάται ούτε ακολουθείται από τους παγκοσμίους σχεδιαστάς, και ποιος έκαμε αυτό το βιβλίο;

⁸ Ο Δημιουργός του ανθρώπου είναι και Δημιουργός του γραπτού αυτού Λόγου, του θεοπνεύστου Βιβλίου του. Αυτό το Βιβλίο είναι η Αγία Γραφή, γραμμένη με το χέρι των πιστών ανδρών, τους οποίους ο Δημιουργός ενέπνευσε να γράψουν. Οι Βιβλικές εταιρίες έχουν διαδώσει το θεόπνευστο αυτό Βιβλίο σε όλη τη γη, σε εκατοντάδες γλώσσες. Δεν είναι λοιπόν ένα άγνωστο και απρόσιτο Βιβλίο. Η πρώτη του φράσις είναι: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Το πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής περιγράφει επίσης τη δημιουργία του ανθρώπου, άρρενος και θήλεος. (Γέν. 1:26-31) Αυτό είναι το Βιβλίο που δεν θέλουν να συμβουλευθούν και ν’ ακολουθήσουν οι κοσμικοί σχεδιασταί της ανθρώπινης κοινωνίας.

9. Ποια αρχαία δήλωσις της Γραφής για τα ανθρώπινα σχέδια παραμένει ακόμη αναμφισβήτητη, όπως φαίνεται από ποιες παγκόσμιες δυνάμεις;

⁹ Η συνετή παρατήρησις που είχε γίνει πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια περίπου και γράφθηκε στην Αγία Γραφή παραμένει αναμφισβήτητη και σήμερα ακόμη. Αναγράφεται στις Παροιμίες 19:21, και, όπως μεταφράζεται η παροιμία αυτή από την Εβραϊκή, γλώσσα στη Βίβλο της Ιερουσαλήμ, λέγει τα εξής: «Τα σχέδια πολλαπλασιάζονται στην καρδιά του ανθρώπου, αλλ’ ο σκοπός του Γιαχβέ μένει σταθερός.» (Βλέπε επίσης τη Νέα Αγγλική Βίβλο και την Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασι.) Το όνομα Γιαχβέ εδώ είναι η προφορά του θείου ονόματος που προτιμούν μερικοί από την προφορά Ιεχωβά. Τα ανθρώπινα σχέδια, οι μελέτες και οι επινοήσεις πολλαπλασιάσθηκαν σε όλους τους περασμένους αιώνες και χιλιετηρίδες, αλλά επέτυχαν να μείνουν σταθερά και να παραγάγουν διαρκή οφέλη και μόνιμες εξουσίες; Που είναι σήμερα οι περίφημες πολιτικές αυτοκρατορίες που άλλοτε είχαν εκτεταμένη εξουσία, ιδιαίτερα οι επτά παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας και προφητείας; Που είναι η αρχαία Αιγυπτιακή Παγκόσμιος Δύναμις καθώς και η Ασσυριακή, η Βαβυλωνιακή, η Μηδοπερσική, η Ελληνική, η Ρωμαϊκή, η Αγγλοαμερικανική; Που είναι η ασύγκριτη Βρεταννική Αυτοκρατορία που κάποτε περιελάμβανε το ένα τέταρτο της επιφανείας της γης και το ένα τέταρτο του πληθυσμού της; Η δόξα των μαράθηκε.

10, 11. (α) Τι δείχνει ότι ο σκοπός του Θεού σχετικά με τη βασιλεία του προχωρεί προς μια λαμπρή επιτυχία; (β) Τι δείχνει ότι η αύξησις του Χριστιανικού κόσμου δεν επετεύχθη με το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού;

¹⁰ Τι θα λεχθή όμως για την πρόθεσι του Ιεχωβά ή για τον «σκοπό του Γιαχβέ»; Παραμένει ακόμη σταθερός, αμετάβλητος. Εξακολουθεί να υπερισχύη και να προχωρή σε λαμπρή επιτυχία. Η βασιλεία του Θεού εξακολουθεί να κηρύττεται σε όλον τον κόσμο και η διακήρυξις αυτή υπερβαίνει κάθε γνωστή ως τώρα προσπάθεια στη θρησκευτική ιστορία.

