να συμπεράνωμε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ένα μέσον σε οποιοδήποτε καιρό.​—Ματθ. 24:45-47· 1 Κορ. 1:10-13.

Το ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί σήμερα ένα τέτοιο μέσον, και ότι αυτό είναι ταυτισμένο με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά αποδεικνύεται αλάνθαστα από τα γεγονότα. Απόδειξις τούτου μπορεί να παρατηρηθή από το άγγελμα που φέρουν αυτοί, από το γεγονός ότι ο καθένας απ’ αυτούς είναι ένας κήρυξ των αγαθών νέων, από τους καρπούς του πνεύματος που παράγουν και από το ότι αυτοί τηρούνται χωρισμένοι από τον κόσμο.c

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

«Χρόνος είναι εις πάντα.» Ότι αυτή η αρχή εφαρμόζεται στην κατανόησι της Βιβλικής προφητείας καταφαίνεται από τους λόγους του Θεού στον Δανιήλ: «Οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι, και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού.» Έτσι, επίσης, σημειώστε ότι το βιβλίο της Αποκαλύψεως σχετίζεται με «όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως», δείχνοντας ότι σχετίζεται με πράγματα του μέλλοντος. Και εφόσον «παρά Κυρίω μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία», «ταχέως» μπορεί κάλλιστα να σημαίνη χίλια έτη ή και περισσότερα.​—Εκκλησ. 3:1· Δαν. 12:9· Αποκάλ. 1:1· 2 Πέτρ. 3:8.

Τα περαιτέρω λόγια του Ιωάννου εκφέρουν τ’ ανωτέρω: «Κατά την Κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν.» (Αποκάλ. 1:10) Άλλες προφητείες τοποθετούν την ημέραν του Κυρίου ως ν’ αρχίζη από το έτος 1914. Αφού ο Ιωάννης είδε αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν στην ημέραν του Κυρίου, πρέπει ν’ αναμένωμε την εφαρμογή τους ιδιαίτερα από το έτος 1914 κι εμπρός.​—Ψαλμ. 2:6-9· 110:1-3· Λουκ. 17:26.

Περισσότερο μάλιστα απ’ αυτό, βρίσκομε έντονα παράλληλα μεταξύ της μεγάλης προφητείας του Ιησού, που εκτίθεται στα κεφάλαια 24 και 25 του Ματθαίου και στην Αποκάλυψι. Αφού η προφητεία εκείνη, όπως επανειλημμένως έχει σημειωθή στο περιοδικό αυτό, άρχισε να εκπληρώνεται στο έτος 1914, πρέπει να συμπεράνωμε ότι τα παράλληλά της στην Αποκάλυψι θα εύρισκαν επίσης εκπλήρωσι τότε. Παραβάλετε το Ματθαίον 24:6, 7 με την Αποκάλυψι 6:4-6· 11:18.

Το ότι στην κατανόησι των Βιβλικών προφητειών ουσιώδης είναι η διανοητική κλίσις καταφαίνεται σαφώς στις Γραφές. Γι’ αυτό κι ο Θεός είπε στον Δανιήλ: «Ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ’ οι συνετοί θέλουσι νοήσει.» Γι’ αυτό κι ο Ιησούς είπε στους κληρικούς της εποχής του ότι λόγω της ιδιοτελείας των δεν μπορούσαν να εννοήσουν το άγγελμά του: «Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνετε δόξαν ο είς παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;»​—Δαν. 12:10· Ιωάν. 5:44.

Επίσης, για να κατανοήσωμε προφητείες, όπως τα θηρία της Αποκαλύψεως, πρέπει να έχωμε υπ’ όψι ότι πρόκειται για στερεή πνευματική τροφή κι επομένως μπορεί ν’ αφομοιωθή μόνο απ’ εκείνους, που έχουν κάμει κάποια πρόοδο σε πνευματική κατανόησι. Για να εξηγήσωμε: Πώς θα μπορούσε ένας να κατανοήση ότι ο δράκων κι οι άγγελοι του παριστούν τον Σατανά και τους δαίμονες του, αν δεν επίστευε στην ύπαρξί των; Η αρχή αυτή εφαρμόζεται, επίσης, με μια συλλογική έννοια, διότι «η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα». Έπεται ότι κι αν ακόμη ο ίδιος ο λόγος του Θεού δεν ερμηνεύη μια προφητεία, δεν μπορούμε ν’ αποκλείσωμε την πιθανότητα επιλάμψεως σ’ αυτήν του φωτός που αυξάνει. Έχοντας αυτές τις αρχές υπ’ όψι, ας προχωρήσωμε τώρα στην εξέτασι των θηρίων της Αποκαλύψεως.​—Παροιμ. 4:18.

Ο Πυρρός Δράκων

ΤΟ ΠΡΩΤΙΣΤΟ μεταξύ των θηρίων που είδε ο Ιωάννης, όπως αναγράφεται στο βιβλίον της Αποκαλύψεως, ήταν «δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα· και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά.» Η Ελληνική λέξις δράκων ενταύθα σημαίνει ένα μυθώδες είδος όφεως. Η Αγγλική, όμως, λέξις «δράκων» σημαίνει ένα μυθώδη και τερατώδη λεπιδωτόν όφιν, με λοφειοφόρο κεφαλή και υπερμεγέθη νύχια.​—Αποκάλ. 12:3.

Ποιος είναι ο θηριώδης δράκων; Η ίδια η προφητεία μάς λέγει: «Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην.» Κατάλληλα ο απόστολος Πέτρος χαρακτηρίζει τον δράκοντα, τον Σατανά ή Διάβολο, ως ‘λέοντα ωρυόμενον, ζητούντα τίνα να καταπίη’. (Αποκάλ. 12:9· 1 Πέτρ. 5:8) Το πυρρό χρώμα του συμβολίζει το ότι είναι εξαιρετικά ασεβής και εκχυτής αίματος. (Ησ. 1:18· 63:1-3) Αυτός είναι πραγματικά ο «όφις ο αρχαίος», διότι αυτός είναι εκείνος ο οποίος, χρησιμοποιώντας έναν όφιν ως εκπρόσωπο του, «εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού.»​—2 Κορ. 11:3.

Στις Γραφές το δέκα είναι σύμβολον πληρότητος, τα δε κέρατα, δυνάμεως. (Ζαχ. 1:21) Επομένως τα δέκα κέρατα του δράκοντος αυτού θα παρίσταναν το ότι είχε πλήρη δύναμι ως ο ισχυρός ή «θεός του κόσμου τούτου» [«του παρόντος συστήματος πραγμάτων»,