αυτόν ο οφθαλμός σου, ουδέ θέλεις σπλαγχνισθή ουδέ θέλεις κρύψει αυτόν . . . διότι εζήτησε να σε αποπλανήση από Ιεχωβά του Θεού σου.»—Δευτ. 13:6-10, ΜΝΚ.

Αλλά προς αυτούς οι οποίοι έρχονται σε σας με ειλικρίνεια, είτε για να σας ζητήσουν κάτι είτε για να σας διορθώσουν, δεν πρέπει ποτέ ν’ αποτυγχάνετε να επιδεικνύετε τις θαυμαστές ιδιότητες του ελέους και του ενδιαφέροντος που δείχνει ο Ιεχωβά. Πρέπει να είσθε επίσης ταπεινοί και να έχετε μια ολοκάρδια επιθυμία να ευαρεστήτε τον Ιεχωβά πάνω από κάθετι άλλο. (Ιωάν. 8:29) Αν το κάνετε αυτό, θ’ ακολουθήτε πραγματικά τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Προλαμβάνοντας να τιμάτε αλλήλους.»—Ρωμ. 12:10.

Τι Εννοούσε ο Σοφός Ανήρ;

Η Επιδίωξις Διασκεδάσεων και Μορφώσεως Φέρνει Περιωρισμένα Οφέλη

Ο Βασιλεύς Σολομών διεπίστωσε ότι η αναζήτησις κοσμικής σοφίας και γνώσεως δεν ήταν ένας ικανοποιητικός σκοπός. Γι’ αυτό τον λόγο, διερεύνησε και άλλους τομείς της ζωής, περιλαμβανομένων των διασκεδάσεων και της μορφώσεως.

Βρήκε ο Σολομών πραγματική ευχαρίστησι στις διασκεδάσεις, στη χαρά και στο γέλιο; Έγραψε: «Εγώ είπα εν τη καρδία μου, Ελθέ τώρα, να σε δοκιμάσω δι’ ευφροσύνης, και εντρύφα εις αγαθά· και ιδού, και τούτο ματαιότης. Είπα περί του γέλωτος, Είναι μωρία· και περί της χαράς, Τι ωφελεί αύτη;»—Εκκλησ. 2:1, 2.

Ήταν εις μάτην το γεγονός ότι ο Σολομών ανεζήτησε τις διασκεδάσεις και το γέλιο ως κάτι που άξιζαν. Η επιδίωξις των διασκεδάσεων αυτή καθ’ εαυτή δεν φέρνει πραγματική και διαρκή ευτυχία. Το γέλιο και η χαρά μπορεί πρόσκαιρα να συντελέσουν στο να ξεχάση ένας τα προβλήματά του. Αλλά τα προβλήματα δεν θα εξαλειφθούν και μόλις τελειώσει η χαρά, μπορεί να ξεπροβάλουν ακόμη πιο έντονα. Ορθά ο Σολομών μπορούσε να πη ότι το γέλιο είναι «μωρία» διότι το απερίσκεπτο γέλιο επισκιάζει την υγιά κρίσι. Μπορεί να κάμη ένα άτομο να παίρνη ωρισμένα πολύ σοβαρά ζητήματα στα ελαφρά και μ’ αυτόν τον τρόπο να προσβάλλη ή να ερεθίζη άλλους. Η χαρά ή το είδος της διασκεδάσεως που έχει σχέσι με τα λόγια και τις πράξεις ενός γελωτοποιού, στην πραγματικότητα, δεν έχουν αξία. Δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν κάτι που παράγει ένα αποτέλεσμα με σημασία.

Επειδή δεν ήταν ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα της διασκεδάσεως της χαράς και του γέλιου, ο Σολομών δοκίμασε την επίδρασι του κρασιού. Συνεχίζει: «Εσκέφθην εν τη καρδία μου να ευφραίνω την σάρκα μου με οίνον, ενώ έτι η καρδία μου ησχολείτο εις την σοφίαν· και να κρατήσω την μωρίαν, εωσού ίδω τι είναι το αγαθόν εις τους υιούς των ανθρώπων, διά να κάμνωσιν αυτό υπό τον ουρανόν πάσας τας ημέρας της ζωής αυτών.» (Εκκλησ. 2:3) Στη χρήσι του κρασιού, ο Σολομών καθωδηγείτο από τη σοφία και τη λογική. Δεν έγινε μέθυσος, αλλά διεκράτησε τον έλεγχό του. Εν τούτοις, το γεγονός ότι ‘εκράτησεν την μωρίαν’ δεν σημαίνει ότι εγκατέλειψε τη μετριοπάθειά του. Μάλλον, η έρευνα που έκαμε στην ελαφρά πλευρά της ζωής ελέγχετο απ’ αυτόν κι έτσι δεν έγινε έκλυτος εκζητητής απολαύσεων. Επειδή ο Σολομών διατηρούσε πλήρως τις αισθήσεις του, μπορούσε κατάλληλα ν’ αξιολογήση τις διαπιστώσεις του.

Περιγράφοντας τις ενέργειες που έκαμε κατόπιν, δηλώνει: «Έκαμον πράγματα μεγάλα εις εμαυτόν· ωκοδόμησα εις εμαυτόν οικίας· εφύτευσα δι’ εμαυτόν αμπελώνας. Έκαμον δι’ εμαυτόν κήπους και παραδείσους και εφύτευσα εν αυτοίς δένδρα παντός καρπού. Έκαμον δι’ εμαυτόν δεξαμενάς υδάτων, διά να ποτίζω εξ αυτών το άλσος το κατάφυτον εκ δένδρων. Απέκτησα