¹¹ Με τη φράσι «η βασιλεία του Θεού» δεν εννοούμε τη θρησκευτική οργάνωσι του Χριστιανικού κόσμου. Για πρώτη φορά στην ιστορία τα θρησκευτικά μέλη του Χριστιανικού κόσμου υπερέβησαν το ένα δισεκατομμύριο, διότι, όπως δείχνει ο τελευταίος υπολογισμός που δημοσιεύθηκε, τα μέλη του ανήλθαν σε 1.024.106.500. (Βλέπε Παγκόσμιον Ημερολόγιον 1974, σελίς 342.) Αλλ’ αυτή η αύξησις δεν επετεύχθη με το κήρυγμα της Βασιλείας του Θεού. Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου διεκήρυξαν ότι η Κοινωνία των Εθνών είναι «η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού επί της γης.» Όσον καιρό, λοιπόν, εξακολουθούσε να υπάρχη εκείνη η πολιτική οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, οι εκκλησίες εκήρυτταν την Κοινωνία των Εθνών. Το σχέδιο του Χριστιανικού κόσμου υπήρξε επίσης «να θέση τον Θεό στην κυβέρνησι.» Γι’ αυτόν τον λόγο οι κληρικοί του ασχολούνται με την πολιτική και παροτρύνουν τα μέλη των εκκλησιών των να αναμιγνύωνται πλήρως στην πολιτική και να επιδιώκουν μάλιστα τις ανώτατες πολιτικές θέσεις της χώρας.

12. Πώς τα λόγια και η πορεία του Ιησού και των μαθητών του δημιουργούν αμφιβολία για τις προσπάθειες του Χριστιανικού κόσμου «να θέσουν τον Θεό στην κυβέρνησι»;

¹² Εν τούτοις, θέλει ο Ιεχωβά Θεός να τεθή στην πολιτική κυβέρνησι αυτού του κόσμου; Αν δεν βρίσκεται ήδη εκεί, γιατί πρέπει να τεθή σ’ αυτές τις ανθρώπινες πολιτικές κυβερνήσεις; Ο Υιός του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν ρωτήθηκε από έναν Ρωμαίο πολιτικό, «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» απήντησε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» Εν σχέσει με τους αληθινούς μαθητάς του, ο Ιησούς είπε: «Δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 18:33-36· 17:14) Ούτε ο Ιησούς ούτε οι αληθινοί του μαθηταί του πρώτου αιώνος μ.Χ. δεν προσπάθησαν «να θέσουν τον Θεό στην κυβέρνησι.» Τα πολυάριθμα σχέδια του Χριστιανικού κόσμου για να θέση τον Θεό της Βίβλου στις πολιτικές κυβερνήσεις αυτού του κόσμου αποδεικνύουν ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν κηρύττει την αληθινή βασιλεία του Θεού και ότι τα μέλη των εκκλησιών του δεν είναι αληθινοί μαθηταί και μιμηταί του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού. Ο Χριστιανικός κόσμος δεν αποτελεί την ορατή επίγεια έκφρασι της βασιλείας του Θεού.

13. Πώς απέτυχε προφανώς το σχέδιο του Χριστιανικού κόσμου να μεταστρέψη τον κόσμο στις εκκλησίες του, παρά τις αναζωπυρώσεις και τις σταυροφορίες;

¹³ Επί αιώνες το σχέδιο του Χριστιανικού κόσμου υπήρξε να μεταστρέψη τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, είτε με τη βία είτε με την πειθώ, και να κάμη τους ανθρώπους μέλη των εκκλησιών του. Η φαινομενική ιδέα πίσω απ’ αυτή την ενέργεια ήταν να τους στείλη στον ουρανό και να τους σώση από το να πάνε σ’ ένα τόπο αιωνίων συνειδητών βασάνων ως ασώματες ψυχές. Η σκέψις του Χριστιανικού κόσμου ήταν, επίσης, ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα ήρχετο η βασιλεία του Θεού και θα εγίνετο το θέλημά του στη γη όπως στον ουρανό. (Ματθ. 6:9, 10) Αλλά το αντιγραφικό σχέδιο του Χριστιανικού κόσμου για τη μεταστροφή του κόσμου έχει προφανώς αποτύχει, διότι ο αριθμός των μη Χριστιανών εξακολουθεί να υπερβαίνη το διπλάσιο των μελών του Χριστιανικού κόσμου και διότι οι αντιθρησκευτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα ο Κομμουνισμός, αυξάνουν ενώ ολοένα περισσότερο τα μέλη του Χριστιανικού κόσμου γίνονται θρησκευτικοί υποκριταί ή αδρανείς. Οι θρησκευτικές του αναζωπυρώσεις και σταυροφορίες αποδεικνύεται ότι έχουν πρόσκαιρο αποτέλεσμα.

