Ζωή Χωρίς Αδικία—Μήπως Είναι Όνειρο;

ΔΕΝ θα ήταν αυτή η γη ένας πολύ πιο ευχάριστος τόπος για να κατοική κανείς, αν όλοι οι άνθρωποι ήσαν πραγματικά αμερόληπτοι και δίκαιοι; Υπάρχει ελπίδα στην εποχή μας να δούμε έναν κόσμο απαλλαγμένο από την αδικία; Πώς θα μπορούσε αυτό να συμβή;

Απ’ ό,τι παρατηρούμε γύρω μας, οι προοπτικές μπορεί να μη φαίνωνται ευνοϊκές. Δήτε ποια είναι μερικά πράγματα που κάνουν πολλούς ανθρώπους να αισθάνονται αδικημένοι και αβοήθητοι.

Κατ’ αρχήν, οι άνθρωποι βλέπουν πλούσια άτομα και ανωτέρους κρατικούς λειτουργούς να διαπράττουν εγκλήματα και συχνά να διαφεύγουν χωρίς καν να ενοχληθούν. Μπορεί να πληρώσουν ένα μικρό πρόστιμο, απλώς για να «ρίξουν λίγη στάχτη στα μάτια.»

Επί παραδείγματι, όταν μια χρηματομεσιτική εταιρία της Νέας Υόρκης διωχέτευσε με παράνομο τρόπο περίπου $20.000.000 σε μετοχές μέσω μυστικών λογαριασμών μιας Ελβετικής τραπέζης, η εταιρία υποχρεώθηκε να καταβάλη ως πρόστιμο $50.000. Αλλ’ είχε εισπράξει $225.000 περίπου από τις παράνομες προμήθειες. Ένας από τους κυριωτέρους συνεταίρους αυτής της εταιρίας εψεύσθη ενόρκως ενώπιον ενός μεγάλου ορκωτού ανακριτικού δικαστηρίου. Κατεδικάσθη σε πρόστιμο $30.000 και σε φυλάκισι ενός έτους με αναστολή. Δεν έμεινε στη φυλακή ούτε μια μέρα.

Μία εβδομάδα αργότερα, ένας άνεργος υπάλληλος ναυτιλιακής εταιρίας, έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, συνελήφθη με την κατηγορία ότι έκλεψε μια συσκευή τηλεοράσεως. Καταδικάσθηκε σε φυλάκισι ενός έτους—από τον ίδιο δικαστή. Επειδή τέτοια πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά, πολλοί άνθρωποι έχουν την πεποίθησι ότι: «Όσο σπουδαιότερος είσαι, τόσο ευκολώτερα αδικείς, και ακόμη ευκολώτερα τη γλυτώνεις.»

Σε πολλές χώρες τα καλούμενα «εγκλήματα του λευκού-—κολλάρου» είναι υπεύθυνα για πολύ μεγαλύτερες απώλειες από εκείνα που τα ονομάζουν «εγκλήματα του δρόμου.» Το Εμπορικό Επιμελητήριο των Ηνωμένων Πολιτειών υπολογίζει ότι αυτά τα «εγκλήματα του λευκού κολλάρου,» όπως είναι οι δωροδοκίες, οι ανταγωνισμοί, οι απάτες σε βάρος των καταναλωτών και ο παράνομος συναγωνισμός, οι κλοπές χρεωγράφων κι οι δολιοφθορές, όλα μαζί στοιχίζουν περίπου $42 δισεκατομμύρια. Εν τούτοις, οι ένοχοι γι’ αυτά τα εγκλήματα σπανίως τιμωρούνται με αυστηρότητα. Και για ν’ αντισταθμισθή το έλλειμμα ο μέσος πολίτης επιβαρύνεται περισσότερο με υψηλότερους φόρους, υψηλότερες τιμές και υψηλότερα ασφάλιστρα.

Οι φορολογικοί νόμοι μπορεί να προσφέρουν «διεξόδους» που ευνοούν τους πλουσίους. Το 1972 περίπου 400 Αμερικανοί με ετήσιο εισόδημα πάνω από $100.000 δεν επλήρωσαν κανένα φόρο στο κράτος. Τέσσερις απ’ αυτούς είχαν ετήσιο εισόδημα πάνω από $1.000.000.

Έτσι, οι προκαταλήψεις και η μεροληψία λόγω της κοινωνικής θέσεως, του πλούτου, της φυλής, του χρώματος, της εθνικότητος και της γλώσσης, δημιουργούν καταπιέσεις και ανισότητα σε πολλές χώρες. Γι’ αυτούς, μια ζωή απαλλαγμένη από την αδικία φαίνεται να είναι μόνον ένα όνειρο.

Εν τούτοις, το νόμισμα έχει και άλλη όψι. Μερικές φορές εκείνοι που αποκτούν δύναμι ευνοούν μερικές μειονότητες απλώς επειδή είναι μειονότητες. Η θεωρία τους μπορεί να υποστηρίζη ότι «ο ‘ασθενέστερος’ έχει κάποτε δίκαιο»—ακόμη κι αν έχη άδικο. Αλλ’ ούτε αυτό είναι δικαιοσύνη.

Και τι συμβαίνει όταν εκείνοι που είχαν υποστή τις συνέπειες των φυλετικών διακρίσεων σε κάποια χώρα λόγω της φυλής των, του χρώματος ή της εθνικότητός των ανέλθουν στην εξουσία αυτής της χώρας; Δεν δείχνουν συνήθως κι οι ίδιοι προκατάληψι και μεροληψία προς εκείνους που δεν είναι όμοιοί των; Έτσι η αδικία εξακολουθεί ν’ αυξάνη.