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΚΟΠΟΥ

14. Σε τι βασίζονται τα ανθρώπινα σχέδια, ή από που εμπνέονται και με ποια έκβασι για το ανθρώπινο γένος;

¹⁴ Αν η επιβίωσις και η σωτηρία της ανθρώπινης φυλής εξηρτώντο από τα σχέδια των ανθρώπων, τα πάντα θα εχάνοντο για το ανθρώπινο γένος. Τα πολυποίκιλα σχέδιά των βασίζονται ή στην ανθρώπινη σοφία ή εμπνέονται από τους μοχθηρούς πνευματικούς δαίμονες. Άνθρωποι που βασίζονται στον εαυτό τους θα ήθελαν να χλευάσουν αυτή τη δήλωσι, αλλά εκείνο που είχε προφητευθή πριν από δεκαεννέα αιώνες ισχύει σήμερα περισσότερο απ’ όσο αυτοί θέλουν να πιστεύουν, ότι «εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων.» (1 Τιμ. 4:1) Επειδή οι άνθρωποι απεστάτησαν ή έφυγαν από την πίστι που εκτίθεται στον γραπτό Λόγο του Θεού, αγνόησαν τον σαφώς καθωρισμένο σκοπό του Θεού. Είναι σαν το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος που ήταν στον Παράδεισο της Εδέμ. «Ιδού, τούτο μόνον εύρηκα· ότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς,» είπε ο σοφός Σολομών. (Εκκλησ. 7:29) Επειδή απέτυχαν τα σχέδιά των, το ένα κατόπιν του άλλου, αναγκάσθηκαν να αναμορφώσουν ή ανασκευάσουν τα σχέδια ή τις μελέτες των.

15, 16. Το γεγονός ότι αυτά τα κοσμικά έθνη εξακολουθούν να παραμένουν σ’ ένα οργανισμό Ηνωμένων Εθνών τι αποτελεί αυτό εναντίον του Ιεχωβά, και ποια Γραφική προειδοποίησις υπάρχει εναντίον των;

¹⁵ Εκείνο που σχεδιάζουν οι κατά κόσμον σοφοί άνθρωποι είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αυτοί όχι μόνον αποσιωπούν τον σκοπό του Θεού, αλλά σχεδιάζουν εναντίον του και τον καταπολεμούν. Ακόμη και σ’ αυτό το ζήτημα του συνασπισμού σ’ ένα οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέται πηγαίνουν ενάντια στον σκοπό του Θεού. Πρόκειται πραγματικά για μια συνωμοσία εναντίον Του. Πριν από δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια και πλέον, ο προφήτης Ησαΐας, προλέγοντας ένα συνασπισμό κοσμικών εθνών εναντίον του ευνοημένου λαού του Θεού, ενεπνεύσθη να πη στους εχθρικούς λαούς: «Ζώσθητε, και θέλετε κατακοπή· ζώσθητε και θέλετε κατακοπή. Βουλεύθητε βουλήν, και θέλει ματαιωθή· λαλήσατε λόγον, και δεν θέλει σταθή· διότι μεθ’ ημών ο Θεός.» (Ησ. 8:9, 10) Η σύγχρονη ενοποίησις των λαών σε ένα οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια δεν θα θριαμβεύση πάνω από τον σκοπό του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Πρέπει να αποτύχη, ακριβώς όπως είπε ο αρχαίος παρατηρητής τριών χιλιάδων ετών ανθρώπινης ιστορίας:

¹⁶ «Ο ασεβής άνθρωπος σκληρύνει το πρόσωπον αυτού· αλλ’ ο ευθύς κατευθύνει τας οδούς αυτού. Δεν είναι σοφία, ούτε σύνεσις, ούτε βουλή εναντίον του Ιεχωβά. Ο ίππος ετοιμάζεται διά την ημέραν της μάχης· η σωτηρία όμως είναι παρά του Ιεχωβά.»—Παροιμ. 21:29-31, ΜΝΚ.

17. Ποιοι διαιρετικοί παράγοντες επικρατούν στους αυξανόμενους αριθμούς των εθνών, και πώς μπορεί η ενοποίησις του ανθρωπίνου γένους να έλθη χωρίς αυτούς;

¹⁷ Ένας οργανισμός Ηνωμένων Εθνών με το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Συνδιάσκεψι Αφοπλισμού δεν αποτελεί την οδόν του Θεού για ενοποίησι όλης της ανθρωπότητος σε μια ασφαλή γη χωρίς πολέμους. Από τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου της περιόδου 1939-1945 μ.Χ. η ανθρωπότης διαιρέθηκε σε περισσότερες εθνικές ομάδες από κάθε άλλη φορά και η κάθε ομάς διεκδικεί εθνική κυριαρχία. Η διαίρεσις της ανθρώπινης φυλής αυξάνει από διαφορές γλώσσης, ποικίλα έθιμα, αντιθέτους πολιτικούς σκοπούς και ιδεολογίες, και φυλετικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις. Η αυτοδιάθεσις και η αυτοσυντήρησις είναι οι κύριοι παράγοντες. Παγκόσμιος κυβέρνησις από τον άνθρωπο είναι αδύνατη, και η ενοποίησις όλης της ανθρωπότητος δεν θα προέλθη με αυτό το μέσον. Δεν μπορεί να υπάρξη ενότης μέσα στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, διότι δεν είναι ενωμένοι με τον μόνον ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Ο Υιός του, ο Ιησούς Χριστός, είπε ότι ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο άρχων των δαιμονίων. Σε αρμονία με αυτό, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε ότι αυτός ο άρχων του κόσμου είναι επίσης «ο θεός του κόσμου τούτου,» που τυφλώνει τις διάνοιες εκείνων οι οποίοι δεν είναι σε ενότητα με τον Ιεχωβά Θεό.—Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11· 2 Κορ. 4:4.

18, 19. (α) Πού πρέπει η τάξις και η ενότης να αποκατασταθούν, και γιατί; (β) Γι’ αυτό τον σκοπό τι προτίθετο ο Θεός να κάμη ‘στο πλήρωμα των καιρών’;

¹⁸ Η έλλειψις ενότητος από μέρους του ανθρωπίνου γένους με τον Θεό δεν είναι τίποτα λιγώτερο από μια ορατή αντανάκλασι της διαιρέσεως που υπάρχει στο αόρατο ουράνιο βασίλειο από μέρους του Σατανά και των δαιμόνων του απέναντι του Ιεχωβά Θεού. Είναι ανάγκη λοιπόν να υπάρξη μια αποκατάστασις της τάξεως και ενότητος τόσο στους πνευματικούς ουρανούς όσο και στη γη. Ο αλάνθαστος σκοπός του Θεού λαμβάνει υπ’ όψιν αυτή την παγκόσμια ανάγκη και προνοεί γι’ αυτήν. Ο θεόπνευστος συγγραφεύς της επιστολής προς την εκκλησία της αρχαίας Εφέσου της Μικράς Ασίας γράφει γι’ αυτό με τα εξής λόγια:

¹⁹ «Γνωστοποιήσας [ο Θεός] εις ημάς το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαίωση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης. Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού.»—Εφεσ. 1:9-11.

20, 21. (α) Εναντίον τίνος υπάρχει παράπονο από μέρους των ανθρώπων σε κάθε έθνος; (β) Ποιος έδειξε ο Σολομών ότι είναι ο βάσιμος λόγος για τα δάκρυα των ανθρώπων;

²⁰ Ήταν λοιπόν σκοπός του Θεού να ακολουθήση μια πορεία ενεργείας η οποία θα ωδηγούσε στην ενοποίησι των επουρανίων καθώς και των επιγείων. Κατά την ευδοκίαν του Θεού θα υπήρχε μια διευθέτησις, μια διάταξις, μια οικονομία, μέσω ενός ειδικού τρόπου ενεργείας από μέρους του Θεού. Έτσι λοιπόν ο όρος «οικονομία» δεν σημαίνει τη Μεσσιανική βασιλεία του Υιού του, Ιησού Χριστού. Σήμερα υπάρχει μεγάλη δυσφορία από μέρους των ανθρώπων σε κάθε έθνος εξ αιτίας των κυβερνήσεών των και του τρόπου με τον οποίον διοικούν ή χειρίζονται τα πράγματα. Πρέπει να υπάρχη ένας βάσιμος λόγος για την ανησυχία και τη στασιαστική διάθεσι των ανθρώπων. Η αρχαία παροιμία δείχνει τον λόγο, λέγοντας: «Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 29:2) Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών της Ιερουσαλήμ παρετήρησε μια καταδυναστευτική διοίκησι από ανθρώπους στη δική του εποχή και είπε:

²¹ «Τότε εγώ εστράφην και είδον πάσας τας αδικίας τας γινομένας υπό τον ήλιον· και ιδού, δάκρυα των αδικούμενων, και δεν υπήρχεν εις αυτούς ο παρηγορών· η δε δύναμις ήτο εν τη χειρί των αδικούντων αυτούς· και δεν υπήρχεν εις αυτούς ο παρηγορών. Όθεν εγώ εμακάρισα τους τελευτήσαντας, τους ήδη αποθανόντας, μάλλον παρά τους ζώντας, όσοι ζώσιν έτι.»—Εκκλησ. 4:1, 2· επίσης 5:8· 7:7.

22. Ύστερ’ από καταδυνάστευσι χιλιάδων ετών από την ανθρώπινη διοίκησι, τι συμβαίνει σχετικά με την ανακούφισι και την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους;

²² Κατά καιρούς οι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να ενεργούν σαν παράφρονες λόγω της καταδυναστεύσεως. (Εκκλησ. 7:7) Ύστερ’ από καταδυνάστευσι χιλιάδων ετών, και εν όψει των παγκοσμίων συνθηκών των ημερών μας, αποδεικνύεται αληθινό ότι οι καταδυναστευόμενοι άνθρωποι δεν έχουν κανένα παρηγορητή από κανένα μέρος της σημερινής παγκοσμίου διοικήσεως των ανθρωπίνων υποθέσεων. Δεν υπάρχει σωτηρία γι’ αυτούς, δεν υπάρχει απελευθέρωσις γι’ αυτούς από ανθρώπινες πηγές.

23. Σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού, πώς μπορεί να έλθη η ενότης όλων των λαών, και τι αυτό θα σημάνη γι’ αυτούς;

²³ Ο πάνσοφος Θεός προείδε πριν από πολύν καιρό την ανάγκη για μια καλύτερη οικονομία ή διαχείρισι των πραγμάτων και, κατά την ευδοκία του, είχε ως σκοπό να ιδρύση μια τέτοια οικονομία. Κάτω απ’ αυτή την οικονομία των υποθέσεων απ’ αυτόν θα έλθη η ενοποίησις όλων των λαών. Αυτό θα σημάνη ειρήνη, αρμονία και ασφάλεια παντού σ’ όλη τη γη.

24. Ποιος είναι το μέσον της ενοποιήσεως μέσω του οποίου ο Θεός θα χειρίζεται τα πράγματα, και ποιος είναι ο τελικός σκοπός αυτής της οικονομίας ή διαχειρίσεως;

²⁴ Ας δούμε πώς ο Παντοδύναμος Θεός ενήργησε για να χειρισθή τα πράγματα. Ας δούμε το μέσον της ενοποιήσεως με το οποίον ο Θεός χειρίζεται τα πράγματα. Αυτό το μέσον είναι ο Μεσσίας του Θεού, ο Κεχρισμένος του, ο Χριστός. Γι’ αυτό, ο θεόπνευστος συγγραφεύς της Γραφής υποδεικνύει αυτόν όταν λέγη ότι η οικονομία ή διαχείρισις που θα τεθή σε λειτουργία στο ‘πλήρωμα των καιρών’ είναι για ένα ωρισμένο σκοπό, δηλαδή για «να συγκεφαλαίωση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης. Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν.» (Εφεσ. 1:9-11) Υπάρχει μεγάλη προκατάληψις και εχθρότης έναντι αυτού του Ιησού Χριστού τόσο στους θρησκευτικούς όσο και στους μη θρησκευτικούς τομείς της ανθρωπότητος· και, όμως, τι είδους χειρισμό πρέπει ν’ αναμένωμε από τον Θεό μέσω αυτού;