Αυτή η κατάστασις δεν είναι καινούργια. Σχεδόν πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς έγραψε αυτά τα λόγια: «Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης δια τούτο [«μην εκπλαγής,» Νέα Αγγλική Βίβλος]· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους υψηλότεροι.»—Εκκλ. 5:8.

Ναι, η διαφθορά που υπάρχει στους κατά τόπους αξιωματούχους αντανακλά την ίδια ακριβώς διαφθορά που χαρακτηρίζει τους ανωτέρους των. Δεν είναι επομένως παράδοξο το γεγονός ότι ο μέσος πολίτης που βρίσκεται στην τελευταία βαθμίδα της κλίμακος διαρκώς καταπιέζεται.

Τότε, τι χρειάζεται; Πώς μπορεί μια ζωή απαλλαγμένη από την αδικία να γίνη κάποτε πραγματικότης για όλους τους ανθρώπους όλων των φυλών;

ΠΩΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΑ ΓΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ

Προφανώς, κάτι πρέπει ν’ αλλάξη. Στην πραγματικότητα χρειάζεται μια αλλαγή σ’ ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων που λειτουργεί στη γη. Πόσο μεγάλη αλλαγή απαιτείται; Μήπως είναι αρκετό ν’ αναπροσαρμοσθή το σύστημα από πολλές απόψεις, δηλαδή να γίνουν αλλαγές στο προσωπικό και στις διοικήσεις, ή σε διαφόρους νόμους;

Όχι. Εκείνο που πραγματικά απαιτείται είναι μια αντικατάστασις ολόκληρου του παρόντος συστήματος από ένα σύστημα πραγμάτων που να είναι εκ θεμελίων καινούργιο. Έχομε παρακολουθήσει κάθε είδους αναπροσαρμογές, αλλαγές στο προσωπικό και στις διοικήσεις, και καινούργιες νομοθεσίες από τη μια χώρα στην άλλη. Αλλά, παρ’ όλα αυτά, η διαφθορά εξακολουθεί ν’ αυξάνη στις υψηλές βαθμίδες των κυβερνήσεων. Και όταν ειλικρινή άτομα προσπαθούν να προωθήσουν τη δικαιοσύνη, συχνά ανακαλύπτουν ότι οι προσπάθειές των παρεμποδίζονται από ιδιοτελή συμφέροντα.

Όπως λέγει ο διευθυντής ενός ιδρύματος του νομικού κέντρου του Πανεπιστημίου της Τζώρτζταουν, «ένα σύστημα δικαιοσύνης θα λειτουργήση μόνον αν το κοινό έχη εμπιστοσύνη στην εντιμότητά του. . . το κοινό πρέπει να αισθάνεται ότι τόσο η κυβέρνησις όσο και η κοινωνική τάξις είναι άξιες εμπιστοσύνης, σεβασμού, και αφοσιώσεως.» Πώς μπορεί να δημιουργηθή ένα τέτοιο σύστημα;

Επειδή ο Ιεχωβά Θεός αγαπά τη δικαιοσύνη, έχει υποσχεθή να φέρη σ’ αυτή τη γη ένα εντελώς καινούργιο σύστημα με τη διεύθυνσι μιας κυβερνήσεως που θα έχη την έδρα της στους ουρανούς. Για κείνον που έχει προσδιορισθή ως αρχηγός αυτής της κυβερνήσεως, τον Ιησού Χριστό, έχει προφητευθή ότι «το πνεύμα του Ιεχωβά θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν» για να δώση σοφία, σύνεσι, δύναμι και γνώσι, και θα «κάμη αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Ιεχωβά.» Τι οφέλη θα προκύψουν για τους υπηκόους του; Η προφητεία προσθέτει: «Ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού· αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης.»—Ησ. 11:2-4, ΜΝΚ.

Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη απέδειξε ότι είχε αυτές τις ιδιότητες που θα χαρακτηρίζουν τη Βασιλεία του που θα κυβερνά τη γη. Καθώς παρατηρούσε τους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθή για να τον ακούσουν να ομιλή «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα,» κι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης γι’ αυτή την κατάστασι εβάρυνε τους υποκριτικούς θρησκευτικούς ηγέτες εκείνης της εποχής. (Ματθ. 9:36 συγκρίνατε με Ματθαίον 23:23, 24· Μάρκον 12:38-40) Εδίδαξε τους μαθητάς του να έχουν αγάπη για όλους τους ανθρώπους, ‘δίδοντες δωρεάν, καθώς έλαβον δωρεάν’ (Ματθ. 5:43-48· 10:8) Απέδειξε την ανιδιοτελή του αγάπη, προσφέροντας τη ζωή του χάριν ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.

Το «πνεύμα του Ιεχωβά» που η κυβέρνησις της Βασιλείας θα καλλιεργή σ’ ολόκληρη τη γη, είναι μια εγγύησις ότι θα υπάρχη εντιμότης και δικαιοσύνη για όλους. Σχετικά με τον Θεό, ο θεόπνευστος απόστολος έγραψε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει , όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.»—Πράξ. 10:34, 35.

Αναθαρρήστε, λοιπόν, και αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας για να μάθετε από τον Λόγο του Θεού πώς μπορείτε ν αποκτήσετε ζωή στη δίκαιη κυβέρνησι του Υιού του, όταν η ζωή χωρίς αδικία θα έχει γίνει πραγματικότης.

[Εικόνα στη σελίδα 355]

«Εν τη κρίσει δεν θέλετε αποβλέπει εις πρόσωπα· θέλετε ακούει τον μικρόν ως τον μεγάλον»—Δευτ. 1:17

«Εν δικαιοσύνη θέλεις κρίνει τον πλησίον σου»—Λευϊτ. 19:15