25, 26. (α) Τι λέγει ο Ψαλμός 72 προφητικά σχετικά με το πώς ο Μεσσίας θα φέρεται στον πτωχό; (β) Τι αναφέρεται στις Πράξεις 10:37-39 για το έργο που έκανε ο Μεσσίας Ιησούς για την ανακούφισι του λαού;

²⁵ Σχετικά με τον Μεσσία, ο οποίος είναι μεγαλύτερος από τον Βασιλέα Σολομώντα, του οποίου η εξουσία τελείωσε καταπιεστικά για τον λαό Ισραήλ, ο Ψαλμός 72:12-14 λέγει προφητικά: «Διότι θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα και τον πένητα και τον αβοήθητον. Θέλει ελεήσει τον πτωχόν και τον πένητα· και τας ψυχάς των πενήτων θέλει σώσει. Εκ δόλου και εξ αδικίας θέλει λυτρόνει τας ψυχάς αυτών· και πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού.» Έχομε κάθε λόγο να πιστεύωμε ότι ο Μεσσίας Ιησούς θα εκπληρώση αυτή την προφητεία στο προσεχές μέλλον. Για να βεβαιωθούμε, ας πάμε απλώς πίσω χίλια ενιακόσια χρόνια, όταν ήταν στη γη ως ένας τέλειος άνθρωπος, και ας ρωτήσωμε: Τι καταδυνάστευσι και βία έκαμε ποτέ στους ανθρώπους; Η θεόπνευστη αφήγησις της Γραφής περιέχει ένα καθαρό υπόμνημα για τον Ιησού Χριστό, αναγνωρίζοντας μάλλον ότι ενεργούσε για την ανακούφισι του λαού. Ένας Ιουδαίος, που ήταν σχεδόν πάντοτε μαζί του στη διάρκεια της δημοσίας σταδιοδρομίας του και ο οποίος τον παρατηρούσε από κοντά, είπε σ’ ένα ακροατήριο από μη Ιουδαίους:

²⁶ «Τον λόγον τούτον σεις εξεύρετε, όστις εκηρύχθη καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας, μετά το βάπτισμα, το οποίον εκήρυξεν ο Ιωάννης, πώς ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με πνεύμα άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύουν πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ’ αυτού. Και εμείς είμεθα μάρτυρες πάντων, όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου.»—Πράξ. 10:37-39.

27, 28. (α) Πώς έφθασε ο Ιησούς να έχη διπλό δικαίωμα στη βασιλεία του Βασιλέως Δαβίδ στον Ισραήλ; (β) Σύμφωνα μ’ αυτό τι λέγει ο Ησαΐας 9:6, 7 για την εξουσία του Μεσσία;

²⁷ Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι αυτός ο Ιησούς, τον οποίον ο Θεός έχρισε να είναι Μεσσιανικός Βασιλεύς σε όλο το ανθρώπινο γένος, ήταν ένας φυσικός απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ, με μια θαυματουργική γέννησι στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Συνεπώς, ήταν ο φυσικός κληρονόμος της βασιλείας του Δαβίδ στον Ισραήλ. Ο άνθρωπος που υιοθέτησε τον Ιησού ως τον πρωτότοκο του γυιο ήταν επίσης ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ μέσω του Σολομώντος, και γι’ αυτό είχε ένα νόμιμο δικαίωμα στη βασιλεία του Δαβίδ. Αυτό το νόμιμο δικαίωμα ο θετός πατήρ του, ο Ιωσήφ, ο ξυλουργός της Ναζαρέτ, το απένειμε στον Ιησού, υιοθετώντας τον ως τον πρωτότοκο γυιο του. (Λουκ. 2:1-24· 3:23-38· Ματθ. 1:1 έως 2:23) Έτσι, αυτός ο Ιησούς, που είχε γεννηθή στη Βηθλεέμ, στην «πόλιν Δαβίδ,» είχε διπλό δικαίωμα στην κληρονομία της βασιλείας του Δαβίδ στον Ισραήλ. Εν σχέσει με αυτόν τον απόγονο του Δαβίδ, στους ώμους του οποίου επρόκειτο να τεθή η βασιλική εξουσία, ο θεόπνευστος προφήτης Ησαΐας είπε:

²⁸ «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως του αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησ. 9:6, 7, ΜΝΚ.

29. Τι είδους λοιπόν θα είναι η εξουσία του Μεσσία, και γιατί δεν θα έλθη με τη δημοκρατική ψήφο των ανθρώπων;

²⁹ Εδώ έχομε μια υπόσχεσι από τον Ύψιστο Θεό ότι η Δαβιδική βασιλεία του Μεσσίου του όχι μόνον θα είναι μια δικαιωματική βασιλεία, αλλά και θα εγκαθιδρυθή και θα διατηρηθή με δικαιοσύνη και ευθύτητα. Αυτή η κυβέρνησις σωτηρίας για τους ανθρώπους θα ιδρυθή από τον ίδιο τον Θεό, όχι όμως με τη δημοκρατική ψήφο των ανθρώπων, διότι, όπως λέγει ο Ησαΐας, «ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

30, 31. (α) Πώς ο Θεός μάς έδωσε εγγύησι για την υποσχεμένη κυβέρνησι του Χριστού; (β) Πώς ο Πέτρος έδωσε μαρτυρία γι’ αυτό το γεγονός στις Πράξεις 10:40-43;

³⁰ Εκείνο για το οποίο ο Ιεχωβά έχει ζήλο θα το εκπληρώση. Έχει εμπνεύσει πολλές Βιβλικές προφητείες για την τέλεια κυβέρνησι την οποία ο Μεσσίας Ιησούς θα δώση σε όλο το ανθρώπινο γένος. Μας έχει δώσει εγγύησι γι’ αυτήν την υποσχεμένη κυβέρνησι με το ότι ανέστησε τον Ιησού Χριστό εκ νεκρών την τρίτη ημέρα για την υπεράσπισι της αθωότητός του. Όπως ετόνισε ο απόστολος Πέτρος, αφού είπε ότι ο Ιησούς εκρεμάσθη άδικα στο ξύλο:

³¹ «Τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ’ εις μάρτυρας τους προσδιορισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού, αφού ανέστη εκ νεκρών· και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν, και να μαρτυρήσωμεν ότι αυτός είναι ο διωρισμένος υπό του Θεού κριτής, ζώντων και νεκρών· εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.»—Πράξ. 10:40-43.

ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

32. Τι μπορούσε τώρα να συγκεφαλαιώση ο Θεός, και με ποιον ως Κεφαλή θα ενοποιηθή όλο το ανθρώπινο γένος;

³² Για να μπορέση αυτός ο αναστημένος Ιησούς Χριστός να υπηρετήση ως το μέσον του Θεού για να ενώση πάλι τα πράγματα, ο Θεός τον εξύψωσε στον θείο θρόνο στους ουρανούς. (Πράξ. 2:33-36· 1 Πέτρ. 3:22) Έτσι ο Θεός μπορούσε «να συγκεφαλαίωση τα πάντα εν τω Χριστώ» όχι μόνον τα επί της γης αλλά και «τα εν τοις ουρανοίς.» Ο Ιησούς Χριστός, λοιπόν, είναι ένας ουράνιος, υπεράνθρωπος Μεσσίας, με μεγαλύτερες εξουσίες για να κάμη το καλό προς χάριν των ανθρώπων απ’ ότι όταν ήταν εδώ στη γη ως ένας τέλειος άνθρωπος. Όλο το ανθρώπινο γένος θα ενοποιηθή κάτω απ’ αυτόν ως την Κεφαλή που διώρισε ο Θεός, ο Μέγας Οικονόμος.

33. Ποιους προώρισε ο Θεός να έχη ο Χριστός μαζί του για να φροντίζουν για τις ανθρώπινες υποθέσεις, και γι’ αυτό τι σχηματίζεται πρώτα στη γη;

³³ Ο Θεός, όμως, προώρισε για τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν να έχη μαζί του ένα σώμα συντρόφων για να φροντίζουν για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Αυτοί οι σύντροφοι που θα κυβερνούσαν το ανθρώπινο γένος έπρεπε να ληφθούν μέσα από το ανθρώπινο γένος. Ενόσω αυτοί ήσαν στη γη επρόκειτο να σχηματίσουν μια εκκλησία η οποία να έχη ένα δεσμόν ενότητος μαζί του. Ο απόστολος Παύλος, όταν έγραψε στην εκκλησία της Εφέσου, συνέχισε ως εξής: «Κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αύτου εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζόμενου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού.»—Εφεσ. 1:19-23.

34. Από ποιες πηγές επρόκειτο να ληφθούν μέλη του «σώματος,» και πώς αφαιρέθηκε το μεσότοιχον;

³⁴ Τι θα πούμε, λοιπόν, για τα μέλη αυτής της εκκλησίας, για το «σώμα» του Ιησού Χριστού; Ήταν ο γενναιόδωρος σκοπός του Θεού να μη αποτελεσθή αυτή μόνον από εκείνους που ήσαν περιτετμημένοι Ιουδαίοι, αλλά και από εκείνους που δεν ήσαν Ιουδαίοι, που ήσαν Εθνικοί. Επί 1.545 χρόνια (από το 1513 π.Χ. έως το 33 μ.Χ.) αυτοί ήσαν χωρισμένοι. «Το μεσότοιχον του φραγμού» που τους εχώριζε ήταν η διαθήκη του νόμου, της οποίας μεσίτης ήταν ο προφήτης Μωυσής στο έτος 1513 π.Χ. Στο έτος 33 μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό ως το μέσον διά του οποίου θα αφαιρούσε αυτό τον φραγμό με τον θάνατό του στο ξύλο μαρτυρίου, όπως συνεχίζει ο απόστολος: «Διά να κτίση εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην, και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις ένα σώμα προς τον Θεόν διά του σταυρού, θανατώσας δι’ αυτού την έχθραν.»—Εφεσ. 2:14-16.

35. (α) Ποτέ οι απερίτμητοι Εθνικοί εφέρθησαν στο «σώμα» της εκκλησίας; (β) Πόσα μέλη επρόκειτο να έχη το σώμα;

³⁵ Τριάμισυ χρόνια μετά την αφαίρεσι του νομικού φραγμού, ο Θεός άρχισε να φέρνη Εθνικούς, δηλαδή μη Ιουδαίους, στο «σώμα» της εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Αυτό το έκαμε ο Θεός στέλλοντας τον απόστολο Πέτρο να κηρύξη το άγγελμα της βασιλείας του Μεσσίου του Θεού σε ενδιαφερομένους απεριτμήτους Εθνικούς. Όταν αυτοί δέχθησαν το άγγελμα της Βασιλείας, ο Θεός τους έχρισε με άγιο πνεύμα και βαπτίσθηκαν ως Χριστιανοί. (Πράξ. 10:1-48) Ύστερ’ απ’ αυτό, και ιδιαίτερα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στο έτος 70 μ.Χ., πολλοί Εθνικοί βαπτίσθηκαν στο εκκλησιαστικό «σώμα» του Ιησού Χριστού· έτσι, ενώθηκαν με αυτόν ως την πνευματική «κεφαλή» των. Όπως ακριβώς ένα ανθρώπινο σώμα είχε ένα ωρισμένο αριθμό μελών για να είναι πλήρες, έτσι και αυτό το εκκλησιαστικό «σώμα» του Χριστού είχε ένα καθωρισμένο και περιωρισμένο αριθμό μελών. Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής καθαρά λέγει ότι ο αριθμός των μελών του σώματος περιορίζεται σε 12 Χ 12.000, δηλαδή σε 144.000.—Αποκάλ. 7:4-8· 14:1-3.

[Εικόνες στη σελίδα 36]

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Η Κοινωνία των Εθνών απέτυχε· ο Ο.Η.Ε. επίσης απέτυχε να φέρη γνησία ειρήνη

Η Δωροδοκία είναι κοινή παρά τους ισχυρισμούς περί εντιμότητος

Η εγκληματικότης αυξάνει παρά τα σχέδια για την αναχαίτησί της

Οι συνθήκες πείνας αυξάνουν

Το χρήμα χάνει την αξία του· ο πληθωρισμός κάνει θραύσι παντού

[Εικόνες στη σελίδα 37]

ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΚΟΠΟΥ

Την Πεντηκοστή του 33μ.Χ. ιδρύθηκε η ενιαία Χριστιανική εκκλησία

Ιουδαίοι και εθνικοί Ενώθηκαν ως Χριστιανοί το 36 μ.Χ.

Σήμερα άνθρωποι από 2000 χώρες και πλεόν ενώνονται για να κάμουν γνωστό τον Θείο σκοπό

Η ανθρωπότης θ’ απολαύση ακόμη παγκόσμια ενότητα σε μια Παραδεισιακή γη.